(Jeff POV)
“Ang unfair kasi Jeff! Ikaw pwedeng makipag date, tapos ako tutulong lang naman sa kagrupo ko, bawal! Sa tingin mo ba ako lang ang maaring sumira ng laro mo Jeff?! Ikaw din naman ah? Di mo tinitignan sarili mo.” Saka ako hinampas ng suklay at umakyat na ito sa hagdan.
Nanahimik na lamang si Jay.
Alam ko marami siyang tanong sa akin, ngunit mas piniling manahimik na lamang.
Asaan na nga ba kami ni Missamy?
Habang minamaneho ko ang sasakyan, paulit ulit na pinapaalala sa akin ang mag sinasabi ni Missamy.
Napaka-unfair ko. Tss.
Natigilan ako.
Let her Jeff. Yun lang naman ang paki-usap niya, yung project.
Ano ba ang itataya mo yung pagbawalan siya o buong linggo na nakasimangot ang babaing yun?
Napa-uturn na lamang ako.
I'm sorry Ivy, I can’t do this. Sana maramdaman mo na nga na nagbago na ng direction ng puso ko.
 
(Missamy POV) Awkward. Nang heto nga si Jeff at parang principal na napapa-observe sa klase. Kung tumulong na kaya siya? Di ko na pinansin at gawa lang kami ni Jude dahil nakatulog na naman yung mga kaklase namin. Parang kung anong sleeping pills ang ininom para antukin sila ng ganito. Kukuha na sana ako ng maiinom. Nang pigilan ako ni Jeff. Lagi siyang handa, ibinigay yung dala niyang tubig. Okey. Hangang sa wala ngang nagawa si Jeff, hinayaan na kami ni Jude. Napahikab ako. Kaya para akong nagising at nagulat na lamang nang magpamusic ng kung ano si Jeff. Ang lakas! Napabangon yung mga kaklase ko. Napangisi siya sa amin. “It's better at mapapadali ang ginagawa niyo kung marami kayo diba?” sadista lang talaga si Jeff. Walang respeto sa natutulog. Nagulat yung mga kaklase kong babae na may princippi na nakamasid sa kanila. Agad nagsiki
(Jeff POV) “Shhh. Listen to my heart.” “Ginagawa mo ba ito Jeff para malaman ko na kinakabahan ka?” Hinayaan nga lang niya ako. Kaya lang talaga ang LG ni Missamy. Kinakabahan ako para kay Missamy o sa akin? “Hayaan mo Jeff, sasamahan kita na ipaliwanag sa kanya ang situation natin. Aksidente lang ito. At yung baby di dapat sisihin, yungkalandian lang natin Jeff.” Napakalas na ako sa kanya. At masuyong hinalikan ito sa noo niya. “Jeff, seryoso ako.” Pinisil ko ang pisngi niya. Parang ako yung addict na obsess nga sa kanya. Di ka buntis Missamy, at hindi nga bata ang namamagitan sa atin kung bakit narealize kong mahal na kita. Yeah, I'm really sorry to my fiancée. Sa larong ito siya ang rason kung bakit ginagawa ko ito. But I find myself na di na ako nakikipaglaro kay Missamy. Gusto ko nang maging totoo ang lahat. “Pagod lang yan Missamy
(Ivy POV) Sinagot ko. “Mam Ivy, Master Jeff want to invite you to a dinner date.” “Why?” Magdadahilan na naman ba siya at nakonsensya na ng tuluyan? Lagi na lang ako pinapaasa sa wala ni Jeff. Pati ata ang pangako niyang binitiwan sa akin Sira na. Sira ka Jeff. Sabagay inaaral ko din naman na mahalin ka, sa no choice ako. At saka, ikaw ang tumutulong kay Juan Carlos. Huwag lang magpapakita sa akin ang Missamy na yan! Di ako sinagot ni Jay, kundi sinabi sa akin kung saan ako pupunta. Kaya kahit paano nakahinga din. Syempre di ako bibitawan ni Jeff. Tuluyan ko siyang nabulag, at mas bubulagin ko ngayong gabi. Tsk. Mabagal na gumagalaw ang segundo ng orasan. Nababagot na ako. Natitiyak kong mauuna na naman ako nito. “Siguraduhin mo Chin na mawawala ang lahat ng kalat. Uuwi kami dito ni Jeff mamayang gabi.” Marami nang pantal ang k
(Jeff POV) “Master Jeff, I'm sorry, but may nangyaring homicide sa unit na tinutuluyan ni Miss Ivy.” “What?!” Ngunit di na kailangan ulitin ni Jay. Dinig na dinig ko. Sinarhan ko ang pinto ng silid ni Missamy. “Asaan na si Ivy?” “Master Jeff, si Miss Ivy ang pumatay ng biktima.” “Pumatay?!” na agad kong ikinapasok sa silid ko. Hinablot ang Jacket ko. “Tumawag siya sa akin. Napatay niya ang katulong niya Master Jeff.” Kaya naman agad kaming lumabas ng mansion ni Jay. At pinuntahan si Ivy. Nadatnan namin tuliro ito, at nanginginig. Duguan ang kamay. “Ivy!” “Master Jeff.” Na agad nilapitan ni Jay ang babaeng nakahandusay na mukhang sinaksak ni Ivy. Lumapit ako kay Jay, at hinawakan kaagad ang pulso ni Chin. Humihinga pa ito. &
(Missamy POV) Nang magising ako, wala nga si Jeff. Nakonsensya ata kaya sa kabilang silid na natulog. Napaunat-unat ako. Ngunit halos di na naman ako makapaniwala na 1:32pm?! Diyos ko po Missamy! Napabalikwas ako. Nang dahil sa pamamahay ni Jeff, ganitong oras na ako nagigising. Worst napapa-skip nga ng klase. Mali ito! Missamy Charm, mahalaga ang bawat patak ng oras. Nang makaharap ko yung salamin, mata ko mahapdi. Nang mapahawak ako sa tiyan ko. Ngumiti ako na parang baliw. Good morning baby. Kahit nga hapon na. Maaga nagigising si Daddy Jeff, kaya kung kanino ka man magmamana, make sure yung magagandang qualities. Para kang bampira na ayaw matulog sa gabi. Matapos ko ayusin ang sarili ko. Wala yung dalawang bata dahil nasa tutor nito. Binati ako ni Dexs, at dadaan lang sana siya sa tabi ko ng hinanap ko na sa kanya ang taong gusto ko makita.  
(Missamy Charm POV) “Sa parang nauna ka pang dinalaw ng Ancestor mo. Di nagkalayo ang mukha mo sa kanila. Hahaha. Ang genetic masyado ng binhi niyo at sana naman ang baby ko wag na kumuha sa inyo. Gwapo din naman ang pamilya namin.” Ngumisi na parang asar si Jeff. Highblood Missamy, wag kang eng-eng. Kapag ikaw napagbuntungan na naman ng hinanakit niyan sa buhay, wag ka na magtataka. Binuksan nito ang silid ko. Nagkatitigan kaming dalawa. Mata ko na parang nakiki-usap sa kanya na, wag niya ako iwan. Lalo na nga sinabi nilang Ghost Festival bukas. Baka nga dalawin ako ng Ancestor niya dahil sa pambubully ko. Halatang irritable si Jeff. Mahina niya akong itunulak sa loob. Sasarhan na niya pinto, ng pinigilan ko. “Jeff, dito ka na muna sa kwarto ko matulog.” (Jeff POV) “I'm going to sleep beside you?”
(Missamy POV) “Kasi naman Jeff. Haist inis!” Hinampas ko ng isa sa dibdib si Jeff at kumalas na sa stunt namin. Nahiga na lamang ako patalikod sa tabi niya. Lalong lumakas ang kabog ng puso. Nadagdagan pa ng sumiksik siya sa akin at inaamoy ni Jeff ang buhok ko. Kamay niya na dahan-dahang hinahaplos ang braso ko. Wag niyong sasabihin na dinaratnan ng kalandian si Jeff! “Jeff.” “Shhh…” bulong niya sa tenga ko. Hangang sa inayos niya ang buhok ko at nagsitayuan na nga ulit ang balahibo ko. Tuluyang hinagkan ni Jeff ang leeg ko. Gusto kong umiwas ngunit niyakap na ako nito. Yung ngipin niya kinagat-kagat ang leeg ko. Sa totoo lang nakikiliti ako sa ginagawa niya at maiihi! Lalong diniin ni Jeff ang kagat na ginagawa niya. Bampira lang? Pero bakit nagugustuhan ko? Nangigil si Jeff! Heto ba ang patunay nga na
(Missamy Charm POV) Narinig kong may kumakatok at kanina pang tumutunog yung phone ni Jeff. Magising ka na Jeff! Whoyyy! Asikasuhin mo yang mga gumigimbala sa pagmuni-muni ko. Narinig kong bumangon si Jeff. Inis niyang sinipa yung kung ano. Kala niya may nasipa siya. Hahaha. Sa nagising eh. Alam kong pasaway ako Jeff. Relax’s lang kasi. Sa tinatamad akong magbukas ng pinto. Saka silid mo to. Malay ko kung sino ang gumigising sayo ng gantong oras. May kinausap siya, at maya-maya... Napasapo at napatitig sa akin. Tumaas lang kilay ko. “Missamy! Bakit di mo ako ginising?!” Galit niyang pagsisi sa akin. Lalong tumaas lang yung kilay ko. Ano ako alarm clock niya? Kahit si Kuya sinubukan akong gawing alarm clock noon. Pero parati siya ang naunang magising. “Tss.” Nainis sa innosente kong titig. Parang kasalanan ko pang nak
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
(Shin POV)May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.Let the fear of your na matakot sayo.Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)Dahil nga walang magawa ang midwifesa katigasan ng ulo ni Missamy.Narinig ko ang ere niya. Baka may masamang mangyari sa panganganak niya dahil sa gantong position.This is my first touch for a long time na di ko nga siya nakita.I miss her.Bakas sa mukha niyang nagulat sa pagdating ko nga.Yeah, everything is in right timing Missamy.Lagi na lang diba?Pinagtatagpo tayo sa mga oras na di naman natin inaasahan.But I am here right now Missamy.Naihiga ko siya.Hinawakan ang kamay niya.“Listen to them okey?”Di siya makapagsalita.Even me Missamy, ngunit…“You’re doing this Missamy for the baby. Wag kang matulala. Mamaya na yan.”Nagulat na lamang ako ng umire si Missamy. May kasama pang i
(Jeff POV)Tumigil kami sa tapat ng elevator, naghihintay nga.Hangang sa bigla na lang nagkagulo yung ilang stuff ng hospital dahil nga sa…Narinig ko ang tahol…At bumukas ang elevator. Papasok na sana ako ng marinig ko…“Pimplesssss!”Pimples? Tahol?At ang resulta ng isipan ko ang binili naming aso ni Missamy.Nakita ko nga sa hallway ang mabuhok na kulay puting aso.Tinahulan ako at parang sa akin ang punta niya.Hinarang ito ni Shin at hinuli nga saka binigay sa mga staff na naghahabol.“Parang yung aso lang na binili niyo ni Missamy.”Muling tinapunan ko ng paningin ang aso, saka nga tumahol ito pabalik sa akin habang nilalayo sa amin.Napailing na lamang ako.Saka napapasok na nga ng elevator, at narinig ko na lamang…“Thank you
(Shin POV)“Si Missamy?”“Yes Dad.”“Asaan sila?”“Uhmmm. Nasa labor room?”“Labor room?!”“Oo.” Maingat kong sagot.“Anong ibig sabihin nito Shin!”“Uhmmm. Meron na kayong apo kay Jeff. Dad, kailangan niyo gawin ngayon. Ayusin ang marriage contract nila ni Jeff. At kapag nalaman ng panganay niyong anak ang tungkol nga sa ginawa niyong pakiki-alam. Dad, alam niyo na.”“Binabantaan mo ba ako?”“Hindi, binabalaan lang. In case na kumilos nga kayo.”“Wag mo akong pinagbibiro Shin!”“Di ako nagbibiro Dad! Edi sana may ‘joke lang’ na pahabol diba?”Hangang sa binabaan ako nito.
(Jeff POV)Na-igalaw ko na ang aking mga katawan. Sinusubukan magsalita.Bulol na naiinis ako ng sobra.Sinusubukan ko I type nga sa screen ang tanong ko kung nasaan ang aking asawa.At sa pagpapagod ko na magawa yun. Nakahinga ako ng matapos ko.Binasa ito ni Shin.Napayuko ito.Anong ibig sabihin nito?Nagulat ako sa desisyon ng Elder.Masaya na diba dahil gising na si Jeff at lakas loob naman itong nire-recover ang sarili. Kaya lang…“Malinaw na naalala ni Jeff kung sino-sino tayo. At darating ang oras na tatanungin ni Jeff ang tungkol sa asawa niya. Sabihin niyong patay na ito.”Halos maibuga ko ang iniinom ko.“Dad. Tigilan niyo ito. Ako na mismo ang tumatangi sa gusto mong mangyari.”“Di na natin mahanap si Missamy. Ibig lang sabihin nito patay na s
(Missamy POV)“Pero…”“Kuya, oras na para sipain ang mga toxic na taong kagaya niya.”“Mahal ko si Jeff! Mahal din niya ako! Bakit—.”“Hindi mo mahal ang anak ko Missamy!”Nagulat akong pahayag ng Elder. Parang aatakihin na naman ito.“Ikaw!” tawag niya sa kanyang secretarya.“Tulungan mo si Missamy na ayusin at tapusin kaagad ang divorce nila!”“Dad!” sigaw ni Jean.At naglakas loob na akong magsalita.“Oo, nagsimula kami sa kontrata. Sa laro ng anak niyo. Pero maniwala man kayo o hindi, mahal ko ang anak niyo!”“Nang dahil sayo Missamy napapahamak si Jeff. Tangapin mo na ang katotohanan na hindi kayo para sa isat-isa. Madumi na ang pangalan ng pamilya namin ng dahil sa inyo.”&nbs
(Jeff POV) Naramdaman ko ang mabigat at mainit na bagay na siyang bumaon sa aking katawan. Hangang sa huli kong ngang narinig ang boses ng asawa ko. Ang nakikita ko ngayon ang chessboard na minsan na namin nilalaro ni Juan Carlos. At pag-angat ko nga ng aking paningin, siya nga. May ngisi sa labi. Napailing sa akin. Inilahad ang board na tanging yung king at horse na lang ang natitira sa kanya. Yung horse piece na itinago noon ni Missamy sa kanyang kapatid. Ulit napatitig ako sa kanya. “You don't need to end your game here Jeff. Your rook and king were your last chance to avoid the checkmate.” Saka nga tinuro niya ang kabayo. Tinitigan ko, saka ngumiti sa akin. Umiling at tumayo. Napamulsa saka tahimik na ngang lumabas ng basement sa pamamahay ko. Agad kong sinundan ngunit ang tumampad sa akin ang isang napakadilim na walang ha
(Jay POV)“Master Jeff, patayin niyo na ako. Wala akong kwentang sekretarya.”Saka nga niya ako hinila sa harapan niya.Napa-kwelyo…“Ngunit Master Jeff, sa huling pagkakataon, nailigtas ko naman ang asawa niyo bilang regalo sa inyo.”Ngumisi ako sa kanya.“Anong ibig mong sabihin Jay…”“Matatapos na ang paghihirap niyong dalawa. Wala nang Jude na mamagitan sa inyo. Wala nang Montiveros na mahilig nga mam-blackmail ng mga tao. Kaya lang Master Jeff…”Saka nga naiyak na ako.“Kailangan ko ng lisanin ang mundong ito dahil sa mga kagagawan ko.”Saka lumapit ako sa mesa at kukunin na sana ang baril, nang binaril ito ni Master Jeff.Nang napalingon ako sa kanya at sumalubong nga ang kamao sa akin. Ginulpi ako.“Wala kang karapatan na mamatay Jay! Wala! Walanghiya ka! In