“Hindi ko siya gusto, okay? Masyado ka lang nag-o-overthink diyan,” katwiran ni
It could not be. Leticia hated him, right? Ni hindi nga siya nito magawang kausapin dahil sa galit nito. And what’s bothering him was ganoon siya ka-affected sa ginawa nito sa kanya. Could it really mean na may ibang degree pa ang epekto ng ginawa nito sa kanya? At bakit ganito na lang siya ka-bothered?
What else? She is been your friend. Wala kang gaanong babaeng kaibigan kundi puro lalaki. Ayaw mo lang mahaluan ng romance ang isang pagkakaibigan kaya ilag na ilag ka sa mga friendship between a man and a woman. Not until Leticia came, mahabang saad ng isipan niya.
Ilang beses nang kinagat ni Leticia ang pang-ibabang labi upang pakalmahin ang sarili. Pabalik-balik siya nang lakad sa sea wall habang nagdadalawang-isip kung pupuntahan sina Andro, Bituin, at Milo sa huling lugar kung saan nakita niya ang tatlo. Will she go or not? Bakit ba kasi ang tagal niyang maka-decide?Hapon na.Dapat ay kanina pa siya umuwi dahil tapos na ang lahat ng klase niya sa araw na ito, subalit hindi siya mapakali. Alam niyang dinala na ni Bituin ang dalawang lalaki sa hinaharap at nakabalik na ang mga ito.What was Andro and Milo’s reaction? Gusto niyang personal na malaman ang mga iyon.Nagtatalo ang isipan niya kung pupuntahan ba niya ang mga ito. However, sinabi niya rin naman on t
“Andro!” saway ni Leticia nang akma na namang susuntukin nito si samuel. Nanginginig ang buong katawan nito sa sobrang galit. Sa lalaki? Bakit? “Itigil mo na iyan! Ano bang ginagawa mo?” Hindi kumilos si Samuel at pinahid lang ang nasaktang parte ng katawan. He refused to fight, but Andro seemed to have other plans.“Hindi ka nirerespeto ng lalaking iyan, Leticia! Bakit mo siya ipinagtatanggol?” hindi makapaniwalang tanong nito.“He’s merely giving me a choice, Andro. Anong masama roon?”Ngayon lang niya nakita ang lalaking magalit ng ganito and it was scary. Hindi siya sanay na makita itong ganito.
Naningkit ang mga mata ni Leticia habang matamang nakatitig kay Samuel. "Siguraduhin mo lang na hindi mo ako pinagloloko, Samuel. I have enough of your lies. Pagod na ako sa araw na ito at huwag mo ng dagdagan pa. Pakiusap."He’s expression softened. Itinaas nito ang isang kamay at akala niya yayakapin siya nito. Ngunit animo nag-iba ito ng plano in the last minute. "I'm sorry sa kasinungalingan ko. I won't do it again. I was just bored. Hindi ko pa rin makita si Ama. I've been monitoring this place for some time. Sometimes, naiisip ko na baka maling timeline ang hinahanap ko. What if he is indeed in the future? Paano kung pumunta nga siya roon upang hindi ko na siya masundan pa? What if pagod na siya sa responsibilidad sa amin at ipapasa na niya sa akin?"Leticia could see his frustrations directed in himself.
Mapaklang ngumiti si Andro. “So…You knew about it then pero pinili mong manahimik.” Bituin stared ahead. “Simple lang naman ang sagot ko riyan. Just because I can see the future, does not mean I can play God.” “Pero bakit tinutulungan mo ang ibang makapunta sa hinaharap?” “Business. And besides, hindi lahat ng pinapakita ko sa inyo. It was only for ten minutes. After that, kailangan na naming bumalik sa kasalukuyan even if I can give more. Sometimes, people became greedy at mas gusto pa makita ang lahat-lahat ng mangyayari sa kanila. Especially when and how they will die. People are scared of death and they wanted to prepare for that or avoid the inevitable. Fools. The future will change depende kung ano ang gagawin nila sa kasalukuyan. At kung gusto mong mangyari ang nakita mo kanina, you can change your present
“This is serious trespassing, Samuel,” nababahalang saad ni Leticia kay Samuel habang malaya nilang pinasok ang bahay ni Senyor Felipe. Walang katao-tao sa loob. Wala ring anumang katulong ng lalaki. Everything was quiet katulad ng sa mga horror movies na ilang sandali lang ay naghihintay lang ang multo na magpakita.Pansin niyang mahal ang mga gamit na nasa loob. Mukhang galing pa talaga sa ibang bansa ang mga kasangkapan.“What do you want to do, then? Maghintay kung kailan magpapakita si Ama? Gusto mo ba talagang magpabalik-balik sa panahong ito? Think of the effects, Leticia. Baka hindi mo na gugustuhing bumalik sa timeline mo kung pabalik-balik ka sa panahong ito.”She did not want to return again. Ang mundo niya ay nasa kasalukuyang panahon, and s
May pagkabalat-sibuyas pala ang lalaking ito, himutok ni Leticia sa sarili habang patuloy na sinusundan si Samuel. Nakamasid siya sa malapad na likod nito at wala yatang planong kausapin siya. Dahil sa sinabi niya kanina. Kung siya lang ang tatanungin, wala namang masama sa sinabi niya, ah? Sadya lang na sensitive ang kasama niya sa araw na ito. She made a mental note na huwag ng magkwento tungkol sa ama nito dahil baka ma-offend na naman niya ang lalaki. And if that happens, baka hindi na siya nito tulungang mahanap ang papa nito na ang tanging may alam kung paano matutulungan sina Andro. Shut up ka na lang muna, Leticia, aniya sa isipan. Huwag masyadong matabil ang dila ngayon, okay? “Samuel. Saan na ba tayo? This place feels like eternity,” tanong na lang niya sa lalaki. “Kailan ba tayo makakauwi n
"Nobody will die today, Leticia," kumpiyansang sagot ni Samuel kay Leticia.Wala ba talaga?Iba ang kabog ng dibdib niya, eh. Parang may hindi magandang mangyayari sa araw na ito.The men looked at them from head to foot and confusion crossed their eyes. Magkagayunman, ni isa sa mga ito at walang umimik.Damn it. Sana talaga nagbihis muna siya, eh bago nag-time travel dito.She eyed them nervously. Oh, goddess. Ayaw pa niyang mamatay sa panahong ito. Her parents would be devastated. May mga subjects pa siya na kailangan niyang ipasa. At kailangan niya ring mag-take ng exam."Please tell me na wala kang gagawin to provoke them. Oh no,
If Teban was here, alam na niya ang maaaring mangyari. Ang susunod na mangyayari. She had seen this. She saw how Esmeralda cried her heart out nang marinig ang balitang may kinalaman sa nobyo nito.How will she help this man? If she will say something weird, baka lumayo ito sa kanya o baka tawagin siyang baliw.Bakit naman siya lalayo sa iyo kung may plano itong masama sa inyong dalawa ni Samuel? tanong ng isip niya.“W-wala. Nagkamali ako. Akala ko ikaw iyong isa sa kakilala ko. Teban din kasi ang pangalan niya,” pagsisinungaling niya. "Magkawangis kayong dalawa. Parang pinagbiyak na bunga. Naalala ko rin na siya lang pala ang nag-iisang anak ng mga magulang niya kaya imposibleng kambal kayong dalawa."
After six months…Humahangos na tumatakbo si Bituin sa direksyon na hindi niya mawari. She was just done jumping back when suddenly dangerous men sprang out of nowhere. Kagagaling niya lang sa paghatid sa isang kliyente niya pabalik sa kasalukuyan. The client wanted to know if she will be successful in the future or gain more clients. Satisfied naman ito sa serbisyong binigay niya.Now…where was she? Right. Strange men with the intention to kill and scare her was hot on her heels. Sa pagkakaalam niya, wala naman siyang naaalalang may nakagalitan siya.No. Mukhang may nakagalitan siya. Si Leticia. Basta na lang siyang umalis sa campus na pinapasukan. Mas nag-focus siya sa negosyo niya. Nawalan ng gana sa pag-aaral. Nasilaw sa salapi. She could be successful even without finishing her degrees. Iyon ang nasa isipan niya. Hindi niya alam kung tuluyang hindi na magtatapos sa pag-aaral. Her parents and siblings did not care anyway. Bakit siya magpapagod kung wala namang nakaka-apprecia
Walang imikan na naganap sa pagitan nina Leticia at Andro sa loob ng kotse ng lalaki. Mabuti na lang at hindi nagmatka ang ginawa sa kanya ni Samuel. Or else, baka mag-worry na naman si Andro sa kanya at tatanungin ng hindi matapos-tapos na katanungan. Hanggang ngayon, hindi pa rin alam ni Leticia kung saan siya dadalhin ng lalaki. She was not even familiar with the route they were following.Kahit saan siya dalhin ng lalaki, she still trusted him.Masaya siya dahil sa nakikita niyang improvement sa katawan nito. Bumalik na ang dati nitong maumbok na pisngi at mga matang puno ng kulay. He looked so happy. At ito ang klase ng kaligayahan na gusto niyang makita sa lalaki which she robbed off him. Manaka-naka niya itong sinusulyapan nang palihim. Nahihiya siyang mahuli nito dahil baka kung ano ang isipin nito.“You must be curious kung saan tayo pupunta,” basag nito sa mahabang katahimikang namayani sa pagitan nilang dalawa. “Huwag kang mag-alala, Leticia. I will not kidnap you. Bes
Nagpupumiglas si Leticia. A two-handed front choke. Isang delikadong atake lalo na kung mas malakas at malaki sa kanya ang umaatake. Samuel really wanted to kill her? Bakit? She did not understand anything! Akala niya ba magkakampi silang dalawa? Wala naman siyang atraso sa lalaking ito kundi si Zephanie lang!Mas lalong bumaba ang daloy ng oxygen kay Leticia. She started to panic. She had to do something or else Samuel would really kill her!Then, Leticia extended her arms and went for Samuel’s jugular notch. She locked her elbow and extended her arm forcefully forward. Not yet enough, she curled her fingers down behind the top of his sternum. Samuel was in intense pain.Nabitiwan siya ng lalaki.Napaubo si Leticia ay pilit na hinahabol ang hininga niya. She glared at the man. “Asshole! What was that for?!” galit na tanong niya. Napaatras ito habang sapo ang lalamunan. “P-papatayin na lang kita, Esmeralda,” anito kahit hindi gaanong lumabas ang boses. “Hindi ako si Esmeralda.
Kumaripas nang takbo si Samuel.Anong problema ng lalaking iyon? Napamura si Leticia. Were they playing hide and seek right now? Bakit ito tumatakbo mula sa kanya? What’s his purpose for coming here if he will only run away? She remembered his gaze. It was full of anger. Was it directed to her? Bakit? Ano bang ginagawa niya?Wait. Alam na kaya nito ang lahat ng nangyari? Simula sa nangyari sa papa nito? Kung bakit kinulong ito ni Zephanie sa isang dimensyon? Galit ba ito sa kanila ni Zephanie at ngayon ay gustong maghigante? There was only one way to find out. She had to go after him. Nararamdaman niya ang tingin ng ibang mga estudyante sa campus sa ginagawa niyang pagsunod sa lalaki. Maybe they were thinking she was a fool for running into someone who looked like he did not want to be caught. Lakad-takbo ang ginawa ni Leticia upang sundan ang lalaki. Manaka-naka itong lumilingon sa kanya na animo sinusuri nito kung nakabuntot ba siya rito o hindi. He wanted her to pursue him?
Three months later…Leticia’s life was peaceful now. At least that’s what she was thinking. There were no unexpected travels into the past. Isang sipa na lang at magtatapos na ang isang semester. Ngayon, tinatapos na nila ang mga final exams at iba pang final projects na pinapagawa sa kanila ng mga professors nila. Pa-chill-chill na siya ngayon pagkatapos maghabol noon ng mga projects at activities na na-missed niya dahil sa pag-una niya sa pag-time travel. Nakakapanibago ang serenity na nararamdaman niya ngayon. Kakaiba sa mga stressful days niya noon. One week pagkatapos niyang magising tatlong buwan ang nakakaraan ay bumalik na rin siya sa pag-aaral. Wala ring paltos kung dumalaw siya kay Andro. Mabuti na lang at hindi nakukulitan sa kanya ang mommy ni Andro. At mukha namang hindi ito naiinis sa kanya. She believed tanggap na siya nito kahit wala naman silang relasyon ni Andro. That was a small progress at masaya na siya roon. It was also odd when Milo was slowly loweri
Madilim ang paligid ng pinasukan ni Leticia gaya ng dati. Ano kaya ang importansya ng lugar na ito sa buhay ni Alpha Naji? Bakit pabalik-balik ito sa lugar na ito? At bakit din ito sugatan? Anong nangyari? Too many questions at hindi niya magawang sagutin ang lahat ng mga ito ngayon. Hindi bale. Magkakaroon din naman ng mga kasagutan ang lahat ng ito. Kailangan lang niyang maging patient sa bawat hakbang na gagawin niya ngayon. It took a while bago nakapag-adjust ang mga mata niya sa kadiliman. The place was dusty as before. It smells. Nagkalat din ang mga bote ng mga alak sa tabi ng dinaraanan niya. Did Alpha Naji drink all of these? Daig pa nito ang naging brokenhearted. Maybe it was because of his son. Hindi pa rin nito nahahanap kung saan ang anak nito kaya sa alak nito ibinibigay ang atensyon. Hindi man ito naging mabuti sa kanilang dalawa ni Zephanie, subalit mabuti itong ama kay Samuel. Kung sana naging mabuti na lang ito at hindi na binahiran ng kasamaan ang pagkatao.
Leticia was having her freaking exam! Nakalimutan niya ang bagay na iyon. There she thought bakante siya sa araw na iyon at pwede ng makapag-focus sa araw na ito sa paghahanda sa pagdating ni Alpha Naji. Iyon pala, ang isa sa pinakaimportanteng pangyayari sa buhay niya ay ngayon pala mangyayari.Shoot.Hindi na niya alam ang gagawin niya. Wala na ring saysay ang pag-scan niya sa notes na binigay ni Bituin. She was running out of time for goodness sake! Kailangan na niyang habulin ang oras kung ayaw niyang ma-close ang door sa pagmumukha niya.“Someone help me now,” usal niya. Kaya nagkukumahog siyang asikasuhin ang mga gamit niya. What was worse was she did not even review! Sigurado na siya kung ano ang magiging resulta ng pagsusulit. She will fail the exam. Capital F-A-I-L. Fail. Failed. Baka multiple choice ang exam. Pwede pa siguro niyang piliin kung ano-ano ang feeling niya sa kung ano ang sagot. Napatingin siya sa salamin ng kwarto niya.Natutulog pa rin kama niya si Zephanie.
“It’s impossible to change the past, Leticia. Alpha Naji is the living proof of that. It will drive you mad kung mag-i-insist ka na baguhin kung ano ang nangyari. Let the past rest. Gawin mo lang lesson ang nangyari na. Don’t change anything or fate will bite you back. Rawr,” natatawang wika nito.Hindi niya tuloy malaman kung nagsisinungaling ito o hindi. “I can change the future, right?”“Change it all you want. Hindi pa naman iyan nangyayari. Huwag lang ang past. I am serious. Listen to a powerful witch like me. I’ve been there and that and karma has been nothing but a bitch ever since.”Tumalon ang tingin niya kay Andro. Ito iyong nakita niya sa future. Unti-unti na ring nagkakatotoo ang lahat ng kinatatakutan niya. Kung hindi ba siya sumama sa outing nila sa Tagaytay, hindi darating sa ganito ang lahat? Nag-focus sana siya sa paghahanap kay Alpha Naji. “Tomorrow is the day, then.”“Tama ka. Kaya maghanda ka. We will kill someone. The alpha of a pack of werewolves.”"I'm really s
"Is this your house?" tanong ni Zephanie kay Leticia. For the first time, Leticia successfully traveled to the place where she intended to go and this time, her house. Masaya siya sa kaunting improvement na ito sa kabila ng pagkamuhi niya sa sariling kakayahan.Did it mean she was getting better?Dapat ba siyang matuwa or hindi?They were in her room. Hindi niya narinig na umuwi na ang parents niya mula sa trabaho ng mga ito. "Oo naman. Hindi kita dadalhin sa hindi ko bahay," sagot niya sa babae. "Feel free at home. Tell me what you want to have. Ibibigay ko."Sumilay ang pilyang ngiti sa mga labi nito. "Anything? Do you really mean it, my sweet little darling?"Hindi niya gusto ang ngiti sa mga labi nito. She should be careful dahil baka kung ano-ano ang maisip nito na ikapapahamak niya. "Anything within my reach. Iyong kaya ko lang. Hindi iyong hindi ko kaya."Iginala nito ang tingin sa buong kwarto niya. There was nothing noteworthy sa kwarto niya maliban sa mga Filipino boybands