LOGINShare
Chapter 13
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Nayien
NANG UMAKYAT KAMI SA kwarto namin ay kinukulit ko siya kung sino yung mga iyon at hindi niya ako sinasagot.
"Ano ba Sam? Sagotin mo nga ako?" naiinis na ako sa kanya. Nakailang tanong na ako pero hindi siya kumikibo. Sa tuwing nahuhuli ko yung tingin niya ay agad siyang iiwas. Nakakainis na talaga siya.
Lumapit ako sa couch na kina-u-upuan niya at pinaningkitan siya.
"Talaga bang hindi mo ako sasagotin?"
Humarap siya sa akin at nginitian ng pagkatamis-tamis. "Baby, kasal na tayo hindi na kailangang sagutin pa kita. Tsaka hindi ako papayag na ikaw ang manligaw sa'kin no. Ako yung lalaki."
Tinampal ko yung noo niya. "Baliw ka! Hindi iyon ang ibig kong sabihin, what I mean is, sino iyong mga humahabol sa atin kanina?"
"My enemies." tipid na sabi niya.
Nangunot
Related chapters
Desperate Marriage Proposal Chapter 14
NANG MGA sumunod na araw ay naging maganda naman ang mga pangyayari. Hindi muna kami namasyal kasi baka maulit pa iyong nangyari nong nagdaang araw. I don't think I can handle it anymore. Buong buhay ko ay hindi pa ako nakaranas na habolin ng mga tao na may mga baril. I was tough, alright but talking about harm, I am very scared of that. Wala akong magawa sa bahay nila kaya nag-try akong mag-aral mag-luto. I know how to cook, but only the basics. "Lady Nayien, it's not that. You must put the chicken meat first, and wait for it to be cook before you put the other ingredients." sabi ng kasambahay kaya natawa ako. "Oh! Sorry," natatawang saad ko kasi kanina pa kami rito nag-e-ekspiremento sa kusina. Ilang ulit na namin ito. Hindi ko kasi talaga ma-gets ang pagkakasunod-sunod kung ano ang sunod na ilalagay. "Okay, ah, should we start over again? Or, let's just continue?" I asked and face her. "No, let's just continue.
Desperate Marriage Proposal Chapter 15
Nayien NAMILI AKO NG mga bagong furnitures. Kasama ko yung sandamakmak na bodyguards that he hired. They are fifteen, in total and ang lalaki ng mga katawan, nakakatakot yung mga aura nila. Mga intimidating ang dating. Hindi ko kasama si Sam kasi may work pa siya at may importante siyang meeting ngayon pero susunduin niya ako mamayang tanghali dahil sabay daw kaming kakain and after that ay ipapakilala niya ako sa mga employees niya. "Mrs. Hieze, let me carry that." sabi nong head bodyguard na siyang may pinakamalaking katawan. Bitbit ko kasi yung napili kong cushion na kulay blue. "It's okay, I can carry it naman." sabi ko at nagpatuloy sa pagtitingin sa mga furnitures. "But, Mrs. Hieze..." Naputol yung sasabihin niya. " No buts."sabi ko. Tiningnan ko ng mabuti yung couch na leather. It w
Desperate Marriage Proposal Chapter 16
Nayien NAGPASYA kami na umuwi mga bandang alas-siyete na ng gabi patungo sa downtown. Kahit gutom na ako ay hindi ko siya sinabihan kasi parang wala siya sa mood na makipag-usap. Seryoso lang siyang nakatingin sa daan habang nagmamaneho. Mukhang may iniisip siya. Sumulyap ako sa kanya nong may makita akong restaurant na nadaanan namin pero hindi niya ako napansin. Gutom na ako. Wala akong nagawa kasi lumagpas na kami sa restaurant. Tiniis ko nalang yung gutom ko. Kaya mo to Nayien. Malapit na. Konti nalang makaka-uwi ka na. Nang matapos siyang mag-park ng kotse sa parking lot ng building ng condo ay bumaba agad ako at nag-order online. Tingin ko kasi hindi ko na kayang magluto sa sobrang gutom ko. Pumasok kami sa lobby ng building ng sabay at hindi na ako nakatiis na hindi magsalita. As in kasi, nakakapanibago lang na hindi siya nagsasalita. Ang awkward sa feeling. "Mauna ka na sa unit natin, may hihintayin pa ako." sabi ko at t
Desperate Marriage Proposal Chapter 17
Nayien The following days I just stayed at the condo. Hindi na ako pumunta sa furniture store. I just ordered online. Pagkatapos kong mag-order ay nag-ayos ako ng bahay kasi mukhang isang buwan ng hindi napalitan iyon. May nabili akong magandang kurtina sa paboritong kulay ni Sam. Gold. Their family loves color gold. Naglagay ako ng high chair sa may malapit sa dingding para maabot ko yung itaas ng dingding na kinalalagyan ng kurtina. Nang matanggal ko ang tubo sa kurtina ay hinagis ko iyon sa couch tapos bumaba ako para tanggalin ko iyong dating kurtina. After kong matanggal iyon ay kinuha ko iyong bagong kurtina at ipinalit roon. Dalawa lang naman yung malalaking bintana rito sa condo ko. So, dalawa lang yung papalitan ko pero sobrang laki ng mga ito. Mas malaki pa sa queen bed sheet ko. Pinagpapawisan na ako sa sobrang bigat habang hinihila ko ito pataas. Hindi ko nama
Desperate Marriage Proposal Chapter 18
Nayien SATURDAY. Ngayon yung araw na magpaparty kami kasama yung mga empleyado ni Sam mamayang gabi. Sinabihan ko yung secretary ni Sam na ipa-alam sa mga kasamahan niya na mamayang gabi pa magsisimula ang party. I rented a resto-bar for one night para sa party mamaya. Nang sumapit ang hapon ay naghanda na ako. Nakaupo ako sa kama ng pumasok si Sam sa kwarto. May dala siyang paper bag. "What's that?" Tanong ko at tinuro yung dala niya na nilapag niya sa harap ko. He sat down beside me. "A clothes." he answered while opening the paper bag. "Seryoso? Bakit ka pa bumili? May damit naman ako." sabi ko. Nilabas niya yung box na kulay pula at may pangalan na Gucci. WTF! Lahat nalang yata ng binili niya para sakin ay mga signatured clothes. Binuksan niya yung box at bumungad sa'kin ang maayos na n
Desperate Marriage Proposal Chapter 19
Nayien PUMASOK SIYA sa kwarto at pinikit ko agad ng mahigpit yung mata ko. Ilang minuto pa ang lumipas at hindi parin siya lumapit sa kama para matulog na. Pinanindigan ko nalang yung pagtulog-tulogan ko hanggang sa makatulog na ako. KINABUKASAN ay tanghali na akong nagising. Tumingin ako sa gilid ko at wala na siya. Ah, siguro una siyang nagising. Bumangon na ako at dumiretso sa banyo para mag-toothbrush. Pagkatapos kong mag-toothbrush ay naligo nalang ako kasi tanghali narin naman at nanlalagkit narin yung pakiramdam ko kasi nga hindi ako nakapagpalit ng damit kagabi. Matapos kong maligo ay nagpalit ako ng damit at lumabas na sa kwarto. The sound of my stomach is like an alarm that I should eat right now. Pagkapasok ko sa kusina ay walang tao pero may tinakpan na mga sisidlan sa table. May isa ring tangkay ng rose sa ibabaw ng takip. Lumapit ako sa table at may nakita akong post-it-note.
Desperate Marriage Proposal Chapter 20
Nayien "CHILL LANG. I won't kill you...but... I can bite you" I said and with a grin on my lips. His eyes widened as I leaned closer to him and he moved backward. Sobrang sakit na ng tiyan ko kakapigil na huwag matawa. Pero nong hindi ko na napigilan ay bumunghalit na ako ng tawa. "Yung mukha mo Sam... Hahaha...nakakatawa yung ano....mo.... Hahaha....ang m-mukha....mo." natatawang sabi ko na hindi magkadugtong-dugtong kasi tawang tawa na ako. Hinihingal akong sumandal sa sofa habang hawak ko yung tiyan ko. Ang sakit ng tiyan ko kakatawa. Huminga ako ng malalim para magkaroon ng hangin yung baga ko kasi parang mapipigtas na yung hininga ko sa kakatawa. Matapos kong kalmahin ang sarili ko ay lumingon ako sa kanya na na nakasimangot habang nakatingin sa'kin. "So, pinaglaruan mo lang pala ako?" mahinahong sabi niya.
Desperate Marriage Proposal Chapter 21
NayienWALANG IMIK kami nong nagba-byahe kami papunta sa bahay. Nakatingin lang ako sa labas habang iniisip yung tanong niya kanina. I can give him a child but I don't know if he will agree with my decision.I throw my gaze to him when he made a fake cough. Seryoso lang naman siyang nakatingin sa daan. Parang may gusto siyang sabihin pero hindi niya masabi."May gusto ka bang sabihin?" deretso kong tanong sa kanya. Lumingon siya sa'kin pero agad rin nag-iwas ng tingin."Mamaya na," sabi niya.Nakarating kami sa bahay ng walang imik at sabay rin kaming pumasok sa loob ng hindi nagsasalita."Good evening Ms. Nayien and Mr. Samier." bati ng mga kasambahay na sumalubong sa amin sa may front door. Ngumiti
Latest chapter
Desperate Marriage Proposal Special Chapter (His POV)
His POV Samier Hieze I WAS IN a hurry for my flight to France when someone bumped me. Inis akong tumingin sa bumangga sa akin. I was about to confront her but I was amazed by her beauty. Parang tumigil ang mundo ko ng magkasalubong ang mga tingin namin. "Oh! I'm sorry Sir!" She said and then handed me my backpack which was on the floor because of her. Wala sa sarili kong tinanggap ang backpack ko at sinundan siya ng tingin na bigla nalang nawala sa dagat ng mga tao. I put my hand on my chest where my heart is, that was beating so fast. I glanced again where she was earlier before she disappeared in the sea of people in the airport. That was the first time I felt of what they called love at first sight. Years had passed and my feelings for that beautiful girl became worst. I fell inlove hard for her. I
Desperate Marriage Proposal Chapter 70
Nayien AGAD KAMING pumunta sa sinasabi ng police. Ayaw sana akong isama ni Sam pero nagpumilit ako na sumama. Nakarating kami sa isang maliit at liblib na isla na malayo sa kabihasnan. At kung titingnan ito sa ibabaw ay parang walang kahit na ano na nakatira rito. Bumaba ang chopper sa isang malapad na damuhan. May mga nauna ng mga police kaysa sa amin kanina. Pagkababa namin sa chopper ay may narinig kaming mga putok na hula ko ay mga putok ng baril. Nanlaki ang mga mata ko na tumingin kay Sam. Namilog rin ang mga mata niya at halatang halata na kinabahan din siya pero pilit niyang itinago iyon. "Sam..." Humawak ako sa kamay niya na nanlalamig. "Let's calm down first. Hindi nakakatulong ang pagpa-panick." Sabi niya at pinisil ang kamay ko. Hawak kamay kami na sumunod sa mga police na kasama naming pumunta rito. Parami ng parami ang putok ng baril na naririnig namin habang papalapit kami sa area. 'Lord ili
Desperate Marriage Proposal Chapter 69.2
Nayien NAGISING AKO na maputi ang paligid ko.Bumangon agad ako at tinanggal ang dextrose ko. Kahit masakit ay ininda ko iyon at nagmamadali akong lumabas ng kwarto. Wala akong suot sa paa at kahit malamig ang sahig ay tinakbo ko ang emergency pero wala na daw roon ang anak ko kaya nagtanong ako sa nurse na nakita ko. Sabi niya ay nasa ICU daw ang anak ko tsaka niya ako pinilit na bumalik sa kwarto ko pero iniwan ko siya roon na tinatawag ako. Tumakbo ako papunta sa ICU. Nang makarating ako roon ay nakita ko si Daddy at si Sam at si Yaya. Nang makita nila ako ay nanlaki ang mata nila. Sinalubong ako ni Sam. "Why are you here? You should be resting your body!" Sabi niya pero wala akong paki-alam sa tanong niya. "Ang anak ko? Nasaan ang anak ko?" Tanong ko habang pilit na kinakalma ang sarili dahil ang huling naalala ko ay nasa bingit na ng kamatayan ang anak ko. Lumapit ako sa glass window at nakita ko roon ang
Desperate Marriage Proposal Chapter 69.1
Nayien ISANG LINGGO AKONG busy sa trabaho at isang hapon ay tumawag ang yaya ni Inah habang papunta ako sa isang restaurant para i-meet ang isang writer na nagpa-set up pa talaga ng afternoon meeting. "Hello? Yaya? What is it?" Sagot ko at sumakay sa kotse. Matagal bago sumagot ang babae kaya nagsalita ako agad. "Hello yaya? Are you there? Bakit hindi ka nagsasalita?" Tanong ko ulit habang nagda-drive na ako. Narinig kong humikbi siya. Kinabahan agad ako. "Yaya? Bakit? Anong nangyari?" Pinilit kong huminahon kahit may nararamdaman akong kaba but I disregard the feeling. "M-ma'am.... S-sorry p-po ta-talaga..." Humihikbi niyang sabi. Naguguluhan ako. "Yaya? Ano bang meron? Bakit ka umiiyak? Nasaan ka ba? Ang anak ko nasaan?" Sunod sunod na tanong ko sa kanya kasi sa mga oras na ito ay nasa school pa si Inah. "M-ma'am s-si Inah p-po ka-kasi..." Kinabahan agad ako ng todo!&n
Desperate Marriage Proposal Chapter 68
Nayien GABI NA NG MAKARATING ako sa Pilipinas. Nag-taxi ako pauwi. Pagkarating ko sa harap ng bahay ay ibinaba ng driver ang mga bagahe ko at nagbayad ako ng pamasahe. Pumasok ako sa bahay at tinawag ko ang kasambahay na nasa hardin. May katawag sa phone niya at ng makita ako ay nagpa-alam agad ito sa kausap. "Magandang gabi Ma'am Nayien. Nakauwi na pala kayo." Sabi niya at tumango naman ako. "Magtawag ka ng kasama. Pakipasok yung mga gamit ko sa labas, please." Sabi ko at tumuloy na sa front door. Ngumiti ako ng marinig ko ang tawa ng anak ko. Ah, how I miss her voice. Kahit pa tatlong araw lang naman ang inilagi ko roon sa Amsterdam pero miss na miss ko parin siya. Nakangiti ako ng binuksan ko ang front door pero nawala ang ngiti ko ng makita kung sino ang naka-upo sa sala namin. Lumingon sila sa akin at ng makita ako ng anak ko ay mabilis siyang tumakbo papunta sa akin. "Mama!"
Desperate Marriage Proposal Chapter 67
Nayien HINDI AKO MAKAPAG-CONCENTRATE dahil sa pinag-usapan namin ni Sam kahapon. Nag-alala ako baka sinabi ni Sam na siya ang Ama ni Inah. Sinubukan kong tawagan si Daddy pero hindi ko siya makontak. Impossible namang walang signal sa amin. Nasa meeting kami ngayon pero wala sa meeting ang utak ko. "Harry, excuse me." Bulong ko sa kanya. Tumango siya at nakinig ulit sa nagpe-present. Lumabas ako sa meeting room at huminga ng malalim bago ako nag-dial ulit sa numero ni Daddy. Nasaanba sila? Bakit ang tagal sagutin? Nag-alala na ako! Nagri-ring lang ang phone ni Daddy. Sagutin mo Dad! Please! Naka-tatlong dial ako bago sinagot ni Daddy. Maingay ang paligid parang may nagkakantahan. "Hello Daddy? Nasaan kayo?" Tanong ko agad. Maingay talaga ang background ni Daddy. "Hello Nayien? Ikaw ba ito?" boses na galing sa kabilang linya. "Sam? Saan si Daddy?" Tanong ko pero hindi ko na marinig ang sagot
Desperate Marriage Proposal Chapter 66
Nayien ALIGAGA AKONG NAGISING nang sumapit ang lunes dahil unang araw na papasok sa skwela si Inah at ngayon din ang balik ko sa Amsterdam. May kailangan pa akong i-process doon para ma-transfer na ako dito sa branch company ni Harry. Tulog pa si Inah ng nagising ako. Mahina kong ginising si Inah pero umingos lang siya. "What is it, Mama?" Nakapikit mata niyang tanong. "Baby, it's Monday already. Get up now." Sabi ko at inalis ang kumot niya. Napamulat ang mata niya at mabilis siyang umalis sa kama. Tumakbo siya papunta sa banyo. Natawa tuloy ako. "Mama! Why you didn't tell me!" Sigaw niya mula sa loob ng banyo. Humalakhak ako. "Kaya nga ginising na kita diba?" Sagot ko habang nagtutupi ng kumot. Hindi na siya sumagot at ang tanging maririnig nalang ay ang aligasgas ng tubig sa shower. Pagkatapos kong magtupi ng kumot ay nagpa-alam ako sa kanya na sa baba lang ako. Pagkakaba
Desperate Marriage Proposal Chapter 65
Nayien PAGKARATING NAMIN sa bahay ay hindi ko na siya na pinapasok sa bahay. Hindi naman siya nagpumilit at hindi pa nga kami nakapasok sa bahay ay umalis na siya. I just sighed. If only you didn't hurt me that most we will never end up this way. I continued walking towards the front door at dumiretso na ako papunta sa kwarto para makapag-pahinga na ng maayos si Inah. Nilapag ng kasambahay ang backpack sa couch at pagkatapos ay nagpa-alam na siya. Tinanggal ko ang sapatos ni Inah at pinalitan ang damit niya pagkatapos ay kinumutan ko na siya. Ako na naman ang nagpalit ng damit at nag-half bath ng mabilisan. Nang matapos ay nagbukas ako ng e mail. Naghintay ako ng ilang minuto hanggang sa dalawin na ako ng antok. Nakatulog nalang ako sa couch sa paghihintay. Nagising ako mula sa magandang tulog ko. Nakangiti ako habang pikit ko parin ang mga mata ko nang nag-inat ako. Natigil ako sa pag-iinat
Desperate Marriage Proposal Chapter 64
NAYIEN NANG MATAPOS kami na kumain sa mala-kalbaryong restaurant na iyon ay tsaka palang ako nakahinga. Akala ko matatapos na pero ang gagong Sam ay hindi parin tumigil. He was chatting bubbly with my daughter! At tuwang tuwa naman si Inah. Naglalakad kami palabas at si Harry ay nag-rest room muna habang si Francheska naman ay may pinuntahan daw na ewan ko. Wala akong paki! Punta pa siya sa empyerno! Nakasunod ako sa kanilang dalawa habang namimili sila ng mga soda drinks. Sinubukan ko naman na ilayo sa kanya si Inah pero wala ring silbi. "Mama? You said you like this drink?" Tanong ni Inah sa akin at pinakita sa akin ang yogurt milk drink. It was my favorite yogurt milk drink but that was a long time ago. I smiled while shaking my head. "No baby." Sagot ko at napatingin naman si Sam sa akin. Inirapan ko siya dahilan na tumawa siya. Binalikan ko siya ng tingin dahil tawang tawa talaga siya pero wala na sa akin ang paningi
