(Jeff POV)
“Ano ito bar Missamy?”
“Hehehe. Baka sakali paunlakan mo diba?”
“Let's talk.”
Napatango si Missamy.
“Sa ginawa mo kagabi?”
Checkmate.
Parang ako pa ata ang mapapatayo sa podium nito.
“Yah. Unahin na muna natin kung bakit yun nangyari.”
“Deal. Nangyari yun dahil di ako naka-uwi kaagad. Tapos ng malaman mo na kasama ko si Jude, nagselos ka na naman. Kaya ginantihan mo ako kagabi. Yun lagi ang warning mo sa akin. At naiintindihan ko naman na di unlimited warning ang nasa vocabulary mo. Meron pa ba akong di nabangit?”
She fired her missile.
Yun lang alam niya.
Jeff, wag mong itatangi na di ka nga nagselos ng dahil kay Jude.
“Kaya ngayon Jeff, sabihin mo sa akin kung ano na naman ang ginawa mo kay Jude?”
(Jeff POV)“Tss.”“At thank you pala Jeff, sa patuloy mong pagsupporta kay Kuya. Malaki na nga ang ginagastos mo sa kanya.”“Okey lang. Kaya lang, talagang abala ako sa kompanya Missamy. Alam mo naman na doon ako kumukuha ng…”“Sorry kung pasaway nga ako.”Saka ko pinisil ang pisngi niya dahil iiyak na naman.“Stop crying.”“Ganto ako kapag meron. Masyado mababa ang EQ dahil nga sa may period ako. Ang moody.”“Kawawang period. Lagi na lang dinadahilan ng maraming babae.”“Haha. Grabe ka naman.”“I'm glad your okey Missamy. Sa totoo lang natakot ako kagabi para sayo. Basta wag na wag ka nang sasama kay Jude kahit anong mangyari.”“Actu
(Missamy POV)Nang papikit na ako.“Missamy, tataba ka niyan.”Pasok ni Jeff.Di ko hinayaan na bumukas ang mata ko. Nanatili akong nakapikit.“Masakit puson ko.”Naramdaman ko na lang naupo si Jeff sa itaas ng ulo ko. Nakahiga nga ako sa sofa. Hangang sa binuhat niya ulo ko at nilagay sa lap niya.Yay. Blush mode Missamy, kahit nakapikit ka.Walanghiya ka talaga Missamy. Iba din ang Ninja move mo.Oy, siya yung nagkusa.Ibig lang sabihin nito. Mahal niya ako. Period.Napasiksik ako sa kanya.“Wag kang magalaw. May natutulog din sa akin Missamy at baka magising mo. Di mo na naman itatake responsibility.”Na ikinamulat ko. Saka babangon sana ako ng hinila ako pabalik.“Close your eyes and sleep.”Napapikit na lang nga ako. Dahil parang sini-sinat ako sa nangyayari sa aming dalawa ngayon.
(Jeff POV)It's time to let you go. I know.Letting go, masakit ngunit para sa ikakabuti ng lahat kailangan mo palayain.But you sister, nakatali ang lahat ng buhay niya sayo. Kapag nawala ka, guguho siya. Yun ang nararamdaman niya. Maybe dahil wala siyang mapagkatiwalaan bukod lang sayo.I love your sister Juan Carlos. Gusto ko nga di makita ang mga labing yun na sumimangot. Malungkot.I want to see her na umiiyak dahil sa labis na kaligayahan.Ang tali ninyong dalawa, mahirap putulin. At kapag nagkusa ka man ngang umalis, masasaktan ang kapatid mo.There’s no hope I know. Pareho ko lang kayo pinapahirapan. You need to go somewhere Carlos, but you can't dahil sa mga nakikita mo.Missamy makes you feel na kailangan ka niya.This is the toughness thing to do pero kailangan ko sabihin sa kanya ng paunti-unti.She needs to let you go.I promise Juan Carlos, I
(Shin POV)“Pinagpipilitan kasi ni Jeff na di aksidente ang nangyari sa kanyang ina. Pati ako pinagbibintangan niya. Alam ng lahat na arrange marriage nga ang nangyari sa amin. Nabuo siya dahil kagustuhan noon ng Elder. Kahit nga may mahal noon akong iba, ngunit di maari. Saka kahit paano, natutunan ko naman mahalin ang ina niya. At dumating ang aksidenteng yun. Ginawa ko ang lahat para maging malinaw sa kanya na aksidente ang lahat. But kahit anong gawin ko tuluyan na lumayo ang loob niya sa akin.”Yun ang mga salitang kailangan na marinig ni Jeff.“Still Dad, kailangan niyo parin siyang kausapin dahil baka naman makinig na ngayon. Fighting Dad!”“Tss.”Di rin naman ikinalayo ang Elder kay Jeff.Matataas ang pride kung minsan, pero marunong magpakumbaba pagdating na nga sa aspeto ng pagmamahal.Totoo nga. Love is the most powerful sa mundon
(Missamy POV)Dati rati naiinis ako dahil masyado kang matangkad sa akin at binubully mo ako sa kapandakan ko.Eh sa babae ako! Same lang ang genes natin.Ngunit ngayon, nasa higaan ka, kaya ako ang matangkad sayo.Kuya naman eh, ayokong nakikita kang ganyan.Pero kahit nga ako ang matangkad sayo dahil nakatayo ako ngayon, I can honestly say that I will always look up to you.Nang mamatay magulang natin, ikaw itong natira sa akin. Tumayo ka bilang magulang ko. Sinakripisyo mo ang sarili mo para sa akin.Masyado mo akong ini-spoiled. Tapos iiwan mo naman ako ng ganto.You have a huge plan for my future rather to yourself.Grabe. Nagpakabayani ka sa akin Kuya.From the time I was very young you said I would do something big. You saw me na magmamadre ako dahil ang hilig kong umiyak sa mga bagay-bagay. Kahit ibon iniiyakan ko. You tell me I am lovely.I
(Jeff POV)Missamy silently cried.The minutes tick as if kinakausap niya ang kapatid.Muli kong tinignan si Juan Carlos.My real bestfriend.When I look at you, all I see is strength. You’re fighting back. I know. Because di mo kayang iwan kapatid mo.I'm sorry kung late masyado ng marealize ko na kaya ko ngang mahalin ang isang Maria Missamy Charm na di ka naman nga nagkamali.You always anticipate the future kaya siguro nakita mo sa akin na balang araw ang kasama ko lang naman ang kapatid mo.How dare you to trap me in this scheme. Pwede din naman na sabihin mo sa akin na talagang magkakagusto ako sa kanya.But anyway, our friendship has never been easy. I have been guilty of spending too much time battling the fear of getting close to you.Why would I allow myself to become close to someone who can be traitor someday?I can look back now and answer the
(Missamy POV)Pumasok ng kompanya si Jeff at ako, ang haba daw ng tulog ko. Nag-ala sleeping beauty.Tumawag si Jeff kinatanghalian, niyaya akong lumabas.“Uhmmm. Nagluto ako Jeff, gusto mo bang magpadala ako sa office mo?”“Ohh. Sure. Wala pala tayong lunch date ngayon.”“Sira. Ikaw, kailangan mo magpahinga kahit paano. Remember, di ka robot Jeff.”“At last, naintindihan mo din ako Missamy.”“Ikaw lang naman ang pumapansin sa akin. Di ko naman talaga hangad ang attention mo.”“Okey. Pack my foods right now, gutom na ako Missamy.”“Sure.”At masaya nga ako na nilagyan ng pagkain ang baunan. Nang maalala ko si Kuya Carlos. Araw-araw ko hinahanda ang baunan niya.Haist.Kuya sana even sa simpl
(Jeff POV)Siguro dahil sa pagmamahal na ipinapakita mo Jeff.Sa wakas napa-amo mo din ang ligaw na gansa.Dumidilim na nga ang paligid, saka napa-ambon kaya…“Let's go home Missamy.”Tinulungan ko na nga siya sa mga dinala nito.Naalala ko si Juan Carlos na nakasalubong ko sa hallway ng opisina na ganto nga ang mga dala.Yes. It is my Mother Death Anniversary na di nga din siya nakakasama.Ako na ang nagdala.Pagdating namin sa sasakyan kinuha ito ng tauhan ko. Naunang sumakay si Missamy. Nang tumunog ang phone ko at ang secretarya ng Elder.“Master Jeff, the Elder invite you and your wife to a dinner, I'll send the location.”Tss. Tungkol na naman ata ito sa nadatnan nila sa France.Wala ngang nangyari dahil dinalaw itong si Missamy.“Take us to this address.” Sabi ko na
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
(Shin POV)May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.Let the fear of your na matakot sayo.Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)Dahil nga walang magawa ang midwifesa katigasan ng ulo ni Missamy.Narinig ko ang ere niya. Baka may masamang mangyari sa panganganak niya dahil sa gantong position.This is my first touch for a long time na di ko nga siya nakita.I miss her.Bakas sa mukha niyang nagulat sa pagdating ko nga.Yeah, everything is in right timing Missamy.Lagi na lang diba?Pinagtatagpo tayo sa mga oras na di naman natin inaasahan.But I am here right now Missamy.Naihiga ko siya.Hinawakan ang kamay niya.“Listen to them okey?”Di siya makapagsalita.Even me Missamy, ngunit…“You’re doing this Missamy for the baby. Wag kang matulala. Mamaya na yan.”Nagulat na lamang ako ng umire si Missamy. May kasama pang i
(Jeff POV)Tumigil kami sa tapat ng elevator, naghihintay nga.Hangang sa bigla na lang nagkagulo yung ilang stuff ng hospital dahil nga sa…Narinig ko ang tahol…At bumukas ang elevator. Papasok na sana ako ng marinig ko…“Pimplesssss!”Pimples? Tahol?At ang resulta ng isipan ko ang binili naming aso ni Missamy.Nakita ko nga sa hallway ang mabuhok na kulay puting aso.Tinahulan ako at parang sa akin ang punta niya.Hinarang ito ni Shin at hinuli nga saka binigay sa mga staff na naghahabol.“Parang yung aso lang na binili niyo ni Missamy.”Muling tinapunan ko ng paningin ang aso, saka nga tumahol ito pabalik sa akin habang nilalayo sa amin.Napailing na lamang ako.Saka napapasok na nga ng elevator, at narinig ko na lamang…“Thank you
(Shin POV)“Si Missamy?”“Yes Dad.”“Asaan sila?”“Uhmmm. Nasa labor room?”“Labor room?!”“Oo.” Maingat kong sagot.“Anong ibig sabihin nito Shin!”“Uhmmm. Meron na kayong apo kay Jeff. Dad, kailangan niyo gawin ngayon. Ayusin ang marriage contract nila ni Jeff. At kapag nalaman ng panganay niyong anak ang tungkol nga sa ginawa niyong pakiki-alam. Dad, alam niyo na.”“Binabantaan mo ba ako?”“Hindi, binabalaan lang. In case na kumilos nga kayo.”“Wag mo akong pinagbibiro Shin!”“Di ako nagbibiro Dad! Edi sana may ‘joke lang’ na pahabol diba?”Hangang sa binabaan ako nito.
(Jeff POV)Na-igalaw ko na ang aking mga katawan. Sinusubukan magsalita.Bulol na naiinis ako ng sobra.Sinusubukan ko I type nga sa screen ang tanong ko kung nasaan ang aking asawa.At sa pagpapagod ko na magawa yun. Nakahinga ako ng matapos ko.Binasa ito ni Shin.Napayuko ito.Anong ibig sabihin nito?Nagulat ako sa desisyon ng Elder.Masaya na diba dahil gising na si Jeff at lakas loob naman itong nire-recover ang sarili. Kaya lang…“Malinaw na naalala ni Jeff kung sino-sino tayo. At darating ang oras na tatanungin ni Jeff ang tungkol sa asawa niya. Sabihin niyong patay na ito.”Halos maibuga ko ang iniinom ko.“Dad. Tigilan niyo ito. Ako na mismo ang tumatangi sa gusto mong mangyari.”“Di na natin mahanap si Missamy. Ibig lang sabihin nito patay na s
(Missamy POV)“Pero…”“Kuya, oras na para sipain ang mga toxic na taong kagaya niya.”“Mahal ko si Jeff! Mahal din niya ako! Bakit—.”“Hindi mo mahal ang anak ko Missamy!”Nagulat akong pahayag ng Elder. Parang aatakihin na naman ito.“Ikaw!” tawag niya sa kanyang secretarya.“Tulungan mo si Missamy na ayusin at tapusin kaagad ang divorce nila!”“Dad!” sigaw ni Jean.At naglakas loob na akong magsalita.“Oo, nagsimula kami sa kontrata. Sa laro ng anak niyo. Pero maniwala man kayo o hindi, mahal ko ang anak niyo!”“Nang dahil sayo Missamy napapahamak si Jeff. Tangapin mo na ang katotohanan na hindi kayo para sa isat-isa. Madumi na ang pangalan ng pamilya namin ng dahil sa inyo.”&nbs
(Jeff POV) Naramdaman ko ang mabigat at mainit na bagay na siyang bumaon sa aking katawan. Hangang sa huli kong ngang narinig ang boses ng asawa ko. Ang nakikita ko ngayon ang chessboard na minsan na namin nilalaro ni Juan Carlos. At pag-angat ko nga ng aking paningin, siya nga. May ngisi sa labi. Napailing sa akin. Inilahad ang board na tanging yung king at horse na lang ang natitira sa kanya. Yung horse piece na itinago noon ni Missamy sa kanyang kapatid. Ulit napatitig ako sa kanya. “You don't need to end your game here Jeff. Your rook and king were your last chance to avoid the checkmate.” Saka nga tinuro niya ang kabayo. Tinitigan ko, saka ngumiti sa akin. Umiling at tumayo. Napamulsa saka tahimik na ngang lumabas ng basement sa pamamahay ko. Agad kong sinundan ngunit ang tumampad sa akin ang isang napakadilim na walang ha
(Jay POV)“Master Jeff, patayin niyo na ako. Wala akong kwentang sekretarya.”Saka nga niya ako hinila sa harapan niya.Napa-kwelyo…“Ngunit Master Jeff, sa huling pagkakataon, nailigtas ko naman ang asawa niyo bilang regalo sa inyo.”Ngumisi ako sa kanya.“Anong ibig mong sabihin Jay…”“Matatapos na ang paghihirap niyong dalawa. Wala nang Jude na mamagitan sa inyo. Wala nang Montiveros na mahilig nga mam-blackmail ng mga tao. Kaya lang Master Jeff…”Saka nga naiyak na ako.“Kailangan ko ng lisanin ang mundong ito dahil sa mga kagagawan ko.”Saka lumapit ako sa mesa at kukunin na sana ang baril, nang binaril ito ni Master Jeff.Nang napalingon ako sa kanya at sumalubong nga ang kamao sa akin. Ginulpi ako.“Wala kang karapatan na mamatay Jay! Wala! Walanghiya ka! In