She gasped when she felt something touching her legs. Hindi niya maimulat ang mata dahil sobrang antok pa. Paakyat nang paakyat ang kamay na humahaplos sa binti niya. Huminto iyon sa pagitan ng hita niya. She shivered when she felt a finger touched her femininity. Pinadiinan nito ang daliri sa pagkababae niya.She moaned when he moved his finger up and down. “Raphael!” she called out.Nagmulat siya ng mata at nakita ang asawa niyang nasa pagitan ng mga hita niya habang ang daliri nito ay pinaglalaruan ang pagkababae niyang basa na.“What are you doing— Ahh!” ungol niya nang biglang binilisan ang paggalaw ng daliri nito.“Good morning,” bati nito at inalis ang daliri sa pagitan ng hita niya.Huminga siya nang malalim, “A-ano ba ang ginagawa mo?”“Claiming my birthday present?” he dipped his face to her femininity, she arched her back in pleasure.“What the heck!” she gasped for air when he slid his finger and pulled her underwear sideways. “Raphael, umaga pa— Oh, God!”He dipped his t
Hapong-hapo siya sa dami ng pasyente niya ngayong araw. Ngayon lang siya nagkaroon ng kapayapaan. Nakasandal siya sa backrest ng swivel chair. Gusto niyang magbabad sa malamig na tubig ngayon. “Damn!” mahinang mura niya nang mag-inat siya ng katawan. “Jusko! Haggardo Versoza ako today,” maarteng wika ni ZD. “Sinabi mo pa,” sang-ayon naman ni Mimi na nag-aayos ng mga gamot. “Walang vitamins sa mata,” ungot ni ZD at umupo sa monoblock na katabi niya. “Buti pa ‘tong si Doktora. Hindi halatang pagod dahil blooming!” “Ako na naman ang nakita niyo,” nakabusangot na wika niya. “Ikaw lang naman kasi may asawa dito, Doc!” ani ni Mimi. “Wala bang friendship iyang asawa mo, Doc? Reto mo naman kami at nang maalis na kami sa samahan ng single!” inalog-alog pa siya ni ZD. “I am not close with them. Saka isa pa loko-loko ang mga ‘yon. Baka gaguhin lang kayo ng mga siraulong ‘yon,” wika niya saka kinuha ang chart at tinignan iyon. “Ano ba ‘yan! Ang hirap na talagang maghanap ng d’yowa nga
Nagising si Raphael nang makaramdam ng uhaw. Tinignan niya ang katabing pwesto kung saan natulog ang asawa niya. Wala na roon ang asawa niya. Napatingin siya sa wall clock, alas nueve y media na ng umaga. Malamang sa malamang ay umalis na ang asawa niya para sa trabaho, hindi siya sanay na hindi ito nakikita bago ito umalis ng trabaho.Masyado kasi silang nagkatuwaan magkakaibigan at inabot nang madaling araw. Hindi na nga niya maalala kung ilang bote ng alak ang nainom nila. Matagal-tagal na rin kasi noong huling magsama-sama silang magkakaibigan. Naging abala siya nitong mga nagdaang buwan, kung hindi trabaho ay ang asawa niya ang inaatupag niya.Naghilamos muna siya ay nagsipilyo at nagsuot ng disenteng damit bago bumaba. Sanay kasi siyang naka-boxers lang matulog o ‘di kaya walang saplot. Lalo pa at gabi-gabi silang may extra-curricular activities ng asawa niya. Aayaw-ayaw pa siya sa asawa dati pero ngayon, ngitian lang siya ni Athalia nag-iinit na agad buong katawan niya. Dinaig
Aminado si Raphael, hindi siya matinong tao. Babaero siya at higit sa lahat gago. At kapag sinabi niyang magtitino na siya, magtitino talaga siya ay may isang salita siya. Nang tumawag si Clarise ay wala na siyang kamunduhang nararamdaman o kung ano sa babae. Matagal na silang tapos lalo na noong sinubukan nitong saktan ang asawa niya.“Why did you call, Clarise?” seryoso niyang tanong, pinisil niya ang tungki ng ilong niya. Tumataas yata ang presyon niya dahil sa pagtawag ng dati niyang sekretarya— dati niya ring babae.“I-I want your help, Raphael.” “You need money?” sarkastiko niyang sambit.“Yeah but there’s more. I-I want to meet you,” pagmamakaawa nito. Hindi niya kailanman lubos maisip anong trip nito. Clarise was an efficient secretary, magaling ito at walang arte. Kahit na masigaw o mamura niya ay tahimik lang ito at bumabawi naman. ‘Yun ang nagustuhan niya rito.“I don’t have time to meet you. Send me your bank details, I will wire you some money. But after this don’t conta
“Take care. Call me from time to time, okay? I will fetch you later,” aniya nito saka hinalikan siya sa labi.“You too, trabaho ang atupagin mo. H’wag puro alak,” pinaningkita niya pa ng mata ang asawa niya.Raphael is too good to be true these past few days. Halos sampung taon na rin ang nararamdaman niya rito. At ngayon ay parang totoong mag-asawa na sila. Hindi na rin binabanggit ni Raphael ang tungkol sa annulment. Hindi niya itatangging tuwang-tuwa siya sa nangyayari sa pagitan nilang mag-asawa. Kung dati ay halos ‘di siya matignan ng asawa niya sa mata. Ngayon naman ay hindi sila halos mapaghiwalay. Raphael would always cling to her, hindi nga ito nahihiyang lambingin siya kahit nakatingin ang mga kasambahay. If his parents would see them, baka himatayin ang mga ito. Dahil para silang binudburan ng asukal sa tamis.“Athalia,” he called out.Nilingon niya ang asawa, “What?”“What would you do if—” bumuntong hininga ito. “Never mind. You should go!” marahan pa siya nitong tinula
“Hey,” bati niya sa asawang nakasandal sa kotse nito at tulala. Hindi pa rin tumalima ang asawa niya. Mukhang hindi pa rin nito pansin ang presensya niya. Tumingkayad siya at hinalikan ito sa pisngi, doon niya lang nakuha ang atensyon nito.“Oh,” gulat na wika nito. "You are here," pilit na ngumiti ito at hinalikan siya sa labi saka niyakap.“Marumi pa ako. I just got out of work,” mas lalong humigpit ang yakap nito sa kanya.“Nah. We will just take a shower,” aniya nito saka hinalikan na naman siya sa labi.Pansin niyang may bumagabag sa asawa niya. Walang kislap sa mga mata nito at ang maya't mayang pagkunot ng noo nit. Nais niyang magtanong pero ayaw niyang pangunahang asawa niya. Baka magalit na naman ito sa kanya at imbes na magpatuloy ang maayos nilang pagsasama. She is being cautious, kinukonsensiya na nga si ni Maricel na umamin sa asawa niyang naaalala na niya lahat. Pinangungunahan siya ng takot, baka lumayo ito sa kanya ulit— she can't afford to lose him this time.“How wa
“Raphael!” galit niyang wika, panay kasi ang tunog ng cellphone nito kahit alas diyes na ng gabi. “Hmm?” ungol nito saka niyakap siya. “God! Raphael please lang answer your damn phone baka itapon ko 'yan,” pananakot niya at sinulyapan ang cellphone ng asawa niya na kanina pa tumutunog. “What?” wala sa sariling wika nito. “Kung hindi mo sasagutin ang tawag na 'yan ako ang sasagot niyan!” iritado niyang wika, inaantok pa siya dahil pagod na pagod siya sa sunod-sunod na operasyong ginawa. “Shit!” he cursed and removed his hand around her waist, inabot nito ang cellphone at binuksan iyon. Hinayaan na niya ang asawa at gusto niyang bumalik sa pagtulog. Ngunit dali-daling tumayo ang asawa niya. Nagmamadali itong kumilos, nagtungo sa walk-in closet nila. Papikit-pikit pa siya pero inaagaw ng kuryusidad ang utak niya. Rinig niya ang kalabog sa kilos ng asawa niya. Saglit pa ay lumabas ito at bihis na bihis kaya napaupo siya. “Where are you going?” hindi niya mapigilang tanong,
“Uso talaga ngayon ang kabitan ano?” komento ng kapwa niyang doctor na si Jean.Hindi siya umimik, wala siyang lakas makipagchismisan, ang dami niyang iniisip. Parang sasabog na ang utak niya. Dalawang linggo nang hindi umuuwi ang asawa niya sa main mansion— kung saan sila kasalukuyang namamalagi. Tinotoo nga ng asawa niya ang pagiging abala nito. Paminsan-minsan ay tumatawag ito at nagtetext pero hanggang doon lang. Hindi pa ito umuuwi simula noong huli niya itong nakita. Ang siste, dalawang linggo na rin siyang wala sa mood. Lahat ay sinusungitan niya. Ang isa pang malaking problema niya ay uuwi na sa katapusan ng buwan si ang Lolo ni Raphael, kabilin-bilinan pa naman nito na pareho silang mag-asawa na umuwi sa mansyon. Si Raphael na hindi niya mahagilap kung saan lupalop ito ng mundo. Siya naman itong dalawang linggo nang namamalagi sa hospital. Halos akuin na niya lahat ng trabaho o operasyon para maging okupado ang isipan niya at mailayo sa kalungkutang dala nang hindi pag-uwi n
“What do you mean, anak?” nalilitong tanong ni Gabriella kay Raphael. “A-Anong kasal Raphael? Don’t tell me?”Ngumisi si Raphael, “Yeah.” “Oh, God!” Bumuhos na ang luha ni Gabriella, halos ngumawa na siya sa tuwa. Niyakap niya si Raphael, “Oh, God! You don’t know how hard I prayed to God na magkabalikan kayo.” Bumaling ito kay Tati. “Oh, my daughter-in-law!” At niyakap si Tati. “Mommy,” anas ni Tati ay niyakap panalik ang biyenan. “So, did Raphael propose again? Magpapakasal na ba kayo ulit? Oh my God! We should hire the best wedding coordinator in the country–” “Mommy, kalma. Hindi pa namin na pag-uusapan, okay? But we’re okay now,” agap ni Tati sa biyenan. “Oh,” malungkot na sambit ng biyenan.“Pero we’re not closing that idea, Mommy. Isa pa, kakabalikan lang namin.” “Well, tama ka naman d’yan anak. Ito ang pinaka magandang regalo ngayong birthday ko! Hindi niyo alam kung gaano ako kasaya na malaman na ayos na kayong dalawa. Simula noon ay pinagdarasal ko na kayo na sana ang ma
Nagtitipon ang lahat sa baybayin, maliban kay Raphael at Athalia. May mahabang mesa at mga upuan. May maliit na entablado na nasa harapan. Na napapalibutan ng mga balloons at bulaklak. Masayang nagtitipon ang lahat para sa kaarawan ng nag-iisang Gabriella Yapchengco.Saglit pa ay dumating na si Tati at Raphael, hawak-hawak ang mga anak nila. Naluluha naman si Gabriella nang makita ang tagpong iyon. Sa tinagal-tagal ng panahon, isa siya sa naniniwala na balang araw ay magiging maayos ang pagsasama ni Raphael at Tati. At noon pa man ay alam na niyang mahal ni Raphael si Tati. Nang ipinakilala ng anak si Tati sa kanya ay ramdam niya agad na may kakaiba sa pagitan ng mga ito. Saksi siya sa paghihirap ni Athalia, saksi rin siya sa paghihirap ni Raphael nang iwan ito ni Tati. Kaya isa siya sa pinaka nasasaktan sa tuwing may pagsubok na naman sa pag-iibigan ng mga ito. Ilang insenso na ang sinindihan niya kakadasal na balang araw ay magkakatuluyan ang mga ito. Kaya hindi niya mapigilang mapa
Thirteen years ago… “Hiwalay na ba kayo ni Athalia?” Biglang tanong ng kasamahan ni Raphael sa soccer team. Kumunot ang noo ni Raphael. Napahinto siya sa pag-iinat ng katawan.“What are you talking about?” “Hindi ko na kasi kayo madalas makitang magkasama. That’s why I am asking you if the two of you are still together. Kasi kapag hindi, ayos lang ba sa ‘yong ligawan ko si Athalia?” “What the fuck is your problem?!” Napatayo si Raphael sa ginagawa niya. Hindi niya nobya si Athalia o mas kilala bilang Tati. Magkaibigan lang sila ng mahigit dalawang taon na rin. Tinuturing ni Raphael ang babae bilang best friend niya. Maasahan ito at higit sa lahat mabait. Kahit ang mga magulang niya ay gustong-gusto ito. But they’re just friends…Ngunit ayaw na ayaw ni Raphael na lumapit ang kahit sino kay Tati. Ni mga kaibigan niya ay hindi pinapalapit rito. Hindi niya gusto ang ideya na may lalaking umaaligid kay Tati kahit pa mismo kaibigan niya. Para kay Raphael, parang nakababatang kapatid ni
Hindi mapakali si Raphael. Palakad lakad lang siya sa labas ng silid ni Athalia. Para siyang hayop na hindi maire. Kinakabanahan siya, hinihintay niya kasi si Tati na lumabas sa silid nito. Ngayong gabi ay lalabas sila nang wala ang mga bata. Napapayag niya rin kasi sa wakas si Tati na mag-date kasama siya. Hindi tuloy mapakali si Raphael habang hinihintay si Tati. Daig niya pa ang high school student habang hinihintay ang babaeng una niyang i-di-date. Ang mga nangyari kahapon ay naging daan para makamit niya ang matamis na “oo” ni Tati para sa isang date. Masama rin kasi ang titig ng mga kapatid ni Tati sa kanya, parang kakalasin ng mga ito ang bawat buto sa katawan niya. Inaakala siguro ng mga ito na ginagamit niya lang ang amnesia niya para mas makalapit kay Tati at maayos ang kung anumang maaari pa nilang ayusin. Hindi naman sa ginagamit ni Raphael ang nangyari sa kanya pero wala naman siyang magagawa kung may amnesia siya. Pero nais niyang bigyan siya ni Tati ng pagkakataon na m
“Are you guys ready?” Tanong ni Gabriella sa lahat. Nasa lobby sila ng hotel at hinihintay ang tour guide. “Yes, Lola!” Sigaw ng mga bata. “That’s greta. ‘Wag niyo kalilimutan maglagay ng sunscreen, okay? Mainit pa naman,” paalala ni Gabriella. Dahil marami sila ay dalawa na small yatch ang inarkila nila para sa island hopping. Medyo hindi pa masakit ang sikat ng araw dahil alas siete pa lang ng umaga. Ang mga bata ay tuwang-tuwa. Habang ang mga matatanda naman ay tahimik, dahil masasakit ang ulo. Abala si Tati sa paglalagay ng sunscreen sa mga anak niya. Katabi niya sa magkabilang gilid ang mga kapatid niya. Walang kamalay-malay si Tati na masama ang titig ng mga ito kay Raphael. Nasa isang sulok lang si Raphael, pinagmamasdan ang mag-iina niya habang naglalambingan. Nais man niyang makisali ay bugbog sarado siya sa mga titig nina Archer at Austin. Hindi niya alam kung ano ang nagawa niyang mali sa mga ito dahilan upang tapunan siya ng mga masasamang tingin. “Are they mad becaus
Nagising si Tati dahil sa matinding uhaw. Ngunit agad na nawala ang uhaw niya nang may maramdamang mabigat sa tiyan niya. Nanigas ang buong katawan niya sa takot. Unti-unti siyang nagmulat ng mata at napasinghap siya nang makitang nakapulupot sa kanya ang isang kamay. Nang lumingon siya ay nakita nuya ang tulog na tulog na si Raphael.Nakahinga siya nang maluwag na ito ang katabi niya at hindi isang estranghero. Pero bakit niya katabi ito? May ginawa na naman ba siyang katangahan? Biglang sumakit ang ulo niya nang isipin iyon. Dahan-dahan na inalis ni Tati ang kamay ni Raphael sa tiyan niya pero bgla nitong binalik ang kamay nito sa tiyan ni Tati. Kumunot ang noo ni Tati at sinulyapan ang nakapikit pa rin na lalaki. Muli niyang inalis ang kamay nito at muli rin naman binalik ni Raphael ang kamay niya.“Alam kong gising ka Raphael. Tigil-tigilan mo ako sa pag-arte mo. Why are we in the same bed?” Humalakhak si Raphael at unti-unting nagdilat ng mata. “Mukhang hindi ako pasado bilan
“Daddy! Mommy!”Magkapanabay na sigaw ng tatlo nang mamataan ang mga magulang nila sa pool area. Ngunit hindi sila narinig ng mga magaulang nila na abala sa pag-uusap. Nagkatinginan an tatlong bata at magkasabay na ngumisi.Umahon kasi muna sila sa pool para kumain. Iniwan nila kasama ng lola at lolo nila ang anak ng Tita Mimi at Tito ZD nila na si Laura. Seryoso ang ekspresyon ni Tati at Raphael habang nag-uusap, ngunit sa mga mata ng bata ay iba. Nagmamadaling tumakbo ang tatlo bata at yumakap sa mga magulang nila. Napaigtad si Tati at Raphael sa gulat. Bumungisngis ang tatlong bata at sa hindi inaasahan ay malakas na tinulak ang mga magulang nila sa pool. Kung saan bumagsak si Tati at Raphael sa pool.“Kids!” saway ni Tati sa mga anak niya. Si Raphael naman ay natawa. “Bye, Mommy, Bye Daddy!” Sigaw ng tatlong bata at muling kumaripas ng takbo. Napabuntong hininga na lang si Tati. Napaigtad siya nang bigla siyang yakapin ni Raphael. Ni lingon niya ito. “Bitiwan mo nga ako!” asi
Tulala lang si Tati habang pinagmamasdan ang karagatan, nakatambay sila sa restaurant, magkasama silang lahat sa isang mahabang mesa. Hindi mga pagkain ang nasa mesa kundi mga alak. Ang mga bata naman ay nasa mga magulang ni Raphael kaya kampante lang si Tati. “Huy!” “What the!” gulat na sigaw ni Tati, napaigtad pa siya sa gulat. Bigla kasi sinundot ni ZD si Tati sa tagiliran. Sinamaan ni Tati ng tingin ang kaibigan niya. Nakangisi lang si ZD, halatang inaasar siya nito. “What is your problem?” asik ni Tati. “Tulala ka kasi, Teh! Kanina pa kita tinatanong ‘di ka naman sumasagot. Saan na naman ba lumilipad ang utak mo, Aber?” tinaasan pa ni ZD ng kilay si Tati. Umirap si Tati, “Wala. Namimiss ko lang magtrabaho.” “Kung iba pa ‘yan! Ayaw na magtrabaho. Hindi ko sinasabing si ZD ‘yan ha,” pabirong sambit ni Jean.“Teh, sino naman ang gustong mapagod? Nakakapagod kayang magtrabaho. Pero kailangan kumayod para sa pamilya,” saad pa ni ZD. “Itong si Tati naman, iba ang hulma! Workaholi
“Kids! Careful!”Paalala ni Gabriella sa mga bata na nakapila sa kiddie slide. Nakaupo lang sila sa pool lounge chair. Tinatanaw ang apat na bata na naglalaro sa kiddie pool. Mababaw lang naman ang tubig kaya ‘di sila natatakot na malunod ang mga bata. At mayroon ring lifeguard ngunit hindi maiwasan ni Gabriella na mag-alala lalo pa’t mga apo niya iyon. “We’re okay Lola!” Sigaw ni Ryder habang kumakaway nasa dulo ito ng pila. Humahagikgik naman si Laura, Ryker at Ryler. Nagkakasundo ang mga ito sa kalokohan habang si Ryder naman ang designated leader ng tatlo. Ang siyang taga saway sa mga ito. “Ready?” Tanong noong taga-bantay sa gilid ng slide kay Ryler.Ngunit bago pa makasagot si Ryler ay tinulak na siya nang tumatawang si Ryker. Hindi naman umiyak si Ryler kundi bumungisngis lang rin. Hindi naman mahaba ang slide, maiksi lang iyon kaya kampante rin ang guide na nakatayo sa gilid. Tanaw na tanaw ng mag-asawang Yapchengco ang mga bata. Namutla si Gabriella sa nangyari, hinawakan