LOGINShare
ไคล์ - เคลียร์
Last Updated:
2025-04-09 22:16:39
Related chapters
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ใบไม้ - พิสูจน์
ฉันถอดเข็มขัดไคล์มือสั่นระริก...เพราะฉันเองแท้ๆ ที่ทำเขาเป็นแบบนี้ ..ว่าแต่แค่ถอดเข็มขัดมันจะตื่นรึยังนะ อย่าให้ฉันต้องถอดเสื้อผ้าเลย...ฉันไม่ชิน"ไคล์..มันรู้สึกรึยัง-_-?" ไคล์ก้มมามองฉันหน้าแดงก่ำ จนฉันรีบหันไปทางอื่นไม่กล้าสบตา ตอนนี้หูสองข้างมันร้อนและแดงมาก ไม่ต่างจากแก้มฉัน..ที่วูบวาบร้อนผ่าวไปถึงคอ"มะ ไม่รู้...ป้าต้องจับดู" จับเหรอ? ฉันไม่เคยจับของผู้ชายคนไหนเลย มันจะยังไง..ถ้ามันตื่น คือ..มันแข็งๆใช่ไหมฉันหลับตาเม้มปากตั้งสติ ก่อนจะค่อยๆรูดซิป...จนเห็นบ็อกเซอร์เขา 0///0"ระ..รู้สึกไหม หรือต้องไปหาหมอ?-////-" ฉันถามและกลืนน้ำลายลงคอ จนเขาเอื้อมมือลงมาลูบแก้มฉัน"ป้าอยากช่วยผมเหรอ? " ฉันพยักหน้าเบาๆ และจับขาเขาไว้ คือฉันคุกเข่าไม่ไหวแล้ว ฉันสั่นไปทั้งตัวเลย"แน่ใจ...นะ" ฉันหลับตาปี๋พยักหน้าอีกครั้ง ตอนนี้คอที่ร้อนผ่าวมันแห้งผาด แห้งจนต้องกลืนน้ำลายครั้งแล้วครั้งเล่าช่วยมันก่อนไคล์เขาจะจับมือฉัน..วางที่ ตะ..ตรงนั้น!! เอ่อ...มันเต็มมือ ไม่!! มันเกินมือฉันอีก ฉันเงยหน้าขึ้นมองเขาทันที ยังไงล่ะทีนี้..มันก็แข็งนี่"มันก็แข็ง..โอเคนี่-////-" ทำไมมือไม้แข็งแบบนี้ ใครก็ได้! เอามือฉัน
Last Updated : 2025-04-09Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ใบไม้ - ข่มใจ..ไม่
"จะบ้าเหรอ-///-?""ผมพูดจริง ถ้าป้าไล่ผม..ผมเอาป้าแน่" ฉันดึงผ้าห่มปิดหน้าอกทันที ก่อนที่เขาจะรีบใส่เสื้อผ้าแล้วเดินมานั่งที่ปลายเตียงมองฉัน"เมื่อกี้บอกว่าหิว งั้นผมทำกับข้าวให้กินนะ^^" ฉันมองเขาหน้าแดงก่ำ มือสองข้างที่กำผ้าห่มตอนนี้..กำแน่นมาก..ฉันจะเอายังไงต่อดี ไคล์มันเห็นของฉันหมดแล้ว ทั้งส่วนบน ทั้งส่วนล่าง แถมเขายังกินมันแล้วด้วย..."ป้าไม่ตอบ..ป้าจะกินข้าว หรือกินไคล์^^?"ห้ะ?! ฉันรีบกระเถิบหนีจนหลังติดเตียง เมื่อเขาค่อยๆโน้มลงมาหาฉัน."กินข้าว! ไปทำสิ..ไปเลย-//-" ไคล์ยิ้มแล้วลุกขึ้นยืน ..ก่อนเขาจะเดินไปก้มเก็บบราเซียและอีกางเกงในที่พื้น ส่งให้ฉัน"อ่ะ..จะให้ผมใส่ให้ หรือใส่เอง^^""ใส่เอง!-_-" ฉันตอบพลางเอื้อมมือไปรับ แต่ไคล์ยกมันหลบ..และยิ้มอย่างมีเลศนัย"^^ไม่เอาดีกว่า..ผมเป็นคนถอด ผมอยากรับผิดชอบ..."ฉันกอดผ้าห่มแน่น...อะไรของเขาอีกวะ?!!!"ผมใส่ให้นะ^^" เขายกบราเซียฉันแกว่งไปมา พร้อมกับขาที่ก้าวขึ้นเตียงด้วย แม่งเอ้ย! ฉันไม่น่าพลาดเสียตัวให้นิ้วไคล์เลย ดูสิ..พอเขาถือไพ่เหนือกว่า เขาก็กวนตีนฉัน"ไคล์..เอามา ถ้าไม่คืนจะเอานมยัดปาก!-_-" เฮ้ย..กูขู่อะไรไปเนี่ย!!!!"มาสิ..ขออีกส
Last Updated : 2025-04-09Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน เจแปน - คอนโดที่ฉัน...
กัปตันไคล์นั่งรถมาส่งฉันแล้วขอคีย์การ์ดใหม่ให้หนึ่งอัน สงสัยเขามาที่นี่บ่อยจนสนิทกับพนักงานฟร้อนมั้ง แต่ช่างเถอะ...คอนโดกัปตันต้นไม้หรูมากกก วันนั้นมาถึงไม่ทันได้สำรวจเลย ฉันก็โดนถอดเสื้อผ้าโยนขึ้นเตียงแล้ววันนี้เจ้าของห้องไม่อยู่..สบายฉันล่ะฉันเปิดดูทุกซอกทุกมุมโดยเฉพาะตู้เสื้อผ้า ฉันอยากรู้ว่าเขาเคยพาใครขึ้นมาไหม ไม่ก็...มีของผู้หญิงที่ไหนหลงเหลือไว้รึป่าวพอเปิดลิ้นชักแรก ก็ไคล์แมกซ์เลย!!!...ฉันเจอกล่องถุงยางประมาณสิบกล่อง คุณพระ..แล้วทำไมเขาบอกฉันว่าไม่มี?! แถมไม่ยอมใส่ด้วย!! ไม่ใช่เปิดตู้อื่น..แล้วฉันเจอห้องแดงเหมือนในหนังนะ~'เธอจะค้นห้องฉันถึงเมื่อไหร่'~เสียง!!!!? มีเสียงกัปตันต้นไม้พูดขึ้นมา?! ฉันรีบปล่อยมือจากลิ้นชักแล้วหันมองซ้ายมองขวา อะไรอ่า...ฉันหลอนเหรอเนี่ย'งง ล่ะสิ...เธอทำอะไรฉันเห็นหมดล่ะ' เห็นหมด?!กล้องวงจรปิดแน่เลย ฉันรีบมองหากล้องบนฝ้าจนเห็นกล้องสีดำๆไฟสีฟ้าอยู่หนึ่งตัว"ถ้าเจแปนตอบ...กัปตันได้ยินไหมคะ''ได้ยิน นี่ล่ะกล้องวงจรปิดที่ฉันบอกเธอ' ว้าวดีจัง..ว่าแต่ ติดไว้ที่ห้องแต่งตัวแบบนี้ ฉันจะกล้าเปลี่ยนเสื้อผ้าไหมเนี่ย ว้าย..แล้วที่ห้องนอนล่ะ?!!"หะ..ห้องนอน มี
Last Updated : 2025-04-09Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน เจแปน - ความจริงที่รับไม่ได้...
"ถึงเจแปนจะไม่มีสิทธิในตัวเชน แต่มีสิทธิในตัวไทเป" ฉันพูดพร้อมหันไปมองไทเป..ที่ยืนตาแดงก่ำ อะไรล่ะ..เมื่อกี้ยังยิ้มอยู่เลย ฉันตามน้องตัวเองไม่ทันแล้วนะ"ไทเป...ถ้าไม่เหนือบากกว่าแรงอย่าติดต่อหรือยุ่งกับผู้ชายคนนี้อีก!" ไทเปพยักหน้าเบาๆตอบ และตาที่แดงๆของเธอ ตอนนี้มันมีน้ำตาไหลออกมาแล้วจนเชนเขาหัวเราะ..หึหึ เดินมาหยุดยิ้มให้ฉัน ก่อนจะยกมือขึ้นลูบแก้มฉันเบาๆ และเปรยตามองไทเปด้วย"สั่งเก่ง ว่าแต่..ผัวไปไหน ไม่มาด้วยเหรอ?^^" ฉันรีบปัดมือเชนและถอยหลังออกไปห่างๆ ก่อนจะชี้หน้าเขาอย่างเหลืออด"อย่ามายุ่ง! ออกไป!"เชนยิ้ม..ยิ้มพร้อมสายตาที่ส่งมาแปลกๆ สายตาเขาดูเยือกเย็นและสะใจมาก ฉันได้แต่จ้องสายตาคู่นั้น..จ้องโดยที่ไม่กลัวความหมายมัน ว่ามันหมายถึงอะไร"ไปก็ไป ไม่ต้องห่วง..ได้เจอกันแน่นอน^^" ฉันหลบมือเขาที่พยายามสัมผัสหน้าฉันอีกรอบ ก่อนเขาจะหัวเราะเบาๆในลำคอ และเดินออกจากห้องไปจนฉันที่ยืนอยู่..สบถตามหลังอย่างเหลืออด"สันดานหมา""พี่เจแปน...." ฉันหันขวับไปมองไทเป ตอนนี้..ฉันไม่รู้จะคิดยังไงกับน้องดี ถ้าคิดถึงเรื่องนั้น..ฉันคิดไม่ถึงว่ะ ว่าน้องสาวแท้ๆกับแฟนเก่าตัวเองจะกล้าทำแต่พอฉันมองหน้าไทเ
Last Updated : 2025-04-09Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน เจแปน - โชคดี หรือ โชคร้าย
"ฮึกๆ ไม่...." ฉันพูดไม่ออกจริงๆ ฉันจะพูดถึงคลิปบัดสีของน้องตัวเองได้ยังไง ฉันจึงหลับตาลงข่มใจไว้ ..ก่อนจะพยายามกรองคำพูดทุกอย่างใหม่ดีๆจนตอนนี้ฉันได้ยินเสียงกัปตันต้นไม้ถอนหายใจ ยาวๆและเสียงท่อรถเขา เขาคงกำลังรีบเหยียบคันเร่งมาหาฉันที่นี่"กัปตันไม่ต้องขับเร็วค่ะ ฮึกๆ เดี๋ยวเจแปนลงไปรอนะคะ ..กัปตันมาถึงเจแปนจะบอกว่าเกิดอะไรขึ้น"(เฮ้อ! โอเค..เจอกัน) พอเขาวางสาย ฉันก็รีบเคลียร์ซากตุ๊กตาหมีและซากกล้องทันที ก่อนที่จะหยิบกระเป๋าตังค์ที่มีเมมโมรีการ์ด ลงไปรอกัปตันข้างล่างฉันจะเก็บเรื่องคลิปไทเปไว้ ฉันจะไม่บอกใคร เพราะนั่นมันน้องสาวฉัน ถึงน้องจะมีอะไรกับแฟนเก่าฉันก็ตาม แต่คนที่เสียหายสุดถ้าคลิปหลุดออกไป..ก็คือไทเปที่ฉันทำได้ตอนนี้คือ..ปล่อยพวกเขาไป แล้วทำลายคลิปนี้ซะ และแน่นอนฉันจะไม่อยู่ที่นี่อีก ฉันจะนิ่ง ฉันจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และที่สำคัญ..ฉันจะทำเป็นไม่รู้ฉันนั่งกำโทรศัพท์ในมือจนมือสั่น จนสักพักกัปตันต้นไม้วิ่งเข้ามาหาฉัน"ใครทำอะไรเธอ?!" ฉันลุกขึ้นยืนมองหน้ากัปตัน ..ที่ตอนนี้ขมับสองข้างเปียกไปด้วยเหงื่อ ก่อนที่ความอึดอัดข้างในจะทำฉันทนไหว...วิ่งเข้าไปกอดเขาทันที"กัปตัน...
Last Updated : 2025-04-09Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน เจแปน - ก้าวออกมา...
"เจแปนรู้ค่ะ...ว่ากัปตันคนดี" พอฉันตอบกัปตันต้นไม้ ไทเปก็ก้มหน้ามองพื้นนั่งร้องไห้ ฉันจึงตัดสินใจแกะมือกัปตันออก..แล้วเดินไปปลอบน้องแทน"ไทเปพอแล้วนะ...ต่อไปนี้ก็ตั้งใจเรียนให้จบ คิดว่าเรื่องนี้มันไม่เคยเกิดขึ้นก็แล้วกัน รู้รึยังล่ะ..ว่าที่จริงแล้วเชนมันก็แค่คนเห็นแก่ได้ และเห็นแก่ตัวคนนึง ที่เราไม่สมควรจะเอาอะไรมาแลก"ไทเปพยักหน้าทั้งน้ำตา ก่อนจะหันมาสวมกอดฉัน"ขอบคุณนะคะที่ไม่โกรธไทเป ฮือๆ" ฉันลูบหัวน้องเบาๆ..ก่อนจะจับไหล่ที่สั่นๆออกมาเช็ดน้ำตาให้"เริ่มต้นใหม่...หาพระเอกให้ชีวิตจริงตัวเองนะ ทุกวันนี้โลกมันไม่ได้สวยงามเหมือนนิยายที่ไทเปแต่งเลย.. พี่เข้าใจตอนนั้นไทเปแค่ม.3 อาจจะยังไม่รู้อะไรมาก แต่ตอนนี้โตแล้ว ผ่านอะไรมาเยอะแล้ว เข้มแข็งนะน้องพี่^^"ฉันยีผมไทเปทั้งที่ตัวเองน้ำตาไหลอาบแก้ม ฉันจะไม่โกรธน้อง ไม่ทะเลาะ แต่เหมือนที่บอก..ฉันอยู่ที่นี่ต่อไม่ได้ เพราะฉันไม่สนิทใจจริงๆ ฉันจะซื้อคอนโดใหม่..และจะยกคอนโดนี้ให้ไทเปไปซะ"ไทเปเข้าใจแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะพี่เจแปน ""อื้ม คอนโดนี้พี่ยกให้ไทเปนะ...รู้เช่นเห็นชาติผู้ชายถึงขนาดนี้แล้ว ถ้าไทเปจะคบใครก็เลือกดีๆ พี่ไม่ห้าม เพราะพี่บอกพี่สอนแล้
Last Updated : 2025-04-09Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ใบไม้ - พ่ออยากมีหลาน
"แต่ผมขอป้าอย่างนึง อย่าถอยหนีผมแบบนี้ ถ้าไม่ชอบกันแล้ว..ก็ยืนอยู่นิ่งๆ ผมจะจับมือป้าเดินมาหาผมเอง.."ถ้าใส่ซาวน์เอฟเฟค...มันคงจะเป็นเสียงโครม ของกำแพงทิฐิ 60%ฉันฉันยืนมองไคล์...แล้วพยักหน้าตอบเขาทั้งน้ำตา ก่อนที่มือใหญ่จะค่อยๆประคองใบหน้า..และเชยคางฉันขึ้นไปจุมพิตฉันรีบประทับริมฝีปากจูบตอบเขาทันที พร้อมกับมือที่ยกขึ้นสอดตามไรผม ลิ้นอุ่นพลางบรรจง..ส่งคลอเคลียบดจูบกับริมฝีปากนุ่ม จนมือใหญ่เริ่มขยับลูบ..แผ่นหลังและเอวเขาค่อยๆสอดมือมาโอบฉัน แล้วส่งรสหวานๆของปลายลิ้นเข้ามาสัมผัสกันครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนจังหวะที่ประสานจะทำให้เสียงหายใจหอบกระเส่า และเราค่อยๆถอนจูบจากกัน"อื้ม~" ฉันถอนจูบใช้ปลายจมูกถูเบาๆที่แก้มเขา ..รู้สึกร้อนผ่าวตามลำคอและใบหน้า ใช่แล้ว..ฉันกำลังมีอารมณ์ ฉัน..มีอารมณ์มาก ข้างล่างมันกำลังแฉะอย่างที่ฉันไม่เคยสัมผัส แถมตัวเขาก็หอม..จนฉันไม่ไหวแล้วจริงๆ"ไคล์...เรา เอ่อ..." ฉันถามเสียงแหบพร่า พร้อมๆกับส่งสายตาเชิญชวนเขา ก่อนมือที่รั้งเอวจะค่อยๆเคลื่อนมาตามฐานเต้า เสียงอะไรบางอย่างก็ทำฉันรีบผละออกมาจากเขา อย่างตกใจครืนนนน ครืนนนนน ~!!ฉันเลิ่กลั่กลูบมือสองข้างตามตัว ก่อนที
Last Updated : 2025-04-10Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ใบไม้ - พบจิตแพทย์ก่อนเดท
"แค่ลองดู ไม่ชอบก็ไม่ต้องสานต่อ เปิดใจหน่อยนะลูกนะ^^" ครึ่งชั่วโมงแล้ว พ่อยังไม่ออกไปจากห้องทำงานฉัน ถ้าอยากให้ฉันมีผัวมาก ทำไมพ่อถึงมองข้ามไคล์วะเอ่อ...ฉันไม่ได้อยากได้ไคล์นะ! ก็รู้ๆว่าฉันยังไม่เต็มร้อยกับเขา แต่ไคล์เป็นลูกชายเพื่อนสนิทพ่อ ครอบครัวเราสนิทกันมาก ฐานะที่บ้านธุรกิจเสื้อผ้าแม่เขาก็มีฉันได้แต่เก็บความสงสัยนี้ไว้ อยากถาม..แต่ก็ไม่กล้า เดี๋ยวพ่อจะหาว่าฉันชอบไคล์ จนพ่อส่งนามบัตรเขียนเฟสบุ๊คไลน์หมอฮาวายให้ แล้วออกจากห้องฉันจึงรีบคว้าโทรศัพท์กดโทรออกหาแม่ทันทีCalling ~ MOM ~ รับสิแม่ รับสิ!!(ฮัลโหล..คิดถึงแม่แบบนี้ เรื่องผู้ชายใช่ไหม) !!! นี่ก็รู้ทันจริงๆ"ใช่ค่ะ แม่คะ..พ่อหาแฟนให้หนู-_-"(ห้ะ!!! อีบอส!! ) แม่ตกใจมาก ถึงขนาดตะโกนด่าพ่อทันที แม่ไม่โอเคกับเรื่องนี้ถูกไหม?!!"พ่อไม่บอกแม่ สงสัยลืมไปแล้วว่าแม่เป็นเมีย ว่าแต่แม่อยู่ไหนคะ-_-? "(ตอนนี้อยู่ร้านสปากับป้าสวย...) อยู่กับป้าสวยจริงๆด้วย-_-"แม่..หนูแคนเซิลเรื่องจองไคล์แล้วนะ ทำไมแม่ถึง...." แม่จุ๊ปากให้ฉันเงียบ ก่อนที่ฉันจะได้ยินเสียงกุกกักเหมือนแม่กำลังเดิน(ชู่ว~ แม่ว่าป้าสวยน่ะ..ตอนนี้เขาอยากได้ใบไม้เป็นสะใภ้นะ )
Last Updated : 2025-04-10
Latest chapter
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - จบ
ฉันขยับตัวซ้ายทีขวาทีบนโซฟา ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ที่เพิ่งวางหมาดๆ ขึ้นมากดโทรหาพี่เชนอีกครั้งแต่โทรเท่าไหร่พี่เชนก็ไม่รับ แถมสายหลังๆยังปิดเครื่องอีกต่างหากเขาขับรถอยู่ ติดประชุม หรือยุ่ง? ทำไมไม่บอกฉันบ้าง นี่จะมืดค่ำแล้วนะฉันเป็นห่วง และท้องฉันก็แก่มากด้วย ทำไมพี่เชนกล้าทิ้งฉันไว้แบบนี้ตุบๆฉันคลำท้องป่องๆที่โดนลูกถีบทันที ตอนนี้ฉันลุกขึ้นแทบจะไม่ไหวแล้ว อยู่ๆก็เริ่มหน่วงไปทั่วเชิงกราน ปวดมากๆอยู่เป็นระยะๆ"โอ๊ะ โอ้ยยยย...ปวดท้อง พี่เชน พี่เชนอยู่ไหน!"ใจเย็นๆลูก ทำไมต้องปวดวันที่พ่อไม่อยู่ด้วย!"พี่เชนนนนนน"ฉันไม่รู้จะทำยังไง จะเอื้อมหยิบโทรศัพท์กดโทรอีกครั้งก็ไม่ได้ ได้แต่ร้องเรียกกระวนกระวายบนโซฟาร้องจนน้ำตาไหลอาบแก้มร้องจนตัวเองเหนื่อย และนอนซมเม็ดเหงื่อที่เกาะไปตามใบหน้าไม่ไหวแล้ว...ตายแน่ๆ ฉันตายแน่ๆ เจ้าแฝดไม่ใจเย็นช่วยฉันเลยกริ่ง~ กริ่ง กริ่ง~เสียงกริ่งที่ดังขึ้นหน้าประตู ทำร่างที่ไร้เรี่ยวแรงของฉันฟื้นกลับมา ฉันลืมตาที่ปรืออยู่เบิกกว้าง และเมื่อหันขวับมองไปที่ประตูก็เห็นเงาร่างโตของใครยืนอยู่ตรงนั้นพอดี"ช่วยด้วย ! ชะ..ช่วยด้วยค่ะ!"'ส่งพัสดุครับ!' รู้แล้วคุณบุรุษไ
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - ความสุขสุดพิเศษ
เรื่องท้องไม่ท้อง..คงต้องเอาไว้ก่อน เพราะตอนนี้ฉันกับพี่เชนถูกดึงกลับไปนั่งร่วมโต๊ะกับผู้ใหญ่แล้ว และทุกคนก็พูดเป็นเสียงเดียวว่าฉันควรมีลูกแฝด มีแข่งกับพี่เจแปนไปเลย"ไม่ไหวครับๆ คนเดียวก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่?^^" พี่เชนตอบยิ้มๆแล้วตักนู่นตักนี่ให้ฉันกิน"ไม่ไหว? เออๆเดี๋ยวยกโซลให้ไปเลี้ยงหนึ่งวัน คงไม่อยากมีลูกไปเลย" พี่กัปตันพูดนิ่งๆ..แต่ชวนทุกคนขำกลิ้งทั้งโต๊ะ แต่มีคนทำหน้าไม่พอใจคือหลานชายตัวแสบ ที่นั่งมองหน้าพ่อและเคาะช้อนพลาสติกลงจาน แกร้กๆ~โวยวายเสียงแจ๋นลั่นร้าน"แอ๊ แอ้~!""เอาเข้าไปๆ จะทำสงครามกับพ่ออีกแล้วโซล^^""แสบจริงๆหลานลุง แสบเหมือนใคร^^" พี่ฮาวายจิ้มแก้มโซลจนแก้มป่องๆยุบลง บอกเลยใครๆก็หมั่นเขี้ยวเจ้าแสบจนพี่เจแปนก้มลงถามลูก.."แสบเหมือนพ่อใช่ไหมโซล?^^""แอ้~~^^" เห็นมั้ย..โซลตอบแม่ทันที น่ารักน่าตี จนถูกพ่อกับแม่รุมหอมแก้มหอมหัวหลังจากกินข้าวงานเลี้ยงเล็กๆง่ายๆ..เราก็แยกย้ายกันกลับ พ่อแม่พี่เชนนอนโรงแรมที่สนามบินกลับกันพรุ่งนี้เช้า ส่วนฉันกับสามีกลับคอนโดนอน และแน่นอนมีฉลองกันเล็กๆในห้อง..ก็คือการปั๊มลูก เราจัดกันทันทีที่มาถึง กินหัวกินหางกินกลางตลอดตัวจนหมดแรง..."จ
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - วันของฉัน..
เปิดออกมาก็เห็นลูกโป่งอัดแก๊สสีชมพู ผูกกับกระถางต้นไม้มุมระเบียง และบนผนังมีริบบิ้นหลากสีติดเป็นลูกศรชี้ลงไปข้างล่าง...ฉันจึงรีบเดินไปเกาะราวระเบียงชะเง้อมองตาม สอดส่องสายตาลงไปตามลูกศรบนผนัง..จนเห็นคนคุ้นเคยคนนึงยืนอยู่ข้างล่าง ข้างๆสระว่ายน้ำส่วนกลางของคอนโด ก่อนเขาจะเงยขึ้นเมื่อเห็นฉันยืนอยู่..และป้องปากตะโกนว่า"กลับมาแล้วค้าบบบบบบ!!^[]^"ฉันยิ้มทั้งน้ำตา..ที่เริ่มคลอออกมาสองข้าง อยากจะตะโกนกลับแต่กลัวห้องอื่นรำคาญ จึงตัดสินใจเดินกลับเข้าห้องไปหยิบโทรศัพท์ ออกมาโทรหาพี่เชนแทนฉันยกโทรศัพท์แนบหนูก้มมองคนข้างล่างยิ้มแป้น ...ห้องฉันอยู่ชั้นห้า ถึงจะเห็นหน้าเขาไม่ค่อยชัด แต่ฉันเห็นรอยยิ้มกว้างๆเขาชัดแจ๋วCalling P'Chain"ฮัลโหล..กลับมาแล้วเหรอคะ?^^" พี่เชนยิ้มแล้วโบกมือให้ฉัน ก่อนจะพูดตอบกลับมาว่า(กลับมาแล้ว..ไม่ไปไหนแล้ว ทนไม่ไหว..คิดถึงใจจะขาด)บ้าๆฉันเขินนะ หยุดเขินไม่ได้เลย>\\พี่เชนอ่ะ แล้วนี่ให้ไทเปใส่เวลส์เจ้าสาวทำไมคะ...แค่กลับมาเอง^^" ฉันทำถาม ถึงจะรู้ลึกๆว่า..เขาน่าจะเซอร์ไพรส์ขอแต่งงาน(อ้าวไม่เซอร์ไพรส์เหรอ? เฮ้อ..นี่พี่เซอร์ไพรส์ไม่เก่งใช่ไหม?)ฉันยิ้มมองคนล่างตัดเพ้
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - ลุ้น
"ข้ามขั้นเลยเหรอ^^?""ข้ามเลยค่ะ ถ้าเทกันอีกอย่างน้อยไทเปก็ต้องได้อะไรบ้าง ว่าไงคะ..กล้าเทกันไหมคะ^^"พี่เชนดึงจมูกฉันทีนึงแล้วอมยิ้ม"หมั่นเขี้ยวจริงๆไม่กล้าครับ งั้นพรุ่งนี้ไปอำเภอกันเลยนะ^^"ฉันพยักหน้าหงึกๆแล้วกอดคอพี่เชนทันที ก่อนที่จะดันโน๊ตบุ๊คเขาไปห่างๆ..แล้วเอนตัวนอนราบลงโซฟา ไม่ต้องเดาว่าเกิดอะไรขึ้น ข้าวไม่ต้องกินแล้ว..ให้พี่เชนบริหารลิ้น บริหารนิ้ว บริหารเอวก่อนอิ่มกันจุกๆฉันกับพี่เชนก็ปรึกษาหารือกันเรื่องวีซ่า โดยพี่เชนให้ความเห็นว่า เราจดทะเบียนสมรสก่อนค่อยขอวีซ่ากัน และพี่เชนจะสปอนเซอร์ค่าใช้จ่ายให้ทุกอย่างเพราะฉันมันคงว่างงานไม่มีอาชีพจากนั้นหลังเรียนจบ..เราจะกลับมาจัดงานแต่งเล็กๆกันที่ประเทศไทย เพราะพี่เชนเขาไม่อยากทำงานที่อเมริกาและอยู่ที่นั่น เขาคิดถึงส้มตำปูปลาร้าร้านหน้าปากซอยที่เขากินประจำ พูดถึงก็ทำหน้าเศร้า..ทำหน้าตาน่าสงสารใส่ฉัน-_-หลังจากบริหารช่วงล่างกันทั้งคืน เช้าวันต่อมาฉันกับพี่เชนก็ไปจดทะเบียนสมรสกัน เราจดไม่ถึงชั่วโมงก็เสร็จ ได้ทะเบียนมาฉันก็เช็คและแปลเอกสาร เพื่อเตรียมยื่นวีซ่าขอติดตามสามี อุ๊ย..สามี สามี เขินจัง..สามีภรรยาถูกต้องตามกฏหมายด้วยนะ"อ
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - ตัดสินใจ
สองเต้าหยุดชะงัก พร้อมกับฉันที่ค่อยๆเบิกตากว้างแล้วหันไปมองเจ้าของคำหวาน"พี่เชน...0//0""พี่รักไทเป พี่รู้แล้วว่าพี่รักไทเปจริงๆ" ได้ยินอีกครั้งน้ำตาฉันก็หยดเพาะลงแก้มขาว ก่อนฉันจะจ้องเขาน้ำตา..และค่อยๆก้มลงจุมพิตที่ริมฝีปากคู่สวยนั่น มันเป็นจุมพิตที่เนิ่นนาน นานจนวงแขนกว้างสวมกอดฉัน และดันจนเราแนบชิดกัน"รักแล้วยังไงคะ..รักแล้วจะแช่ของพี่เชนไว้แบบนี้เหรอ?.." ฉันถอนจูบประคองแก้มเขาถามเบาๆ และจ้องตาเป็นประกายของเขาไปด้วย ฉันไม่อยากร้องไห้เลย แต่ทำไมน้ำตาไหลก็ไม่รู้"ทำไม..แช่ไว้ไม่ได้เหรอ? คลอเคลียแบบนี้พี่ว่า..พี่คงได้เสียตัวอีก^^" ฉันปาดน้ำตาแล้วตีแขนพี่เชนดังเพียะ..จนเขารีบกระชับกอดและจับฉันลงไปนอนบนเตียงทันทีจากนั้นร่างใหญ่ก็ค่อยๆขยับถอดแก่นกายเปียกๆออกมา เขาขยับถูไถกับกลีบกุหลาบช้าๆจนมันผงาดขึ้นอีกครั้ง..."พะ..พี่เชน อื้ม~~ ไหวเหรอคะ?""พี่ตุนไว้เพียบ...แต่รอบนี้นานหน่อยนะ"และฉันก็เสียตัวอีกรอบ ไม่สิพี่เชนเสียตัวต่างหาก ไอ้เค้กช็อคโกแล็ตกับข้าวเหล้าไวน์ พี่เชนไม่ได้กินไม่ได้แตะหรอก เรามีอะไรกันจนสลบเหมือบกันทั้งคู่ รู้สึกตัวตื่นอีกทีก็เช้าตรู่อิ่มจนจุกกันไปเลยเช้า..ฉันนอนคว่ำ
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - ลอง
"ฉันขอเวลาคิด ถึงฉันอยากกลับไปแค่ไหน เธอต้องเข้าใจฉันนะพิมดาว..ว่าฉันต้องเซฟตัวเองด้วย คนเคยเจ็บมา คนเคยถูกทิ้งมา..ฉันใช้เวลาไม่น้อยเลยนะกว่าจะยืนด้วยขาตัวเองได้"ฉันพูดทั้งน้ำตาและมองพิมดาวไปด้วย จนมือที่จับมือฉันค่อยๆคลาย..และแตะเบาๆ"โอเคๆฉันเข้าใจ แต่อย่าเผลอใจให้คนอื่นนะ ถ้าเรื่องนี้เธอดึงคนอื่นเข้ามา มันจะวุ่นวายไปใหญ่ ให้มันมีแค่เธอกับพี่เชนก็พอ ฉันเป็นกำลังใจให้เธอนะไทเป..ทุกๆเรื่องเลยสู้ๆ"ฉันพยักหน้าหงึกๆเหมือนเด็กสามขวบที่โดนโอ๋ จนพิมดาวลุกขึ้นมากอดและลูบหลังฉัน เธอลูบเบาๆแต่เหมือนฉันได้กำลังใจมหาศาล จนสักพัก..ฉันหยุดร้องไห้ ปาดน้ำหูน้ำตาที่ไหลเงยหน้าขึ้นมองเธอ"ฉันจะลองดู..แต่เธออย่าบอกเขาได้ไหม ว่าฉันรู้สึกยังไง""โถ่ไทเป..ไม่บอกพี่เชนก็รู้ กับพี่เชนเธอเคยห้ามใจตัวเองได้เหรอ? แววตาเธอมันฟ้องจะตาย " ฉันเงียบกริบเม้มปากนิดๆคิดตามคำพูดพิมดาวก็จริง..พิมดาวพูดถูก ฉันควบคุมไม่ได้เลย ยิ่งเจอเขาความต้องการฉันยิ่งมาก ฉันต้องการเขา อยากกอดเขา อยากทุกๆอย่าง และเมื่อวานฉันพยายามสุดๆที่จะไม่กระโจนใส่เขาคุยกับพิมดาวเสร็จฉันก็กลับคอนโดนอน ฉันไม่อยากไปไหนแล้วจริงๆ อยู่ๆก็อยากกลับห้องมา
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - ความจริง..จากพิมดาว
"ก็...เอ่อ เห็นไทเปรักเขาไงฉันก็เลย..อยากให้ไทเปทำตามหัวใจดู^^"ฉันดึงแก้วกาแฟกลับจับหลอดดูดและจ้องตาพิมดาว พยายามจับผิดตาโตๆนั่น ว่าจะวอกแวกหรือหลบตาฉันรึป่าว แต่ไม่..พิมดาวยังยิ้มปกติไม่มีอะไร แถมเธอยังชวนฉันสั่งอาหารว่างมากินรองท้องอีกจนเราสองคนอยู่ในความเงียบ และฉันนั่งทวนงานส่งบก. พิมดาวก็ถามฉันขึ้นมา"เธอ..จะกลับไปคุยกับเขาคนนั้นมั๊ย?^^" ถามไปเขี่ยเค้กฝอยทองในจานไป เอ๊ะ..สั่งมากินหรือสั่งมาเขี่ย ตั้งแต่มาเนี่ยพิมดาวยังไม่ทำอะไรสักอย่าง งานก็ไม่ทำหนังสือก็ไม่อ่าน มีแต่เล่นโทรศัพท์เป็นพักๆและจ้องหน้าฉัน"ไม่รู้เหมือนกัน ดูก่อน" ฉันตอบเรียบๆและเปรยตามองเพื่อนสนิทแวบนึง"แต่ใจเธอสั่นใช่มั๊ยล่ะ?^^" เมื่อเจอคำถามติดต่อกัน ฉันก็ละสายตาจากนิยายที่ทวน...หันไปมองเธอ"ทำแบบสอบถามอะไรอยู่ ถามไม่หยุดเลยนะ-__-""ป่าว แค่อยากรู้ว่าเพื่อนรู้สึกยังไง^^" พิมดาวยิ้มหวานกลบเกลื่อนแล้วเขี่ยเค้กฝอยทองต่อ ฉันจึงหันมองซ้ายมองขวามองรอบๆร้านกาแฟ ว่ามีอะไรผิดปกติไหม? ทำไมคำพูดคำจาและคำถามมันแปลกๆ ปกติพิมดาวไม่ใช่คนชอบซักไซร้แบบนี้นี่"ถ้าถามความรู้สึก...ฉันก็ใจสั่นหวั่นไหวนั่นแหละ แต่ฉันไม่กลับไปง่ายๆหรอ
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - ใคร่
"ทำไมต้องขอนอนกับไทเป บ้านช่องไม่มีแล้วเหรอคะ?" ฉันถามแล้วหันไปทางอื่น ใครจะไปกล้าสบตาเขา เดี๋ยวเขารู้ว่าฉันอยากและอดอยากปากแห้งมานานเอ๊ะหรือฉันจะเล่นด้วย..ยอมปล่อยตัวหน่อยให้หายคอแห้ง"พี่คิดถึงไทเปไง.." พูดจบมือใหญ่พี่เชนก็วางบนขาฉัน แถมเขายังบีบเบาๆเบาๆ จนตอนนี้หน้าฉันชาหูฉันอื้อไปหมด คนมันเคยๆเขารู้..รู้ว่าฉันชอบให้สัมผัสตรงไหนแล้วตอนนี้มือเขาก็เอาใหญ่..ขยับขึ้นมาเรื่อยๆ บีบเข้าตามหว่างขา ก่อนจะหยุดตรงเนินสาวอวบอั๋นที่เขาเคยสัมผัสมา และสอดมือเข้าไปจนฉันขนลุกซู่ไปทั้งตัวเขาขับรถจับพวงมาลัยมือเดียว มืออีกข้างก็ซุกซนล้วงเข้าไปในขอบกระโปรงฉัน แล้วทำไมฉันไม่ห้ามเนี่ย..ฉันเอาแต่มองออกไปนอกหน้าต่าง ปล่อยตัวอ่อนปวกเปียกและร้อนวูบวาบไปทั้งตัว แถมยังแยกขาพลีชีพให้เขาส่งมือเข้าไปถึงเกษร จนหยุดทักทายสองกลีบกุหลาบที่เปียกพร้อม..ช้าๆเน้นๆอย่างช่ำชอง"ถ้าไม่ให้นอนด้วย..พี่แวะโรงแรมนะ" ฉันบิดตัวจิกสองเท้าลงพื้น เมื่อพี่เชนถามและเขี่ยรัวมาก เขาเขี่ยรัวจนฉันไม่ทนความเสียวซ่านและกลั้นเสียงคราง รีบยกมือขึ้นกัดส่ายหน้ารัวๆ"มะ..ไม่ ไม่ค่ะ เอามือออกไป เอา..ออก""ไม่อยากเอาออก อยากเอาเข้า" พูดจบพี่เช
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - เยื่อใย
โรคนิมโฟมาเนีย โรคเฮงซวยที่ฉันเป็นมาเจ็ดปีเต็ม.. ตอนนี้มันหายไปแล้ว..หายไปพร้อมๆกับเขาคนนั้น คนที่ฉันเห็นเขาเป็นคนรัก เห็นเขาเป็นคู่นอน เห็นเขาเป็นพี่ชายที่แสนอบอุ่นและดีพร้อม'พี่ไม่ได้คิดกับไทเปแบบนั้น , ถ้าเจอใครถูกใจเริ่มใหม่ได้เลยนะ'คำพวกนี้สุภาพแต่...เจ็บมาก เจ็บเหมือนจะตาย ฉันคิดว่าตัวเองจะไม่ไหวโดดตึกผูกคอตายในห้องแล้ว แต่คิดไปคิดมา เกิดทั้งทีฉันต้องใช้ชีวิตให้คุ้มกว่านี้ เคยมีความสุขสุดๆตอนได้ผู้ชายคนนั้นมาเป็นของตัวเอง มันก็ถึงเวลาแล้วที่ฉันจะทุกข์ใจบ้าง เพราะทุกๆอย่างมันไม่ถูกต้องตั้งแต่เริ่มหลังจากที่เสียพี่เชนไป ฉันนั่งร้องไห้เป็นเผาเต่า มองไปทางไหนก็คิดถึงแต่หน้าเขา โซฟาตรงนี้ก็เคยได้กัน บาร์ที่ครัวก็เคยโก้งโค้งให้เขามาแล้ว อย่าว่าแต่ห้องนอนห้องน้ำฉันกับพี่เชนเคยมาหมด เหลือแค่ระเบียงที่ยังไม่ได้ทำ กะจะลองสักครั้ง แต่เสียดาย..เขาทิ้งฉันก่อนหลังจากพี่สาวแต่งงานมีครอบครัวและพี่เชนทิ้งฉัน ..ฉันก็ตัวคนเดียว ไปไหนคนเดียว กินข้าวคนเดียว มันเหงามาก แต่ยิ่งจมปลักฉันก็ยิ่งแย่ ฉันจึงไปปรึกษาจิตแพทย์พี่หมอธันวา เขาบอกฉันให้มูฟออน...ออกมาจากมุมเดิมๆเปลี่ยนบรรยากาศให้ตัวเอง ถ้าวันไ
