"Class dismissed. Make sure to pass your online assignment on time or else, it won't be graded. See you next class."
Napabuntong hininga akong sumandal sa upuan ko. Tambak na naman ang gawain namin, who says that STEM is fun? It is kung masipag ka. Pero kung katulad kita na tamad, good luck na lang talaga.
"Nagugutom ako dahil sa dami ng gawain." Rinig kong sabi ni Haeden.
Inayos ko na ang gamit ko at tumayo na. For sure kasi na magyayaya na silang kumain.
"Saan tayo kakain?" Tanong ni Seth.
"I knew it.."Napatigil ako sa paglalakad palabas nang hinabol niya ako at pigilan sa pulsuhan."Bitawan mo 'ko!" I almost hit myself when my voice cracked. Lumabas ang mahinang hikbi sa akin. Sobrang bigat ng dibdib ko at hindi ko maipaliwanag kung bakit.Pinaglalaruan niya ba ako? Mahal niya pa si Ate Cassiedy! Bakit niya ako gagamitin para lang mapalaya niya ang sarili niya sa pagmamahal na 'yon?"You were there.." It's not a question he is asking me, but a fact he is stating. "You heard the whole conversation?" Malamyos ang boses niya ngayon at magaan kaya mas lalong bumadya ang luha ko.Kulang na lan
I am not new with having a crush. I am a teenager so it's just natural for me to have a crush, and that's what I really would like to believe. If I will use the word 'like' with Kuya Jonathan's name on it, it will just bring another deadly chaos in my life and I don't want that. "Krissy!" Bigla niyang kinuha ang iniinom kong milktea at uminom doon. I was stilled for a moment because I was literally shocked! Pero nang matauhan ay agad ko siyang sinuntok sa balikat. "Aray!" "Hindi ba uso bumili ng sariling milktea, Levi?!" Asik ko sa kaniya dahil sa sobrang inis. Ibinalik ba naman na wala na sa kalahati ang milktea ko! Na
Days are quickly passing by. Natapos ang midterms namin and happily, our grades all went well. Lahat kami ay dean's lister at candidates for honor.It's the start for sembreak but actually the on-peak of UAAP. Just like the usual, papunta kami ngayon ng Arena. It's UST againts Adamson.Naka-university shirt ako at plaid checkered skirt. Mukha akong magchi-cheering squad, pero iyon naman talaga ang gusto ng mokong na si Levi.Sabay sabay kami nina Haeden na pumuntang Arena. Madami na agad tao nang dumating kami. UAAP season is really awaited. Sa bawat laro ni Levi, hindi ko pa din maiwasang hindi kabahan.I am afraid for him, he might've an
I went home late that day. Hinintay ko pang kumalma si Levi bago ako umuwi. I learned that he is not allowed to play for a month or two as he do his rehab and medications.He's experiencing a severe ankle sprain, his ligaments were torn because of how bad that scene caused him. May cast sa paa niya for four to six weeks, depende kung gaano kabilis ang improvement niya.He is too frustrated dahil buong UAAP season siya hindi makakapaglaro. It's a bad news for him, really. Ito ang pinakahihintay niya tapos nawala lang sa isang kisap mata. I feel bad, so bad.Tiningnan ko kung may message sa akin si Kuya Jonathan but there's non
I was anxious the whole night. What is it that he would like to tell me? Tumitig ako sa kisame ng kwarto ko at nahulog sa mga naiisip ko hanggang sa hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako.Maaga akong nagising kinabukasan. It was like my body has its own clock, o baka excited lang talaga ako. Pinaganda ko lang.I checked myself for the nth time to see how I look like. I wore a baby pink longsleeve dress with white belt and white vans. Hindi ko alam kung saan kami pupunta ngayon.I just recieved a message from Kuya Jonathan early this morning telling me to dress up because we will go somewhere instead of the park.Now, I am really curious what he's going to tell me. He won't do some effort to bring me somewhere is that is not an important thing.
"Go USTe! Go USTe! Go! Go! Go!"Napangiti ako habang nakikisabay sa pagchi-cheer. Kahit si Levi na nanunuod sa tabi ko ay napapailing habang nakatingin sa akin na patalon talon.Napangisi ako nang mai-shoot ni Jonathan ang pangalawang 3-points niya.Yes! Nag-improve na kami, wala nang Kuya. Iyong pangalan niya nga sa phone ko ay may papuso pa.Pakiramdam ko ay namumula na naman ako habang inaalala nag first date namin. Pagkatapos ng sunset ay umuwi din kami kaagad.We spent that day knowing each other more and sharing each other's dreams."If hindi ikaw ang successor ng company niyo, what do you think doe
"Tama na ang lampungan! Andito na ang mga bisita mo, Kuya." Rosé intruded us. Nagkatinginan lang kami ni Jonathan at parehong natawa kasi hindi naman talaga kami nag 'lalampungan'. It's more like a normal conversation. Tumayo kami pareho at nagpagpag ng pwetan. Nauna siyang pumasok para salubungin ang mga bisita habang naiwan naman ako kasama si Rosé. Out of all my bestfriends, I know na siya ang pinakanagulat, pero she still supports us. Jonathan is her older brother while I am her bestfriend. Kung may mangyayari man na hindi maganda sa amin ni Jonathan which I wish not to happen, siya ang maiipit. I can only imagine how hard it will be for her and I somehow feel bad ka
Levi did not really contact me for weeks now. Hindi ko din napansin dahil naging busy kami sa mga schoolworks. After Christmas break ay midterms na kaya naghahabol ang lahat habang may time pa. "Saan tayo kakain?" "Susunduin ako ni Jonathan." I told them bago pa nila ako mayaya. Tiningnan nila ako at tumango na lang din. "Date niyo?" Tanong ni Haeden. Umiling ako. "Hindi, nagpapasama lang siya. He'll buy a new sneakers." Inayos ko na ang gamit ko at tumayo. Nagpaalam ako sa kanila na agad nilang pinaunlakan. I also love how my friends are respecting the relationship of Jonathan and I. Kapag may lakad ay
"Are you excited?"I hugged her from behind as we watch the people decorating the Church. She wants a beach wedding, but we cannot do that right now. I'm going to marry her first in Church, then we can go ahead and do everything she wants. I'll give it to her, if she wants a beach wedding, I'll prepare that for her. If she wants it in Paris, then we'll get a flight and marry her. I will never get tired to satisfy her.Seeing her being happy makes me feel alive."Yes," she grinned at me and I can't help but to kiss her on her lips. I can still clearly remember that day when I first met her. The very first day.&n
Tanginang tadhana 'to! Ano bang problema mo sa'kin? Bakit paulit ulit ka na lang bumabagsak kapag akala ko okay na ang lahat? Ginagago mo ba 'ko? Kami? Pinaglalaruan mo lang ba kami?Humihikbi ako habang naglalakad. Hindi ko alam kung saan ako pupunta. It will take me about 6 hours if I will go to Chiang Mai right now pero ayoko ding bumalik kay Jonathan at makinig sa kaniya kasi wala pa ako sa tamang katinuan para gawin 'yon.I have to wake myself up and think what should I do.In the end, I just found myself going to Chiang Mai. Aabot pa 'ko sa lantern festival kung sakali. Madami din ang papunta doon ngayon, this is the thing that I want to tell Jonathan bu
"Are you that afraid that I might leave you again?"Ayokong ungkatin ang nakaraan but I think we badly need a closure. Hindi kami makakausad kung mananatiling iniisip namin ang noon. I just thought that, I need to give Jonathan my word. Which I failed to do before."I am." He honestly answered. Nakaupo kami sa sofa.We just finished eating our dinner when I called him and told him that we need to talk. Habang nagsho-shower kami kanina ay hindi mawala sa isip ko ang hitsura niya na parang takot na takot. I felt so bad about myself. Parang hindi ako matunawan noong kumain kami dahil sa dami ng iniisip ko."'You think I'll do it
"Take care of her, Jonathan. For me.."I hugged my mom once again before we leave. I'm going to miss her. Pero tinulak niya lang ako, just like the usual Mom that she is."Alis na! Magdadrama ka na naman, eh."Kumaway ako sa kaniya at sumakay na sa cab na naghihintay sa amin ni Jonathan. 3 days with her is still not enough, sana lang ay sumama na siya sa akin sa Pilipinas. Hawak ni Jonathan ang kamay ko, parang ayaw niya 'kong bitawan.Humilig ako sa balikat niya. I have that one thing in mind lalo na nang sinabi niya sa'kin na pupunta kami sa Thailand. I have promised this to myself before, pero kung si Jonathan din a
"Pack your things. We'll go somewhere." Masungit na sabi niya pagkatapos i-cold compress ang braso ko para hindi magpasa.I pouted and glance at him. Hindi niya pa din ako kinakausap simula kanina so I wonder if he's mad at me. Napansin niya ang panaka-nakang pagtingin ko kaya tinaasan niya ako ng kilay."What?" He's still monotone. I just shook my head and stands up to go to my unit. Hindi na ako nagtanong kung saan kami pupunta kasi kahit saan naman yata niya ako dalhin ay sasama pa din ako.Hanggang sa makarating ako sa unit ko ay hindi niya ako sinundan para kausapin. Unti unti nang rumerihistro sa isip ko na baka nga gal
Day off ko kinabukasan. I usually just locked myself inside my room and sleep all day during days like this but I found myself being so... hyper, right at the moment when I woke up.Naglinis ako ng unit ko. I'm actually even dancing and singing while doing that, when my phone rang. Agad akong tumakbo papuntang kwarto, but my hopes dropped when I saw na it's our gc and Haeden's initiating the videocall.Sinagot ko iyon, at napag alaman na ako na lang pala ang wala. Nagkakagulo na silang apat sa pagchichismisan. Mga traydor."Oh, ayan na ang marupok!" Sabi ni Seth nang mapansin na kasali na ako doon."Hoy, excuse
This is that time that I should react, right? I should push him and tell him he should stop. But why am I staring at him as well? Why am I looking at him like I'm asking for another kiss?!Napatikhim ako at hindi alam ang gagawin. He's just watching me all along. He smirked when he noticed I'm literally flushed and take a step back.Hinila niya ako sa palapulsuhan. "Let's have dinner."Hindi na ako nakapalag dahil gusto ko din naman. Napatitig ako sa likod niya habang naglalakad kami at hawak niya ang kamay ko. Hindi ko maexplain, wala akong mahanap na rason kung bakit kailangan niyang maging ganito.Hind
Hindi pumapasok sa isip ko ang mga ginawa ni Jonathan kahapon. I mean, that's not a normal thing to do to the one who hurted you, 'di ba? Ang ironic! Sobra!"Bakit hindi mo kausapin? Para ka namang others diyan, Krissy." Sabi ni Haeden sa kabilang linya. They're still in their honeymoon, but she made time to call me and asks how am I doing."Parang sinasabi mo na buhayin ko 'yung dati kong pinatay sa suggestion mo, 'te. Hindi gano'n kadali 'yon!"Pasalampak akong umupo sa kama. Nakaharap sa akin ang laptop ko at nakabukas doon ang website na niresearch ko tungkol kay Jonathan. Hindi ko maimagine kung gaano kalayo na ang agwat namin sa isa't isa.Kung no
I thought that would be the last time that I'm going to see Jonathan in the hospital, pero nasundan pa ang pagkikita namin sa lugar, at nasundan nang nasundan. Hindi ko alam kung anong ipinupunta niya, is he here for medication? Why? Is he sick?Nakaupo ako sa swivel chair ko ngayon at nakasandal. Iniisip ko kung anong posible niyang maging sadya dito.Napabalikwas ako sa pagkakaupo nang may kumatok. "Dra. Krissy?" Tawag sa akin mula sa labas."Come in!" I said. Kailangan kasi munang kumatok kapag sa opisina ka ng mga psychologist papasok, there could be times that we are talking to our patients and that case is sensitive.Du