LOGINShare
11 Seconds
Last Updated:
2021-11-15 21:44:38Biglaan
~*~*~*~
HATID-SUNDO ako ni Shintaro sa paaralan. Sa akin nga ang kotse pero siya naman ang nagpapa-gas. Napagkasunduan narin namin na kung may ibang lakad ang bawat isa, pwedeng magamit ang kotse. Ngayong may kailangan akong puntahan, sumama siya sa akin.
Ayaw niya daw na magda-drive ako sapagkat alam niya ang history ko. Nakakainis! Kaya ko namang mag-ingat at alagaan ang sarili ko pero pumayag nalang ako. Siguro naman mapapagod rin siya sa kabaitan niya.
“Ang weird mo,” Salubong ko sa kanya nang makita kong umiiwas siya sa mga tao. Sinamaan naman niya ako ng tingin bilang sagot. “Ang weird mo talaga, promise,” May napalingon na sa akin. Maraming tao ang dumadaan dito ngayon sapagkat marami ang mga naka-display na bilihan. Inirapan ko siya at tinalikuran nang hindi na niya ako pinansin.
<
AI RagasNot edited. XOXO
Related chapters
Every Second Count 12 Seconds
Cold War ~*~*~*~ MAKAILANG ulit kong inuntog ang aking ulo sa unan. Alam kong nahihibang na nga ako! Imagine, nasabi ko iyon kay Shintaro? Ang desperadang tingnan! Ibang-iba ang sinabi ko sa naging reaksiyon ko. Kasi naman ehhhh. Bakit biglaan kong nasabi 'yon? Damn it! Pinatay ko naman agad ang topic at sinabi ko sa kanyang kalimutan na niya iyon. Pero parang nag-iba ang pakikitungo niya sa akin. Ni hindi niya ako kinausap sa sasakyan pagkauwi! Sa tingin ko, naisip niyang ginagamit ko lang siya. Sinasama na nga niya ako tapos umaabuso pa ako? Asar. Kinabukasan ay maaga kaming nagsimba ni Mama at nagmovie-mara sa hapon. Ilang ulit ko ng dinasal na sana mas humaba pa ang araw, mas humaba ang gabi nang sa gano'n ay ‘di muna kami magkita ni Shintaro! “Triz, nandito na ang sundo mo!”
Last Updated : 2021-11-16Every Second Count 13 Seconds
Canvass~*~*~*~TAMA nga ang hinala ko. Kinuyom ko ang aking kamay upang maramdaman ang binigay na regalo ni Shintaro sa akin. Ngayon lang ako nakahawak neto kaya ako na-ignorante. “Next time, ‘wag na itong snow ang dalhin mo. Ako nalang. Sasama naman ako ‘e.” marahan kong sinabi.Presko lang siyang nakasandal sa hood ng kotse habang tamad akong pinagmamasdan. Nasa may dulo kami ng paaralan kaya walang makakapansin sa kanya kung magpapakanormal siya sa harapan ko.“Aura,” Maya-maya ay tawag niya. Inangat ko lang ang aking tingin habang dinadama ang papagunaw na snow sa aking kamay. “Kailangan mo ng tulong ko ‘di ba? I can help you, you know…”“Ha? Saan?”“About Edison… I can help you with him.&rdquo
Last Updated : 2021-11-20Every Second Count 14 Seconds
Nagmamasid~*~*~*~“GOD of love?!” Sigaw ko. As in, God of love ba talaga na si Cupid?!Nanlaki ang mga mata ko habang humaharap kay Shintaro. Muntik pa akong nasamid nang mapagtanto ko ang pangalan kanina. Napatayo rin ako agad-agad! Nag-abot sa gitna ang kaniyang kilay. Hinampas ko siya. “Nagj-joke ka lang ba? Anong nahithit mo?!”“Bakit?” Takang tanong niya. “Sabi mo ‘di mo kilala?”Nalaglag ang panga ko. “Anong ‘di kilala? Pero, seryoso, pinagtritripan mo lang ba ako? Ha? Ha!”Nakakunot parin ang noo niya at animo ay parang nawe-weirdohan na sa pinagsasabi ko. Kahit sa totoo lang, siya ang tunay na weirdo! Grabi, ha. Humingi ba daw ng tulong kay God of love? Kay Cupid?! ‘Di ba siya nahihibang? Ang alam
Last Updated : 2021-11-24Every Second Count 15 Seconds
Missing~*~*~*~“READY?” Napatigil ako sa pagkatulala nang marinig ang boses ni Shintaro. Hinalukipkip ko ang aking mga kamay at bumuntong hininga nang makailang ulit.Ready na ba ako? Baka naman magaya na naman ako nung bumisita ako kay Eliz sa nakaraan? Baka naman sa kwarto ulit ako ni Shintaro magising? Ilang mga tanong lamang sa isip ko. Bumuga ulit ako ng hininga at tumingin na sa kanya. “Kaya ko ba ito? I mean, baka ‘di na ako magising ‘pag bumalik tayo dito?” Nag-aalalang tanong ko. Kasi ngayon ko lang naalala ang pangyayaring iyon. Ang pagising ko sa kama ni Shintaro. ‘Di ko nga alam kung sino ang nagbihis sa akin, e. Umamin naman siyang ‘di daw siya. Iyan lang ang binigay niyang impormasyon tungkol doon. “Ahmmm.. Siguro mapapanatag lang ako kapag sasabihin mo na talaga sa akin
Last Updated : 2021-11-25Every Second Count 16 Seconds
Problema~*~*~*~“TUMAWAG ang admin ng paaralan, kahapon pa daw pinaghahanap si Tin sa buong school. They couldn’t find him...”Nanginig ang labi ng aming ina. Nangilid naman ang luha ko nang dahil sa biglaang kaba nang marinig iyon. Imposibleng hindi siya mahanap sa paaralan nila. It was a boarding school for selective elites, siguro naman matigas ang kanilang security roon.“Ma, sa CCTV po? Wala bang nakita?”Umiling siya. “Pumunta na ang Papa mo sa paaralan. Nagpatulong narin siya sa alagad ng batas sapagkat marami siyang kakilala na pwedeng tumulong.”“Saan po siya huling nakita?”“Sa school ground daw.. Sa mismong tapat ng entrance papasok sa building...”Oh, God!&
Last Updated : 2021-12-09Every Second Count 17 Seconds
Puno~*~*~*~MABILIS ang lakad ko habang nakasunod kay Shintaro. Pinagtitinginan na kami ng mga estudyante habang kinakalabit ko siya. Binalewala ko na ang pagtataka nila. Kanina pa hindi sinasagot ni Shintaro ang mga tanong ko. Ni hindi niya ako nililingon!“Shintaro! Tumigil ka nga!” Nainis kong wika habang nilalakihan parin ang hakbang. Kung ikokumpara ang mga hakbang namin, mas malaki iyong kanya kaya halos takbo na ang ginawa ko. “Shintaro!”Marami na akong nakasalubong pero hindi ko na sila pinansin. Parang wala lang naman kay Shintaro ang mga matang nakatingin sa amin, sa kanya. Duh! Parang ‘di na sila nasanay ngayong si Shintaro naman ang driver ko! Sabagay, si Edison nga pala ang lagi kong kasamang lalaki noon.Nakarating muna kami sa tambayan niya bago ako hinarap.
Last Updated : 2021-12-10Every Second Count 18 Seconds
Pag-ibig~*~*~*~NANLAKI pa ang mga mata ko nang magalang na yumuko ang lalaki at binigyan muli ako ng isang matamis na ngiti. “Ikinagagalak ko ang makilala ka, binibini. Mabuti nalang at dinala ka ng aking kaibigan at pumarito kayo.” Lumingon siya kay Shintaro habang nilalahad niya ang silid na nasa harapan namin. May isang lamesa doon na puno ng mga pagkain.Muli akong tinulak ng marahan ni Shintaro kaya napahakbang ako. Naunang pumasok ang lalaki habang iginigiya niya sa amin ang daan kahit na obvious naman. Umubo ako bago umupo sa upuang ang lalaki mismo ang naglabas sa lamesa neto.Ngumiti ako sa kanya. “Pwede bang magtanong?”“Maaari, binibini. Ano ang iyong katanungan?”Medyo nahiya pa ako sa kagalangan niya sa akin. Nagmamasid lamang si Shi
Last Updated : 2021-12-11Every Second Count 19 Seconds
Gulo ~*~*~*~ “KUNG hindi nawawala si Austin, sa tingin mo, nasaan siya?” Sabi ko kay Shintaro. Kakalabas lang namin sa paaralan. Pareho parin ang oras at araw nang makabalik kami galing sa panahon ni Cupid. Nalaman ko ring minsan ay pumupunta siya sa kasalukuyan kapag may aberya siyang kinakaharap sa trabaho niya. “Hindi ko trabahong paglapitin ang dalawang tao upang ipamahal sila sa isa’t isa. Mismo ang tao ang makakaramdam nun. Ang dami kayang tao sa mundo ang pinaglapit, pero 'di itinadhana.” Naaalala ko pang lokong sabi niya Gusto ko sana siyang tanungin kung itinadhana ba ako kay Edison 'o sadyang pinaglapit lang kami. Kaso baka isipin niya na abusado ako. “Nasa mabuting kalagayan...” Sagot ni Shintaro. Tumango na lamang ako sa kanya.
Last Updated : 2021-12-12
Latest chapter
Every Second Count 40 Seconds
Not Bad~*~*~*~HABANG pinagmamasdan ko sina Jev at Letty na naglalambingan, si Riri na nang-aasar sa akin habang naliligo sa pool at sina Mama at Papa na parang batang nagtatalo habang nag-iihaw, alam kong naging mabuti ang takbo ng plano na tinuloy nila para sa akin. Masaya ako kasi sa kabila ng lahat, ganito na kami. Sa lahat ng iyak, takot at saya ay magkakasama parin kami.Hindi na muna bumalik si Austin pero tumawag naman siya kanina. Sinabi niyang maganda ang pinagbabakasyonan niyang lugar. Though, hindi niya sinabi kung nasaan talaga siya. Naalala ko pa 'yon sa plano ko, mawawala siya at tutulungan ako ni Shintaro na mahanap siya upang magkalapit kami. Nakakatawa na nangyari nga iyon at sobrang kinabahan ako. Hindi ko na talaga uulitin ang ganun, nakakamatay pala sa kaba.Pero sa t'wing maaalala ko ang mga pangyayari
Every Second Count 39 Seconds
Smitten~*~*~*~SINABI ko na kay Shintaro ang tungkol kay Drake. Nagulat siya pero wala na siyang magawa. Nakakapagdesisyon na ako na hindi na itutuloy ang plano. Ang tanging matutuloy ay ang pag-inom ko ng gamot upang makalimot.“Ayaw mo na ba talagang makilala ang isang weird na time-traveler na si Shintaro Terrano? Baka magsisi ka. Minsan mo na nga lang akong makikitang weird tapos hindi pa matutuloy? Tss. Pinapaalis mo pa ako. Akala ko ba si David lang ang kakalimutan mo?” Nakasimangot na tanong niya.Napailing ako at bahagyang napangiti. “Magpakilala ka nalang ulit sa akin. Sa ngayon ay bumalik ka na muna sa dati mong buhay. Nagpapasalamat ako kasi nandito ka parati para sa amin Shintaro pero sasabihin ko sayo, hindi lang sa amin, sa akin umiikot ang mundo mo. May buhay ka rin na dapat mong alagaan. Hi
Every Second Count 38 Seconds
Emosyon~*~*~*~NAGISING ako nang maramdaman ko ang paninitig sa akin ng kung sino. Napabalikwas agad ako ng bangon. Nasa kwarto ako! Bakit narito si Shintaro? Nang makita ko ang takot sa mga mata niya ay saka ko napagtantong ako ang dahilan kung bakit siya nandito sa kwarto ko. Kung bakit katabi ko siya sa kama ko.“B-Bakit hindi ka natulog?” Nauutal na bulong ko.Nanatili siyang nakahiga habang nakayakap sa aking bewang ang kanyang braso. Napagpasyahan ni Mama na samahan ako ni Shintaro ngayong gabi. Ayaw sana ni Papa pero dahil sa ginawa kong stunt kanina habang yakap ako ni Shintaro ay sobrang nagpakaba sa kanila. Nabahala sila na baka may gagawin na naman akong ikapapahamak ng sarili ko. Si Jev ay nasa kwarto ni Austin samantalang sina Riri naman at Letty ay magkasama sa guest room.Pina
Every Second Count 37 Seconds
Segundo~*~*~*~PARANG kahapon lang ang mga alaalang bumalik sa akin. Parang kahapon lang na sobra akong nasaktan. Sa kabila ng kalaliman ng gabi, pinaharurot ko pabalik sa amin ang sasakyan. Hindi ako pinayagan ng tatlo pero nagmamatigas ako. Gusto kong makausap sina Mama. Gusto ko silang makausap tungkol sa lahat ng nangyari. Gulong-gulo na ang utak ko at hindi ko alam kung ano ang una kong sasabihin sa kanila pagkauwi ko. Hindi ko na inabala pang punasan ang sariling luha.Sobrang pamilyar ng eksenang ito. Nagpapatakbo ako ng kotse habang umiiyak. Sumagi sa isip ko ang ibangga nalang itong kotse sa kung ano. Ayaw ko na. Sawang-sawa na ako sa lahat ng ito! Si David. Bullshit. Si David! Ilang mura na ang nasabi ko at ilang suntok na ang binigay ko sa manibela.Wala na akong pakialam kung makaabala ako ngayon sa iba na bumibyahe rin katulad ko. A
Every Second Count 36 Seconds
Binalikan~*~*~*~MAY nararamdaman akong humaplos sa mukha ko kaya unti-unti akong nagmulat. Sinalubong ako ng malungkot na ngiti ni Mama. Iaangat ko na sana ang sarili ko nang pigilan niya ang aking braso at siya ang humiga sa aking tabi. Nasulyapan ko ang laptop at nasa study table ko na ito.“Ang lahat ng ayaw kong makita sa'yo, Triz.. Ang umiiyak ka. Kaya kahit labag man sa kalooban ko, sinusuportahan kitang kumalimot. Ayaw kong araw-araw kang nasasaktan.” Malumanay na wika niya.Tumagilid ako at iniyakap kay Mama ang aking braso. Sumiksik ako sa kanya na parang bata. Ako ang panganay na anak pero sa t'wing magkakasama kaming apat, parang ako pa 'yong baby sa kanila. Lalong lalo na kay Austin. Minsan ay itinuturing niya akong bata.“Kapag 'di ko po 'to maiiyak, baka ano na ang nangy
Every Second Count 35 Seconds
Cheat~*~*~*~NAGING mahimbing ang tulog ko nang dumating ang gabi. Tinigil muna namin ang brainstorming. Ayaw kong matuyo ang utak ko. Ang hirap pala nito. Tinulungan nila akong lahat. Hindi lang ako ang naghihirap, pati narin pala sila. Tinulungan nila ako kasi mahal nila ako.Nagpabili ako ng bagong cellphone kay Mama. Iyong mga gamit ko na nakakapag-alala sa akin kay David ay tinago ko narin. Tsaka ko na gagamitin ang bagong cellphone ko kapag mainom ko na ang capsule. Binilin ko naman kay Mama na siya na ang magtatago ng magiging dati kong cellphone.Ayaw ko kasing magkaroon ng ebidensiya sa planong ito pagdating ng panahon. Pagkagising ko ay masigla kong inunat ang aking kamay at paa. Bukas pa kami ‘magme-meeting’ ulit kaya iba ang gagawin ko ngayon. Kinuha ko ang aking cellphone at tinitigan ko ang mukha n
Every Second Count 34 Seconds
Plano~*~*~*~GUSTO kong matawa sa sarili ko. Sobrang imposible ng gusto kong mangyari. Walang makakagawa ng ganoon. Malayo sa realidad ang gusto kong gawin nila. Okay sana kung totoo talaga ang time-traveler, time-machine at iba pa. Oo nga, walang kasiguraduhan kung totoo ba ang mga iyon 'o hindi.May tiwala naman ako sa sarili ko. Noong nagsunog ako ng kilay makaisip lamang ng magandang plano, hindi ako nagdadalawang isip na isali ang mga ito. In fact, matagal ko nang gawin ang mga ito. Gusto kong i-relate sa totoong buhay.Nanlaki ang mga mata ni Letty. Nakaawang narin ang labi niya. Kulang nalang ay pasukan ito ng langaw. “Waaah! Gusto ko 'yan, Aura! Sige, deal ako diyan!” Mangha niyang sigaw.Natawa ako. Alam ko ang iniisip niya. Iniisip niyang para silang time-traveler kasi malalaman na
Every Second Count 33 Seconds
Organizing Events~*~*~*~“SURE ka ba dito?” Tumango siya. “Baka ito ang ikamamatay ko, Shin-”“Taro.” Putol niya. Ngumisi ako.Simula bata pa kami ay ayaw na niyang tawagin ko siyang Shinshin. Gusto kasi niya noon ay Shintaro kasi binata daw pakinggan. Excited na excited siyang lumaki!Nasa kamay ko na ang capsule na binigay niya sa akin. Ang capsule daw na ito ay ginawa para sa mga taong gustong kumalimot. Makakabura raw ito ng mga alaala. Lalong lalo na iyong mga alaalang masakit.Pero, hindi ba, mas masakit isipin iyong masasayang alaala? Lalo na kapag hindi mo na makikita sa physical ang taong kasama mo sa alaalang iyon. Napalunok ako at muling tumitig sa kapsula. Kakalimutan na ba talaga kita, David?Nagtaka si Mama
Every Second Count 32 Seconds
Sorry~*~*~*~KAGAYA ng nakagawian, inimbitahan na naman ni Mama ang kaibigan ni Austin pagsapit hapunan. Shintaro.. Ang pangalan niya. Pero ayaw ko siyang tawagin sa pangalan niya.“Ako na po dito, Mama..” Sinabi ko nang magsimula na siyang magligpit. Natigilan saglit si Mama pero nginitian ko nalang siya. “Kaya ko na po ito. Lagi nalang po ninyong ginagawa ito.”Tumayo rin ang kaibigan ni Austin. “Tutulungan ko nalang po siya, Tita…” Presinta niya. Napaawang ang labi ko. Nakita ko pang ngumisi si Austin bago ito magpaalam sa hapagkainan.Nagdadalawang isip pa si Mama pero maya-maya ay ngumiti siya. “Sige.. Maiwan ko na kayo.Nagsimula na akong magligpit at hindi ko na pinansin ang aking kasama. Iniba ko ang kutsara’t tin
