Living abroad is literally too different in our own country. Hindi kaagad ako nakapag adjust at madaming beses na pumalpak dahil hindi nawawala sa isipan ko si Jonathan. Nag apply ako ng part-time job habang nag aaral sa college dahil hindi namin kayang sustentuhan ang schooling ko.
The remaining money that we have cannot sustain our cost of living here, and I don't want to waste time to consider I should stop and just work for the mean time to save money. If I can do it at the same time, why not?
Days passed by so quickly. Inabala ko ang sarili ko sa pag aaral, sa trabaho at sa pag aalaga kay Daddy sa gabi kasi nagtatrabaho din si Mommy. Ginawa namin lahat para mahanap si Tito pero hindi na talaga namin siya mahanap pa.
Kami ang hinahabol ng mga naging inverstors nila sa nawalang pera, so we have
I'm breathing fast as I recall what happened earlier. His fingers touching my skin is so damn much! Pinagpapawisan ako sa loob ng banyo at hindi makapag isip ng diretso. Tumungkod ako sa lababo at pilit pinapakalma ang sarili.Isang malabong pangyayari nga naman kasi kung hindi kami magkikita! And what's ironic is, magbestfriend sila ni Deniel kaya talagang imposible na wala siya dito! What a small world, Krissy!Nakarinig ako ng katok mula sa labas kaya binuksan ko ang pintuan. Sumalubong sa akin ang nag aalalang mukha ni Rosé at Seth. I smiled a bit. Hindi naman 'to kampihan pero nang malaman nila ang mga pinagdaanan ko, mas naging close kami.It's a good choice na din nga na hindi ko sinabi sa kanila noong mga panahong sarado ang isipan namin sa iisang side la
I thought that would be the last time that I'm going to see Jonathan in the hospital, pero nasundan pa ang pagkikita namin sa lugar, at nasundan nang nasundan. Hindi ko alam kung anong ipinupunta niya, is he here for medication? Why? Is he sick?Nakaupo ako sa swivel chair ko ngayon at nakasandal. Iniisip ko kung anong posible niyang maging sadya dito.Napabalikwas ako sa pagkakaupo nang may kumatok. "Dra. Krissy?" Tawag sa akin mula sa labas."Come in!" I said. Kailangan kasi munang kumatok kapag sa opisina ka ng mga psychologist papasok, there could be times that we are talking to our patients and that case is sensitive.Du
Hindi pumapasok sa isip ko ang mga ginawa ni Jonathan kahapon. I mean, that's not a normal thing to do to the one who hurted you, 'di ba? Ang ironic! Sobra!"Bakit hindi mo kausapin? Para ka namang others diyan, Krissy." Sabi ni Haeden sa kabilang linya. They're still in their honeymoon, but she made time to call me and asks how am I doing."Parang sinasabi mo na buhayin ko 'yung dati kong pinatay sa suggestion mo, 'te. Hindi gano'n kadali 'yon!"Pasalampak akong umupo sa kama. Nakaharap sa akin ang laptop ko at nakabukas doon ang website na niresearch ko tungkol kay Jonathan. Hindi ko maimagine kung gaano kalayo na ang agwat namin sa isa't isa.Kung no
This is that time that I should react, right? I should push him and tell him he should stop. But why am I staring at him as well? Why am I looking at him like I'm asking for another kiss?!Napatikhim ako at hindi alam ang gagawin. He's just watching me all along. He smirked when he noticed I'm literally flushed and take a step back.Hinila niya ako sa palapulsuhan. "Let's have dinner."Hindi na ako nakapalag dahil gusto ko din naman. Napatitig ako sa likod niya habang naglalakad kami at hawak niya ang kamay ko. Hindi ko maexplain, wala akong mahanap na rason kung bakit kailangan niyang maging ganito.Hind
Day off ko kinabukasan. I usually just locked myself inside my room and sleep all day during days like this but I found myself being so... hyper, right at the moment when I woke up.Naglinis ako ng unit ko. I'm actually even dancing and singing while doing that, when my phone rang. Agad akong tumakbo papuntang kwarto, but my hopes dropped when I saw na it's our gc and Haeden's initiating the videocall.Sinagot ko iyon, at napag alaman na ako na lang pala ang wala. Nagkakagulo na silang apat sa pagchichismisan. Mga traydor."Oh, ayan na ang marupok!" Sabi ni Seth nang mapansin na kasali na ako doon."Hoy, excuse
"Pack your things. We'll go somewhere." Masungit na sabi niya pagkatapos i-cold compress ang braso ko para hindi magpasa.I pouted and glance at him. Hindi niya pa din ako kinakausap simula kanina so I wonder if he's mad at me. Napansin niya ang panaka-nakang pagtingin ko kaya tinaasan niya ako ng kilay."What?" He's still monotone. I just shook my head and stands up to go to my unit. Hindi na ako nagtanong kung saan kami pupunta kasi kahit saan naman yata niya ako dalhin ay sasama pa din ako.Hanggang sa makarating ako sa unit ko ay hindi niya ako sinundan para kausapin. Unti unti nang rumerihistro sa isip ko na baka nga gal
"Take care of her, Jonathan. For me.."I hugged my mom once again before we leave. I'm going to miss her. Pero tinulak niya lang ako, just like the usual Mom that she is."Alis na! Magdadrama ka na naman, eh."Kumaway ako sa kaniya at sumakay na sa cab na naghihintay sa amin ni Jonathan. 3 days with her is still not enough, sana lang ay sumama na siya sa akin sa Pilipinas. Hawak ni Jonathan ang kamay ko, parang ayaw niya 'kong bitawan.Humilig ako sa balikat niya. I have that one thing in mind lalo na nang sinabi niya sa'kin na pupunta kami sa Thailand. I have promised this to myself before, pero kung si Jonathan din a
"Are you that afraid that I might leave you again?"Ayokong ungkatin ang nakaraan but I think we badly need a closure. Hindi kami makakausad kung mananatiling iniisip namin ang noon. I just thought that, I need to give Jonathan my word. Which I failed to do before."I am." He honestly answered. Nakaupo kami sa sofa.We just finished eating our dinner when I called him and told him that we need to talk. Habang nagsho-shower kami kanina ay hindi mawala sa isip ko ang hitsura niya na parang takot na takot. I felt so bad about myself. Parang hindi ako matunawan noong kumain kami dahil sa dami ng iniisip ko."'You think I'll do it
"Are you excited?"I hugged her from behind as we watch the people decorating the Church. She wants a beach wedding, but we cannot do that right now. I'm going to marry her first in Church, then we can go ahead and do everything she wants. I'll give it to her, if she wants a beach wedding, I'll prepare that for her. If she wants it in Paris, then we'll get a flight and marry her. I will never get tired to satisfy her.Seeing her being happy makes me feel alive."Yes," she grinned at me and I can't help but to kiss her on her lips. I can still clearly remember that day when I first met her. The very first day.&n
Tanginang tadhana 'to! Ano bang problema mo sa'kin? Bakit paulit ulit ka na lang bumabagsak kapag akala ko okay na ang lahat? Ginagago mo ba 'ko? Kami? Pinaglalaruan mo lang ba kami?Humihikbi ako habang naglalakad. Hindi ko alam kung saan ako pupunta. It will take me about 6 hours if I will go to Chiang Mai right now pero ayoko ding bumalik kay Jonathan at makinig sa kaniya kasi wala pa ako sa tamang katinuan para gawin 'yon.I have to wake myself up and think what should I do.In the end, I just found myself going to Chiang Mai. Aabot pa 'ko sa lantern festival kung sakali. Madami din ang papunta doon ngayon, this is the thing that I want to tell Jonathan bu
"Are you that afraid that I might leave you again?"Ayokong ungkatin ang nakaraan but I think we badly need a closure. Hindi kami makakausad kung mananatiling iniisip namin ang noon. I just thought that, I need to give Jonathan my word. Which I failed to do before."I am." He honestly answered. Nakaupo kami sa sofa.We just finished eating our dinner when I called him and told him that we need to talk. Habang nagsho-shower kami kanina ay hindi mawala sa isip ko ang hitsura niya na parang takot na takot. I felt so bad about myself. Parang hindi ako matunawan noong kumain kami dahil sa dami ng iniisip ko."'You think I'll do it
"Take care of her, Jonathan. For me.."I hugged my mom once again before we leave. I'm going to miss her. Pero tinulak niya lang ako, just like the usual Mom that she is."Alis na! Magdadrama ka na naman, eh."Kumaway ako sa kaniya at sumakay na sa cab na naghihintay sa amin ni Jonathan. 3 days with her is still not enough, sana lang ay sumama na siya sa akin sa Pilipinas. Hawak ni Jonathan ang kamay ko, parang ayaw niya 'kong bitawan.Humilig ako sa balikat niya. I have that one thing in mind lalo na nang sinabi niya sa'kin na pupunta kami sa Thailand. I have promised this to myself before, pero kung si Jonathan din a
"Pack your things. We'll go somewhere." Masungit na sabi niya pagkatapos i-cold compress ang braso ko para hindi magpasa.I pouted and glance at him. Hindi niya pa din ako kinakausap simula kanina so I wonder if he's mad at me. Napansin niya ang panaka-nakang pagtingin ko kaya tinaasan niya ako ng kilay."What?" He's still monotone. I just shook my head and stands up to go to my unit. Hindi na ako nagtanong kung saan kami pupunta kasi kahit saan naman yata niya ako dalhin ay sasama pa din ako.Hanggang sa makarating ako sa unit ko ay hindi niya ako sinundan para kausapin. Unti unti nang rumerihistro sa isip ko na baka nga gal
Day off ko kinabukasan. I usually just locked myself inside my room and sleep all day during days like this but I found myself being so... hyper, right at the moment when I woke up.Naglinis ako ng unit ko. I'm actually even dancing and singing while doing that, when my phone rang. Agad akong tumakbo papuntang kwarto, but my hopes dropped when I saw na it's our gc and Haeden's initiating the videocall.Sinagot ko iyon, at napag alaman na ako na lang pala ang wala. Nagkakagulo na silang apat sa pagchichismisan. Mga traydor."Oh, ayan na ang marupok!" Sabi ni Seth nang mapansin na kasali na ako doon."Hoy, excuse
This is that time that I should react, right? I should push him and tell him he should stop. But why am I staring at him as well? Why am I looking at him like I'm asking for another kiss?!Napatikhim ako at hindi alam ang gagawin. He's just watching me all along. He smirked when he noticed I'm literally flushed and take a step back.Hinila niya ako sa palapulsuhan. "Let's have dinner."Hindi na ako nakapalag dahil gusto ko din naman. Napatitig ako sa likod niya habang naglalakad kami at hawak niya ang kamay ko. Hindi ko maexplain, wala akong mahanap na rason kung bakit kailangan niyang maging ganito.Hind
Hindi pumapasok sa isip ko ang mga ginawa ni Jonathan kahapon. I mean, that's not a normal thing to do to the one who hurted you, 'di ba? Ang ironic! Sobra!"Bakit hindi mo kausapin? Para ka namang others diyan, Krissy." Sabi ni Haeden sa kabilang linya. They're still in their honeymoon, but she made time to call me and asks how am I doing."Parang sinasabi mo na buhayin ko 'yung dati kong pinatay sa suggestion mo, 'te. Hindi gano'n kadali 'yon!"Pasalampak akong umupo sa kama. Nakaharap sa akin ang laptop ko at nakabukas doon ang website na niresearch ko tungkol kay Jonathan. Hindi ko maimagine kung gaano kalayo na ang agwat namin sa isa't isa.Kung no
I thought that would be the last time that I'm going to see Jonathan in the hospital, pero nasundan pa ang pagkikita namin sa lugar, at nasundan nang nasundan. Hindi ko alam kung anong ipinupunta niya, is he here for medication? Why? Is he sick?Nakaupo ako sa swivel chair ko ngayon at nakasandal. Iniisip ko kung anong posible niyang maging sadya dito.Napabalikwas ako sa pagkakaupo nang may kumatok. "Dra. Krissy?" Tawag sa akin mula sa labas."Come in!" I said. Kailangan kasi munang kumatok kapag sa opisina ka ng mga psychologist papasok, there could be times that we are talking to our patients and that case is sensitive.Du