CASSY
THREE days have passed and I'm almost over with Sherie's death. Balik na ako ulit sa dating ako. At kahit hindi sabihin ng mga kasamahan ko ay alam kong masaya silang makita akong normal na uli. At sa loob ng tatlong araw na iyon ay nakilala ko ang iba pa naming kasamahan.
Si Alu, isang wielder na siyang vice captain ; si Hersa, isang midde na siyang taga-luto; si Bestro, isang caster; si Alfonso, isang halbmiun; si Sebas, isang midde; at si Zema na isang halbmiun. They are our seniors, and their strengths are no joke. Kung hindi lang ako semideus, sigurado akong walang-wala ako sa lakas nila.
"Cassy, bumangon ka na riyan at mag-aalmusal na," tawag sa akin ni Alleyn habang paulit-ulit na kinakatok ang pinto ng kuwarto ko. "Bilisan mo na!"
Naikuyom ko ang kamay ko sa inis. Ayaw na ayaw ko talagang inuutusan ako! Letche!
"Sandali!" singhal ko ba
CASSYNAGLALAKAD kami ngayon papunta sa silid kung saan naghihintay ang hari. But something is wrong, not with them but with me. Hindi ko magawang sumabay sa kanila. I can't even look at them in the eye. Hindi pa rin kasi mawala sa isipan ko ang nangyari kagabi. That kiss. That kiss that did not let me get any sleep. That kiss that still bothers me even when Pasia asked Bestro to erase the memories of those who witnessed it. But since my mana is greater than the caster, hindi nawala ang memory ko.But, nakakapagtaka lang kung bakit nagawa ni Bestro na burahin ang memorya ni Raven about it. Pero, okay na rin iyon dahil mas makakabuti sa amin kung ako lang ang nakakaalam. Kasi mahirap na kung magiging komplikado pa ang mga bagay-bagay.Raven is drunk when he said those words and so am I. There is no assurance na totoo ang mga lumabas sa bibig namin."You seemed bothered, kid," puna ni
CASSYAFTER hearing what Raven said, we immediately went outside to take a look. And we are surprised that there are more than what we expected. There were almost thousands of goblins and ogres marching towards the base. And what made us more shocked was to see them armed. I can even see the violet colored poison dripping from the edge of their weapons."Cristof," I called. "You handle them.""No probs!" Cristof answered and took a few steps forward before looking back at us. "Mas mabuting umatras muna kayo. I can't promise my fire won't reach you.""Are you serious?" Raven doubted. "Can you really handle them alone?""Are you doubting my guardian's power, Raven?" I stared at him and saw him looked away. "Do you?""I'm just..." He sighed. "I'm just worried.""No reasons to be worried," I answered and pulled him away from Cristof. "Le
CASSYDALI-DALI akong umalis at tinungo ang infirmary kung nasaan si Cristof. I need to check him and give the healers an advice.Pagkarating ko roon ay nadatnan ko si Alleyn na nakatulog na sa pagbabantay sa kapwa guardian. Habang si Raven naman ay napatingin sa akin. Kitang-kita mo sa mukha niya ang pag-aalala."Where have you been?" he asked."Just somewhere," sagot ko bago tiningnan ang walang malay na si Cristof. "How's he doing?""Still no progress. The healers cannot heal his wound. Even the medicines and antidotes that the alchemists developed had no effect," sagot nito.I scanned my guardians body and saw a evident violent veins around his wound. The veins are slowly crawling throughout his leg."I need to talk to the healers," sabi ko at mabilis na lumabas ng silid. Raven followed me. He asked me why, but I did not bother t
CASSYMORNING came and we did not waste any time. We flew towards the yellow sea. It took us few more hours before we finally caught a glimpse of the vast water body. The water is sparkling with the light from the sun, making it look like a sea of gold. But as you stare longer, you'll notice the strong current underneath the magnificent sea-a danger lying behind the beauty."Now, what shall we do?" tanong ni Raven sa akin pero hindi ko siya pinansin. "Hey, are you ignoring me?"Hindi ko siya sinagot. I am too busy thinking for a way on how we can pass through the raging current. And also, I'm busy erasing the dirty thoughts that keep running on my mind. Kung hindi lang sana ako ang naunang nagising, I wouldn't be as disturbed as now.
Third Person's Point of ViewIN A SNAP, the peaceful land of Naian Kingdom turned into a land of despair and horror. Lures are appearing anywhere, spreading horror and fear to the Naians.The guards' number are not enough to stop the uncountable number of monsters that are descending from the portals in the midair.The desperation of everyone to run away is evident, making the queen feel helpless and useless as she stare at her people getting devoured by the monsters.But hope sprouted as she saw yellowish rope-like threads of light coiling around the lures' bodies and binding them into one place. And there, she saw Raven fighting for her people's safety. On the other hand, she saw Cassy wielding a trident and attacking every lure she sees.The queen knew that Cassy is hiding something from her. From the moment their eyes met, chills ran down on her spine. She knew t
CASSYIT'S been a week after we came to Naian Kingdom to ask for help. And yes, we succeeded. We were able to bring the queen along with us. At hindi lang si Cristof ang natulungan niya. He even helped those who were confined in the infirmary longer than my guardian.And right now, Cristof is still at his room, sleeping. It's the effect of the queen's healing mana. Unlike any other cases where the effect is instant, the queen told us that it will take a week for Cristof to be able to stand on his feet since the poison is too strong. And her healing mana can only revert the rotten tissues and organs gradually.I've also noticed that the queen's treatment to me is colder than it was before. I can even see anger and fear in her eyes, and that left me wondering why. Wala naman akong natatandaang ginawa ko para magkagano'n siya. And when I asked Raven, he said he had no idea.Pero alam ko
CASSYNASA loob na kami ng base maliban kay Raven na umalis kasama ang guardian niya at kay Alleyn na pinuntahan si Cristof. Kasalukuyang pinapalibutan namin si Pierre dahil sinabi niyang may sasabihin siyang importante. He seems to be so worried. Parang ang bigat din ng dinadala niya. Malayong-malayo sa Pierre na nakilala ko roon sa palasyo.Nagulat pa nga ako nang makita ko siyang kasama si Alleyn. Pero mas nagulat ako nang malaman kong may nagtangkang pumapatay sa kaniya. Magpapatay to be exact since he is such a wonderful person. Kahit hindi mo pa man siya kilala, through his smile, eyes, and music, you can really say he's such a good man."Tell us what exactly happened, Prince Pierre," panimula ni Captain. "Tell us everything we need to know para matulungan ka namin."Huminga nang malalim si Pierre bago niya diretsong tiningnan sa mata si Pasia. "I thin
CASSYHUMIGPIT ang hawak ni Pierre sa akin. I can still see that he has not fully recovered from shock. His hands are still shaking. Beads of sweat are still rolling from his forehead down to his cheeks. He even gritted his teeth while looking back at the slightly opened door."We must do something, Cassy, we can't leave the kids like this," halos pabulong nitong saad bago itinukod ang kaniyang mga kamay sa kaniyang tuhod. "We need to save them. We can still save them. There are still few alive. And who knows, baka may mga bata pang nakatago sa ibang kuwarto. And the women, they might have suffered the same fate."Hinawakan ko ang balikat niya at tinapik ito. I can feel his strong desire to save his brother's people. Gusto ko rin naman silang iligtas. But it's too risky. Kapag umakto kami ngayon, we will jeopardize not just ourselves, but also the captives.Baka kami pa ang lumabas n