Nayien
ISANG ORAS NA ako rito sa may park habang iniinda ang sakit ng tiyan ko. Parang naghihilab na ewan. Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko. Panay yung himas ko sa tiyan ko at napapangiwi minsan. Parang kinakabag ako na ewan. Pinagpapawisan rin ako ng malamig. Hinimas ko ulit ang tiyan ko kasi sumakit na naman. Hinagilap ko sa loob ng bag ang phone ko para tawagan ko si Harry kasi nasa opisina siya. Ayoko sanang mang-abala sa kanya pero baka lang kasi ngayon na iyong due date ko. Baka advance lang yung doctor kasi bukas pa naman iyong due date ko. Nakapag-empake na rin naman ako ng mga gamit na kakailanganin ko sa hospital. Nang makita ko iyong number ni Harry ay tinawagan ko agad siya. Matagal pa bago siya nakasagot. Baka may meeting siya or something pero talagang masakit na iyong tiyan ko.
"Hello," sagot ni Harry. May bahid ng pag-alala yung boses niya kasi minsan lang naman ako tumatawag sa kanya kapag kailangan lang naman talaga.&nb
Nayien NGAYON YUNG LABAS namin sa hospital. Si Harry ang nag-ayos ng mga gamit habang ako naman ay buhat-buhat ko ang munting anghel ko. "Ready?" Tanong ni Harry ng matapos siya sa pag-aayos ng mga gamit. Kahapon nakarating si Daddy at isang oras ang makalipas ay dumating si Mommy. Na-alala ko nga kahapon. Daig pa nila ang teen agers kong mag-iwasan. Well, si Daddy lang naman ang umiiwas kay Mommy, si Mommy hindi naman. Hindi sila nagkibuan nang nagkasalubong sila sa may pinto. Pareho silang natigilan pero si Daddy ang unang nakabawi at hindi pinansin si Mommy. Bumalatay ang sakit sa mukha ni Mommy pero agad niyang napalitan iyon ng matamis ngunit malungkot na ngiti. Linagpasan lang naman siya ni Daddy at nakangiti siyang naglakad palapit sa kinaro-roonan ko. Gusto ko sana silang magka-ayos pero hindi ko alam kong ano ang gagawin ko. Mag-move on nalang kasi. I'm sure na iyon din ang gusto ng tunay kong Mommy.
Nayien SUNDAY. WALANG PASOK kaya medyo na late ako ng gising. Pagkamulat ng mata ko ay una kong hinanap ang magandang mukha ng anghel ko. Nakangiti akong liningon ang gilid ko kung saan nakahiga ang limang buwan na batang babae. Mahimbing pa itong natutulog habang nasa bibig pa ang pasifier. "Good morning my dear angel!" Bati ko at hinalikan siya sa matambok niyang pisngi. Naamoy ko agad ang mabango nitong katawan ng anak ko kaya siniksik ko ang ilong ko sa leeg niya. Gumalaw ito at naghikab habang nakapikit pa ang mga mata. I gently tapped her belly so that she will go back to sleep. I slowly whispered a lullaby song while tapping her belly. Bumalik siya sa pagtulog kaya dahan dahan akong bumangon para hindi siya magalaw. Ingat na ingat ako sa pagbangon ko pero ang walang hiyang si Harry ay bigla nalang binuksan ang pinto ng kwarto ko at sumigaw. Ang sarap niyang kutusan! "Good morning everyone!" sigaw niya na may kasama pang gestures na
NayienMAAGA AKONG nagising kinabukasan at as usual ay morning routine ko lagi si Inah na pupgogin ng halik. Nang hindi parin ito magising ay nagpasya nalang ako na maligo. Naligo ako at pagkalabas ko ay nasa kama na si Harry at nilaro laro ang maliit na kamay ni Inah. Lumingon siya sa'kin at namilog ang mata niya ng makita akong nakatapis lang ng tuwalya. Pero agad naman siyang nagbawi ng tingin at bumaling ulit kay Inah na nakadilat na. Ako naman ay naglakad papunta sa closet at kumuha ng damit. I pick up a pair of terno green skirt and a knitted crop top sweater. I also paired it with my six inches color mint green high heeled sandal. Nang matapos akong magbihis ay tinungo ko ang kama para si Inah na naman ang a-asikasuhin ko. "Good morning," sabi ko at binalingan si Harry. "Morning," sagot naman niya.
Nayien PAGKATAPOS NG PAG-UUSAP namin ay natahimik kami. Pareho kaming nagpapakiramdaman sa isa't isa. Kahit ang paghinga namin ay hindi maririnig. Nakatungo lang ako habang magkadikit ang mga palad ko sa may hita. Hindi ko alam kong paano ba babasagin ang katahimikan na bumabalot sa amin. Ang katahimikan na bumabalot sa amin ay nakakabingi at nakakasakit ng tenga. Nang hindi ko na kinaya ang katahimikan ay ginawa ko ang lahat para lang mabasag ang katahimikan. Tumikhim muna ako para mawala ang bara sa lalamunan ko. "K-kumain ka na..." Sabi ko at tumayo. Humakbang ako papunta swivel chair ko at umupo. Binuksan ko ang computer at nagkunwaring may tinitingnan kahit wala naman talaga. Mga pictures lang naman ni Inah ang tinitingnan ko na naka save sa computer ko. Sumulyap ako sa kanya at nakatitig lang siya sa mga pagkain na dala niya na para bang mag-iiba iyon kapag tinitigan niya ang mga iyon
Nayien KINUKULIT AKO ni Harry na sumama sa kanya sa Pilipinas pero nagmatigas ako. Ayoko. Iyon lang ang palaging sagot ko sa kanya. Kaninang madaling araw siya umalis at nagbilin lang siya ng note. Isang linggo yata siya roon sa Pilipinas kasi may a-asikasuhin din daw siya doon. Nasa trabaho ako ngayon at madali lang naman natapos ang trabaho ko kaya maaga nalang rin akong naka-uwi. Lahat kasi ng nag-apply last month ay nakapasok na kaya may time ako para makapag-relax. Nag-drive ako pauwi at nag-drive-thru muna ako. Tinatamad akong magluto para hindi narin makapagluto si Nanny. Nakarating ako sa bahay at nagtaka ako kasi parang maraming tao sa loob. Wala naman kaming bisita. Kasi si Ms. Front-desk ay umuwi na ng Pilipinas bago pa ako naka-panganak. Nagkabalikan yata sila ng ex niya. Pinihit ko ang doorknob at narinig kong tumatawa si Inah. Sino ba ang bisita? Hinubad ko ang sapatos ko at nilagay sa rack.
NayienPAGKARATING NA PAGKARATING ni Harry ay agad niya akong kinamusta kung okay lang ba ako o ano. May ginawa ba daw sa akin ang parents ng ex-husband ko. He was in hysterical state when he was asking me that made me laugh out loud. Napaka-OA niya. Para namang hindi ko kayang protektahan ang sarili ko. Yung nangyari noon ay hindi lang ako aware na ganun and I wasn't prepared."Harry, you are already over reacting!" pigil ko sa kanya kasi may kasunod na naman yata ulit yung last niyang tanong.Tumigil siya sa pagsasalita at kumunot ang noo. "What?!""We're fine. They just wanted to know the truth, what happened to me and their son. Though at first, they are somehow angry but when I explained myself to them, they understand." I said and smiled at him to assures him that everything is fine. "And how about Shay Inah? Are they going to tell their son
Nayien LOOKING BACK EIGHT YEARS AGO is just like a yesterday to me. It seems like yesterday, I was still carrying her and now, she's already on her second grade. Ang bilis ng panahon parang kailan lang naririnig ko pa ang iyak niya kapag nagugutom siya pero ngayon marunong na siyang magluto on her own. She loves cooking so much. And it's all because of her 'Daddy'. Yes, she called Harry as her Dad. She was so spoiled of him. Isang sabi lang naku, natataranta na si Harry. There is this one time way back three years ago, she asked him if she could have a small hotel figure but he gave her a real five star hotel. WTH! Right? That's how spoiled she is to him. Nag-worry na nga ako kasi baka lumaki ang anak ko na spoiled and I'm afraid that my daughter will abuse his kindness to her. Back to reality, I am on the way to Shay Inah's school to pick her up. I looked at my wrist watch and it is still four thirty in the afternoon
Nayien NAKA-UWI NA kami at bumalik na siya sa masigla niyang aura. Five years ago, Harry bought a house for the three of us. Maayos naman kaming nagpa-alam kay Mrs. D. Medyo naiyak pa nga ang ginang pero ayaw paawat ni Harry kaya napilitan siyang pumayag. At gusto rin naman ni Daddy na nakalipat na kami. Sa loob ng walong taon marami ang nangyari at nagbago. Dad was already on his late sixties and he became more workaholic than usual. I think he is depressed because of my so-called mother sudden death. Yes, its been two years since she left the world. She was died by the car accident. Her car was bumped by a ten wheeler truck and she was dead on the spot because her body was pressed between the drivers seat and the steering wheel. It was like a bomb to me, when Daddy told me about it. He was also devastated cause I know that somehow he loves my so-called mother. He just didn't showed it to everyone that he care about her but I know that he do. I was kinda depre
His POV Samier Hieze I WAS IN a hurry for my flight to France when someone bumped me. Inis akong tumingin sa bumangga sa akin. I was about to confront her but I was amazed by her beauty. Parang tumigil ang mundo ko ng magkasalubong ang mga tingin namin. "Oh! I'm sorry Sir!" She said and then handed me my backpack which was on the floor because of her. Wala sa sarili kong tinanggap ang backpack ko at sinundan siya ng tingin na bigla nalang nawala sa dagat ng mga tao. I put my hand on my chest where my heart is, that was beating so fast. I glanced again where she was earlier before she disappeared in the sea of people in the airport. That was the first time I felt of what they called love at first sight. Years had passed and my feelings for that beautiful girl became worst. I fell inlove hard for her. I
Nayien AGAD KAMING pumunta sa sinasabi ng police. Ayaw sana akong isama ni Sam pero nagpumilit ako na sumama. Nakarating kami sa isang maliit at liblib na isla na malayo sa kabihasnan. At kung titingnan ito sa ibabaw ay parang walang kahit na ano na nakatira rito. Bumaba ang chopper sa isang malapad na damuhan. May mga nauna ng mga police kaysa sa amin kanina. Pagkababa namin sa chopper ay may narinig kaming mga putok na hula ko ay mga putok ng baril. Nanlaki ang mga mata ko na tumingin kay Sam. Namilog rin ang mga mata niya at halatang halata na kinabahan din siya pero pilit niyang itinago iyon. "Sam..." Humawak ako sa kamay niya na nanlalamig. "Let's calm down first. Hindi nakakatulong ang pagpa-panick." Sabi niya at pinisil ang kamay ko. Hawak kamay kami na sumunod sa mga police na kasama naming pumunta rito. Parami ng parami ang putok ng baril na naririnig namin habang papalapit kami sa area. 'Lord ili
Nayien NAGISING AKO na maputi ang paligid ko.Bumangon agad ako at tinanggal ang dextrose ko. Kahit masakit ay ininda ko iyon at nagmamadali akong lumabas ng kwarto. Wala akong suot sa paa at kahit malamig ang sahig ay tinakbo ko ang emergency pero wala na daw roon ang anak ko kaya nagtanong ako sa nurse na nakita ko. Sabi niya ay nasa ICU daw ang anak ko tsaka niya ako pinilit na bumalik sa kwarto ko pero iniwan ko siya roon na tinatawag ako. Tumakbo ako papunta sa ICU. Nang makarating ako roon ay nakita ko si Daddy at si Sam at si Yaya. Nang makita nila ako ay nanlaki ang mata nila. Sinalubong ako ni Sam. "Why are you here? You should be resting your body!" Sabi niya pero wala akong paki-alam sa tanong niya. "Ang anak ko? Nasaan ang anak ko?" Tanong ko habang pilit na kinakalma ang sarili dahil ang huling naalala ko ay nasa bingit na ng kamatayan ang anak ko. Lumapit ako sa glass window at nakita ko roon ang
Nayien ISANG LINGGO AKONG busy sa trabaho at isang hapon ay tumawag ang yaya ni Inah habang papunta ako sa isang restaurant para i-meet ang isang writer na nagpa-set up pa talaga ng afternoon meeting. "Hello? Yaya? What is it?" Sagot ko at sumakay sa kotse. Matagal bago sumagot ang babae kaya nagsalita ako agad. "Hello yaya? Are you there? Bakit hindi ka nagsasalita?" Tanong ko ulit habang nagda-drive na ako. Narinig kong humikbi siya. Kinabahan agad ako. "Yaya? Bakit? Anong nangyari?" Pinilit kong huminahon kahit may nararamdaman akong kaba but I disregard the feeling. "M-ma'am.... S-sorry p-po ta-talaga..." Humihikbi niyang sabi. Naguguluhan ako. "Yaya? Ano bang meron? Bakit ka umiiyak? Nasaan ka ba? Ang anak ko nasaan?" Sunod sunod na tanong ko sa kanya kasi sa mga oras na ito ay nasa school pa si Inah. "M-ma'am s-si Inah p-po ka-kasi..." Kinabahan agad ako ng todo!&n
Nayien GABI NA NG MAKARATING ako sa Pilipinas. Nag-taxi ako pauwi. Pagkarating ko sa harap ng bahay ay ibinaba ng driver ang mga bagahe ko at nagbayad ako ng pamasahe. Pumasok ako sa bahay at tinawag ko ang kasambahay na nasa hardin. May katawag sa phone niya at ng makita ako ay nagpa-alam agad ito sa kausap. "Magandang gabi Ma'am Nayien. Nakauwi na pala kayo." Sabi niya at tumango naman ako. "Magtawag ka ng kasama. Pakipasok yung mga gamit ko sa labas, please." Sabi ko at tumuloy na sa front door. Ngumiti ako ng marinig ko ang tawa ng anak ko. Ah, how I miss her voice. Kahit pa tatlong araw lang naman ang inilagi ko roon sa Amsterdam pero miss na miss ko parin siya. Nakangiti ako ng binuksan ko ang front door pero nawala ang ngiti ko ng makita kung sino ang naka-upo sa sala namin. Lumingon sila sa akin at ng makita ako ng anak ko ay mabilis siyang tumakbo papunta sa akin. "Mama!"
Nayien HINDI AKO MAKAPAG-CONCENTRATE dahil sa pinag-usapan namin ni Sam kahapon. Nag-alala ako baka sinabi ni Sam na siya ang Ama ni Inah. Sinubukan kong tawagan si Daddy pero hindi ko siya makontak. Impossible namang walang signal sa amin. Nasa meeting kami ngayon pero wala sa meeting ang utak ko. "Harry, excuse me." Bulong ko sa kanya. Tumango siya at nakinig ulit sa nagpe-present. Lumabas ako sa meeting room at huminga ng malalim bago ako nag-dial ulit sa numero ni Daddy. Nasaanba sila? Bakit ang tagal sagutin? Nag-alala na ako! Nagri-ring lang ang phone ni Daddy. Sagutin mo Dad! Please! Naka-tatlong dial ako bago sinagot ni Daddy. Maingay ang paligid parang may nagkakantahan. "Hello Daddy? Nasaan kayo?" Tanong ko agad. Maingay talaga ang background ni Daddy. "Hello Nayien? Ikaw ba ito?" boses na galing sa kabilang linya. "Sam? Saan si Daddy?" Tanong ko pero hindi ko na marinig ang sagot
Nayien ALIGAGA AKONG NAGISING nang sumapit ang lunes dahil unang araw na papasok sa skwela si Inah at ngayon din ang balik ko sa Amsterdam. May kailangan pa akong i-process doon para ma-transfer na ako dito sa branch company ni Harry. Tulog pa si Inah ng nagising ako. Mahina kong ginising si Inah pero umingos lang siya. "What is it, Mama?" Nakapikit mata niyang tanong. "Baby, it's Monday already. Get up now." Sabi ko at inalis ang kumot niya. Napamulat ang mata niya at mabilis siyang umalis sa kama. Tumakbo siya papunta sa banyo. Natawa tuloy ako. "Mama! Why you didn't tell me!" Sigaw niya mula sa loob ng banyo. Humalakhak ako. "Kaya nga ginising na kita diba?" Sagot ko habang nagtutupi ng kumot. Hindi na siya sumagot at ang tanging maririnig nalang ay ang aligasgas ng tubig sa shower. Pagkatapos kong magtupi ng kumot ay nagpa-alam ako sa kanya na sa baba lang ako. Pagkakaba
Nayien PAGKARATING NAMIN sa bahay ay hindi ko na siya na pinapasok sa bahay. Hindi naman siya nagpumilit at hindi pa nga kami nakapasok sa bahay ay umalis na siya. I just sighed. If only you didn't hurt me that most we will never end up this way. I continued walking towards the front door at dumiretso na ako papunta sa kwarto para makapag-pahinga na ng maayos si Inah. Nilapag ng kasambahay ang backpack sa couch at pagkatapos ay nagpa-alam na siya. Tinanggal ko ang sapatos ni Inah at pinalitan ang damit niya pagkatapos ay kinumutan ko na siya. Ako na naman ang nagpalit ng damit at nag-half bath ng mabilisan. Nang matapos ay nagbukas ako ng e mail. Naghintay ako ng ilang minuto hanggang sa dalawin na ako ng antok. Nakatulog nalang ako sa couch sa paghihintay. Nagising ako mula sa magandang tulog ko. Nakangiti ako habang pikit ko parin ang mga mata ko nang nag-inat ako. Natigil ako sa pag-iinat
NAYIEN NANG MATAPOS kami na kumain sa mala-kalbaryong restaurant na iyon ay tsaka palang ako nakahinga. Akala ko matatapos na pero ang gagong Sam ay hindi parin tumigil. He was chatting bubbly with my daughter! At tuwang tuwa naman si Inah. Naglalakad kami palabas at si Harry ay nag-rest room muna habang si Francheska naman ay may pinuntahan daw na ewan ko. Wala akong paki! Punta pa siya sa empyerno! Nakasunod ako sa kanilang dalawa habang namimili sila ng mga soda drinks. Sinubukan ko naman na ilayo sa kanya si Inah pero wala ring silbi. "Mama? You said you like this drink?" Tanong ni Inah sa akin at pinakita sa akin ang yogurt milk drink. It was my favorite yogurt milk drink but that was a long time ago. I smiled while shaking my head. "No baby." Sagot ko at napatingin naman si Sam sa akin. Inirapan ko siya dahilan na tumawa siya. Binalikan ko siya ng tingin dahil tawang tawa talaga siya pero wala na sa akin ang paningi