ConniePatay na patay ako habang sumasakay sa elevator papunta sa penthouse ko. Isang araw na lang kung saan ako nagtatrabaho ng lampas sa aking normal na oras ng trabaho para hindi na ako bumalik sa isang walang laman na apartment.Miss ko na si Reaper.Noong una ko siyang nakita sa ospital pagkatapos mabaril si Ava, hindi ko masyadong inisip ang paghila na naramdaman ko patungo sa kanya. Oo naman, instant ang atraksyon at naramdaman ko na lang na kilala siya ng kaluluwa ko, pero siya si Reaper. Ang parehong lalaki na kumidnap sa isa sa aking matalik na kaibigan.Kung tapat ako, hindi ko kailanman naramdaman para sa isang lalaki ang naramdaman ko para kay Reaper noong unang pagkakataon. Hindi ako naaakit sa isang lalaki sa unang pagkakataon na makita ko sila. Ito ay isang bagay na nabubuo habang nakikilala ko sila. Sa Reaper ito ay naiiba at natakot ang crap out sa akin.Akala ko ito na ang unang pagkikita. Na iyon na ang huling pagkakataon na makita ko siya at sa lalong madaling
Bumaba ako ng kotse at mabagal akong naglakad patungo sa mansion. Nanginginig ang mga kamay ko at pawis ang katawan ko.Hindi pa rin ako makapaniwala sa ginawa ko. Na nakipag-divorce na ako sa kanya. Ang patunay nito ay nasa loob ng handbag ko. Nandito ako para dalhin ang final papers sa kanya at para sunduin si Noah.Pagpasok ng bahay, sumunod ako sa mga tunog ng mahinang boses ngunit huminto ako sa paglalakad nang malapit na sa kusina.Naririnig ko sila ng klaro at ang narinig ko ay nagpalamig sa aking kaluluwa.“Hindi ko pa rin po maintindihan kung bakit hindi po kayo pwedeng tumira dito kasama namin ni mommy?” Tinanong ni Noah sa tatay niya.Nilagay ko sa dibdib ko ang nanginginig kong mga kamay. Nabasag ang puso ko sa kalungkutan sa boses niya. Gagawin ko ang lahat para sa kanya, pero hindi maiiwasan ang divorce na ito.Isang pagkakamali ang kasal namin. Ang lahat ng tungkol sa amin ay isang pagkakamali. Natagalan lang ako bago ko nakita ang katotohanan.“Alam mo kung bakit
“Kailangan kong umalis, pwede mo bang samahan muna si Noah? Hindi ko alam kung gaano ako katagal doon,” Ang sabi ko ng walang ibang iniisip habang kinuha ko ang handbag ko.“Sige. Pupunta ako doon sa oras na mapapunta ko ang nanay ko dito para bantayan si Noah,” Ang sagot ni Rowan, ngunit mahina ito dahil sa matining na tunog sa tainga ko.Wala ako masyadong maintindihan habang nagpaalam ako sa anak ko at umalis. Pumasok ako sa kotse ko at nagsimulang magmaneho patungo sa hospital. Blanko ang aking isipan.Habang lumalaki, masasabi na pinabayaan ako ng emosyonal. Ako ay isang bata na hindi masyadong pinakialaman ng mga magulang ko. Ang paborito ng tatay ko ay ang ate ko, si Emma. Dati niyang tinatawag si Emma na kanyang baby girl. Ang prinsesa niya. Ang paborito naman ng nanay ko ay ang kuya kong si Travis. Si Travis ang gwapo niyang anak. Walang may paborito sa akin. Ako lang si Ava.Dati ko pa pakiramdam na walang may gusto sa akin. Hindi welcome. Hindi lang sa mga magulang ko ku
Umupo ako sa malamig na hospital chair, humihinga ako ng malalim. Umiiyak pa rin si nanay at hindi siya mapatahan. Kumirot ang puso ko para sa kanya. Naiintindihan ko na hindi madali mawala ng hindi inaasahan ang lalaking minahal mo.Nakakagulat pa rin ito. Inaasahan ko na gagaling siya, ngunit ngayon ay patay na siya at wala akong ideya kung ano ang dapat kong maramdaman.Hindi pantay ang tingin namin sa isa’t isa at kahit na kinamumuhian niya ako, mahal ko siya. Tutal, tatay ko siya, kaya paanong hindi ko siya mamahalin?“Ayos ka lang ba?” Ang tanong ni Rowan habang umupo siya sa tabi ko.Dumating siya ng isang oras na ang nakaraan at ito ang unang beses na kinausap niya ako simula noong dumating siya. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko sa pag aalala na pinapakita niya. Tutal, hindi niya pa naisip ang tungkol sa nararamdaman ko noon.“Oo.” Ang sabi ko.Hindi pa ako lumuluha simula noong sinabi ang balita. Baka ito ay dahil sa pagkagulat o baka naubusan na ako ng mga luha pa
Naramdaman mo na ba na ang puso mo ay pinadaan sa isang mincer? Ito ang pakiramdam ko ngayon at nakatingin ako sa kanila. Na para bang ang puso ko ay nahiwa sa maraming piraso.Kung pwede ko lang itapon ang walang kwentang parte ng katawan na ito, gagawin ko ito. Dahil ang sakit na binibigay nito ay lubos talaga.Gusto kong tumakbo palayo, tumingin palayo, pero hindi ko magawa. Ang mga mata ko ay nakatitig sa kanila at kahit na gusto kong ilayo ang mga mata ko, ito ay parang nakaglue ang mga mata ko sa kanila. Sa eksenang puno ng pag ibig sa harap ko.Pinanood ko habang lumayo sila sa isa’t isa. Malambing ang mga mata ni Rowan habang nakatitig siya sa babaeng mahal niya. Patuloy ako sa panonood habang hinawakan ni Rowan ang mukha ni Emma. Dinala niya ito palapit sa kanya. Hindi niya hinalikan si Emma, dinikit niya lang ang noo niya sa noo nito.Mukha siyang payapa. Na para bang nakauwi na siya makalipas ang mahabang panahon. Na para bang buo na siya sa wakas.‘Namis kita,’ Ang nab
Walang kahit ano sa araw na ito ang naging masama. Ang araw ay makinang at tila maayos ang lahat habang nag drive ako sa mga pamilyar na daan.Ang chapel ay puno ng tao noong dumating ako. Halos lahat ay pumunta para sa huling bisita nila.Sinuri ko ang lugar at nakuntento na makita ang lahat ay nasa lugar. Walang kahit sino sa iba ang nakatulong pagdating sa paghahanda sa libing. Ako ang sumalo ng lahat.Ngunit, hindi ako nagreklamo. Tinanggap ko ito bilang pagkakataon para bayaran ang ginawa niya para sa akin. Tutal, pinakain niya ako, binigyan niya ako ng damit at kwarto na tirahan.Magsisimula na ang service noong halos lahat ay nakaupo na. Nagdesisyon ako na umupo sa kabilang dulo. Hindi tama ang umupo katabi ng iba. Lalo na at hindi tama ang umupo ako sa tabi ni Emma.“Mommy, bakit po tayo nakaupo dito… hindi po ba’t nakaupo dapat tayo sa tabi ni lola?” Ang tanong ni Noah, tumuro siya kung nasaan ang iba.Syempre, kakaiba ang tingin sa amin ng mga tao, ngunit wala akong pak
Rowan:May bagay na nangyayari sa loob mo kapag nakita mo ang ex-wife mo, ang nanay ng anak mo, na binaril at dumudugo sa lupa ng sementeryo. Isang pakiramdam na hindi ko inaasahan na mararamdaman ko para kay Ava.Noong makita ko ang mga lalaki na nakatutok ang baril sa amin, hindi ako nag isip. Alam ko na ligtas si Noah sa mga magulang ko, kaya ang katawan ko ay kumilos para tumalon patungo kay Emma. Mamamatay ako para sa kanya at handa akong gawin ito.Gumaan ang loob ko nang makita ko na ang mga lalaking may baril ay tumakas nang makita ang pulis, ngunit sandali lang ang gaan ng loob ko nang sumigaw ang isa sa mga pulis para tumawag ng ambulansya. Lumingon ako at inisip ko kung sino ang nasaktan, ngunit hindi ko inaasahan na ito ay si Ava, at halos napaluhod ako nang makita ko na nasakatan siya.Masyadong mabilis ang mga pangyayari. Ang ambulansa ay dumating at ang mga pulis ay hindi pinayagan na umalis si Ava hanggang sa sinigurado niya na si Ava ay ligtas na sa kamay ng doctor
Ava:Gumising ako habang may masakit na likod at braso. Nasa kama ako kasama si Noah dahil ayaw niya akong iwanan pagkatapos namin manood ng TV. Ngumiti ako nang maalala ko na sinabi niya na sineseryoso niya ang trabaho niya at na siya ang mag aalaga sa akin sa buong gabi.Medyo hirap ko siyang kinilos ng hindi ko siya ginigising. Alas otso na at kailangan ko maghanda ng agahan bago siya gumising.Pagkatapos gawin ang aking morning routine, bumaba ako ng hagdan. Tumayo ako sa labas ng kusina habang iniisip kung paano ako gagawa ng agahan gamit ang isang kamay.Habang hinahanda ko ang mga ingredient para gumawa ng pancakes, napunta ang isip ko sa mga alaala ng kahapon. Ang lahat ng nangyari ay tila panaginip lang at may parte sa isipan ko na iniisip kung nangyari ba talaga ito. Kung hindi lang dahil ang balikat ko ay may bandage at ang braso ko ay nasa isang sling, iisipin ko na isang masamang panaginip ang lahat ng yun.Noong gumising ako sa hospital pagkatapos kong mawalan ng mal
ConniePatay na patay ako habang sumasakay sa elevator papunta sa penthouse ko. Isang araw na lang kung saan ako nagtatrabaho ng lampas sa aking normal na oras ng trabaho para hindi na ako bumalik sa isang walang laman na apartment.Miss ko na si Reaper.Noong una ko siyang nakita sa ospital pagkatapos mabaril si Ava, hindi ko masyadong inisip ang paghila na naramdaman ko patungo sa kanya. Oo naman, instant ang atraksyon at naramdaman ko na lang na kilala siya ng kaluluwa ko, pero siya si Reaper. Ang parehong lalaki na kumidnap sa isa sa aking matalik na kaibigan.Kung tapat ako, hindi ko kailanman naramdaman para sa isang lalaki ang naramdaman ko para kay Reaper noong unang pagkakataon. Hindi ako naaakit sa isang lalaki sa unang pagkakataon na makita ko sila. Ito ay isang bagay na nabubuo habang nakikilala ko sila. Sa Reaper ito ay naiiba at natakot ang crap out sa akin.Akala ko ito na ang unang pagkikita. Na iyon na ang huling pagkakataon na makita ko siya at sa lalong madaling
“Gabriel.”Sa sandaling sinubukan niya ang kahabaan, tinitiyak na handa akong mabuti, nagdagdag siya ng isa pa, pareho silang nagbomba sa loob at labas sa akin, na kumukulot upang kumakamot sa aking G-spot. Hindi nagtagal para mabuo ang aking orgasm.Sumalubong sa akin ang nakatalukbong na tingin ni Gabriel, isang fraction lang ang layo ng aming mga labi sa isa't isa, habang nagsasalo-salo kami ng mga hininga sa maliit na buga ng hangin. Kahit anong makita niya sa mukha ko ay napapangiti siya at ang isa pang daliri ay umiikot ng mahigpit sa clit ko.Gumiling ako laban sa kanya, hinahabol ang sensasyon hanggang sa manginig ang buong katawan ko sa hawak niya. Patuloy niyang itinutulak, dinidiin ang palad niya sa clit ko, binubunot iyon hanggang sa muli akong bumalik, hinihingal at umiiyak papasok sa kwarto.Ng tuluyang tumigil sa panginginig ang aking mga hita at ang mga bituin ay kumikislap sa aking mga mata, itinaas ko ang aking mukha sa kanya. Nakakuyom ang panga ni Gabriel at sob
Katulad ng mga nakaraang umaga, nagising ako na nasa dibdib ko ang kamay ni Gabriel. Hindi ko alam kung ano ang tungkol sa kanya, ngunit para sa ilang kakaibang dahilan ay palaging nangyayari ito.Maglalakbay kami pauwi ngayon at hindi ako sigurado kung ano ang mararamdaman tungkol doon. Kahapon ay nalampasan ko ang isang linya ng pinayagan ko siyang bumaba sa akin. Pakiramdam ko ay wala nang urong ngayon.Huwag mo akong intindihin. Nagustuhan ko ang bawat minuto ng ginagawa namin. Gustung gusto ko ang bawat segundo ng paggugol ng oras sa kanya nitong mga nakaraang araw... ngunit mayroon lamang itong takot na walang totoo. Na malapit na akong magising at mapagtanto na ito ay walang iba kundi isang panaginip.May parte sa akin na gustong gusto ito kaya nasasaktan ako. At meron ang isa pang parte na nagdududa sa kung ano man ang nangyayari sa pagitan namin.Na para bang napansin ang aking iniisip, bumaba ang kamay ni Gabriel sa dibdib ko at pumulupot sa bewang ko. Hinila niya ako pal
Hinubad niya ang panty ko at naramdaman ko ang isang kamay niya na bumabalik sa tiyan ko at dumudulas sa pagitan ng mga hita ko. Nauutal ang puso ko, pero desperado pa rin ako sa haplos niya. Bumuka ang bibig ko sa halik niya, umuungol sa labi niya, habang itinataas ko ang balakang ko sa halik niya, nagmamakaawa na huwag siyang tumigil. Ang kanyang mga daliri ay dumudulas sa aking makinis na balat at humahaplos sa aking clit, na gumugulong sa bundle ng mga ugat.T*ngina, mabilis akong nilabasan. Nagsisimulang manginig ang aking mga paa sa kama, ang aking ulo ay nakatagilid pabalik sa kutson. Humalakhak si Gabriel sa aking balat bilang pagsang ayon, ang aking mga paa ay nakabuka ng malawak na nag aalok sa kanya ng isang tanawin hanggang sa aking katawan. Nanlaki ang mga mata ko, ang mainit niyang tingin sa mukha ko."Ang sexy naman nito." Gumalaw siya mula sa aking clit upang ipasok ang isang daliri sa loob, kinulot ito upang kuskusin ang aking G-spot.Nanginginig ang katawan ko, bum
Nakalapat sa akin ang bibig ni Gabriel sa ikalawang pagsara ng pinto sa likuran namin. Matigas ang halik niya at halos maparusahan."Walang hahawak sa kung ano ang akin at huwag kang magkakamali dahil ikaw ay akin, Harper," Ungol niya, puno ng galit ang boses.“Nagsasayaw lang ako nang lumapit siya sa akin,” Depensa ko sa sarili ko, “Sinubukan kong lumayo pero hinawakan niya ako.”Naging tense ang mga bagay sa pagitan namin ni Gabriel nitong mga nakaraang araw. Nakaka tense, hindi dahil masama ang mga bagay, kundi dahil maganda talaga. Walang ibang nangyari pagkatapos ng hapunan ng gabing iyon. Kumain kami, uminom at nagkwentuhan. Kahit na ang halik na iyon ang naging highlight ng gabi.Marami pang naghahalikan sa pagitan namin mula noon. Mga halik na mas gusto ko pa. Naging addiction ko na ang mga halik niya. Nakakabaliw, alam ko, pero hindi ko sila kayang pigilan. Sa sandali na hinalikan niya ako, natunaw ako.Apat na araw na ang nakalipas mula noong hapunan, hindi na ako naglag
Kumilos ako sa beat ng music pakiramdam ko lahat ng takot ko ay nahuhugasan. Sa totoo lang, hindi pa ako nakakapasok sa club. Hindi kailanman dumalo sa anumang party na hindi kasama ang mga party sa trabaho ng aking mga magulang. Ito ang una para sa akin.Ang aking mga magulang ay hindi mahigpit, ngunit wala akong mga kaibigan at ako ay napakaintrovert na walang sinuman sa paaralan na bago ako umiral. Hindi ako naimbitahan sa mga party simple dahil lagi akong magisa, malamang invisible ako.Ang sarap sa pakiramdam na uminom at makapagpahinga lang. Ngayon ang huling araw namin sa Tokyo at naging maayos ang lahat. Nakuha ni Gabriel na sumang ayon sila sa kanyang mga tuntunin sa deal.Nandito kami, sa magarbong club na ito dahil ang isa sa mga namumuhunan ay gustong ipagdiwang ang deal na ito, na kung saan ay isang malaking deal na magdadala ng bilyon bilyon sa Wood corporation.Nagpatuloy ako sa pag indayog sa music, nakapikit ang aking mga mata at nasa ere ang mga kamay. Bakit hindi
'Tulad ng malinaw na pagkahulog ko sayo.'Ang mga salita ni Gabriel ay paulit ulit na naglalaro sa aking isipan sa buong maghapon. Nagkaroon kami ng back-to-back na mga pagpupulong kasama ang iba't ibang mga mamumuhunan, ngunit hindi ako makapag focus sa anuman maliban sa pitong salitang iyon.Tulad ng nahulaan mo na, ako ay isang overthinker. Nag overanalyze at nag overthink sa lahat hanggang sa ito ay nagtutulak sa akin sa gilid ng pagkabaliw. Iyan ang ginagawa ko sa buong araw.Ano ang ibig sabihin ng mga salitang iyon? Posible ba talagang mahulog siya sa akin? Paano kung ito ay isang pandaraya? Paano kung pinaglalaruan niya ako? Dapat ba akong magtiwala sa mga sinasabi niya? At kung totoo man at ibig niyang sabihin ang mga salitang iyon, ano ang gagawin ko? Ano ang dapat kong gawin?Sobra kong gusto na tanungin siya, pero ayoko na magmukhang sabik o desperado.Tama ako kung tutuusin, pumapayag akong maging asawa muli ni Gabriel, ay ginugulo ako.“Okay ka lang?” Tanong niya, a
"Nabalitaan kong nagpakasal ka, ngunit hindi ko alam na ang iyong asawa ay isang kagandahan." Sabi ng isa sa mga partner pagkatapos ng meeting, habang nag iipon kami ng mga gamit namin. "Sana nakita ko muna siya."Hindi siya mukhang mas matanda kay Gabriel. Siguro nasa mid or late thirties siya. Hindi ako makasigurado.Bumaba ang kanyang mga mata sa aking katawan, na nagparamdam sa akin at hindi komportable. Lumipat ako para makalapit kay Gabriel, nandidiri ang mga mata niya sa akin.Kasala ako diyos ko po at nakaupo sa tabi ko ang asawa ko. Paano siya naging matapang? Nakakadiri."Kung hindi ka titigil sa paghuhubad sa asawa ko, Yishiro, dukutin ko ang mga mata mo gamit ang isang kutsarita, ihalo ang mga ito sa slush at pipilitin itong ibaba sa iyong lalamunan," Babala ni Gabriel sa tonong nagbabanta na nagpapanginig. aking likod.Napalunok si Yishiro, nababalot ng takot ang mukha niya sa banta ni Gabriel.Alam ko na hindi ito dapat turn on, pero ang katotohanan na si Gabriel ay
Tawagin mo akong duwag, wala akong pakialam, pero hindi ko lang alam kung paano ko siya haharapin.Pagdating ko sa sala, tumawag ako at umorder ng almusal para dalhin sa kwarto namin bago umupo para maghintay.Alam kong ito ay isang kalamidad na naghihintay na mangyari nang sabihin ni Gabriel na magsasama kami ng isang silid. Akala ko makakatulong ang mga unan, pero niloloko ko lang ang sarili ko. Hindi ito nakatulong.May kumatok sa pinto kaya tumawid ako ng kwarto para buksan ito."Good morning, Madam" Bati ng isang waitress na may ngiti sa labi.“Good morning”"Saan ko dapat ilagay ito?" Tanong niya habang tumatabi ako para papasukin siya."Sa hapag kainan pwede na" Sagot ko sa kanya.Ipinilig niya ang kanyang ulo at tumungo dito. Katatapos niya lang mag almusal at aalis na, ng lumabas si Gabriel ng kwarto habang naka buttons ang shirt niya.Ang kanyang mga hakbang ay nabigla at siya ay halos madapa ng makita niya si Gabriel. Si Gabriel ay isang magandang specimen, kaya hin