“Emergency couple chapter fifteen” Alas sais pasado ng hapon ng magising siya, nakatulog din pala siya sa tabi ni Jaycee nang hindi niya namamalayan dala narin siguro nang pagod sa kanilang byahe kanina. Hinawi niya ang kulay puting kurtina at tumambad sa kanya ang dilim sa labas ng kabahayan. Mahaba ang kanilang naging tulog kaya naman hindi na siya pinapatahimik ng mga munti niyang alaga sa kanyang tiyan. Ginising narin niya ang nahihimbing parin niyang asawa dahil ito ang unang dinner nila bilang isang buong pamilya. “Hija gising na pala kayo, tamang tama kakatapos ko lang magpa prepair ng dinner. Halina na kayo at maupo.” Nakangiting alok ng kanyang amaNgiti lang ang isinagot niya sa ama at saka tumalima sa hapag. Ipinag lagay muna niya ng pagkain ang pinggan ni Jaycee bago isinunod ang kanyang sariling pinggan. Sunod sunod ang ginawa niyang pag subo dahil paborito niya ang putaheng nakahain sa kanyang harap. Giliw na giliw naman niyang pinapanuod ang paghihimay ni Jaycee sa ma
“Emergency couple chapter sixteen”“Babe? Kailan kapa dumating? Bakit hindi ka man lang nag pasabi?” Tanong ni Rhea na kay lawak ng pagkakangiti“Gusto ko kasi sanang surpresahin kayo ni nanay. A- ahh siya nga pala para sayo Rhea. Ito naman po ang para sayo nay.” Sagot niyang inaabot ang dalang pasalubong sa dalawang babae “Galing bang korea ang mga ito?" Tanong nito habang sinisipat ang paperbag“A- ahh sorry pero hindi, dito ko na nabili ang mga iyan. Wala na kasi akong time para bumili duon ng pasalubong. Alam mo na palaging busy ehh.” Paliwanag niya “Ganon ba? Okay lang. Ang importante galing ang mga ito sayo.” Sagot nito habang inilapag ang paper bag sa side table at saka pumulupot sa braso niya“Salamat dito anak. Kamusta ka nga pala duon huh? Sabi ni Rhea mabigat at nakakapagod daw ang trabaho mo duon kaya ka nagkakasakit? Totoo ba iyon?” Alalang tanong ng Ginang “Hindi naman po gaano nay, kaya ko naman po ang trabaho duon. Nagkasakit lang po siguro ako dahil hindi ako sana
“Emergency couple chapter seventeen”Malalim na ang gabi kaya siguradong tulog na ang lahat ng tao sa mansion. Tiyak din na walang makakapansin sa gagawin niyang pag alis kaya marahan niyang pinihit ang seradura ng pinto ng kanyang silid at maingat na lumabas bitbit ang isang maleta. Naka off ang lahat ng ilaw kaya ingat na ingat siyang makalikha ng kahit anong ingay. Buong ingat niyang isinara ang pinto matapos lumabas ngunit nagulat at halos mapasigaw siya ng may mabunggo siyang isang bulto.“Hon? Bakit ka naglalakad ng naka off ang ilaw baka ma-Kusa itong napahinto sa mga nais pa nitong itanong sa kanya ng i- on nito ang ilaw at tumambad sa dito ang bitbit niyang maleta.“Aalis ka? Ganon ba talaga kalaki ang galit mo sakin para iwan mo ako?” Naluluhang nitong tanong“Oo ganon kalaki! Gusto ko sanang patawarin ka pero isang kasinungalingan na naman ang sumampal sa mukha ko kaya't hindi ko na kaya. Itigil na natin ito paki usap. Baka hindi ko na kayanin pa kung sakaling malaman kon
“Emergency couple chapter Eighteen”“Hija, wala ka parin bang balak patawarin ang asawa mo? Ilang araw na ang lumipas hindi parin ba nawawala ang galit mo sa kanya?” Di mapigilang tanong ni Don Emilio Hindi ito sumagot bagkus ay tinalikuran lamang siya nito at saka pumasok ng sarili nitong silid. Napailing na lamang siya sa pag mamatigas ng anak. Alam niyang miss narin nito si Jaycee ngunit pilit nitong pinapairal ang pride. Naisip niyang tawagan ang kanyang son inlaw para ibalita dito ang patuloy na pag mamatigas ng kanyang anak.“How are you hijo?” Bungad niya sa kabilang linya“Okay lang naman po ako Dad. Si Sam po kamusta na? Nag uusap na po ba kayo?” Tanong nito“Jusko Jaycee! Hindi man lang ako ininform ng asawa ko bago siya pumanaw na gawa pala sa adobe ang ulo ng anak namin.” Sagot niyang tila nawawalan na ng pag asa “Okay lang po ba na pumunta ako dyan at subukan siyang kausapin?” Muling tanong nito“Mas mabuti pa nga siguro. Please gawin mo ang lahat para maging okay na ka
“Emergency couple chapter nineteen”Puno ng takot ang kanyang dibdib habang binabagtas nila ang hindi pamilyar na daan. Idagdag pa duon ang mga malalagkit na pagtitig sa kanya ng ilang armadong lalaki habang wala parin malay ang asawa niyang si Jaycee. Nagkakatuwaan pa ang mga ito nang huminto ang sinasakyan nilang van. Muling siyang sinalakay ng matinding takot ng matanaw mula sa hindi kalayuan ang isang luma at abandunadong building. Marahas niyang ipinilig ang kanyang ulo upang tingnan ang kalagayan ng kanyang asawa ngunit mas lalo lamang nadagdagan ang takot sa kanyang dibdib ng makitang nakatutok sa ulo nito ang hawak na baril ng lalaking nasa pagitan nila.“Kakaladkarin ko nalang ba ang lalaking ito papasok?” Nakangising tanong ng isang lalaking armado“Bahala na kayo, basta't dalhin ninyo iyan sa loob!” Sabad ng isa pang lalaki na tila leader ng grupo“P- paki- usap wag po ninyong kaladkarin ang asawa ko.” Umiiyak na paki- usap niya sa mga ito“Paano ba iyan pre, nakiki- usap s
“Emergency couple chapter twenty”Isang pamilyar na tunog ang narinig nilang umaalingawngaw mula sa labas ng gusali kaya't kahit nanlalambot pa ang kanyang mga tuhod dahil sa labis na takot ay pinilit parin niyang tumayo at iwan panandalian ang kanyang asawang si Sam upang salubungin ang mga rescuer. Agad naman niyang nabungaran ang mga rescuer at mga pulis na nagmamadaling umakyat sa gusali kaya tinawag niya ang pansin ng mga ito upang makita ang kinaroroonan nila. Dali- dali namang pumunta ang mga ito sa kinaroroonan nila at agad na dinaluhan ang dalawang taong duguan at nakahandusay sa lapag.“May pulse pa isang ito, mag mabilis kayo't isakay natin siya sa ambulansya.” Tawag pansin nito sa mga kasama Agad naman lumapit ang iba pang rescuer at mabilis ngang isinakay sa ambulansya ang may buhay pang si Rhea. Dinali din sila ng mga ito sa ospital para magamot ang ilang sugat sa katawan. Matapos silang lapatan ng first aid ay agad silang naghintay sa labas ng operating room para alami
Puno ng pagtataka ang mukha ni Jaycee ng ihinto niya ang kanilang kotse sa harap ng isang lumang bahay na animo'y walang nakatira kaya mukhang napabayan na ito. Hindi naman niya pinansin ang tila malaking question mark sa mukha nito at diretsong bumaba ng kanilang sasakyan. "Sino ang nakatira sa bahay na iyan at paano siyang makakatulong para makalaya si Rhea?" Hindi mapigilang tanong nito"Dito nakatira ang isa sa mga dumukot sa atin ng araw na iyon." Saot naman niya habang inililibot ang paningin sa kabahayan"Kung ganon hindi dapat tayo nandito na tayong dalawa lang. Delikado ang lugar na ito para sa atin." Nag aalalang wika nito"Wala na si Mr. Ignacio kaya ano pang saysay kung sasaktan nila tayo? Bukod duon nalaman ko din na hindi talaga masamang tao si mang Ben kundi napilitan lang itong sumama sa grupong dumukot sa atin dahil kailangan niya ng pera para sa operasyon ng kanyang bunsong anak." Sagot niya habang papalit sa pinto at saka kumatok sa naka awang na pinto "Si Ben ba
“Emergency couple chapter twenty”One year later...“Hanggang ngayon nalulungkot parin ako para kay Tito Clark. Hindi parin ako makapaniwala ng humantong sa ganito ang lahat.” Baling niya kay Sam habang inaalis nito ang ilang tuyong bulaklak“Honey, nasa heaven na si Tito Clark ngayon kaya wag kang malungkot. Isa pa siguradong masaya na siya dahil okay na si Rhea ngayon.” Sagot naman nito na sinundan ng isang ngiti “Hindi ko lang talaga maiwasang malungkot kapag naalala ko si Tito.” Muling sagot niya “Tama na ang pag e- emote mister. Pupuntahan pa natin si Rhea remember?” Paalala pa nito"Okay, okay. Hindi ko naman nakakalimutan iyon." Natatawang baling niya itoSumulyap pa muna siya sa puntod bago tuluyang tumalima sa asawa. Naisip nilang dalawin si Rhea dahil matagal narin ang huli nilang pagkikita. Naging busy sila at maging ito'y naging busy din sa pag bawi ng kumpanyang iniwan ng kanyang ama at nag tagumpay naman ito kaya ito na ngayon ang pinakabago at pinaka batang presidente
“Emergency couple final chapter”Nangako siyang sa kanyang asawa na hindi na niya muling pipilitin ang sarili na maalala ang nakaraan ngunit hindi parin niya magawang hayaan nalang na tuluyang malimutan ang mga alaalang iyon dahil pakiramdam niya'y nawalan siya ng isang parte ng katawan kaya't kailangan niya itong mahanap“Honey! Gusto ka daw makita ni kuya Neil at Elaine halika muna dito.” Tawag ng Misis niyang medyo maumbok na ang tiyan“Okay, Wait lang hon mag bibihis lang ako.” Sagot niya habang nagmamadali na makapag suot ng damit pang itaas Matapos makapag bihis ay mabilis niyang tinungo ang garden kung saan nakikipag video call ang kanyang asawa sa kanyang brother inlaw“Jaycee long time no see kamusta kana? Mukhang okay na okay kana ahh.” Nakangiting bungad nito sa kanya“Medyo okay na nga ako kuya salamat. Kamusta naman kayo d'yan?” Balik tanong niya sa mga ito“Heto sinusulit ang bawat araw namin dito sa italy, Ilang days nalang kasi balik na namin ng pilipinas kaya pinupun
“Emergency couple chapter twenty four” Ilang araw na ang nakalipas mula ng ma discharge si Jaycee sa ospital kaya't sa bahay na ito tuluyang nagpapagaling. Bawat araw sinusubukan niyang gawin ang mga bagay na sa akala niya'y makakatulong para muli siyang maalala ng asawa.“A- anong bang ginagawa mo?” Gulat nitong tanong ng ma corner niya sa isang sulok“Hindi mo ba ito natatandaan? Ginawa mo ito sa akin nuon para maakit ako sayo.” Bulong niya sa tenga nito“Sorry pero wala talaga akong maalala ehh tsaka pwede bang medyo lumayo ka? H- hindi kasi ako komportable.” Sagot nitong paalis na sana ngunit mas lalo pa niyang inilapit ang kanyang sarili dahilan para masandal ito sa wall kasabay ang pagpindot niya sa switch ng ilaw“Sinong nag switch off ng ilaw sa salas ang dilim wala akong makita.” Reklamo ni Don EmilioMabilis silang naglayo ng marinig ang boses ng ama at dali daling pinindot ang switch ng ilaw.“Ohh hija, anong ginagawa ninyo bakit nakapatay ang ilaw?” Usisa nito habang nagp
"Emergency couple chapter twenty three"Mabilis na rumesponde ang mga police kaya't hindi nakaligtas sa mga ito si Troy. Agad nilang itong dinala sa police station para duon imbistegahan. Samantala mabilis namang nilang isinugod sa ospital ang duguang si Jaycee. Sinalubong naman sila ng ilang nurse at doktor at mabilis na dinala ng mga ito sa emergency room si jayceeHindi siya matahimik kaya't panay ang lakad niya habang naghihintay sa paglabas ng mga doctor na nagsagawa ng operasyon sa kanyang asawa. Hindi niya mapigilang mapaluha dahil sa sobrang pag aalala na baka hindi ito maka survive at tuluyan silang iwan nito. “Sam hija, maupo ka muna at mag relax. Maaaring makasama sa baby mo ang labis na pag aalala kaya please maupo ka muna.” Nag aalalang wika ni Don Emilio“Dad, n- natatakot po ako. P- paano kung iwan n'ya kami ng anak ko?” Garalgal ang tinig niyang tanong sa ama“Hija, lakasan mo ang loob mo para sa magiging baby ninyo. Naniniwala akong makaka survive si Jaycee kaya plea
“Emergency couple chapter twenty”One year later...“Hanggang ngayon nalulungkot parin ako para kay Tito Clark. Hindi parin ako makapaniwala ng humantong sa ganito ang lahat.” Baling niya kay Sam habang inaalis nito ang ilang tuyong bulaklak“Honey, nasa heaven na si Tito Clark ngayon kaya wag kang malungkot. Isa pa siguradong masaya na siya dahil okay na si Rhea ngayon.” Sagot naman nito na sinundan ng isang ngiti “Hindi ko lang talaga maiwasang malungkot kapag naalala ko si Tito.” Muling sagot niya “Tama na ang pag e- emote mister. Pupuntahan pa natin si Rhea remember?” Paalala pa nito"Okay, okay. Hindi ko naman nakakalimutan iyon." Natatawang baling niya itoSumulyap pa muna siya sa puntod bago tuluyang tumalima sa asawa. Naisip nilang dalawin si Rhea dahil matagal narin ang huli nilang pagkikita. Naging busy sila at maging ito'y naging busy din sa pag bawi ng kumpanyang iniwan ng kanyang ama at nag tagumpay naman ito kaya ito na ngayon ang pinakabago at pinaka batang presidente
Puno ng pagtataka ang mukha ni Jaycee ng ihinto niya ang kanilang kotse sa harap ng isang lumang bahay na animo'y walang nakatira kaya mukhang napabayan na ito. Hindi naman niya pinansin ang tila malaking question mark sa mukha nito at diretsong bumaba ng kanilang sasakyan. "Sino ang nakatira sa bahay na iyan at paano siyang makakatulong para makalaya si Rhea?" Hindi mapigilang tanong nito"Dito nakatira ang isa sa mga dumukot sa atin ng araw na iyon." Saot naman niya habang inililibot ang paningin sa kabahayan"Kung ganon hindi dapat tayo nandito na tayong dalawa lang. Delikado ang lugar na ito para sa atin." Nag aalalang wika nito"Wala na si Mr. Ignacio kaya ano pang saysay kung sasaktan nila tayo? Bukod duon nalaman ko din na hindi talaga masamang tao si mang Ben kundi napilitan lang itong sumama sa grupong dumukot sa atin dahil kailangan niya ng pera para sa operasyon ng kanyang bunsong anak." Sagot niya habang papalit sa pinto at saka kumatok sa naka awang na pinto "Si Ben ba
“Emergency couple chapter twenty”Isang pamilyar na tunog ang narinig nilang umaalingawngaw mula sa labas ng gusali kaya't kahit nanlalambot pa ang kanyang mga tuhod dahil sa labis na takot ay pinilit parin niyang tumayo at iwan panandalian ang kanyang asawang si Sam upang salubungin ang mga rescuer. Agad naman niyang nabungaran ang mga rescuer at mga pulis na nagmamadaling umakyat sa gusali kaya tinawag niya ang pansin ng mga ito upang makita ang kinaroroonan nila. Dali- dali namang pumunta ang mga ito sa kinaroroonan nila at agad na dinaluhan ang dalawang taong duguan at nakahandusay sa lapag.“May pulse pa isang ito, mag mabilis kayo't isakay natin siya sa ambulansya.” Tawag pansin nito sa mga kasama Agad naman lumapit ang iba pang rescuer at mabilis ngang isinakay sa ambulansya ang may buhay pang si Rhea. Dinali din sila ng mga ito sa ospital para magamot ang ilang sugat sa katawan. Matapos silang lapatan ng first aid ay agad silang naghintay sa labas ng operating room para alami
“Emergency couple chapter nineteen”Puno ng takot ang kanyang dibdib habang binabagtas nila ang hindi pamilyar na daan. Idagdag pa duon ang mga malalagkit na pagtitig sa kanya ng ilang armadong lalaki habang wala parin malay ang asawa niyang si Jaycee. Nagkakatuwaan pa ang mga ito nang huminto ang sinasakyan nilang van. Muling siyang sinalakay ng matinding takot ng matanaw mula sa hindi kalayuan ang isang luma at abandunadong building. Marahas niyang ipinilig ang kanyang ulo upang tingnan ang kalagayan ng kanyang asawa ngunit mas lalo lamang nadagdagan ang takot sa kanyang dibdib ng makitang nakatutok sa ulo nito ang hawak na baril ng lalaking nasa pagitan nila.“Kakaladkarin ko nalang ba ang lalaking ito papasok?” Nakangising tanong ng isang lalaking armado“Bahala na kayo, basta't dalhin ninyo iyan sa loob!” Sabad ng isa pang lalaki na tila leader ng grupo“P- paki- usap wag po ninyong kaladkarin ang asawa ko.” Umiiyak na paki- usap niya sa mga ito“Paano ba iyan pre, nakiki- usap s
“Emergency couple chapter Eighteen”“Hija, wala ka parin bang balak patawarin ang asawa mo? Ilang araw na ang lumipas hindi parin ba nawawala ang galit mo sa kanya?” Di mapigilang tanong ni Don Emilio Hindi ito sumagot bagkus ay tinalikuran lamang siya nito at saka pumasok ng sarili nitong silid. Napailing na lamang siya sa pag mamatigas ng anak. Alam niyang miss narin nito si Jaycee ngunit pilit nitong pinapairal ang pride. Naisip niyang tawagan ang kanyang son inlaw para ibalita dito ang patuloy na pag mamatigas ng kanyang anak.“How are you hijo?” Bungad niya sa kabilang linya“Okay lang naman po ako Dad. Si Sam po kamusta na? Nag uusap na po ba kayo?” Tanong nito“Jusko Jaycee! Hindi man lang ako ininform ng asawa ko bago siya pumanaw na gawa pala sa adobe ang ulo ng anak namin.” Sagot niyang tila nawawalan na ng pag asa “Okay lang po ba na pumunta ako dyan at subukan siyang kausapin?” Muling tanong nito“Mas mabuti pa nga siguro. Please gawin mo ang lahat para maging okay na ka
“Emergency couple chapter seventeen”Malalim na ang gabi kaya siguradong tulog na ang lahat ng tao sa mansion. Tiyak din na walang makakapansin sa gagawin niyang pag alis kaya marahan niyang pinihit ang seradura ng pinto ng kanyang silid at maingat na lumabas bitbit ang isang maleta. Naka off ang lahat ng ilaw kaya ingat na ingat siyang makalikha ng kahit anong ingay. Buong ingat niyang isinara ang pinto matapos lumabas ngunit nagulat at halos mapasigaw siya ng may mabunggo siyang isang bulto.“Hon? Bakit ka naglalakad ng naka off ang ilaw baka ma-Kusa itong napahinto sa mga nais pa nitong itanong sa kanya ng i- on nito ang ilaw at tumambad sa dito ang bitbit niyang maleta.“Aalis ka? Ganon ba talaga kalaki ang galit mo sakin para iwan mo ako?” Naluluhang nitong tanong“Oo ganon kalaki! Gusto ko sanang patawarin ka pero isang kasinungalingan na naman ang sumampal sa mukha ko kaya't hindi ko na kaya. Itigil na natin ito paki usap. Baka hindi ko na kayanin pa kung sakaling malaman kon