(Jeff POV)
Nasaan na nga ba si Juan Carlos? Tsk.
“I look for him.” Kaya napalingon ako sa kanya.
“No. Tell him na sumunod kaagad sa venue.”
Saka na nga ako pumasok sa loob ng sasakyan.
Agad akong napahilot sa sintido ko. They are noisy.
At paglingon ko sa katabi ko. She smells her flower. At nahuli akong nakatitig sa kanya. Agad kong binawi at kumuha ng maiinom.
(Missamy POV)
Cruel. Unromantic. Yan ang totoong Jeff. Walang hiya matapos ko ibigay ang first kiss ko sa kanya. Idagdag pa natin ang pagiging manyak niya.
Juan Carlos, di mo sa akin sinabi ang mga attitude niyang ito.
Nang mahuli ko na nakatitig siya sa akin. Nagtama ang paningin ko sa labi niya. At para makawala sa awkward moment, nauhaw bigla si Jeff.
Habang ako natawa na lang bigla.
Kiss smudge. Its
(Missamy POV) Napabasa na lang ulit ako. Avoid having a relationship to others in given length of time. No relationship in five months. It's fine to me since nanahimik lang naman ang Mr. Missamy Charm ko. May pangako kami sa isat-isa na pabiro lang naman na sinasabi namin. At alam kong di pa naman kami handa na pumasok sa relasyon. Mr. Missamy Charm, ang Lee Min Ho ng buhay ko at lalaki ng buhay ko bukod kay Kuya. Walang problema Jeff. Naiintindihan ko. Check! Pangatlo. Do not engage or involve about business matter. “Ano to?” tanong ko kay Jay. Sa ayoko na magbasa. “Ahh. Since may kapangyarihan ka Miss Missamy na gamitin ang pangalan ni Master Jeff. Ikaw ang asawa niyang kikilalanin sa loob ng limang buwan. It's only mean na maaring may lumapit sayong mga negosyante. Maari kang mahulog sa bitag nila that can cause anything sa kompanya ni Master Jeff. The agr
(Carlos POV) “I'm glad you sense it. Jeff is my friend. He deserves a better woman.” Nagulat na lamang ako ng sampalin niya ako. Napahawak na lamang ako sa pisngi ko. Alam ko ang ginawa niya kung bakit siya hinahabol ng autoridad. Di ko lang sinabi kay Jeff, dahil alam kong di niya ako paniniwalaan. Pinapa-asa lang siya ng babaing to. She's here to claim ang pinaghihirapan ni Jeff. Gusto niya gumanti sa pamagitan ni Jeff sa pamilyang ginawaan niya ng masama. At talagang siya pa ang may lakas loob na gumanti? Kapag napahiya ba at natalo sa isang laban, kailangan nang gumanti? “How dare you. Sasabihin ko kay Jeff na may pinaplano ka nga sa kanila ng kapatid mo!” “Do you want to hear kung ano ang pinaplano ko?” “Spill it. Mabubunyag ka lang naman niya, the moment na marinig niya itong reklamo ko tungkol sayo.” “I think you deserve t
(Missamy Charm POV) Naalala ko yung phone ko. Pero napakagat labi na lang ako kasi suot ko ngayon, di akin. Lalo na ang mga pan-ilalim. Sa natatandaan ko nasa bulsa yun ng jeans ko. Kaya wala. Di ko naman maaring storbohin ang lalaking katabi ko. Hitsura talaga niya, para siyang may tatlong dosenang anak. Dinaig pa yung pangulo ng bansa. Dinaig pa yung mga kalaban ni Adolf Hitler. Napangiti na lang ako. Hindi lang pala sungay niya ang puputulin ko, kundi turuan siya na bitiwan ang ilang bagay para mapayapa siyang mabuhay. Napatanaw ako sa labas. Mahinang umuulan, kaya naman pumapatak sa salamin ang tubig. Parang luhang iniiyak sa pisngi. Simple lang maging masaya sa mundong to. Maging kontento ka lang sa nakikita mong mga determination ng mga tao. Parang tangkay na sumisibol ang panibagong dahon matapos ang hamon ng buhay. Katulad ng mga nasasaktan, na sinusubukan makatayo.
(Missamy Charm POV)Napailing si Jeff at ibinalik niya ang paningin sa ginagawa niya.Saka nga tinungo ko ang pinto. Makalabas na nga.“Saan ka pupunta Missamy?!” Halos magulat ang puso ko. Humarap sa kanya at aww! Parang masakit ang tulis ng mga mata niya kapag sinaksak sa akin.“Uhmmm. Jeff, gusto ko sana makilala yung mga babies natin kahit kunwari.”“They don't need you. Stay inside!”Napa-pout na lang ako. Sanay na ako sigawan ng kuya ko na puno ng concern sa akin. Lalo na nga sa kabaliwan ko.Naupo na nga lang din ako sa upuan. Sa harapan niya. Na witwiw. Wala bang underwear si Jeff? At sa sobrang nainitan hinubad lahat ng damit niya?Missamy Charm, ang malanding mata ng isang virgin, wag mong pakakawalan. Lunok laway. Behave maupo. Maghintay hangang sa lumabas ulit.H
(Jeff POV) Tumayo at dinaanan ako. “Missamy!” “Jeff?” Napangisi ako, Di ba niya nararamdaman na may masamang nangyari sa kapatid niya? “Are you bored?” “Medyo.” Sabay tango niya. “Want to do something?” “Yes!” masigla niyang sabi. Ngumisi ako. “Jeff ano yan? Anong ngisi yan?” Nang mapansin niyang hindi ako natutuwa. “A warning. Wag na wag mong uubusin ang pasensya ko.” “Bakit inaano ba kita?” “Maliwanag ang kontrata natin na di ka makiki-alam tungkol sa akin.” Napatango siya. “Bakit? Anong ginawa ko?” “Wag na wag kang maki-kialam ng gamit ko.” Bigla niyang itinaas ang kamay niya. “Sorry sa di mo kasi pinapakuha yung phone ko. Naki-log in lang ako.” Nang may
(Jeff POV) Nang magsimula na nga ang dare talk. Marami ang nagtatanong sa aming dalawa na ako ang sumasagot ng ilan. Minsan naman sinasalo ni Missamy kapag di ko alam ang sasabihin. Nagulat na lamang ako na si Jean na itong tumayo. “Congrats to the newly wed.” Ito ang bating pamatay ni Jean na may kasama pang ngisi sa akin. Habang si Missamy nakangiting hinihintay ang tanong niya para sa amin. “I never thought na ganyan ka pala kaganda Maria Missamy Charm Opiana.” “Wow. Binigkas mo ng buo pangalan ko.” Agad na tugon ni Missamy na ikinatawa ng ilang bisita. Jean smile at her and a f*ck smile to me. “Nagtataka ka ata Missamy.” “Nagtataka lang ako sa Maria na alam mo talaga. Kilala mo ako.” “Alam ko yun, since tayo sana yung inarange marriage at the young age bago mamatay ang magulang mo sa aksidente.” Cu
(Jeff POV) “She's beautiful on my sight.” Natawa si Shin. Habang tahimik naman na naupo si Jean. Natalo na nga ata sa nangyayari ngayon. Nang mabitawan ni Missamy yung mic. Sa pagkain pa talaga?! She's wasting a food. Damn woman. At siya itong mawawala ng balanse kaya inalalayan ko siyang maupo. Kinuha ko yung mic. “I think we need to take a rest now. My wife was already tired.” “Kuya Jeff, baka sundan mo kaagad ang kambal mo.” Shin, wink at me. Nang itatayo ko si Missamy para siyang zombie na bumangon at napangiti sa lahat ng tao. Saka humarap sa akin at hinawakan ang pisngi ko. Nagkatitigan kaming dalawa. “Ang strong ng ininom ko Jeff. Iniinitan na ako.” “Hold on with the act Missamy. Nasa harapan pa nila tayo.” Tugon na pabulong ko sa kanya. Di ko siya maayos ayos dahil ang gulo niya! Juan Carlos
(Jeff POV) Napaupo ako sa sofa at tinignan ko ang phone ko. Nanahimik na si Ivy. Tss. Malaki ang trabaho niyang binigay sa akin. Tinawagan ko si Jay na agad siyang sumagot. “Master Jeff.” “Kamusta?” “Still Master Jeff, wala paring malay si Carlos. Idineklara na nga ng doctor na comatose ito, at di nila alam kung kailan magigising.” Na naririnig ko nagmamaneho si Jay. F*ck. Since ganitong usapan ang gusto mong mangyari Carlos. Wala na kayong magkapatid na matatangap na sahod sa akin. “Get here as soon as possible. Naririnig kong nagkakagulo sa kabilang silid.” The kids need him. “I’m on my way.” Saka ko na ibinaba. Ano pa nga ba Carlos? Gawin ang nararapat kaysa hayaan kita mamatay, at maging murderer pa nga nito si Ivy. I scan some of the email na narecieve ko galing sa mga tauhan. Reading
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
(Shin POV)May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.Let the fear of your na matakot sayo.Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)Dahil nga walang magawa ang midwifesa katigasan ng ulo ni Missamy.Narinig ko ang ere niya. Baka may masamang mangyari sa panganganak niya dahil sa gantong position.This is my first touch for a long time na di ko nga siya nakita.I miss her.Bakas sa mukha niyang nagulat sa pagdating ko nga.Yeah, everything is in right timing Missamy.Lagi na lang diba?Pinagtatagpo tayo sa mga oras na di naman natin inaasahan.But I am here right now Missamy.Naihiga ko siya.Hinawakan ang kamay niya.“Listen to them okey?”Di siya makapagsalita.Even me Missamy, ngunit…“You’re doing this Missamy for the baby. Wag kang matulala. Mamaya na yan.”Nagulat na lamang ako ng umire si Missamy. May kasama pang i
(Jeff POV)Tumigil kami sa tapat ng elevator, naghihintay nga.Hangang sa bigla na lang nagkagulo yung ilang stuff ng hospital dahil nga sa…Narinig ko ang tahol…At bumukas ang elevator. Papasok na sana ako ng marinig ko…“Pimplesssss!”Pimples? Tahol?At ang resulta ng isipan ko ang binili naming aso ni Missamy.Nakita ko nga sa hallway ang mabuhok na kulay puting aso.Tinahulan ako at parang sa akin ang punta niya.Hinarang ito ni Shin at hinuli nga saka binigay sa mga staff na naghahabol.“Parang yung aso lang na binili niyo ni Missamy.”Muling tinapunan ko ng paningin ang aso, saka nga tumahol ito pabalik sa akin habang nilalayo sa amin.Napailing na lamang ako.Saka napapasok na nga ng elevator, at narinig ko na lamang…“Thank you
(Shin POV)“Si Missamy?”“Yes Dad.”“Asaan sila?”“Uhmmm. Nasa labor room?”“Labor room?!”“Oo.” Maingat kong sagot.“Anong ibig sabihin nito Shin!”“Uhmmm. Meron na kayong apo kay Jeff. Dad, kailangan niyo gawin ngayon. Ayusin ang marriage contract nila ni Jeff. At kapag nalaman ng panganay niyong anak ang tungkol nga sa ginawa niyong pakiki-alam. Dad, alam niyo na.”“Binabantaan mo ba ako?”“Hindi, binabalaan lang. In case na kumilos nga kayo.”“Wag mo akong pinagbibiro Shin!”“Di ako nagbibiro Dad! Edi sana may ‘joke lang’ na pahabol diba?”Hangang sa binabaan ako nito.
(Jeff POV)Na-igalaw ko na ang aking mga katawan. Sinusubukan magsalita.Bulol na naiinis ako ng sobra.Sinusubukan ko I type nga sa screen ang tanong ko kung nasaan ang aking asawa.At sa pagpapagod ko na magawa yun. Nakahinga ako ng matapos ko.Binasa ito ni Shin.Napayuko ito.Anong ibig sabihin nito?Nagulat ako sa desisyon ng Elder.Masaya na diba dahil gising na si Jeff at lakas loob naman itong nire-recover ang sarili. Kaya lang…“Malinaw na naalala ni Jeff kung sino-sino tayo. At darating ang oras na tatanungin ni Jeff ang tungkol sa asawa niya. Sabihin niyong patay na ito.”Halos maibuga ko ang iniinom ko.“Dad. Tigilan niyo ito. Ako na mismo ang tumatangi sa gusto mong mangyari.”“Di na natin mahanap si Missamy. Ibig lang sabihin nito patay na s
(Missamy POV)“Pero…”“Kuya, oras na para sipain ang mga toxic na taong kagaya niya.”“Mahal ko si Jeff! Mahal din niya ako! Bakit—.”“Hindi mo mahal ang anak ko Missamy!”Nagulat akong pahayag ng Elder. Parang aatakihin na naman ito.“Ikaw!” tawag niya sa kanyang secretarya.“Tulungan mo si Missamy na ayusin at tapusin kaagad ang divorce nila!”“Dad!” sigaw ni Jean.At naglakas loob na akong magsalita.“Oo, nagsimula kami sa kontrata. Sa laro ng anak niyo. Pero maniwala man kayo o hindi, mahal ko ang anak niyo!”“Nang dahil sayo Missamy napapahamak si Jeff. Tangapin mo na ang katotohanan na hindi kayo para sa isat-isa. Madumi na ang pangalan ng pamilya namin ng dahil sa inyo.”&nbs
(Jeff POV) Naramdaman ko ang mabigat at mainit na bagay na siyang bumaon sa aking katawan. Hangang sa huli kong ngang narinig ang boses ng asawa ko. Ang nakikita ko ngayon ang chessboard na minsan na namin nilalaro ni Juan Carlos. At pag-angat ko nga ng aking paningin, siya nga. May ngisi sa labi. Napailing sa akin. Inilahad ang board na tanging yung king at horse na lang ang natitira sa kanya. Yung horse piece na itinago noon ni Missamy sa kanyang kapatid. Ulit napatitig ako sa kanya. “You don't need to end your game here Jeff. Your rook and king were your last chance to avoid the checkmate.” Saka nga tinuro niya ang kabayo. Tinitigan ko, saka ngumiti sa akin. Umiling at tumayo. Napamulsa saka tahimik na ngang lumabas ng basement sa pamamahay ko. Agad kong sinundan ngunit ang tumampad sa akin ang isang napakadilim na walang ha
(Jay POV)“Master Jeff, patayin niyo na ako. Wala akong kwentang sekretarya.”Saka nga niya ako hinila sa harapan niya.Napa-kwelyo…“Ngunit Master Jeff, sa huling pagkakataon, nailigtas ko naman ang asawa niyo bilang regalo sa inyo.”Ngumisi ako sa kanya.“Anong ibig mong sabihin Jay…”“Matatapos na ang paghihirap niyong dalawa. Wala nang Jude na mamagitan sa inyo. Wala nang Montiveros na mahilig nga mam-blackmail ng mga tao. Kaya lang Master Jeff…”Saka nga naiyak na ako.“Kailangan ko ng lisanin ang mundong ito dahil sa mga kagagawan ko.”Saka lumapit ako sa mesa at kukunin na sana ang baril, nang binaril ito ni Master Jeff.Nang napalingon ako sa kanya at sumalubong nga ang kamao sa akin. Ginulpi ako.“Wala kang karapatan na mamatay Jay! Wala! Walanghiya ka! In