Pagdating sa mansion agad nagtungo ang pamilya sa salas. Present ang lahat maliban sa ina at ama nina Lillia. Naunang dumating sa mansion si Lillia ang pangalawang anak ng Silverio, kung saan mayroong ibabalita. Nanduon rin ang pangatlo na dala ang asawa at isang anak na may edad na sampu, hindi rin nagpahuli ang pangapat na dala rin ang asawa at ang tatlong anak nito na may edad na labimpito, sampu at anim. Ang huling dumating sa magkakapatid ay si Lucy. Nakangiti itong dumating at may galak sa damdamin ang nabuo.
Labis ang kwentuhan ng lahat at mukhang walang planong kumain kaya nagtaka si Cynah. Hindi niya mapigilang magtanong kaya naglakas loob ito. "Hindi pa ba tayo kakain?"
Sinang-ayunan ng lahat ang sabi ni Cynah maliban kay Lillia. "Wait lang kayo, mayhinihintay ako."
"SPECIAL GUEST?" tanong galing kay Cynah. Wala siyang magagawa kundi pigilan ang kanya
"Oo Ate hindi ko na ibabalik si "Larah", pero paano kung dadalhin ako ng marumi kung sarili doon. Alam mong hindi ko ito mapipigilan." malungkot na sagot ni Carmelita sa kapatid. Natahimik si Cynah at binigyan ng yakap ang kapatid, makikita sa mga mata ng dalawa ang lungkot. Matapos ang yakapan nagtungo muna si Cynah sa kusina upang kumuha ng tubig, alam niyang kanina pa nauuhaw ang kapatid. Bago lumakad tiningnan muna niya ang kanyang relo. "5 MINUTES LEFT" kasabay ng isang buntong hininga."Heto, uminom ka muna, Lalo't na't batid ko kanina ka pa nauuhaw.""Salamat." matapos sumagot agad ininum ni Carmelita ang tubig."Ate, kailangan ko rin ang gamot bukas at sa susunod na bukas. Ayaw kung mapahiya ang aking sarili sa araw ng kasal ni Tita Lillia. Lalo't na't batid kung umaga hanggang gabi ang pagdiriwang." Tumango si Cynah at binigyan mg ngiti ang
Ang maningning na araw na parang perlas, sa ilalim ng tahimik na karagatan ang nagpagising kay Carmelita. Pinagmasdan niya ang paligid na ubod ng katahimikan. Binalikan ng kanyang alaala ang mga pangyayari bago siya tuluyan nakatulog kahapon. Hindi na niya ikinabahala na 6 na ng umaga siya nakagising sa halip na 5 dahil naniniwala siya sa sobrang pagod lang ito. Itinayo ni Carmelita ang sarili, madali lang ang pagpunta niya sa salamin dahil mahaba naman ang kadena. Tiningnan niya ang sarili at nagulat sa nakita. Ang kanyang mga labi ay namumutla at makikita sa mata ang pagod na para bang isang gabi siyang walang tulog. Inilagay niya ang kanyang mga kamay sa noo at nadama ang sobrang init na mahahalintulad sa klima ngayon. Gustong sumigaw ni Carmelita ng tulong ngunit nabigo siya gayun din ng katawan nanghihina rin ang kanyang boses. Alam niyang walang magagawa ang kanyang boses kaya naman kinuha
"ANONG SABI?" nang matapos ang tawag agad nagtanong si Cynah nakita niya kasi sa mukha ng kaibigan na hindi mapakali."May..may bago na naman.""Iba talaga si Tita, Halikana puntahan na natin." nasasayahang sabi ni Cynah at hinila pa ang kaibigan patungo sa sasakyan. Si Cynah na ang nagmaneho ng sasakyan alam niyang wala pa sa sarili ang kaibigan, parang karagatan kasi ang lalim ng iniisip nito. "Wag nalang kaya tayong pumunta." hindi na napigilan ni Rica ang sarili at nasabi ang nais."Ano ka ba, Sayang yung effort ng mommy mo. Wag kang mag-alala. Nandito naman ako to support you." matapos marinig ang mga salita nagbigay ng matamis na ngiti si Rica sa kaibigan. Ang lokasyon na ibinigay ay sa isang coffe shop habang naghihintay ay ginawa itong pakakataon ni Cynah na matikman ang kanilang ipinagmamalaki. Pagkalipas
Napatulala si Carmelita sa nakita at binigyan ng ngiti ang lalaki. "LARAH, ANONG GINAGAWA MO DITO?" nagpatawa si Carmelita at binigyan ng haplos sa balikat ang lalaki. "ULITIN NATIN YEDD?" mga nakakatuksong salita na galing kay Carmelita. Napalunok ng kanyang sariling laway si Yedd at hinila ang dalaga palabas ng klab at pinapasok sa loob ng kanyang sasakyan."LARAH, PWEDE BA KITANG MAGING KASINTAHAN?" Napangiti si Carmelita sa narinig at binigyan ng matamis na halik ang lalaki. "OO, NAMAN LUV." Nagpatuloy ang halikan ng dalawa hanggang hindi na napigilan ni Carmelita ang sarili kaya hinubad niya ang kanyang crop-top na damit, nakita ito ni Yedd at nagningning ang mga mata at agad niya ring hinubad ang damit pantaas niya. Matapos ang hubaran ng damit pantaas agad nilang itnuloy ang halikan mula dibdib hanggang sa nauuhaw na labi.
Nawala ang saya ng mga matatanda ng makitang walang plano ang dalaga na kunin ang magandang oportunidad. Ang napakagandang pagkakataon na binalewala ay maaring mapakinabangan ng iba. Nadama ng lahat ang paghihinayang malapit na sana sila sa tagumpay."MISS! Okay ka lang?" tinig ng isang lalaki na mula sa kanyang harapan na nagbalik kay Cynah sa realidad. Tiningnan ni Cynah ang lalaki at hindi maiwasan na mabighani sa taglay nitong ganda. "Muntikan kanang nitong bulaklak, Mabuti na lang nakuha ko. Okay ka lang ba talaga?" panay ang tingin ni Cynah sa lalaki, ewan niya pero nasisiyahan ang kanyang damdamin. Abot hanggang langit ang nararamdaman ni Cynah at nagawa pa nitong magbigay ng matamis na ngiti."MISS? MISS?" nalilito ang isipan ng lalaki at hindi niya napigilang mapaisip na mukhang may sira ang dalaga sa ulo, kanina lang kasi hindi ito gumagalaw, tulalang tulala ngayon ay nakangiti na
"Thank you for coming. Hope you will enjoy the place and also the ceremony. Have a great lunch to all of us." masayang salita galing kay Lillia. Nagpalakpakan ang lahat bago kumain. Pagnasasaktan si Cynah sa pagkain niya dinadaan ang hinapis. Lahat ng atensiyon niya nilalaan niya sa pagkain. Hindi pinalagpas ng pamilya ni Cynah ang pagkakataon na makausap ito. Galit na galit ang mga boses nito habang sinasabihan ang dalaga.•"Cynah, Kumain ka ba kanina?"•"Iha, oportunidad na yun, ba't mo pinakawalan."•" Hayyys, kung alam mo lang matagal na namin iyong hinihintay." Napatigil sa kinakain si Cynah, ayaw na ayaw na niyang ibalik ang mga pangyayaring iyon. Dumadagdag lang iyon sa kanyang problema. Inilagay niya ang tingin sa lahat at itinuloy ang kanyang ginagawa."Grandma, Grandpa, Mom and Dad, Tita and Tito's,
Nakangiting tumitingin ang lahat kay Andrew matapos nagtanong ang ina ni Cynah. Kakaiba man ang kinikilos ng lahat para kay Andrew, binalewala niya ang lahat at sinagot ng buong puso ang mga tanong. " Babaeng busilak ang puso.""Iho, maghanap ka na. Nasa tabi-tabi lang yan. Maaring mahahanap mo sa daan, sa pag-uwi mo o nandito. Pakinggan mulang ang boses ng iyong puso." Matapos ang kainan ay hindi na napigilan ng lahat na magbihis upang maligo sa dagat. "So, Wala pa lang kasintahan. Umiyak ka pa HAHAHA." kanina pa natatawa si Carmelita sa kanyang kapatid kaya habang naglalakad sa maputing buhangin hindi na niya napigilan ang sarili na sabihin ang nais. Masayang masaya si Carmelita sa nagawa habang si Cynah ay nauubos na ang pasyensiya sa paksa na ito. "Alam mo, kalimutan mo na yan. Pwede ba sa susunod wag munang ibanggit ang usapan na iyan. Hindi rin naman ako kilala at magugust
Habang pinagmamasdan ang magandang tanawin hindi mapigilan ni Carmelita na mapaibig sa taglay nito na kagandahan. Makikita sa mukha ng lahat ang saya na hindi kayang burahin ng alon. Hindi lang ang malinaw na karagatan ang nagpamangha sa lahat pati rin ang paparating na sunset. Kasama ang kapatid agad nagtungo ang dalawa sa sasakyan upang simulan na ang kanilang gawain. Pagpasok agad ng kinuha ni Cynah ang gamot upang ihanda. "Ate, Pagkatapos mong magturok ng gamot paki-lock ng pintuan ng sasakyan" inilagay ni Cynah ang tingin sa kapatid bago tumango. Ang saya ng mukha ni Carmelita dahilan upang malito si Cynah, alam niya na dapat malungkot ang kapatid pero iba ang naging resulta. " Anong nakain mo? Kanina ka pa nakangiti?""Humanda ka mamaya!" Ikinagulat ni Cynah ang sagot ng kapatid habang si Carmelita abot hanggang langit ang ngiti. "At bakit naman ako maghahanda?" habang sinasabi ang mga salita nagsimula ng iniksyunan
Dear Readers,Happy New Year!!!Kumusta? I hope everything is going well for you guys and to your family. Here's the backstory if you're wondering why I haven't updated for almost 2 years already.This Goodnovel account is connected to my Facebook account which is hacked. Back then, I can't access it anymore. It's been a breakdown to me that time imagining a lot of opportunities open up in one fell swoop suddenly vanished. Among those years, I won't deny the fact that I'm bluer than blue everyday, I tried my best to fix this access inability but it didn't work as expected. Yet, with God's and my parents' guidance I was able to get through it and make those years as motivations for me to get even better to my passion.Yesterday, I was so emotional and jump as high as I can when suddenly I get back to my account. Just time passes, with patience and perseverance, and a little bit exploration to the media and Technology I was able to get back to my account. Visiting today, regaining enoug
_WPGH HOSPITAL_" Dr.Yedd, ikalulungkot ni Ankara kapag sinasaktan mo ang iyong sarili. Magpahinga ka, Magpalakas at Magbago." aral na galing sa bibig ni Pauline habang dextrose nito. Labis ang awa at lungkot na nadama ni Pauline para sa binata, Nadatnan kasi niya ito kahapon sa bahay nito na nakahandusay sa sahig at nilalamig. Wala itong gana na kumain at puro paglalaro nalang ng ginagawa. Sa ginagawang pasakit ni Yedd sa kanyang sarili, nawalan ng mga bitamina ang kanyang pangangatawan sanhi upang mawalan siya ng bigat at manghina ang buong katawan."Lahat nalang ng tao na minamahal ako, nawawala. May mali ba sa akin?." nang marinig ang sagot ng binat binigyan ito ng tapik sa balikat ni Pauline. "Huwag ka munang mag-isip sa mga problema mo ngayon, nakakasama ito sa iyong kalusugan. Just take a rest and just forget it for awhile." matapos bitawan ni Pauline ang mga aral na mga salita, ngumiti siya at tuma
"Itong sumpa, kailan ito matatapos?" ubod ng lungkot ang bumalot sa mga mata ng dalaga matapos bitawan ang mga salita. Sa totoo lang napapagod na siya sa kanyang ginagawa, gusto niyang mabuhay ng normal, maging malaya kagaya ng iba. Nang marinig ang sagot ng anak, gumuho ang pag-asang natitira sa kanyang puso. Ang hirap bigyan ng kasagutan at solusyon ang kakaibang pinag-dadaanan ng anak. Natahimik ang ina sa problema ng anak, inilagay niya ang tingin sa panganay na anak at nagbigay ng malungkot na tingin dito."Kinalulungkot ko Carmelita, Hindi din namin alam."" Ginawa namin ang lahat mahanap at makita si Floresca, pero binigo kami ng tadhana. Ang naging pag-iimbestiga ng kapulisan ay sobrang malabo sa tingin nila namatay ang matanda, sa ibang panig pinatay naman ito.""Sa tingin namin ni Mom, Hindi ang matanda ang gumawa ng sumpa, Nais niya lang ipaalam sa atin ang pangyayari at maghanda. Hind
Hanggang sa pagdating ng umaga patuloy ang pagbuhos ng malakas na ulan na nagbibigay ng malamig na simoy ng hangin. Sa kakaibang klima na nadama, nagising ang dalaga na kanina pa mahimbing na natutulog. Sa pagdilat ng kanyang mga mata, kinakabahan siyang tumingin sa sariling hubad na katawan, pero sa sunod na paglipat ng atensiyon mas lalo lang siyang kinabahan nang salubungin siya ng dalawang mga mata ng binata. Mga matang puno ng katanungan, saya at lungkot."Carmelita, Wala ka bang nararamdaman sa akin??" tanong ng binata para sa minamahal na pagsinta. Nahirapan si Carmelita na sagutin ang katanungan, hindi niya alam kung ano ang dapat na isasagot kaya mas minabuti niyang tumahimik. Kung sasabihin niyang "hindi" bumagabag ang kanyang damdamin, kung sasabihin niyang "Oo" ang puso'y sumasaya pero ang utak pilit pinapaalala ang kanyang maduming pagkatao."Carmelita, May pagtingin ka din b
Matapos ang kwentuhan, pinauwi ni Carmelita ang mga kabataan. Ubod ng saya ang mukha ng mga mag-aaral habang umaalis sa silid-aralan. Kagaya ng ipinangako ni Carmelita, nagtungo siya kasama si Zack sa isang sikat na kainan. Nababalutan ng magarang desenyo at mga mayayaman na panauhin ang kainan. Dinadayo ito ng mayayaman dahil sa husay ng mga ito magserbisyo, pang- five star talaga ang dating. Lahat ng mga panauhin na dumadayo may marka lahat ng saya, pero sa kakaiba ang naging reaksyon ni Carmelita. Naging malungkot at may galit ito, hindi dahil sa presyo ng pagkain kundi sa magiging usapan nila ng binata."Nakuha mo ba yung bulaklak?" kanina pa tahimik na kumakain silang dalawa, kaya bilang lalaki naglakas loob si Zack na magsalita. Kumuha ito ng atensiyon ni Carmelita pero hindi ito hadlang upang itigil niya ang kan
"Ano ba bitawan niyo ako!" malakas na sigaw ni Carmelita habang pinipilit ang sarili na kumakawala sa mga kamay ng mga ito. "Miss, Hindi ka namin sasaktan. Nais kang makausap ng aming pinuno." Natahimik si Carmelita sa mahinahon na salita ng malakas at may dating na lalaki. Sa halip na makipagtalo sumunod si Carmelita sa mga ito. Pagdating sa silid, pinaalis ng may-ari ang mga tauhan at inilagay ang lahat ng atensiyon sa dalaga. "MAUPO KA" sabi ng binata. Sa pagtingin ni Carmelita sa lalaki, sa mukha nito hanggang sa pangangatawan ang kanyang sekswal na pagnanasa ay nagdiwang. Sa halip na umupo sa upuan na inihandong ng lalaki, nagtungo sa direksyon ng lalaki si Carmelita na siyang kakaupo lang. Masayang umupo sa mga heta ng binata ang dalaga habang hinahaplos ang malambot nitong labi. Ito ang unang pagkakataon ng lalaki na makaramdam ng ibang pagnanasa. Ang ganda, ang mabangong katawan at hininga at a
Matapos ang klase, nagtungo sina Xian at Carmelita sa isang sikat na kainan. Nakakawala ng problema ang pag-iral ng batang lalaki dahil sa saya nitong dala. "Kumain ka ng mabuti, Okay?" Ang mga salita ni Carmelita nagbigay ng labis na ngiti sa bata at mas lalo pa itong naganahan na kumain. "Thank you Teacher. Teacher, ang sarap pala kapag may ina na nag-aalaga sayo nuh, Sana makahanap na si Daddy." Hindi na nagbigay ng kumento ang dalaga at itinuloy ang kinakain. Habang abala ang dalawa na kumakain, sa hindi kalayuan may isang lalaki na masayang nagmamasid sa kanila. Matapos ang trabaho ni Zack, nagtungo siya sa paaralan upang hikayatin si Xian na kumain sa labas. Sa kasamaang palad, Nabigo siyang mahanap ito at labis na ang pag-aalala na bumalot sa kanya. Sa panahon at henerasyon ngayon, naging bihasa na ang nakakarami sa technolohiya, kaya naman napawi lahat ng pa
Masayang nakatitig ang dalaga sa maamong mukha ng binata. Nakasuot ng maikling palda at trapless na damit pantaas ang dalaga, mga pamamaraan niya ito upang maakit ang binata. Tiningnan lang ito ni Yedd at ibinalik muli sa dati ang kanyang ginagawa."ANONG PANGALAN NIYO PO?" mapangtuksong tanong ng dalaga."Yedd." walang gana na tugon ng binata."YEDD, GUSTO KITA!" salita ng dalaga na ikinagulat ng binata. Ngayon lang sila nagkita, kahit pangalan at kilanlan ng dalaga hindi niya alam. Gusto agad! Sa labis na pagkagulat napatawa ng malakas si Yedd at muling ininum ang alak. Imbes na mausisa sa sagot ng binata, ang mga tawa ng binata ang naging daan upang mas mabighani ang dalaga. Napansin niyang papaubos na ang alak na iniinum nito, kaya naman tumayo siya at masayang hinaplos ang mukha ng binata. "Malapit ng maubos ang
Matapos ang kainan, naglinis ng bahay ang lahat bago nagtungo sa kanila kanya-kanyang pupuntahan. Si Carmelita pumasok sa trabaho, habang ang ama nila abala sa kanilang negosyo at ang ina bumisita sa orphanage. Ang tanging naiwan sa bahay ay si Cynah na mahimbing na natutulog.•••WPGHospital° Napakagandang pagmasdan ang araw na bumalot ng liwanag sa lahat at gumising sa mga hayop, halamaan at tao. Sa labas makikita ang mga taong naghehersisyo at mga bisita na nagsisimula ng magpuntahan. Kasing ganda ng araw ang mga ngiti na makikita sa mga pasyente, mga bisita at mga kasaping mga medical sa kabila ng paghihirap. Samantala, Malaking kabaliktaran ang makikita sa mukha ni Yedd, na tahimik na nakatayo sa balkonahe ng kwarto na ginamit ni Ankara noon. Malungkot na binabalikan niya ang mga huling usapan na nagawa nila noon sa balkonahe. "Kailan ako makakalabas?Bat mo