Chasing 01

Chasing Dreams Chapter 01

SPG

Mahirap, Nakakapagod, Nakakabaliw sa pag-iisip kapag ikaw 'y isang mag-aaral. Buhay estudyante ay hindi madali, buong katawan pagod kasali ang iyong pag-iisip ay kailangan mong papaganahin.

Education is really hard. Role playing, Reporting or any activities just to challenges us. But this will lead us for a brighter future. We just need Determination, Sacrifices, Trust so that we could succeed it.

Hindi naman mayaman ang aking Ina tipong may simple trabaho ito na mapakain ako mga tatlong beses sa isang araw. At isang simple tahanan na puno ng mga rosas sa paligid nito. Ngunit ng pumunaw ito ay bumago ang aking buhay ang aming munting tahanan ay biglang nagbago, mga panananim ay bigla natuyo ang ganda nito ay biglang nawala.

Ang aking aunty ang kumupkop saakin nung una ay ayos ang pag trato nila saakin ng kanyang anak ngunit mga ilang buwan ang lumipas ay lumabas ang kanilang mga sungay.Ginawa akong alipin sa sarili kong pamamahay at inangkin nila ito ng walang permiso.

Ang ari-arian na naiwan ni Ina muka saakin ay niwaldas ni Aunty sa pagsugal kaya naman madali itong naubos.

-

Ugoy ng Duyan
Lea Salonga

Sana'y di nagmaliw ang dati kong araw
Nang munti pang bata sa piling ni nanay
Nais kong maulit ang awit ni inang mahal
Awit ng pag-ibig habang ako'y nasa duyan

Sana'y di nagmaliw ang dati kong araw
Nang munti pang bata sa piling ni nanay
Nais kong maulit ang awit ni inang mahal
Awit ng pag-ibig habang ako'y nasa duyan

Sinasabayan ko ang kanta sa radyo. 
Dahil parang ito y tumatagos saakin puso ang mga katagang ito. Sa pamagat palang ng kanta ay konektado na ito tungkol sa isang ina.

Refrain:
Sa aking pagtulog na labis ang himbing
Ang bantay ko'y tala, ang tanod ko'y bituin
Sa piling ni nanay, langit ay buhay
Puso kong may dusa sabik sa ugoy ng duyan
Sana'y di nagmaliw ang dati kong araw
Nang munti pang bata sa piling ni nanay

Napapa-isip ako kung ano ang kanyang rason bakit ganito ang naging kapalaran ko. Hindi naman sa sumasama ang loob ko sa kanya ngunit nanghihinayang ako sa pagkawala ng mahal ko sa buhay.

Nais kong maulit ang awit ni inang mahal
Awit ng pag-ibig habang ako'y nasa duyan
Sa aking pagtulog na labis ang himbingAng bantay ko'y tala, ang tanod ko'y bituin
Sa piling ni nanay, langit ay buhay
Puso kong may dusa sabik sa ugoy ng duyan
Nais kong matulog sa dating duyan ko, inay
Oh! inay

Sa pagtatapos ng kanta ay siya'y pagkakaba ni Auntie tungo sa itaas. Sa mukha pa nitong kakabagong gising at mukha itong wala sa mood kaya pinagpatuloy ko nalang ang aking paglinis.

"Nakapagsaing kana ba?." mataray ba pagkakasabi nito. Saka ko naalala na dapat sumaing na ako ng kanina.

"A-aunty wala pa po." mahina kong pagkakasabi. Biglang umusok ang dalawa nitong ilong saka lumapit saakin. Lumapit ito saakin saka sinambunotan ang aking mga buhok.

"WALA KANG KWENTANG TAO, KAHIT PAGSAING KINALIMUTAN MO PUTRAGIS KANG BATA!- " sigaw nito saakin.

"Aunty, tama. tama. na. po. Huhuhuhuhu patawarin niyo po ako." naiiyak kong pagkakasabi. Hinawakan ko rin ang kanyang mga kamay upang mapigilan ang pagsambunot saakin ngunit malakas ang pagkakapit ni aunty saakin, kaya nasasaktan niya parin ako.

"Mommy stop na okay!, kumain nalang tayo sa labas." sigaw ng kanyang anak na si Kathlene. Tumigil naman sa pagsambunot si Aunty at sinampal pa ako nito sa magkabilang pisngi.

"WALA KANG KWENTA, LINISAN MO YAN PUTRAGIS KANG BATA!, WALA KA NANG GINAWANG TAMA, MAKAALIS NA NGA." dinuro pa ako nito saka umalis. Tiningnan ako ni Kathlene na may halong tawa. Ako naman ay iyak ng iyak dahil sa aking kamalian ito bigla ang matatamo ko, lagi ganitong senaryo kapag may inuutos sila saakin ngunit nagkamali ako bigla nila akong pagbuhatan ng kamay.

Akala ko'y magiging manhid na ang sarili ko sa ganitong bagay ngunit hindi rin pala. Tumingin ako sa sahig, nakitang may mga buhok na nalagas. Kinuha ko ito sa umiyak ng todo dahil sa ginawa ni Aunty saakin ngayong araw.

"Nay. miss na miss na kita, ang daya mo naman sabi niyo hindi mo ako iiwan pero ba't ganito iniwan mo ako. Wala na akong natatakbuhan dahil sila aunty nalang ang natitirang kilala kong pamilya pero hindi pamilya ang turing nila saakin. Nay ba't ko nararanasan ito?. Bakit Nay?!. " naiiyak ko saad. Madaming katanungan ang gusto kong isagot mula sa kanya ngunit kahit ni isang bagay wala siyang binigay saakin kung papaano ko ipagpatuloy ang silbi ko dito sa mundo.

Mga pangarap ko'y nagsisimulang pinaglalaho ng aking isipan. Wala akong masandalan sa aking pang araw-araw at ang mga mahal ko sa buhay ay iniwan nila ako.Kaya nagsisimula na akong nangangamba kung totoo ka talaga. Anong mga plano mo saakin ba't nagkakaganito ang buhay ko?, hindi ko inaasam na maging ganito ang buhay ko.

-

PAGKATAPOS kong linis ang mga kalat ay lumabas ako ng bahay upang makapahangin man lang. Gusto kong lumanghap muli ng sariwang hangin. Madalas ko rin itong ginagawa kapag may problema ako.

Habang naglalakad ako ay hindi ko namalayang narito na pala ako sa Plaza. Umupo ako sa mga benches na walang tao.

Sa pag-up ko ay buntong hininga lamang ang aking ginagawa at tumingala na ako kung saan-saan.

Sa langit upang tingnan ang ganda ng mga ulap. Ang hangin ay kay sarap sa pakiramdam. Masyado itong presko at sariwa.

Napako ang tingin ko sa mga pamilyang nagkakaroon ng picnic sa Damuhan. Napangiti lamang ako ngunit ang puso ko ay mas lalong nalulungkot.

"Hindi ko na muli mararanasan ang ganitong bagay," saad ko sa'king isipan. Ang iba ay nagkakasiyahan at nagkukulitan sa kanilang mga anak.

Ang iba ay nagpapalipad ng saranggola kasama ang kanilang Tatay.

"Sana... narito pa si Ina ng sagayon ay mararanasan ko pa rin ito," pangungulila ko. Isang alala ang meron sa'min ni Ina nung panahon na nabubuhay ito. Ngunit hanggang doon na lamang.

Bigla ko nakita ang sarili ko nung kabataan ko tila nag flashback ang mga nangyareng na ginawa namin ni Ina.

"A-te," isang tinig ang nagkuha sa'kin ng atensyon. Napatingin ako rito at nakita ko ang isang batang babae.

Ang ganda nito tila isang manika. Ang cute-cute din nito. "At-e, why ay yu kwaying?" tanong nito. Bigla akong natahuan kaya dali-dali kong hinawakan ang aking pisngi at naramdaman ko ang tubig nito. 

Dahil sa pangungulila ay lumabas ng kusa nang hindi ko namalayan. Pinahid ko ito at ngumiti ako rito.

"Hewr tawke thiez," saad nito sabay bigay ng panyo sa'kin. Napangiti ako rito sabay kurot sa kanyang pisngi.

"You're so cute. Thank you rito," sinseridad kong saad. Tumango ito at bumalik na sa kanyang magulang. Napatingin ako sa gawi nila at ngitian nila ako.

To spread positivity you only need to do is SMILE.

"Tabi po nun-," sabay turo nito doon sa lalaking nakasuot ng sumbrero. Nakita kong tumingin ito ngunit umalis na rin.

Napangiti ako rito sa kanya ngunit hindi ko na napasalamatan ito. Napatingin ako sa panyo at isang Justice League ito. Natawa naman ako dahil ang laki nitong mama ngunit ang panyo nito ay pangbata.

Meanwhile...

(Third Person POV)

Habang naglalakad ang isang lalaki sa plaza upang mag langhap ng sariwang hangin. Tahimik rin rito at hindi gaano karami ang mga tao rito.

Napatingin ang lalaki sa mga benches at bigla itong natigilan nang makita niya ang isang babae. Isang maamo na mukha na bilugan ang kanyang mga mata. Matangos ang ilong nito. Ang labi nito ay manipis at maihahanlintulad sa isang cherry. Ang maalon nitong buhok na nagbagay sa kanya.

Kay ganda nitong pagmasdan ngunit ang mata nito ay puno ng lungkot at pangungulila. Biglang tumulo ang luha nito at may namayaning lungkot sa kaloob looban ng lalaki.

Napag desisyonan nitong lapitan ang isang batang babae upang bigyan ang panyo ang babae. Binigyan ng lalaki nang pera ang batang babae.

"Give it to here," sabay bigay nito sa panyo. Ituro ng lalaki sa batang babae kung sino ang pagbibigyan. Tumango naman ito at nagtungo roon.

Nakita nitong tinawag ng batang babae at kamakaylan at tumingin ito sa gawi nila. Nang makita nito ang ngiti nito ay biglang kumabog ang kanyang dibdib.

Umalis na rin ang lalaki dahil sa hiya.

To be continue...