(Missamy POV)
Mahigpit akong nakahawak kay Kuya.
Heto na ang lalaking minsan ko na ngang nakilala. Humakbang siya sa amin at halata naman ang ngiti nito na di totoo eh.
Alam ko ang tunay na ngiti. Yung pati mata tumatawa. Parang si Buddha.
Charmieee! You can do this! Fighting! Wag papatalo sa kanila. Para sa kinabukasan ninyong magkapatid. Fighting!
Nagkatitigan kami ng lalaking, si Jeff. Ang campus crush ng school ko na never ever umapak sa school namin, pero crush siya ng mga sira ulo kong kaklase.
Jeff Lee Chan. Isusumbong talaga kita kay Kuya. Ikaw yung nagmura sa akin diba? Ang lalaking sa buong buhay ko, ang di magandang makabanga. Kasi nagmumura talaga siya. Sarap chopchopin ng bibig niya.
Ayoko talaga sa mga taong mahilig magmura.
Ngumiti ako sa kanya. Alam ko na nakikita niya ang pagmumukha ko sa belo ko diba?
Jeff Lee Ch
(Missamy Charm POV) Dapat talaga binigay na lang nila sa akin yung budget. At kung maaga ko lang nalaman, eh ako sana yung nag budget. Para natipid ko at akin na yung tira. Sus, laro lang to. No need ng bongang budget! Inaninag ako ni Jeff Lee Chan na parang kinikilala ako. Maganda ako at magugulat ka na lang sa akin. Sa ganda kong to, minura lang talaga niya ako! Ang kapal lang talaga. Ang kapal! “I have a trust on you.” Mahinang sinabi ni kuya kay Jeff. Bakit ganito ka kuya? Napatitig sa akin si Kuya. At hinila ko yung kamay ko kay Jeff. Baka mahawaan ako ng sakit niya. Buti pa kay Kuya lang. Binitaawan naman ako nito. Very good. Kundi bali yang kamay mo sa akin. Niyakap ako ni Kuya. Tinapik ang balikat ko. “Be happy and cheerful always Missamy.” Dito na ako mapapaiyak. Kasi kala mo totoo na ibibigay ako ni Kuya
(Missamy Charm POV) “Umamin ka. Inutangan mo si Father, no?” bulong ko. “What do you mean?” “Tignan mo parang wala sa loob na ikakasal tayong dalawa.” “Excuse me. This is a game only.” “Ah!” At medyo napalakas si ako. Marami pala ang taong nasa likuran namin. Medyo dumikit pa ako ng kunti kay Jeff. Napa-usog siya. Ang arte. Tss. Ikaw nga itong may virus. Tss. Ano oh! Patayan na lang! Ahem. Joke lang po. “Ibig sabihin, alam ni Father na fake ito? Grabe ka. Pati yung pari dinadamay mo sa kasalanan mo na iyo lang dapat.” “Di siya aware. Malay natin, naka buntis siya. Kaya ganyan ang mukha niyan ngayon.” Wow. Sumagot. Tapos sinakyan pa ako. Ah! Magaling naman talaga itong katabi ko sa sagutan. Murahan nga yakang-yaka. “Umusog ka nga.” Bulong niya sa
(Missamy Charm POV) Napatitig ako kay Jeff na parang nahipnotise na sa akin. Titig na titig sa akin. Pero kung usapang magkaka-anak kami ni Jeff. Ahahaha. Never yun mangyayari Missamy. Wag kang loko-loko. “I am.” Bangit ko na lang. Sinasabi ng isipan ko; Mas gwapo pa sayo ang Lee Min Ho ko. Kaya wag kang ano Jeff Lee Chan. Tss. Asa ka. Six Months tayong maglalaro. Saka nga ang sabi ni Kuya, may mga babies na kaming dalawa ni Jeff kunyari. Ayyy! I wanna met them na. Kakampi ko sila dahil isinali kami sa katarantaduhan ng lalaking to. “You have come together today so that the Lord may seal and strengthen your love in the presence of God and this community. Christ abundantly blesses your love, he strengthens you so that you may assume the duties of marriage in mutual and lasting fidelity, and so… in the presence of this community.” Papa God, ano po
(Missamy Charm POV) “Love is never glad about injustice but rejoices whenever truth wins out. If you love someone, you will be loyal to them no matter what it costs.” Papa God super love ko po kayo. Napakaloyal ko po sa inyo. Kaya lang talaga hinahamon kami ng buhay ngayon ni Kuya Carlos. Ewan ko kung ano ba ang dahilan niya para pumasok kami dito. Ang alam ko lang kailangan ko siya tulungan. “You will always believe in them, always expect the best in them, and will always stand your ground in defending them.” Kuyaaaa! Maiiyak na talaga ako. Sobra na akong nakokonsensya. Haist. Di ko kuya makakalimutan itong binasa mo para sa amin ni Jeff. I mean sa akin lang na seryoso ko ngang tinatangap sa buhay ko. Kuya, kahit anong mangyari sandalan natin ang bawat isa. Lalaban tayo sa buhay nating ito. Nang mapaharap ulit ako kay Jeff. “Anong tinititig mo dyan.” Mahina kong sabi. Paki
(Missamy Charm POV) “I will trust you and honor you.” Sigurado ka talaga niyan Jeff? Eh ngayon pa nga lang, unang araw ng pagsisinungaling natin sa mundong to sagad na tayong naasar sa isat-isa. Wow nga naman. Dapat magtiwala ka nga sa akin na hindi ko ilalantad ang pakulo mong to. . “I will laugh with you and cry with you.” Umpisahan na natin Jeff. Magtawanan na tayo at mag-iyakan. “I will love you faithfully.” Sana talaga lord totoo. Hahaha. Joke lang po. Kahit nga di na maging totoo. Taken na po ang puso ko ni Lee Min Ho. “Through the best and the worst.” Thank you then Jeff. Wag kang mag-alala, papaninindigan talaga namin ni Kuya ang trabaho naming to. Kailangan namin mabuhay. Kailangan namin ng pera. Bakit kasi napaka demand mong pera ka sa mundong to?! “Through the difficult and the easy.”
(Jeff POV) “As I have given you my hand to hold, so I give you my life to keep.” Only your five months of your life Missamy. That's only what I need. Five Months. At bahala ka na sa buhay mo pagkatapos ng anim na buwan na yan. Tss. Tinitigan na naman niya ako ng mga mata niyang mabilog. Sa tingin ko talaga, matagal ko na itong nakita. O baka nahihibang lang ako. Dahil lagi kong nakikita si Carlos. Magkapatid sila. May kaparehong features. Kaya di ko dapat kailangan mag-isip ng kung ano-ano. Ang babae lang yun… ang maaring pumalit sa puso ko kapag nawala nga si Ivy. Sh*t! Bakit ako nag-iisip ng ganito?! Hindi mawawala si Ivy. Napangiti siya sa akin. Ikinangiti ko na lang din kunwari. Pumalakpak yung mga tao. Ivy pretend she was one of the audiences. Marami ang natouch sa pangakong binitiwan namin. Ivy please. Habang maaga pa umalis ka na sa simbahan na
(Missamy Charm POV) Kaya sa mga Eva na kagaya ko. Naku po. Wag kayong magkandarapa na humabol sa mga lalaki. Hayaan niyo sila. Masusugatan lang ang mga tuhod ninyo niyan eh. Tignan mo si Kuya. Instant na tinataboy ang mga babaing umaaligid aligid sa kanya at nagpapakita ng pagnanasa. Wala epek sa kanya. Pero Kuya, kung di mo talaga ako kapatid para sa love, okey lang na magkandarapa ako sayo. Ahehehe. Joke lang kuya. Swerte ko na nga na kapatid kita. Dahil ang sabi… Family natin ang unang nagmahal sa atin. Specially our mom. May mga taong galit sa nanay nila, naiintindihan ko. Dahil may mga circumstances na parang tayo yung naseset-aside. But still pabaliktarin man ang mundo. Mawala man ang gravity ni Earth at pumuti na ang uwak. Nanay niyo parin siya. “I do.” Sagot ko dahil nga pabaliktarin nga ang mundong to, wala na talagang urungan sa larong ito. Pinasok na namin ni kuya kahit nga mapa
(Jeff POV) “Take this ring as a sign of my love and fidelity in the name of the father, and of the son, and of the holy Spirit.” It's holy Jeff. F*ck. Do I have a choice? Saka ko sa kanya isinuot. Akala ko ang unang mapagsusuotan ko ng singsing na ito, ay si Ivy. Di ko na maaninag ang ngiti niya sa labi. Parang di na niya nagugustuhan ang nakikita. I already told you Ivy not to come here. Masasaktan ka lang. Kahit alam mo ngang peke ito. I need to act also lalo na nasa harapan lang namin ang Elder. Leave now Ivy. Alam ko may parating pang pasabog mamaya. Leave now, habang maaga pa. Missamy stare me again and I stare at her finger. Wow, nagkasya. Pareho ba ang sukat nilang dalawa? Saka nga tinitigan ko ng diretso sa mga mata si Missamy. Who are you? (Missamy POV) Wow, ang ga
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
(Shin POV)May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.Let the fear of your na matakot sayo.Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)Dahil nga walang magawa ang midwifesa katigasan ng ulo ni Missamy.Narinig ko ang ere niya. Baka may masamang mangyari sa panganganak niya dahil sa gantong position.This is my first touch for a long time na di ko nga siya nakita.I miss her.Bakas sa mukha niyang nagulat sa pagdating ko nga.Yeah, everything is in right timing Missamy.Lagi na lang diba?Pinagtatagpo tayo sa mga oras na di naman natin inaasahan.But I am here right now Missamy.Naihiga ko siya.Hinawakan ang kamay niya.“Listen to them okey?”Di siya makapagsalita.Even me Missamy, ngunit…“You’re doing this Missamy for the baby. Wag kang matulala. Mamaya na yan.”Nagulat na lamang ako ng umire si Missamy. May kasama pang i
(Jeff POV)Tumigil kami sa tapat ng elevator, naghihintay nga.Hangang sa bigla na lang nagkagulo yung ilang stuff ng hospital dahil nga sa…Narinig ko ang tahol…At bumukas ang elevator. Papasok na sana ako ng marinig ko…“Pimplesssss!”Pimples? Tahol?At ang resulta ng isipan ko ang binili naming aso ni Missamy.Nakita ko nga sa hallway ang mabuhok na kulay puting aso.Tinahulan ako at parang sa akin ang punta niya.Hinarang ito ni Shin at hinuli nga saka binigay sa mga staff na naghahabol.“Parang yung aso lang na binili niyo ni Missamy.”Muling tinapunan ko ng paningin ang aso, saka nga tumahol ito pabalik sa akin habang nilalayo sa amin.Napailing na lamang ako.Saka napapasok na nga ng elevator, at narinig ko na lamang…“Thank you
(Shin POV)“Si Missamy?”“Yes Dad.”“Asaan sila?”“Uhmmm. Nasa labor room?”“Labor room?!”“Oo.” Maingat kong sagot.“Anong ibig sabihin nito Shin!”“Uhmmm. Meron na kayong apo kay Jeff. Dad, kailangan niyo gawin ngayon. Ayusin ang marriage contract nila ni Jeff. At kapag nalaman ng panganay niyong anak ang tungkol nga sa ginawa niyong pakiki-alam. Dad, alam niyo na.”“Binabantaan mo ba ako?”“Hindi, binabalaan lang. In case na kumilos nga kayo.”“Wag mo akong pinagbibiro Shin!”“Di ako nagbibiro Dad! Edi sana may ‘joke lang’ na pahabol diba?”Hangang sa binabaan ako nito.
(Jeff POV)Na-igalaw ko na ang aking mga katawan. Sinusubukan magsalita.Bulol na naiinis ako ng sobra.Sinusubukan ko I type nga sa screen ang tanong ko kung nasaan ang aking asawa.At sa pagpapagod ko na magawa yun. Nakahinga ako ng matapos ko.Binasa ito ni Shin.Napayuko ito.Anong ibig sabihin nito?Nagulat ako sa desisyon ng Elder.Masaya na diba dahil gising na si Jeff at lakas loob naman itong nire-recover ang sarili. Kaya lang…“Malinaw na naalala ni Jeff kung sino-sino tayo. At darating ang oras na tatanungin ni Jeff ang tungkol sa asawa niya. Sabihin niyong patay na ito.”Halos maibuga ko ang iniinom ko.“Dad. Tigilan niyo ito. Ako na mismo ang tumatangi sa gusto mong mangyari.”“Di na natin mahanap si Missamy. Ibig lang sabihin nito patay na s
(Missamy POV)“Pero…”“Kuya, oras na para sipain ang mga toxic na taong kagaya niya.”“Mahal ko si Jeff! Mahal din niya ako! Bakit—.”“Hindi mo mahal ang anak ko Missamy!”Nagulat akong pahayag ng Elder. Parang aatakihin na naman ito.“Ikaw!” tawag niya sa kanyang secretarya.“Tulungan mo si Missamy na ayusin at tapusin kaagad ang divorce nila!”“Dad!” sigaw ni Jean.At naglakas loob na akong magsalita.“Oo, nagsimula kami sa kontrata. Sa laro ng anak niyo. Pero maniwala man kayo o hindi, mahal ko ang anak niyo!”“Nang dahil sayo Missamy napapahamak si Jeff. Tangapin mo na ang katotohanan na hindi kayo para sa isat-isa. Madumi na ang pangalan ng pamilya namin ng dahil sa inyo.”&nbs
(Jeff POV) Naramdaman ko ang mabigat at mainit na bagay na siyang bumaon sa aking katawan. Hangang sa huli kong ngang narinig ang boses ng asawa ko. Ang nakikita ko ngayon ang chessboard na minsan na namin nilalaro ni Juan Carlos. At pag-angat ko nga ng aking paningin, siya nga. May ngisi sa labi. Napailing sa akin. Inilahad ang board na tanging yung king at horse na lang ang natitira sa kanya. Yung horse piece na itinago noon ni Missamy sa kanyang kapatid. Ulit napatitig ako sa kanya. “You don't need to end your game here Jeff. Your rook and king were your last chance to avoid the checkmate.” Saka nga tinuro niya ang kabayo. Tinitigan ko, saka ngumiti sa akin. Umiling at tumayo. Napamulsa saka tahimik na ngang lumabas ng basement sa pamamahay ko. Agad kong sinundan ngunit ang tumampad sa akin ang isang napakadilim na walang ha
(Jay POV)“Master Jeff, patayin niyo na ako. Wala akong kwentang sekretarya.”Saka nga niya ako hinila sa harapan niya.Napa-kwelyo…“Ngunit Master Jeff, sa huling pagkakataon, nailigtas ko naman ang asawa niyo bilang regalo sa inyo.”Ngumisi ako sa kanya.“Anong ibig mong sabihin Jay…”“Matatapos na ang paghihirap niyong dalawa. Wala nang Jude na mamagitan sa inyo. Wala nang Montiveros na mahilig nga mam-blackmail ng mga tao. Kaya lang Master Jeff…”Saka nga naiyak na ako.“Kailangan ko ng lisanin ang mundong ito dahil sa mga kagagawan ko.”Saka lumapit ako sa mesa at kukunin na sana ang baril, nang binaril ito ni Master Jeff.Nang napalingon ako sa kanya at sumalubong nga ang kamao sa akin. Ginulpi ako.“Wala kang karapatan na mamatay Jay! Wala! Walanghiya ka! In