Leticia was troubled about what answer she will give at Teban. Dahil kahit anong sabihin niya, magtatanong na naman ito ulit hanggang sa ma-satisfied ito sa kanya. And she did not want to lie upang may maisagot lang sa lalaking ito. Besides, baka kung ano ang isagot niya ay magkaroon ng malaking impact sa present. She had to be very careful with that.
She did not want to mess with the present.
“Wala naman akong kinalaman sa sinasabi mong Esmeralda. Hindi mo ba alam na lahat ng tao sa mundo ay may isang kaparehas? At baka si Esmeralda iyong sa akin,” kampanteng saad niya, hoping na maniwala ito sa kasinungalingan niya sa kabila ng pagiging matalino ng lalaking nasa harap niya. Isa rin iyon sa dahilan kung bakit patay na patay rito so Esmeralda kahit na maliit lamang ang pinag-aralan ng lalaki
“Maybe what you are trying to say is may gustong pumatay sa ating dalawa,” pagtatama ni Samuel kay Leticia. He was cool. Relaxed. As if walang may tangkang pagpatay sa buhay nilang dalawa.This man? It will take a lot of effort to shake him. Was it part of his role as a future alpha of his pack? Because if that was the case, gusto na rin niyang mag-enrol sa teacher nito.“Do you think this is the right time to correct me?” naiinis niyang saad. “As I said, may gustong mawala tayo sa mundong ito. You have an excellent sense of hearing, but you failed to hear Teban? Oh, come on, Samuel. Kailangan mo ng magising.”Samuel shook his head to chase away his drowsiness. “That’s not new. The moment na pumasok tayong dalawa sa kuta nila, may nakapatong na sa mga ulo n
Samuel called Leticia. A couple of times. He was telling her to go back to him where she will be safe and continue being safe. To stop and come back kung nasaan ito.Bakit nga pala niya naisipang balikan ang lalaking hindi man lang niya lubusan kilala kundi sa pangalan lang nito?However, Samuel already gave the go signal that she could go back, and save the man.It was an opportunity for her. And she better grab it before it will evaporate on front oh her eyes. Bahala na si Batman. At bahala na ang lahat ng mga diyos-diyosan at anito.She may be defenseless and could not fight back, but hope was in her heart. Maybe…maybe there was something she could do. Maybe, ayos pa rin si Teban at walang masamang ginawa ang mga kasamahan nito. Ma
“He’s gone,” wala sa sariling sambit ni Leticia habang kalong-kalong pa rin ang walang buhay na katawan ni Teban. “He died defending us. And if only nakarating ako sa tamang oras, I will bring him to the past.”Nang walang pag-aalinlangan. That would be her last option dahil na rin wala naman siyang kakayahang ipagtanggol ang sarili maging ang lalaki mula sa mga kalaban nila.Lumuhod si Samuel sa harapan niya at masuyo siyang tiningnan. Then, he put his hand on her shoulders saying, “This is what should happen. Wala na tayong magagawa pa.”Umiling siya.Her heart refused to accept it.“Ang dami pa niyang gustong gawin para sa kanilang dalawa ni Es
Basa pa ang buhok ni Leticia nang lumabas siya mula sa banyo. Nilagyan niya ng tuwalya ang buhok dahil tutulo ang mga ito kapag pinabayaan niya lang na nakabuhaghag ito. Andro was indeed a life saver in her situation. Because the man had lent his bathroom to her, nagawa niyang labhan ang damit niya na may maraming dugo. It was difficult at first to remove the stain. Mas mahirap pa sa pagtanggal ng dugo sa underwear niya kapag tinagusan. Actually, mas natagalan siya roon sa paglalaba. Hindi sa pagligo niya. Mabilis lang naman siyang maligo. Kahit three minutes, pwede na siyang matapos. Wala naman siyang ka ek-ek-kan na ginagawa. Hindi katulad ng ibang babae na marami pang ginagawa. Which she was not against.Ayos lang ang fit sa kanyang katawan ng damit na pinahiram ni Andro sa kanya. At pati na rin ang fresh set of underwears ay hapit pa rin sa katawan niya. Para bang sinadyang ihanda ang mga damit n
Nang hindi pa rin kumukilos sina Leticia at Andro dahil sa pagkabigla, muling nagsalita ang ina ng huli, “Outside. Now! Huwag na ninyong hintaying ulitin ko ang sinabi ko kanina.”Andro's mother was not in the mood to joke around. Nakita niya iyon nang malapit nang umusok ang ilong nito sagalit at kulang na lang ay panlisikan siya ng mata."What are you—""Susunod na kami," putol ni Andro sa sasabihin ng ina."Don't cut me off.""Sorry, Mom. Baka kasi natatakot na ang bisita ko dahil sa iyo. Baka hindi na siya bumalik kahit kailan sa bahay."That would be impossible. Hangga't may kakarampot na pagmamahal siya sa lalaking ito, babalik at babalik pa rin siya.
Napaubo si Andro sa tabi ni Leticia at agad na kumuha ng tubig upang mahimasmasan sa pagkabigla. The woman and Leticia had the a staring contest at wala ni isa ang gustong magbaba ng tingin.Did she regret her confession? Na kababae niyang tao, siya itong unang nagsabi ng nararamdaman? Na hindi na niya nagawang maghintay kay Andro?No.Dahil ayaw niyang matulad kay Teban na namatay nang hindi man lang nito nakita si Esmeralda sa huling sandali. Ayaw niyang mawala sa mundong ito nang hindi man lang niya nasasabi ang nilalaman ng puso. Ayaw niyang may pagsisihan sa bandang huli dahil hindi niya nagawa at nasabi ang lahat ng gustong sabihin.At kung ma-bash man siya dahil sa confession na ito, wala naman siyang pakialam. Matagal
“You do not have to do that,” simula ni Leticia nang magkasarilinan silang dalawa ni Andro. Nasa tabi siya nito nakaupo habang ang lalaki naman ang nagmamaneho. “Naawa ako sa mommy mo. Only child ka nila kaya dapat hindi mo siya bigyan ng sakit ng ulo.”Bumabaliktad ang sikmura niya sa amoy ng air freshener ngunit hindi na lang siya nagsalita pa tungkol doon. Nagpapasalamat na lang siya na inihatid siya ng lalaki kahit hindi naman kailangan. Ang dapat niyang gawin ay pigilan ang sariling masuka sa amoy. Mas gugustuhin pa talaga niyang ibaba ang mga bintana saka papasukin ang malamig na simoy ng hangin. Ngunit kung gagawin naman niya iyon, alikabok naman ang kaaway niya. She secretly looked at her hands.
Leticia and Andro were back in the present. Pero wala pa rin silang kibuan. His cell phone was ringing a couple of times ngunit hindi nito sinasagot. Wala pa rin siyang ganang kausapin ang lalaki. Why was she even feeling this way? Wala naman silang relasyon. Kaya wala siyang karapatang masaktan, hindi ba? They safely went back at her house. Problema na ni Andro kung paano siya babalik sa kanila. She did not care. Bibigyan na lang niya ito ng pamasahe kung wala man itong dala ngayon. Nasa labas na silang dalawa ng gate ng bahay nila.
After six months…Humahangos na tumatakbo si Bituin sa direksyon na hindi niya mawari. She was just done jumping back when suddenly dangerous men sprang out of nowhere. Kagagaling niya lang sa paghatid sa isang kliyente niya pabalik sa kasalukuyan. The client wanted to know if she will be successful in the future or gain more clients. Satisfied naman ito sa serbisyong binigay niya.Now…where was she? Right. Strange men with the intention to kill and scare her was hot on her heels. Sa pagkakaalam niya, wala naman siyang naaalalang may nakagalitan siya.No. Mukhang may nakagalitan siya. Si Leticia. Basta na lang siyang umalis sa campus na pinapasukan. Mas nag-focus siya sa negosyo niya. Nawalan ng gana sa pag-aaral. Nasilaw sa salapi. She could be successful even without finishing her degrees. Iyon ang nasa isipan niya. Hindi niya alam kung tuluyang hindi na magtatapos sa pag-aaral. Her parents and siblings did not care anyway. Bakit siya magpapagod kung wala namang nakaka-apprecia
Walang imikan na naganap sa pagitan nina Leticia at Andro sa loob ng kotse ng lalaki. Mabuti na lang at hindi nagmatka ang ginawa sa kanya ni Samuel. Or else, baka mag-worry na naman si Andro sa kanya at tatanungin ng hindi matapos-tapos na katanungan. Hanggang ngayon, hindi pa rin alam ni Leticia kung saan siya dadalhin ng lalaki. She was not even familiar with the route they were following.Kahit saan siya dalhin ng lalaki, she still trusted him.Masaya siya dahil sa nakikita niyang improvement sa katawan nito. Bumalik na ang dati nitong maumbok na pisngi at mga matang puno ng kulay. He looked so happy. At ito ang klase ng kaligayahan na gusto niyang makita sa lalaki which she robbed off him. Manaka-naka niya itong sinusulyapan nang palihim. Nahihiya siyang mahuli nito dahil baka kung ano ang isipin nito.“You must be curious kung saan tayo pupunta,” basag nito sa mahabang katahimikang namayani sa pagitan nilang dalawa. “Huwag kang mag-alala, Leticia. I will not kidnap you. Bes
Nagpupumiglas si Leticia. A two-handed front choke. Isang delikadong atake lalo na kung mas malakas at malaki sa kanya ang umaatake. Samuel really wanted to kill her? Bakit? She did not understand anything! Akala niya ba magkakampi silang dalawa? Wala naman siyang atraso sa lalaking ito kundi si Zephanie lang!Mas lalong bumaba ang daloy ng oxygen kay Leticia. She started to panic. She had to do something or else Samuel would really kill her!Then, Leticia extended her arms and went for Samuel’s jugular notch. She locked her elbow and extended her arm forcefully forward. Not yet enough, she curled her fingers down behind the top of his sternum. Samuel was in intense pain.Nabitiwan siya ng lalaki.Napaubo si Leticia ay pilit na hinahabol ang hininga niya. She glared at the man. “Asshole! What was that for?!” galit na tanong niya. Napaatras ito habang sapo ang lalamunan. “P-papatayin na lang kita, Esmeralda,” anito kahit hindi gaanong lumabas ang boses. “Hindi ako si Esmeralda.
Kumaripas nang takbo si Samuel.Anong problema ng lalaking iyon? Napamura si Leticia. Were they playing hide and seek right now? Bakit ito tumatakbo mula sa kanya? What’s his purpose for coming here if he will only run away? She remembered his gaze. It was full of anger. Was it directed to her? Bakit? Ano bang ginagawa niya?Wait. Alam na kaya nito ang lahat ng nangyari? Simula sa nangyari sa papa nito? Kung bakit kinulong ito ni Zephanie sa isang dimensyon? Galit ba ito sa kanila ni Zephanie at ngayon ay gustong maghigante? There was only one way to find out. She had to go after him. Nararamdaman niya ang tingin ng ibang mga estudyante sa campus sa ginagawa niyang pagsunod sa lalaki. Maybe they were thinking she was a fool for running into someone who looked like he did not want to be caught. Lakad-takbo ang ginawa ni Leticia upang sundan ang lalaki. Manaka-naka itong lumilingon sa kanya na animo sinusuri nito kung nakabuntot ba siya rito o hindi. He wanted her to pursue him?
Three months later…Leticia’s life was peaceful now. At least that’s what she was thinking. There were no unexpected travels into the past. Isang sipa na lang at magtatapos na ang isang semester. Ngayon, tinatapos na nila ang mga final exams at iba pang final projects na pinapagawa sa kanila ng mga professors nila. Pa-chill-chill na siya ngayon pagkatapos maghabol noon ng mga projects at activities na na-missed niya dahil sa pag-una niya sa pag-time travel. Nakakapanibago ang serenity na nararamdaman niya ngayon. Kakaiba sa mga stressful days niya noon. One week pagkatapos niyang magising tatlong buwan ang nakakaraan ay bumalik na rin siya sa pag-aaral. Wala ring paltos kung dumalaw siya kay Andro. Mabuti na lang at hindi nakukulitan sa kanya ang mommy ni Andro. At mukha namang hindi ito naiinis sa kanya. She believed tanggap na siya nito kahit wala naman silang relasyon ni Andro. That was a small progress at masaya na siya roon. It was also odd when Milo was slowly loweri
Madilim ang paligid ng pinasukan ni Leticia gaya ng dati. Ano kaya ang importansya ng lugar na ito sa buhay ni Alpha Naji? Bakit pabalik-balik ito sa lugar na ito? At bakit din ito sugatan? Anong nangyari? Too many questions at hindi niya magawang sagutin ang lahat ng mga ito ngayon. Hindi bale. Magkakaroon din naman ng mga kasagutan ang lahat ng ito. Kailangan lang niyang maging patient sa bawat hakbang na gagawin niya ngayon. It took a while bago nakapag-adjust ang mga mata niya sa kadiliman. The place was dusty as before. It smells. Nagkalat din ang mga bote ng mga alak sa tabi ng dinaraanan niya. Did Alpha Naji drink all of these? Daig pa nito ang naging brokenhearted. Maybe it was because of his son. Hindi pa rin nito nahahanap kung saan ang anak nito kaya sa alak nito ibinibigay ang atensyon. Hindi man ito naging mabuti sa kanilang dalawa ni Zephanie, subalit mabuti itong ama kay Samuel. Kung sana naging mabuti na lang ito at hindi na binahiran ng kasamaan ang pagkatao.
Leticia was having her freaking exam! Nakalimutan niya ang bagay na iyon. There she thought bakante siya sa araw na iyon at pwede ng makapag-focus sa araw na ito sa paghahanda sa pagdating ni Alpha Naji. Iyon pala, ang isa sa pinakaimportanteng pangyayari sa buhay niya ay ngayon pala mangyayari.Shoot.Hindi na niya alam ang gagawin niya. Wala na ring saysay ang pag-scan niya sa notes na binigay ni Bituin. She was running out of time for goodness sake! Kailangan na niyang habulin ang oras kung ayaw niyang ma-close ang door sa pagmumukha niya.“Someone help me now,” usal niya. Kaya nagkukumahog siyang asikasuhin ang mga gamit niya. What was worse was she did not even review! Sigurado na siya kung ano ang magiging resulta ng pagsusulit. She will fail the exam. Capital F-A-I-L. Fail. Failed. Baka multiple choice ang exam. Pwede pa siguro niyang piliin kung ano-ano ang feeling niya sa kung ano ang sagot. Napatingin siya sa salamin ng kwarto niya.Natutulog pa rin kama niya si Zephanie.
“It’s impossible to change the past, Leticia. Alpha Naji is the living proof of that. It will drive you mad kung mag-i-insist ka na baguhin kung ano ang nangyari. Let the past rest. Gawin mo lang lesson ang nangyari na. Don’t change anything or fate will bite you back. Rawr,” natatawang wika nito.Hindi niya tuloy malaman kung nagsisinungaling ito o hindi. “I can change the future, right?”“Change it all you want. Hindi pa naman iyan nangyayari. Huwag lang ang past. I am serious. Listen to a powerful witch like me. I’ve been there and that and karma has been nothing but a bitch ever since.”Tumalon ang tingin niya kay Andro. Ito iyong nakita niya sa future. Unti-unti na ring nagkakatotoo ang lahat ng kinatatakutan niya. Kung hindi ba siya sumama sa outing nila sa Tagaytay, hindi darating sa ganito ang lahat? Nag-focus sana siya sa paghahanap kay Alpha Naji. “Tomorrow is the day, then.”“Tama ka. Kaya maghanda ka. We will kill someone. The alpha of a pack of werewolves.”"I'm really s
"Is this your house?" tanong ni Zephanie kay Leticia. For the first time, Leticia successfully traveled to the place where she intended to go and this time, her house. Masaya siya sa kaunting improvement na ito sa kabila ng pagkamuhi niya sa sariling kakayahan.Did it mean she was getting better?Dapat ba siyang matuwa or hindi?They were in her room. Hindi niya narinig na umuwi na ang parents niya mula sa trabaho ng mga ito. "Oo naman. Hindi kita dadalhin sa hindi ko bahay," sagot niya sa babae. "Feel free at home. Tell me what you want to have. Ibibigay ko."Sumilay ang pilyang ngiti sa mga labi nito. "Anything? Do you really mean it, my sweet little darling?"Hindi niya gusto ang ngiti sa mga labi nito. She should be careful dahil baka kung ano-ano ang maisip nito na ikapapahamak niya. "Anything within my reach. Iyong kaya ko lang. Hindi iyong hindi ko kaya."Iginala nito ang tingin sa buong kwarto niya. There was nothing noteworthy sa kwarto niya maliban sa mga Filipino boybands