"Ginoo. Dawson, may kailangan ka ba?"
"Wala, wala," sagot ni Dexie na hindi nakaimik.
"Kung gayon bakit mo ako tatawagan ng ganitong oras? Hindi mo ba alam na malapit na akong makarating sa napakahusay na bahagi?" Tahimik niyang saway sa sarili.
"Buweno, kung kailangan mo ng anumang bagay, pagkatapos ay ibababa ko ang tawag ngayon," sabi ni Luke Huxley.
Nagulat sa kanyang tugon, binanggit ni Dexie na nagbabasa siya ng isang nobela.
Nagulat si Luke Huxley, napagtanto na ang pagbabasa ng isang nobela ay mas mahalaga sa kanya kaysa sa pakikipag-usap sa kanya. Nakaramdam siya ng kirot sa pananakit sa nakikitang pagwawalang-bahala nito.
"I have something to tell you. Can you give me some time?"
tanong ni Luke Huxley, naghahanap ng dahilan para ipagpatuloy ang usapan.
Hindi maintindihan ni Dexie kung bakit biglang nakipag-ugnayan si Luke Huxley, na hindi naman gustong makipag-usap sa ka
"Oo ginawa ko. Tatandaan ko ang sinabi mo. Mr. Dawson, kung wala nang iba, ibababa ko na ang telepono." Gayunpaman, sa pagkakataong ito, bago pa makapagsalita si Luke Huxley, mabilis na ibinaba ni Dexie ang tawag sa kanya."Ang Hansley Corporation, ha?" Naisip niya.Sinadya ni Dexie na ibigay kay Rodel ang Hansley Corporation dahil lagi siyang makakagawa ng ibang kumpanya. Si Rodel naman...Aangkinin niya ang lahat ng kanyang natamo sa pamamagitan ng pagsasamantala sa pamilya Hansley. Ililinaw niya, nang may katiyakan, na wala siyang kabuluhan kung wala ang pamilyang Hansley.Hindi ba niya gustong ituloy ang kanyang true love?Hindi ba siya nakaramdam ng hiya sa pagiging manugang niya?Ang kanyang mga aksyon ay hindi maibabalik, kaya kailangan niyang tanggapin ang mga ito.Itinabi ni Dexie ang phone niya. Ang kanyang mga mata ay walang init, at siya ay may isang walang kibo na tingin sa kanyang mukha.Agad na nagdilim ang ekspr
Binigyan ni Dexie si Rodel ng isang mock-painted na tingin, na para bang unang beses niyang narinig ang mga nakakainis na salitang iyon. Gayunpaman, ayaw bigyan ni Sarry ng pagkakataon si Dexie na magsalita. Agad namang nagpatuloy si Sarry, “Hindi ba totoo? Ang iyong ama ay isang lalaking humahalik sa iba. Hindi pa ba sapat na nakakahiya para sa iyo?"Sa sandaling ito, kahit si Dexie ay gustong magbigay ng thumbs up at batiin si Sarry sa kanyang kasiya-siyang pagganap."Tumahimik ka!" Mabangis na umungol si Rodel. Nanginginig sa gulat si Sarry at napaatras ng dalawang hakbang, hindi na naglakas-loob na magsalita pa. Hindi na kinaya ni Rodel si Sarry o ang kanyang mga personal na pag-atake. Bakit kailangan niyang ilabas ang paksang pinakagusto niyang iwasan?"So... all this time, naisip mo na ang oras mo bilang manugang bilang isang nakakahiyang nakaraan?" Tumigas ang mukha ni Dexie habang nanunuya kay Rodel. Lalong nakaramdam ng guilt si Rodel nang magtama
Hindi man lang sineseryoso ni Dexie ang ama, pati na ang iilan pang naroroon."Dexie, sobra ka naman!"Hindi napigilan ni Marcus na ituro ang daliri kay Dexie at umungol.Galit na galit siya sa demonyong ito. Hinangad niya ang agarang pagkamatay nito, na nagbigay sa kanya ng pagkakataong gumawa ng makabuluhang kontribusyon sa pamamagitan ng pagbibigay ng puso sa kanyang kapatid.Napatingin sa kanya si Dexie at nakita ang malisyosong intensyon sa mukha nito. Saka siya ngumiti at itinuon ang tingin sa daliri ni Marcus na nakaturo sa kanya."Ayaw mo na ba ng daliri mo?" tanong niya.She spoke in a monotone voice, na tila nakakatakot kay Marcus. Agad niyang binawi ang kamay, nanginginig, nanginginig pa ang mga mata sa galit.Pagkatapos noon, dinurog ni Dexie ang tapos na snack pack sa isang bola at tumungo sa basurahan bago bumangon mula sa sopa."The 10 minutes are up. I'm sorry to say tha
Nang marinig nila ang sinabi ni Dexie ay nagsalubong ang mga kilay nito. Matapos makipag-usap sa mga katulong, naalala nila ang hindi makatwirang gawa na ginawa niya."Tatlo."At gaya ng inaasahan...Lahat ng naroroon, na nahulog sa kanyang panloloko, ay napangiwi nang makitang kinuha ni Dexie ang kanyang telepono para tumawag."Hello, officer. I have some unwanted intruders on my private property who refuse to leave. Can you send some officers here? My address is..."Matapos ibigay ni Dexie ang kanyang address sa ahente ay ibinaba na niya ang telepono.Hindi inaasahan ng pamilya Domino na tatawag si Dexie ng pulis at tuluyang nawalan ng pag-asa."Dexie, kailangan mo ba talagang pumunta ng ganoon kalayo?"Huminga ng malalim si Rodel at kumalma. Pagkatapos, sinubukan niyang kausapin si Dexie sa neutral na tono.Kung nalaman ng sinuman na pinalayas siya ng kanyang anak na babae sa bahay sa isang araw ng niyebe, ang kanyang
Sigurado si Dexie na naglakas-loob si Rodel na gamitin ang pera ng pamilya Hansley para sa kanyang sariling negosyo at mayroon itong ibang mga ari-arian sa kanyang pangalan.Mabilis na natapos ang bakasyon, at oras na para bumalik sa trabaho ang lahat.Simula nung araw na umalis sila ay hindi na pinapansin ni Dexie ang sitwasyon.Nag-apply siya para sa isang posisyon sa Johnston University.Sa opisina ng dean ng Johnston University, pagkatapos kumpletuhin ang mga papeles sa pagsasama, pumunta si Dexie kay G. Henrick para sabihing "hello.""MS. Hansley, welcome to our university." bati ni Mr. Henrick sa amin.
Si Dexie, hindi si Roxane, ang sumulat ng artikulo dalawang taon na ang nakalilipas. Itinuring niyang pinakamamahal niyang kapatid si Roxane at hindi niya kayang makitang dumaranas siya ng sakit sa puso sa murang edad.Para makahanap ng lunas sa sakit ni Roxane sa puso, nagsagawa ng malawakang pananaliksik si Dexie sa kondisyon. Ang artikulong inilathala niya sa ilalim ng pangalan ng kanyang laboratoryo sa pananaliksik ay tinalakay ang operasyon bilang alternatibo sa mga transplant sa puso para sa paggamot sa congenital heart disease.Maingat niyang pinatunayan ang lahat ng mga numero at data sa dokumento bago ang paglalathala, umaasa na balang araw ay sasailalim ito sa mga klinikal na pagsubok at sa huli ay hahantong sa isang lunas para sa sakit sa puso ni Roxane.Inilathala niya ang artikulong, "Application of
Sandaling nalihis ng tingin kay Dexie sa hallway ang mga estudyante sa kanilang pagtatalo tungkol sa magandang guro. Nabighani sila ng kanyang kagandahan, lalo na ang mga mas batang estudyante na nagkukumpulan sa isang sulok para pag-usapan siya."Napakaganda niya, higit pa sa mga sikat na bida sa pelikula.""Roxane doesn't stand a chance against her. Dati akala ko si Roxane ang pinakamaganda at pinakahumble, pero ngayon nakikita kong hindi siya kasing ganda.""Tama ka. Nahigitan niya kahit ang pinakamagandang babae sa Johnston. Siguradong nahihigitan niya si Roxane.Siya ay nakakagulat na kaakit-akit. Kung si Roxane ay isang liryo, ang bagong batang babae na ito ay isang peony—mas luntiang, mas masigla, at mas maganda! Ang magic mirror ang magpapakita sa kany
Sinadya ni Roxane na magsalita ng malakas para marinig ng buong klase ang sinasabi niya. Nais niyang malaman ng lahat na ang kanyang 'great beauty' ay nakapagtapos lamang ng high school at hindi pa nakapasok sa unibersidad.Napansin ni Dexie ang tusong plano ni Roxane.Tinaasan niya ng kilay si Roxane at tiningnan siya ng may ekspresyon na tila natutuwa ngunit hindi kumbinsido. Kinuha niya ang earpiece na gagamitin niya sa lesson niya mamaya at iniabot sa kanya."Roxane, ilang araw na lang simula nang pinalayas ko ang buong pamilya mo sa bahay ko. Nakalimutan mo na ba ang pakiramdam ng mga kamao ko? Kita mo naman, hindi ako mapili kung kailan at saan ko ginagamit. Sigurado ka bang gusto mo. upang manatili doon, sa harap ko, at abalahin ako?" tanong ni Dexie.Ipinadala ng headset microphone ang boses ni Dexie sa pamamagitan ng audio system, na umaabot sa lahat ng sulok ng silid-aralan. Narinig siya ng lahat ng malakas at malinaw.Agad