“Harper?” tawag sa akin ng boses niya."Oh, sorry, nawala ako sa pag-iisip saglit." Ipinilig ko ang ulo ko para malinisan ang isip ko. "Oo, tapos na akong mag-impake.""Mabuti, pagkatapos ay umalis na tayo."Makalipas ang isang oras, nakaupo na kami sa private jet ni Gabriel. This time though, sinasamahan ko siya to sign a business deal.“Ayos na ba ang lahat? may kailangan ka ba? Maaari kong kunin ang babaing punong-abala na dalhin sa iyo ang anumang gusto mo." Sabi ni Gabriel sa sandaling magsimulang lumipad ang kanyang jet.Tingnan mo ang ibig kong sabihin? Napaka-attentive niya.Noong ikasal kami, hindi siya. I don't think Gabriel ever did anything to make me happy. Sa katunayan, ito ay kabaligtaran. Wala siyang pakialam sa mga pangangailangan at kagustuhan ko. Wala siyang pakialam kung komportable ba ako o hindi. Wala siyang pakialam kung buhay pa ako o hindi. Hindi niya lang ako pinansin.Gayunpaman, iba na ang mga bagay ngayon, at iyon ang dahilan kung bakit nahihirapan a
Hindi ba maganda ang pag ibig? Pero naramdaman kong may nangyari. May nagbago. Kung okay lang ang lahat, dapat kasama niya ito ngayon. Hindi niya sana ako pinakasalan.Paos ang boses niya habang nagpapatuloy. “Lahat ay perpekto. Nakakamangha lang siya at araw araw ay lalo akong nahuhulog sa kanya. Hindi ko pa siya naipakilala kay Rowan dahil gusto ko siya sa sarili ko. Hindi ko siya itinatago, ngunit gusto ko ng mas maraming oras sa kanya bago niya nakilala ang aking pamilya. Araw araw akong nagigising na iniisip kung gaano ako kaswerte na nakatagpo ako ng isang katulad niya. Alam mo ang mundo natin, Harper at alam mong hindi madali ang paghahanap ng kapareha ng pag ibig."Ganyan lang gumagana ang ating lipunan. Ang hirap humanap ng taong magmamahal sayo ng totoo. Ang ilan sa mga pag aasawa sa ating lipunan ay mga kasunduan sa negosyo at kakaunti ang batay sa pagmamahal at paggalang. Tapos yung mga gold digger. Ang pagpapakasal ay batay sa kung ano ang maaari mong makuha mula sa iyon
Huminto ang jet sa runway. Pinipigilan ako ng kamay ni Gabriel na humakbang pasulong ng lumapag ang eroplano.“Ayos ka lang?” Tanong niya, nakatingin ang mga mata niya sa akin."Oo"Matapos sabihin sa akin ni Gabriel ang tungkol sa babaeng minahal niya, walang nangyari pagkatapos. May dala siyang mga peklat na hanggang ngayon ay bumabagabag sa kanya. Mga peklat na nadungisan sa kanya.Kitang kita ko sa mga mata niya pagkatapos niyang sabihin sa akin ang lahat. Ayaw na niyang magsalita. May ibinunyag siya tungkol sa kanyang sarili na hindi alam ng iba. Kahit ang kambal niyang kapatid.Hindi ko na siya pinilit na magsalita pa tungkol dito. Hindi ko hiniling na sabihin niya sa akin ang nangyari pagkatapos niyang malaman ang totoo o kung ano ang nangyari sa babae. Pakiramdam niya ay mahina siya at naunawaan ko na kailangan niya ng oras para magkaisa, kaya binigyan ko siya ng space.Ginugol ko ang kalahati ng oras sa pagbabasa at ang kalahati ay natutulog. Nakabantay pa rin siya kahit
Minutes later, nasa labas na kami ng suite namin and a sense of anticipation suddenly grips me. Binuksan ni Gabriel ang pinto at itinulak iyon.Inaanyayahan kami ng foyer ng makintab na marmol na sahig na kumikinang sa ilalim ng malambot na liwanag ng isang katangi tanging chandelier, na naglalagay ng masalimuot na pattern sa mga dingding.Bumungad ang isang malawak na living area, na pinalamutian ng mga malalambot na kasangkapan at mga floor-to-ceiling na bintana na nakaharap sa isang nakamamanghang cityscape, kumikinang na parang dagat ng mga bituin.Isang makabagong entertainment system ang nangako ng mga maaliwalas na gabi, habang ang gourmet kitchen ay may mga kumikinang na stainless-steel na appliances at isang maluwag na isla na perpekto para sa mga culinary adventure. Nagpakita ng init ang isang magandang dining area, na nagtatakda ng entablado para sa intimate gatherings."Akala ko gusto mo?" Tanong ni Gabriel sa tonong nangaasar.Tumango lang ako. Tulad ng sinabi ko, may
"Wala ng tao sa shower," Sabi ko kay Gabriel ng tumungo ako sa sala."Nag order ako, kaya malaya ka na magsimulang kumain ng hindi ako kasama" Lumagpas siya sa akin at pumasok sa kwarto.Hindi tama ang pakiramdam na kumain ng wala siya at hindi ako ganoon kagutom. Sa halip, kinuha ko ang aking phone at tingnan lamang ang aking mga email, pinag aaralan kung ano ang kailangang gawin bukas.Hindi na ako naghintay ng matagal dahil wala pang sampung minuto ay lumabas na ng kwarto si Gabriel na may suot na t-shirt at sweatpants."Hindi ka nagsimula?" Nakataas na kilay na tanong niya habang nakatingin sa pagkain."Hindi tama ang pakiramdam na kumain nang wala ka kapag ikaw ang nag order para sa atin."Umupo siya sa kanyang upuan at nagsimulang mag alis ng takip sa mga pagkain. Pagkatapos maghain ng maliit na bahagi, nagsimula na akong kumain. Pagod ako kahit natutulog ako sa eroplano. Hindi ko napigilan ang pagmuni muni sa kama. Nag aatubili akong matulog dito kasama si Gabriel, ngunit
Tahimik ang natitirang hapunan. May utang na loob siya sa akin, ngunit hindi ko alam kung ano ang sasabihin. Kung magiging tapat ako, hindi ko akalain na hihingi ng tawad si Gabriel sa akin. Kaya, ang gawin niya ito at habang tapat, ay hindi ako makapagsalita.Tinapos na namin ang hapunan at tumawag sa ibaba para kunin nila ang mga pinagkainan.“Matutulog na ako? May kailangan ka ba bago ko gawin?" Tanong ko ng nalinis na ang mga pinggan at umalis na ang mga tauhan ng hotel sa aming silid.Sa kaloob looban ko ay kinabahan ako sa pagkakaroon ng isang silid kasama si Gabriel, ngunit ang aking jet lag ay higit pa sa pagkabalisa."Matutulog na rin ako. Pagod na ako."Pinipigilan ko ang bugso ng gulat. Naisipan kong matulog sa harap niya gaya ng lagi kong ginagawa. Iyon ay magbibigay sa akin ng oras na kailangan kong magpahinga at magpahinga bago siya sumama sa akin. Inaasahan kong tulog na siya nang magpasya siyang humiga sa kama.Kinakagat ko ang aking mga ngipin sa inis at pagkadis
Bwisit. Ang pag iisip lang ng gabing iyon kasama ang mga nangyayari ngayon ay sapat na para mabasa ako. Pumikit ako para kumportable at pigilan ang sakit sa pagitan ng mga hita ko. Hindi ito nakakatulong, sa katunayan, ito ay nagpapalala ng mga bagay habang ang aking pwet ay itinulak pa sa singit ni Gabriel.Isang malalim at seksing daing ang pinakawalan ni Gabriel. Isang katulad ng mga ginawa niya noong gabing iyon, sa tuwing binabatukan niya ako. Dumiretso ito sa aking clit, na pumigil sa aking pagtatangka na maging komportable.Inikot ko ang ulo ko, lumingon ako sa kanya, umaasa na tulog pa siya. Huminga ako ng maluwag ng makita na nakasara ang kanyang mata, pero ako ay nabihag sa kung gaano siya ka gwapo.Mukha siyang payapa na natutulog. Ang kanyang mahahabang pilikmata ay nagpapaypay sa kanyang pisngi at bahagyang nakaawang ang kanyang mga labi. Bigla akong nakaramdam ng ganang hawakan siya at halikan.Nalulunod ako sa lalaking bumihag sa puso ko ilang taon na ang nakakaraan.
Tawagin mo akong duwag, wala akong pakialam, pero hindi ko lang alam kung paano ko siya haharapin.Pagdating ko sa sala, tumawag ako at umorder ng almusal para dalhin sa kwarto namin bago umupo para maghintay.Alam kong ito ay isang kalamidad na naghihintay na mangyari nang sabihin ni Gabriel na magsasama kami ng isang silid. Akala ko makakatulong ang mga unan, pero niloloko ko lang ang sarili ko. Hindi ito nakatulong.May kumatok sa pinto kaya tumawid ako ng kwarto para buksan ito."Good morning, Madam" Bati ng isang waitress na may ngiti sa labi.“Good morning”"Saan ko dapat ilagay ito?" Tanong niya habang tumatabi ako para papasukin siya."Sa hapag kainan pwede na" Sagot ko sa kanya.Ipinilig niya ang kanyang ulo at tumungo dito. Katatapos niya lang mag almusal at aalis na, ng lumabas si Gabriel ng kwarto habang naka buttons ang shirt niya.Ang kanyang mga hakbang ay nabigla at siya ay halos madapa ng makita niya si Gabriel. Si Gabriel ay isang magandang specimen, kaya hin
Harper.Luminga linga ako sa paligid, sinisigurado kong perpekto ang lahat. Nasa bago naming bahay ngayon at nagpasya kaming magdaos ng housewarming party. Ito ay hindi isang malaking isa, lamang malapit na mga kaibigan at pamilya."Nakaayos na ba ang lahat?" Tanong ko sa aming kusinero.Namangha siya sa bahay at nahulog ang loob niya sa kusina. Tulad ng sinabi ko dati, ang aming kusina ay pangarap ng bawat kusinero. Kung hindi dahil sa katotohanan na kailangan niyang umuwi sa kanyang pamilya, sinusumpa ko dito siya matutulog at sa dito, ibig sabihin ko sa kusina, hindi sa bahay."Oo," Ngumiti siya, kumikinang ang kanyang mga mata sa kaligayahan at pananabik. "Handa na ang lahat."Tulad ng sinabi ko, hindi namin gusto ang isang malaking party. Ang mga magulang lang ni Gabriel, sina Rowan at Ava, Travis at Letty, Connie at Reaper, Noah, Iris, Gunner at Sierra.Tumunog ang doorbell kaya lumabas na ako ng kusina para buksan ito. Naghahanda pa si Lilly at nawala si Gabriel sa kung sa
Itinakip ko ang mga kamay ko sa ibabaw ng kitchen counter. Hindi ko alam ang gagawin o sasabihin ko diyan.“Ano ang naramdaman mo noon?” Sa wakas ay tinanong ko siya pagkatapos ng ilang sandali.“Hindi ko alam. Kinausap ko si Noah at sinabi niya sa akin na humingi rin siya ng tawad sa kanya dahil sa pagtatangkang pumasok sa pagitan nina Uncle Rowan at Aunt Ava.”Well, balita sa akin yan. Tila si Emma ay umiikot na humihingi ng tawad sa kanyang mga nagawang kasalanan, kabilang ang mga bata, na hindi pinapansin ng karamihan."Nag sorry din siya sa akin, ilang linggo na ang nakakaraan," Pag amin ko.“Ano ang naramdaman mo noon?”"Sinusubukan mong maging magulang, ikaw ba?" Tumawa ako. “Ngunit hindi ako ang pinag uusapan natin; ikaw ang inaalala ko."Napabuntong hininga siya. “Hindi ko alam. Galit at nasasaktan pa rin ako sa kanya. Sumasakit ang dibdib ko kapag iniisip ko kung gaano kasakit noon kapag ayaw niya akong gawin."“Naiintindihan ko iyon, buddy at may karapatan kang magal
Calvin.Pinapanood ko ang video na ipinadala sa akin ni Kinley, natatawa ng mahina sa kung gaano ito nakakatawa. Pinapadala niya sa akin ang mga random na nakakatawang video ng hayop dahil alam niyang pinapatawa ako ng mga ito. Hindi lumilipas ang isang araw nang walang isa o dalawang video mula sa kanya. Kung ako ay tapat, inaasahan kong makita sila sa aming mga chat.Naging perpekto ang mga bagay sa pagitan namin. Bukod kay Emma, hindi pa ako naging seryoso sa isang babae. Oo naman, sinubukan kong mag move on noong pumasok ako sa kolehiyo, ngunit mas natutulog ako kasama ang mga random na babae kaysa sa paglipat mula kay Emma.Huwag mo akong tingnan ng ganyan. Lahat ng babaeng nakasama ko bago pa alam ni Emma ang score. Alam nila na maaaring wala sa pagitan namin at ito ay kaunting saya lamang. Nilinaw ko iyon bago ako humiga sa kanila. Naunawaan at tinanggap nila. Simple lang ang buhay hanggang sa muling nagkrus ang landas namin ni Emma.Matapos ang unang pagkakataon na natulo
"Ano ang naramdaman mo ng makita si Gunner?" Tanong ni Mia, ang kanyang mga mata ay parang laging nakatitig sa akin na parang nakikita niya ang aking kaluluwa.Dahil bumalik na ako sa trabaho, kinailangan naming ilipat ang mga bagay sa paligid upang umangkop sa aking bagong iskedyul. Karamihan sa aking mga sesyon ay naka iskedyul na ngayon sa pagitan ng alas kwatro y medya ng gabi.Alam ko na ang sagot diyan. Hindi ko na kailangang isipin ito. Ang pag iisip tungkol sa araw na iyon, gayunpaman, napuno ng luha ang aking mga mata."Nadudurog ang puso," Bulong ko sa mga salita.Parang pinilit na lumabas sa akin. Mula sa pinakamalalim na bahagi ng aking kaluluwa. Pilit kong pinipilit ang hikbi na nagbabantang kumawala, ngunit wala itong silbi. Napaluha ako ng masakit, naiwan akong hingal.“Papaano?” Tanong ni Mia sabay abot sa akin ng tissue paper.Kinuha ko iyon at pinunasan ang mga luhang bumagsak sa mukha ko. Walang pakinabang dahil patuloy silang umaagos na parang ilog. Sa galit s
Bumungad si Gunner sa isang maliit na pasukan na hindi ko napansin noon. Natahimik siya nang dumapo ang mga mata niya sa akin.Ang isang bata ay hindi kailanman nagpakaba sa akin ng ganito. Bahagyang umindayog ako habang nanlilisik ang mga mata niya na katulad ng sa akin.“Anong ginagawa mo dito?” Siya ay umungol, ang kanyang mga kilay ay kumunot at kamao sa kanyang tagiliran. Kinikilig ako sa matinding titig niya na puno ng galit at pait.Ibinuka ko ang aking bibig, ngunit walang lumalabas. Bumibilis ang tibok ng puso ko at nahihirapan akong huminga, dahil pakiramdam ko ay nasusuka ako."G-Gunner" Sa wakas ay nailabas ko ang kanyang pangalan, ngunit nabigo ako sa mga salita habang nagpupumilit akong makahanap ng sasabihin sa kanya.Magsalubong ang kanyang mga kilay at umigting ang kanyang panga. Ang pagtingin sa kanya, ang pagtingin sa akin ng labis na kapaitan, ay nagpaparamdam sa akin kung gaano ko siya nasaktan. Kung gaano kalaki ang pinsalang nagawa ko.Walang bata ang dapat
Emma.Bumaba ako ng kotse ko ng makaramdam ako ng pagod at pagod. Pinapatay ako ng mga takong ko at wala akong ibang gusto kundi ang tanggalin ito at humiga na lang sa sofa o sa aking kama.Ngayon ang unang araw ko sa trabaho at, sinasabi ko sa iyo, napakahirap. Nakalimutan ko na kung ano ang ibig sabihin ng pagiging abogado. Nakalimutan kung gaano ito ka hectic. Ang hindi mabilang na mga oras na ikaw ay nasa iyong mga paa o sa iyong upuan na nakabaon sa mga papel na kailangan mong pagdaanan.Kadalasan, susuriin ko ang mga kaso ng aking mga kliyente at ang katibayan na, sa oras na ako ay tapos na, pakiramdam ko ay mawawalan ako ng malay. Para akong nababaliw.Sa kabila ng kung gaano kapagod ang aking unang araw, ang pagbabalik sa trabaho ay napuno ang aking buong pagkatao ng isang uri ng enerhiya na hindi ko maipaliwanag. Sa unang pagkakataon sa loob ng dalawang taon, nakaramdam ako ng buhay. Nakaramdam ako ng pagbangon. Naramdaman ko na ang ilang mga nawawalang piraso sa loob ko a
Sa totoo lang nandidiri ako sa pakikinig sa kanya ngayon. Sino ang gumagawa niyan sa iba? Si Gabriel ay isang buhay na nilalang na may damdamin. Talagang malupit ang ginawa nila sa kanya."Alam mo na ang iba pa," Huminto muna siya bago nagpatuloy. “Ng iblacklist mo kami ni Paul, naging hindi matiis ang buhay. Hindi kami maaaring manatili dito dahil hindi kami makakuha ng trabaho. Tumakas kami sa ibang bansa pero naghiwalay din agad. Sorry talaga, Gabe. Ikinalulungkot ko na ginamit kita at hindi pinapahalagahan kung ano ang mayroon tayo. Pagkatapos lang nating magkalayo napagtanto ko ang nararamdaman ko para sayo, pero huli na ang lahat. Kinasusuklaman mo ako at ayaw mo akong makita."Bumibilis ang tibok ng puso ko, at lumalalim ang paghinga ko. Kahit malamig, tumutulo ang pawis sa likod ko. takot na takot ako. Kaya, natatakot ako na siya ang pipiliin niya. Ito na ang pagkakataon niya na makasama ang unang babaeng minahal niya. Pilit kong pinipigilan ang aking panginginig habang hinih
Natigilan si Gabriel, nakaugat sa kinatatayuan niya. Humigpit ang kanyang kamay, hawak ang kamay ko sa halos masakit na pagkakahawak. Tumingala ako sa kanya only to find his eyes wide, shock coloring his features.Tumingin ako sa balikat niya para makita ang isang babaeng mapula ang ulo, nakatingin sa kanya na may luha sa mga mata. Parang emotional siya. Hindi ko maintindihan ang ugali niya o ang ugali ni Gabriel.Dahan dahang huminahon si Gabriel at umikot, medyo naninigas ang mga galaw niya. Para siyang robot.“Ashley?”Sa pagkakataong ito, ako ang nakatayo sa aking kinatatayuan. Ang bilis ng tibok ng puso ko ng tumama ang pangalan niya sa tenga ko at nagrerehistro sa utak ko. Umatras ako ng isang hakbang at sinubukang hilahin ang kamay ko mula kay Gabriel, ngunit hindi niya binibitawan. Sa halip, humihigpit ito.Ang kanyang buhok ay bumagsak sa kanyang likod sa makintab na mga ringlet na nagpapaalala sa akin ng papalubog na araw. Ang kanyang berdeng mga mata ay dilat at nagpapa
Harper."Sa totoo lang, hindi ko alam kung bakit mo gustong pumunta tayo dito," Bulong ko habang hinihimas ang mga kamay ko para magkaroon ng init."Mali ba na gusto kong mamasyal kasama ang aking asawa sa parke?" Tanong ni Gabriel, na ikinatuwa ng amusement ang kanyang features. Walang ginagawa ang pagka sungit ko para mabawasan ang ningning sa kanyang mga mata. Kung tutuusin, parang ang cute niya."Sa oras ng trabaho?" May pag aalinlangan kong tanong, pinagmamasdan ng aking mga mata ang park na aming kinaroroonan. Dahil sa malamig na panahon, kasama kami sa iilan na nandito.“Ako ang amo, Harper at ikaw ang aking asawa. Pwede nating gawin kahit ano na gusto natin," Sabi niya, hinawakan ang kamay ko at hinawakan ito ng mahigpit. "Kung ang sinuman ay may problema dito, maaari nilang sirain ang kanilang sarili."Sa kabila ng lamig ng hangin at sa katotohanang ayoko dito, ngumiti ako. Gamit ang buhok ko para itago ito.Paulit ulit akong ginulat ni Gabriel sa kanyang pangangalaga, p