Home / Mystery/Thriller / Dysfunctional / Chapter 3. “I’m nobody, who are you?”

Share

Chapter 3. “I’m nobody, who are you?”

Author: BadReminisce
last update Huling Na-update: 2021-03-01 14:51:55

Chapter 3. “I’m nobody, who are you?”

Tahimik lamang kaming dalawa habang naglalakad papunta sa sakayan ng tricycle. May mga tao pa kanina na nagsabi na pumunta kami sa hospital pero ayos lang naman talaga ako. Pero si Gavril, may sugat siya sa may siko dahil sa pagkakahiga niya kanina sa semento. I felt so guilty about it because me he is injured now. Isa pa sa iniisip ko ay ang pangalan niya, I don’t know and I can’t remember but I think that I heard his surname a long time ago but I can’t recall exactly when and where.

Napatingin naman ako sa isang sikat na pharmacy store. Huminto ako.

“Oh bakit?” tanong niya. Tiningnan ko siya at nagtataka niya lang din akong tiningnan.

“Sandali, gagamutin ko ang sugat mo.” Sabi ko at dali-daling naglakad papasok ng pharmacy. Sumunod naman sa akin si Gavril.

“Hindi na kailangan, ayos lang ako. Malayo ‘to sa bituka.” Natatawa niyang sabi. Hindi ko siya pinansin at kumuha lang ng mga gagamitin ko pang gamot sa sugat niya. “Hays, sinabi na ngang hindi na kailangan e.”

Dumiretso ako sa cashier at binayaran ang mga kinuha ko. Pagtapos noon ay lumabas na kami ng pharmacy. Napalinga-linga naman ako at naghahanap ng lugar kung saan kami pwede pumiwesto para gamutin ang sugat niya.

“Sa bahay mo na lang tayo. Di ba sabi mo malapit lang naman?” aniya. Napatingin ako sa kanya.

“Baka mapalayo ka pa sa inyo. At saka ayokong mayroong pumupunta sa bahay.” Sabi ko.

“Bakit? Kasi sabi nila haunted house?” napatingin ako sa kanya sa sinabi niya, isang seryoso at dismiyadong tingin. Tulad din ba si Gavril ng lahat ng mga humuhusga sa akin?

Iniwas ko ang tingin ko sa kanya at naglakad na papunta sa sakayan ng tricycle.

“Hoy sandali, san ka pupunta?” tanong niya. Mabilis at inis ko siyang nilingon.

“Sa bahay.”

Sumakay na kami ng tricycle pauwi ng bahay. Ako lang mag-isa ang nasa loob ng tricycle habang si Gavril naman ay naupo sa likod ng driver sa may motor. Habang nasa biyahe ay napapa-isip pa rin ako sa mga nangyari kanina. Pinagmasdan ko ang braso kong hinawakan ni Gavril kanina. At nang hawakan niya ako kanina ay wala akong nakitang kahit ano tungkol sa kanya. I also remember how I wipe the dust from his cheek and even in that way, I still did not see anything about his death. Napapa-isip ako.

“Anong ibig sabihin nito?” tanong ko sa aking sarili.

Maya-maya pa ay nakarating na kami ni Gavril sa village namin at binaba kami ng tricycle sa tapat ng bahay namin. Magbabayad pa lang sana ako sa driver nang bigla na lang siyang umalis. Nagtataka naman akong tumingin sa lalaking kasama ko and he is just smiling at me.

“Nagbayad na ako. And guess what, I also live in this village.” Natatawa niyang sabi na kinabigla ko. Tiningnan niya lang ang buong bahay ko mula sa labas. Habang ako naman at seryoso ko lang siyang tiningnan. I don’t know why but I sense something off about him.

Hindi ko na siya pinansin at pumasok na sa gate. Sumunod naman siya sa akin. Napansin ko na parang medyo alangan siyang pumasok sa bahay ko at panay ang tingin niya sa buong bahay.

“Papasok ka ba o hindi?” tanong ko na kinabigla niya. I saw him gulped and forcedly smile at me.

“Okay, fine. I will tell you the truth.” Aniya na pinagtaka ko. Natahimik ako habang dahan-dahan nagsalubong ang kilay habang hinihintay ang sunod na sasabihin niya.

He took a deep breath and looked at it seriously.

“This is just a bet.” Panimula niya. And just like what I thought, I am right about something off about his all of a sudden show to me. “I’m sorry, but I was just dared to do this because I lose in our bet. And my friends told me to come near you and dared me to go inside your haunted house.” He explained.

“This is not a haunted house. This is my home. Why do people conclude things just because they saw what is outside and not the inside?” may inis kong sagot sa kanya.

“Kaya nga I’m sorry. I know that this is so stupid. But you’re not a monster right?” What did he just say?

“What?” I exclaimed. He is now pissing me off.

I rolled my eyes on him and walk fast entering the main door. Tiningnan ko siya ulit habang nakataas ang isang kilay. “Come and see. At saka hindi ako halimaw.” Sabi ko at inirapan siya.

Sumunod naman siya sa loob ng bahay ko. Okay, I can’t blame them for thinking that this is a haunted house. Because of what it looks like outside? You will really easily thought that this is a haunted house. May kalumaan na kasi ang bahay namin dahil simula nang mamatay sila Mama at Papa, hindi na na-renovate ang bahay na ito. But the inside is still good. Maayos pa ang mga gamit dahil palagi rin naman akong nag-aayos at naglilinis ng bahay.

Auntie Remi wants me to live with her together with her family but I chose not to. I don’t want to meddle with them especially with the kind of ability that I have. Good thing that Auntie still cares and gave me money from my parents' pension.

Nang buksan ko ang ilaw. Naglaho ang pangamba sa mukha ni Gavril at nilibot ng tingin ang buong paligid ng bahay. Napatingin siya sa akin and I can see on his face his apology. Hindi ko na lang siya pinansin at nilapag sa center table ang bag ko at naupo sa sofa. Kinuha ko ang binili ko sa pharmacy kanina to treat his wounds. Naupo naman siya sa tabi ko.

“I’m sorry.” Aniya habang inaayos ko ang mga gagamitin sa paggamot ng sugat niya.

“Wala ‘yon. I’m used to it.” Mabilis kong sagot. Narinig kong mahina siyang tumawa kaya tiningnan ko siya.

“Bakit ka ba kasi ganyan? Why do you always isolate yourself? Don’t you want to have friends? And oh, I still don’t know your name. Who are you?” sunod-sunod niyang tanong. Natahimik lang ako at tiningnan siya. Dahan-dahan namang naglaho ang ngiti sa labi niya habang nakatingin sa akin at hinihintay ang magiging sagot ko.

“I’m nobody, who are you?” sagot ko sa kanya.

“I’m Gavril, I already introduce myself to you earlier.” Sagot niya. Napailing-iling naman ako at natawa sa sinabi niya.

“That’s actually a poem by Emily Dickinson. That poem means that it is actually nice to be nobody than to be somebody. People think that being alone means loneliness but being alone means that you just have more time for yourself and it is better to be that way.” Sagot ko. Napangisi naman niya sa sinabi ko.

“I beg to disagree with that. Maybe sometimes it is good to be nobody but it is also happy to be somebody. Sinasabi mo na ang pagiging mag-isa ay hindi malungkot. But maybe you think that you are just avoiding something or fearing something that is why you always want to be alone.” Natahimik ako sa sinabi niya. Bakit pakiramdam ko tungkol sa akin ang sinasabi niya?

Hindi ako nakapagsalita tungkol sa sinabi niya at tinuon na lang ang sarili ko sa pag-aayos ng cotton at alcohol. Nang malagay ko na ang alcohol sa cotton ay napatingin ako sa braso niya. Hahawakan ko ba siya ulit?

“Akin na ang siko mo.” Sabi ko sa kanya. Tinaas naman niya ang braso niya at iniharap sa akin ang siko niya. Dinampi ko ang cotton na may alcohol sa sugat niya at napahinto ako nang dumaing siya sa hapdi nito. “Baka umiyak ka pa dahil lang sa alcohol ah.” Pang-aasar ko.

“Masakit kaya.” Pagdadahilan niya. Pinagpatuloy ko ang paggamot sa kanya. “Ano nga kasing pangalan mo.” Rinig kong tanong niya.

“Roux. Roux Brionny Besmonte.” Sagot ko saka nilinis ang palibot ng sugat niya.

“Bakit ka naman parang iiyak na kanina noong nilapitan ka ni Ma’am? May trauma ka ba sa mga teacher?” tanong niya na kinabigla at kinatahimik ko. Napatingin ako agad sa orasan at nakita kong mag-aala sais na. Napabuntong-hininga ako at inalala ko ulit ang mga nakita ko noong kalabitin ako ni Ms. Velarde kanina. Kung tama ang pagkakaalala ko ay ala siete y punto mangyayari ang pagpatay sa kanya.

“Hoy!” natigil ako sa pag-iisip nang sumigaw siya. Napatingin ako sa kanya na bakas ang takot at pangamba. Mabilis kong ginamot ang sugat niya.

“Umalis ka na.” sabi ko sa kanya pagtapos kong gamutin ang sugat niya. Nagtaka naman siya sa biglaang inasal ko.

“Ha? Why? Did I say anything wrong?” tanong niya.

“Wala.” Mabilis kong sagot sa kanya at tinalikuran na siya.

“Okay, then what is the meaning of these notes?” napahinto ako at nanlaki ang mga mata nang makita ko ang hawak niyang mga notes ko na nakadikit sa notebook ko.

“Bakit nasa iyo ‘yan!” sigaw ko sa kanya at pilit na inagaw ang mga notes ko.

“Hey, easy. Ibabalik ko ‘to once you tell what are these.” Natatawa pa niyang sabi habang inilalayo sa akin ang mga note ko. Muli ko na namang nahawakan ang braso niya pero tulad kanina ay wala akong nakita. Mabilis ko pa itong inalis at inilayo sa takot na baka may makita ako.

Hingal na hingal na ako sa kakaabot ng mga notes ko pero matangkad siya at inilalayo niya pa sa akin.

“Just give back my notes, please.” Hinihingal kong sabi at nagmamakaawa na ibalik na niya.

“Roux, you just have to tell me what these are. Yon lang. Ayaw mo? Edi—“ mas nanlaki ang mga mata ko nang umakto siyang pupunitin ang mga notes ko.

“Those are the time and death of people!” malakas kong sigaw.

Hindi na napigilan ng mga luha ko ang umagos mula sa aking mga mata. Napaupo ako sa sahig habang umiiyak. Hindi naman nagsasalita si Gavril marahil dahil sa pagkabigla sa mga sinabi ko.

“What?” hindi makapaniwalang tanong niya saka naihulog sa sahig ang mga hawak niyang notes. “What do you mean, these are the time and death of—sino-sino?”

Tiningala ko siya at kita ko ang labis na pagkalito sa kanyang mukha. “Nakikita ko. Nakikita ko ang oras kung kailan, saan at kung paano mamamatay ang isang tao kapag hinawakan niya ako o hinawakan ko sila.” Humihikbi kong sabi.

Tulala si Gavril at hindi makapaniwala sa sinabi ko. “You mean, you also about—“

“No, wala akong nakita sayo. At iyon din ang pinagtataka ko.” Sabi ko at kinuha ang mga notes ko.

“And why are you keeping those notes?” Natahimik ako sa tinanong niya. Bakit ko nga ba tinatabi pa ang mga notes na ito.

“Maybe because someday, I will be brave enough to help them.” Sagot ko. Hindi na siya sumagot pa at parang may iniisip.

“Wait, I remember that Ms. Velarde touched you earlier. So, you mean—“

“I got a vision that…” I gulped and looked at him. Kita ko ang inis at nakasalubong niyang kilay.

“She will die tonight.” Nanlaki ang mga mata ni Gavril sa sinabi ko. “Nakita ko ‘yon kanina.”

Kaugnay na kabanata

  • Dysfunctional   Chapter 4. “We can change the future”

    Chapter 4. “We can change the future” “I got a vision that she will die tonight.” Bakas sa mukha ni Gavril ang labis na pagkabigla at pagkalito dahil sa mga nalaman niya. Pareho kaming natahimik at magkatitigan, hinihintay ang susunod na sasabihin at gagawin ng bawat isa. Umayos ako ng tayo at pinulot ang mga nahulog na notes ko sa sahig. “We need to do something.” Napatingin ako kay Gavril dahil sa sinabi niya. Seryoso ang kanyang mukha habang nakatitig din sa akin. “We need to help her.” He suggested. Hindi ko nagawang magsalita at parang pinagbagsakan ng langit at lupa ang aking mukha. Nanginginig ang labi ko maging ang mga kamay at tuhod ko. In an hour, may isa na namang mamamatay at wala akong magawa para tulungan o mapigilan ito. I took a deep breath and closed my eyes. “I can’t.” “What?” Gavril exclaimed in disappointment. “Bakit? We know that someone’s life is in danger and yet wala kang gagawi

    Huling Na-update : 2021-03-01
  • Dysfunctional   Chapter 5. “Bounded by fate”

    Chapter 5. “Bounded by fate” Three days had passed after what happened to Ms. Velarde. Tatlong araw ko na ring hindi nakikita si Gavril simula noong araw na ‘yon. Actually, tatlong araw ko na rin siyang hinahanap. I am still confused why I can’t see anything about his death when he touched so many times. About Ms. Velarde’s case. Nalaman ko na asawa pala ni Ma’am ang pulis na ‘yon. Newlywed ang dalawa but their marriage is already on the rocks. Masyado raw kasing seloso ang lalaki at palaging pinaghihinalaan si Ma’am. And that emotions of rage and jealousy turned him into an obsessive partner. Ilang beses niya na ring sinaktan si Ma’am based sa report ni Ma’am. Nakakulong ngayon ang lalaki at pinadaplisan lang ng pulis sa binti noong binaril nila ito para hindi na manlaban. After that, nag-leave muna si Ms. Velarde ng one week at umuwi sa parents niya para magpahinga muna. Maagang natapos klase namin dahil pinag-practice na lang kami

    Huling Na-update : 2021-03-01
  • Dysfunctional   Chapter 6. “We’re together right now”

    Chapter 6. “We’re together right now” Nakahalukipkip si Gavril habang seryoso ang mukha at titig na titig sa mga notes na nasa harap niya. Narito kami ngayon sa library. Niyaya niya ako na dito kami mag-usap para pagplanuhan ang gagawin namin tungkol sa mga notes. I can still feel the heavy feelings in my chest about this. Hindi pa rin ako hundred percent na agree sa gustong mangyari ni Gavril. Natatakot pa rin ako na baka, mag-iba ang lahat at mas maging malala pa. “I didn’t expect this. Ano ba ‘tong pinasok ko.” Bigla niyang sabi saka natawa at naiiling-iling. “Wag mo na lang pakialaman, maybe what happened to Ms. Velarde was just luck.” Alangan kong sabi sa kanya. “Do you believe in luck?” tanong niya na pinagtaka ko. Hindi. Hindi ako naniniwala sa luck. Mas naniniwala ako sa destiny. If one thing was destined to be that way, it will happen that way. Hindi ko na nagawang sumagot sa tanong niya nang ihilera niya sa

    Huling Na-update : 2021-03-01
  • Dysfunctional   Chapter 7. “The sun will shine again”

    Chapter 7. “The sun will shine again”“Gavril?” bulalas ko nang pagbukas ko ng gate ay nasa labas si Gavril habang nakasakay sa bike. Parang sing ganda ng papasikat na araw ang ngiti niya.“Good morning, Roux. Tara, sabay na tayong pumasok.” Aya niya sa akin. Alangan kong pinagmasdan ulit ang bicycle na sinasakyan niya. “Hey, don’t worry, I’m a good driver sweet lover.” Natatawa niyang sabi.“Saan naman ako sasakay diyan?” tanong ko sa kanya.“Dito sa harap ko.” Nakangiti niyang sagot. Mas lalo akong nag-alangan na sumabay at sumakay sa bicycle niya. Sobra naming lapit sa isa’t-isa non! “Bakit? Are you still afraid? Hindi ba wala ka namang nakikitang vision about my death?” natatawa niyang sabi. “Alam mo kasi baka pinaglihi ako sa pusa, may siyam na buhay.” Pahabol pa niya saka malakas na tumawa.Tama naman siy

    Huling Na-update : 2021-03-01
  • Dysfunctional   Chapter 8. “How will you accept death?”

    Chapter 8. “How will you accept death?” “Bakit ka palaging may suot na wrist band sa kaliwang kamay mo?”Natahimik at napahinto si Gavril sa pagkain dahil sa tanong ko. Bakas at halata sa kanyang mukha ang pagkabigla at naging seryoso rin ang kanyag hitsura. Tiningnan ko lang siya habang hinihintay ang magiging sagot niya sa tanong ko.He took a deep breath and faced me with a bitter smile. “Trip ko lang, ang cool kaya para kang rakista.”Nag-sign ka siya ng rock and roll at malakas na tumawa. Napangiti na lang ako sa naging sagot niya pero mayroon sa pakiramdam ko na parang may hindi siya sinasabi sa akin. Sinulyapan ko pang muli ang wrist band sa kaliwang kamay niya.“Madalas ka ba nilang binubully?” napatingin ako sa kanya nang tanungin niya ako. Kumakain na ulit siya at nakatingin sa akin.Ibinaba ko sa mat ang baonan ko at kinuha ang tumbler ko saka uminom muna.

    Huling Na-update : 2021-03-01
  • Dysfunctional   Chapter 9. "Her Last Wish"

    Chapter 9. "Her Last Wish" “Hanggang kailan na lang ba? Aabot ba ako ng graduation namin?” tanong sa amin ni Patricia na kinabigla ko. Natahimik kami ni Gavril sa tanong ni Patricia at nagkatinginan. Bigla namang bumukas ang pinto at pumasok si Gwen kasama ang isang ginang na may bitbit na plastic ng prutas. Tiningnan kami ng ginang at mapait na ngumiti saka nilapitan si Patricia at nilapag sa side table ang dala niyang plastic ng prutas. “May bisita ka pala.” Mahinahon na sabi ng ginang na sa tingin ko ay ang Mama ni Patricia. Nilingon niya kami at ngumiti. “Kayo ba ‘yong sinasabi ni Gwen?” tanong sa amin ng ginang. So she knew about us. Marahan kaming tumango ni Gavril bilang sagot. “Ma, I am asking them if until when.” Biglang sabi ni Patricia. Tiningnan siya ng kanyang Mama at hinaplos ang pisngi nito. Habang pinapanuod ko sila, parang tinutusok ng aspili ang dibdib ko. A mother seeing her daughter slowly

    Huling Na-update : 2021-03-01
  • Dysfunctional   Chapter 10. "Out of my comfort zone"

    Chapter 10. "Out of my comfort zone" Recess nang puntahan ako ni Gavril sa classroom namin at niyaya niya ako na kumain sa may school garden para doon namin pag-usapan ang naisip niyang plano para kay Patricia. Hawak-hawak niya ang isang tinapay at isa na namang bottle ng softdrinks habang may tinitingnan sa notebook na hawak niya. “I did some research earlier in the library about cardiac arrest and what are the possible thing that might trigger it.” Saad niya at tiningnan ako. “Roux, explain mo nga sa akin ‘yong exact na mangyayari based sa vision mo about Patricia?” tanong niya. Kinuha ko ang notebook ko na may mga notes at kinuha ang note ni Patricia. Taimtim kong pinagmasdan ang note ni Patricia at binasa sa isip ko ang mga nakasulat dito. “Patricia is sitting in a wheelchair on the day of her graduation. Kasama niya ang Mama niya at Papa niya at ang ibang family niya, kasama rin si Gwen.” Kwento ko kay Gavril. “D

    Huling Na-update : 2021-03-01
  • Dysfunctional   Chapter 11. “Behind the black wrist band"

    Chapter 11. “Behind the black wrist band" Tulala ako habang nasa tabi ko naman si Gavril. Narito kami ngayon sa isang bench. Hindi ako nakakain ng maayos kanina dahil sa nangyari. May nakita na naman ako. Ito na nga ba ang sinasabi ko na dapat hindi na ako pumunta rito. “Sorry.” rinig kong sabi ni Gavril sa tabi ko. Tiningnan ko siya at kita ko ang pagsisisi sa kanyang mukha. “Dapat hindi nga kita sinama rito.” dagdag pa niya. Kinalma ko ang aking sarili at ngumiti. Birthday niya kaya dapat ay hindi siya malungkot ngayon. Huminga ako ng malalim at pinilit na ngumiti saka umiling. “Hayaan na natin. Hindi mo naman kasalanan.” sabi ko sa kanya. Natahimik naman siya at napasalubong ng kilay. “Ano ang nakita mo, Roux?” tanong niya. Iniwas ko ang tingin sa kanya at mariin na pumikit saka inalala ang nakita ko kanina nang tapikin ko ang kamay ng waitress kanina sa restaurant. Madilim ang lugar at tanging ilaw lan

    Huling Na-update : 2021-06-15

Pinakabagong kabanata

  • Dysfunctional   Epilogue

    EpilogueGavril’s Point of ViewFifteen Years had passed.The ambiance inside the courtroom was filled with tension as everyone inside is waiting for prosecutors and the defendant’s side to speak. Everyone is cautious and careful. The judge locked his eyes on anyone who is speaking. This is not actually a tough case, because I can actually prove this old man’s innocence. This is a case of murder but the real culprit of this crime framed up someone, pointing and setting up someone’s innocence.I sat very straight and calmly as I can while I am hearing the lawyer of the defendant’s statement. He stating the scenario capturing the main suspect of the crime. He also asked the suspect about his statement of what happened that night. I looked at the old man seated in the jury box seat as he was asking about the case. Kita ko ang labis na kaba at takot sa mata ng matanda. His voice

  • Dysfunctional   Chapter 50. “To infinity and beyond”

    Chapter 50. “To infinity and beyond”One..."Hey! Look there she is again!"Why do people are so judgemental?Two..."So, she really looks creepy, huh?"Why do people say hurtful things?Three..."I remember when we were in grade school? She kept on crying and we didn't know why?"If I could just ignore it, but I can't.Four..."Really? Do you know that she lives in a haunted house in our village?"If I could just find a cure or something to stop it.Five..."Hey! She's coming near...baka marinig ka niya."If I could just cover my ears just not to hear all of your heartless words.Six..."Oh my God!""Hey! You freak! How dare you!"If I could have a choice not to have this.Seven..."Oh! You slap her!" So, that I can live

  • Dysfunctional   Chapter 49. “Dark clouds, pouring rain”

    Chapter 49. “Dark clouds, pouring rain”March 15, 2019Naitakip ko ang dalawang palad ko sa aking mukha habang malinaw kong nakikita at naririnig ang matinis na tunog ng isang aparato sa loob ng emergency room. The doctor was applying CPR but in the end, the woman I bumped earlier died. "I'm sorry...I'm sorry..." I whispered as I wiping off my tears. Another death happened. Isa na namang pagkamatay na nakita ko. "Excuse me?" napapitlag ako nang may kumatok sa pinto ng cubicle kung nasaan ako. "Are you okay?"A deep voice of a man asked me. Nalito ako at nagtaka dahil nasa restroom ako dito sa school pero bakit may lalaki sa loob ng restroom ng mga babae?"I'm fine...just leave me." sagot ko habang inaayos ang sarili ko. I heard him chuckled. "You know what, you really scared me. I thought you're a ghost. Muntik nang hindi lumabas i

  • Dysfunctional   Chapter 48. “Thank you, my first love”

    Chapter 48. “Thank you, my first love”“Gavril stop. Stop all of this. Why do keep on insisting on what you are believing for? Kung ano ang iniisip mo sa tingin mo ay tama!” “Bakit hindi ba, Roux? Alam mo, hindi na rin kita maintindihan minsan. Hindi ko alam kung iniiwasan mo ba ako dahil sa note o sa nakita mo tungkol sa akin or may mas malalim pang dahilan. You run off my house when you knew that it’s my father’s portrait. Tell me, Roux!”“Hindi mo na kailangang malaman, Gavril. Dahil aalis na ako rito.”“Mahal na mahal kita, Roux pero parang pagod na ako…”The memories of what happened yesterday keep on lingering in my mind. Paulit-ulit na umi-echo sa tainga ko ang sinabi ni Gavril. Ramdam ko ang sobrang emosyon nang sabihin niya iyon. I don’t understand myself but I felt so guilty right now. Gavril

  • Dysfunctional   Chapter 47. “The Family Feud”

    Chapter 47. “The Family Feud”Buong araw kong pinag-iisipan kahapon ang lahat tungkol sa nalaman ko. What happened in the past is still clear in my mind. That tragic scene of my life, the day when my parents died in front of my own very eyes. And now that I found who is responsible for that tragedy. It was him, hindi ako maaaring magkamali. Pero sa likod ng galit na nararamdaman ko nang malaman kong Daddy ni Gavril ang taong nagpakidnapped sa akin noon, mayroon akong lungkot na nararamdaman. Bakit sa dami ng tao, magulang pa ng lalaking mahal ko ang gumawa noon?That day, I leave Gavril in confusion. Tumakbo lang ako palabas ng bahay nila without saying a word. Sobra akong nabigla at natakot nang malaman ko ‘yon. Kaya naman kahapon pa rin ako tinatawagan ni Gavril and he even went here pero hindi ko s

  • Dysfunctional   Chapter 46. “Mirror of our soul ”

    Chapter 46. “Mirror of our soul ”Eight years ago, I cannot see how beautiful the world was. I was blind and all I can see was darkness. Kapag magbi-birthday ako, palagi kong wish ay ang may mahanap nang magdo-donate ng mata para sa akin. Gusto kong makakita, gusto kong makita sila Mommy at Daddy. Gusto kong makita ang mundo, ang magagandang paligid. And when my 9th birthday coming, I told my Dad my birthday wish again, to be able to see. And that wish was commanded by my Dad.“Really, Dad? Makakakita na ako?” I was so excited that time when Dad said the news to me. He finally found eyes for me.“Yes, Princess…the operation we will do the operation tomorrow, so have to prepare and be strong.” My Dad said. I nodded so quickly in response to him.“Yes, Daddy…” sagot ko. I felt his hand slowly patted my head.&ldqu

  • Dysfunctional   Chapter 45. “Nightmare of the past ”

    Chapter 45. “Nightmare of the past ”It’s been a week since Gavril and I didn’t see and meet. And there are about five days before the said date of Gavril’s accident. Habang palapit nang palapit ang petsang nakasulat sa note ay mas lalo akong kinakabahan. Amanda and Alexis are busy with the last note. And since last week, we still didn’t find who is the person named Gabriel on the last note.These past few days, I feel like I went back to my old self, myself of being alone again. Siguro ay nasanay na ako na araw-araw ay nakikita at nakakasama ko si Gavril. Pero dahil kailangan namin hindi magkita para maiwasan ang mangyayari ay handa akong maging mag-isa. Alexis also forbids us to communicate with each other. Noong una ay nalungkot ako but later on I understand and realized Alexis’ order.Bukod sa hindi namin pagkikita ni Gavril ng isang Linggo, isa pa sa nangyari na pinagtataka ko ay ang palagi

  • Dysfunctional   Chapter 44. “Terrifying vision”

    Chapter 44. “Terrifying vision”Gavril Ahren SantillanMay 28, 20194:58 PMCar accidentHindi na ako nakatulog simula nang magising ako kanina dahil sa isang nakakatakot na panaginip. Parang totoo, parang totoo ang lahat. Papasikat na ang araw at nakaupo pa rin ako dito sa aking higaan habang hawak ang pilas ng isang note kung saan ko sinulat ang mga detalye tungkol kay Gavril. Malungkot ko itong pinagmamasdan. Ang pangalan niya, ang petsa, ang oras at ang pangyayaring tatapos sa kanyang buhay.Malalim akong huminga at kinalma ang aking sarili. Ramdam ko ang sakit ng aking mga mata dahil sa pamumugto nito. Kanina pa rin ako walang tigil sa kakaiyak. Natatakot ako. Natatakot akong mangyayari ito.Kinuha ko ang notebook kung saan nakalagay ang mga notes at tinago ang note kung saan nakasulat ang mangyayari kay Gavril. Bumaba na ako sa higaan ko at lalabas na sana

  • Dysfunctional   Chapter 43. “Mystery of the last note”

    Chapter 43. “Mystery of the last note”Tahimik kong pinagmamasdan ang mga batang naglalaro rito sa playground. Hapon na at naisipan kong ilabas muna si Sham-sham at maglakad-lakad dito sa village at nang mapadaan ako dito sa playground ay naupo muna ako at hawak ang tali ni Sham-sham na nasa tabi ko.Mag-iisang linggo na mula nang magbakasyon kami ni Gavril sa Tagaytay at manalo sa Kite Competition sa Cavite. Ganoon pa rin naman ang nangyayari, pumupunta si Gavril sa bahay, maglalaro sila ni Sham-sham, magku-kwentuhan kami at saka uuwi na siya. Pero sa ilang araw na palagi kong kasama si Gavril sa bahay, palagi ko pa ring naiisip ang sinabi sa akin ni Auntie Remi tungkol kay Gavril. I don’t understand why do I need to stay away from Gavril just because he is a Santillan? I don’t get it and what is the connection of Gavril’s family to ours? Bakit kilala ni Auntie Remi ang family ni Gavril?“Si Gavr

I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status