"Congtrats, bro." Bati sa akin ni Reiner nang sabihin ko sa kanyang positive ang naging resulta ng pagbubuntis ni Thana. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin mapigilang ma-disappoint sa lalaking 'to. Hindi ko akalaing magagawa n'yang kalimutan ang babaing mahal n'ya. Oo nga't ginamitan s'ya ni Fana ng kapangyarihan pero dapat utak lang ang nakakalimot at hindi ang puso n'ya.T*ngina! Ang cheesy ko tuloy pakingggan."Ba't ang sama na naman ng tingin mo sa akin?" tanong sa akin ni Reiner."Iniisip ko lang kung paano ko sa'yo ipapaalala si Fana. Kapag ba hinampas kita ng bato ay maaalala mo s'ya?""Syempre dudugo ang ulo ko at kung hindi papalarin ay comatose or brain dead aabutin ko. H*yop ka! Common sense naman." Iritabling saad n'ya. Ibinalik n'ya ang tingin sa binabasa n'yang libro pero kaagad ko 'yong hinablot. Para akong baseball pitcher ng ibato 'yon sa quadrangle dahil sa layo ng narating nito."G*go ka talaga! Hindi ka ba pinainom ni Ms. Thana ng special vitamins mo?""
"You're my son?" kunot-noong tanong sa akin ni Reiner. "Oo. Wala ka bang naramdamang lukso ng dugo sa akin?" tanong ko sa kanya. Isang malakas na batok sa ulo ang natanggap ko mula sa kanya dahilan para mapad*ing ako. Sa sobrang lakas nun ay pati ata utak ko ay naalog. F*ck! Rinig na rinig ko ang lutong nang pagtama ng kamay n'ya sa likod ng ulo ko. "Pero kung murahin at suntukin mo ako ay parang hindi ako ang ama mo! Anong klasing anak ka!" asik n'ya. Hindi ko alam kung pinagtitripan n'ya ako o seneryoso n'ya ang kwento ko. Hahampasin n'ya sana ulit ako nang mabilis akong tumayo at lumayo sa kanya. "Sabihin na nating anak nga kita, sino namang nilalang ang sinasabi mong nagnakaw sa'yo mula kay Fana?" "Iyon ang hindi ko alam," sagot ko sa kanya. Hinahanap ko pa rin hanggang ngayon ang naghiwalay sa akin sa ina ko. "So, naniniwala ka na sa akin?" "Vampire, curse, reincarnation, ikaw na anak ko?" Bumuntonghininga s'ya saka n'ya ako seryosong tinitigan. "I don't know, pero habang na
THANA"R-Ryder, I have to go. M-Mali-late na ako...ahmm sa klase ko. Ahhh!" utal-utal na saad ko. Nakatayo ako ngayon at nakatalikod kay Ryder habang mahigpit ang hawak ko sa gilid ng mesa. Bumabayo s'ya sa likuran ko pero imbis na sa pagkababae ko s'ya maglabas-masok at nasa pagitan ng hita ko ang pagkalalaki n'ya. Mas lalong namasa ang hiwa ko dahil sa pagkiskis ng mahaba at matigas n'yang pagkalalaki sa akin. Mas lalo ako napahiyaw sa sarap nang mula sa dibdib ko ay nilipat n'ya ang isa n'yang kamay sa cl*t ko at paglaruan iyon. "I'm coming baby. Ohh!" "S-Sige pa, ahhh! R-Ryder. Ahh!" Mahigpit na napayakap si Ryder sa bewang ko nang sumirit ang katas n'ya. Naramdaman ko 'yong dumaloy sa pagitan ng hita ko. "Baby, you still have 30 minutes left before your class." saad n'ya habang wala pa ring tigil ang isa n'yang kamay sa pagpasil sa dibdib ko. Naikuyom ko ang dalawa kong kamao ng maramdaman gumalaw din sa hiwa ko ang isa n'ya pang kamay. He's really good with this, te
"Why am I here? Ano bang kailangan n'yo sa akin?" Pinigilan kong huwag umiyak sa harap ni Flavia pero dahil sa matinding takot na nararamdaman ko ay hindi ko na napigilan pa ang pagbagsak ng mga luha ko. Sino ba naman ang hindi matatakot kung magising ka sa isang madilim na kulungan?Ang eerie ng paligid kaya hindi ko mapigilang mag-isip ng mga kung ano-anong nakakatakot na bagay. "Sinabi ko naman sa'yo. My sister needed you more than she needed me." Walang emosyong pahayag ni Flavia na nakatayo ngayon sa harap ng rehas na kinalalagyan ko. "Wear this." Ibinato n'ya sa akin ang isang makapal na talukbong. "Malakas ang pang-amoy ng mga bampira pagdating sa pagkain kaya isuot mo 'yan para hindi ka habulin ng mga kauri ko at pagpyestahan," dagdag pa n'ya.Mabilis kong isinuot ang ibinigay n'yang talukbong. Binuksan n'ya ang kulungang kinalalagyan ko saka ako lumabas at sumunod sa kanya.Isang underground prison pala ang kinalalagyan ko. Nasa itaas na parte ako kaya hindi umabot an
"Pwede mo bang ibalik ang mga alaala ko patungkol sa'yo? Gusto kitang maalala, Fana," pakiusap ko sa kanya. "Mas makakabuting wala ka ng alaala sa akin, Thana. Oo nga't masasaya ang mga pinagsamahan nating dalawa pero iyon din ang magiging dahilan para masaktan ka kapag nawala na ako." "Wala na ba talaga tayong magagawa para mailigtas ka sa sinasabi mong Dead moon?" tanong ko. Ipinaliwanag sa akin ni Fana ang tungkol sa Dead moon at role n'ya sa selebrasyong iyon. It was heartbreaking. Hindi ko akalaing iyon ang sinasabi n'yang nakatadhana sa kanya–ang mamatay sa harap ng angkan n'ya dahil lang sa umibig s'ya at nagluwal ng sanggol. 'Ni hindi n'ya nga nagawang maging masaya sa piling ng mag-ama n'ya tapos ito pa ang kaparusahang ipapataw sa kanya. She don't deserve this. Marami s'yang napagdaang hirap at hindi ito ang nababagay na kamatayan para sa kanya. "Hindi ko masisisi ang mga magulang ko na ipagkaluno ako dahil buhay nila ang nakasalalay dito." Nakangiti s'ya pero hindi
THIRD PERSON'S POVIsang malakas na sipa sa tagiliran ang ibinigay ni Flavia sa bampirang kalaban n'ya nang sakmalin nito ang braso n'ya pero hindi 'yon sapat para tanggalin nito ng pagkakakagat sa kanya. Narinig n'ya ang pagkabali ng buto n'ya sa braso ng ihagis s'ya nito sa ere. Hindi n'ya akalaing ililigtas n'ya sa pangalawang pagkakataon ang mortal na matagal na n'yang gustong patayin. She landed on her feet smoothly. Kitang-kita ngayon ni Flavia ang bali n'yang braso na unti-unti nang bumabalik sa dati. Segundo lang ang kailangan n'ya para magamot ang sarili n'yang mga sugat. "Katulad ka rin ng kapatid mo! Isa ka ring traydor sa angkan natin!" asik ng bampirang kaharap n'ya."Sinusunod ko lang ang utos sa akin ni Supremo na panatiliing buhay ang mortal na iyon," sagot ng dalaga. "Kung ayaw mong malintikan kay Supremo ay mas makakabuting umalis ka na, Silas.""Sino ka para sundin ko? Isa ka ring alipin ni Supremo, magkatulad lang tayong dalawa, Flavia," angil ng bampira s
"Binx. His name is Binx. My uncle once owned him but he was...killed. Simula nun ay ako na ang nag-alaga sa familiar n'ya," pahayag ni Flavia. "Noong una akala ko ay ordinaryong uwak lang s'ya pero nang tumagal ang samahan naming dalawa ay doon na kami naging konektado kaya naman naiintindihan ko na s'ya.""You were so cute when you're talking to him awhile ago," natatawang pahayag ni Toby nang maalala ang nasaksihan n'ya kanina."Che!""Your uncle, how did he die?" Bumaba ang tingin ni Toby nang mapansin ang matagal na pagtahimik ni Flavia. "You don't need to answer that." Naramdaman n'ya ang paghigpit ng kapit ni Flavia sa bewang n'ya habang nakapaunan pa rin ito sa dibdib n'ya. They were both naked in the bed while cuddling each other after their intimate encounter."Dead moon. He was a sacrifice," sagot ni Flavia. "I was 8 or 10 at that time. Iyon ang unang beses ko na nasaksihan ang ganoong klasing selebrasyon. It was traumatizing for me. Nang araw din na 'yon namin ipinan
"Ano ang ginagawa mo rito?" Matalim ang mga matang tanong ni Fana sa lalaking pumasok sa kanyang silid. "I don't want to see your face! Umalis ka na kung ayaw mong ako mismo ang kumaladkad sa'yo palabas!" Iritabling dugtong n'ya. "I'm not Zev. Hindi ako ang ama mo. I'm Zel, his clone." Paglilinaw nito sa kanya pero kahit pa clone o hindi ay walang balak si Fana na makita ang mukha ng mga magulang n'ya. "Clone?" usal ni Thana. Nagpalipat-lipat ang tingin n'ya sa dalawang kasama na parehong masama ang tingin sa isa't isa. Sa ilang araw na pananatili ni Thana sa lugar ng mga bampira ay napansin n'yang mahilig talaga ang mga ito makipagtitigan ng masama. They're glaring at each other intently...deadly. Hinihintay n'ya na nga lang na may humandusay na bangkay sa harapan n'ya dahil tingin pa lang ng mga ito ay nakakamatay na. "Yes," maikling sagot sa kanya ng lalaki. Hindi mapigilan ni Thana na purihin ang taglay na kagwapuhan nito pero para sa kanya ay wala pa ring makakahigit kay Ryd
So here's another cunning but not a vampire-ish story...***MANY YEARS LATERCHILDHOOD DAYS "Lumayo-layo ka sa akin kung ayaw mong tapusin ko ang buhay mong h*nayupak ka," pagbabanta ni Flavia nang maramdaman ang presensya ni Toby nang tumabi ito sa bakanteng swing na katabi n'ya. Kahit hindi n'ya ito lingunin ay sigurado s'yang ito ang lalaking kinamumunghian n'ya ng maraming taon. His scent is still the same. Walang pinagbago ang lalaki sa maraming taong paghihiwalay nila. "Stalking those kids again?" "Shut up," madiing saad ni Flavia. "Balita ko ay break na kayo ng long time boyfriend mo." Mabilis na napalingon si Flavia kay Toby dahil sa naging pahayag nito. Nakangiti ito sa kanya ng pagkalawak-lawak kaya hindi n'ya mapigilang mairita pa lalo sa pagmumukha nito. "Huh! Mukhang maling chismiss ang nasagap mo. Hawk and I are getting married soon. Oo, break na kami sa pagiging mag-boyfriend at girlfriend dahil magiging mag-asawa na kami." Pagmamalaking ni Flavia na nagpa-igtin
5 YEARS LATER"Fanessa!" Natigil ako sa dapat na pagpindot ng doorbell mula sa kaharap kong gate nang muling marinig ang pangalan na 'yon matapos ang limang taon. May epekto pa rin pala sa akin ang pangalan ni Fana. Nagagawa pa rin nitong patibukin ng mabilis ang puso ko kahit maraming taon na s'yang wala sa tabi ko.5 years had passed, pero s'ya pa rin ang laman ng puso ko. I never move on. Nakita ko ang isang batang babae na lumabas sa kaharap kong bahay habang yakap-yakap ang isang...uwak? Tama! Isang uwak nga ang yakap n'ya. Hindi ba delekado para sa batang katulad n'ya ang gan'yang hayop?Natigil lang s'ya sa pagtakbo nang makita ako. "Hi po. Ikaw po ba ang sinasabi ni daddy ka na bisita n'ya today?" Inosenteng tanong n'ya sa akin. "O-Oo. Ako nga. I'm your tito ninong Reiner.""Tito ninong! Yehey! Kita na kita." Hagikgik n'ya. S'ya na mismo ang nagbukas ng gate. Binitawan n'ya ang hawak n'yang uwak saka n'ya hinawakan ang kamay ko. Hinila n'ya ako papasok pero kaaga
'You're stronger than you think, Reiner. Kahit wala ako sa tabi mo ay alam kong magagawa mong tumayo sa sarili mong mga paa. Lagi mong tatandaan, mahal na mahal na mahal kita.' – Gustuhin ko man na sumunod sa kanya ay iyon naman ang paulit-ulit na nagpi-play sa utak ko sa tuwing sinusubukan kong kitilin ang sarili kong buhay.Hindi ko alam kung paano ko sisimulan ang buhay ko ngayong wala na s'ya sa tabi ko. "Naayos mo na ba ang mga gamit na dadalhin mo, anak?" tanong sa akin ni mama pagpasok n'ya sa kwarto ko."Opo," tipid kong sagot–walang kabuhay-buhay ang boses ko at walang emosyon ang mukha ko. "Kung ganun ay ibaba mo na ang mga maleta mo. Mayamaya lang ay nandito na 'yon si Ryder para ihatid tayo sa airport." Tumango lang ako kay mama bilang sagot.Limang buwan na ang lumipas nang mamatay si Fana pero para sa akin ay parang kahapon lang nangyari ang lahat. Masakit pa rin. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin alam ang gagawin ko para maibsan ang sakit na nararamdaman ko sa
REINER"Fana! Wait!" sigaw ko habang hinahabol ang papalayo n'yang bulto. Kanina pa ako tumatakbo papalapit sa kanya pero hindi ko s'ya magawang abutin. "Fana!" pagtawag ko ulit sa kanya. Nagbabakasakaling lingunin n'ya ako pero nagpatuloy lang s'ya sa paglalakad palayo sa akin.She can't hear me.Napahawak ako sa magkabila kong tuhod habang hinahabol ang hininga ko dahil sa kapaguran. "Reiner."Mabilis akong napaangat nang tingin kay Fanessa ng tawagin n'ya ako. Nakaharap na s'ya ngayon sa akin pero dahil sa sinag ng araw na tumatama sa mukha n'ya ay hindi ko gaanong makita ang maganda n'yang mukha pero alam kong nakangiti s'ya sa akin. I can feel it."F-Fana, come here." Binuksan ko ang mga braso ko, naghihintay na tumakbo s'ya papunta sa akin at yakapin ako pero bumagsak ang mga balikat ko nang dahan-dahan s'yang umiling. "Kailangan ko nang umalis. Take care of yourself, Reiner. Habang wala ako ay gusto kong alagain mong mabuti ang sarili mo. I won't forbid you to fall
Napadaing ako nang idiin pa lalo ng bantay ang sibat sa leeg ko. Hinawakan ko ang handle at pinilit na ilayo ang talim sa laman ko pero nanalo pa rin s'ya sa pagbaon nito pabalik sa sugat ko. "Hahaha! Iyan ang mga napapala ng traydor na katulad mo! Isusunod ko ang kapatid mo kapag napatay na kita!"Muli akong namilipit sa sakit. Hindi ko magawang pagalingin ang sarili ko dahil sa paulit-ulit n'yang pagsaksak sa akin. Kapag ipinagpatuloy n'ya pa ito ay siguradong tuluyang hihiwalay ang leeg ko sa katawan ko.Nakangising lumapit sa akin si Oslo saka n'ya hinawakan ang buhok ko at hinila 'yon."Ahhhhh!" Nanggagalaiti kong sigaw sa kanya."Cut her throat–No. Cut her whole neck," utos n'ya sa bantay. Binunot ng bantay ang sibat sa leeg ko pero bago pa man 'yon muling dumikit sa balat ko ay mabilis nang nawala sa harap ko ang lalaki. Narinig ko na lang ang malakas na pagbitak ng mga pader sa dulo ng hallway kung saan nandoon ang bantay at nakahandusay.Bigla ring nawala si Oslo sa
"Fana!" tawag sa akin ni Thana nang makapasok ako sa kwartong pinagdalhan sa akin ni ama at Zel. Nasa loob si Fana, Ryder, Reiner at si ina na mukhang kanina pa naghihintay sa pagdating namin. "A-Anong ibigsabihin nito?" Naguguluhan kong tanong. Dapat ay kagabi pa sila umalis pero bakit nandito pa rin sila?"Sinalakay ng mga tauhan ni Supremo ang pinagtataguan nila kahapon. Mabuti na lang at nandoon din ako at si Zel kaya nagawa namin silang protektahan. Kung hindi siguro nag-cross ang landas namin ng apo ko ay baka nagawa na ni Supremo ang plano n'ya sa mga kaibigan mo," sagot ni ama.Mahigpit akong yinakap ni Thana nang makalapit s'ya sa akin. "Pinag-alala mo ako." Iyak n'ya kaya naman ginantihan ko rin s'ya nang mahigpit na yakap. "Thana, kakausapin ko lang muna sina ama." "S-Sige." Bumaling ulit ako kay ama at Zel nang bumalik si Thana kina Ryder. Hindi ko na tinapunan pa ng tingin si Reiner dahil ramdam ko ang masama ng n'yang tingin sa akin. "Ano nang manyayari ngay
"R-R-Reiner," utal kong tawag sa kanya nang tanggalin ko ang pangil ko sa leeg n'ya. Mabilis na bumagsak ang mga luha ko nang tuluyan kong mapagtanto kung ano ang ginawa ko sa kanya. Nanginginig ang mga kamay kong hinaplos ang malamig n'yang pisngi saka ako sumigaw nang sumigaw."H-Hindi! P-Please wake up! Reiner! H-Hindi ko sinasadya!" Hagulgol ko. Mahigpit kong yinakap ang wala n'yang buhay na katawan at muling sumigaw dahil sa matinding lungkot at galit para sa sarili ko.I-I killed him. Naulit na naman ang mga nangyari noon. Namatay s'ya katulad nang ginawa kong pagpatay kay Reign at Rei.***MABIBIGAT ang mga talukap ng mga mata ko nang unti-unti ko iyong idilat. Natulog lang naman ako pero bakit pagod na pagod ang katawan ko? Muli akong pumikit para pakalmahin ang dibdib ko na puno ng kaba at takot.Alam kong panaginip lang ang mga nakita ko kanina na kagagawan ni Supremo pero bakit ang sakit-sakit? Para bang totoong-totoo ang mga nasaksihan at ginawa ko kay Reiner.Supremo
YEARS AGO "Bakit ka umaakyat sa puno?" puno ng pagtataka kong tanong kay Reign nang maabutan ko s'yang nag-aala unggoy."Mamimitas ako ng prutas," sagot n'ya sa akin. "Ako na lang gagawa nun. Baka mahulog ka. Mahihina pa naman ang mga buto n'yong mga mortal," pahayag ko na ikinatawa n'ya nang malakas kaya napasimangot ako. Ano namang nakakatawa sa sinabi ko? Totoo naman talagang mahihina ang mga buto nilang mga mortal. Ang bilis nilang mapilayan at masugatan hindi katulad saming mga bampira."Kung makapagsalita ka ay parang hindi ka mortal, binibini."Hindi naman kasi talaga ako mortal. Gusto ko 'yong sabihin sa kanya pero mas pinili kong itikom na lang ang bibig ko.Ipinagpatuloy n'ya ang pag-aktay sa puno. Hindi ko maiwasang mag-aalala dahil kitang-kita ko na nahihirapan s'yang abutin ang isang bunga. Isang maling galaw n'ya lang ay siguradong lalagapak s'ya sa lupa. Nag-abang ako sa ibaba para in case na mahulog s'ya ay ako na lang ang sasalo sa kanya."Mukhang hinog na
FANA"Where are they?" walang kabuhay-buhay kong tanong kay Toby habang nakatitig sa walang malay na katawan ni Reiner."Kasama nila ngayon si Flavia. Aalis sila mamayang hating-gabi kaya wala ka ng dapat pang ipag-alala. Makakaalis sila sa lugar na 'to nang hindi nalalaman ni Supremo o ni Oslo." Paninigurado sa akin ni Toby."Salamat." Naglakad ako palayo at naupo sa kama patalikod sa kanila. Doon ako tahimik na umiyak. Sobrang bigat para sa akin ng desisyon kong ito pero para rin naman sa kapakanan nila kung bakit ko kailangang isakripisyo ang sarili ko. "Aalis na kami."Tumango ako. "Takecare of them.""Okay," sagot sa akin ni Toby. Isinampa n'ya sa balikat n'ya si Reiner bago tuluyang lumabas nang kwarto ko. Nang mawala sila sa paningin ko ay doon na ako napasalampak sa sahig at humagulgol nang iyak. Abot kamay ko na ulit s'ya pero mas pinili kong pakawalan si Reiner sa pangalawang pagkakataon. Katangahan ba ang ginawa kong pagbitaw sa kanya? Katangahan ba ang ginagaw