Miguel's POVNadatnan ko si Mirabella na nakahiga na sa kama pagkagaling ko sa baba. Kaninang ipinanhik ko dito sa kwarto namin pagkatapos ng paghaharap nila ng kanyang pinsan at malaman dito na buhay ang mommy niya ay nakatulala na lamang. Iniwanan ko muna ito kay Samantha para kausapin sina Luke para sa paghahanap sa kanyang mommy. Napabuntunghininga ako, hindi ko mapigilan ang magalit dahil sa nakikita kong hitsura ng aking asawa, para bang bumalik na naman ang dating Mirabella na una kong nakasama dito sa bahay, tahimik at walang kaemo emosyon ang mukha. Lumapit ako dito, hinaplos ko ang kanyang buhok. Nang hindi ito gumalaw, ay umupo ako sa kama at hinawakan ang kanyang kamay bago ito hinalikan."Hey, beautiful..." maalumamay kong sabi. Gumalaw ang mata nito at nagtagpo ang aming paningin. Hinaplos ko ang magkabilang pisngi nito. Ngumiti ako dito bago ako dumukwang para bigyan ng masuyong halik ang labi nito."Miguel, my mom..." her voice trembling and I could see fear in her eye
Samantha's POVI am so happy walking around the garden of our mansion--ang garden kung saan pinagawa ito ni mommy bago siya namatay. Pinagmamasdan ko ang mga masasayang mukha ng aking mga bisitang dumalo sa kaarawan ko. Ilang hakbang lang mula sa akin, nakangiti si Daddy nakikipag usap sa mga kaibigan o di kaya kasosyo nito sa negosyo. Nang tumingin ako sa dance floor, naroon ang aking mga kaibigan na sina Thania, Jacob at Noah na masayang nagsasayaw habang nagkukulitan. Sa hindi kalayuan sa dance floor ay naroon si mommy, abala sa pag aasikaso ng mga bisita. Sa dami ng pinagdaanan niya, sa wakas ay maayos na ang lahat. Ang pamilyang matagal kong pinangarap ay buo na."Sweetheart, how do you like your party?" hindi ko namalayan na lumapit na pala si daddy. Ngumit ako dito at iniyakap ko ang aking kamay sa kanyang bewang. Tumawa naman ito at hinalikan niya ang ulo ko."I love it dad, thank you! thank you sainyo ni Mommy kasi you make my dream debut a reality, dito sa garden" masayang s
Miguel's POVAng sayang bumabalot sa gabing ito ay biglang naglaho nang marinig ko ang balita."What do you mean, she's out of sight?!" matigas kong tanong kay Adrian, ang pina head ng security namin dito sa mansion na siyang tauhan ni Luke. Hingal siyang tumatakbo papalapit sa akin kanina, halatang nagmamadali."Sir, nakita siya kanina na kasama si Ms. Jill, pero pagkatapos noon, wala ng nakakakita sa kanya" sagot nito. Naikuyom ko ang aking mga kamay."Are you sure she's with Jill?""Yes sir. Ilang staff ang nakakita sa kanila. Pero hindi na namin namalayan kung saan sila dumaan pagkatapos, mukhang planado ang lahat""Pungtangina!" napasuntok ako sa mesa, nanginginig sa galit."Sir, kalma lang po kayo---"Paano ako kakalma ha?!" sigaw ko dito."Anak ko ang nawala! At alam kong hindi lamang ito simpleng pagkawala, alam kong mas may malaking plano si Jill sa kanya!" pakiramdam ko ay nag aapoy ang dugo ko sa galit. Dapat naramdaman ko na ito. Dapat alam ko na, na posibleng gagamitin ni
Mirabella's POVTumitig ako sa malamlam na liwanag ng buwan mula sa malaking bintana ng aming silid. Hindi ako mapakali. Ang bigat sa aking dibdib ay tila isang pangil na unti-unting lumalamon sa aking katinuan. Kasalanan ko ang lahat. Kung naging mas maingat lang ako, hindi sana napunta sa kamay ng mga halimaw si Samantha at ang kanyang ina.Kailangang may gawin ako. Ngayon na.Tahimik akong bumangon at lumabas ng kwarto. Dapat walang makaalam—lalo na si Miguel. Alam kong haharangin niya ako, pero hindi ko hahayaan iyon. Ito ang tanging paraan. Kailangan kong tapusin ito.Malamig ang hangin nang makalabas ako ng mansyon. Sa madilim na sulok ng hardin, naghihintay ang sasakyang magdadala sa akin sa impyerno. Hawak ko ang mga dokumentong hinihingi nila—ang pamana kong kayamanan, pati ang pagpapalaya kay Miguel. Ang sakit ng bawat salita sa liham na iyon, pero wala akong magagawa. Mas pipiliin kong mawala siya kaysa mapahamak.Pagdating ko sa tagpuan, hindi ko ininda ang pangangatal ng
Miguel's POVThe moment her body went limp in my arms, a cold terror gripped my chest."Mirabella!" I shook her gently, but her head lolled against my shoulder."No, no, no! Stay with me, damn it! Open your eyes!" Her breathing was shallow, too shallow. Her skin was turning deathly pale, her lips losing their color. I pressed my forehead against hers, whispering broken prayers, desperate pleas—anything to keep her with me."Struve! We have to get her out of here! Now!"Struve nodded, quickly signaling to our men. I lifted her carefully, her fragile body feeling far too light in my arms. Blood soaked through my shirt, her blood—so much of it. My heart hammered in my chest as I ran, refusing to acknowledge the fear clawing at my insides."Stay with me, babe. Don’t you dare leave me. We have a lifetime ahead of us," I murmured against her hair, my vision blurring."I’m not letting you go."As we pushed through the chaos, I kept my grip tight around her. I could hear the distant screams o
Mirabella's POVMasakit.Pakiramdam ko’y parang binagsakan ng buong mundo ang katawan ko—mabigat, mahapdi, parang may gumuguhit na kirot sa bawat galaw ko. May kirot sa leeg ko, nagpapaalala sa akin ng isang madilim na alaalang pilit kong binabalikan.Ang kutsilyo. Ang malamig na mata ni Tita Beatrice. Ang pagdaloy ng dugo. Si Jill, ang walang tigil na pagsampal at pagsabunot niya sa akin. Si Samantha, si mommy! Napasinghap ako at agad na dumilat. Puting kisame. Amoy ng alcohol. Ospital.At doon ko naramdaman ang init ng isang kamay na mahigpit na nakahawak sa akin. Dahan-dahan kong ibinaling ang paningin ko at nakita ko si Miguel—nakayuko sa gilid ng kama, nakasubsob ang noo sa kamay ko habang mahigpit itong hawak. Gulo-gulo ang buhok niya, bakas ang matinding pagod sa mukha, at tila ilang araw nang hindi natutulog."Miguel…" mahina kong tawag, basag ang boses ko. Parang biglang bumalik ang buhay sa kanya. Napabalikwas siya ng bangon, at nang magtama ang mga mata namin, nakita ko ang
Mirabella's POVHindi ko alam kung paano ko ilalarawan ang pakiramdam ko ngayon. Para akong bata na matagal nang nangangarap ng yakap mula sa kanyang ina. Isang yakap na akala ko, kailanman ay hindi ko na mararanasan. Mahigit dalawampung taon. Mahigit dalawampung taon mula nang huli ko siyang nakita—isang malabong alaala na lang sa isip ng isang musmos na bata. Mahigit dalawampung taon rin mula nang paniwalaan kong patay na siya. Ngunit hindi. Narito siya. Buhay. Humihinga. At nasa harapan ko.Nasa hospital pa rin ako, nakaratay, mahina ang katawan dahil sa muntik nang pagkalagas ng buhay ko sa pagtatangkang sagipin siya at si Samantha. Ngunit kahit anong kirot ng sugat ko, wala itong panama sa bugso ng emosyon sa puso ko ngayon.Nang bumukas ang pinto ng silid ko, agad akong napatingin. Parang tumigil ang mundo ko nang makita ko siyang pumasok kasama si Daddy na nakaalalay lang sa kanya. Ang kanyang buhok ay mapusyaw na, ang kanyang mukha may bakas ng sakit at paghihirap, ngunit ang
Miguel's POVSa gitna ng hardin, sa ilalim ng isang arko na pinapalamutian ng mga puti at rosas na bulaklak, naghihintay ako sa babaeng naglalakad sa gitna. Nakangiti ito sa akin habang hawak siya ng kanyang mga magulang. Yes, it's our garden wedding today. Ang puso ko ay punong-puno ng emosyon at pasasalamat habang pinagmamasdan ko ang babaeng papalapit sa akin—si Mirabella, ang kaisa-isang babaeng minahal ko. Ngayong araw, matapos ang lahat ng sakit at pagsubok na pinagdaanan niya, ako na ang magiging opisyal na tagapagbantay at katuwang ni Mirabella habambuhay.Ang hangin ay may dalang mabining simoy, tila isang banayad na yakap mula sa kalangitan, habang ang araw ay nagdudulot ng gintong liwanag sa buong paligid. Sa bawat hakbang ni Mirabella, ramdam ko ang bigat at halaga ng araw na ito—ang pangakong magtatali sa amin sa habang buhay. Oo, kasal na nga kami, pero masasabi kong hindi iyon opisyal dahil minanipula ko ito at muntik na siyang mawala sa akin dahil sa kapangahasan ko. N
Samantha's POVThe wedding reception was like a fairytale—golden lights twinkling above, the soft hum of romantic music in the air, and my dad holding my stepmother’s hand like he had waited his whole life for this moment. I smiled as I watched them, my heart swelling with warmth. Seeing them together felt like everything had finally fallen into place. Dad may not have been my biological father, but he had been the one who raised me, protected me, and loved me unconditionally. And now, he had married the woman who deserved him, the woman who loved me as her own. I should’ve been lost in the happiness of it all, letting myself soak in the joy. I happily looked at them in one corner of the garden... But then, I felt it.A presence.The hairs on the back of my neck stood on end, and even before I turned, I knew who it was.Struve."Wow. You actually exist," I teased as I approached him, who was standing alone looking deeply at me, nursing a glass of whiskey like it was the only thing kee
Miguel's POVSa gitna ng hardin, sa ilalim ng isang arko na pinapalamutian ng mga puti at rosas na bulaklak, naghihintay ako sa babaeng naglalakad sa gitna. Nakangiti ito sa akin habang hawak siya ng kanyang mga magulang. Yes, it's our garden wedding today. Ang puso ko ay punong-puno ng emosyon at pasasalamat habang pinagmamasdan ko ang babaeng papalapit sa akin—si Mirabella, ang kaisa-isang babaeng minahal ko. Ngayong araw, matapos ang lahat ng sakit at pagsubok na pinagdaanan niya, ako na ang magiging opisyal na tagapagbantay at katuwang ni Mirabella habambuhay.Ang hangin ay may dalang mabining simoy, tila isang banayad na yakap mula sa kalangitan, habang ang araw ay nagdudulot ng gintong liwanag sa buong paligid. Sa bawat hakbang ni Mirabella, ramdam ko ang bigat at halaga ng araw na ito—ang pangakong magtatali sa amin sa habang buhay. Oo, kasal na nga kami, pero masasabi kong hindi iyon opisyal dahil minanipula ko ito at muntik na siyang mawala sa akin dahil sa kapangahasan ko. N
Mirabella's POVHindi ko alam kung paano ko ilalarawan ang pakiramdam ko ngayon. Para akong bata na matagal nang nangangarap ng yakap mula sa kanyang ina. Isang yakap na akala ko, kailanman ay hindi ko na mararanasan. Mahigit dalawampung taon. Mahigit dalawampung taon mula nang huli ko siyang nakita—isang malabong alaala na lang sa isip ng isang musmos na bata. Mahigit dalawampung taon rin mula nang paniwalaan kong patay na siya. Ngunit hindi. Narito siya. Buhay. Humihinga. At nasa harapan ko.Nasa hospital pa rin ako, nakaratay, mahina ang katawan dahil sa muntik nang pagkalagas ng buhay ko sa pagtatangkang sagipin siya at si Samantha. Ngunit kahit anong kirot ng sugat ko, wala itong panama sa bugso ng emosyon sa puso ko ngayon.Nang bumukas ang pinto ng silid ko, agad akong napatingin. Parang tumigil ang mundo ko nang makita ko siyang pumasok kasama si Daddy na nakaalalay lang sa kanya. Ang kanyang buhok ay mapusyaw na, ang kanyang mukha may bakas ng sakit at paghihirap, ngunit ang
Mirabella's POVMasakit.Pakiramdam ko’y parang binagsakan ng buong mundo ang katawan ko—mabigat, mahapdi, parang may gumuguhit na kirot sa bawat galaw ko. May kirot sa leeg ko, nagpapaalala sa akin ng isang madilim na alaalang pilit kong binabalikan.Ang kutsilyo. Ang malamig na mata ni Tita Beatrice. Ang pagdaloy ng dugo. Si Jill, ang walang tigil na pagsampal at pagsabunot niya sa akin. Si Samantha, si mommy! Napasinghap ako at agad na dumilat. Puting kisame. Amoy ng alcohol. Ospital.At doon ko naramdaman ang init ng isang kamay na mahigpit na nakahawak sa akin. Dahan-dahan kong ibinaling ang paningin ko at nakita ko si Miguel—nakayuko sa gilid ng kama, nakasubsob ang noo sa kamay ko habang mahigpit itong hawak. Gulo-gulo ang buhok niya, bakas ang matinding pagod sa mukha, at tila ilang araw nang hindi natutulog."Miguel…" mahina kong tawag, basag ang boses ko. Parang biglang bumalik ang buhay sa kanya. Napabalikwas siya ng bangon, at nang magtama ang mga mata namin, nakita ko ang
Miguel's POVThe moment her body went limp in my arms, a cold terror gripped my chest."Mirabella!" I shook her gently, but her head lolled against my shoulder."No, no, no! Stay with me, damn it! Open your eyes!" Her breathing was shallow, too shallow. Her skin was turning deathly pale, her lips losing their color. I pressed my forehead against hers, whispering broken prayers, desperate pleas—anything to keep her with me."Struve! We have to get her out of here! Now!"Struve nodded, quickly signaling to our men. I lifted her carefully, her fragile body feeling far too light in my arms. Blood soaked through my shirt, her blood—so much of it. My heart hammered in my chest as I ran, refusing to acknowledge the fear clawing at my insides."Stay with me, babe. Don’t you dare leave me. We have a lifetime ahead of us," I murmured against her hair, my vision blurring."I’m not letting you go."As we pushed through the chaos, I kept my grip tight around her. I could hear the distant screams o
Mirabella's POVTumitig ako sa malamlam na liwanag ng buwan mula sa malaking bintana ng aming silid. Hindi ako mapakali. Ang bigat sa aking dibdib ay tila isang pangil na unti-unting lumalamon sa aking katinuan. Kasalanan ko ang lahat. Kung naging mas maingat lang ako, hindi sana napunta sa kamay ng mga halimaw si Samantha at ang kanyang ina.Kailangang may gawin ako. Ngayon na.Tahimik akong bumangon at lumabas ng kwarto. Dapat walang makaalam—lalo na si Miguel. Alam kong haharangin niya ako, pero hindi ko hahayaan iyon. Ito ang tanging paraan. Kailangan kong tapusin ito.Malamig ang hangin nang makalabas ako ng mansyon. Sa madilim na sulok ng hardin, naghihintay ang sasakyang magdadala sa akin sa impyerno. Hawak ko ang mga dokumentong hinihingi nila—ang pamana kong kayamanan, pati ang pagpapalaya kay Miguel. Ang sakit ng bawat salita sa liham na iyon, pero wala akong magagawa. Mas pipiliin kong mawala siya kaysa mapahamak.Pagdating ko sa tagpuan, hindi ko ininda ang pangangatal ng
Miguel's POVAng sayang bumabalot sa gabing ito ay biglang naglaho nang marinig ko ang balita."What do you mean, she's out of sight?!" matigas kong tanong kay Adrian, ang pina head ng security namin dito sa mansion na siyang tauhan ni Luke. Hingal siyang tumatakbo papalapit sa akin kanina, halatang nagmamadali."Sir, nakita siya kanina na kasama si Ms. Jill, pero pagkatapos noon, wala ng nakakakita sa kanya" sagot nito. Naikuyom ko ang aking mga kamay."Are you sure she's with Jill?""Yes sir. Ilang staff ang nakakita sa kanila. Pero hindi na namin namalayan kung saan sila dumaan pagkatapos, mukhang planado ang lahat""Pungtangina!" napasuntok ako sa mesa, nanginginig sa galit."Sir, kalma lang po kayo---"Paano ako kakalma ha?!" sigaw ko dito."Anak ko ang nawala! At alam kong hindi lamang ito simpleng pagkawala, alam kong mas may malaking plano si Jill sa kanya!" pakiramdam ko ay nag aapoy ang dugo ko sa galit. Dapat naramdaman ko na ito. Dapat alam ko na, na posibleng gagamitin ni
Samantha's POVI am so happy walking around the garden of our mansion--ang garden kung saan pinagawa ito ni mommy bago siya namatay. Pinagmamasdan ko ang mga masasayang mukha ng aking mga bisitang dumalo sa kaarawan ko. Ilang hakbang lang mula sa akin, nakangiti si Daddy nakikipag usap sa mga kaibigan o di kaya kasosyo nito sa negosyo. Nang tumingin ako sa dance floor, naroon ang aking mga kaibigan na sina Thania, Jacob at Noah na masayang nagsasayaw habang nagkukulitan. Sa hindi kalayuan sa dance floor ay naroon si mommy, abala sa pag aasikaso ng mga bisita. Sa dami ng pinagdaanan niya, sa wakas ay maayos na ang lahat. Ang pamilyang matagal kong pinangarap ay buo na."Sweetheart, how do you like your party?" hindi ko namalayan na lumapit na pala si daddy. Ngumit ako dito at iniyakap ko ang aking kamay sa kanyang bewang. Tumawa naman ito at hinalikan niya ang ulo ko."I love it dad, thank you! thank you sainyo ni Mommy kasi you make my dream debut a reality, dito sa garden" masayang s
Miguel's POVNadatnan ko si Mirabella na nakahiga na sa kama pagkagaling ko sa baba. Kaninang ipinanhik ko dito sa kwarto namin pagkatapos ng paghaharap nila ng kanyang pinsan at malaman dito na buhay ang mommy niya ay nakatulala na lamang. Iniwanan ko muna ito kay Samantha para kausapin sina Luke para sa paghahanap sa kanyang mommy. Napabuntunghininga ako, hindi ko mapigilan ang magalit dahil sa nakikita kong hitsura ng aking asawa, para bang bumalik na naman ang dating Mirabella na una kong nakasama dito sa bahay, tahimik at walang kaemo emosyon ang mukha. Lumapit ako dito, hinaplos ko ang kanyang buhok. Nang hindi ito gumalaw, ay umupo ako sa kama at hinawakan ang kanyang kamay bago ito hinalikan."Hey, beautiful..." maalumamay kong sabi. Gumalaw ang mata nito at nagtagpo ang aming paningin. Hinaplos ko ang magkabilang pisngi nito. Ngumiti ako dito bago ako dumukwang para bigyan ng masuyong halik ang labi nito."Miguel, my mom..." her voice trembling and I could see fear in her eye