Chapter 4:Don't mess up with me

Arden Velasquez POV

Our conversation continues.

Sabi ko, She will be mine once nagkita ulit kami..

"Oh, matapang ka?"

Hindi siya natinag. Nakataas pa rin ang kanyang baba, at kita ko sa mga mata niyang hindi siya matitinag sa presensya ko.

"I have to be," sagot niya nang walang pag-aalinlangan. "Dahil kung gusto mong manalo sa kasong ito, kailangan mong makinig sa akin at sundin ang mga payo ko."

Napaangat ang isang kilay ko. "Sundin kita?" Tumawa ako nang bahagya at umiling. "You must be joking. Hindi ako sumusunod kahit kanino."

"Then this partnership won’t work," aniya at tumalikod na parang walang pakialam. "If you can’t cooperate, then find another lawyer. Hindi ako abogado na pwedeng paikutin ng kliyente niya."

Nagtagis ang bagang ko. Ilang babae na ba ang naglakas-loob na talikuran ako ng ganito? Wala.

Pero siya, ginawa niya.

"Zahara De Costello," tawag ko sa pangalan niya, at huminto siya sa paglalakad pero hindi lumingon. "Sige. I’ll play by your rules. But just so you know, hindi rin kita susundin nang basta-basta."

Huminga siya nang malalim bago muling humarap sa akin. "Hindi kita hinihilingang sumunod sa lahat ng sasabihin ko, Kairos. Pero kung gusto mong ipanalo ang kasong ito, at kung gusto mong linisin ang pangalan mo, then we need to work together."

Tinitigan ko siya nang ilang segundo bago ako tumango. "Fine. But don’t expect me to be a good client."

"Oh, I never expected you to be one." Ngumiti siya, pero alam kong pahiwatig iyon na magiging mahirap ako para sa kanya.

Pero ang mas nakakainis?

For the first time in a long time, parang gusto kong makita kung paano niya ako haharapin.

"Interesting woman," bulong ko sa sarili ko habang sinusundan ng tingin ang paglayo niya.

Hindi ko alam kung bakit, pero may kung anong kakaiba kay Zahara De Costello. Hindi siya katulad ng ibang babae na nakasalamuha ko. Wala siyang bahid ng takot o kahit pag-aalinlangan sa harap ko. She stood her ground, unshaken, as if she knew exactly how to deal with men like me.

Napangisi ako.

A lawyer with a backbone. That’s rare.

Naglakad ako pabalik sa loob ng opisina ko at naupo sa swivel chair, iniisip ang bawat sagot at kilos niya kanina. Hindi ko planong hayaan ang sinuman na hawakan ang kaso ko, pero mukhang si Zahara ang tamang tao para dito.

Or maybe… mas magiging interesante ang laro kung siya ang magiging personal lawyer ko.

Napatingin ako sa city lights mula sa floor-to-ceiling window ng opisina ko.

“Let’s see how far you can go, Zahara.”

Naputol ang pag-iisip ko nang may kumatok sa pinto. Mabilis kong ibinalik ang atensyon sa kasalukuyan.

"Sir, your ex is here," anang secretary ko, medyo nag-aalangan ang boses. "She insists on seeing you."

Napangisi ako, pero hindi iyon ngiti ng tuwa—ngiti iyon ng inis.

"Tsk. Gold digger." Umiling ako at iniangat ang tingin sa secretary ko. "Sabihin mong wala ako."

"Pero, Sir—"

Biglang may pumasok na babae, hindi na naghintay ng pahintulot. Nakataas ang baba niya, suot ang mamahaling damit na sigurado akong binili gamit ang pera ng bagong nilalandi niyang mayaman.

"Arden darling," aniya, na para bang hindi niya ako pinagtaksilan noon. "We need to talk."

Umikot ako sa upuan at sumandal. "Darling?" Ulit ko, pinaglalaruan ang salitang iyon. "I’m sorry, pero ang alam ko, matagal nang wala ang ‘darling’ mo."

Umismid siya pero pilit pa rin ang kanyang ngiti. "Arden, come on. We have history. Hindi ba pwedeng pag-usapan natin ulit ang—"

"Kung pera ang sadya mo, lumabas ka na bago pa ako mawalan ng pasensya." Naging malamig ang boses ko, at kita ko ang bahagyang pag-aalangan niya. Pero saglit lang iyon dahil mabilis niyang ibinalik ang kanyang mapanlinlang na ngiti.

"It’s not about money," aniya, kahit na kitang-kita ko ang kasinungalingan sa mata niya. "I just miss you."

Napangisi ako. "Miss me?" Tumayo ako mula sa upuan at lumapit sa kanya, pero hindi para yakapin siya. Tumigil ako isang dipa mula sa kanya at tumingin diretso sa mata niya. "Huwag mong sabihing iniwan mo ang bagong biktima mo para balikan ako?"

Napalunok siya pero pilit pa rin ang ngiti. "Arden, don’t be like that—"

"Lumabas ka," malamig kong utos.

Humigpit ang hawak niya sa kanyang designer bag. "You’ll regret this, Arden."

Humakbang ako palapit, mas lumamig ang titig ko. "Hindi ako kailanman nagsisisi sa mga tinatapon kong basura."

Nanlaki ang mga mata niya sa insulto ko. Pero imbes na sumagot, sinamaan lang niya ako ng tingin at naglakad palabas, mariing isinara ang pinto.

Pagkalabas niya, napahinga ako nang malalim at bumalik sa upuan ko.

"Tsk. Women like her never learn."

Biglang bumalik sa isip ko si Zahara—ang tapang ng babaeng iyon, ang determinasyon sa mga mata niya.

Napangisi ako.

"Now, that’s a real woman."

Mabilis kong pinindot ang intercom sa mesa ko.

"Sandra, come in."

Ilang segundo lang, bumukas ang pinto at pumasok ang secretary ko. Kita ko sa mukha niyang tense siya matapos ang eksena kanina.

"Yes, Sir?" tanong niya, maingat ang tono.

Inayos ko ang upo ko at tumingin sa kanya nang seryoso. "From now on, walang papasok sa opisina ko kung hindi tungkol sa negosyo. Walang ex, walang walang kwentang bisita. Clear?"

Agad siyang tumango. "Understood, Sir. I'll make sure of it."

Tumango ako at sumandal sa upuan. "Good. You can go."

Pagkalabas niya, muling bumalik ang isip ko kay Zahara. Hindi ko alam kung bakit, pero ang babaeng iyon ang bumabagabag sa isip ko.

Napangisi ako nang bahagya. "Now, let’s see if you’re really as tough as you claim to be, Zahara De Costello."

I will make your life miserable until you surrender na mag stay sa buhay ko.

That one night stand is nothing for me

Since she said na wala lang yun sa kanya.

If katulad lang siya ng ex ko. Hindi ko siya hahayaan na tibagin ang walls na tinayo ko.

I get a stick of cigarette and sinindihan to.

Let the game begin.

Once na matuklasan ko na isa ka din Zahara sa mga babaeng gold digger. I will make you regret.