Pakiramdam ni Leticia ay magkakaroon siya ng heart attack. Halos hindi na siya makahinga sa sobrang bilis ng pintig ng kanyang puso na kasinlakas ng tambol sa tuwing may parada ng mga politikong tatakbo sa nalalapit na halalan. Sobrang lamig na ng mga kamay niya na animo nakatira na siya sa tuktok ng Mount Everest kung saan marami na ring mga mountaineers ang bigong makabalik sa baba. Para na ring ipinako sa krus ang mga paa niya.
Naaalala niya tuloy noong elementary pupil pa siya. Noong minsang mag-oral recitation ang guro nila sa Grade Four. Isa-isang nakalagay ang mga pangalan nilang lahat sa isang index card at ang sinumang maswerteng mabubunot nito ay ang siyang sasagot sa mala-board exam na tanong na ito. At least iyon ang point of view ng ten years old na siya.
Halos makalimutan na ni Leticia ang huminga habang hinihintay ang bagong d
KATATAPOS lang kumain nina Leticia at Bituin nang mapadayo sa kusina si Samuel. Nailigpit na rin niya ang pinagkainan kahi na nag-insist ang babae na ito na raw ang gumawa.Wala pa rin ang kasambahay nito at mas gusto niya iyon. Ayaw niyang may ibang taong nagmamasid at naghihintay sa kanyang matapos ang pagkain niya. That would be awkward. Ang hirap isubo ang pagkain kung ganoon.“Join us, Samuel. Hindi ka na namin ginising kanina dahil baka puyat na puyat ka,” deklara niya.The man gave her a curt nod.Magulo ang buhok ng lalaki kagaya ng isang pugad ng mga ibon, ngunit ang Bituin. Siniko siya at sinabing mas lalong naging gwapo ang lalaki sa magulong buhok nito. Hindi nagkomento si Samuel, pero alam niyang narinig iyon ng lalaki dahil nga
Napapitlag si Andro nang bigla na lang sumulpot sa kung saan sina Samuel at Leticia. Nanlaki ang mga mata nito at nilibot ang tingin. She understood him. Bigla na lang kasi silang nag-appear sa paningin nito na hindi naman isang normal na gawain.Kasalukuyan kasi itong nakasampa sa duyan sa poarch ng bahay nito samantalang nakatingin sa malayo. May malalim na iniisip. Malaki na rin ang mga eyebags ng lalaki. Wala na namang gaanong tulog.After this, babalik na sa normal ang lahat.“Leticia? You brought someone with you.”"Sorry if we barge in like this, Andro. May importante lang kaming itatanong sa inyo. Can we sit beside you?""Sino siya? Boyfriend mo? At paano pala basta-basta ka na lang lumil
Too much information. At nagpapasalamat si Leticia na sa huli, naging madali lang kausap si Andro. He answered almost everything na mga questions nilang dalawa ni Samuel. Kung pinili nitong magmatigas, baka mas lalo pa silang matagalan sa present time. Na hindi maaring mangyari dahil may gagawin pa siya. Helping Andro was the goal pero kailangan din niyang unahin din ang studies niya.She wondered kung paano niya mapapasalamat ang lalaking ito. Iyong kabaitan ni Andro, parang hindi nag-e-exist in a real life. Parang too good to be true. Kaya nga hindi siya nagsisising ito ang naging crush niya. Dapat pamarisan ang ugali nito.Napabuntong-hininga siya habang pinagmamasdan ang maamo nitong mukha.Almost everyone fell from that face. Napaka-angelic at ang sarap titigan sa buong mandamag. Ang sarap lang din
Napapitlag si Andro nang bigla na lang sumulpot sa harapan niya si Milo. Nagsalubong ang dalawang kilay nito at may bahid ng pag-aalala ang mukha para sa kanya.Ilang minuto ng nawala sina Leticia, subalit hindi pa rin niya magawang makakilos. Hindi ba siya namalikmata noong panahong iyon? Leticia and Samuel were gone twice in front of his eyes?She did in fact was a time traveler."Ayos ka lang, Bro?" nag-aalalang tanong sa kanya ng kaibigan."Yeah. I-I guess so?" nagdadalawang isip niyang sabi. That felt surreal.Nanghihina siyang napaupo sa kanyang duyan. Tumabi na rin sa kanya si Milo nang kumuha ito ng silya."May nangyari ba? Para ka
Marahas na napabuntong-hininga si Andro. That was based on his observation, anyway. At hindi siya masisisi ni Milo dahil iyon ang palagi niyang nakikita sa kaibigan. His friend was still blaming Leticia for what had happened to him. To both of them.Gusto na lang ni Andro na mag-move on ang kaibigan sa galit nito at kung ano pang negatibong emosyon na nararanasan nito. It was not heathy for his mental health.Nangyari na ang dapat mangyari. And both of them should move forward. Patuloy lang dapat ang mga buhay nila sa kabila ng paghihirap nilang ito. Everything will pass. One day, all of these will become a nothing but a memory. Something to be pondered for the lesson it gives in their lives.Hindi katulad ni Milo na mukhang na-stuck sa nakaraan ang mentality. At least there was some
“My sense of smell is not working today,” pahayag ni Samuel. “We may be a werewolf but we are not literary dogs,” depensa ng lalaki kay Leticia.Napalabi siya. “Wala naman akong masamang intensyon sa sinabi ko. Para kasing may kakaibang amoy ang lugar na ito. Na para bang may nabubulok na hindi ko mawari.”Samuel sniffed the air. By looking at him, she was reminded of a dog. Hindi na lang niya ipinahalata ang curiosity dahil baka ma-offend niya ang lalaki. “It seemed like you are telling the truth. May malansang amoy rin akong nalalanghap. And it’s making my nose irritated. I hate the stench.”Napansin nga rin niya.Muling bumalik ang tingin niya sa bahay na bato. Hindi naman siguro napabayaan ang bahay? O baka
Imbes na mapalingon si Leticia sa estranghero, napalingon siya sa lalaking nasa tabi niya—si Samuel. Hindi ba ang sabi nito ay magkatulad lang ang mukha ng ama nito at si Felipe? Ngunit bakit hindi nito namukhaan ang lalaking nasa harap nila ngayon? Hmm. Ginagago ba siya ng lalaking ito? Is there a chance na pinaglalaruan lang siya ng lalaking ito? Pagkatapos ng pinagdaanan nila? May kaunting pinagsamahan din naman silang dalawa, ah? May loopholes sa kwento nito sa kanya. Is there a chance na nagsisinungaling lang sa kanya ang lalaking ito? Possible. There are endless possibilities. Wala rin naman siyang ideya sa totoong pagkatao nito. Everything about him screamed mystery. Kaya hindi nakakapagtakang maisipan niyang nakakapagtaka ang ilan sa mga sinasabi nito. Hindi naman siya tanga upang hindi makapag-analyze sa mga sinasabi nito. I should have not fully trusted on him. Mahirap magtiwala sa lalaking hindi gaanong kakilala.
“Isang nakakasukang ugali,” puna ni Leticia kay Felipe. “Kahit na aso ay marunong magbigay galang.”Nagngingitngit ang damdamin niya sa kalapastangang ginawa nito sa kanya. She was deeply offended. Sa kawalang-modo nito. Heto siya at maayos na nakikipag-usap samantalang hindi nito maigawang maibalik ang respeto na binigay niya rito.Nagtagis ang bagang ni Leticia.Totoo nga ang sinabi ng nanay niya na kahit ano pang magandang ugali ang ipakita niya sa isang tao, kung hindi naman ito marunong um-appreciate ay wala ring mangyayari.Muling humarap sa kanila si Felipe. Salubong ang kilay nito.Marahil nagtataka ito kung bakit ganito sila kung umasta. Kung bakit madali lang sa kanilang dalawa ni
After six months…Humahangos na tumatakbo si Bituin sa direksyon na hindi niya mawari. She was just done jumping back when suddenly dangerous men sprang out of nowhere. Kagagaling niya lang sa paghatid sa isang kliyente niya pabalik sa kasalukuyan. The client wanted to know if she will be successful in the future or gain more clients. Satisfied naman ito sa serbisyong binigay niya.Now…where was she? Right. Strange men with the intention to kill and scare her was hot on her heels. Sa pagkakaalam niya, wala naman siyang naaalalang may nakagalitan siya.No. Mukhang may nakagalitan siya. Si Leticia. Basta na lang siyang umalis sa campus na pinapasukan. Mas nag-focus siya sa negosyo niya. Nawalan ng gana sa pag-aaral. Nasilaw sa salapi. She could be successful even without finishing her degrees. Iyon ang nasa isipan niya. Hindi niya alam kung tuluyang hindi na magtatapos sa pag-aaral. Her parents and siblings did not care anyway. Bakit siya magpapagod kung wala namang nakaka-apprecia
Walang imikan na naganap sa pagitan nina Leticia at Andro sa loob ng kotse ng lalaki. Mabuti na lang at hindi nagmatka ang ginawa sa kanya ni Samuel. Or else, baka mag-worry na naman si Andro sa kanya at tatanungin ng hindi matapos-tapos na katanungan. Hanggang ngayon, hindi pa rin alam ni Leticia kung saan siya dadalhin ng lalaki. She was not even familiar with the route they were following.Kahit saan siya dalhin ng lalaki, she still trusted him.Masaya siya dahil sa nakikita niyang improvement sa katawan nito. Bumalik na ang dati nitong maumbok na pisngi at mga matang puno ng kulay. He looked so happy. At ito ang klase ng kaligayahan na gusto niyang makita sa lalaki which she robbed off him. Manaka-naka niya itong sinusulyapan nang palihim. Nahihiya siyang mahuli nito dahil baka kung ano ang isipin nito.“You must be curious kung saan tayo pupunta,” basag nito sa mahabang katahimikang namayani sa pagitan nilang dalawa. “Huwag kang mag-alala, Leticia. I will not kidnap you. Bes
Nagpupumiglas si Leticia. A two-handed front choke. Isang delikadong atake lalo na kung mas malakas at malaki sa kanya ang umaatake. Samuel really wanted to kill her? Bakit? She did not understand anything! Akala niya ba magkakampi silang dalawa? Wala naman siyang atraso sa lalaking ito kundi si Zephanie lang!Mas lalong bumaba ang daloy ng oxygen kay Leticia. She started to panic. She had to do something or else Samuel would really kill her!Then, Leticia extended her arms and went for Samuel’s jugular notch. She locked her elbow and extended her arm forcefully forward. Not yet enough, she curled her fingers down behind the top of his sternum. Samuel was in intense pain.Nabitiwan siya ng lalaki.Napaubo si Leticia ay pilit na hinahabol ang hininga niya. She glared at the man. “Asshole! What was that for?!” galit na tanong niya. Napaatras ito habang sapo ang lalamunan. “P-papatayin na lang kita, Esmeralda,” anito kahit hindi gaanong lumabas ang boses. “Hindi ako si Esmeralda.
Kumaripas nang takbo si Samuel.Anong problema ng lalaking iyon? Napamura si Leticia. Were they playing hide and seek right now? Bakit ito tumatakbo mula sa kanya? What’s his purpose for coming here if he will only run away? She remembered his gaze. It was full of anger. Was it directed to her? Bakit? Ano bang ginagawa niya?Wait. Alam na kaya nito ang lahat ng nangyari? Simula sa nangyari sa papa nito? Kung bakit kinulong ito ni Zephanie sa isang dimensyon? Galit ba ito sa kanila ni Zephanie at ngayon ay gustong maghigante? There was only one way to find out. She had to go after him. Nararamdaman niya ang tingin ng ibang mga estudyante sa campus sa ginagawa niyang pagsunod sa lalaki. Maybe they were thinking she was a fool for running into someone who looked like he did not want to be caught. Lakad-takbo ang ginawa ni Leticia upang sundan ang lalaki. Manaka-naka itong lumilingon sa kanya na animo sinusuri nito kung nakabuntot ba siya rito o hindi. He wanted her to pursue him?
Three months later…Leticia’s life was peaceful now. At least that’s what she was thinking. There were no unexpected travels into the past. Isang sipa na lang at magtatapos na ang isang semester. Ngayon, tinatapos na nila ang mga final exams at iba pang final projects na pinapagawa sa kanila ng mga professors nila. Pa-chill-chill na siya ngayon pagkatapos maghabol noon ng mga projects at activities na na-missed niya dahil sa pag-una niya sa pag-time travel. Nakakapanibago ang serenity na nararamdaman niya ngayon. Kakaiba sa mga stressful days niya noon. One week pagkatapos niyang magising tatlong buwan ang nakakaraan ay bumalik na rin siya sa pag-aaral. Wala ring paltos kung dumalaw siya kay Andro. Mabuti na lang at hindi nakukulitan sa kanya ang mommy ni Andro. At mukha namang hindi ito naiinis sa kanya. She believed tanggap na siya nito kahit wala naman silang relasyon ni Andro. That was a small progress at masaya na siya roon. It was also odd when Milo was slowly loweri
Madilim ang paligid ng pinasukan ni Leticia gaya ng dati. Ano kaya ang importansya ng lugar na ito sa buhay ni Alpha Naji? Bakit pabalik-balik ito sa lugar na ito? At bakit din ito sugatan? Anong nangyari? Too many questions at hindi niya magawang sagutin ang lahat ng mga ito ngayon. Hindi bale. Magkakaroon din naman ng mga kasagutan ang lahat ng ito. Kailangan lang niyang maging patient sa bawat hakbang na gagawin niya ngayon. It took a while bago nakapag-adjust ang mga mata niya sa kadiliman. The place was dusty as before. It smells. Nagkalat din ang mga bote ng mga alak sa tabi ng dinaraanan niya. Did Alpha Naji drink all of these? Daig pa nito ang naging brokenhearted. Maybe it was because of his son. Hindi pa rin nito nahahanap kung saan ang anak nito kaya sa alak nito ibinibigay ang atensyon. Hindi man ito naging mabuti sa kanilang dalawa ni Zephanie, subalit mabuti itong ama kay Samuel. Kung sana naging mabuti na lang ito at hindi na binahiran ng kasamaan ang pagkatao.
Leticia was having her freaking exam! Nakalimutan niya ang bagay na iyon. There she thought bakante siya sa araw na iyon at pwede ng makapag-focus sa araw na ito sa paghahanda sa pagdating ni Alpha Naji. Iyon pala, ang isa sa pinakaimportanteng pangyayari sa buhay niya ay ngayon pala mangyayari.Shoot.Hindi na niya alam ang gagawin niya. Wala na ring saysay ang pag-scan niya sa notes na binigay ni Bituin. She was running out of time for goodness sake! Kailangan na niyang habulin ang oras kung ayaw niyang ma-close ang door sa pagmumukha niya.“Someone help me now,” usal niya. Kaya nagkukumahog siyang asikasuhin ang mga gamit niya. What was worse was she did not even review! Sigurado na siya kung ano ang magiging resulta ng pagsusulit. She will fail the exam. Capital F-A-I-L. Fail. Failed. Baka multiple choice ang exam. Pwede pa siguro niyang piliin kung ano-ano ang feeling niya sa kung ano ang sagot. Napatingin siya sa salamin ng kwarto niya.Natutulog pa rin kama niya si Zephanie.
“It’s impossible to change the past, Leticia. Alpha Naji is the living proof of that. It will drive you mad kung mag-i-insist ka na baguhin kung ano ang nangyari. Let the past rest. Gawin mo lang lesson ang nangyari na. Don’t change anything or fate will bite you back. Rawr,” natatawang wika nito.Hindi niya tuloy malaman kung nagsisinungaling ito o hindi. “I can change the future, right?”“Change it all you want. Hindi pa naman iyan nangyayari. Huwag lang ang past. I am serious. Listen to a powerful witch like me. I’ve been there and that and karma has been nothing but a bitch ever since.”Tumalon ang tingin niya kay Andro. Ito iyong nakita niya sa future. Unti-unti na ring nagkakatotoo ang lahat ng kinatatakutan niya. Kung hindi ba siya sumama sa outing nila sa Tagaytay, hindi darating sa ganito ang lahat? Nag-focus sana siya sa paghahanap kay Alpha Naji. “Tomorrow is the day, then.”“Tama ka. Kaya maghanda ka. We will kill someone. The alpha of a pack of werewolves.”"I'm really s
"Is this your house?" tanong ni Zephanie kay Leticia. For the first time, Leticia successfully traveled to the place where she intended to go and this time, her house. Masaya siya sa kaunting improvement na ito sa kabila ng pagkamuhi niya sa sariling kakayahan.Did it mean she was getting better?Dapat ba siyang matuwa or hindi?They were in her room. Hindi niya narinig na umuwi na ang parents niya mula sa trabaho ng mga ito. "Oo naman. Hindi kita dadalhin sa hindi ko bahay," sagot niya sa babae. "Feel free at home. Tell me what you want to have. Ibibigay ko."Sumilay ang pilyang ngiti sa mga labi nito. "Anything? Do you really mean it, my sweet little darling?"Hindi niya gusto ang ngiti sa mga labi nito. She should be careful dahil baka kung ano-ano ang maisip nito na ikapapahamak niya. "Anything within my reach. Iyong kaya ko lang. Hindi iyong hindi ko kaya."Iginala nito ang tingin sa buong kwarto niya. There was nothing noteworthy sa kwarto niya maliban sa mga Filipino boybands