NANDITO ako ngayon sa table namin ng pinsan kung si Niccolo, kanina pa kami dito."Ladies and gentlemen a very pleasant evening to all of you. Let me introduce you. Mrs. Danica Stuart." Pakilala ng emcee sa ina ni Isiah. Bakit bigla kang nag iba tita? Di ka naman ganyan dati. Nakita ko na ang mommy nila at di sila magka build. Si Tita Danica ka ba talaga? Oh, ibang tao ka. Sino ang babaeng ito at bakit kailangan pa niyang magpanggap na ina nila Isiah."Good evening, everyone!" Kahit ang tinig ay magkaiba. "A pleasant evening to all of you." Sweet voice ang ina ni Isiah, pero ito. Magaspang. "Thank you na dumating kayo sa engagement party ng anak kung si Isiah," nakangiting saad ng ina ni Isiah. "Enjoy the night, everyone," sabi nito. Bago bumaba sa entablado."Banyo lang ako, Nic." Paalam ko kay Niccolo.Niccolo POVAGAD kung kinuha ang aking telepono at tinawagan ang isa sa tauhan ko."Okay na ba ang lahat?" Kausap ko sa kabilang linya. Akala mo siguro, Amber na di ko malalaman na b
UMUWI muna ako sa bahay namin. Pero iba ang nadatnan ko. My father bet my mother. Binubugbog nito ang aking ina. "Help me, Isiah!" Pagmamakaawa nito. Agad na hinawakan ni daddy ang buhok ng ina ko kuno. Tinitigan ko lang ito ng matiim."Akala mo, di ko malalaman na nagpapanggap ka, 'yon ang akala mo. Don't underestimate us!"galit na saad ni daddy. "You, use my wife, face. Gaga ka kasi. Pokpok ka pa," sabi ni daddy sabay balibag sa ina namin na impostor."Ang ingay mo naman dad," naka cross-arm na sambit ng aking kapatid na nakapasok na pala sa bahay namin. Di ko alam na umuwi na pala ito. Tinignan lang niya ang impostor na nasa harap namin. Lumapit ito at nag squat. "Poor you. Hindi mo kilala ang binangga mo. Ipagdasal mo lang na buhay pa ang mommy namin. If hindi. Ako ang papatay sa iyo!" Tumayo na ang kapatid koMay galit sa mga mata nito."Dad. Pakibilisan na lang, magpapahinga muna ako. And just make sure na walang bakas. Baka tayo pa ang balikan," sambit nito. Saka Umakyat ito
NAPASAPO ako sa aking ulo ng kumikirot iyon. "Isiah!" tawag ko sa kanya. Wala na itong malay. May umaagos na dugo mula sa ulo nito."Isiah!" mahina kong tawag sa kanya. Dahil na rin siguro sa sugat na aking natamo ay unti-unting pumikit ulit ang aking mata at nawalan na ako ng malay.Chiennie POVAGAD kaming pumunta sa ospital dahil sa ibinalita ni Trevor sa akin. Naaksidente ang kapatid kong si Isiah at Amber. Di maawat ang mga luha ako.Di ko kakayanin pag nawala ang dalawang taong pinaka importante sa akin. Ang aking kapatid at ang aking bestfriend."Myco, where they are?" agad kong tanong ng makarating ako sa kinaroroonan nilang Myco."Nasa ER pa sila, Chien," sagot naman nito sa akin. May pag aalala sa mukha at boses nito."Who did this!" Nanggagalaiti kong sambit sa kanila. Napakuyom ang aking kamao."Si Niccolo. Hinabol niya sila Isiah. Mabuti at nasundan agad namin agad sila. At nailabas sa sasakyan. Kundi baka tosta na silang dalawa," sagot sa akin ni Lander.Nakakuyom ang mg
AFTER 9 months, Amber gave birth through CS. Di kaya ni Amber na e.normal si baby. Nasa NICU ang bata. Nandito kaming lahat ngayon. Di pa kasi natatapos ang operation ni Amber. She still in coma. Ganun din si Isiah. Hanggang kailan sila matutulog."Nailipat na daw sa ICU si Amber." Balita ni Margaux sa amin. Agad naman naming pinuntahan si Amber sa ICU. Kung saan din nakaratay si Isiah. Napa buntong-hininga ako. "Wake up, please." Mahina kung saad. Kinuha ko ang kamay nito at ginagap. Nanghihina ako dahil sa nakikita ko. "Gumising ka na. Siyam na buwan na. Isiah! Bakit ang tagal mong magising!" umiiyak kong saad dito."Hhhmmm!" Nakarinig ako ng isang ungol. Kaya agad kung nilingon si Amber. "hmmm!" Tumayo ako agad at pinuntahan ang higaan ni Amber."Amber!" sambit ko dito. Iminulat nito ang mga mata nito ng unti-unti Napatakip ako sa aking bibig. "Oh my God. Amber. Your awake. Just wait here. I call your doctor." Tarantang saad ko dito.Doon naman pumasok si Carla. "What the hell is
Nakatanaw ako ngayon sa labas ng condo kung saan ako nakalagi. Naiisip ko ang lahat ng nangyari sa akin 10 years ago.It's been 10 years at sariwa pa rin ang mga nangyayari sa aking isipan. Para bang kahapon lang ito nangyari."Are you okay?" tanong sa akin ni Jane. Napa buntong-hininga na lang ako."I need to go back, Jane. Mom needs me, she needs us," sabi ko dito. Nanatili akong nakatalikod dito."It's okay. I know mom need us. But I don't want to go home yet. Hindi ko pa kaya. Amber," malungkot niyang sabi.Gaya ko ay may tinatakasan din si Jane. She need to skip. She need to run away, too. Kahit mahirap mamuhay sa ibang bansa. We need to cope up.Kailangan naming makisama sa panahon. "It's okay. Mom will understand," sabi ko dito.Ako man ay di pa handang umuwi. Para bang kulang ang sampung taon ang pananatili ko sa New Zealand. Ako lang naman talaga ang nagpaiwan dito. Ang kakambal ko ay sa Las Vegas sana ang punta. But, things come up. And she need to live with me. Mas malakas
"Maiwan muna kita. May palapit!" nakangisi nitong sabi sa akin.Nanunudyo ang mga mata nito. Namula bigla ang pisngi ko. He still had an effect on me.Tumayo si Ruby at iniwan ako. Palapit naman si Isiah sa gawi ko. Inisang lagok nito ang brandy na nasa baso nito. Habang ako ay sumimsim sa wine glass ko. Umupo ito sa tabi ko. Isang nakakabinging katahimikan ang namayani sa aming dalawa."How are you," sabay pa naming sabi. It's so awkward. Nakakahiya talaga."You first." Ngiti ko dito. Nanatili ang titig ito sa akin."Why may dumi ba sa mukha ko?" nakangiti kong saad."You'll still be the same, Amber I already know. As always, so beautiful." Umiwas ako ng tingin. Namula ang mukha ko. Nag-init kasi ito bigla."Thank you," Halos bulong kong sabi. Nag angat ako ng tingin. "Ikaw din naman. You'll always handsome. Gaya ka pa rin ng dati," saad ko dito.Tumingin ito sa kawalan. "What happened to us Amber?" Nilingon ako nito. "Why did this happen to us? Bakit tayo nagkaganito." Di agad ako n
Nakaburol ngayon ang mommy ko dito sa mansion namin. Ito kasi ang gusto ni daddy. After 3 days of burial ay i-papa cremate namin ang labi ni mommy. Para makasama namin siya."Mom, I'm gonna miss you," lumuluha kong sambit."Mommy, Mommy La is gone?" Inosenteng tanong ng aking anak."Oo anak. She's with God now. Isa na siyang angel." Ngiti ko dito."Ganun po ba. Sayang I want to play pa naman sa kanya bukas. But, she's gone now." Hinaplos ko ang buhok nito.Umalis din ito sa tabi ko, dahil may pupuntahan ito. Inilibot ko ang paningin ko sa paligid ko. Di ko nakikita si Zachry. Even Ash.Tumayo ako. Pumunta ako sa may sala. Nagkakagulo silang lahat. Agad akong lumapit."What happened?" tanong ko sa isa sa katulong namin."Nakidnap si Ash." Balita nito sa akin."What. Anong pang ginagawa nyo dito. Si Zachry nasaan?""Kasama si Zachry, Amber." Para akong nasabugan ng bomba sa aking narinig. Di agad nag sink in sa aking isipan ang lahat."Hindi, hindi. Do something. Not my baby. Please," h
Pabalik-balik ang lakad ko. Di talaga ako mapakali. Lalo na't naiwan doon si Isiah. Para akong mababaliw na ewan."Amber. Could you calm down and sit. Ako ang nahihilo sa ginagawa mo." Angil nito sa akin.Nilingon ko siya ng marahas. "How could I calm down? Kung nandoon si Isiah. Nag iisa at iniwan namin!" sigaw ko. "Tell me. How!""Nandoon naman si Joem! Hindi nila pababayaan si Isiah!"Napaupo ako. Nanghihina. "Paano kung mawala ang ama ng anak ko? Di ko kakayanin iyon!" umiiyak kong saad sa kanila."Napaparanoid ka na naman. Isiah is a brave man. Hindi niya hahayaan na mapapahamak ang sarili niya, dahil alam niyang may nag aantay sa kanyang pag uwi," mahabang sabi ni Chien.Napahilamos na lang ako. "Hindi ko na alam ang gagawin ko, Chien. Kinakabahan ako, hanggang ngayon. Wala pa si Isiah!"Isang katahimikan ang namayani sa amin. Hanggang sa may dumating sa sasakyan. Agad akong napatayo at pumunta sa main door. But, someone pull me."Don't open. Baka kalaban nyan!" Matigas na saad
DAHIL sa kagustuhan ko at ng mga bata ang umuwi sa Pilipinas ay napagdesisyonan namin ni Isiah na umuwi na. Wala kaming sinabihan na uuwi kami. Dahil alam ko na hanggang ngayon ay buhay at di pa din natatadikip si Niccolo.Nasa veranda ako ngayon sa bahay namin dito sa New Zealand. Dahil gusto ni Isiah na maayos ang pagtira namin dito ay bumili ito ng bahay para sa amin. Mamaya ang alis namin. Tapos na din kasi ang school year ng mga bata.Di na ako nabigla ng may yumakap sa akin mula sa aking likuran. Agad nitong hinalikan ang aking leeg. Napaungol na lang ako."Dian is sleep. I want you," bulong nito sa tainga ko. Habang ang kamay nito ay humahaplos sa aking baywang. Tungo sa aking tiyan.Napapikit na lang ako dahil sa nararamdaman ko. Ipinilig ko ang aking leeg para may access siya sa leeg ko.Umakyat ang kamay nito tungo sa aking isang dibdib."This little one is bigger now. Mas masarap himasin," sabi pa nito sa akin.Napapatingala na lang ako, dahil sa ginagawa nito sa akin. Dumak
"Kailangan kong dalhin sa New Zealand si Zachry, Isiah," madiin kong sambit dito. Kailangan ng anak ko na ng isang doktor."Hindi pwede. Dito lang kayo!""He needs medical attention. Our son suffered too much. Na truma ang bata Isiah. He needs a doctor!" sigaw ko dito. Noong isang buwan ko pa itong pinapakiusapan na dalhin namin si Zachry sa isang espesyalesta.Dahil magpahanggang ngayon at di pa rin bumabalik ang anak ko. He got trumalize, when he kidnap. Ganun din si Ash. But, Ash coped up. She is okay na. Pero minsan ay tulala pa rin.Zachry, want alone. He like to be alone. Tahimik at tulala lang ito. The Zachry Levi is gone. Iba na ang Zachry na nakilala ko ngayon. Masyado nang tahimik ito. Wala na dating bubbly at masayahin na Zachry.Para bang di na namin ito kilala. Gusto nitong laging mapag-isa. Ayaw nitong maglaro."Our son, Isiah. He has suffered so much. Naawa na ako sa anak natin!" umiiyak kong daing dito."Kailangan natin siyang dalhin sa isang doktor. Isiah!" Nanatili i
Pabalik-balik ang lakad ko. Di talaga ako mapakali. Lalo na't naiwan doon si Isiah. Para akong mababaliw na ewan."Amber. Could you calm down and sit. Ako ang nahihilo sa ginagawa mo." Angil nito sa akin.Nilingon ko siya ng marahas. "How could I calm down? Kung nandoon si Isiah. Nag iisa at iniwan namin!" sigaw ko. "Tell me. How!""Nandoon naman si Joem! Hindi nila pababayaan si Isiah!"Napaupo ako. Nanghihina. "Paano kung mawala ang ama ng anak ko? Di ko kakayanin iyon!" umiiyak kong saad sa kanila."Napaparanoid ka na naman. Isiah is a brave man. Hindi niya hahayaan na mapapahamak ang sarili niya, dahil alam niyang may nag aantay sa kanyang pag uwi," mahabang sabi ni Chien.Napahilamos na lang ako. "Hindi ko na alam ang gagawin ko, Chien. Kinakabahan ako, hanggang ngayon. Wala pa si Isiah!"Isang katahimikan ang namayani sa amin. Hanggang sa may dumating sa sasakyan. Agad akong napatayo at pumunta sa main door. But, someone pull me."Don't open. Baka kalaban nyan!" Matigas na saad
Nakaburol ngayon ang mommy ko dito sa mansion namin. Ito kasi ang gusto ni daddy. After 3 days of burial ay i-papa cremate namin ang labi ni mommy. Para makasama namin siya."Mom, I'm gonna miss you," lumuluha kong sambit."Mommy, Mommy La is gone?" Inosenteng tanong ng aking anak."Oo anak. She's with God now. Isa na siyang angel." Ngiti ko dito."Ganun po ba. Sayang I want to play pa naman sa kanya bukas. But, she's gone now." Hinaplos ko ang buhok nito.Umalis din ito sa tabi ko, dahil may pupuntahan ito. Inilibot ko ang paningin ko sa paligid ko. Di ko nakikita si Zachry. Even Ash.Tumayo ako. Pumunta ako sa may sala. Nagkakagulo silang lahat. Agad akong lumapit."What happened?" tanong ko sa isa sa katulong namin."Nakidnap si Ash." Balita nito sa akin."What. Anong pang ginagawa nyo dito. Si Zachry nasaan?""Kasama si Zachry, Amber." Para akong nasabugan ng bomba sa aking narinig. Di agad nag sink in sa aking isipan ang lahat."Hindi, hindi. Do something. Not my baby. Please," h
"Maiwan muna kita. May palapit!" nakangisi nitong sabi sa akin.Nanunudyo ang mga mata nito. Namula bigla ang pisngi ko. He still had an effect on me.Tumayo si Ruby at iniwan ako. Palapit naman si Isiah sa gawi ko. Inisang lagok nito ang brandy na nasa baso nito. Habang ako ay sumimsim sa wine glass ko. Umupo ito sa tabi ko. Isang nakakabinging katahimikan ang namayani sa aming dalawa."How are you," sabay pa naming sabi. It's so awkward. Nakakahiya talaga."You first." Ngiti ko dito. Nanatili ang titig ito sa akin."Why may dumi ba sa mukha ko?" nakangiti kong saad."You'll still be the same, Amber I already know. As always, so beautiful." Umiwas ako ng tingin. Namula ang mukha ko. Nag-init kasi ito bigla."Thank you," Halos bulong kong sabi. Nag angat ako ng tingin. "Ikaw din naman. You'll always handsome. Gaya ka pa rin ng dati," saad ko dito.Tumingin ito sa kawalan. "What happened to us Amber?" Nilingon ako nito. "Why did this happen to us? Bakit tayo nagkaganito." Di agad ako n
Nakatanaw ako ngayon sa labas ng condo kung saan ako nakalagi. Naiisip ko ang lahat ng nangyari sa akin 10 years ago.It's been 10 years at sariwa pa rin ang mga nangyayari sa aking isipan. Para bang kahapon lang ito nangyari."Are you okay?" tanong sa akin ni Jane. Napa buntong-hininga na lang ako."I need to go back, Jane. Mom needs me, she needs us," sabi ko dito. Nanatili akong nakatalikod dito."It's okay. I know mom need us. But I don't want to go home yet. Hindi ko pa kaya. Amber," malungkot niyang sabi.Gaya ko ay may tinatakasan din si Jane. She need to skip. She need to run away, too. Kahit mahirap mamuhay sa ibang bansa. We need to cope up.Kailangan naming makisama sa panahon. "It's okay. Mom will understand," sabi ko dito.Ako man ay di pa handang umuwi. Para bang kulang ang sampung taon ang pananatili ko sa New Zealand. Ako lang naman talaga ang nagpaiwan dito. Ang kakambal ko ay sa Las Vegas sana ang punta. But, things come up. And she need to live with me. Mas malakas
AFTER 9 months, Amber gave birth through CS. Di kaya ni Amber na e.normal si baby. Nasa NICU ang bata. Nandito kaming lahat ngayon. Di pa kasi natatapos ang operation ni Amber. She still in coma. Ganun din si Isiah. Hanggang kailan sila matutulog."Nailipat na daw sa ICU si Amber." Balita ni Margaux sa amin. Agad naman naming pinuntahan si Amber sa ICU. Kung saan din nakaratay si Isiah. Napa buntong-hininga ako. "Wake up, please." Mahina kung saad. Kinuha ko ang kamay nito at ginagap. Nanghihina ako dahil sa nakikita ko. "Gumising ka na. Siyam na buwan na. Isiah! Bakit ang tagal mong magising!" umiiyak kong saad dito."Hhhmmm!" Nakarinig ako ng isang ungol. Kaya agad kung nilingon si Amber. "hmmm!" Tumayo ako agad at pinuntahan ang higaan ni Amber."Amber!" sambit ko dito. Iminulat nito ang mga mata nito ng unti-unti Napatakip ako sa aking bibig. "Oh my God. Amber. Your awake. Just wait here. I call your doctor." Tarantang saad ko dito.Doon naman pumasok si Carla. "What the hell is
NAPASAPO ako sa aking ulo ng kumikirot iyon. "Isiah!" tawag ko sa kanya. Wala na itong malay. May umaagos na dugo mula sa ulo nito."Isiah!" mahina kong tawag sa kanya. Dahil na rin siguro sa sugat na aking natamo ay unti-unting pumikit ulit ang aking mata at nawalan na ako ng malay.Chiennie POVAGAD kaming pumunta sa ospital dahil sa ibinalita ni Trevor sa akin. Naaksidente ang kapatid kong si Isiah at Amber. Di maawat ang mga luha ako.Di ko kakayanin pag nawala ang dalawang taong pinaka importante sa akin. Ang aking kapatid at ang aking bestfriend."Myco, where they are?" agad kong tanong ng makarating ako sa kinaroroonan nilang Myco."Nasa ER pa sila, Chien," sagot naman nito sa akin. May pag aalala sa mukha at boses nito."Who did this!" Nanggagalaiti kong sambit sa kanila. Napakuyom ang aking kamao."Si Niccolo. Hinabol niya sila Isiah. Mabuti at nasundan agad namin agad sila. At nailabas sa sasakyan. Kundi baka tosta na silang dalawa," sagot sa akin ni Lander.Nakakuyom ang mg
UMUWI muna ako sa bahay namin. Pero iba ang nadatnan ko. My father bet my mother. Binubugbog nito ang aking ina. "Help me, Isiah!" Pagmamakaawa nito. Agad na hinawakan ni daddy ang buhok ng ina ko kuno. Tinitigan ko lang ito ng matiim."Akala mo, di ko malalaman na nagpapanggap ka, 'yon ang akala mo. Don't underestimate us!"galit na saad ni daddy. "You, use my wife, face. Gaga ka kasi. Pokpok ka pa," sabi ni daddy sabay balibag sa ina namin na impostor."Ang ingay mo naman dad," naka cross-arm na sambit ng aking kapatid na nakapasok na pala sa bahay namin. Di ko alam na umuwi na pala ito. Tinignan lang niya ang impostor na nasa harap namin. Lumapit ito at nag squat. "Poor you. Hindi mo kilala ang binangga mo. Ipagdasal mo lang na buhay pa ang mommy namin. If hindi. Ako ang papatay sa iyo!" Tumayo na ang kapatid koMay galit sa mga mata nito."Dad. Pakibilisan na lang, magpapahinga muna ako. And just make sure na walang bakas. Baka tayo pa ang balikan," sambit nito. Saka Umakyat ito