CHAPTER 2

-Dianne's-

Paano naging kami? Yun ang hindi ko alam. I mean padalos dalos ako noon kaya nung nanligaw siya sa akin kahit wala akong ideya kung gusto niya ba ako or trip nya lang na ligawan ako ay sinagot ko pa rin siya.

Wala lang! Siguro kaya ko siya sinagot kase gusto ko maramdaman kung ano ba talaga ang pakiramdam ng umiibig. Kalokohan para sa iba pero wala eh, isa lang akong tao na mang-mang pagdating sa paghahanap ng True Love.

Nakita kong tumayo na ang babae kaya agad kong kinuha ang aking cellphone sa bag ko para kunyari may china-chat ako. At nung nakalabas na ay saka ako tumayo at pumasok na din at tinungo ang lamesa kung saan nakaupo si Ian.

At nung nasa harapan na niya ako ay kita kong medyo nagulat siya at sabay lingon sa pintuan kung saan lumabas yung babae na kasama niya kanina, medyo kabado siya nung humarap ulit saakin.

"K-kanina pa kita hinihintay D." Sabi niya na parang nauutal-utal pa.

"Sorry medyo traffic kasi kaya natagalan ako. Sabay upo ko. Ano bang meron at biglaan naman yata ang pagkita natin?" Tanong ko sa kanya.

Pero hindi pa ako nakaka-upo ay biglang umimik si Ian.

"Let's break up Dianne. Im sorry! I'm so sorry dahil pina-abot ko pa na mag tagal tayo. N-nakabuntis ako D-d... S-sorry...!"

Bigla akong nanglambot sa aking kinatatayuan. Hindi ko alam kung paano ako nakalabas agad doon sa cafeteria.

Pero rinig ko ang tawag sa akin ni ian habang palabas ako doon. At ngayon natagpuan ko nalang ang sarili ko na umiiyak dito sa isang tabi ng aking kwarto, hindi ko alam kung paano ako nakarating dito sa boarding house ko. Mas okay na rin na dito ako dinala ng aking mga paa, dahil kung sa bahay pa ay baka mag taka lang si mama. At wala akong mukha na maiipakita dahil ang itsura ko ngayon ay parang sinabunutan ng sampung tao.

"Ang sakit! Sobrang sakit pala talaga.Kung kelan na mahal ko na siya. Ngayon ramdam ko na ang sinasabi nilang broken hearted." Sinok kong pagkakasabi sa aking sarili.

Humiga ako para sana itulog na muna ang sakit na nararamdaman ko ngunit may biglang tumatawag sa cellphone ko kaya't kinuha ko yun sa bag ko at kita kong si Maxine ang tumatawag.

"H-hello M-max." Sabi ko sabay singhot.

"Where are you Dianne?" Sabi niya sa akin na parang may pag aalala.

"Nasa boarding house ako. Bakit?" Kinakalma ko ang ang aking sarili bago sumagot sa mga tanong niya.

"Pupuntahan kita jan kaya intayin mo ako. Okay ka lang ba? Tumawag sa akin si Ian at sinabi ang nangyari kaya tumawag agad ako sayo kasi hindi ka nag rereply sa mga chats at txt ko."

"Okay lang ako Max. Sige hintayin nalang kita dito. Ayos lang ako wag kang mag alala." Sabay baba ko ng phone.

Nagising ako dahil sa na-aamoy ko na parang may nagluluto ng ulam kaya napabalikwas ako ng bangon at kita kong si Maxine na nag luluto na pala. Kaya tumayo na ako at tumungo na sa kusina para puntahan siya.

"Kain na. Pinag luto na kita ng paborito mong adobong sitaw with alamang kasi alam kong gutom na gutom ka sa pag-iyak."

Sabay hila ng upuan para paupuin ako. Swerte ako sa kaibigan kong ito dahil to the rescue siya lagi pag alam niyang may problema ako. Kahit sobrang busy niya sa trabaho niya ay nagagawan niya parin ng paraan para samahan ako sa mga problema ko. She is my crying shoulder.

"Salamat Max. Sabi ko sa kanya sabay subo ng pagkain. Bakit ka ba nandito? Diba may trabaho ka at ang pag kaka-alam ko ay may meeting ka pa."

"Sumama ka sa akin sa Maynila D." Gulat akong napatingin sa kanya.Imbes na sagutin ang tanong ko ay yun ang kanyang sinabi.

At ano naman kaya ang naisipan ng babaeng 'to at bakit isasama niya ako sa Maynila.

Imbes na sumagot ay tumango nalang ako sa kanya kasi no choice din naman ako kahit ano ang magiging dahilan ko ay hindi tatanggapin yun ni Maxine, siya parin talaga ang nasusunod.

"Wag mong dibdibin yung pag hihiwalay nyo ni Ian. Hindi mo siya deserves. Ipakita mo sa kanya kung sino ang sinayang niya. Hahanapan kita ng tao na mas deserving sa pagmamahal mo." Pinandilatan ko siya ng mata sabay irap kaya napatawa siya.

Kaka-break nga lang namin tapos heto na naman siya todo prisenta na naman at may pa oplan na naman para sa magiging boyfriend ko. Hays! Palibahasa siya ay happy and contented na sa buhay pati sa lovelife. Sana all nalang talaga.

"Sino ka? Si kupido? At saka kota na muna ako jan Max. Bahala na kung tumanda ako na dalaga. Mas mabuti na siguro na ganun atleast wala akong problema sa buhay."

Ang tanging po-problemahan ko lang ay kung paano ako yayaman. Diba? Imposible pa sa pinaka-imposible yung naiisip ko.Hayyys!

"Ano nga pala ang gagawin natin dun? Eh may apply na ako sa kabilang bayan. Baka bukas makalawa tatawagan na nila ako para makapag umpisa na."

"Dun nalang kita ipapasok sa Mall na pag-aari ni Dad. Atleast doon lagi tayo magkasama at wag mong problemahin ang matutuluyan mo kasi may extra akong condo unit dun na hindi ko na tinitirhan."

Pala-desisyon yan sa buhay si maxine. Palibhasa nag-iisang anak. Na kahit pati ako na kaibigan niya lang ay naka-dipende nalang din ako sa kanya.

"Oo na! Sasama na po ako. Baka doon na ako yayaman at makakapag-patayo ng sarili kong bahay at makakabili ng sariling lupa." Natatawang sabi ko sa kanya.

"Siya! I'll go ahead na. Nagpunta lang talaga ako dito para makita kung totoong nasaktan ka ba talaga sa break-up niyo ni Ian."

"Gagong yun nakabuntis pala--"

"Max! Please wag na natin siyang pag usapan. From now on wala na akong paki sa kanya at bahala na sakanya yung bago niya."