JAIRAH’S POV
“Okay ka lang ba talaga?”
Simula kaninang umaga, kanina pa ako kinukulit ni Gab. Naka-ilang tanong na siya sa akin kung okay lang daw ba ako. Gabi na kasi nung nagpakita ulit siya. Hindi naman niya binanggit kung saan siya nagpunta kaya nagso-sorry siya sa akin dahil hindi niya ako nasamahan kahapon.
“Oo nga. Okay lang ako.”
“Sure?”
“Very sure.”
Mag-iisang buwan na pala kami magkasama ni Gab kaya sobrang closed na kaming dalawa. Sobrang bait lang niya. Kaya siguro siya naging anghel. Ang swerte ko naman sa guardian angel ko mabait na, gwapo pa.
“Oh, bakit ka nakatitig sa akin? May dumi ba ako sa mukha?”
Natauhan naman ako sa tanong niya. Napatitig na pala ako sa kanya.
“W-Wala. May i
JAIRAH’S POV “Happy birthday to you, happy birthday to you, happy birthday, happy birthday, happy birthday to youuuu.” Naalimpungatan ako sa pagtulog dahil may narinig akong nakanta. Hindi ko sana papansinin pero biglang bumukas ang ilaw ng kwarto ko. Hindi nga pala bukas ang ilaw ng kwarto ko kapag natutulog na ako. Hindi lang ako sanay at hindi rin talaga ako makatulog kapag ganon. “Happy birthday, Ash!” Kung kanina may nakanta ngayon naman may sumigaw. Tinanggal ko na ang pagkakatalukbpng ko ng kumot para makita sila. Nasilaw pa ako pagmulat ko pero agad din naman luminaw ang paningin ko. Nakita ko si ate na nasa harapan ko at may hawak na cake na may nakasinding kandila. Habang nasa kaliwang parte ko naman Chandra na may hawak na tatlong lobo sa kaliwang kamay at cellphone naman sa kanang kamay. “Anong ginagawa mo?” tanong ko sa kanya.
CHANDRA’S POV“Sige, ate. Thank you. Ingat ka dyan,” saad ko sabay patay ng cellphone.Tinawagan ko si ate para magpaalam na pupunta ako kina Ash dahil birthday nito at plano ni Ate Sam na i-surprise siya mamayang hatinggabi para sakto na birthday niya. Sinabi ko naman na pupunta naman ako sa ospital after ng celebration.Mag-iisang buwan na rin ng ma-hospital si Kuya Aga. Nagising na pala siya noong una pero bigla rin daw nacomma ulit. Sabi ng doctor may mga ganoong pangyayari talaga miski sa mga iba nilang naging pasyente. Pero habang tumatagal, bumubuti naman daw ang kondisyon ni Kuya Aga.“Happy birthday to you, happy birthday to you, happy birthday, happy birthday, happy birthday to youuuu.”Kanta naming ni Ate Sam pagpasok sa kwarto ni Jai. Nandito na ako sa kanila. Mga 10
Chapter 29CHANDRA’S POVMasasaulo ko na mga presyo ng mga tinda nila dito sa tagal pumili ng lalaking ‘to ng damit na pamalit niya. Buti na lang gabi na, kakaunti na mga tao. Nandito kami ngayon sa Penshoppe sa SM. Not bad malapit na rin sa ospital.Napagod na ko kakalibot dito kaya umupo na lang ako sa isang upuan. Pwede naman siguro umupo. Bakit pa sila maglalagay ng upuan kung bawal di ba?Buong byahe kanina papunta dito, tahimik lang ako. Ikaw ba naman kasama mo yung boss mo tapos first time mo pang makita sa personal. May pagkamahiyain din naman ako minsan kahit konti.Nakalimutan ko pala itext si ate. Siguradong kanina pa yun naghihintay. Alas-8 na ng gabi.To: Ate CasAte, nandito lang ako sa SM. May tinatapos lang.“Nasa trabaho ka pero puro cellphone inaatupag mo.” 
JAIRAH’S POVSa buong buhay ko, hindi ko aakalain na makikita ko sa salamin na nakasuot ako ng dress at may mga nakalagay pang mga blush-on at liptint sa labi ko. Ganito pala kapag talagang masasabi kong mukha talaga akong babae, nagmukha akong tao. Kung tatanungin niyo kung sino nag-ayos sa akin, walang iba kundi sarili ko. Nagtanong muna ako kay Chandra dahil alam kongkahit konti may alam siya about sa mga ganitong bagay tapos nanood na lang ako sa youtube ng tutorial.“Ganda naman po,” napatingin ako sa likod ko kung saan may nagsalita.“Talaga?”“Maganda ka naman talaga. Hindi ka lang mahilig mag-ayos.”Nag-init bigla ang pisngi ko sa sinabi niya. Masyado na niya akong pinupuri baka mamaya mahimatay na ako sa kilig.“Tara na?” yaya ko sa kanya.“Tara.”
JAIRAH’S POV“Congratulations, ate,” bati ko kay ate pagkatapos niyang magupit ang ribbon kasabay ng malakas na palakpakan ng mga tao. Nandito kami ngayon sa matagal ng pangarap ni ate, ang magkaroon ng sariling negosyo.Isang taon na rin ang nakakalipas ng mapromote si ate sa kanyang trabaho. Simula noon ay nakapag-ipon na siya para sa kanyang plano na makapagtayo ng kanyang business na bakeshop. Kung noon puro pandesal lang ang ginagawa niya, ngayon nag-level up na, From pandesal to cakes. Alam ko naman na may talent si ate sa mga ganitong bagay kaya pinush ko siya na magtayo ng ganitong business.“Thank you, Jai.”Si Chandra rin syempre hindi ‘yan mawawala ditto. Para na rin namin siyang kapatid ni ate. Ngayon lang ulit kami niyan nagkita dahil balita ko stress na stress siya ngayon sa work niya dahil last time nakilala na raw niya yung boss niya. Nakabanggaa
JAIRAH’S POVWe can’t really say the life of people. Minsan nasa ibaba, minsan naman ay nasa itaas. Mayroon din naman na kung sino ang nasa itaas ay napapapunta sa ibaba at ang nasa ibaba ay napapapunta sa itaas. It’s been one year and now, Ate Sam has her own pastry bakery restaurant. I know some of you will think na bakery na nga, restaurant pa. I just suggested it to my sister that why not that her bakery would be like a restaurant so that her customers can have a dine-in.“Oh, tulala ka na naman diyan. Anong iniisp mo?” Ate Chandra asked. She is in front of my room.“Wala ate. I just can’t imagine our life now. Hindi ko alam na magiging ganito buhay natin.”She walked inside and sat beside me in my bed.“That is because of your hard work.”“Hey! It’s just not only because of me. It
JAIRAH’S POVI’m on my way to Batangas. Doon kasi naka-franchise yung bagong business ni Ate na binigay niya sa akin. Ate Sam wants to buy a car for me so that I will not always commute and for less hassle but I said that not this time. There are another things we can bought instead of a car for me.1 hour to go before I open the pastry bakery but I’m still here in Laguna. It’s second day of my work but I am sure I am very late. We heard from the other drivers that there was a car accident so that it is so traffic. By the way, I decided to ride in a bus.After 10 minutes, I decided to get off the bus and walk until I surpass the traffic. Wala pa ako sa trabaho pero mukhang haggard na agad ako. I sent a message to one of my staff that I will come late so that I gave them a permission that they can open the pastry bakery at exactly 8am if I am not still there.Habang naglalak
KENNETH’S POVKanina pa ako hiyang-hiya kay Jairah dahil sa naikwento ni Lola. Ang hirap talaga minsan kapag ang lola mo ay malabo ang mata. Hindi pa niya nakilala si Jairah. Pero nakakamangha lang ang tadhana, sa dinami-rami ng taong makikita namin at niya ay kami pa talaga ni Lola. Naniniwala na talaga ako sa destiny.Iniisip ko lang, naaalala kaya niya ako. Na ako yung lalaking tumulong sa kaniya dati sa may terminal ng tricycle noong naholdap siya? Isang taon pa lang naman ang nakakalipas, imposible namang hindi niya yun tanda.From that day, lagi ko na siyang naiisip at hindi talaga siya mawala sa isip ko. Siya naging inspirasyon ko sa pag-aaral kaya nga nakapagtapos ako eh. Nagtatrabaho na ako ngayon sa restaurant na si Aga ang may-ari. Naka-leave ako ngayon dahil birthday ngayon ng aking pinakamamahal na lola. Hiling niya sa akin na gusto niya makapunta sa lugar na ito kaya pinagbigyan ko.
JAIRAH’S POVNagising ako mula sa mahinang katok sa pinto n gaming kwarto. Pagmulat ko ng aking mata ay napansin kong wala na sa kaniyang kama si Kyla. Tumingin ako sa bintana at nakita kong madilim na sa labas. Kinuha ko agad ang phone ko, 7pm na pala.Napatingin ako sa pinto at niluwa nito si Kenneth na mukhang kakagising lang din dahil magulo pa ang buhok nito. Nakasuot lang siya ng shorts at jacket.“Nagising ba kita?” tanong nito. Pumasok na siya at pumunta sa kama ni Kyla para umupo.“Oo pero okay lang. Napasarap pala tulog ko.”“Dinner na raw tayo sabi ni Mommy.”“Sige. Mag-aayos lang ako.”“No need. Maganda ka na naman kahit walang ayos.”Umiling-iling ako pagkatayo ko sa kama. “Mr. Bautista, gasgas na ‘yang ganyang
JAIRAH’S POVMagkahalong kaba at takot ang nararamdaman ko sa mga oras na ito. Hindi ko na alam kung nasaang lugar na kami at bakit wala man lang akong makitang bahay kahit isa?“T-Tulong! Tulungan niyo po k-kami! Nasusunog po ‘yong s-sasakyan!”Sa huling pagkakataon ay nilapitan ko isa-isa ang pamilya ni Kenneth pero hindi ko sila magising. Puro dugo na sila dahil sa lakas ng pagbangga namin sa puno. Sobrang sakit na rin ng ulo ko.“A-Ate…”“Jai, Jai, gising. Nananaginip ka.”Isang boses ang nagpagising sa akin. Dahan-dahan kong minulat ang mata ko at si Kenneth ang una kong nakita. Maayos ang hitsura niya kaysa sa kanina. Tumingin ako sa paligid at nakita ko na ako na lang pala ang nasa sasakyan nila. Mukhang nabasa naman ni Kenneth ang nasa isip ko.&
JAIRAH’S POVIt was already 5am nang magising ako dahil sa boses ni ate. Ngayon ay Linggo at ngayon ang araw kung saan isasama ako ni Kenneth sa outing nila ng kaniyang family at mga kaibigan sa Tagaytay.“Gumising ka na diyan baka mamaya nandyan na si Kenneth,” utos sa akin ni ate.Kenneth told me na dadaanan na lang daw nila ako ako mamaya. Noong una ay ayoko pumayag dahil nakakahiya naman pero dahil mapilit siya ay hinayaan ko na lang. Bumangon na ako pagkalabas ni ate ng kwarto. Inayos ko na ang hinigaan ko sabay kuha ng aking tuwalya para dumeretso sa aking pagligo.Inabot ako ng halos 20 minutes sa banyo. Gusto ko sana bilisan dahil sobrang lamig ng tubig kapag madaling-araw pero dahil mabagal ako kumilos ay inaabot ako minsan nang hanggang kalahating oras sa banyo.Pagkaligo ko ay nagbihis na agad ako at nag-ayos ng sarili. Kinuha ko na a
Hindi na ako nakapagpasalamat ulit ng maayos kay Kenneth dahil para akong nawala sa sarili nang marinig ko ang sinabi niya sa akin. Hindi ko namalayan na paalis na pala siya.“S-Sige.”Ang huling salita na sinabi ko sa kaniya nang magpaalam siya. Sumakay na siya sa van niya at sumilip sa binatana nito upang kumaway sa akin habang naandar na ang sasakyan paalis. Kinawayan ko rin naman siya dahil nakakahiya naman kung hindi ako kakaway.Pumasok na ako sa loob ng bahay. Wala pa rin pala si ate. Siguro ay sobrang busy nito sa trabaho niya. Pumasok na ako sa kwarto ko at nagpalit ng damit na pang-tulog. Hanggang ngayon ay hindi pa rin pumapasok sa isip ko ang sinabi ni Kenneth.Bakit ba ako namomroblema eh ligaw lang naman? Pero kakakilala pa lang naman namin. Baka masyado lang siya nadala sa damdamin niya. Kung magtatanong naman ako kay ate, siguradong yare ako do’n dahil ayaw pa
JAIRAH’S POV“So, tara na?” yaya niya.“Tara.”Tuwang-tuwa naman ang mga staffs ko dahil pumayag si Kenneth na sumama sila. Nagulat naman ako paglabas namin dahil akala ko kotse ang dala niya, van pala.Isa-isa nang pumasok sa van ang mga staffs ko. Nakita ko na may kasama pala si Kenneth na driver. Mayaman pala talaga siya.“What a coincidence? Buti pala van ang dinala mo,” sabi ko sa kaniya habang nasa biyahe kami.“Syempre, alam ko kasing hindi ka papayag na hindi sila kasama lalo na ngayon na kailangan niyo mag-celebrate.”“Thank you for that.”“Always welcome, my queen.”Halos bumilis ang tibok ng puso ko nang marinig ko ang huling dalawang salita na sinabi niya. Totoo ba ‘yon o baka nabibingi lang ako. Hin
JAIRAH’S POVIlang buwan na rin ang nakakalipas simula noong nagsimula akong magtrabaho rito sa bakery restaurant na ibinigay sa akin ni ate. Masaya ako dahil ngayon ay nakakatulong na ako sa kaniya. ‘Yong dating Jairah na laging kaaway niya, ngayon ay kasundo na niya. Dati, masaya ako kapag wala akong ginagawa sa bahay kasi hindi ako napapagod pero narealized ko na kung hindi ako kikilos, paano na ang future namin? Kung hindi nagsumikap si ate, siguro wala kami kung nasaan kami ngayon. Wala kaming business na pinagkakakitaan.Masaya kong pinagmamasdan ang paligid ng Delightful Pastry. Halos araw-araw ay hindi kami nauubusan ng customers. Umaabot pa kami sa point na natataranta kami kapag malapit na maubos ang mga menus namin. Kaya nagpapasalamat ako dahil nandito ang mga staffs ko para tulungan ako. Siguro kung ako ‘yong dating Jai, init ng ulo at sigaw ang aabutin nila sa akin. May mga nagtatawanan na magbabarkada, mas
JAIRAH’S POV Maaga akong nagising ngayon dahil maaga pa ang work ko. Ganoon din naman si ate pero mas nauna na siyang umalis sa bahay dahil may bibilhin pa raw siya. Ako naman ngayon ay nag-aayos na dahil kakatapos ko lang maligo. About sa nangyari kagabi, I’m so happy dahil sobrang nagustuhan ni ate ‘yong surprise ko sa kanya. Talagang tiniyak ko na magiging successful itong birthday surprise na ito kasi first time kong isurprise si ate. Sa mga nagdaang birthday niya, hindi ko man lang siya magawan o maipagluto ng handa niya. Siya lang lahat ang nakilos. Kaya ngayon, it’s time para bumawi sa kanya. Kung noon kaming dalawa lang nagcecelebrate, ngayon marami na dahil sa mga kaibigan niya. Kailangan ko nang bilisan ang kilos dahil commute lang ako ngayon at baka abutin na naman ako ng traffic. Ngayon ko lang na-realize na sana pala pumayag na ako sa gusto ni ate na ibili ako ng kotse pero siguro mas maganda kung sa
AGA’S POV “Hello, love. Good evening. How’s your day?” “Okay naman, Love. Medyo pagod lang.” “Do you want to take a rest na ba?” “No. It’s okay. Matagal-tagal na rin tayong hindi nakakapag-usap ng ganito.” Dalawang araw na ang nakakalipas noong huli kong nakausap si Cassandra. Nakakapagchat pa rin naman kami sa isa’t isa pero iba pa rin talaga kapag nakakausap at nakikita mo ‘yong mahal mo kahit sa video call lang kaya naman sinusulit ko na ang pagkakataon na ito para makausap siya. “Sure ka ha? By the way, kumusta naman business niyo?” “Okay naman. Thanks God dahil parami nang parami ang mga customers. Sana magtuloy-tuloy na.” Ito ‘yong business nina Mom and Dad na pinaayos ko lang para mas gumanda pa at ma-attract ang mga tao na pumunta sa amin. “Ikaw? Kumusta ka naman diyan?
AGA’S POV“Saan ka ba galing, Aga? Kanina pa kita hinahanap.”Jairah, Jai. Parang nakita na kita dati o baka naman dejavu lang.“Aga? Huy!”Hindi ko namalayan na kanina pa pala ako kinakausap ng kaibigan kong si Lance. Kasama ko siya ngayon dahil nagjogging lang kami sa park kanina tapos nagpasama siya sa palengke dahil may bibilhin daw siya.“Ano nga ulit ‘yon?” tanong ko.“Sabe ko, saan ka galing bigla ka na lang nawala?”“May tinulungan lang akong babae kanina, naholdap eh. Kawawa naman kung hindi ko tulungan, mukhang importante sa kaniya ‘yong bag.”“Ah. Ayon ba ‘yong kausap mo kanina?”“Oo. Ang weird nga lang kasi para bang nakita ko na siya dati, para bang nagkakilala na kami.”