Chasing 10

Chasing Dreams (Chapter 10)

Fria’s POV

Tahimik ang na mamayani sa’min sa loob ng sasakyan. No one dares to talk, I’ll look at the window para malibang ang aking sarili.

“Where do you want to celebrate?” tanong nito kaya napatingin ako sa lalaking ito.

“I told you a couple of times that I don’t want to celebrate,” naiinis kong saad.

Hindi na ito nagsalita, epal rin kasi ang lalaking ito. I really don’t know kung ano ang pumasok sa utak nito to drag me here and to celebrate. Aside from that i don’t any idea paano ako nakapasok roon if grabe ang pag insulto nila sa boses ko.

May nakita kaming isang High-class restaurant kaya nanlaki ang mata ko ng huminto ito sa harap nito.

“Are you insane?!” hindi makapaniwalang saad ko rito.

Ngumisi lamang ito at kinalas ang kanyang seatbelt. Bumaba na rin ito. Shock is written in my face. Dali-dali rin akong bumaba at umiba ng direksyon sa kanya. I really can’t believe kung anong kalokohan ang pinanggagawa nitong lalaking ito.
Habang naglalakad ako ng biglang may bumuhat sa akin na isang sakong bigas.

“Bitawan mo ako,” sigaw ko sabay pinagpapalo ko ang likod ng lalaking ito.

“You need eat a lot tingnan mo ang gaan mo,” sabi nito sabay pasok sa restaurant. Napatanga ako sa sinabi nito dahil pati ang katawan ko ay pinapakelaman pa nito.

“PUT ME DOWN,” sigaw ko kaya sa pagpasok ko ay nakita kong napatingin ang iba sa gawi namin.

“Reservation for 2,” saad nito ngunit hindi na ako umimik dahil nakakahiya na sa ibang tao kung gagawa ako ng scandalo rito.

“This way sir,” rinig kong saad ng waiter. Nagsimulang lumakad kaya medyo nahihilo ako dahil sa pagbuhat nito. Napalo ko pa ito ng dumungol ang mukha ko sa isang upuan.

“Sorry,” naririnig ko pa ang konti nitong halakhak. Hanggang sa makaupo ako ay pabusungot na ang aking mukha.

“Here’s the menu. Sir and Ma’am,” binigay na at umalis kalaunan.

Nakita kong tumitingin lamang ito sa menu kaya binuksan ko rin ang akin dahil wala akong nagagawa. Nanlaki muli ang aking mata nang makita ko kung magkano ang presyo ng isang dish rito.

Dali-dali kong sinirado at binalik sa table. Napatingin sa gawi ko Terrence na nakataas ang isang kilay nito.

“Are you sure about this?” nag aalanganin kong saad.

“Do you think woman I couldn’t afford it?” nakataas ang isang kilay nito. Napangiwi ako sa kanya.

“It’s just nagsasayang ka lang nang pera para dito and as far as i know diba nagpapartime-job ka lang?” I remember when Serenity talk about nung pagkabalik namin sa school.

Flashback

Tumingin ako kay Serenity nang makita kong tumitingin ito sa kanyang cellphone. Biglang nag pop-up ang isa sa gusto kong itanong rito.

“Bakit hinahanap mo ang kuya mo roon even tho. his not the boss?” nagtataka kong tanong habang nakasakay kami. Bigla itong natigilan at napatingin sa gawi ko.

“Hehe his a partimer kaya siya ang hinahanap ko,” nakangiwi pa ito.

Nakanuo’t ang noo ko dahil sa pagtataka. Well- wala naman akong kinalaman roon kung anong meron so i intended to shut up.

“Last question. Bakit hindi kayo magkamuha ng Kuya Terrence mo?” nagtataka ako, I really don’t see them as magkapatid talaga.

Nagtaka ako nung biglang lumungkot ang mukha nito. Napatingin ito sa gawi ko.

“Honestly Kuya Terrence is only my cousin,” saad nito na bigla nanlaki ang mata ko. I knew it.

“When he was 10 years old his parents die in a car accident and he was there also but siya lang ang nakaligtas. Nang malaman ng tatay ko ang nangyare sa kanya ay inuwi niya ito sa bahay. Pagpunta niya sa bahay ay tila walang emosyon ang kanyang mata. Then one time I was about to talk to him nang bigla ako nitong kinwelyohan. Iyak ako ng iyak but my dad came at sinabihan na iwasan ko mona si Kuya. Then I dunno what happened bigla nalang nagbago ito for good,” pag kwento nito.

Speechless- I couldn’t say any word about what happen to Terrence. Naawa ako for him pero I find him brave and strong for not burden himself for his past.

End of flashback

Natigilan ito at napaubo sa sinabi ko. 
“Well nakapag-ipon ako don’t talk too much, you breath smells bad,” sabi nito. Hindi na ako nakasabat ng tawagin niya ang waiter.

Habang nag o-order ito ay napasabungot ang mukha ko habang nakatingin rito. Hindi ko alam kung anong sinasabi nito dahil French cuisine ito. Halata naman may Bonjour akong nakita sa cover menu.

“So, Congratulation,” pagkatapos nitong mag-order.

“Why all of a sudden ako ang napili niyo? Grabe ang panglalait mo niyo sa’kin nong IMPROMPTU audition,” diniin ko ang katagang impromptu since ganon talaga ang nangyare.

“Wala kaming kinalaman jan, Steven did it since he was the vocalist sa’min,” balikbalikat lang ito. Hindi na ako kumibo, tumingin ako sa paligid since Terrence just dragged me here forcedly.

The ambiance was great, too formal and suddenly I look at my outfit and it’s not really appropriate here kaya bigla kong napahawak sa damit ko. And I see people looking towards us. I mentally shrugged to think that they might judging us.

“Any problems?” mabaling ang tingin ko kay Terrence na may halong pagtataka ang mukha nito.

“Ca-can we just go out here?” mahina kong bulong rito. Biglang napakunuo’t ang kanyang noo.

“Why?” lumapit ito bahagyan sa lamesa upang marinig ang sasabihin ko. Hindi na ako nagsalita nang biglang may tumikhim sa gawi namin.

“Good Ma’am & Sir. Here’s your order,” sabay lapag ng waiter sa pagkainan.

Hindi na ako nagtaka sa mga nakikita ko sa TV the aroma that they serve ay naghalo-halo. It’s smell nice pero masyadong kuripot sa laman also kahit maganda ang plating nila.

Kumain ako kami ng walang imikan. Bakit dinala niya ako sa high-class restaurant, pwede naman sa ibang lugar right? Masyadong mahal and nagsasayang lang ng pera. Pagkatapos kong kumain ay nag excuse ako pumunta ng Cr.

Sa pagpasok sa cubicle dahil tinatawag ako ng kalikasan ay biglang may narinig akong pumasok.

“Terrence dating that girl? Iww low standard,” saad ng isang babaeng maarte. Rinig ko rin ang pagbukas nito ng faucet. Is she talking about me since ako naman ang kasama ni Terrence or maybe other people ang tinutukoy nito.

“I don’t know since low profile naman siya but did you see that girl. Nagmumukha siyang cheap sa ginawa niya and binuhat pa nito na parang sako btw bagay sa kanya yon dahil nag mumukha siyang baboy,” natatawa nitong saad sa sinabi nitong binuhat. I- guess ako ang pinapatamaan.

“Well let’s go na may next class pa tayo and bakit dito mo pa nagawang kumain ang layo sa school,” sabi nito at umalis na sila.

Lumabas na rin ako at naglinis ng kamay. Hindi ako makapaniwala na may ganitong tao na kayang manira ng puri kahit hindi nila kilala. They’re judging sa nakikita pero hindi naman talaga nila ang nangyare.

Bumalik ako sa upuan at nakita kong may hindi pa naubos na pagkain.

“Can we go home?” saad ko. Nakita kong may kinakalikot ito sa kanyang cellphone. Natigil ito at napatingin sa gawi ko.

“Why? There’s something wrong?” umiling lang ako at aakmang tatayo na ito pero pinigilan ko.

“I-take out nalang natin ito sayang naman,” sabi ko sa kanya. Other people is also starving kaya mas gugustohin kong makain nila ito kesa masayang.

Tumawag ito ng waiter at pinabalot ang pagkain. Lumabas na kami ng may nakita akong isang ina na may dala-dala bata. Ako naman rin ang humawak ng pagkain kaya binigay ko nalamang sa kanila iyon.

“Salamat ineng,” tila naiiyak ang ginang sa’kin. Bigla kong naalala ang aking Inay kaya napayakap ako rito. Kumuha na rin ako ng Sangdaang piso at iibigay rito.

“Ito po, sorry lang po kung ito ang nakayanan ko,” aakmang ibibigat ko ito ng may bumigay ng Limandaang piso nagulat ako ng nakita ko ay si Terrence ang bumigay.

“Here take this,” sabi nito kaya mas nakita ko ang saya sa mukha nito.

Nagpapasalamat it okay hinawakan ko ang kamay nito sabay ngiti rito. People shouldn’t tolerate them dahil hindi natin alam kung anong pinagdaanan nila sa buhay siguro masasabi nating maswerte tayo dahil hindi naging ganon ang buhay natin sa kanila. Let’s help them kung saan ang makakaya natin and also let’s pray for them.

“Shall we go already?” tanong ni Terrrence. Tumango ako at kumaway sa ginang bago kami sumakay ng sasakyan.

I hope magiging ayos ang kalagayan nila.

To be continue…