Nagtatanong pa rin ang mga mata ni Esmeralda. After a couple of months of blaming herself for what happened to her lover, biglang nabuhay ito. Nagkaroon ng buhay ang mga mata nito na dating walang emosyon. And she was not thinking about her dead lover right now. Only about the mysterious woman in front of her.
“Kahit saang anggulo...ang mga mukha natin,” napaawang na wika ng babae. “Kailangan kong sabihin kay Ama ang tungkol sa bagay na ito. Baka may inililihim siya sa akin.”
Natigilan siya sa sinabi nito.
What the…Esmeralda was questioning her father’s loyalty to her mother?
That is not the problem right now, Leticia. Bakit hindi mo unahin kung paano makawala sa babaeng ito?
Napunta na sa ibang lugar si Leticia nang may maalala. Caloy had touched her! The boy! Gusto niyang bumalik at tanungin kung ayos lang ba ito. Damn. What if may mangyari rito? Will he also have the memories just like Milo and Andro? Wait. Pero kay Cathy naman, parang walang nangyari sa babae? Selective ba ang sumpa na mayroon siya? What are the basis para maipasa niya ang sumpa sa isang tao? Gender? Being weak or strong? Hays. Kahit ilang beses siyang magtanong sa sarili niya, wala namang makakasagot sa tanong niya. Mas maganda ring mag-focus na lang siya sa kung nasaan siya ngayon para magawa na niya ang lahat ng dapat gawin. Babalikan niya ang bata
The stranger was hungry and thirsty as a whole. Takam na takam ito sa isang corned beef na dala at mga biscuit. Leticia had no choice but to hold the food for her so that she could eat it. Properly. Wala rin itong kaarte-arte sa katawan at animo nakalimutan na ang dignidad nito basta makakain lang. Animo isang taon itong hindi nakakain dahil sa bagsak nitong magkabilang pisngi.Hinaplos ng awa ang puso ni Leticia.She wanted to ask her a lot of questions pero makakapaghintay naman ang mga ito. Hahayaan na muna niyang kumain at uminom ang babae. Mabuti na lang at hindi napanis ang pagkain na dala niya.When the woman finished, Leticia asked her, "What is your name? Paano ka napunta sa bahay ni Felipe?"The strange woman burped. “Thank goodness. Nabusog din ako. I thought I was a goner with no one to help me.” Mayamaya ay sinulyapan siya nito. "Mas importante pa ba ang tanong na iyan kumpara sa pagbalik sa akin sa nakaraan? Help me heal th
Zephanie was the most infuriating woman Leticia had ever encountered. Daig pa nito ang mga magulang niya kung makautos sa kanya. Ang dami-dami nitong mga utos sa kanya. Unlimited. Na para bang naging instant yaya siya nito dahil sa sitwasyon nito— nakaposas ang dalawang kamay. Nagrereklamo na rin ito na masakit na ang mga kamay dahil sa posas pero hanggang doon lang ang magagawa ng babae.Wala siyang magagawa dahil wala siyang kapangyarihan. Wala ring magagawa ang babae niya na kasama niya bahay na ito.Tinalo rin ang mga professors niya sa dami ng pinapagawa sa kanya. She bit the inside of her cheeks whenever she was tempted to say something nasty to the woman. Until she could taste the metallic taste of blood in her mouth.Leticia held her tongue.Kung hindi lang niya kailangan ang tulong nito, marahil kanina pa niya ito nasabihan ng hindi maganda. Sobrang bossy nito na wala na sa lugar. Animo hindi tao ang turing sa kanya. Bakit? Dahil sa pagiging tao niya?Magtiis ka na lang, ani
“There’s nothing beautiful in this curse,” deklara ni Leticia kay Zephanie. “Wala itong naging epekto sa buhay ko kundi magpahirap sa mga taong nakakasalumuha ko. Kung sana pwede itong mawala, gagawin ko ang lahat para mangyari iyon.”Ang daming gusto niyang gawin pero hindi niya magawa sa takot na baka maipasa niya ang sumpa. Going to Tagaytay was the best experience of all. Sana mabigyan pa siya ng chance na makabalik doon. Pinitik nito ang noo niya. Hinimas ni Leticia ang nasaktang noo pero hindi na lang nagkomento sa ginawa ng babae. Maliit na bagay pa naman. Kaya pa niya itong ipagsawalang-bahala. “It will never be gone. You are a fool for believing it will vanish. Nakaimprinta na iyan sa pagkatao mo. Kung mawawala ang abilidad na iyan magiging kulang ang pagkatao mo. Hindi na magiging Leticia si Leticia. Ganyan ka simple, tao. Hindi naman kailangang ituring na kumplikado ang lahat ng bagay.”She stretched her hand to remove the soreness she was feeling right now. Marahil mula
"Is this your house?" tanong ni Zephanie kay Leticia. For the first time, Leticia successfully traveled to the place where she intended to go and this time, her house. Masaya siya sa kaunting improvement na ito sa kabila ng pagkamuhi niya sa sariling kakayahan.Did it mean she was getting better?Dapat ba siyang matuwa or hindi?They were in her room. Hindi niya narinig na umuwi na ang parents niya mula sa trabaho ng mga ito. "Oo naman. Hindi kita dadalhin sa hindi ko bahay," sagot niya sa babae. "Feel free at home. Tell me what you want to have. Ibibigay ko."Sumilay ang pilyang ngiti sa mga labi nito. "Anything? Do you really mean it, my sweet little darling?"Hindi niya gusto ang ngiti sa mga labi nito. She should be careful dahil baka kung ano-ano ang maisip nito na ikapapahamak niya. "Anything within my reach. Iyong kaya ko lang. Hindi iyong hindi ko kaya."Iginala nito ang tingin sa buong kwarto niya. There was nothing noteworthy sa kwarto niya maliban sa mga Filipino boybands
“It’s impossible to change the past, Leticia. Alpha Naji is the living proof of that. It will drive you mad kung mag-i-insist ka na baguhin kung ano ang nangyari. Let the past rest. Gawin mo lang lesson ang nangyari na. Don’t change anything or fate will bite you back. Rawr,” natatawang wika nito.Hindi niya tuloy malaman kung nagsisinungaling ito o hindi. “I can change the future, right?”“Change it all you want. Hindi pa naman iyan nangyayari. Huwag lang ang past. I am serious. Listen to a powerful witch like me. I’ve been there and that and karma has been nothing but a bitch ever since.”Tumalon ang tingin niya kay Andro. Ito iyong nakita niya sa future. Unti-unti na ring nagkakatotoo ang lahat ng kinatatakutan niya. Kung hindi ba siya sumama sa outing nila sa Tagaytay, hindi darating sa ganito ang lahat? Nag-focus sana siya sa paghahanap kay Alpha Naji. “Tomorrow is the day, then.”“Tama ka. Kaya maghanda ka. We will kill someone. The alpha of a pack of werewolves.”"I'm really s
Leticia was having her freaking exam! Nakalimutan niya ang bagay na iyon. There she thought bakante siya sa araw na iyon at pwede ng makapag-focus sa araw na ito sa paghahanda sa pagdating ni Alpha Naji. Iyon pala, ang isa sa pinakaimportanteng pangyayari sa buhay niya ay ngayon pala mangyayari.Shoot.Hindi na niya alam ang gagawin niya. Wala na ring saysay ang pag-scan niya sa notes na binigay ni Bituin. She was running out of time for goodness sake! Kailangan na niyang habulin ang oras kung ayaw niyang ma-close ang door sa pagmumukha niya.“Someone help me now,” usal niya. Kaya nagkukumahog siyang asikasuhin ang mga gamit niya. What was worse was she did not even review! Sigurado na siya kung ano ang magiging resulta ng pagsusulit. She will fail the exam. Capital F-A-I-L. Fail. Failed. Baka multiple choice ang exam. Pwede pa siguro niyang piliin kung ano-ano ang feeling niya sa kung ano ang sagot. Napatingin siya sa salamin ng kwarto niya.Natutulog pa rin kama niya si Zephanie.
Madilim ang paligid ng pinasukan ni Leticia gaya ng dati. Ano kaya ang importansya ng lugar na ito sa buhay ni Alpha Naji? Bakit pabalik-balik ito sa lugar na ito? At bakit din ito sugatan? Anong nangyari? Too many questions at hindi niya magawang sagutin ang lahat ng mga ito ngayon. Hindi bale. Magkakaroon din naman ng mga kasagutan ang lahat ng ito. Kailangan lang niyang maging patient sa bawat hakbang na gagawin niya ngayon. It took a while bago nakapag-adjust ang mga mata niya sa kadiliman. The place was dusty as before. It smells. Nagkalat din ang mga bote ng mga alak sa tabi ng dinaraanan niya. Did Alpha Naji drink all of these? Daig pa nito ang naging brokenhearted. Maybe it was because of his son. Hindi pa rin nito nahahanap kung saan ang anak nito kaya sa alak nito ibinibigay ang atensyon. Hindi man ito naging mabuti sa kanilang dalawa ni Zephanie, subalit mabuti itong ama kay Samuel. Kung sana naging mabuti na lang ito at hindi na binahiran ng kasamaan ang pagkatao.