Nakauwi na si Ronald kasama ang mga tauhan niya. Hindi maipinta sa mukha niya ang pagod at nahalata ko 'yon sa kaniyang ekspresyon. Sinalubong ko siya kaagad at niyakap sabay halik sa pisngi nito."Kamusta ang lakad mo?" nakangiti kong tanong."Maayos naman," panimula niya. "Sa ngayon, delikado pa rin kayong lumabas dahil nalaman kong hinahanap ka pa rin nila." Sambit nito kaya nalungkot ako bigla sa isiping iyon.Sobrang tagal na namin dito sa mansiyong ito na hindi lumalabas. Ang tinuturing kong tahanan parang preso na dahil sa bawat paggising ko ay paulit-ulit na sulok ng pader ang nakikita ko."Kailan ba ito matatapos?" malungkot kong tanong sa kaniya."Pasensya na kung tila kayo'y preso na lagi na lang nakakulong sa bahay na 'to pero ginagawa ko naman ang lahat para mapabilis ang pagbibigay solusyon para sa problemang ito," mahabang paliwanag niya sa'kin.Sinulyapan ko siya. "Ayos lang," pilit na ngiting tugon ko.Naglakad ako papunta sa sofa para umupo doon at tumabi naman ito s
"I need to face these things," mariin kong sabi kay Ronald. "I will kill him," I said, gritting my teeth. "There have been a lot of times, I know that, and let's wait for the perfect time since we'll be working to fix it for you," he uttered, explaining to me. "I can't hide forever and keep escaping this issue," I stated, glancing at him. "If we're going to do that right now, we will both die since, aside from what I heard, he won't let you away. He's willing to take you dead or alive." My eyes widened and my ears perked up at his words. I was stunned for a moment. "How could he?" I commented in disappointment. Hindi ako makapaniwala sa narinig ko at hanggang ngayon ay nakaawang pa rin ang bibig ko sa sobrang gulat. Hindi ko siya maintindihan at paano niya ito nagagawa sa kaniyang sariling anak? Ano ba sa tingin niya ang ginagawa niya? Nahihibang na ba siya? Huminga ako ng malalim at nag-iisip ng paraan tungkol sa pangyayaring ito. Ang bali-balita naman ay nakaangat na ang neg
As time passes, there are strange things that appear in my memory that I couldn't understand. My headache has always been taking up until there's an event that appears again and there's a man with a blur face. I didn't understand why and my eyes widened when his face slowly became clear. "It was him—it was Ronald." I uttered in shock. This kind of event keeps appearing in my mind and my memory was recurring again. There's a reason I know and maybe the medical records that have found statements saying that I have amnesia was true. I continue to let that event reoccur again until I saw a man who figured like my father who forced us to break up due to our unsettled families issue on both sides. "They postponed the wedding that was supposed to happen," I said, inwardly. Until it appears that we choose to live together and decided to go to another country to live. Ibang klase talaga siya at ngayon naiintindihan ko ang ibig niyang sabihin. Paunti-unti ko ng na
Kinabukasan ay pumasok si Ronald sa hidden room at pumasok sa parang elevator na salaming pabilog. Mabilis ang pagbaba nito at tumigil ito sa may computer and monitoring area. Kusang bumukas ito ng lumabas siya at naglakad palapit sa mga computer kung saan ay ino-operate ito ng mga tauhan niya."Can you show me that one?" he asked, leaning in."Sure, boss." His mobster replied, zooming the video from the computer using the mouse. This monitoring video is the hidden cameras within our mansion and the place where he used to meet that old man. Ronald smirked when he realized something. "The only thing we need to do right now is to wait for a perfect time to kill that old man, and about Mr. Dayron, I ain't going to kill him yet," he said in a cold manner. "Boss, isn't your wife going to get mad?" his mobster asked, so he chinned up and straightened his posture. "No, in fact she actually wants to kill him too." Ronald replied to his mobster.May mga kasapi rin kasi sa samahan ng orga
Habang patuloy na bumabalik ang mga ala-alang nawala sa akin sa nakaraan ay parang mas tumitindi pa ang galit ko sa aking ama. Pinaglayo niya kaming dalawa noon dahil lang sa alitan ng pamilya namin. Sobrang laki ng ginawa niyang atraso sa akin at tinago niya sa akin 'yon sa napakahabang panahon."Ronald, where are you?" tanong ko habang naglalakad sa pagitan ng mga sofa dito sa living room."I am here," sagot niya at bigla na lang sumulpot sa likuran ko."Oh, you're here." Sambit ko ng makita siya.Naglakad ito paharap sabay upo sa sofa na parang walang gana sa lahat ng bagay. Naglakad ako papunta sa kaniya at umubo sa tabi niya. Napapansin ko na tila may mabigat itong dinadala base sa ekspresyon niya."Anong problema?" tanong ko."Your father already acted again, and we need to take action first," he began. "I can't just let you stay here like a prisoner forever. Maybe once I'm leaving, you can come with me and Niccoló to throw them off the scent." He explained everything to me."Yo
Once we were inside, we walked towards the round cocktail tables covered in red cloth. A man looked at Ronald, and recognizing him, he grabbed two wines and approached him. He offered Ronald the wine, which he immediately accepted.Nilapitan naman ako ng babaeng nakapulang dress. "So, you are his wife," she said, glancing from head to toe with a playful smile on her lips."Yes, I am," I replied, grabbing a wine from the table.I sipped plenty of wine while still holding my son's hand. I even grabbed some food and gave it to my son. This girl kept watching my every move."So, tell me, how long have you been married?" she asked interrogatively. "Oh, for that, it's already seven years, dear," I responded, trying to speak casually."Where did you two meet?" tanong niya na mas lalong sumeryoso pa ang ekspresyon ng mukha niya.Nginitian ko siya ng pilit at uminom ng wine bago sagutin ang tanong niya. "You know what? To clarify things," I began, staring at my wine before gazing up at her.
Chapter 45They recognized me because some knew I was from the Dayron family—the daughter of the mafia boss. How could they not? They probably saw me before, a naive girl following his orders, but it's different now. My memories are returning, though I still don't know what will happen next.Pumunta na sa harap ang ama ni Ronald at nagsalita. "Good evening, everyone." Bati niya sa kaniyang lahat kaya humarap silang lahat sa direksyon niya."It's great to see many familiar faces—and some new ones, too! Thank you all for being here tonight." Pasasalamat niya sa kanilang lahat."We're here to discuss Navarra ArmaTech and its mission to make firearms significantly safer," he began his speech."Our company has developed new technology that improves safety features compared to what's currently available, reducing accidental shootings," he explained, which amazed everyone."We've secured key partnerships and project strong growth; to expand and bring this life-saving technology to market, we
Nanatili pa ring nakatutok ang mga nguso ng baril nila sa isat-isa. Halata sa ekspresyon nila ang galit at nakikita sa hitsura ni Ronald na desidido itong pabagsakin ang lalaki. Ramdam ko ang tindi ng tensyon sa pagitan nila."Don't you dare lay a finger on my wife," he seriously spoke. "Or else I am going to beat you up," he said, looking at him sharply. "Limb to limb," he said emphatically, remaining serious."That's her father's order," the arrogant man sneered, a proud look on his face. My eyes narrowed."He's never been my father!" I yelled, my voice cutting through the silence, silencing everyone.Sumenyas ako sa tauhan ko gamit ang index finger ko kaya lumapit ito sa bintana ng sasakyan. "Dario, keep our son safe and take him to escape if something bad happens," I whispered into his ear."Don't worry, Miss Airah, I will do my best to protect you both," he replied, and went back to his position, pointing his gun at them again.Nagsimula ng kumilos ang aroganteng lalaki at tinutu
NAVARRA'S ESTATEFebruary 8, 2024Nang makarating na kami sa mansiyon ay agad nilang binuksan ang malaking gate at ipinaandar pataas ang sasakyan papasok sa loob. Sumunod naman ang dalawa pang mga sasakyan sa pagpasok sa loob ng malaking gate at nang makapasok na lahat ay may pinindot silang button pata automatic na magsara ang gate.Ipinarada muna nila sa gilid ng mansiyon at halos sabay-sabay kaming lumabas sa loob ng mga sasakyan. Wala pa ring malay ang mga tauhan ng kalaban na nahuli namin kaya dalawang tauhan ang magkabilang humahawak rito. Nagtaka ako at tumigil sa paglalakad ng makitang dinala ito malapit sa garahe pero laking gulat ko ng paunti-unting bumababa ang semento sa mga paanan nila.Tiningnan sila ni Ronald sabay tango sa kanila na ang ibig sabihin ay sila nang bahala sa mga kalalakihang iyon. Binalingan ako ni Ronald at hinawakan ang kamay ko habang magkadikit ang bawat daliri naming dalawa. Gusto kong ibuka ang bibig ko pero mas pinili ko na lang panatilihin itong s
Sa apat na sulok ng gusali ay may namataan ang mga tauhan namin na mga kalalakihan. Nagtangka silang tumakas pero tinutukan nila ito ng baril kaya dahan-dahan nilang itinaas ang mga kamay nila at ibinaba sa sahig ang mga baril nila. Halos manlambot ang mga tuhod nila at tila hindi makagalaw sa kinatatayuan nila. Hindi nila inaakaalang mahuhuli sila sa pagkakataong ito.Ang isa sa kanila ay sinipa ang baril ng tauhan ni Ronald pero mabilis naman niya itong binawian at sinipa ng malakas sa tiyan na dahilan para manghina ito at tumupi ang katawan niya sa sakit. Halos tumalsik pa ang dugo nito mula sa kaniyang bibig bago paunti-unting napaluhod sa lupa habang ang kaniyang mga kamay nakahawak sa tiyan niya.Mabilis namang binunot ng tauhan ni Ronald ang baril at itinutok sa lalaki. Sa pagpasok ko sa lugar ay nadatnan kong tinatalihan na nila ang mga kamay ng mga nahuli nilang kalalakihan. Ang ibang mga tauhan ay binunot ang mga baril nila habang ang iba naman ay nakatutok ang nguso ng mga
Dalawang araw na ang nakalilipas pero hindi pa rin namin sila mahanap at mahagilap kahit na anino nila. Maaaring sinusubukan nila kaming linlangin pero gagawa kami ng paraan para mahanap sila at hindi kami magpapadala sa mga panlilinlang na maaari nilang gawin. Kung sinuman ang tumutulong sa kaniya na maaari ring may kaugnayan sa organisasyon ng asawa ko ay mag-ingat siya at siguraduhin niya lang na hindi ito matutuklasan ni Ronald dahil once na malaman niya kung sino ito ay paniguradong sa impiyerno ang bagsak niya.Nakita ko ang gusali kung saan nangyari ang barilan noon at punong-puno ng tumalsik na mga dugo ang bawat pader lalo na ang sahig. Sobrang tahimik ng lugar na ito at walang ibang maririnig kung hindi ang mga nililipad na yero sa paligid. A fresh and cold breeze brushed against my skin and this made me questioned myself why do I feel like my knees weakened. There's something in this place that I can't tell and probably, I really sensed a danger in the surroundings.Tumikh
Naipit na sa sitwasyon ang lalaking nakasuot ng kalahating maskara at napatingin ito sa paligid habang naghahanap ng butas para makatakas. Napansin namin na kinakabahan na ito at tumulo na ang mga pawis nito sa kaniyang noo. Parang nag-pa-panic na rin 'to lalo na no'ng tinutukan siya ng baril ni Ronald at naglabas na rin ako ng baril sabay tutok sa kaniya. Kinakapa nito ang kaniyang bulsa pero ang nakapa lang nitong armas ay kutsilyo lang hanggang sa bigla nitong naalala na wala pala itong dalang baril. Habang nakatutok sa kaniya ang baril ay dahan-dahang naglalakad palapit sa kaniya si Ronald. Huminga ng malalim ang lalaki at bumubuwelo habang nakatingin sa aming dalawa. Nakita ko ring naglabas pa ito ng isang kutsilyo at pinaikot ito ng sabay. Nanatili itong alerto at parang balak niyang saksakin kami o kaya ibato sa aming dalawa ang mga hawak niyang kutsilyo. Nagkatinginan kaming dalawa ni Ronald habang tila inoobserbahan pa rin kami ng lalaking nasa gitna namin. Kung hindi man
Tatlong araw na ang nakalilipas pero hindi pa rin nila nahuhuli ang Mr. Dayron na 'yon ngunit ayon sa aking asawang si Ronald ay malapit na nilang malaman kung sino ang espiya. Medyo nahihirapan pa rin silang tukuyin ito dahil madalas ay nakasuot ng kalahating maskara at ang isang mata lang nito ang nakikita.Masyado itong misteryoso at natapos man ang barilan sa pagitan ng dalawang panig pero nagpatuloy pa rin sila sa paghahanap sa Mr. Dayron na 'yon kasama ang mga tauhan nito pati ang mga tumutulong sa kaniya. Hindi na gano'n kalawak ang impluwensiya nito at pinagtatawanan na rin siya ng mga ibang organisasyon dahil nalaman nila na kailangan niyang ibenta ang sarili niyang anak para lang maisalba ang negosyo niyang matagal nang baon sa utang.Tuwing magkadikit ang mga balat namin ni Ronald ay nararamdaman ko ang mga pangamba nito kahit na alam kong matapang niyang hinaharap ang lahat. Ang tingin sa kaniya ng lahat ay walang kinatatakutan. Well, in this criminal and dangerous world
Napansin ko ang pag-igting ng kaniyang mga panga at sa kaniyang ekspresyon ay masasabi kong may binabalak siyang hindi maganda. Pakiramdam ko ay kapag nalaman niya kung sino ang traydor sa organisasyong ito ay hindi ito magdadalawang-isip na patayin ito ng wala sa oras. Tumayo ito bigla at naglakad palayo sa akin. Nararamdaman ko ang bigat ng presensya nito at halos hindi mapakali.Naiinis niyang sinulyapan ang cellphone niya ng marinig na may tumatawag at ini-slide na lang ito sa green button bago inilagay malapit sa kaniyang tainga."May balita ka na ba?" Mahahalata sa boses nito na gusto niya na agad ng bagong impormasyon.Tumikhim naman ang tauhan niya. "Meron na boss," panimula ng kausap nito. "Hindi nga tayo nagkamali dahil matagal ng may espiya sa organisasyon at ang dahilan ng pagsapi nito sa kasamahan ay upang malaman ang bawat galaw natin lalo na ang mga planong gagawin natin." Pagpapaliwanag ng tauhan niya mula sa kabilang linya."Sabihin mo sa akin," matigas niyang sambit
Mula sa balita ng tauhan ni Ronald ay marami na ring nalagas sa aming grupo. Hindi pa rin nila mahuli-huli ang sakim na Mr. Dayron na 'yon dahil maaaring may malaking tao ang tumutulong sa kaniyang makatakas mula sa siyudad. Hindi nila ito matukoy-tukoy kung sino pero tila opisyal ito sa gobyerno na may mataas na posisyon.Napaisip rin bigla ang aking asawa sa narinig lalo na't kamakailan lang ay humina ang kaniyang alyansa. Maaaring dating tauhan ito ng aking ama at halos matulala ako ng maisip kung sino ito. Ayaw ko munang sabihin kung sino ito dahil wala pa naman akong hawak na ebidensya na nagpapatunay na siya ang tumutulong. Alam kong maraming posibleng traydor sa grupong ito at ano pa bang aasahan ko? Grupo ito ng mga kriminal at para sa kanila ay kapangyarihan ang pera. Ang pera ay isa sa malaking pundasyon ng impluwensiya at kapangyarihan. Iniisip rin ng karamihan na kapag marami silang pera ay mas superior na sila sa ibang grupo. Maraming mga pagkakataon na sila-sila rin nam
Naghahanda na sa pag-alis ang ibang mga tauhan ni Ronald dahil ipapadala nila ito doon sa lugar na iyon. Kumuha sila ng sapat na mga armas at bala na dadalhin. Nagdala rin sila ng mga granada para mas mabilis nilang mapatay ang mga kalaban nila lalo na kapag palapit na sila sa direksyon nila.Lahat ng mga armas, bala, at granada ay inilagay nila sa likod ng sasakyan. Ang itinatalagang pansamantalang leader ng grupo ay nilingon ang aking asawa pagkatapos isara ang likod ng sasakyan. Tinanguan na lang siya ni Ronald pero tumango na lang ito at kumaway sa kaniya para magpaalam.Napakamulsa si Ronald habang pinapanood sila sa hindi kalayuan. Lahat sila ay naglakad na papunta sa pintuan ng sasakyan at halos sabay-sabay na sumakay.Pinaandar na agad nila ang mga sasakyan at nagsimula na itong tumunog. Binuksan muli ang malaking gate at magkakasunod na lumabas ang tatlong sasakyan.Naglakad papunta sa direksyon ng aking asawa ang anak naming si Niccoló. Binalingan naman siya ng atensyon ni
Kinabukasan ay nakatanggap kami ng tawag mula sa mga tauhang naiwan doon at sa background pa lang nila ay maririnig na ang malalakas na pagsabog pati mga putukan ng baril. Agad namang nagmadaling bumaba si Ronald at sinagot ang tawag."It's kind of dangerous now and we almost caught Mr. Dayron, but his mobsters were also after us." The mobster explained from another phone line."Just be careful and remember the goal is to capture him, not die for some unnecessary things." I overheard Ronald strictly reminding the mobster."Noted, boss."Kaagad na pinatay na ang tawag dahil mula sa background pa lang nila ay parang nasa gitna sila ng isang giyera. Naging seryoso bigla ang ekspresyon ni Ronald at tinawag ang underboss ng grupo na agad namang naglakad palapit sa kaniya. Nagsindi pa ito ng sigarilyo sa harapan ni Ronald. Ibinuga niya ang usok sa gilid niya bago muling hinarap si Ronald."Kung kinakailangan ay magpadala ka ng iba pang mga tauhan sa lugar na 'yon," mahigpit na utos ni Rona