Nakauwi na si Ronald kasama ang mga tauhan niya. Hindi maipinta sa mukha niya ang pagod at nahalata ko 'yon sa kaniyang ekspresyon. Sinalubong ko siya kaagad at niyakap sabay halik sa pisngi nito."Kamusta ang lakad mo?" nakangiti kong tanong."Maayos naman," panimula niya. "Sa ngayon, delikado pa rin kayong lumabas dahil nalaman kong hinahanap ka pa rin nila." Sambit nito kaya nalungkot ako bigla sa isiping iyon.Sobrang tagal na namin dito sa mansiyong ito na hindi lumalabas. Ang tinuturing kong tahanan parang preso na dahil sa bawat paggising ko ay paulit-ulit na sulok ng pader ang nakikita ko."Kailan ba ito matatapos?" malungkot kong tanong sa kaniya."Pasensya na kung tila kayo'y preso na lagi na lang nakakulong sa bahay na 'to pero ginagawa ko naman ang lahat para mapabilis ang pagbibigay solusyon para sa problemang ito," mahabang paliwanag niya sa'kin.Sinulyapan ko siya. "Ayos lang," pilit na ngiting tugon ko.Naglakad ako papunta sa sofa para umupo doon at tumabi naman ito s
"I need to face these things," mariin kong sabi kay Ronald. "I will kill him," I said, gritting my teeth. "There have been a lot of times, I know that, and let's wait for the perfect time since we'll be working to fix it for you," he uttered, explaining to me. "I can't hide forever and keep escaping this issue," I stated, glancing at him. "If we're going to do that right now, we will both die since, aside from what I heard, he won't let you away. He's willing to take you dead or alive." My eyes widened and my ears perked up at his words. I was stunned for a moment. "How could he?" I commented in disappointment. Hindi ako makapaniwala sa narinig ko at hanggang ngayon ay nakaawang pa rin ang bibig ko sa sobrang gulat. Hindi ko siya maintindihan at paano niya ito nagagawa sa kaniyang sariling anak? Ano ba sa tingin niya ang ginagawa niya? Nahihibang na ba siya? Huminga ako ng malalim at nag-iisip ng paraan tungkol sa pangyayaring ito. Ang bali-balita naman ay nakaangat na ang neg
As time passes, there are strange things that appear in my memory that I couldn't understand. My headache has always been taking up until there's an event that appears again and there's a man with a blur face. I didn't understand why and my eyes widened when his face slowly became clear. "It was him—it was Ronald." I uttered in shock. This kind of event keeps appearing in my mind and my memory was recurring again. There's a reason I know and maybe the medical records that have found statements saying that I have amnesia was true. I continue to let that event reoccur again until I saw a man who figured like my father who forced us to break up due to our unsettled families issue on both sides. "They postponed the wedding that was supposed to happen," I said, inwardly. Until it appears that we choose to live together and decided to go to another country to live. Ibang klase talaga siya at ngayon naiintindihan ko ang ibig niyang sabihin. Paunti-unti ko ng na
Kinabukasan ay pumasok si Ronald sa hidden room at pumasok sa parang elevator na salaming pabilog. Mabilis ang pagbaba nito at tumigil ito sa may computer and monitoring area. Kusang bumukas ito ng lumabas siya at naglakad palapit sa mga computer kung saan ay ino-operate ito ng mga tauhan niya."Can you show me that one?" he asked, leaning in."Sure, boss." His mobster replied, zooming the video from the computer using the mouse. This monitoring video is the hidden cameras within our mansion and the place where he used to meet that old man. Ronald smirked when he realized something. "The only thing we need to do right now is to wait for a perfect time to kill that old man, and about Mr. Dayron, I ain't going to kill him yet," he said in a cold manner. "Boss, isn't your wife going to get mad?" his mobster asked, so he chinned up and straightened his posture. "No, in fact she actually wants to kill him too." Ronald replied to his mobster.May mga kasapi rin kasi sa samahan ng orga
Habang patuloy na bumabalik ang mga ala-alang nawala sa akin sa nakaraan ay parang mas tumitindi pa ang galit ko sa aking ama. Pinaglayo niya kaming dalawa noon dahil lang sa alitan ng pamilya namin. Sobrang laki ng ginawa niyang atraso sa akin at tinago niya sa akin 'yon sa napakahabang panahon."Ronald, where are you?" tanong ko habang naglalakad sa pagitan ng mga sofa dito sa living room."I am here," sagot niya at bigla na lang sumulpot sa likuran ko."Oh, you're here." Sambit ko ng makita siya.Naglakad ito paharap sabay upo sa sofa na parang walang gana sa lahat ng bagay. Naglakad ako papunta sa kaniya at umubo sa tabi niya. Napapansin ko na tila may mabigat itong dinadala base sa ekspresyon niya."Anong problema?" tanong ko."Your father already acted again, and we need to take action first," he began. "I can't just let you stay here like a prisoner forever. Maybe once I'm leaving, you can come with me and NiccolĂł to throw them off the scent." He explained everything to me."Yo
Once we were inside, we walked towards the round cocktail tables covered in red cloth. A man looked at Ronald, and recognizing him, he grabbed two wines and approached him. He offered Ronald the wine, which he immediately accepted.Nilapitan naman ako ng babaeng nakapulang dress. "So, you are his wife," she said, glancing from head to toe with a playful smile on her lips."Yes, I am," I replied, grabbing a wine from the table.I sipped plenty of wine while still holding my son's hand. I even grabbed some food and gave it to my son. This girl kept watching my every move."So, tell me, how long have you been married?" she asked interrogatively. "Oh, for that, it's already seven years, dear," I responded, trying to speak casually."Where did you two meet?" tanong niya na mas lalong sumeryoso pa ang ekspresyon ng mukha niya.Nginitian ko siya ng pilit at uminom ng wine bago sagutin ang tanong niya. "You know what? To clarify things," I began, staring at my wine before gazing up at her.
Chapter 45They recognized me because some knew I was from the Dayron family—the daughter of the mafia boss. How could they not? They probably saw me before, a naive girl following his orders, but it's different now. My memories are returning, though I still don't know what will happen next.Pumunta na sa harap ang ama ni Ronald at nagsalita. "Good evening, everyone." Bati niya sa kaniyang lahat kaya humarap silang lahat sa direksyon niya."It's great to see many familiar faces—and some new ones, too! Thank you all for being here tonight." Pasasalamat niya sa kanilang lahat."We're here to discuss Navarra ArmaTech and its mission to make firearms significantly safer," he began his speech."Our company has developed new technology that improves safety features compared to what's currently available, reducing accidental shootings," he explained, which amazed everyone."We've secured key partnerships and project strong growth; to expand and bring this life-saving technology to market, we
Nanatili pa ring nakatutok ang mga nguso ng baril nila sa isat-isa. Halata sa ekspresyon nila ang galit at nakikita sa hitsura ni Ronald na desidido itong pabagsakin ang lalaki. Ramdam ko ang tindi ng tensyon sa pagitan nila."Don't you dare lay a finger on my wife," he seriously spoke. "Or else I am going to beat you up," he said, looking at him sharply. "Limb to limb," he said emphatically, remaining serious."That's her father's order," the arrogant man sneered, a proud look on his face. My eyes narrowed."He's never been my father!" I yelled, my voice cutting through the silence, silencing everyone.Sumenyas ako sa tauhan ko gamit ang index finger ko kaya lumapit ito sa bintana ng sasakyan. "Dario, keep our son safe and take him to escape if something bad happens," I whispered into his ear."Don't worry, Miss Airah, I will do my best to protect you both," he replied, and went back to his position, pointing his gun at them again.Nagsimula ng kumilos ang aroganteng lalaki at tinutu
RONALD NAVARRA'S P.O.V. I secretly followed Dexter. I gestured to my mobster to bolt to the other side before he noticed anything. Dexter really acts like he owns this villa, which belongs to my wife. My eyes widened when I saw those men walk out of the villa. The audacity of this man really made my blood boil. He really has no shame in doing this on his previous boss's property?My jaw tightened when I saw him attempting to use the black, sleek car. "Damn this bastard!" I cursed under my breath.Narinig ko siyang nagsalita, "Siguraduhin niyong malinis ang trabaho."Naikuyom ko ang mga palad ko dahil sa narinig at alam ko na kung saan papunta ang sinabi niyang 'yon. Halatang may pinaplano talaga siya at humigpit na rin ang pagkakahawak ko sa baril na parang bang may nagtutulak sa akin para paputukan na agad siya ng baril. Sa isip-isip ko ay baka may iniwang utos ang matandang Mr. Dayron na 'yon bago siya mamatay at sa tingin ko ay 'yon ang ginagawa niya. Is that his one last wish b
DEXTER LAZIO'S P.O.V. This is actually insane since I couldn't imagine that she would be back to visit this villa. It's been a year since she took a last visit there, and I thought I could live inside her father's fortune. She's indeed a heiress, but that thing was only granted once her father died in her bare hands.Her emotions drove her to kill even her own father. Unfortunately, that's a biggest sin, but on the other side, her manipulative father also wanted to do the same thing to her.Magulo ang mga pangyayari at minsa'y hindi na ito maintindahan pero kailangan pa ring unawain ito. Ang kaniyang ama ay nag-iwan ng testamento ngunit hindi niya pa ito nadidiskobre. Ang huling testamentong iyon ay mahirap paniwalaan at baka isipin nilang gawa-gawa ko lang ito.Hindi ko rin naman kailangan 'yon kaya mas minanuti ko na lang sunugin. Wala rin namang saysay iyon dahil may asawa at anak na siya. Hindi naman ako nabaliw na nang tuluyan katulad ng kaniyang ama. Huminga ako ng malalim hab
THE DAYRON'S VILLA8:56 PMVISITING THE OLD FAMILY ESTATEAIRAH JHOANNE DAYRON'S P.O.V.Naisipan kong bisitahin ang lumang villa ng pamilya namin dahil matagal na rin akong hindi nakapunta rito. Pagdating pa lang namin doon ay agad kaming huminto sa harapan nito at napansin naming nakabukas ang gate kaya ipinasok na lamang namin ang dala naming sasakyan.Inilibot ko ang paningin ko sa paligid ay napansin kong parang ang linis pa rin nito at wala man lang nagbago. Napatingin ako sa itaas at parang may nakita akong kanina kaya ginusot-gusot ko ang mga mata ko dahil baka namamalikmata lang ako.Naglakad ako paakyat sa maliit na hagdan bago tumungo sa pintuan.I twisted the doorknob and noticed that it's open. "This is really weird," I commented.I walked over inside the house and darted around the surroundings. Every old piece of furnitures was still here, and the books cluttered in the mini cabinet in the corner."What's wrong?""Nothing, my love."Nagtungo ako sa magkabilang direksyon
RONALD NAVARRA'S P.O.V. My wife has everything she wants: the mansion, the villa, multiple properties, all from her father. We are a mafia family fighting for the principles we believe in, and I hope the next generation, passed down to our son, will continue to lead this legacy I will soon leave. Sa ngayon ay pupunta na naman kami ng port kung saan dadaong ang mga malalaking barko. Ang isa sa mga barkong dadaong doon ay ang kliyente namin na bibili ng mga alak at iba pang illicit goods na nais nilang bilhin. 2 HOURS LATER Nakatanggap kami ng tawag na dumaong na ang kanilang barko hanggang sa nakita na namin silang naglalakad papunta sa direksyon namin. Sinalubong naman namin sila at sinabihan kaming sa loob na lang ng barko gagawin ang transaksiyon. Ang barkong iyon ay pagmamay-ari ng pinuno nila sa grupo. Naglakad kami patungo sa loob ng barko at ini-lock nila ang pintuan nito para walang makapasok. Tinungo namin ang lugar na may mga lamesa at upuan para doon ilatag ang ka
Kinabukasan ay nakita ko silang dalawa na magkausap na naman at halos araw-araw ko silang nakikitang nagpaplano. Ang iba naman ay binabalot na mga bagay at iniisip kong droga na naman ang mga laman nito. Tumatakbo palagi ang mga pangyayari dito sa bahay sa mga operasyong gagawin nila. Ang mga kasambahay naman ay tahimik lang silang nagpupunas ng mga lamesa, bintana, at ang iba naman ay nagluluto na naman ng umagahan sa kusina. Pasulyap-sulyap ang mga ito sa mga ginagawa ng napakaraming tauhan dito sa loob. Nag-iiwas naman sila ng tingin tuwing nahuhuli ko silang matagal na nakatitig sa mga binabalot nilang bagay. Napansin kong napalunok ang kasambahay na may edad habanh pinupunasan nito ang malaking vase sa gilid. My footsteps echoed in the floor and she's obviously panicking and thinking what tricks she will use against me. Napansin ko ang malalim na paglunok ng babaeng may edad na rin at natigilan rin ito sa kaniyang ginagawa. Dahan-dahan niya akong nilingon at agad kong naki
NOTE: Bonus Scenes are for the readers and I hope you enjoy story and let me know your reactions in the comments. Nasa personal office niya si Ronald kaya naglakad ako papunta doon at sumilip sa pintuan. Napansin kong may tinitingnan itong mga dokumento at naisipan kong kumatok na lang sa pintuan kaya nabaling bigla ang atensyon niya sa direksyon ko. His face lit up and he lifted himself up before he walked over towards me. "Come in, my queen." He gestured his hand inside as he placed his hand around my waist. "What are these papers?" I asked, when I noticed them cluttering in his table." He pinched the bridge of his nose. "It's just about business operations and about the deal." Ipinaupo niya sa harap ng mesa niya bago siya naglakad pabalik sa loob ng mesa at umupo. Hindi ko mabasa ang iniisip niya dahil nakatitig lang naman ito sa akin. "Okay ka lang ba?" Pagbasag ko sa katahimikan sa pagitan naming dalawa. Napakurap-kurap naman ito bago nag-angat ng tingin. "Oo, nama
AIRAH JHOANNE NAVARRA'S P.O.V. Isinama nila ako sa operasyon nila para kung skating magkaroon ng foul play sa loob ay magkakaroon agad ng ideya ang mga tauhan namin dito sa labas kung anong gagawin. Medyo delikado ang operasyon na 'to dahil ang taong pagbibigayan nila ng droga ay isang malaking personalidad. "Kapag hindi kami nakalabas ng within 1 hour, alam niyo na ang gagawin." Mahigpit na bilin ni Ronald sa mga tauhan. Sinulyapan naman niya ako sabay yakap at dinampi ang mainit niyang labi sa aking noo. Sumulyap ng huling beses bago pumasok sa loob kasama ang aming anak at ibang mga tauhan. Bakit parang ang lungkot? Ano na naman bang nangyayari sa akin? Pilit kong iwinaksi ang mga negatibong naiisip ko sa aking utak. Nasa labas kami ng kinakalawang nang gate habang nakaparada ang itim naming mga sasakyan. Hindi kami puwedeng pumasok sa loob katulad ng napag-usapan nila. Parang akong nilulunod ng mga inisip ko at hindi ko rin malaman ang dahilan kung bakit ganito ang mga t
BUSINESS OPERATIONS NICCOLÓ NAVARRA'S P.O.V. When I was a kid, I used to dream of being like my father, and even though they're afraid that I would find out they were actually engaged in malicious activities such as murder, robbery, money laundering, and many more. They have no idea that I was actually aware of why they kept me engrossed in playing with my toys and why they mentioned I was not allowed to go out because of the threats looming over us. I am as smart as my father, and they didn't know how clever I am when it comes to thinking. Let's imagine a puzzle; I can easily come up with a solution and resolve it. My mind proposes a solution that strikes like thunder and is as sharp as a knife—it can run like a bullet inside a gun. So, tell me, do I look that stupid for not getting the hints? The clue is in front of me! And I only need to confirm it and show them what's wrong. The point is, the moment I stepped in, the guy felt so superior over others. Not to degrade his fam
RONALD NAVARRA'S P.O.V. Kinabukasan ay naghanda kami para sa panibagong operasyon ng grupo. Hinapit ko sa baywang ang aking asawa at hinalikan sa labi bago umalis. Maiiwan siya dito sa bahay kasama ang ibang mga tauhan at kasambahay. She waved us goodbye. "Mag-iingat kayo." Paalala niya sa amin bago sumakay ng sasakyan. Binuksan na nila ang malaking gate, pinaandar na rin ng driver paharap ang sasakyan hanggang sa tuluyan na kaming umalis makaalis. Sumulyap ako sa huling pagkakataon at nakita kong isinara na nila ang gate. This deal is everything to me. We meet the supplier—drugs, weapons—in the abandoned warehouse. Let's just say there'll be consequences if things don't go exactly as planned. My son said, "Dad, this is serious—life or death." I looked at him. "You dont have to worry." I assured him. "And you're ready for this. I'll be right here to guide you." Nagpatuloy kami sa pagbiyahe hanggang sa makarating kami sa pinakamahabang tulay. Ilang oras ang naging biyahe