HINDI KAYANG IPALIWANAG ni Margaux ang mga sumunod na nangyari. One second, she was on the ground, and the next, she was already back beside the tree house.Binuhat ba siya ni Rome papunta roon? Siguro. All that she was aware of was the rough texture of the tree against her back and his intoxicating scent.Ramdam niya ang init ni Rome habang nakadikit ang dibdib nito sa kanya. He was pinning her down like a prey, pero ni katitiing na takot ay wala siyang madama."Lasing ka ba?"She closed her eyes and shook her head like a good girl. His breath fanned her ear and it deliciously tickled her a bit. Was it even normal for her sex to be this responsive? Hindi niya na rin alam.'Back out, Margaux. Hindi magandang ideya ito. Hindi talaga mabuting ideya ito—'"Oh, God!" Napigil ang pag-iisip niya nang walang pasabi nitong dakmain ang kanyang kanang dibdib. Desire cruised her veins. Umawang ang kanyang mga labi nang i-clip nito ang kanyang dunggot sa mga daliri nito.Masarap...Sobra."R-Rome,
CRAP. WHAT ELSE COULD BEST DESCRIBE sitting in the dark and listening to Alejandro's masterpiece for the hundredth time?[Narinig ninyo 'yon, Maestro?]"Ang ano?"[This part.] Tumipa si Lucille sa computer nito. She rewound the piece and played a particular segment. Same old. Wala pa ring naiintindihan si Rome kundi kalampag ng piano. [Listen to this part carefully—]"I'm fucking tone deaf, Lucille!"[Maestro, please. Isang beses pa.]"Tumigil ka na." Gigil na tumayo siya mula sa inuupuan bago lumapit papunta sa bintana. He needed to breathe. Masyado nang maraming oras ang sinasayang nila at hindi malayong dumating na ang Don. Kailangang mapatay niya ito oras na dumating ito. Kaya lang ay ni isang lead sa Amati ay wala pa rin sila. Killing him was easy, however, it was the 'add-on' assignment that wasn't.Rome palmed his face in frustration. "Sabihin mo na lang nang diretso 'yong napansin mo, Lucille. I want this mission done as soon as possible."[I'm doing my best, Maestro—]"Kulang
MARGAUX'S BODY turned into a mass of need as soon as Rome's mouth met hers. Kinagat nito ang kanyang pang-ibabang labi at awtomatikong bumuka ang kanyang bibig para sa mainit na dila nito.He was tasting her savagely. Like a starving beast, ravishing her mouth while gripping her hips. May diin ang bawat pisil nito sa kanyang katawan at hindi niya mapigil ang mapaungol dahil dito. How come his mouth always tasted sweet with a tinge of mint? Ito na yata ang lalaking may pinakamatatamis na labing natikman niya.'Talaga? Mas masarap kaysa kay Greg?' Dagli siyang natigilan sa naalala pero bago pa niya mabigyan ng atensyon 'yon ay bigla na siyang ibiniling padapa ni Rome. Her body ended up half hanging on the bed as Rome pressed her down against the sheets "Oh God—""I can't give you foreplay at this rate, cara," Torture was on his voice as he began kissing her nape and shoulders. His bursting breath was like splashes of coals against her skin — mainit na masarap.Nagmamadaling gumapang ang
"EYES ON ME, WIFE." Margaux stopped scanning the function hall when a strong arm snaked around her waist. Magkahalong init at irita ang nadama niya nang kabigin siya palapit ni Rome.Sinadya niyang huwag tumingin dito nang pasimple niyang tanggalin ang kamay na nakahapit sa kanyang balakang. They were so close, at halos hindi na siya makagalaw sa ginagawa nito.Ilang minuto matapos ang sagutan nila sa kotse ay kumbinsido na siyang mali talagang dalhin sa okasyong 'yon ang lalaki. Kanina niya pa ito gustong-gustong sipain palabas ng function hall.As expected, all eyes were on them as soon as they walked in. Pagbungad pa lang ni Rome sa grand door ay napalingon na lahat dito. She couldn't blame them since she intended to shock everyone by bringing a 'very' amiable man.She was pleased with everyone's reaction. More so, when Rome tenderly held her hand and guided her in. Parang bumagal ang oras ng mga panahong 'yon. She felt like a queen being escorted by a stunning king.Hindi niya ala
GIMBAL. IYON ANG NADAMA NI MARGAUX habang pinanonood ang pagbulusok ng kamao ni Greg. Never had she imagined this situation happening. Ni hindi sumagi sa kanyang isip na kaya siyang saktan ng lalaking kaharap.Minahal niya ito. Ilang taon niya itong inibig hanggang sa puntong sinuko niya ito sa kanyang pinsan. Worse? Hindi niya ginawa 'yon dahil sa ginusto niya! Pinagtaksilan siya nito. Nabuntis nito si Francine.Margaux was mortified when she closed her eyes. She was even trembling as she waited for the most painful thing to happen. Hindi lang mukha niya ang nagbabantang basagin ni Greg kundi pati ang kanyang puso. Galit man siya rito ay hindi naman ibig sabihin niyon na lubusan na siyang nakalimot.So she waited for the pain.And waited some more.Until..."FUCK!" Humalo ang malakas na sigaw ni Greg sa tunog ng kung anong bumagsak. Nang muling dumilat si Margaux ay may nakahandusay na ang lalaki sa sahig.Sa sobrang bilis ng mga pangyayari ay ni hindi man lang siya nakapiyok nang ma
"OH MY—UMP!" Margaux's scream could have shaken the walls kung hindi lang ito napigil ng halik ni Rome. For a moment, she was like a fish wiggling her pathetic way out of his grasp.Pumiglas siya hanggang unti-unting tumining sa kanyang isip ang matatamis na labing sumasakop sa kanya. As usual, kusang bumigay ang kanyang katawan dito. She was suddenly engaged in a kissing war. Her hands were gripping Rome by his muscled shoulders as he held her tight against him.Toes to toes.Naked skin to naked skin.And of course, hot tongue to hot tongue."Turn around, cara mia."Hindi pa siya nakakabawi nang bigla siyang ibiling ni Rome paharap sa malamig na tiles. Her breasts flattened against the cold wall, at naramdaman din niya ang pagtusok ng matigas na pagkalalaki nito sa isang pisngi ng kanyang pang-upo. It carnally made her brain swell. Bumigat kaagad ang kanyang puson dahil sa ginawa nito. "R-rome...""Good morning." Hinalikan siya nito sa batok at parang noon pa lang siya nagising mula
"TWENTY-FOUR MILLION."Nanlaki ang mga mata ni Greg nang makita ang numerong nag-flash sa floor to ceiling na screen. Napakadilim sa kwartong kinaroroonan niya at tanging ang kaharap na monitor lang ang nagbibigay liwanag sa lahat.Ilang beses kumurap ang kulay pulang numerong iyon matapos itong ianunsiyo ng isang napakalamig na boses babaeng robot. May mangilan-ngilan ding camera wiindows sa screen, tulad ng mga normal na virtual meetings.Ang kaibahan lang ng nangyayari sa ngayon ay nakamaskra ang lahat ng mga dumalo sa meeting, maliban sa dalawang matanda.'M-Ma! Pa!' his mind screamed as recognition flooded his face.God knows how he ended up tied to that chair. Ni hindi pa nga siya nakakabawi sa panggugulpi ng asawa ni Margaux. Darn it! Akala niya nagbibiro lang ang dalaga nang sabihin nitong darating ang pinagmamalaki nitong esposo. Malay naman niyang 'halimaw' pala ang ilalabas ng kanyang ex, 'di ba?Her husband, Romano Saavedra, was a soulless beast. Nang hindi pa ito nakonten
MARGAUX'S MOUTH SHUT upon hearing Rome. Kabaligtaran sa nakikiusap na tono nito kanina ay naging napakalambing ng utos nito."I like seeing it there. Just keep it there for now, Margaux, please."Gusto niyang takasan ang sitwasyon dahil pinapaalala nito ang mga bagay na gusto na niyang kalimutan. However, she felt trapped in the comfort of his arms. Kaya naman natahimik na lang siya.'Damn it! Stop thinking, Margaux! Just stop—'"Ayos ka lang ba?"Hindi siya makasagot kaya nginudngod na lang niya ang kanyang mukha sa balikat nito. She focused on clearing her mind.Sandali pa at tahimik na narating din nila ang kanyang tree house. Hindi man maipaliwanag ni Margaux kung paano siya naiakyat nito nang ganoon kadali roon, ay tandang-tanda naman niya kung paano ito natigilan nang mabuksan nila ang pinto.Madilim ang buong tree house. Bukod sa liwanag ng buwan na lumalagos sa mga siwang sa dingding ay wala nang iba pang liwanag doon. Tumutulo rin ang tubig ulan sa loob dahil sa butas na kisa
NAPAKIBINI NG ARAW habang nakatunghay sa Reiti Paso, Italy. Tulad ng masasayang mga oras na dumaan sa munting bahay na 'yon ay naririnig pa rin ang paghampas ng alon sa dalampasigan mula sa kinauupuan ng Don. Napakasarap sa pakiramdam ng hanging gumugulo sa kanyang buhok habang sumisimsim siya ng wine. Mabagal rin ang pagsasayaw ng mga kurtina sa bawat bintana. Sumasaliw iyon sa kanyang mahina paghuni— Alla Mia Amata s'yempre."Papa?"Alejandro pretended not to see the tiny boy who approached his lap. Bagkus ay mas tinaas niya ang hawak na dyaryo para takpan ang kanyang mukha. Nagkunwaring siyang abala. Ganoon pa man ay pasimple niyang ibinaba ang kanyang tuhod para may makapitan ang makulit na paslit."Papa...""Nagbabasa ako, Romano," he playfully dragged the boy's name, copying how the child called his. "Ang daming mga balita na kailangan tingnan ni Papa kasi makakaapekto sa ating kartel—" Napahinto ang kanyang bibig nang maulinigan ang sariling sinabi. Nang makabawi ay mabilis niy
IT WAS THE WORST BATTLE HE HAD FOUGHT. Isang labanan kung saan hindi niya man lang makilala kung sino ang kanyang kalaban. A battle where he had to keep firing his gun while staring at his cara's dying face.Nakalimutan na niya kung ilang bala ba ang bumaon sa kanyang katawan para kay Margaux. His whole body was numb, but then he just couldn't let her go. Blangko na rin ang kanyang isip. Hindi niya na kayang kilalanin ang daan-daang mga duguang mukhang pumapaligid sa kanila.Alejandro's soldiers were fighting like they were a group of hungry beasts. But then, the group that broke through the gate minutes ago, whom he thought were Marco's soldiers, were just as ferocious.Napansin niyang isa sa mga grupo ang prumotekta sa kanya habang tinatakbo ang direksyon ng parking lot. Ilang unipurmadong sundalo rin ang sumalo ng bala para sa kanya. They were willingly giving their lives to him, assuring him that he would get where he needed to.He was in pain— so much of it.Pero hindi 'yon dahil
"MARGAUX." HINDI UMABOT SA PANDINIG ni Margaux ang pagtawag ni Alberta. Tulad kanina ay awtomatikong kumilos ang kanyang kamay para dakutin ang kanyang puson nang kumirot iyon.The drop of sweat that fell on her fist resting on her lap looked blurry. Sobrang sakit ng kanyang nadarama at kinakapos siya ng hininga kahit nakaupo lang siya roon."Ayos ka lang ba, anak?""Tapos ka na bang magsalita?" Mariing naipikit ni Margaux ang kanyang mga mata nang magdoble ang tingin niya sa kaharap. Getting this dizzy and in this much pain weren't what she needed."Patawarin mo 'ko..."Hindi siya sumagot. Naiintindihan niya ang mga sinasabi ng matandang babaeng nakaluhod sa kanyang paanan, pero hindi na 'yon rumerehistro sa kanyang isip. Isang bagay na lang kasi ang nanatili roon — ang kanyang caro.Sa dami-dami ng sinabi Alberta, ang natatandaan niya lang ay ang mga katagang 'tunay na anak ng Don' at 'tunay mong ina'. Ewan na ni Margaux kung tama pa ba ang pakikirinig niya sa iba pa. Hindi na rin
ALA-SINGKO PA LAMANG NG UMAGA ay umuugong na ang buong villa. The scent of food, combined with flowers, was lingering in the air. Daan-daang lamesang binalutan ng puting linen ang pumupuno sa kabuuan ng bakuran. Nagmistulang mga bubuyog na nagkakagulo ang mga katulong sa pagbubuhat ng mga pinggan at kubyertos.Mayroon ding isang grupo ng mga musikero na pinatawag ng dis-oras ng gabi. Nagkukumahog ang mga ito sa kasalukuyan habang pag-aralan ang pinakamasalimuot na musikang kanilang tutugtugin sa kanilang tanang-buhay — ang Alla Mia Amata."Tandaan mo. Kapag nagkamali ka nang isang beses ay magbabago ang kahulugan ng piyesa." Sa gitna ng kaguluhan ay nakatayo ang Panginoon. Pailalim itong nakatitig sa isang pobrerong kaluluwang may hawak ng violin."S-Señor—""Para sa nag-iisang anak ko 'yan..." Alejandro nodded his head as his amber eyes pierced through the trembling violinist's face. Hindi man ito magsalita ay madali namang hulaan na huling piyesa ng kaawa-awang musikero ang Alla Mia
NAGLALARO ANG MGA DAGA kapag wala ang pusa. Sa kaparehong paraan, naglalaro rin ang mababang klase ng diyos kapag wala ang Panginoon."Nagpakita na ang batang Montenegro." Maingat na inusog ng nakakabatang lalaki ang itim na pyesang hawak nito sa chessboard. Ilang saglit pa ay hininto nito sa harap ng puting reyna - isang nakapagandang babaeng nililok sa salamin - ang hawak nito."Oh, siya nga ba?" Sumagot ng atake ang kalaro nitong matanda. Ginalaw nito ang puting reyna upang sakupin ang kaawa-awang itim na kawal.That made the young man chuckle. Patamad na sinandal nito ang likuran sa mamahaling upuan bago nag-anunsyo, "Yes, Papa. Natagpuan na siya ng mga kawal.""Molto bien..." Binaha ng galak ang boses ng matanda. Pagkatapos ay ginaya nito ang ginawa ng anak at sinandal ang sarili sa upuan. Bakas ang saya sa kilos nito nang kunin ang kopita sa lamesa at sumimsim ng mamahaling alak. "Kumusta naman ang Panginoon? Nagpakita na ba?""Hindi pa," the younger man answered while giving hi
MAHIRAP SABIHIN KUNG ANO ba talaga itsura ng impyerno noong mga oras na 'yon. At three in the morning, hell looked nothing like what the bible said. Madilim. Pagkatapos nagri-ring 'yong telepono hanggang may sumagot boses.[Hello? Parating na siya, Panginoon.]"Mabuti."[Gusto mo bong ipasalubong ko siya sa 'yong mga sundalo?]"Huwag. Hintayin mo siyang makapasok sa teritoryo ko."[P-Pero...]"Maghintay ka lang. Hindi maaring hindi siya sundan siya ni Romano."..Pauwi ako sa villa.Hihingi ako ng tulong kay papa.Mahal na mahal kita.—Margaux :)A THREE-SENTENCE NOTE, A LITTLE SMILEY AFTER IT, and her name written using her red lipstick. Iyon lang ang kinailangan para magunaw ang buong mundo ni Rome habang nakatulala sa harap ng salamin.Pagod na pagod na siya. Ni hindi na nga niya alam kung humihinga pa ba ang kanyang kaluluwa. Napakalamig ng mundo, mainit ang mga braso ni Margaux nang yakapin siya nito kagabi. Damn it. Hindi niya sinasadyang makatulog!That was a reckless move. He
KADILIMAN. Wala kahit isang liwanag sa langit. Walang buwan o ni isang bituin. Pawang katahimikan lang ang namamayani sa gabi. at mahihinang boses."Napansin niya na pa lang pinanonood natin siya."[Ganoon nga, Panginoon. Mas matalino siya kaysa iniisip ko.]"Natural!" Napuno ng pagyayabang ang mas nakakatandang boses sa dalawang nag-uusap. Pagkatapos niyon ay humagikgik ito na tila siyang-siya sa nakikita. "Siya ang bukod-tangi at nag-iisang Romano, hindi ba?"[Siya nga... May isusunod ka pa bang utos?]"Kaladkarin mo siya pabalik." Naghikab ang Diyos na tila naiinip sa mga susunod na mangyayari. "Siguraduhin mong makakauwi ang Amati sa lalong madaling panahon."..TUMATAWAG SI ALBERTA.Hindi. Mas tamang sabihing binobomba ni Alberta ng tawag ang kanyang telepono. Daan-daang missed calls sa nakalipas na labing-dalawang oras ang ginawa nito na tila wala itong kapaguran.'Sasabihin ko ba kay, Rome?' Mabagal na inangat ni Margaux ang tingin mula sa nagba-vibrate na telepono sa kanyang
GUMAGALAW ANG DIYOS, at gumagalaw siya sa paraang hindi kayang hulaan ng kahit sino."Sunugin ninyo," utos nito bago sumisim ng wine sa hawak na goblet. Payapa ang kanyang boses, katulad ng napakalawak na karagatan sa kanyang harapan. Tulad ng sa mga nakaraang buwan ay napakaganda pa rin ng kanyang mansyon sa Santorini. Puti ang mga dingding nito habang matikas na nakatayo sa tuktok ng bundok at nakatunghay sa asul na tubig ng Aegan Sea.Kawangis ng lugar na 'yon ang langit— kaso may demonyo sa loob."Sunugin ninyo at..." humagikgik ang Diyos bago sinara ang kanyang mga mata at hinayaang laruin ng malamyos na hangin ang kanyang abuhing buhok. "Pilayin ninyo rin ang kabilang binti niya. Siguraduhin ninyong hindi na siya makakatakbo."..'CAZZATA!' Rome's cuss remained unspoken as he watched his headquarters, 'The Romans', burn through nine different TV screens. Kasalukuyan silang nasa isang grocery store, isang linggo matapos niyang malaman ang pagdadalang-tao ni Margaux.Makapal ang
“GUSTO KO MAKITANG SUOT NINYO ‘YON.” Rome felt his chest tighten. Could he tell his cara about the heavy things pressing him down on that bed? O kaya naman, maari niya bang sabihin dito kung anong sumasakal sa kanya habang nagmamakaawa siyang isuot nito ulit ang damit na ‘yon? He took a deep breath to lessen the pain eating him up. “Please...”“Matagal nang wala ‘yong dress, caro.”Bigong naipikit niya ang kanyang mga mata. Nagpalipas muna siya ng ilang segundo bago gumalaw at nilingon ulit ang nag-iisang babaeng kanyang minahal.He saw his cara looking back at him over her beautiful shoulder. Unti-unti bumaba ang kanyang paningin sa likod nito at nagtagal sa dalawang dimples na nasa ibabang bahagi ng spine nito. Then, dotingly, his warm gaze lingered on her hips.The corner of his lips lifted although his smile didn’t reach his sad amber eyes. ‘Nagmamadaling lumaki ang anak ko.’“Huwag ka ngang ngumiti nang ganyan nagmumukha kang sira.” Iritableng boses ni Margaux ang nagpabalik ng p