THIRD PERSON POV
“Ito na ba talaga yun? Ito kasi yung lugar na nakita ko sa online kaya siguradong dito yun. Nandito rin siguro si Daddy.” Masayang saad ng isang bata habang nakatingin sa harap ng kompanya ng Dela Vegas group.
“Where can I find him? ang lawak lawak naman nito tapos and there’s a lot of people here.” nakanguso niya ng saad, inayos niya naman ang maliit niyang bag pack saka inilibot ang paningin sa paligid. Bawat tao na dumaan sa harap niya ay tinitingnan niya baka sakaling makita niya ang taong hinahanap niya.
“I am very sure that this is the place, but how can I find them?” nakanguso pa rin niyang wika habang nakatingin na sa mataas na building sa harapan niya.
Ilang minuto na rin siyang nakatayo sa labas pero hindi pa rin niya nakikita ang mga taong hinahanap niya. Napatingin na lamang siya sa bolang hawak hawak niya.
“Paano ko sila makikita?” kausap pa niya ri
“Don’t do that again, sa ngayon naging maayos ka kahit wala kang kasama pero hindi na natin alam sa susunod. Huwag na huwag mo ng uulitin yun.” Tumango naman ng tumango ang anak niya. Napatingin naman sila sa pintuan ng bigla itong bumukas. Napatayo naman si Trina saka bahagyang binatukan si Louie na kararating lang. “Bakit mo pinabayaan yung bata? Una hindi ka nagpaalam na pupunta kayo rito, pangalawa hinayaan mong umihi ng mag-isa sa cr at pangatlo natakasan ka ng maliit at musmos lang na bata!” may diin niyang saad dito, ayaw niyang ipaalam sa anak na naiinis ito kay Louie na siyang naiwan para mag-alaga kay Chris. “Sorry naman, kasalanan ko bang masyadong matalino yang anak mo.” sagot niya naman dito. Napadaing na lamang si Louie ng kurutin siya ni Trina. “Chris, you should say sorry to your Daddy Louie. Mali ang ginawa mo.” baling niya naman na sa anak niya. Inosente namang tiningnan ni Chris si Louie. “I’m sorry Daddy, I will not do that again.
TRINA POV “Mommy kailan ko po pwedeng makita si Daddy?” tanong sa akin ni Chris habang nagkakape kaming dalawa dito sa kusina. Hindi ko naman alam kung anong sasabihin ko sa kaniya. Paano ko ba siya maipapakilala? Maging si Daddy ay hindi niya alam ang tungkol sa apo niya. Laman ng balita ngayon si Darren dahil sa pagiging magaling niyang batang CEO lalo na ngayon na malapit ng i-turn over sa kaniya ang pagiging chairman ng kompanya. “Mommy?” muling tawag sa akin ng anak ko. “Ah, hindi ko pa alam anak. Masyado pa kasing busy ang Daddy mo, siguro kapag okay na ang lahat, kapag hindi na busy ang Daddy. Pwede ba yun?” “Oo naman po,” nakangiti niyang saad, simula ng magtanong siya tungkol sa Daddy niya ay hindi ko naman iyun inilihim. Sinabi ko na lamang sa kaniya na busy pa ito sa kompanya kaya hindi namin nakakasama. Tanging sa pictures pa lang niya nakikita ang Daddy niya. Hindi naman sila siguro magtatanong tungkol sa bata, si Chris l
Naupo naman na ulit ako para ituloy ang mga gawain ko. Ramdam ko naman ang pagpasok ulit ni Darren saka tumayo sa harap ko. “Tapos mo na ba ang report mo? kukunin ko sana ngayon.” saad niya naman, hindi naman ako umimik saka kinuha ang isang folder sa drawer ko. Iniabot ko naman iyun sa kaniya. “Nakalimutan kong ihatid sayo kanina dahil inuna ko na ito.” wika ko. “It’s okay, gusto ko lang naman basahin. Let’s have a lunch together later.” Napatingin naman ako sa kaniya sa sinabi niya. Napataas ang kilay ko sa kaniya pero nanatiling blangko ang mukha niya. Wala naman siyang imik na lumabas ng opisina ko. Naiwan pang bahagyang nakanganga ang bibig ko. Anong nakain nun? Inaya akong maglunch kasama niya? may sakit ba yung lalaking yun? Wala naman siyang nasabi na may kailangan kaming pag-usapan para magsabay kaming kumain mamaya. Napailing na lamang ako, bakit ba ako naapektuhan sa mga sinasabi ng lalaking yun? Wala namang masama kung kakain kaming dalawa
“Are you ready?” tanong sa akin ni Louie ng makapasok siya ng kwarto ko. Kanina pa ako tapos, nakaharap lang ako sa salamin habang tinitingnan ang repleksyon ng mukha ko. Iniisip ko rin yung mga sinabi sa akin ni Darren, ewan ko pero naguguluhan ako. Ang simple lang naman ng mga tanong at mga sinasabi niya pero parang ang hirap sagutin. Napabuntong hininga na lamang ako saka ko tinanguan si Louie. “Dun na tayo sasakay sa sasakyan ko, mamaya pa naman ang simula ng event.” Tanging tango na lang ang naisagot ko sa kaniya. Napatingin na lang ako sa kaniya sa salamin ng hawakan niya ang dalawa kong balikat. “You’re so beautiful Trina, kaya siguro hindi ako makahanap ng ibang babae dahil sayo.” pabiro pa niyang saad kaya inirapan ko siya. “Oo nga, hindi mo pa kasi ako sinasagot eh.” “Napag-usapan na natin ang tungkol dito Louie.” “I know pero kasal lang naman kayo sa papel ah? But don’t worry hindi naman ako nagmamadali, handa akong maghintay.
“Well, you’re right anyway. Siya nga pala, hindi ka ba busy sa susunod na araw. Palagi ka kasing busy kapag pinupuntahan kita sa kompanya niyo eh.” Parang nahihiya pa niyang saad, inisip ko naman kung marami ba akong gagawin sa susunod na araw pero hindi ko pa naman malalaman iyun ngayon.“I don’t know, why?” tanong ko sa kaniya baka kasi may gusto lang siyang sabihin sa akin.“Kung pwede ba kitang makausap kahit saglit lang.”“Itext na lang kita kapag wala akong masyadong gawa tapos sabihan mo na lang ako kung saan tayo magkikita.”“Really?” tumango naman ako sa kaniya na ikinangiti niya. Nag-usap usap pa kami tungkol sa ibang bagay habang nakamasid sa paligid namin. Palagi na lang ganito ang nangyayari kapag dumadalo kami ng party. Sa umpisa kaunting pagbati lang at pasasalamat pagkatapos naman ay bahala ka na kung sino ang kakausapin mo. Muli akong sumimsim sa hawak kong wine, naka
Muli akong napabuntong hininga. Iniisip ko yung nangyari kagabi, hindi man lang ako nakapagpasalamat kay Darren sa ginawa niya. Bigla na lang kasi akong hinila ni Louie saka inihatid sa bahay. Nakapagpasalamat man lang sana sa ginawa niya sa akin. Inalis ko naman na iyun sa isipan ko saka muling ginawa ang mga trabaho ko. Kailangan ko pang puntahan mamaya ang mga models ng kompanya. Abala ako sa ginagawa ko ng may tumawag sa cell phone ko. “Hello?” sagot ko kay Janet ng siya ang tumawag. “Trina,” mahina at parang nag-aalala niyang saad kaya napaayos ako sa kinauupuan ko. “May problema ba?” malumanay kong tanong sa kaniya. “Kasama ko kasi ngayon si Chris.” “Then?” “Eh kasi.” Hindi pa niya matuloy ang sasabihin niya kaya nakaramdaman nanaman ako ng inis. “Ano ba Janet. Diretsuhin mo na ako, bakit ba ang hilig mong mambitin sa mga sasabihin mo?” inis kong saad sa kaniya. “Daddy!” nagsalubong na lang ang kil
“Paano mo ba malalaman? Kapag ba sinabi ko sayong may anak ako ngayon maniniwala ka? kapag ba ipinakilala ko sayo si Chris bilang anak mo, paniniwalaan mo ba ako? ni wala ka ngang maalala Darren eh. Wala kang maalala sa akin kaya paano ka maniniwala na nagkaroon tayo ng anak? ayaw kong saktan si Chris, kilala ka niya pero ang sarili niyang ama ay hindi siya kilala. Ngayon, sabihin mo sa akin kung paano ko ipapakilala o sasabihin ang tungkol kay Chris? Wala kang maalala Darren.” Wika ko sa kaniya, natahimik naman siya sa sinabi ko. Totoo naman yun lahat, balak ko namang sabihin yun sa kaniya eh dahil gustong gusto na siyang makita at makilala ng anak namin pero simula ng malaman kong wala siyang maalala sa akin ay sinabihan ko si Louie na manatili na lang muna si Chris sa Paris, isama mo pa ang ugali niya.“I understand pero sana man lang sinabi mo sa akin ang tungkol sa kaniya ng malaman kong mag-asawa tayong dalawa.”“Para saan pa Darren?
THIRD PERSON POV Abala sa pagpipirma ng mga papeles at pagbabasa ng report si Trina ng may kumatok sa pintuan niya. “Come in,” anas niya rito ng hindi tinitingnan. Gusto niyang ituon ang buo niyang atensyon sa trabaho niya dahil wala siyang matatapos kung iisipin pa rin niya ang mga personal niyang problema. “Totoo ba? totoo ba talaga ang nalaman ko?” rinig niyang tanong. Napatingala naman siya at sumalubong sa kaniya ang nakakaawang itsura ng kapatid niya. “Sabihin mo sa akin Trina, totoo ba?!” inis niyang sigaw dito. Binitawan naman na muna ni Trina ang hawak niyang ball pen saka hinarap ang kapatid niyang malapit ng umiyak. “Ano bang nalaman mo?” blangko niyang tanong dito. Ayaw niya ng makipagtalo pa dahil marami pa siyang iniisip. “Totoo bang nagkaanak kayo ni Darren? Totoo bang sa kaniya talaga ang batang yun?” kagat labi niya na ang pang-ibaba niyang labi dahil sa pagpipigil niya ng luha. “Hindi ko naman iyun ik
“Acccckkk, my God! Bakit ang daming langgam!” rinig kong sigaw ni Joyce na nandito rin pala. Napangiti na lang ako ng tanguan at ngitian ako ni Daddy. Naiiyak naman si Mommy habang nakatingin sa aming dalawa. Masaya ako, masaya ako dahil binigyan niya ako ng pagkakataon na bumawi, na mahalin siya muli. Kung naging greedy ako sa kapangyarihan noon at pinili ang negosyo kesa sa kaniya, ngayon siya ang pipiliin ko over everything because she is my everything. Wala man akong naaalala sa kaniya sa nakalipas na pitong taon, wala pa rin namang nagbago sa nararamdaman ko dahil siya pa rin ang nakapagpatibok ng puso ko sa pangalawang pagkakaton. Nasaktan ko man siya, babawiin ko yun, ipaparamdam ko sa kaniya na mahalaga pa siya sa mahalaga. She is like a gem that you don’t want to lose. Hindi ko mapigilan ang paglandas ng mga luha ko dahil sa nakikita ko ngayon, she is like an angel na bumaba sa lupa. She is so gorgeous in her white wedding dress. Pakiramdam ko masyadong mabagal ang oras at a
Hindi ko alam na ganun na pala ang pinagdadaanan ni Trina, wala akong kaalam alam sa mga nangyayari sa kaniya. Ang akala ko talagang galit lang siya sa akin, wala akong inisip kundi kung paano ko uli siya makakausap ng maayos. Hindi ko alam na may nagtatangka pala ng buhay niya. I’m really a useless husband to her, am I really worth it for her? Wala akong ginawa kundi ang saktan siya. Gusto ko ng sampalin si Ashley nang sabihin niya sa akin ang lahat pero malaking pagpipigil ang ginawa ko because she’s still a woman. I never hit a woman and I will never be dahil kapag nanakit ako ng babae pakiramdam ko sinaktan ko na rin ang ina ko at ang asawa ko.Inamin sa akin lahat ni Ashley, lahat lahat ng mga ginawa niya. Sila rin pala ang dahilan kung bakit naaksidente si Joyce gamit ang kotse ni Trina, hindi ko sila mapapatawad kung may nangyari kay Trina. Ang mga bulaklak ng tulips na palagi kong nakikita sa office ni Trina, I’m so stupid to think na may nanliligaw
TRINA POV “Babe,” mahinang wika ni Darren nang magkasalubong kaming dalawa. “Please let’s talk.” nagsusumamo niyang aniya, gustuhin ko man pero may kailangan akong gawin. “Maybe next time Darren.” “When? Gustong gusto na kitang makausap. Please, let me explain everything.” “Darren, may kailangan pa akong gawin.” Lalampasan ko na sana siya ng hawakan niya ang braso ko, blangko ko naman siyang tiningnan at ang kamay niyang nakahawak sa akin. Napapahiya naman siyang binitawan yun. “I’ll wait.” Maghihintay pero kailangan may reserba? Tssss. I’m still mad at you Darren, nasasaktan mo pa rin ako. Kahit ganito lang ako, kahit na para akong walang pakialam sayo pero ramdam ko pa rin yung sakit. Para pa ring kinukurot ang puso ko sa tuwing naalala ko ang picture niyo ng magkasama. Hindi ko lang kayang isipin na ang lalaking mahal ko may ibang humahawak sa kaniya. Walang salita ko siyang iniwan. May mga bagay na dapat pa akong malaman, kaya ko lang ihilom ang puso kong dulot ng mga pananak
Maya maya pa ay bahagya siyang nagulat pero hindi mo yun mahahalata kaagad kung hindi ka nakatitig sa mga mata niya.“If you have problem with me Ashley, tell it. Hindi yung ganito kailangan mo akong takutin ng mga sulat.”“Hindi ko po talaga alam ang tungkol dito Ma’am. Wala po akong alam.” Wika niya pero this time parang hindi na convincing ang tinig niya. Alam kong walang nakagawa ng kasalanan ang aamin ng sarili niyang kasalanan. I will find it in my own way Ashley. Kung hindi nga ikaw then good to hear that. Huwag mong sirain ang pangarap ko para sayo sa simpleng dahilan mo.“I just want to remind you Ashley, nasa ibaba ka pa. Wala ka pa sa pinakatuktok kaya huwag mong hayaan na kung gaano ka kabilis umangat ay ganun ka rin kabilis na bumagsak. Makakaalis ka na.”“Naiintindihan ko po Ma’am. Kung may nalaman man po ako, sasabihin ko po kaagad sa inyo. Ingat po kayo, pasensya na rin po sa nangyari.&
Ilang araw din akong hindi pumasok ng kompanya. Pagkaalis ng anak ko para pumasok ay umaalis na rin ako. Sa ibang lugar ko ginagawa ang mga trabaho ko. Halos araw araw ding nanggugulo si Darren sa bahay, ayon sa mga katulong ko. Gusto kong irelax ang sarili ko, gusto kong makapag-isip ng maayos. Uunahin ko muna ang tungkol sa babaeng nagtatangka ng buhay ko kesa kay Darren.I can deal with him to the other days pero hindi muna ngayong mas mahalaga itong ginagawa ko. Pinag-isipan kong mabuti, pinagsama-sama ko ang lahat ng mga palatandaang nalalaman ko.Noong isang araw, nakita ko siyang may dala dalang mga bulaklak na tulips. Siya lang ang nakita kong may hawak nun sa mga pinagmamasdan ko sa kompanya. Maaaring may kinalaman siya sa nagpapadala ng mga bulaklak at card sa akin.Taas noo akong naglakad sa lobby kahit panay ang lingon sa akin ng mga empleyado. Ang lahat ng mga issue dito sa kompanya ay hindi lumalabas, subukan mong ilabas ngayon paniguradong bukas w
Nagising akong nasa tabi ko pa rin si Ate Joyce at nakatutok sa cellphone niya. “Gising ka na pala, gutom ka na ba? Nagpadeliver na lang ako ng pagkain nating dalawa rito. Ang tagal mo ring matulog.” Tiningnan ko ang relo ko at tanghalian na pala. Hindi ko namalayan ang oras, ganun na pala ako katagal na natulog. “You’re still here, wala ka bang gagawin?” paos pang tanong ko, nakatagal siyang hintayin o bantayan ako rito? “Anong gagawin ko? Gusto mo bang kalbuhin ko na talaga ang babaeng yun? Ang kapal kapal ng malanding yun. Pero kanina ko pa tinitingnan ang media pero wala namang nagbabago ron. Parang normal lang ba yung nangyayari rito sa kompanya.” Taka niyang wika, kahit naman magulo na rito sa loob walang magtatangkang ilabas ang lahat ng nangyayari rito. Takot na lang nilang mawalan ng trabaho. “Kilala mo si Darren, hinding hindi niya hahayaang marumihan o madungisan ang pangalan niya at ng kompanya. Lahat kaya niyang paikutin sa pamamagitan ng
Bahagya akong napahakbang, gusto kong makita ng malinaw baka namamalikmata lang ako. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko gayong malinaw ang nakikita ko. Why? Bakit niya ginagawa sa akin ito? Bakit kailangan niya akong lokohin?Tahimik silang lahat na nakatingin sa akin, ni hindi ko rin maikurap ang mga mata ko para mapagmasdan ko ang itsura niya. What happened? Ilang araw lang silang nawala pero bakit ganito? Parang namamanhid ako, hindi ko alam kung anong iisipin ko. What happened between them. Sunod sunod akong napalunok at unti-unti ko ng nararamdaman ang pagtutubig ng mga mata ko.Malinaw kong nakikita ang litrato nilang dalawa habang nakahiga sa kama, pareho silang tulog. Why Darren? Bakit mo ito ginagawa sa akin? Akala ko ba, ako lang? ako pa rin but what is the meaning of this. Ayaw kong maniwala pero heto na eh, malinaw na malinaw na ngayon sa harapan ko ang litrato nilang dalawa sa iisang kama. Parehong masarap ang tulog nila.“Ngayon, sabihi
Hindi ko alam kung paano ako makakapagtrabaho ng maayos nito dahil iniisip ko yun. Sa paglabas ko ng kompanya nakamasid lang ako sa paligid ko. Nagpapadrive na lang din ako, palagi ko ring chinecheck muna ang sasakyan ko para sigurado. Sa labas na rin ako nagpaparking para nakikita lang, lagi ring nasa tapat ng cctv camera. Speaking of cctv, tiningnan namin ang kuha ng cctv noong araw at oras na yun. Nakasuot siya ng itim at balot na balot ang buo niyang katawan kaya hindi namin makilala kung sino, hindi rin naman makita kung babae ba o lalaki. Hindi muna namin yun ipinaalam sa mga otoridad baka dahil mahalata kami. Sa tuwing tinatanong ko rin ang driver ng anak ko ay wala naman daw siyang napapansing kakaiba o delikado sa paligid nila. Mabuti naman kung ganun at hindi nila isinasali ang anak ko sa problema nila sa akin. Naging usap usapan si Ashley matapos ang runway niya sa New York sa media. Tinitingnan ko naman si Ate Joyce pero parang wala lang sa kaniya
Tatlong araw lang nanatili sa hospital si Ate Joyce at ngayon din ang araw ng fashion show ni Ashley. Kahit gamitin pa namin ang private plane ng kompanya ay hindi na kami aabot, hindi rin naman pwedeng pwersahin si Ate Joyce dahil sa nangyari.Naging mapagmasid din ako sa paligid ko simula ng sabihin yun sakin ni Ate, sa ngayon wala pa namang kakaiba sa paligid ko. Pinabantayan ko na rin si Chris sa driver niya, mananatili siya sa school kasama ng anak ko. Ayaw kong masyadyong pakampante at saka lang kikilos kapag may nangyari nanaman.Marami na akong pinoproblema sa trabaho ko tapos dumagdag pa ito. Ano ba talagang pakay nila sa akin? anong gusto nilang makuha para gawin sa akin ang bagay na yun at talagang gusto nila akong mawala sa mundo. Naipikit ko na lang ang mga mata ko at hinilot ang sintido, what I have done to them to do this to me.Kaming dalawa pa lang ni Ate Joyce ang nag-uusap tungkol sa bagay na ito, ayaw naming ipaalam muna sa iba dahil baka maa