(Jeff POV)
Namalayan ko na lamang hinila ko si Missamy palapit sa akin. Niyakap ko siya na di nga din makapagsalita dahil sa gulat.
“A-anong nangyayari sayo Jeff?”
“Shhh. Let me do this Missamy. Kamuntik na akong mamatay ng dahil sayo.”
“Di ko kasalanan na ginawa mong sanga ang katawan mo para sa akin!”
Di nga siya kumakalas.
Her fragrance playing with my nose. Di siya kumukupas para sa akin.
Thank you Missamy for coming my life. Making me feel loved and motivate to do the things right.
Bago ko pakawalan si Missamy, hinalikan ko ang noo niya. Na atomatikong napahawak sa noo nito.
“Thank you.”
Napatango siya sa akin na may pilit na ngiti. At di mapreno ang bibig ng…
“Kiss at forehead means respect right Jeff?”
“Yep.”
(Missamy POV)“We can't breathe!” kaya pinakawalan ko na sila.At wala kaming paki-alam na napahiga na nga ng tuluyan sa damuhan. Minsan masarap makasama yung mga bata at may katandaan na kasi marami kang matutunan sa kanila. Simpleng bagay na ikinakatuwa ng mga bata. Mga matatanda kung paano sayo pinaparealize ang oras na kanilang nasayang para tumayo sa kanilang pangarap.Totoo na may matutunan kayo sa unexperienced at well-experience na mga tao.Sabi nga, make sure na parang library niyo ang mundong to. Kahit anong oras nasaan ka man, dapat laging may natutunan. Di naman ata tayo boung araw nakatulala lang. Sometimes we need to stop for a moment just to generalized everything. It's maybe unfair ang mga bagay sa mundong ito, but it’s your choice to be smarter.Used the resources available to achieve your goal. Whatever you do right now, must have a connection kung ano ba ang gusto mong makita sa iy
(Jeff POV)“Ang babae, kapag mahal mo syempre natural lang na gagawin mo ang lahat para mapunta siya sayo. Wag mo nga lang idadaan sa dahas. Very bad yun Jeff. Di masaya niyan ang babae. Hope you know it. Wag kang maniniwala na ang pagmamahal matutunan na lang yan. Kahit sa simula pilit nga lang ang lahat. Bad parin tignan Jeff. Kailangan niyo pagtiyagaan ang babae dahil kapag nahulog sila ng tuluyan sayo, boung buhay niya i-aalay. Ang buhay nila sa pamilyang mabubuhos. Haist. Ang sweet no? Inspiration ko si Kuya Carlos, yung pure love niya na kahit wala man siyang makukuha sa akin andyan siya to help me. Ako na ata ang pinakamaswerteng kapatid na babae na mahal na mahal ako ni Kuya.”Again tungkol na naman ito sa kapatid niya.Napabuntong hininga ako.Di ko aakalain na darating sa punto na mahihirapan ako na aminin sa kanya ang nangyayari kay Juan Carlos.Sinubuan niya ako sa haba ng sinabi nito sa akin.
(Jeff POV)“Jeff!” sigaw niya ng pangalan ko. Agad may nakuhang unan at hinampas sa akin. Kala naman niya masasaktan ako.Well Missamy, this sleeping robe will easily be slipped to my body.“Nakainom ka ba Jeff?!” Halata ngang nagulat sa ginawa ko.“Nababaliw ka na! Wala na nga dito yung Jowa mong may saltikikaw naman ang pumalit!”“Sino ang kausap mo?” Siyang ikinalapit ko ng mukha ko sa mukha niya. Yung daliri ko nga itinaas ang baba nito. Ngumisi ako sa kanya.Di mo ako kilala darling, lalo na kapag nagugutom ako.Pahampas niyang inalis ang kamay ko.“Jeff, alam mo naman na halos one-week akong hindi nakapasok ng dahil sayo!”“Ang tinatanong ko Missamy, sino ang kausap mo?”“Bakit ka pa magtatanong kung alam mo lang naman kung si
(Jeff POV)Napabangon na dinako para gawan ng maiinom si Missamy.An early tea is good thing to do sa napakagandang umaga. She was good at serving as well as I do too. A perfect wife then for a simple life.Inilapag ko ang tray sa mesa. Napaharap sa akin si Missamy. Saka ko inabot ang tsaa sa kanya.“Thank you Jeff.”“Welcome.” at ngiti lang niya talagang sapat na sa akin. Pakiramdam ko kumpleto na ang araw ko. Paano na nga lang kung halik na niya?Isangtaon ata ang magiging kumpleto sa aking buhay. Hindi ko naman basta-basta halikan ang mga labi niya at magmumukha talaga akong manyak. Matatakot sa akin si Missamy na which is ayokong mangyari.“Wow. The tea was good Jeff.”“As the morning is beautiful because of the flower bloom perfectly.”“Yep
(Jeff POV)“Where the hell she is?!” napayuko si Jay sa akin.Kaya lumabas ako at inutusan ko silang hanapin si Missamy. Siyang ikinatawag ni Jay kay Dexs. Hinatid daw talaga niya ito sa paaralan.And then, asaan siya ngayon Dexs? Tsk.Wag niyong sasabihin na dinukot na naman siya ng Jude na yun!“Jay parang alam ko na kung nasaan siya. Trace the Montiveros heir.”At di nga ako nagkamali.Nagmadali kaming napasakay sa sasakyan saka sinugod ang malapit na convenient store. Kung saan sa labas pa lang nakita kong nawiwili na nag-uusap yung dalawa. May kanya-kanyang hawak na libro.So, heto Missamy ang dahilan kung bakit napa-skip ka sa pagkain ng almusal dahil siya lang naman ang gusto mong makaharap. Tsk.Inihakbang ko na ang aking mga paa para nga pumasok at susundan sana ako ng mga tauhan ko na hinayaan ko lang na si Jay ang sumama sa akin. Napa-order n
(Jeff POV)Namalayan ko na lang nasa dalampasigan na kami. Inikot ko ang sasakyan at nai-park ko.Lumabas ako ng sasakyan, at napatayo na nga lang talaga ako. Saka nakatitig sa kawalan. Dahan-dahan na lumabas si Missamy. Naghihintay nga ako sa kanya. Tumayo siya sa tabi ko. Mas pinili munang di ibuka ang bibig.Yeah, Missamy I need peace of mind.Hangang sa…“Alam mo ba Missamy ang ginawa mo kanina?”“Ewan ko sayo.” yun lang ang sagot niya. Napatameme na nga lang ng humarap ako. Tumaas ang kilay ko.“Jeff naman! Sa layo ng lugar na ito, natitiyak kong makakabalik ako sa school lunch na! May Long Quiz nga kami. At kanina nagrereview lang naman kami ni Jude.”“Shut up Missamy!” gigil ko sa rason niyang walang kwenta! I can grand her anytime ng diplomang kailangan niya. Tsk. Bwisit!“Nagtatanong ka, tapos,
(Missamy POV)Bakit di na lang nauubusan ng sira ulo sa mundong to?!Napatitig sa akin si Manong driver.Anong titig yan Manong? Sa asar talaga ang umaga ko.Kahit di nga napapansin ni Jude, tinuring kong date yung pagrereview namin kaninang umaga. Tapos pinatay nang walang hiya at sira ulong si Jeff!Pikon ako manong. And don't dare me. Baka sayo pa maibuhos ko ang lahat ng inis ko.“Ma’am, kayo ata ang habol nila?” Paglingon ko sa labas si Jay at ilang tauhan ni Jeff. Tsk.Ano pa nga ba Manong?Napatango ako kay Manong na itigil niya ang sasakyan. Lumabas na lang ako. Di na ako naghintay pang kumatok si Jay at tumungo na nga sa sasakyan na siyang magbabalik sa akin sa school.Mas madali nga naman kaysa sa Taxi diba?Saka bahala ka na magbayad Jay kay Manong. Wala akong pera dito.(Jeff POV)&
(Missamy POv)Napatitig ako kay Jude. Dahil baka binili na niya ito. Inilihim ata niya sa akin.Baka?“Kailangan ata natin magbunot Missamy ng damo dito.”“Parang nga. Kaya lang wala tayong dalang materials. Saka andito tayo para bumawi ako.” Saka inilapag ko na yung dala kong basket. Laman pagkain na galing sa canteen.“By the way Missamy, thank you nga pala sa cookies na ipinagbake mo sa akin.”“Wala yun. Sa likod nabugbug ka nga ng asawa ko lagi dahil…”“Pinagseselosan ba ako ng asawa mo o may itinatago kayo?”Natigilan ako. Nakatitig din si Jude sa akin. Ang mga mata niya gusto nitong umamin ako sa kanya.Anong gagawin ko?Ngunit ngumiti siya sa akin.“Anong dala mong pagkain dyan Missamy?” Masayang naki-upo sa m
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
(Shin POV)May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.Let the fear of your na matakot sayo.Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)Dahil nga walang magawa ang midwifesa katigasan ng ulo ni Missamy.Narinig ko ang ere niya. Baka may masamang mangyari sa panganganak niya dahil sa gantong position.This is my first touch for a long time na di ko nga siya nakita.I miss her.Bakas sa mukha niyang nagulat sa pagdating ko nga.Yeah, everything is in right timing Missamy.Lagi na lang diba?Pinagtatagpo tayo sa mga oras na di naman natin inaasahan.But I am here right now Missamy.Naihiga ko siya.Hinawakan ang kamay niya.“Listen to them okey?”Di siya makapagsalita.Even me Missamy, ngunit…“You’re doing this Missamy for the baby. Wag kang matulala. Mamaya na yan.”Nagulat na lamang ako ng umire si Missamy. May kasama pang i
(Jeff POV)Tumigil kami sa tapat ng elevator, naghihintay nga.Hangang sa bigla na lang nagkagulo yung ilang stuff ng hospital dahil nga sa…Narinig ko ang tahol…At bumukas ang elevator. Papasok na sana ako ng marinig ko…“Pimplesssss!”Pimples? Tahol?At ang resulta ng isipan ko ang binili naming aso ni Missamy.Nakita ko nga sa hallway ang mabuhok na kulay puting aso.Tinahulan ako at parang sa akin ang punta niya.Hinarang ito ni Shin at hinuli nga saka binigay sa mga staff na naghahabol.“Parang yung aso lang na binili niyo ni Missamy.”Muling tinapunan ko ng paningin ang aso, saka nga tumahol ito pabalik sa akin habang nilalayo sa amin.Napailing na lamang ako.Saka napapasok na nga ng elevator, at narinig ko na lamang…“Thank you
(Shin POV)“Si Missamy?”“Yes Dad.”“Asaan sila?”“Uhmmm. Nasa labor room?”“Labor room?!”“Oo.” Maingat kong sagot.“Anong ibig sabihin nito Shin!”“Uhmmm. Meron na kayong apo kay Jeff. Dad, kailangan niyo gawin ngayon. Ayusin ang marriage contract nila ni Jeff. At kapag nalaman ng panganay niyong anak ang tungkol nga sa ginawa niyong pakiki-alam. Dad, alam niyo na.”“Binabantaan mo ba ako?”“Hindi, binabalaan lang. In case na kumilos nga kayo.”“Wag mo akong pinagbibiro Shin!”“Di ako nagbibiro Dad! Edi sana may ‘joke lang’ na pahabol diba?”Hangang sa binabaan ako nito.
(Jeff POV)Na-igalaw ko na ang aking mga katawan. Sinusubukan magsalita.Bulol na naiinis ako ng sobra.Sinusubukan ko I type nga sa screen ang tanong ko kung nasaan ang aking asawa.At sa pagpapagod ko na magawa yun. Nakahinga ako ng matapos ko.Binasa ito ni Shin.Napayuko ito.Anong ibig sabihin nito?Nagulat ako sa desisyon ng Elder.Masaya na diba dahil gising na si Jeff at lakas loob naman itong nire-recover ang sarili. Kaya lang…“Malinaw na naalala ni Jeff kung sino-sino tayo. At darating ang oras na tatanungin ni Jeff ang tungkol sa asawa niya. Sabihin niyong patay na ito.”Halos maibuga ko ang iniinom ko.“Dad. Tigilan niyo ito. Ako na mismo ang tumatangi sa gusto mong mangyari.”“Di na natin mahanap si Missamy. Ibig lang sabihin nito patay na s
(Missamy POV)“Pero…”“Kuya, oras na para sipain ang mga toxic na taong kagaya niya.”“Mahal ko si Jeff! Mahal din niya ako! Bakit—.”“Hindi mo mahal ang anak ko Missamy!”Nagulat akong pahayag ng Elder. Parang aatakihin na naman ito.“Ikaw!” tawag niya sa kanyang secretarya.“Tulungan mo si Missamy na ayusin at tapusin kaagad ang divorce nila!”“Dad!” sigaw ni Jean.At naglakas loob na akong magsalita.“Oo, nagsimula kami sa kontrata. Sa laro ng anak niyo. Pero maniwala man kayo o hindi, mahal ko ang anak niyo!”“Nang dahil sayo Missamy napapahamak si Jeff. Tangapin mo na ang katotohanan na hindi kayo para sa isat-isa. Madumi na ang pangalan ng pamilya namin ng dahil sa inyo.”&nbs
(Jeff POV) Naramdaman ko ang mabigat at mainit na bagay na siyang bumaon sa aking katawan. Hangang sa huli kong ngang narinig ang boses ng asawa ko. Ang nakikita ko ngayon ang chessboard na minsan na namin nilalaro ni Juan Carlos. At pag-angat ko nga ng aking paningin, siya nga. May ngisi sa labi. Napailing sa akin. Inilahad ang board na tanging yung king at horse na lang ang natitira sa kanya. Yung horse piece na itinago noon ni Missamy sa kanyang kapatid. Ulit napatitig ako sa kanya. “You don't need to end your game here Jeff. Your rook and king were your last chance to avoid the checkmate.” Saka nga tinuro niya ang kabayo. Tinitigan ko, saka ngumiti sa akin. Umiling at tumayo. Napamulsa saka tahimik na ngang lumabas ng basement sa pamamahay ko. Agad kong sinundan ngunit ang tumampad sa akin ang isang napakadilim na walang ha
(Jay POV)“Master Jeff, patayin niyo na ako. Wala akong kwentang sekretarya.”Saka nga niya ako hinila sa harapan niya.Napa-kwelyo…“Ngunit Master Jeff, sa huling pagkakataon, nailigtas ko naman ang asawa niyo bilang regalo sa inyo.”Ngumisi ako sa kanya.“Anong ibig mong sabihin Jay…”“Matatapos na ang paghihirap niyong dalawa. Wala nang Jude na mamagitan sa inyo. Wala nang Montiveros na mahilig nga mam-blackmail ng mga tao. Kaya lang Master Jeff…”Saka nga naiyak na ako.“Kailangan ko ng lisanin ang mundong ito dahil sa mga kagagawan ko.”Saka lumapit ako sa mesa at kukunin na sana ang baril, nang binaril ito ni Master Jeff.Nang napalingon ako sa kanya at sumalubong nga ang kamao sa akin. Ginulpi ako.“Wala kang karapatan na mamatay Jay! Wala! Walanghiya ka! In