"Spring"AS Chin opened the shoji door ay tumambad sa paningin niya si Mae. The woman his been longing for a while.Ngunit hindi sa ganitong tagpo. As he looks at her, her hair is wet and dripping but there was another thing that caught his attention—that was the blood dripping from her body. She wears only a two tiny pieces of fabric, it was a mess and covered with blood. Pawisan itong naghabol ng hininga, she's struggling to breathe. Taas baba ang dibdib nito.The woman was wounded, he candefinitely tell. Her wound is visible in his eyes. Kita niyang sapo ng palad ni Mae ang tagiliran nito habang walang tigil na pumapatak ang dugo doon. He is panicking deep inside but he keeps his composure. Gusto niyang magsisigaw, mataranta at magpanic but hindi niya magawa. He is waiting for Mae to open up."M-Mr. Chin, I came back!" Mae proudly said na pinilit magsalita. Her eyes smile."Yes, you came, Mae." He force himself to smile, sinikap niyang kumalma at hindi mataranta. "Mr. Chin?"Umun
"Ryu the Dragon""DO you know that my favorite season is spring, Mae?"Natulos ako sa aking posisyon ng ilang segundo dahil sa narinig ko mula sa binata. Nang makabawi ay inayos ko ang aking upo sabay na binaling ko ang aking paningin kay Chin na ang atensyon ay nanatili sa daan. Tumikhim ako. Gusto kong marinig kung bakit tagsibol ang paborito nitong season. "W-Why?" mahina kong tanong na iniwan nang tingin ang binata at binaling ko ang sarili sa harap."Dahil gusto ko kasing nakikitang namumukadkad ang mga bulaklak, Mae."Napalunok ako sa narinig. Di ba iyon din naman ang sinabi sa akin ng lalaking nakatagpo ko dati walong taon na ang nakalipas? Maybe I am thinking too much. Pilit akong ngumiti. "O-of course sino naman ang hindi gusto ng spring season, who doesn't like to see flowers blooming.""Yeah, you're right, I am sure gusto mo din ng spring season.""Y-yes I do pero, I do have an allergyyyy-" and then I started sneezing. Oh boy, my allergy strikes! Sadyang nakalimutan kong m
"The Dragon Tattoo"BAGO pa ako makabalikwas paharap, Chin's eyes are on my naked back. I stilled a little before I recovered."H-Hanggang ngayon ba ay hindi ka pa rin marunong kumatok?!" I stammered like a b itch. Natatarantang akma kong hahablutin sana ang tuwalya ngunit sa isang iglap ay narating ni Chin ang kinatatayuan ko.Kung paano ay hindi ko alam sabay na pinigil nito ang braso kong akmang kuhanin ang tela. Sobrang lapit nito sa akin na gusto ko nalang malusaw sa tinding tensyon.Hindi ko inaasahan ang sumunod na ginawa nito, naging marahas ang kilos nito't walang pahintulot na hinagip ang batok ko.He looked at me. His eyes stared at me with a trace of certainty and desire. "There's no doubt!" he huskily whispered. Hindi ko ito maintindihan, blankong titig ang pinukol ko dito. "What's going on—Hindi man lang ako nito pinatapos sa tanong ko. Walang ingat at hindi nanghingi ng permisong sinalakay ni Chin ang mga labi ko. Hindi agad ako nakahuma sa gulat. I can feel his f
"Iniirog Kita Aking Binibini"SIMOY ng malamig na hangin ang dumampi sa aking pisngi dahilan upang magising ako mula sa mahimbing na pagkakatulog. Maingat at dahan dahan kong minulat ang mga mata. Sinipat ko ang paningin sa paligid hanggang tuluyang naalala ko ang buong pangyayari sa nagdaang gabi. Napakagat ako ng labi habang pinakiramdaman ko ang sarili. I am naked under the sheet. Pinamulahan ako ng pisngi nang sumagi sa aking alaala ang mga nangyari.My body aches like shit despite that I couldn't stop smiling so sweetly. Nang binaling ko ang paningin sa tabi ko. My heart flutters when I saw the man sleeping soundly next to me. I leaned on his chest while his arms wrapped around my waist. Inangat ko ang paningin dito. And there malaya kong nasilayan ang gwapong mukha nito. "A beautiful sight greeted my morning."Sobrang ingat na dinala ko ang mga daliri sa mukha ng binata, hinawi ko ang ilang hibla ng buhok nito. Mataman ko itong tinitigan. Nanatili itong nakapikit na nakayakap s
"Warm Aura""HOW come you're in Yamaguchi?" si Elma na nakatuon ang paningin sa daan. Minamaneho nito ang sasakyan ng Agency upang sunduin ako.Sa halip na sumagot ay hindi ko pinansin ang babae. Inihilig ko ang ulo sa headrest at pinikit ang mga mata. Rinig ko ang pagbuntong hininga nito nang walang makuhang sagot mula sa akin."Okay ka lang ba Trin?" nahihimigan ko ang pag-alala sa boses nito. "Nanibago ako sa iyo ba't ang tahimik mo, halos mag-aapat na oras na tayo dito sa loob ng kotse pero panay buntong hininga lang ang naririnig ko!"Umungol ako. "Pagod lang ako, alam mo naman I was injured hindi pa masyadong nakabawi ang katawan ko." dahilan ko na nanatiling nakasandal ang ulo sa headrest. "Eh kung ganon h'wag mong pwersahen ang sarili mo't magpahinga ka na muna," suhestiyon nito."Nah, I am fine," giit ko.Dinig kong umungol ito bilang pagsang-ayon. "We are now in Osaka, Trin... Oh wait!" bulalas ni Elma na nakatuon ang paningin sa Mikimoto jewelry shop sa kabilang kalye na a
"Shi Bane Tatsu"SUOT ang itim na leather long sleeve jumpsuit, flat knee boots, tinali ko ang mahaba kong buhok saka ko sinukbit ang itim sa baseball cap. Kinubli ko rin ang mukha gamit ang itim sa mask.Inihanda ko na ang sarili para sa susunod kong target na si Shi bane Tatsu the faceless gang leader of Gokudo Soshiki. Wala akong masyadong impormasyon na nakuha kay Claw maliban sa edad nitong mahigit setenta anyos 'yon lang at wala na. Napangiwi ako, mukhang mahihirapan ako sa panghuling target kong to' wala akong makuhang tumpak na detalye, hindi ko alam kong makilala ko ba agad ang target.Napabuntong hininga ako nang maalala ko si Yuma-sama, hindi ko agad ito nakilala dahil malimit ang impormasyon na binigay ng agency at ang larawan nito ay nun pang bata pa lamang ang matanda. Well, as if I do have other choice but to do the task.Nagkibit balikat ay sinukbit ko sa waist holster belt ang MAC-10 handgun, dala ang ilan pang mga secret weapons na sinilid ko sa maliit na pocket
"Fall and Spring"BAGO pa ako nakabawi mula sa atake ni Shi Bane Tatsu ay namalayan ko nalang ang pagkalugay ng buhok ko. Dama ko ang pagkahati ng sumbrero at ang pagkahulog niyon sa paanan ko but my mask is still on. I stunned like a twig there, however I immediately recovered. I smirked.What's the point of learning the Kenjutsu? Bullshit!Kaya nang lumanding ang lalaki mula sa atake nito sa aking likuran ay mabilis akong kumilos, tila hangin ay umikot ako't pinasadahan ko ito sa matalas kong katana and as I was about to land, I slit his shirt, leaving his muscled abdominal visible."So, you are responsible for the death of my people huh?" nahihimigan ko ang panggigigil sa boses nito mula sa likuran ko. No doubt he is Shi Bane Tatsu, I must erase him at all costs.Bago pa ako makabalikwas paharap ay kumilos na ito. Doing faster than lightning stunts, tila isang papel na dumaan pa-ikot sa kinatatayuan ko, before I could recover, I sensed that the sleeves of my clothes were falling a
"A New Beginning?"HINDI pa rin tumitila ang ulan nang marating ko ang tapat ng bagong bahay na naipundar ko. Maingat na inapakan ko ang preno ng dala kong Jeep Wrangler. Nilingon ko ang mga iba ko pang gamit na nakasalsal sa passenger seat sa likod. Nahagip ko ang dilaw na payong. Isang buntong hininga ang aking pinakawalan na nakatuon ang paningin doon, wala sa sariling napasapo ako sa aking tiyan. Naalala ko na naman ang sinabi ng lalaki, and when I think about it tila ba alam nito ang mangyayari sa buhay ko. Nawalan man ako ngunit may panibago namang sumisibol, kahit na ba sabihin kong hindi pa ako handa ngunit tinatanggap ko ito ng malugod at buong puso alang-alang sa munting buhay na dinadala ko. "I am not alone anymore, I have this cute little angel."Neto ding buwan na ito nakatanggap ako ng telegrama mula sa abogado ng ama ko na sumasakabilang buhay na si Don Vicente Ellis, hindi ko man lang ito naabotan dahil sa aking mission sa Japan. Kahit na ba hindi maganda ang relasy
"Finale"Winter Season February"Hijo ni kenkona otokonoko, wakai masuta (Isang napakalusog na batang lalaki, young master.)" si Daiki ang personal na doctor ng Hayashi, nilahad nito ang sanggol na bagong silang. Chin eyes went into tears as he looks the little angel in his arms.All his life he wanted to live a simple life with his family and here he is his dream came true. Well, not so simple he still lives in the present with a golden spoon in his mouth. But having Mae and this little angel he couldn't ask for anything more. The blessings he received are too many. Natagpuan niya ang kanyang diwata sa hindi inaasahang lugar at oras pero hindi niya iyon pinagsisihan sa halip tinuring niya iyong isang blessing in disguise."Young master," si Grayson na maluha-luha na hinawakan ang kamay ng bata. "He looks like you-Biglang umiyak ang sanggol. "Grayson!""And of course his attitude too!" nagmamaktol na inilayu ni Grayson ang sarili sa bata."I will name him Fuyuki-" sabi niya na ng
"Ang Diwata sa Taglagas"INGAY mula sa walang kataposan ulan ang nagpagising sa aking diwa mula sa mahimbing na pagkatulog. Dama kong may nakadagan sa beywang ko. Nakapulupot na mga braso. Again I am naked under the sheet but this time I am with the man that I've been longing all my life.Isang matamis na ngiti ang pinakawalan ko sa labi sabay na binaling ang sarili sa gwapong lalaki na katabi ko. Walang sawang pinaglakbay ko ang tingin sa gwapong mukha ng binata. A breathtakingly image right in front of me. "How do you manage to be so handsome in the morning and you smells good too?"Kusa kong dinala ang mga daliri sa pisngi ni Chin upang haplosin iyon. "I love you, Chin." bulong ko.Napa-igtad ako nang biglang hagipin ni Chin ang palad ko, sinakop iyon, gising na rin pala ito. "I love you too, Mae," paos na sabi nitong nanatili ang mga matang nakapikit. He smiles sexily. "So now, where's that mentally ill boyfriend of yours, huh?" nanghahamon na turan nitong sabay binuka ang s
"Maulan na Kalangitan"HALOS madurog ang bagang ni Chin sa tinding pagtiim bagang dahil sa kanyang natuklasan. How come he was so naive?"Fvck!" umalingawngaw ang kanyang mura sa loob ng silid sabay hinagis ang hawak ng tasa ng tsaa sa kung saang espasyo.Mabuti at maagap si Grayson at naka-ilag agad kundi ang gwapong mukha nito'y nadali."Young master, come down!""Grayson, leave the room at once!""But—"Grayson!""Right away, young master."Tumalilis ang amerikano at deritsong lumabas ng silid.Marahas na kinuha ni Chin ang isang o tanto at walang dalawang isip na inasinta ang isang mamahaling kasangkapan sa loob ng silid at iyon ay nabasag. Isang mapait na ngiti ang pinakawalan ng binata pagkatapos. What he felt towards the woman named Chandra was not an affection but a resentment. Kaya pala ganoon nalang na hindi niya maipakali ang sarili sa tuwina nandyan ang babae nang dahil pala, she was the reason why the Gokudo is suffering today. The woman killed the five members of th
"Ang Babae at Ang Sining"BINABAD ni Chin ang sarili sa maaligamgam na tubig sa loob ng banyo, nakapikit na dinama niya iyon. Hindi niya namamalayan na mapangiti siya ng sobrang lapad. Hindi niya maiwaglit ang mukha ni Chandra sa isipan niya.Hindi niya maintindihan ang sarili ngunit ang puso niya ay puno ng kagalakan nang makasama niya ang babae. Mas lalong hindi niya maipaliwanag ngunit nang madinig niya ang tibok ng puso ng munting anghel sa sinapupunan nito ay tila gusto niyang magtatalon sa tuwa. Parang dinuyan siya sa alapaap. Hindi mapakali ang puso niya. Kung tutuusin she is just a neighbor and nothings more. Anong meron sa babaeng iyon at ganito nalang ang epekto nito sa kanya? Alam niyang hindi siya dapat makadama ng ganito datapwat hindi niya mapigilan. "Holy Sh it!" wala sa oras na natampal niya ang palad sa ibabaw ng tubig, wala sa oras na nagtalsikan iyon. Hindi niya dapat pagtuonan ng pansin ang babae ngunit hindi nalang niya namamalayan ang sarili at pinupuntahan ni
"Punla na Sumisibol"IPINAGLUTO ako ng binata nang gabing iyon. Hindi rin ako tumutol at pinaunlakan ko nalang ang pagmamagandang loob nito. He said that he can offer company until makahanap ako ng makakasama sa bahay."Miss Chandra, if you're bored, I can also accompany you to Misaki, if I have errands when I can't accompany you.""Mr. Chiharu, I'm not paralyzed, I can still do the housework and I have a friend who visits from time to time. I allow you to join me tonight because you persisted."Dinig kong bumuntong hininga ang binata. Naka-upo kami sa balcony ng bahay pinagmasdan ang madilim na kawalan."I am sorry if I persisted, hindi ko rin maintindihan ang sarili ko, Miss Chandra.""Mr. Chiharu—"Did you know that I was diagnosed with amnesia? I had an accident and when I woke up from the coma, some parts of my memory were lost."Mariin akong napakagat ng labi. Now! nasagot na nito ang matagal ng tanong sa utak ko, kung paano ako nito nakalimutan. Chin is mentally ill. If it was
"Let Me Take Care of You"CARRYING the remains of his dog, Chin went to the gate of Chandra's house. Napahinto siya sa kanyang mga hakbang nang mahagip ng kanyang paningin ang babae. Naka-upo sa pandalawahang bench sa bakuran nito. Nakatalikod habang nakatingala sa kawalan. Hindi niya alam kung bakit basta nalang ito naluha kanina habang naghuhukay siya. Dahilan nito'y napuwing daw ito. Hindi nalang din niya kinulit pa.Habang minamasdan niya ito mula sa likuran ay hindi niya maiwasang makadama ng awa. As he looked at her, he saw sadness in her eyes, or maybe he was just mistaken. He suddenly felt that he wanted to care and protect her. Hindi siya dapat makadama ng ganito para sa babae sapagkat bago pa lang sila magkakilala ngunit hindi niya maunawaan ang sarili pero tila may pinukaw ito sa damdamin niya.The lady is pretty she will even looks prettier when she smile, and he wish she could see her wearing those pretty smile.Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan niya na pi
"Mr. Spring""CHIN," mahina kong usal na nakatingin sa bulto sa aking harapan.The man stared at me intently with his hazel brown eyes.Naninigas ako't hindi ko alam ang gagawin ko. How is it possible? No. Panaginip lang to'. Or maybe I am hallucinating, sobrang miss ko lang si Chin kaya basta basta nalang ito lumilitaw sa balintataw ko. Napangiti ako ng mapakla habang inaninag ko ang imahe sa aking harapan. Ngunit wala itong pinagka-iba kay Chin, mahaba ang buhok na nakapusod, a Japanese-American blood, he is tall too. His face is so identical with Chin. Naipilig ko ang aking ulo na hindi hiniwalay ang paningin sa gwapong mukha ng lalaki. Maybe I am just dreaming, kaya diniin ko ang kagat sa aking pang-ibabang labi na halos dumugo iyon. Napakislot ako dahil sa ginawa ko, I felt pain, I am not dreaming indeed! Naninigas akong tinitigan ito, tila nagapagong ang takbo ng oras sa sandaling ito. Lumipad ang utak ko't hindi agad ako nakabawi mula sa pagkabigla. Ang hindi ko namamalayan
"Spying the Spy"TILA napako si Chin sa kanyang kinatatayuan nang maramdaman niyang nakatutok ang baril sa ulo niya."Who are you?" Dinig niyang tanong ng babae. Hindi niya malaman sa sarili kung bakit ganun nalang ang kaba sa dibdib niya nang marinig niya ang boses nito. Parang may binuhay iyon sa dugo niya na hindi niya matukoy. Hindi siya kinabahan dahil natakot siya. It was something different but he couldn't define. "Who are you and why are you wandering outside my house?"Kaya daling nagbawi ang binata, sing gaan ng papel ay kumilos ang kanyang palad, maingat na kinabig niya sa kanyang daliri ang hawak nitong baril sabay na lumipad iyon sa ere. Magkasabay halos nilang tiningala at sinundan iyon ng tingin. Naging maagap ang binata at agad iyong dinakma at sinalo. He automatically released the magazine full of bullets.He saw the woman stiffen at what he did. He could see the shock in her grayish eyes. She stared at him intently.Hawak ang handgun ay hinakbang niya ang paa papalap
"A New Beginning?"HINDI pa rin tumitila ang ulan nang marating ko ang tapat ng bagong bahay na naipundar ko. Maingat na inapakan ko ang preno ng dala kong Jeep Wrangler. Nilingon ko ang mga iba ko pang gamit na nakasalsal sa passenger seat sa likod. Nahagip ko ang dilaw na payong. Isang buntong hininga ang aking pinakawalan na nakatuon ang paningin doon, wala sa sariling napasapo ako sa aking tiyan. Naalala ko na naman ang sinabi ng lalaki, and when I think about it tila ba alam nito ang mangyayari sa buhay ko. Nawalan man ako ngunit may panibago namang sumisibol, kahit na ba sabihin kong hindi pa ako handa ngunit tinatanggap ko ito ng malugod at buong puso alang-alang sa munting buhay na dinadala ko. "I am not alone anymore, I have this cute little angel."Neto ding buwan na ito nakatanggap ako ng telegrama mula sa abogado ng ama ko na sumasakabilang buhay na si Don Vicente Ellis, hindi ko man lang ito naabotan dahil sa aking mission sa Japan. Kahit na ba hindi maganda ang relasy