LOGINShare
เจแปน - แลนด์ดิ้ง on the bed
Last Updated:
2025-04-09 21:25:36
Related chapters
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน เจแปน - ก็ควายสิครับ
เขาเงียบกริบ...และมองหน้าฉันที่มองแบบนี้...จะไม่รักษาคำพูดใช่ไหม? เรื่องสถานะที่ได้กันมาสองรอบเนี่ยฉันไม่สนหรอกนะ ฉันเต็มใจและมีความสุขกับมัน แต่สิ่งที่เขาเคยพูดกับฉันคราวก่อน...ถ้ายังเงียบแบบนี้ฉันไม่ยอม! เพราะเขามีอะไรกับฉัน..ไม่ใส่ถุงยางสักครั้ง!"งั้นขอถามเรื่องนี้ก่อน กัปตันไม่ใส่ถุงยางกับเจแปน และกับคนอื่นๆที่ผ่านมา..กัปตันใส่ไหมคะ? ""ใส่สิ ฉันไม่เคยพลาด แต่เธอจะมาถามอะไรตอนนี้-_-" ถาม..เพราะจะตะล่อมเข้าเรื่องที่คนบางคนรับปากไว้ไงล่ะ!"เพราะกัปตันเงียบไงคะ พอเจแปนพูดถึงเรื่องที่กัปตันรับปาก กัปตันเงียบทำไมคะ? ""อีกไม่ได้เลยเหรอ?" !!! ฉันดึงผ้าห่มพันตัว เตรียมจะลุกขึ้นจากเตียง แต่กัปตันต้นไม้เขารีบกดไหล่ฉันนอนลงอีกครั้ง"จะไปไหน?...โอเคๆ ตามที่พูด-_^" โอเคๆ รับปากเหมือนไม่เต็มใจ แต่มือเริ่มเลื้อยเข้าใต้ผ้าห่ม ลูบๆคลำๆฉัน"อีกรอบไหม?...""กัปตัน เจแปนเหนื่อย ขอพักสักสิบนาทีได้ไหมคะ...อยากให้ลองมาเป็นแอร์สักวัน จะได้รู้-.,-" ฉันพยายามจับมือเขาออก แต่นั่นแหละ..กัปตันต้นไม้เขามีพลังช้าง มือใหญ่ต้านแรงฉันเข้ามาลูบตามเอวบางๆ ..ลูบไปจนถึงเจ้าจุ๋มจิ๋ม"ชั้นประหยัดเหนื่อยมากเหรอ? อื้ม
Last Updated : 2025-04-09Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน เจแปน - พี่สาว..กัปตันต้นไม้?
พอกัปตันต้นไม้พิมพ์มาแบบนั้นเขาก็หายไปเลย จนสองทุ่มกว่าๆเขาโทรไลน์มาเร่งฉัน แถมยังบ่นฉันยาวเหยียด จนฉันอธิบายไม่ทัน(เธอเป็นแอร์ได้ไง ไม่รู้จักเวลา..ถ้าฉันไล่ออกได้ ฉันไล่ออกไปแล้ว! ทำไมไม่ลงมารอ? เครื่องจะขึ้นแล้วนะ)"กัปตันขับเครื่องบินมาเหรอคะ? ว้าวววว ตื่นเต้นจัง^^" ฉันคุยโทรศัพท์ไปหากระเป๋าครัชไป ตายแล้ว..เวลารีบๆแบบนี้หาอะไรก็ไม่เจอ(ตลก เธออย่าบอกนะ..ว่ากำลังเกล้าผมเตรียมบิน ฉันพาไปกินเหล้า หน้าไม่ต้องแต่งก็ได้! ฉันบอกเธอไว้ตั้งแต่สิบโมงเช้าแล้วนะ เจแปน)"จ้า...ก็กัปตันบอกแล้วหายไปเลยนี่น่า เจแปนก็ไม่แน่ใจว่าจะเอายังไง"(เลิกพูด และลงมา)ตัดสาย....-_-!!!!พอฉันคว้ากระเป๋าได้ ฉันก็รีบลงไปหาเขาทันที วันนี้คุณกัปตันเปลี่ยนรถอีกแล้วค่ะ นอกจากมีอาชีพเป็นนักบินแล้ว..เขาไปโกงแชร์ใครมารึป่าว? ทำไมดูรวยผิดสังเกตเมื่อฉันขึ้นรถปิดประตูปุ๊บ!..ฉันก็เจอรังสีอำมหิต แต่ฉันไม่ได้สนใจสายตาเขาหรอก ฉันสนใจการแต่งตัวเขามากกว่า สูทหลวมๆแฟชั่นกางเกงสแล็คที่เขาใส่...มันดูดีชะมัด"มองไข่ฉันทำไม อยากเหรอ?" ฉันมองชุด!!>[]มองชุดค่ะ แล้วนี่ๆชุดเจแปนสวยไหม?^^" ฉันหันไปถามพลางเอี้ยวตัวไปให้เขาดู"อืม สวย
Last Updated : 2025-04-09Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ใบไม้ - นก..ไม่นก?
ฉัน...ดูออกว่าไคล์มันกำลังเล่นสงครามประสาทกับฉันเพราะต้นไม้เพิ่งส่งไลน์มาบอกฉันหมาดๆ ว่าไคล์กำลังจีบเพื่อนสนิทเจ๊ปลายฟ้า และผู้หญิงที่มันควงมาหน้าหล่อนไม่ได้อินด้วยเลย สนุกมากสินะ..เจอกูด่าตอกหน้าไป คงจะฝันดีบอกเลย..ตอนนี้ฉันไม่เสียน้ำตาสักหยด โมโหมากกว่า..รำคาญมันอ่ะ มันกวนตีน มันกวนประสาท ฉันไม่แน่ใจ..ว่าไคล์เขาอยากได้อะไรจากฉัน พอฉันชอบเขา เขาก็ตีตัวออกห่าง พอฉันตัดใจจากเขา เขาก็ขึ้นมาโวยวายฉันกับก้านแก้วไหนจะเรื่องวันนี้อีก! เป็นบ้ารึไงวะ? ความชื้นสัมพัทธ์บนเครื่อง ทำเขาประสาทหลอนรึไง?!แต่หารู้ไม่!ทุกอย่างที่เขาทำ..ฉันเฉยๆและหลับสบายมาก แต่มีนิดหน่อยที่มาทำงาน เรื่องไคล์มากวนใจฉันเพราะว่าเจ๊ปลายฟ้า..เจ๊แกมองฉันแปลกๆ เหมือนมีอะไรอยากพูด..แต่ก็ไม่กล้าพูด ถ้าให้ฉันเดานะ..คงเป็นเรื่องที่ไคล์จีบเพื่อนเจ๊แกนั่นแหละ แต่ไม่รู้ว่าจีบคนไหน...นี่คือประเด็นและฉันแทบไม่ต้องสืบอะไรทั้งสิ้น ฉันนั่งทำงานสวยๆนิ่งๆ ก็มีคนแคปอะไรส่งมารายงานเต็มไปหมดคานะ ..มือซ้าย ทิชา...มือขวาLINE -KANA-KANA : Send pictureKANA : น้ำปั่น คือใคร? ไม่ได้นะเจ๊!!!!!!ฉันเปิดรูปดูแล้วขยายกว้างๆ ก็เห็นว่าคานะ...เ
Last Updated : 2025-04-09Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ใบไม้ - ปฎิบัติการ เสกไคล์์เป็นนก
วันนี้หลังเคลียร์งานเสร็จ ฉันตัดสินใจกลับไปคอนโดที่่เคยอยู่กับเจ๊ปลายฟ้า ประเด็นคือ..ฉันต้องไปเสนอหน้าให้เจ๊แกเห็น และไปดูลาดเลาก่อน กันพลาด อีกอย่างฉันไม่แน่ใจสถานะเจ๊แกกับพี่หมอนาวาไม่รู้ว่ามันยังไงCalling ~P Plaifah ~(ไงใบไม้)"เจ๊ อยู่คอนโดป่ะ หนูจะเข้าไปเอาของ"(อยู่ มาสิ แต่ก่อนจะมา..โทรมาบอกก่อนละกัน)"อืม"เหมือนในละครน้ำเน่าเลยว่ะ พอวางสายปุ๊บ! ฉันก็มองโทรศัพท์แล้วยิ้มที่มุมปาก หึหึ นี่ไง..โทรบอกก่อนแล้วนะ และตอนนี้ฉันก็อยู่ลานจอดรถของคอนโดแล้วด้วยพอฉันหาคีย์การ์ดได้ ฉันก็รีบลงไปกดลิฟต์ทันที ที่ฉันรีบเพราะฉันอยากสาระแนเรื่องเจ๊ปลายฟ้าด้วยแหละ..ว่าไอ้ที่ได้ยินมาว่ารอๆที่คอนโดเนี่ยมันยังไง เจ๊แกต้องอยู่กินกับพี่หมอนาวาแล้วแน่เลยว่าแต่..ฉันจะทำเป็นไปเอาของอะไรดีวะ เอ้อ! เกือบลืม!! ลืมว่าที่ห้องเก่าฉัน..มีตุ๊กตาควายของไคล์อยู่ตัวนึง แม่งเอ้ย...หวังว่าฉันเห็นเจ้าควายตัวนั้นแล้ว ฉันจะไม่รู้สึกคิดถึงเจ้าของมันนะพอฉันขึ้นลิฟต์มาฉันก็เดินช้าๆไปแตะคีย์การ์ดหน้าห้อง แต่เสียงคีย์การ์ดห้องไม่ทันดังติ๊ดๆเลย ก็มีคนเปิดประตูห้องที่หัวมุมออกมา ฉันจะเฉยมากถ้าเป็นเพื่อนบ้านคนอื่น แต่ไม่เว้
Last Updated : 2025-04-09Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ใบไม้ - สาธุ
และฉันก็รีบเดินไปหาพี่หมอ...แกล้งทำหน้าตาตกใจ และงงๆทำเป็นไม่รู้..ว่าพี่น้ำปั่นเป็นน้องเขา"พี่หมอ..""น้ำปั่นคนที่ไคล์จีบ...เป็นน้องสาวหมอ" เจ๊ปลายฟ้าตอบแทนด้วยสีหน้าอึดอัด จนพี่หมอวางหนังสือลงและมองหน้าฉันสลับกับแฟนตัวเอง"โลกกลมชิบ" ฉันพูดเบาๆแต่ตั้งใจให้ทุกคนได้ยิน ก่อนที่จะก้มหน้าลงรอ รอให้พี่หมอพูดต่อว่าจะจัดการยังไง เพราะตอนนี้ฉันเห็นเขาขมวดคิ้วทำท่านึกคิดไม่หยุด"ฉันคงต้องจัดการไอ้ไทม์ ให้มันเคลียร์ผู้หญิงของมัน"จัดการพี่ไทม์ให้เคลียร์ผู้หญิง? แสดงว่า...จะเชียร์พี่ไทม์ให้พี่น้ำปั่นน่ะสิ!!ว้าว..ไคล์นก!"เบบี๋ทำได้เหรอ?" เจ๊ปลายฟ้าถามด้วยสีหน้ากังวล เจ๊อย่าขัดได้ไหม พี่หมอเก่งทำได้อยู่แล้ว"มันมีสาวเยอะก็จริง แต่ไม่เคยจริงจังกับใคร มันชอบน้ำปั่นมาตลอด และชอบมาก-_-"ฉันเงียบ และคิดตาม เออ!เหมือนที่ทิชาบอกฉันเลย ว่าพี่ไทม์ชอบพี่น้ำปั่นโคตรๆ แต่พี่ไทม์มีสาวเยอะเหรอ? ฉันเพิ่งรู้ งั้นไม่ต่างจากไคล์เลยสินะถึงเวลา..ดิสเครดิตแล้ว หึหึ"เหมือนกับไอ้เด็กนั่น...ที่มีสาวเยอะเหมือนกัน" พอฉันพูด..และเจ๊ปลายฟ้าพยักหน้ายืนยันอีกเสียง พี่หมอก็เงยหน้าขึ้นทำหน้าเซ็งๆ"สรุปที่จีบน้ำปั่นสองคน ก็ไ
Last Updated : 2025-04-09Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ใบไม้ - % อารมณ์ + ความรู้สึก
"หมอเป็นคนตลก หรือแค่อยากให้หนูดีขึ้น-_-""ทั้งคู่ ถ้าคุณดีขึ้นผมจะรู้สึกดีมาก ^^" ฉันพยักหน้าเบาๆแล้วถอนหายใจออกมา มันดีขึ้นนะที่ได้พูดได้ระบายกับหมอ แต่ฉันรู้สึกไม่ค่อยโอเคเลย..ที่รู้ว่าจริงๆแล้ว...ฉันยังชอบไคล์"เอางี้ ถ้ายังไม่ไหว ช่วงนี้ก็อยู่กับเพื่อน และครอบครัวนะ อย่าเพิ่งอยู่คนเดียว^^""ค่ะ""วันนี้มีเท่านี้ ผมจะนัดคุณอีกทีอาทิตย์หน้า แต่ถ้าอึดอัดไม่ไหว อยากมาตอนไหนก็มาได้นะ นี่นามบัตรผม^^"หมอเลื่อนนามบัตรสีขาวๆบนโต๊ะให้ฉัน"ขอบคุณค่ะ "ระหว่างที่ฉันเดินออกมาจากห้องตรวจ..จะไปจ่ายเงิน ฉันก็พลิกอ่านนามบัตรหมอไปด้วย หมอชื่อ ธันวา จารุวัตน์ (ธันวา) จิตแพทย์ อืม...งั้นเมมว่าหมอธันวาแล้วกันที่วงเล็บคงเป็นชื่อเล่นหมอพอจ่ายเงินเสร็จฉันก็เดินไปนั่งรอก้านแก้วแถวแผนกฉุกเฉินต่อ การที่ได้นั่งโง่ๆมองคนอื่นร้องโอดโอยเลือดอาบเข้าไปในห้อง มันก็ทำฉันคิดได้ขึ้นมาอยู่นะชีวิตคนเรามันไม่แน่นอนว่ะ...จะเจ็บ จะป่วย จะตายเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ พอเป็นอะไรมาแล้วยังไง...นั่นแหละพ่อแม่ครอบครัวร้องไห้โฮหน้าห้อง ทำไมเราต้องทำเพื่อคนอื่นขนาดนี้วะ"ฉันบอกมันแล้วว่าให้ใจเย็นๆ แค่แฟนมีคนอื่นทำไมต้องเสียใจขับรถเร
Last Updated : 2025-04-09Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน เจแปน - คราบ
ฉันมันคนซวยหรือยังไง ฉันได้บินกับกัปตันไคล์อีกแล้ว!คราวนี้กัปตันไคล์เครียดกว่าคราวก่อน พอเห็นว่าฉันบินด้วย..เขาก็ดูอึดอัดเหมือนมีอะไรอยากจะคุยกับฉันมาก จนเครื่อง Take off ก็เป็นไปตามนั้น หลังจากฉันเสริฟอาหารเสริฟน้ำเสร็จ กัปตันไคล์เขาก็รีบเปิดประตูออกมา ยืนหน้าเครียดทันทีนี่! อย่าคิดเรื่องของว่างอย่างอื่นนะ ไฟลท์อื่นฉันพยายามสุดๆที่จะไม่เข้าไปเสริฟ แต่กัปตันไคล์ฉันไว้ใจเขา ถึงได้กล้าคุยและอยู่ครัวหน้าแบบนี้ แถมตอนนี้เขาก็ดูเครียดมาก ฉันล่ะห่วงชีวิตตัวเองและผู้โดยสารจริงๆ"ฉันทำพังทุกอย่างเลย เจแปน""กัปตันจะทำอะไรพังก็ได้ค่ะ แต่กัปตันต้องมีสมาธิขับเครื่องบินนะคะ เจแปนกลัว^^" กัปตันไคล์พยักหน้าเบาๆ"ฉันแยกแยะได้ ไม่ไหวว่ะแบบนี้ อีกสักพักคงเลิกบิน""อ๋อ พักก่อนใช่ไหมคะ ดีเหมือนกันค่ะ ได้ข่าวว่ากัปตันโหมงานหนักมาก ไม่ดีต่อสุขภาพนะคะ^^""ป่าว ลาออก-_-" ลาออกนี่เอง ห้ะ! ลาออก!!! ฉันรีบนับนิ้วดูทันที...กัปตันไคล์เพิ่งได้ขีดที่สี่มาหมาดๆ บ้า! เขาคิดอะไรของเขา!"ทำไมจะลาออกล่ะคะ เงินเดือนน้อยเหรอคะ? โถ่กัปตัน ถ้าเป็นนักบินขับเครื่องบินเงินเดือนน้อย กัปตันไปขับยานอาวกาศไหมคะ?" ฉันพยายามพูดให
Last Updated : 2025-04-09Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ไคล์ - รู้ซึ้ง...
"พี่ไคล์...วันนี้พี่ทิชา เจ๊ใบไม้ และผู้ชายคนนึงมาหา คานะที่ร้าน"ผมที่กำลังดึงเข็มขัดรัด หันมองคานะตกใจ...แลนด์มาเหนื่อยๆได้ยินอะไรแบบนี้โคตรชื่นใจเลยว่ะ ยัยป้าไปหาคานะถึงร้าน มันต้องมีอะไรแน่นอน"ยัยป้าไปหาคานะเหรอ? คานะอย่าโกหกพี่นะ"" ผมรีบถามเพื่อความชัวร์"ใช่ แต่คนที่ถามหาพี่ไคล์..คือพี่ทิชา เจ๊ใบไม้ไม่ได้ถามอะไรหรอก ""อืม ถามหาพี่ทำไม? แล้ว..ยัยป้าว่าไงบ้าง?""ก่อนอื่น..คานะต้องถามพี่ไคล์ก่อน ทำไมพี่ไคล์จีบพี่น้ำปั่นคะ? ชอบพี่น้ำปั่นเหรอ?"ผมนิ่งเมื่อเจอคำถามนั้น ไม่รู้สิ..ผมจีบทำไม เหมือนผมหลอกตัวเอง ว่าผม..ต้องการผู้หญิงแบบนั้น ผู้หญิงที่ผมกลับจากทำงานเหนื่อยๆเธอยิ้มหวานๆต้อนรับ ผู้หญิงที่ส่งยิ้มให้กำลังใจก่อนผมเหินฟ้า..ไปอยู่ท่ามกลางความตึงเครียดที่ผมต้องรับผิดชอบอีกหลายๆชีวิตเพราะทุกครั้งที่ผมเร่งเครื่องยนต์ดันคันโยกขึ้นสู่ท้องฟ้า อายตนะทั้งหกในร่างกายจะถูกปลุกให้ตื่นตัว เพื่อพร้อมกับสถานการณ์ฉุกเฉินตลอดเวลา ที่ผมหวังว่า..มันจะไม่มีอะไรผิดพลาดหลังจากนี้ และผมไม่อยากให้้มันเป็นฝันร้ายของใครหลายๆคนบนเครื่องผมจึงคิดว่า..รอยยิ้มและคำพูดหวานๆมันเป็นกำลังใจที่ดี ที่จะส่งผมเผชิ
Last Updated : 2025-04-09
Latest chapter
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - จบ
ฉันขยับตัวซ้ายทีขวาทีบนโซฟา ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ที่เพิ่งวางหมาดๆ ขึ้นมากดโทรหาพี่เชนอีกครั้งแต่โทรเท่าไหร่พี่เชนก็ไม่รับ แถมสายหลังๆยังปิดเครื่องอีกต่างหากเขาขับรถอยู่ ติดประชุม หรือยุ่ง? ทำไมไม่บอกฉันบ้าง นี่จะมืดค่ำแล้วนะฉันเป็นห่วง และท้องฉันก็แก่มากด้วย ทำไมพี่เชนกล้าทิ้งฉันไว้แบบนี้ตุบๆฉันคลำท้องป่องๆที่โดนลูกถีบทันที ตอนนี้ฉันลุกขึ้นแทบจะไม่ไหวแล้ว อยู่ๆก็เริ่มหน่วงไปทั่วเชิงกราน ปวดมากๆอยู่เป็นระยะๆ"โอ๊ะ โอ้ยยยย...ปวดท้อง พี่เชน พี่เชนอยู่ไหน!"ใจเย็นๆลูก ทำไมต้องปวดวันที่พ่อไม่อยู่ด้วย!"พี่เชนนนนนน"ฉันไม่รู้จะทำยังไง จะเอื้อมหยิบโทรศัพท์กดโทรอีกครั้งก็ไม่ได้ ได้แต่ร้องเรียกกระวนกระวายบนโซฟาร้องจนน้ำตาไหลอาบแก้มร้องจนตัวเองเหนื่อย และนอนซมเม็ดเหงื่อที่เกาะไปตามใบหน้าไม่ไหวแล้ว...ตายแน่ๆ ฉันตายแน่ๆ เจ้าแฝดไม่ใจเย็นช่วยฉันเลยกริ่ง~ กริ่ง กริ่ง~เสียงกริ่งที่ดังขึ้นหน้าประตู ทำร่างที่ไร้เรี่ยวแรงของฉันฟื้นกลับมา ฉันลืมตาที่ปรืออยู่เบิกกว้าง และเมื่อหันขวับมองไปที่ประตูก็เห็นเงาร่างโตของใครยืนอยู่ตรงนั้นพอดี"ช่วยด้วย ! ชะ..ช่วยด้วยค่ะ!"'ส่งพัสดุครับ!' รู้แล้วคุณบุรุษไ
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - ความสุขสุดพิเศษ
เรื่องท้องไม่ท้อง..คงต้องเอาไว้ก่อน เพราะตอนนี้ฉันกับพี่เชนถูกดึงกลับไปนั่งร่วมโต๊ะกับผู้ใหญ่แล้ว และทุกคนก็พูดเป็นเสียงเดียวว่าฉันควรมีลูกแฝด มีแข่งกับพี่เจแปนไปเลย"ไม่ไหวครับๆ คนเดียวก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่?^^" พี่เชนตอบยิ้มๆแล้วตักนู่นตักนี่ให้ฉันกิน"ไม่ไหว? เออๆเดี๋ยวยกโซลให้ไปเลี้ยงหนึ่งวัน คงไม่อยากมีลูกไปเลย" พี่กัปตันพูดนิ่งๆ..แต่ชวนทุกคนขำกลิ้งทั้งโต๊ะ แต่มีคนทำหน้าไม่พอใจคือหลานชายตัวแสบ ที่นั่งมองหน้าพ่อและเคาะช้อนพลาสติกลงจาน แกร้กๆ~โวยวายเสียงแจ๋นลั่นร้าน"แอ๊ แอ้~!""เอาเข้าไปๆ จะทำสงครามกับพ่ออีกแล้วโซล^^""แสบจริงๆหลานลุง แสบเหมือนใคร^^" พี่ฮาวายจิ้มแก้มโซลจนแก้มป่องๆยุบลง บอกเลยใครๆก็หมั่นเขี้ยวเจ้าแสบจนพี่เจแปนก้มลงถามลูก.."แสบเหมือนพ่อใช่ไหมโซล?^^""แอ้~~^^" เห็นมั้ย..โซลตอบแม่ทันที น่ารักน่าตี จนถูกพ่อกับแม่รุมหอมแก้มหอมหัวหลังจากกินข้าวงานเลี้ยงเล็กๆง่ายๆ..เราก็แยกย้ายกันกลับ พ่อแม่พี่เชนนอนโรงแรมที่สนามบินกลับกันพรุ่งนี้เช้า ส่วนฉันกับสามีกลับคอนโดนอน และแน่นอนมีฉลองกันเล็กๆในห้อง..ก็คือการปั๊มลูก เราจัดกันทันทีที่มาถึง กินหัวกินหางกินกลางตลอดตัวจนหมดแรง..."จ
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - วันของฉัน..
เปิดออกมาก็เห็นลูกโป่งอัดแก๊สสีชมพู ผูกกับกระถางต้นไม้มุมระเบียง และบนผนังมีริบบิ้นหลากสีติดเป็นลูกศรชี้ลงไปข้างล่าง...ฉันจึงรีบเดินไปเกาะราวระเบียงชะเง้อมองตาม สอดส่องสายตาลงไปตามลูกศรบนผนัง..จนเห็นคนคุ้นเคยคนนึงยืนอยู่ข้างล่าง ข้างๆสระว่ายน้ำส่วนกลางของคอนโด ก่อนเขาจะเงยขึ้นเมื่อเห็นฉันยืนอยู่..และป้องปากตะโกนว่า"กลับมาแล้วค้าบบบบบบ!!^[]^"ฉันยิ้มทั้งน้ำตา..ที่เริ่มคลอออกมาสองข้าง อยากจะตะโกนกลับแต่กลัวห้องอื่นรำคาญ จึงตัดสินใจเดินกลับเข้าห้องไปหยิบโทรศัพท์ ออกมาโทรหาพี่เชนแทนฉันยกโทรศัพท์แนบหนูก้มมองคนข้างล่างยิ้มแป้น ...ห้องฉันอยู่ชั้นห้า ถึงจะเห็นหน้าเขาไม่ค่อยชัด แต่ฉันเห็นรอยยิ้มกว้างๆเขาชัดแจ๋วCalling P'Chain"ฮัลโหล..กลับมาแล้วเหรอคะ?^^" พี่เชนยิ้มแล้วโบกมือให้ฉัน ก่อนจะพูดตอบกลับมาว่า(กลับมาแล้ว..ไม่ไปไหนแล้ว ทนไม่ไหว..คิดถึงใจจะขาด)บ้าๆฉันเขินนะ หยุดเขินไม่ได้เลย>\\พี่เชนอ่ะ แล้วนี่ให้ไทเปใส่เวลส์เจ้าสาวทำไมคะ...แค่กลับมาเอง^^" ฉันทำถาม ถึงจะรู้ลึกๆว่า..เขาน่าจะเซอร์ไพรส์ขอแต่งงาน(อ้าวไม่เซอร์ไพรส์เหรอ? เฮ้อ..นี่พี่เซอร์ไพรส์ไม่เก่งใช่ไหม?)ฉันยิ้มมองคนล่างตัดเพ้
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - ลุ้น
"ข้ามขั้นเลยเหรอ^^?""ข้ามเลยค่ะ ถ้าเทกันอีกอย่างน้อยไทเปก็ต้องได้อะไรบ้าง ว่าไงคะ..กล้าเทกันไหมคะ^^"พี่เชนดึงจมูกฉันทีนึงแล้วอมยิ้ม"หมั่นเขี้ยวจริงๆไม่กล้าครับ งั้นพรุ่งนี้ไปอำเภอกันเลยนะ^^"ฉันพยักหน้าหงึกๆแล้วกอดคอพี่เชนทันที ก่อนที่จะดันโน๊ตบุ๊คเขาไปห่างๆ..แล้วเอนตัวนอนราบลงโซฟา ไม่ต้องเดาว่าเกิดอะไรขึ้น ข้าวไม่ต้องกินแล้ว..ให้พี่เชนบริหารลิ้น บริหารนิ้ว บริหารเอวก่อนอิ่มกันจุกๆฉันกับพี่เชนก็ปรึกษาหารือกันเรื่องวีซ่า โดยพี่เชนให้ความเห็นว่า เราจดทะเบียนสมรสก่อนค่อยขอวีซ่ากัน และพี่เชนจะสปอนเซอร์ค่าใช้จ่ายให้ทุกอย่างเพราะฉันมันคงว่างงานไม่มีอาชีพจากนั้นหลังเรียนจบ..เราจะกลับมาจัดงานแต่งเล็กๆกันที่ประเทศไทย เพราะพี่เชนเขาไม่อยากทำงานที่อเมริกาและอยู่ที่นั่น เขาคิดถึงส้มตำปูปลาร้าร้านหน้าปากซอยที่เขากินประจำ พูดถึงก็ทำหน้าเศร้า..ทำหน้าตาน่าสงสารใส่ฉัน-_-หลังจากบริหารช่วงล่างกันทั้งคืน เช้าวันต่อมาฉันกับพี่เชนก็ไปจดทะเบียนสมรสกัน เราจดไม่ถึงชั่วโมงก็เสร็จ ได้ทะเบียนมาฉันก็เช็คและแปลเอกสาร เพื่อเตรียมยื่นวีซ่าขอติดตามสามี อุ๊ย..สามี สามี เขินจัง..สามีภรรยาถูกต้องตามกฏหมายด้วยนะ"อ
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - ตัดสินใจ
สองเต้าหยุดชะงัก พร้อมกับฉันที่ค่อยๆเบิกตากว้างแล้วหันไปมองเจ้าของคำหวาน"พี่เชน...0//0""พี่รักไทเป พี่รู้แล้วว่าพี่รักไทเปจริงๆ" ได้ยินอีกครั้งน้ำตาฉันก็หยดเพาะลงแก้มขาว ก่อนฉันจะจ้องเขาน้ำตา..และค่อยๆก้มลงจุมพิตที่ริมฝีปากคู่สวยนั่น มันเป็นจุมพิตที่เนิ่นนาน นานจนวงแขนกว้างสวมกอดฉัน และดันจนเราแนบชิดกัน"รักแล้วยังไงคะ..รักแล้วจะแช่ของพี่เชนไว้แบบนี้เหรอ?.." ฉันถอนจูบประคองแก้มเขาถามเบาๆ และจ้องตาเป็นประกายของเขาไปด้วย ฉันไม่อยากร้องไห้เลย แต่ทำไมน้ำตาไหลก็ไม่รู้"ทำไม..แช่ไว้ไม่ได้เหรอ? คลอเคลียแบบนี้พี่ว่า..พี่คงได้เสียตัวอีก^^" ฉันปาดน้ำตาแล้วตีแขนพี่เชนดังเพียะ..จนเขารีบกระชับกอดและจับฉันลงไปนอนบนเตียงทันทีจากนั้นร่างใหญ่ก็ค่อยๆขยับถอดแก่นกายเปียกๆออกมา เขาขยับถูไถกับกลีบกุหลาบช้าๆจนมันผงาดขึ้นอีกครั้ง..."พะ..พี่เชน อื้ม~~ ไหวเหรอคะ?""พี่ตุนไว้เพียบ...แต่รอบนี้นานหน่อยนะ"และฉันก็เสียตัวอีกรอบ ไม่สิพี่เชนเสียตัวต่างหาก ไอ้เค้กช็อคโกแล็ตกับข้าวเหล้าไวน์ พี่เชนไม่ได้กินไม่ได้แตะหรอก เรามีอะไรกันจนสลบเหมือบกันทั้งคู่ รู้สึกตัวตื่นอีกทีก็เช้าตรู่อิ่มจนจุกกันไปเลยเช้า..ฉันนอนคว่ำ
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - ลอง
"ฉันขอเวลาคิด ถึงฉันอยากกลับไปแค่ไหน เธอต้องเข้าใจฉันนะพิมดาว..ว่าฉันต้องเซฟตัวเองด้วย คนเคยเจ็บมา คนเคยถูกทิ้งมา..ฉันใช้เวลาไม่น้อยเลยนะกว่าจะยืนด้วยขาตัวเองได้"ฉันพูดทั้งน้ำตาและมองพิมดาวไปด้วย จนมือที่จับมือฉันค่อยๆคลาย..และแตะเบาๆ"โอเคๆฉันเข้าใจ แต่อย่าเผลอใจให้คนอื่นนะ ถ้าเรื่องนี้เธอดึงคนอื่นเข้ามา มันจะวุ่นวายไปใหญ่ ให้มันมีแค่เธอกับพี่เชนก็พอ ฉันเป็นกำลังใจให้เธอนะไทเป..ทุกๆเรื่องเลยสู้ๆ"ฉันพยักหน้าหงึกๆเหมือนเด็กสามขวบที่โดนโอ๋ จนพิมดาวลุกขึ้นมากอดและลูบหลังฉัน เธอลูบเบาๆแต่เหมือนฉันได้กำลังใจมหาศาล จนสักพัก..ฉันหยุดร้องไห้ ปาดน้ำหูน้ำตาที่ไหลเงยหน้าขึ้นมองเธอ"ฉันจะลองดู..แต่เธออย่าบอกเขาได้ไหม ว่าฉันรู้สึกยังไง""โถ่ไทเป..ไม่บอกพี่เชนก็รู้ กับพี่เชนเธอเคยห้ามใจตัวเองได้เหรอ? แววตาเธอมันฟ้องจะตาย " ฉันเงียบกริบเม้มปากนิดๆคิดตามคำพูดพิมดาวก็จริง..พิมดาวพูดถูก ฉันควบคุมไม่ได้เลย ยิ่งเจอเขาความต้องการฉันยิ่งมาก ฉันต้องการเขา อยากกอดเขา อยากทุกๆอย่าง และเมื่อวานฉันพยายามสุดๆที่จะไม่กระโจนใส่เขาคุยกับพิมดาวเสร็จฉันก็กลับคอนโดนอน ฉันไม่อยากไปไหนแล้วจริงๆ อยู่ๆก็อยากกลับห้องมา
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - ความจริง..จากพิมดาว
"ก็...เอ่อ เห็นไทเปรักเขาไงฉันก็เลย..อยากให้ไทเปทำตามหัวใจดู^^"ฉันดึงแก้วกาแฟกลับจับหลอดดูดและจ้องตาพิมดาว พยายามจับผิดตาโตๆนั่น ว่าจะวอกแวกหรือหลบตาฉันรึป่าว แต่ไม่..พิมดาวยังยิ้มปกติไม่มีอะไร แถมเธอยังชวนฉันสั่งอาหารว่างมากินรองท้องอีกจนเราสองคนอยู่ในความเงียบ และฉันนั่งทวนงานส่งบก. พิมดาวก็ถามฉันขึ้นมา"เธอ..จะกลับไปคุยกับเขาคนนั้นมั๊ย?^^" ถามไปเขี่ยเค้กฝอยทองในจานไป เอ๊ะ..สั่งมากินหรือสั่งมาเขี่ย ตั้งแต่มาเนี่ยพิมดาวยังไม่ทำอะไรสักอย่าง งานก็ไม่ทำหนังสือก็ไม่อ่าน มีแต่เล่นโทรศัพท์เป็นพักๆและจ้องหน้าฉัน"ไม่รู้เหมือนกัน ดูก่อน" ฉันตอบเรียบๆและเปรยตามองเพื่อนสนิทแวบนึง"แต่ใจเธอสั่นใช่มั๊ยล่ะ?^^" เมื่อเจอคำถามติดต่อกัน ฉันก็ละสายตาจากนิยายที่ทวน...หันไปมองเธอ"ทำแบบสอบถามอะไรอยู่ ถามไม่หยุดเลยนะ-__-""ป่าว แค่อยากรู้ว่าเพื่อนรู้สึกยังไง^^" พิมดาวยิ้มหวานกลบเกลื่อนแล้วเขี่ยเค้กฝอยทองต่อ ฉันจึงหันมองซ้ายมองขวามองรอบๆร้านกาแฟ ว่ามีอะไรผิดปกติไหม? ทำไมคำพูดคำจาและคำถามมันแปลกๆ ปกติพิมดาวไม่ใช่คนชอบซักไซร้แบบนี้นี่"ถ้าถามความรู้สึก...ฉันก็ใจสั่นหวั่นไหวนั่นแหละ แต่ฉันไม่กลับไปง่ายๆหรอ
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - ใคร่
"ทำไมต้องขอนอนกับไทเป บ้านช่องไม่มีแล้วเหรอคะ?" ฉันถามแล้วหันไปทางอื่น ใครจะไปกล้าสบตาเขา เดี๋ยวเขารู้ว่าฉันอยากและอดอยากปากแห้งมานานเอ๊ะหรือฉันจะเล่นด้วย..ยอมปล่อยตัวหน่อยให้หายคอแห้ง"พี่คิดถึงไทเปไง.." พูดจบมือใหญ่พี่เชนก็วางบนขาฉัน แถมเขายังบีบเบาๆเบาๆ จนตอนนี้หน้าฉันชาหูฉันอื้อไปหมด คนมันเคยๆเขารู้..รู้ว่าฉันชอบให้สัมผัสตรงไหนแล้วตอนนี้มือเขาก็เอาใหญ่..ขยับขึ้นมาเรื่อยๆ บีบเข้าตามหว่างขา ก่อนจะหยุดตรงเนินสาวอวบอั๋นที่เขาเคยสัมผัสมา และสอดมือเข้าไปจนฉันขนลุกซู่ไปทั้งตัวเขาขับรถจับพวงมาลัยมือเดียว มืออีกข้างก็ซุกซนล้วงเข้าไปในขอบกระโปรงฉัน แล้วทำไมฉันไม่ห้ามเนี่ย..ฉันเอาแต่มองออกไปนอกหน้าต่าง ปล่อยตัวอ่อนปวกเปียกและร้อนวูบวาบไปทั้งตัว แถมยังแยกขาพลีชีพให้เขาส่งมือเข้าไปถึงเกษร จนหยุดทักทายสองกลีบกุหลาบที่เปียกพร้อม..ช้าๆเน้นๆอย่างช่ำชอง"ถ้าไม่ให้นอนด้วย..พี่แวะโรงแรมนะ" ฉันบิดตัวจิกสองเท้าลงพื้น เมื่อพี่เชนถามและเขี่ยรัวมาก เขาเขี่ยรัวจนฉันไม่ทนความเสียวซ่านและกลั้นเสียงคราง รีบยกมือขึ้นกัดส่ายหน้ารัวๆ"มะ..ไม่ ไม่ค่ะ เอามือออกไป เอา..ออก""ไม่อยากเอาออก อยากเอาเข้า" พูดจบพี่เช
Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน ตอนพิเศษ | ไทเป - เยื่อใย
โรคนิมโฟมาเนีย โรคเฮงซวยที่ฉันเป็นมาเจ็ดปีเต็ม.. ตอนนี้มันหายไปแล้ว..หายไปพร้อมๆกับเขาคนนั้น คนที่ฉันเห็นเขาเป็นคนรัก เห็นเขาเป็นคู่นอน เห็นเขาเป็นพี่ชายที่แสนอบอุ่นและดีพร้อม'พี่ไม่ได้คิดกับไทเปแบบนั้น , ถ้าเจอใครถูกใจเริ่มใหม่ได้เลยนะ'คำพวกนี้สุภาพแต่...เจ็บมาก เจ็บเหมือนจะตาย ฉันคิดว่าตัวเองจะไม่ไหวโดดตึกผูกคอตายในห้องแล้ว แต่คิดไปคิดมา เกิดทั้งทีฉันต้องใช้ชีวิตให้คุ้มกว่านี้ เคยมีความสุขสุดๆตอนได้ผู้ชายคนนั้นมาเป็นของตัวเอง มันก็ถึงเวลาแล้วที่ฉันจะทุกข์ใจบ้าง เพราะทุกๆอย่างมันไม่ถูกต้องตั้งแต่เริ่มหลังจากที่เสียพี่เชนไป ฉันนั่งร้องไห้เป็นเผาเต่า มองไปทางไหนก็คิดถึงแต่หน้าเขา โซฟาตรงนี้ก็เคยได้กัน บาร์ที่ครัวก็เคยโก้งโค้งให้เขามาแล้ว อย่าว่าแต่ห้องนอนห้องน้ำฉันกับพี่เชนเคยมาหมด เหลือแค่ระเบียงที่ยังไม่ได้ทำ กะจะลองสักครั้ง แต่เสียดาย..เขาทิ้งฉันก่อนหลังจากพี่สาวแต่งงานมีครอบครัวและพี่เชนทิ้งฉัน ..ฉันก็ตัวคนเดียว ไปไหนคนเดียว กินข้าวคนเดียว มันเหงามาก แต่ยิ่งจมปลักฉันก็ยิ่งแย่ ฉันจึงไปปรึกษาจิตแพทย์พี่หมอธันวา เขาบอกฉันให้มูฟออน...ออกมาจากมุมเดิมๆเปลี่ยนบรรยากาศให้ตัวเอง ถ้าวันไ
