Ilang araw na ang nakalilipas at hindi pa rin sila nag-iimikan ni Brayden. Kinakain na ng matinding inis ang pagkatao ni Julienne. Hindi siya makapag-concentrate sa pag-aaral dahil doon.
“Bakit habang tumatagal yata ay pahaba nang pahaba ang nguso mo?” puna ni John sa kaniya habang naglalakad sila pauwi. Wala siyang sundo sa araw na iyon dahil may therapy pa si Brayden kaya sasabay na lang siya sa kaibigan.
Hindi niya ito sinagot. Nakatuon lang sa dinaraanan nila ang kaniyang mga mata pero lagpas-lagpasan iyon. Kahit ayaw niyang magpaapekto sa nagyayari sa kanilang mag-asawa, apektadong-apektado na siya. At iyon ang ikinaiinis niya.
“Hoy, Julianna! Baka naman gusto mong sagutin ang tanong ko, ano! Huwag na huwag mo akong daan-daanin sa pananahimik, baka iwanan kita rito!” inis na untag sa kaniya ni John.
Napatigil siya bago ito nilingon. “Bakit?”
Nawala na sa isip ni Brayden ang mag-isip nang tuwid. Kahit hindi pa naman kaya ay bigla siyang tumayo at mabuway na ibinagsak ang sariling katawan kay Julienne. Pareho silang bumagsak sa malapad na sofa habang nakapaibabaw siya rito.“Ano ba!” Pilit siyang itinutulak ni Julienne pero mas malakas pa rin siya rito. Hinawakan niya ang mga kamay nito bago walang sabi-sabing siniil ito ng mapagparusang halik.Nanlaban si Julienne, kaya mas lalo siyang nakaramdam ng inis. Itinaas niya ang dalawang kamay nito sa ulunan, habang hawak ang mga iyon ng isa niyang kamay. Ang buong bigat niya ay idinagan niyang lahat dito upang hindi na ito makagalaw pa. Halos madurog na rin ang mga labi nito sa uri ng paghalik niya. He even bit her lower lip to stop her from avoiding him at nagtagumpay naman siya. Iyon nga lang, nalasahan niya ang pagdugo ng labi nito na dahan-dahang nagpabalik sa kaniyang katinuan.Humihikbi na si Juli
Nag-iwas ng mga mata si Julienne pero mabilis na nahawakan ni Brayden ang baba nito at muling iniharap sa sarili.“Tell me, Julienne, do you love me? Do you have a feelings for me?” he asked, hoping he would hear the right answer.Matagal siyang tinitigan ng kaniyang asawa sa mga mata. Lumunok ito pagkatapos. “Magagalit ka ba kung sasabihin kong oo?” Pabulong lang ang sagot nitong iyon, pero umabot naman sa pandinig niya na siya niyang ikinangiti.“And why would I be? Hindi ba dapat mas matuwa pa nga ako?”Umingos ito. “Bakit ako ang tinatanong mo?”Huminga siya nang malalim at sumeryoso. “I love you, Julienne. Noon pa man ay mahal na kita. Kaya nagagalit ako dahil umaaligid ang propesor mo sa iyo,” pag-amin niya.Unti-unting namilog ang mga mata nito. Bumuka-hindi ang bibig nito, pero wala namang sa
Ang nasaksihan na iyon ni Brayden ay tumatak na sa isip niya, maging ang mukha ng babae. Kaya naman pagbalik niya sa hasyenda ay hindi siya natulog. Kumuha siya ng isang malinis na papel at lapis, saka niya iginuhit ang itsura ng babae. Marunong siyang magpinta kahit na papaano, pero hindi siya kagalingan.Inabot na siya ng umaga sa pagguhit. Buong konsentrasyon niyang inalala sa isip ang lahat ng detalyeng nakita, para mas magmukha iyong makatotohanan. Nang matapos iyon ay napangiti siya sa naging resulta. Hindi halos, pero malaki ang kopya niyon sa totoong itsura nito. Matagal niyang pinagmasdan ang iginuhit. Kusang umangat ang kamay niya pahaplos sa mukha ng babae, pagkatapos ay pumikit. He imagined that she was real. That she was right there in front of him. Kabaliwan, pero hindi na yata mawawaglit sa kaniyang isip ang mukha nito.“Was this love at firs
“Brayden . . .” ang tinig na iyon ni Julienne ang pumukaw sa naglalakbay niyang isip.Lumingon siya rito. Hinaplos niya ang pisngi nitong may malaking pilat.Huli na nang matanto niya ang lahat. Noong nakita niya si Julienne sa simbahan, naroon na ang pamilyar na damdaming pinukaw nito sa kaniya noong umpisa pa lang. Kaya nga hindi siya nagdalawang-isip na maging assistant ito.Aminado siyang nadala siya ng mga kasinungalingan ni Cerella. Pero aminado rin siyang umpisa pa lang nang relasyon nilang dalawa noon ay parang may hindi na tama. Ninakaw pala ni Cerella ang mukha ni Julienne. At hindi niya alam kung paano nakuha ni Julienne ang peklat nito, pero nasisiguro niyang si Cerella rin ang may kagagawan niyon. Hindi iyon nakasama sa resulta ng imbestigasyon dahil wala namang naging records si Julienne sa kahit na anong clinic at ospital sa Tierra del Ricos, higit apat na taon na ang nakararaan. Pero nakatitiy
Mula nang umamin sila ni Brayden sa isa’t isa ng kanilang mga nararamdaman, mas lalo itong naging sweet sa kaniya. Hindi nito ipinaramdam na mag-isa siya, bagkus, ibinuhos pa nito ang lahat ng pagmamahal na mayroon ito para sa kaniya. He became her strength, her motivation and inspiration to move forward. Kaya walang hindi siya gagawin para sa asawa. Ganoon niya ito kamahal.Hindi na nito pinagseselosan si Mr. Evergreen na naging malapit sa kanila ni John. Alam naman nitong hindi siya papatol sa propesor niya dahil mali iyon sa kahit saang aspeto. Sadya lang talagang malapit ang loob niya rito.“Ikaw na! Ikaw na talaga!” palatak ni John habang naglalakad sila pauwi. Tanaw na agad nila ang sasakyan ng kaniyang asawa na nakaabang sa labas ng gate.Pakunwang inirapan niya ito. “Ngayong okay na kami, ganiyan ka? Hindi ba ikaw naman ang nagtulak sa akin na umamin sa kaniya?” kunwa-kunwariang sita
Ramdam na ramdam ni Julienne ang papataas na tensyon sa paligid. Hindi niya malaman kung aawatin niya ba ang dalawa. Pero naramdaman niya ang paghawak ni Brayden sa kamay niya. Pinisil nito iyon.Napatingin siya rito. He just nodded as if telling her that everything will be fine.“I didn’t know that Cerella was a big liar, including you and your husband. Magaling kayong umarte. Papasa kayong artista at hindi nalalayong makasungkit pa ng FAMAS Award sa sobrang galing. But, do you know what she told me before she died?” Brayden asked in mockery. Hindi umimik ang kaniyang ina kaya nagpatuloy ito. “She told me that you’re making her your ATM machine. Ginawa mo raw siyang bangko na anytime ay p’wedeng withdraw-han ng pera. In short, gatasan.” Pagak itong natawa habang siya naman ay nabigla sa narinig.Sa tono ng pananalita ni Brayden, alam na nito ang totoong pagkatao ni Cerella. Ang
Pangiti-ngiti si Julienne habang papasok ng Salviejo-Fontanilla Medical Center. Hindi alam ng kaniyang asawa na pupuntahan niya ito roon. Maaga kasing natapos ang klase niya kaya sa halip na hintayin ito para sunduin siya, siya na ang nagtungo sa ospital. Malapit lang naman iyon sa eskwelahan niya.“Good afternoon, Ma’am,” nakangiting bati sa kaniya ng guard. Kilala na siya ng mga empleyado roon na asawa ni Brayden. Bukod sa lagi siyang kasama roon ng lalaki, mabilis ding kumalat noon ang balita.“Good afternoon din po,” magalang niyang tugon. Confident siyang naglakad papasok ng ospital, deretso sa palapag kung saan naroroon ang Department of Physical Medicine and Rehabilitation.Pagbukas ng elevator ay agad siyang binati ng mga nurse na duty. Ngiti at tango naman ang iginanti niya sa mga ito.She directly went to the therapy room. Naudlot ang paghakbang niyang
“You never watch historical drama? Why?” Brayden asked while they were inside their room and just talking nonsense.Ganoon silang dalawa kapag pareho silang walang ginagawa. Mas gusto nilang magkulong sa silid nila at mag-usap ng kung ano-ano, na madalas ay nauuwi sa mainit na sandali. Kaya naman mas lalo pa niya itong nakikilala sa paglipas ng mga araw at ganoon din ito sa kaniya.“Hindi naman ako p’wedeng manood. I am not allowed to watch at my own course, not unless they were not at the house,” tila batang nagsusumbong na wika niya.Nagtagis ang mga bagang nito sa narinig. Marami kasi itong natuklasan sa mga kwento niya na kahit naman sinong may konsensya ay makararamdaman ng awa sa kaniya.Pero hindi ganoon si Brayden. Hindi nito ipinakikitang naaawa ito sa kaniya. He was just doing his best para lang mabura ang mga mapapait na alaalang iyon sa isipan niya. Talagang
“Bilisan niyo nga, mga bakla! Baka mamaya niyan mahuli pa tayo!” hindi magkaintindihang mando ni John sa glam team na nag-aayos kay Julienne.It’s her big day. Her and Brayden.Dalawang buwan makalipas ang birthday party niya, itinakda ang kasal nila. It was a grand wedding. Maraming reporters, mga writer ng iba’t ibang magazines ang gustong masaksihan ang araw na iyon. They wanted to feature the so-called Wedding of the Century. Hindi lang kasi mga kilalang personalidad sa lipunan ang imbitado, imbitado rin ang mga naggagwapuhang bachelor’s sa buong bansa. Young bachelors that every woman is wishing for.They were about to be wed at Manila Cathedral. Ang pinakasikat na orchestra sa buong bansa ang kakanta roon, habang may ilang sikat din na celebreties ang naghandog ng awitin para sa kanila ni Brayden.Everyone is excited. Everyone is eargerly anticipa
Everything was back into normal. Parang walang nangyari at muling sumigla ang paligid. Magkahawak ang mga kamay na inikot nila ni Brayden ang lahat ng bisita na naroon. Julienne was glad to see her brother.“Akala ko hindi ka na darating,” aniya rito.“That’s not gonna happen, my dear sister. This is an important event. Hindi pinalalagpas ang ganitong pagkakataon,” anito bago siya hinalikan sa pisngi.“Thank you, Kuya. I owed you a lot— we owed you a lot.”Pinisil nito ang tungki ng ilong niya. “Basta tandaan mo, lagi lang akong narito sa tabi mo. Kapag nag-away kayo ng asawa mo, isumbong mo agad sa akin. Madali lang naman na ipasundo ka gamit ang aking eroplano,” may halong pagyayabang na wika nito.“That will never happen, Dimitri,” singit ni Brayden sa kanila. “I told you, hinding-hindi na masasaktan
“Welcome! Welcome!” Nakangiting sinasalubong nina Brayden at Cerenna ang mga bisita. It was Julienne’s twenty-fifth birthday; the big day they’ve been waiting for.The party’s theme was masquerade. Naisip niyang ibase iyon sa birthday noon ni Cerella kung saan niya unang nakilala ang napakagandang asawa niya. Bagay na bagay rin iyon sa mga plano niya sa gabing iyon.As usual, his wearing his favorite color; blue tuxedo. And to compliment to his suit, Cerenna was wearing yellow satin haltered gown. Labas na labas ang mayaman nitong dibdib at ang makinis nitong likod. Kaya naman hindi mapigilan ng kanilang mga panauhin na mainggit sa kaniya.“Mommy! Daddy!” Tumitiling sinalubong ni Cerenna ang mga magulang nito.Nang magkausap sila noon nina Theresa at Carlito, sinabi ng mga ito na anak na rin ang turing ng mga ito kay Julienne— na sinakyan naman nila ng
Maagang bumangon si Brayden. It was still dawn. Tulog na tulog pa si Cerenna, epekto ng ipinainom niya rito. Cerenna tried to seduce him last night. Pero dahil alam na niya ang balak nito, inunahan na niya ang babae. And now, she was like sleeping beauty with no man who wanted to kiss her and wake her up.Mabilis siyang nagpalit ng damit. Running shorts at T-shirt na asul ang isinuot niya. He also wore his white sneakers bago lumabas ng kanilang bahay. Dumeretso siya sa garahe at inilabas ang kotse roon. Tiyak ang pagmamanehong tinalunton niya ang daan patungo sa isa sa mga kapitbahay niya roon.Nang tumigil ang kaniyang sasakyan sa tapat ng bahay ni Jacob, inilabas niya ang duplicate key na ipinahiram nito sa kaniya. Buong bahay nito ay mayroon siyang duplicate key. Kaya kung gugustuhin niyang gumanti sa loko-loko niyang kaibigan, kayang-kaya niyang gawin iyon.Magaan ang mga paang umakyat siya sa ikalawang palapag. Nil
Brayden and Cerenna got back to Manila after they had dinner with her parents. Maayos ang naging usapan nila— umaayon sa mga plano niya ang lahat.“Where is Loida?” she asked. Ugali na kasi ni Loida na salubungin sila kapag dumating sa bahay.“Oh, I forgot to tell you. Pinagbakasyon ko muna siya,” aniya.“So, ibig bang sabihin? Tayo lang dito sa bahay?” May pilyang ngiting sumilay sa mga labi nito. Idinikit pa nito ang katawan sa kaniya.Sasagot na sana siya nang biglang tumunog ang kaniyang cell phone. Si Jacob ang nasa caller ID.“Excuse me. Sasagutin ko lang ito.” Hindi nakaligtas sa kaniyang mga mata ang pagsimangot nito. Lihim naman siyang napangiti.“Yes? Something wrong?” tanong agad niya. Sa tuwing tatawag ito sa kaniya, hindi talaga niya mapigilang hindi kabahan.&
“Where is she?” tanong ni Brayden sa inang si Eirhyn pagdating niya sa hacienda.“She went out. Mag-m-mall daw muna siya,” sagot nito na mabilis siyang nilapitan. “May I see him?” Nangingislap ang mga mata nitong nakatitig sa kaniya.Gustong mapatirik ng mga mata niya. Parang ngayon pa lang, alam na niya kung sino ang magiging number one nilang kaagaw kay Adan.Dinukot niya ang telepono sa bulsa. “Here . . .” Ipinakita niya sa ina ang mga larawan ni Adan na siya mismo ang kumuha.“Oh! How cute!” Tutop nito ang bibig habang nangingilid ang mga luha.“Seriously?” Tinaasan niya ng kilay ang ina.Isang malakas na hampas sa braso ang natamo niya mula rito. Inirapan pa siya nito.“He’s my grandson, ano’ng ini-expect mo?” mataray nitong tanong.
Hinintay na ni Brayden na maka-recover ng lakas nito si Julienne. He still pretending that he didn’t know anything at all when he was calling Cerenna back in the Philippines. Kung magaling itong artista, mas magaling siya at ang mga taong nakapalibot dito. Pero ayon sa mommy niya, mukha naman raw hindi nalulungkot doon ang babae. Enjoy na enjoy nga raw itong maglibot sa hacienda.Naipaliwanag na nila ni Dimitri nang maayos kay Julienne ang mga nangyari. Hindi niya rin iyon pinatagal dahil ayaw na niyang magsinungaling pa sa asawa. Bukod sa galit, nasaktan din ito. Hindi rin nito inaasahan na kaya iyong gawin dito ng sarili nitong ina at kapatid. Julienne was devastated. Hindi rin nito napigilang umiyak. Pero pagkatapos noon, nakumbinsi niya ito sa mga planong binuo niya. Kaya sa araw na iyon ay naglalakad na sila palabas ng NAIA, habang magkahawak ang kanilang mga kamay.Ipinagamit sa kanila ni Dimitri ang private plane nito kaya kompo
Nagsalubong ang mga kilay ni Dimitri habang titig na titig din ito kay Julienne. He even leaned forward para mas lalo pang makita ang sinasabi niya, saka siya binalingan.“There’s none,” anito.Tiningnan niyang muli ang asawa. Muli ay ngumiwi ito. “She did it again! She’s in pain!” he exclaimed.“A-ahh . . .” Mahinang-mahina lang iyon pero dinig na dinig niya at kitang-kita niya kung paano nito ibinuka ang bibig.“Call the doc—”Hindi pa man niya natatapos ang sasabihin nang mabilis na pinindot ni Dimitri ang emergency button sa gilid ng kama ni Julienne. Wala pang sampung segundo ay naroon na ang ilang nurse at doctor nito.“What happened?” the woman dressed in doctor’s lab asked. Hinala niya ay ito ang OB ng kaniyang asawa.“She said something. I t
Texas, USA.Brayden’s pace was in a hurry. Nagmamadali siyang makita ang pakay niya sa lugar na iyon.“This way, Sir,” anang driver ng sasakyang sumundo sa kaniya sa airport kanina. Tauhan ito nang mismong pakay niya roon.“Thanks.” Ngumiti siya rito bago tinungo ang silid na itinuro nito. Matagal siyang nanatili sa labas niyon bago nakuhang pihitin ang seradura. Dahan-dahan niyang iniawang ang pinto. At habang ginagawa iyon, hindi siya halos humihinga.When he finally opened it wide, unang nag-landing ang mga mata niya sa kamang nasa gitna ng silid na iyon. Biglang naging mabuway ang kaniyang pagkakatayo. Napaluhod siya sa sahig kasabay ng pagyugyog ng kaniyang mga balikat.He’s crying. Sari-saring emosyon ang lumukob sa kaniya pero mas lamang doon ang matinding pangungulila. Ang matagal na panahon niyang pagtitikis para sa kaligtasan ng pinakamamahal niya.