ATASHIA"Oh, my god! How dare you sampal may son!" Nagulat ako sa biglang pagsali ni Ma'am Olivia sa gulo sa loob ng bahay namin. Nakapasok siya ng gate dahil hindi ko ni-lock iyon nang dumating sina Nanay at Loida. Dinaluhog ni Ma'am Olivia si Nanay kaya napapikit na lang ako. Riot kung riot ang ganap sa loob ng bahay. Daig pa namin ang nasa war zone area. Gosh, parang wala nang katapusan ang gulo at paghihirap sa buhay ko. Ayaw ko namang iwan si Lance kahit na sinaktan niya rin ako emotionally dahil kay Belle. Napasabunot na lang ako sa aking buhok at dahan-dahan akong umupo sa silya. Pinabayaan kong magsampalan at sabunutan ang mga ina namin ni Lance. “Let’s go out,” yaya sa akin ni Lance. Hinawakan niya ako sa braso at pilit itinayo. “Saan naman tayo pupunta?” tanong ko sa kaniya. “Anywhere. Ayaw ko lang marinig ang ingay nila.” Sumama ako kay Lance. Sumunod din si Loida. Habang nag-uusap kami ni Lance malapit sa gate ay panay ang balibagan ng mga magulang namin sa loob ng b
LANCE No English policy kami ni Atashia sa bago naming bahay. Finally, I had the best time of my life with her. Kahit ang mga simpleng kailangan ko ay inihahanda niya. Literal na she is a housewife material kahit na madalas ay umaalis din siya para magtinda ng mga lutong ulam. It's been three months simula ng lumipat kami sa Siniloan. Our life is so simple. No more dramas. Walang gulo. Tama ang naging desisyon ko. Kahit mahirap ang pamumuhay namin ni Atashia ay naging masaya at peaceful rin ang pagsasama namin. No one in our neighborhood knows that I was once a CEO of a multi-million company. Hindi rin nila alam na ako ang nag-iisang anak ni Congressman Demitri Henzon. Sinikap kong mamuhay ng normal sa isang unfamiliar na environment. It was hard at first, really so hard. But Atashia makes my life's battle easier. Nabalitaan kong nagkasakit daw si mommy dahil sa biglang pagkawala ko. Nag-alala ako sa kaniya pero hindi rin mawala sa isip ko na it was just for a show para lumabas
ATASHIAParang gusto kong magtago na lang sa loob ng CR nang nakita ko sina Lance at Jaspher. Hindi man lang kasi nagsabi ang asawa ko na may isasama pala siyang asungot sa bahay. Simula nang nalaman kong magkarelasyon sina Nanay at Jaspher ay nawala ang amor ko sa lalaking kasama ng asawa ko. Pero bilang tao, kailangan ko siyang harapin. "Love is so complicated, huh?" Parang nang-aasar na wika ni Jaspher. "Don't worry, guys. Your secrets are safe with me. Iyon nga lang, kailangan ninyo akong pakainin ng madalas dito. Okay ba iyon sa inyo?" "Wala kaming bigas at ulam para sa isa pang dagdag na pakakainin," prangka kong sabi. Well, it's a silent way of telling him that he is not welcome in our house. "Magdadala ako ng pwedeng iluto. Magaling ka namang magluto, Atashia, 'di ba? Ang sarap nga ng ulam na ito."Napaismid ako. Dapat pala ay inalatan ko ang niluto kong paksiw na bangus, tapos nilagyan ko ng napakaraming ampalaya at saka nilubog ko sa isang litro na suka. Ewan ko na lang
OLIVIA My son and his wife left their house pero tinaasan ko lang ng kilay iyon. Duh, I am not tatanga-tanga like what they are thinking. Kaya nga ako naging parte ng Henzon Family because beauty and brain talaga ako. Even my in-laws noong nabubuhay pa sila ay believe na believe sa akin. Mula sa house nila sa South ay sinundan ng isa sa mga kakilala ni Mark sina Lance at Atashia hanggang makarating ang mga ito sa Siniloan. I want to make action na pero pinigilan ako ni Demitri. My duwag na mister told me to wait and act silently. I made headline na kunwari may sakit ako, but, duh, my son doesn't care at all. He did not show up, my god. That was very frustrating. I cry-cry pero saglit lang naman. I don't think Jaspher Regalado will make pakialam sa problema nina Lance and Atashia. So, I am free to do whatever I want kaya naman I gives suhol sa engineer na kakilala ni Mark at sa foreman. "Make sure that you will give a lot of mahirap na trabaho sa baby boy ko, huh? I know him kasi
ATASHIAMaaga pa lang ay nasa bahay na agad namin si Jaspher. Sa bahay na siya nag-almusal at mukhang lasing pa. "Regalado, hindi hotel ang bahay na ito," saad ni Lance. Halatang hindi n'ya gustong makita ang dati niyang kaibigan. "Yeah, I know. I am here to warn you, Lance. I saw your mommy in the bar last night."Nabitawan ko ang pitsel na aking hawak at tumapon ang lahat ng laman noon sa sahig. Maagap naman na pinulot iyon ni Lance. Hindi ko napigilan ang panginginig ng aking mga kamay. Ngayong alam na ni Lance ang tungkol sa pananatili ng Mommy niya sa Siniloan, I decided na sabihin na rin sa asawa ko kung ano ang nakita ko sa restaurant noong birthday niya. Hinintay ko lang makaalis si Jaspher. "Hon, pasensya ka na kung naglihim ako sa 'yo." Bumuntong-hininga ako. "May sasabihin ako sa iyo," pagpapatuloy ko. "Tungkol saan naman iyan, Atashia?" Lalong nadagdagan ang kaba sa dibdib ko. My Husband was so serious. Wala man lang ka-ngiti-ngiti sa kan'yang mga labi. "Noong birthd
ATASHIA Nine hours ang itinagal ng operasyon kay Lance. Nine hours na nakakabaliw. Masaya akong naging successful iyon kahit sabi ng mga doktor ay isa iyon sa pinakamahirap na operasyon na isinagawa nila. Nevertheless, I am not completely happy. Hindi pa rin kasi nagkakaroon ng malay si Lance. Ang sabi ng mga manggagamot ay delikado pa rin daw ang lagay ng asawa ko. Nagbigay sila ng oras, subalit hindi man lang nagpakita ng sign ang mister ko na magigising siya. Hanggang sa ideklara ng mga doktor na comatose na siya. Nakakapanghina. Nakakaubos ng katinuan. Gayunpaman, mas pinili kong maging positibo. Nagsimula na rin akong palakasin ang sarili ko. Natutulog ako ng sapat sa silid na kinuha ni Jhaspher para kay Lance. Kumakain na rin ako ng tama sa oras. Hindi ako pwedeng magutom o kaya mapagod ng sobra lalo na at sixteen weeks pa lang ang baby na nasa sinapupunan ko. Sabi ng doctor ay pwedeng makaapekto ang stress, puyat, gutom at pagod sa ipinagbubuntis ko kaya naman pilit k
ATASHIA Kung mahirap ang sitwasyon dati, it's more difficult during the pandemic. Hindi na ako pinapayagan na lumabas sa private room na kinuha ni Jaspher para kay Lance. Everyone seems hopeless. Parang nasa Limbo ang pakiramdam ng mga tao sa ospital dahil hindi namin alam kung ano ang mangyayari sa mga susunod na araw. Hanggang sa nakatanggap ako ng isang masamang balita, sinundo raw si Nanay ng mga barangay officials dahil positive siya sa Covid. Very tormenting ang bawat oras na lumipas. Hindi kasi alam ni Loida kung saan dinala si Nanay dahil hindi pa bumabalik ang mga barangay officials. Bawal silang lumabas ng bahay dahil sa maraming kaso ng sakit sa lugar namin. "Lance, kumusta ang pakiramdam mo? Ang dami nang nagbago sa labas. Sana magising ka na during pandemic para walang chance ang mga magulang mo na kunin ka. Bawal na kasi silang pumasok dito sa hospital. Naka-lockdown din ang maraming lugar sa labas," kwento ko kay Lance. Subalit tila ayaw pa akong pagbigyan ng lang
ATASHIAI woke up dahil sa hawak sa akin ng isang malambot na kamay. Agad akong yumakap sa leeg ng may-ari noon. Nakaupo siya sa upuan na nasa gilid ng kama at ako naman ay nanatiling nakahiga. "Jaspher, wala na si Lance. I-itinakas na siya ng mga magulang niya," sumbong ko sa lalaking hindi nagdalawang-isip na yakapin din ako. "Stop crying, Atashia. We are now looking for them. Nandito na ako. Mabuti na lang at tinawagan ako ng doktor ni Lance." Hinagod ni Jaspher ang likod ko pero hindi noon nabawasan ang sakit na nararamdaman ko. "Jaspher, kung alam ko lang na ganito ang mangyayari, sana dito na lang ako nanganak. Sana hindi ko na lang iniwan ang asawa ko.""Atashia, no one expected this to happen. Malalaman din natin eventually kung saan si Lance dinala ng parents niya." "Si Liza, nasaan siya?" Iginala ko ang aking paningin sa buong paligid. "Who's Liza?" Jaspher asked. "Iyong nars na ipinadala mo." Napaupo na ako sa kama. "Nars? Wala akong nars na naipadala rito. Hindi tin
ATASHIA Makalipas ang tatlong taon, naghahanda ako sa isa na namang okasyon. Birthday ng inaanak namin ni Lance at ang restaurant ko ang magse-serve ng pagkain doon. Excited na ako para sa okasyon na iyon lalo na at matagal kong hindi nakita si Loida. "Wenna, tapos na ba tayo? Gemma okay na ba lahat?" tanong ko sa dalawa. "Okay na po, 'Wag na pong ma-pressure," sagot naman sa akin ni Gemma na ngayon ay nakakalakad na. "Naku, sobrang praning na praning na naman si Atashia," wika ni Wenna. "Kami na ang bahala rito. Umuwi ka na para makapag-prepare ka na rin. Aba, hindi ka pwedeng pumunta roon na haggard na haggard ka." "Kung sabagay, matagal ko rin na iniwan sa inyo ang restaurant at napatakbo ninyo ito ng maayos. Ano ba naman ang isang birthday party, 'di ba?" tanong ko sa kanila. "Easy," sabay na sagot ng dalawa. Nagkatawanan kaming tatlo. Pagkatapos kong ma-check ang ilan pang detalye, umuwi na rin ako kaagad. Sa bahay ay naabutan kong nanonood ng TV si Lance. Kinansela niy
LANCEMy heart is beating so fast. Dalawang taong minamahal ko ang kritikal ngayon sa ospital. Kapwa sila sa dibdib ang tama. Hindi ko alam kung ano ang nararamdaman ko habang pinapanood ko sila na kapwa lumalaban para mabuhay. Tita Olivia. Parang napakahirap tawaging tita ang taong buong buhay ko ay tinawag kong mommy. Sa paglabas ng katotohanan, my heart is aching. I keep denying that everything I have heard is true. Hindi ko alam kung dapat ko rin bang sisihin si Daddy sa mga naganap. Sa ngayon ay nasa presinto rin siya dahil sa ginawa niyang pagbaril kay mommy, Tita Olivia pala. Hindi! Mas gusto ko siyang tawagin na Mommy Olivia. Samantala, iniimbestigahan ng mga pulis si Mark na kaagad nahuli pagkatapos niyang paputukan sa dibdib si Mommy Olivia. Dumating din sa hospital ang mga Regalado. Matindi ang takot na nararamdaman ko. Wala akong masabi sa kanila kung hindi ang pasensya. "It's not your fault. Matapang ang kapatid ko kaya sigurado akong lalaban siya para sa inyo ni C
OLIVIAI am so mad. Nakatakas silang lahat at wala akong nagawa. Wala kasing silbi ang mga tauhan ko. Wala talaga akong ideya kung ano ang nangyari. Nagising na lang ako isang madaling-araw na nagkakagulo na ang mga tauhan ko. Wala na ang mga bihag namin. Gosh, I am so irritated. I make paypay to myself kasi sobra akong nababanas. Lahat kasi ay nawala na sa akin; my husband, my son, everything. And it is because of Atashia. Para siyang leech na hindi maalis-alis sa sistema ko. I'm so galit na talaga. Habang naghahanap kami sa mga nakatakas na bihag, biglang dumating ang napakaraming alagad ng batas. Hindi ko alam kung sino ang nagsumbong sa kanila o tumawag sa kanila, ngunit naiinis ako dahil pakialamero sila. I want to welcome them naman. Unfortunately, hindi pagtanggap sa isang simpleng bisita lang ang gagawin ko sa kanila, kung hindi with a blast na. That's awesome, right? Dahil nilulusob na kami ng mga alagad ng batas, we decided na pumunta na muna sa kakahuyan. Instead na ako
ATASHIAParang donya na pumasok si Ma'am Olivia sa silid na kinaroroonan namin ni Misis Friol. Agad kong itinago sa aking likuran ang basa pa rin na mga kamay ko. Iniiwasan ko kasi na magtanong siya ng kung anu-ano dahil hindi pa naman ako sanay magsinungaling. “Have you seen Belle?" tanong ni Ma'am Olivia sa aming dalawa ng kasama ko. Nangatal ang mga labi ko dahil sa sobrang nerbyos. "We are not lost and found section,” biglang sagot ni Mrs. Friol. "You are so taray, huh?" Palaban na sabi ni Ma'am Olivia sa ginang na kasama ko.Hinawakan ko ang kamay ni Misis Friol para patahimikin siya. Iyon lang kasi ang paraan para mapigilan si Ma'am Olivia sa pwede niyang gawin. Hanggang sa lumabas nga siya ng silid namin. Saktong pagpasok naman ni Liza hindi sa galing sa ibang direksyon. *Bakit nandito ka?" tanong ko kay Liza. "Magmadali kayo. Tatakas na tayo," sagot ni Liza. "Agad-agad? Ngayon na?" tanong ko para makasigurado. “Bakit biglaan?”"Oo. Inutusan ako ni Sir Lance na puntahan
ATASHIAPanay ang iyak ko habang inaasikaso ko si Mrs. Friol. Mabuti na lamang at nakumbinsi ko siyang kailangan naming makaalis ng La Aurora at dapat pareho kaming buhay kapag nangyari iyon. Nilinis ko ang mga sugat niya sa katawan. Pinakain ko rin siya ng iniwang pagkain ng mga tauhan ni Ma’am Olivia. Dahil puno ng pagkain ang lamesa sa silid ko, marami siyang pagpipilian. Isang rason kung bakit hindi iyon nagagalaw ay dahil natatakot ako na baka matulad ako kay Lance. Kung may kemikal man na nilagay doon ang mga tauhan ni Ma’am Olivia, malalaman ko sa pamamagitan ni Mrs. Friol.Habang nakahiga siya sa kama na hinihigaan ko, unti-unti ko siyang tinatanong tungkol kay Belle. “We adopted her from a children foundation na tinutulungan namin dati ng aking asawa,” kwento ni Mrs. Friol. “We have no idea who her parents were. Why are you asking me these questions now?” “May nagsabi po kasi sa akin na ang tunay na ina ni Belle ay si Ma'am Olivia,” saad ko.Kahit labis ang panghihina ay p
ATASHIA Kinabukasan, parang bomba na ibinandera ni Belle sa harapan ko ang mga larawan nila ni Lance. Parang sasabog ang dibdib ko sa mga nakita ko. The bed is familiar. Kahit ilang beses lang akong natulog doon ay kabisado ko ang silid kung saan kinuha ang mga litrato. Hindi ako kaagad nakapagsalita. Nanginginig ang mga kamay na dinampot ko isa-isa ang mga larawan. Nangingilid din ang luha sa aking mga mata. "Hindi totoo ito," usal ko. Ngumiti si Belle na para bang tuwang-tuwa siya sa reaksyon ko. Kitang-kita ko rin ang pagtaas ng kanyang kilay habang parang awang-awa siya sa akin. "Don't be so stupid. Atashia, nasa harapan mo na ang katotohanan. Kakampi talaga namin si Lance. Pinaiikot ka lang ng nobyo ko. Lahat ng mga nangyayari ngayon ay alam niya. Nandito siya sa La Aurora hindi para iligtas ka kung hindi para tulungan kami na patayin ka. Hindi ako kasing sama nila ng mommy niya. Although karelasyon ko ang asawa mo, napipilitan lang talaga akong gawin ang mali dahil hawak
LANCE"Welcome home, Lance!" Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o hindi sa muli naming pagkikita ni Mommy. Tuwang-tuwa na niyakap niya ako at hinalikan sa aking pisngi subalit hindi ko maramdaman ang pananabik sa isang ina. My heart was full of anger. All I wanted was to punch her, but I know I shouldn't do that. I should retain my respect to my mother despite all the pain she brought in the family. "Alisin mo na ang baril na nakatutok sa anak ko. Duh, if you make him patay, I'm gonna kill you also," banta ni Mommy sa lalaking nasa likuran ko. "Marami ka na palang mga tauhan, mommy." Hindi naiwasan na bulalas ko."Yeah, I need them. You know naman na hindi ko gustong matalo sa kahit na anong kompetisyon, lalo na kung ang makakalaban ko ay ang pamilya ng asawa mo at lalong-lalo na ang asawa mo. I hate them. Kahit si Matty ay ‘di ko na crush. Kinamumuhian ko na siya, Lance." Iginala ko ang aking paningin sa buong living room ng mansion ng aking lolo at lola. Napakatahimik talaga at
LANCENabalitaan kong tumawag ang kidnaper ni Atashia sa biyanan ko. I thought it was mom pero boses matandang lalaki raw ang nakausap ni Sir Matty. The police were trying to locate the location of the caller but according to Jaspher, hindi nila nakuha iyon. Maraming tao na ang tinawagan ko para lang malaman kung nasaan ang asawa ko, pero puro negative ang result. Nawawalan na ako ng pag-asa lalo pa at halos isang linggo nang nawawala si Atahsia. Mabuti na lamang at laging pinapaalala sa akin ni Daddy na ako ang lakas ng anak ko. Charlene was crying all night. She's waiting for her mom. Dahil sa mansion ng mga Regalado pa rin ako nakatira kaya kahit paano ay natutulungan ako ni Jaspher magpatahan sa aking anak. Sa kabilang banda, hanggang ngayon ay hindi pa rin matukoy kung sino ang kalansay na natagpuan sa basement ng aming mansion. Even Dad could not identify the corpse. Naging isang malaking palaisipan iyon sa aming pamilya. Nang tinanong din kasi ang aming mga kamag-anak, wala
OLIVIA I make kulong si Atashia sa isang silid kung saan hindi siya pwedeng lumabas. When I visited her sa kinaroroonan niya, tuwang-tuwa ako sa nakita ko. She's so pathetic. Although hindi siya umiiyak, alam kong takot na takot siya. Habang tinitingnan ko siya, tuwang-tuwa ako. At last, nagawa ko rin makuha ang babaeng naging reason why my unico hijo distanced himself to me. Gosh, kapag naiisip ko ang mga nangyari ay parang gusto ko na siyang patayin ora mismo. "Tita, bakit hindi natin siya pahirapan habang nasa atin siya? Makaganti man lang tayo sa mga kasalanan niya sa atin," Belle suggested. Nagliwanag ang mukha ko. Bakit nga ba hindi, di ba? Habang nakataas ang kilay ko ay pinag-iisipan kong mabuti kung ano ang magandang gawin para mahirapan si Atashia. "Ma'am, saka n'yo na pahirapan ang babaeng iyan 'pag nasa atin na ang pera," sabad ni Rey— isa sa mga pinagkakatiwalaan kong tauhan. "Tama si Rey," segunda ni Mark. "Kapag nalaman ng mga Regalado na sinaktan n'yo siya, bak