Mag-log inShare
Chapter 16 - Second day sa trabaho
Huling Na-update:
2024-08-08 14:34:32Kaugnay na kabanata
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 17 - Matapobreng Ina
Chapter 17 Dixon POV Pagkatapos kong sunduin ang aking ina ay dumiritso kami sa mansyon namin, para agad itong makapahinga dahil bukas ay may pupuntahan daw kami at kailangang ay kasama ako. "Don't forget tomorrow, son!" pagpa-alala nya sa akin. "Mom! Ihahatid lang kita doon sa iyong puntahan bukas, dahil marami akong ginagawa sa office," bigkas ko. "No son, kailangan sumama ka sa akin dahil ipakilala ko sa iyo ang iyong magiging asawa. In the future," seryosong sabi nya sa akin. " What? Mom, sabi ko sayo na ayaw ko na pakialam ang aking buhay, at ayaw ko na diktahan ako kung sino ang maging kasama ko habang buhay," inis kong sabi dito. " Ako pa rin ang masusunod dito Dixon Stanley Flod, dahil anak lang kita at ayaw kong matulad ka sa iyong mga kaibigang na mga hampas lupa lang ang inaasawa," singhal nyang sabi sa akin. "Kaba nakalimutan mo rin mom, kung saan ka galing o ipaalala ko sayo na galing ka rin sa hirap. Hindi ka yayaman kung hindi ka nakita ni dad o min
Huling Na-update : 2024-08-09CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 18
Kabanata 18 Dahil sa aking inis sa aking ina, bumalik ako sa pagkahiga at pinikit ko ang aking mga mata. Bumalik sa aking alaala kung paano kami'y nagsaya lalo't sumunod ang dalawang kaibigan naming sina Klaus at Skyler. Napatingin ako sa aking relos pagkatapos kong idilat ang aking mga mata. "Fuck!" agad kong sinabi dahil alas diyes na pala. Kaya agad kong tinawagan ang aking sekretarya, tatlong ring lang ay agad niya itong sinagot. "Hello!" sagot sa kabilang linya. "Miss. Anne! Makinig ka sa aki—," hindi ko matapos ang aking sasabihin dahil bigla na lang ito nagsasalita na may halong inis ang boses. "Sir, buti na lang at napatawag kayo, naku sir, may dalawang babae dito na nag-aaway, at may isang babae na nagtanong kung nasaan kayo, naku sir, nagkagulo dito, nasaan po ba kayo sir, kanina pa nila ako pinagtataasan ng boses dahil nagalit sila ng pinalabas ko sa loob ng opisina n'yo,sir. Bigla na lang silang pumasok sa loob na kaya pinalabas ko agad kaya nagalit sa akin," i
Huling Na-update : 2024-08-10CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 19 PANGALAWANG ARAW SA TRABAHO
Chapter 19 Anne POV Nainis siya sa mga babae na nagkukumahog sa kanyang boss. Habang naglalakad ako magulo ang kanyang isipan hanggang sa makarating ako sa akin mesa at mag-ayos. Doon lang niya nakita nang maayos ang kanyang hitsura. "Mga buang, hindi talaga sila maganda. Pangit pa ang mukha, may makeup pa na parang inaplayan ng harina," inis kong bigkas. Ito ang aking sinasabi habang sinusuklay ang aking buhok gamit ang aking daliri. Hanggang sa maging seryoso ako sa aking ginagawa na hindi natapos dahil sa mga nangyayari. "Tsk! Iniwan tuloy ang trabaho ko. Mga hayop, dinamay pa nila ako sa kanilang landi trabaho. Hindi landi ang layunin ko dito. Mga buang," padabog kong inayos ang nagkalat sa aking lamesa. Hindi ko alam na naririnig pala ako ng mga kaibigan ng aking boss. Napansin ko na may tumikhim sa aking harapan kaya umangat ang aking ulo at doon nakita ko si sir Casper. Kaya't agad akong tumayo at nagbigay galang. "Magandang umaga po, Sir Casper at sa inyo rin,
Huling Na-update : 2024-08-11CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 20
Chapter 20 "Salamat at pinaunlakan mo ang aking pagkakilala, Miss Anne. Nais ko lamang sana ipaalam sa iyo na ako ay isa sa mga manager dito sa kumpanya. Nais ko sanang makipagkaibigan at makilala ka nang mas mabuti," sabi niya ng may paggalang at pagmamalasakit sa kanyang mga salita. Napansin ko ang kanyang mata pagmamasid habang nagsasalita. Hindi ko alam kung dapat ba akong magtiwala sa kanya o mag-ingat sa mga salita at kilos niya. Subalit, sa kabila ng aking pag-aalala, naisip ko rin na baka naman siya ay totoong nagtatangkang magkaroon ng magandang relasyon bilang kaibigan sa akin. "Maganda ang iyong hangarin na makipag kaibigan sa aking, Mr. Tuazon. Ako naman si Anne Tambalos, at ako'y tuwang-tuwa sa iyong pagnanais na makipagkaibigan. Sana'y maging maayos ang ating pagkakaibigan," tugon ko nang may ngiti sa aking mga labi, na may halong pag-iingat at pagtitiwala. Kasabay ng aming maayos na pag-uusap, patuloy kong binabantayan ang bawat kilos at salita ni Gregorio Tuaz
Huling Na-update : 2024-08-12CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 21
Chapter 21Dixon POVSeryoso kaming nag-uusap magkakaibigan dahil sa mga nangyari ay ikinabahala ko ito. Ang totoo ay hindi ko ito ang totoong ina ko, namatay ang aking ina noong grade one pa ako kaya hindi ko pa alam kung ano ang dahilan sa kanyang kamatayan. Pag edad ko ng 8 years old ay nag-asawa si Dad ulit kahit ganoon ay itinuring tunay na ina ko ito."Alam mo Tol, parang may ibang agenda ang iyong madrasta," sabi ni Skyler na sinaayunan naman ni Klaus na kinatahimik ni Casper na parang 'tina tagpi-tagpi ang mga nangyayari at kina seryoso din ni Ryan.Kaya bumaliyang ala-ala ko noong panahong pagkatapos nilang magpakasal ni Dad, parating ko itong makitang may kausap sa phone kung hahang nasa opisina ang aking ama. Umaalis ito kapag umalis si Dad sa mansyon. Noong one time na umalis ito ng madaling araw kapag nasa business trip si Dad. Pero pinag walang bahala ko na lang ito.Hanggang lumaki na ako ay mas lalo akong nagdududa sa mga kilos nito. Ngunit noon may kasamang nangyari s
Huling Na-update : 2024-08-13CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 22
Chapter 22Anne POVNgayon ko lang nakita kung paano magalit ang isang Dixon Stanley Flod. Kung sabagay, tatlong araw ko pa naman sa kanyang kumpanya pero marami nang nangyayari sa araw-araw. Hay, sana bukas ay walang masamang mangyari sa akin.Hanggang natapos ang kanilang meeting at nag-alisan na ang mga board members pati ang ina ni Dixon, pero bago pa ito lumabas, huminto ito at sinamaan ng tingin si Anne na kinakabahan sa dalaga. Saka nag-salita ito na sila lang ang makarinig."Tsk!!! Sa unang tingin ko lang sa iyo, isa kang malanding hampas-lupa. Umalingasaw ang iyong bahong langsangan. Ito ang tandaan mo, hampas-lupa, akala mo maaakit mo ang anak ko, nakakamali ka dahil ngayon pa lang ay hahadlangan na kita," wika ng ina sa aking amo sabay alis nito na ikinatunganga ko, hindi kasi maiproseso ang mga salitang binato sa akin. Dumalik lang ang aking isip ng may biglang kumalabit sa akin."Are you okay, Ms. Anne?" tanong sa aking amo. "Huh? A-ah y-yes, sir," utal kong sagot. "Are
Huling Na-update : 2024-08-13CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 23
Chapter 23Kinabukasan: Maaga akong akong nagising dahil maaga akong pumunta sa trabaho dahil may tatapusin akong dokumento na kailangan kong mapasa ngayong araw. 'Dapat pala dinala ko na lang sa bahay, kasalanan ito ng ina ni Sir kung hindi sana niya ako pinagsasabihan ng anu-ano, natapos ko na sana iyon,' maktol kong sabi. Hindi na ako nakapagpaalam sa aking kaibigan, pero may note naman akong iniwan sa may lamesa, pinagluto ko muna nito ang aking kaibigan bago ako pumunta sa trabaho ko.Hindi nagtagal ay agad akong nakarating sa Company dahil walang masyadong sasakyan sa daan kaya tuloy-tuloy ang biyahe ko. "Magandang umaga, kuya guard," bati ko sa guard. "Magandang umaga naman sayo, iha, ang aga mo ata," sagot naman nya sa akin. "Mas mainam na maaga, kuya, para marami ang magawa," wika ko na may ngiti sa labi. "Sabagay, tama ka naman," sambit nito. "Sige, kuya, papasok na ako," pagpapaalam ko dito. Tumango lang ang sagot nito, 6:30 ng umaga pa naman kaya walang mas
Huling Na-update : 2024-08-13CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 24
Chapter 24 Dixon POV Insaktong alas-otso akong dumating sa aking kumpanya, ngayon ay nasa harap ako ng table ng aking secretary na tutok sa kanyang ginagawa. Hinayaan ko na lang siya at nilampasan, pumasok ito sa kanyang opisina at dumiretso sa kwarto niya nasa loob ng opisina ko. Doon muna ito nagpapalipas ng galit, nalaman ko kasi kung sino ang mastermind sa pagnanakaw, walang iba kundi ang stepmother ko. Kaya pala gusto nyang paalisin ang aking secretary dahil ang ipapalit nito ay maging kasabwat. Pagkatapos kong magpalipas ng galit, lumabas na ito at doon ko abutan ang aking secretary na kinakausap sa mga papelis na parang tao, tumikhim ako para iparating na andito na ko. "Ay kabayong malaking itlog," sabi nito kaya kumunot ang aking noo. Agad ko itong inutusan na itimpla ako ng kape, agad naman niyang ginawa. Pagbalik niya at dala ang hiningi ko, ilang sandali ay may kumatok at pumasok, isa pala sa finance department ang andito, siguro magrereport ito. "Magandang umag
Huling Na-update : 2024-08-14
Pinakabagong kabanata
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 114: The Final
Chapter 114 The Final Makalipas ang ilang buwan, naging opisyal na ang "Anne’s Light Foundation". Sa araw ng paglulunsad, napuno ng mga tao ang event hall—mga bata, magulang, at mga kaibigan. Si Amara, sa kanyang simple ngunit eleganteng damit, ay tumayo sa entablado, hawak ang mikropono. Iba na ang kanyang aura ngayon—matatag, puno ng kumpiyansa, at may bagong pag-asa. "Mahal ko si Mom," panimula ni Amara, nagpipigil ng emosyon. "Hindi madaling mawalan ng isang magulang, lalo na kapag sila ang ilaw ng iyong buhay. Pero natutunan ko na ang ilaw na iyon ay puwedeng ipasa sa iba—sa mga batang nangangailangan ng gabay at pagmamahal." Tumingin siya sa akin mula sa entablado, at alam ko na ang susunod na sasabihin niya ay hindi lamang para sa mga tagapakinig, kundi para rin sa aming. "Ang "Anne’s Light Foundation" ay hindi lamang para kay Mom, kundi para sa lahat ng mga batang nawalan ng magulang, upang ipakita na hindi sila nag-iisa. May pag-asa, at may mga taong handang mag-ab
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 113
Chapter 113 Dixon POV Habang pinagmamasdan ko ang proyektong inilunsad ng aming mga anak bilang alaala sa kanilang yumaong ina, si Anne, dama ko ang saya at pagmamalaki habang nakikita ko ang kanilang mga ngiti. Ngunit sa kabila ng mga ngiting iyon, hindi pa rin naitatago ng kanilang mga mata ang lungkot, lalo na ni Amara, ang aming panganay, na lubos na naapektuhan sa pagkawala ng kanyang ina. Samantala, ang dalawang kambal ay abalang masayang nakikipag-usap sa kanilang mga kakilala. Si Sitti, na likas na masayahin, ang laging nagbibigay liwanag at ngiti sa amin. Sa kabilang banda, ang kanyang kakambal na si Stanley ay mas malalim mag-isip at laging may malawak na pag-unawa sa mga nangyayari sa paligid. Siya ang nagiging sandigan namin, habang si Amara, mula nang pumanaw ang kanyang ina, ay naging mas seryoso at mas nagtuon sa lahat ng bagay. Si Amara ang pinakaapektado sa pagkawala ng kanyang ina. Mula noon, bihira ko na siyang makitang ngumiti. Naging seryoso ito sa trabaho
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 112
Chapter 112 Stanley POV Ang araw na iyon ay puno ng kalungkutan, ngunit habang naglalakad kami palayo sa libingan ni Mom, isang pakiramdam ng responsibilidad ang bumalot sa akin. Si Sitti at ako, kami ang natitirang mga anak, at sa aking puso, alam kong kailangan kong maging haligi ng pamilya. Kailangan kong ipakita ang lakas, hindi lamang para sa sarili ko kundi para sa kanila. Habang naglalakad, nahulog ang aking tingin sa lupa. Ang mga alaala ni Mom ay bumabalik—ang mga tawa niya, ang mga payo sa buhay, at ang mga simpleng sandaling kasama siya. Saksi ako sa kanyang lakas sa kabila ng lahat ng pagsubok na hinarap niya. Pero ngayon, ang tanong ay; 'Paano ko siya mapapangalagaan sa kabila ng kanyang pagkawala?' “Stanley,” sabi ni Sitti, lumingon siya sa akin. “Anong iniisip mo?” “Iniisip ko kung paano natin maipagpapatuloy ang lahat ng ipinaglaban ni Mom,” sagot ko. “Kailangan nating ipagpatuloy ang kanyang mga pangarap.” Ngumiti siya ng mahina. “Oo, para kay Mom. Pero pa
CEO'S UNEXPECTED BABY chapter 111
Chapter 111 Sitti POV Ang araw ng paglilibing ni Mommy Anne, ay isa sa pinakamabigat na araw sa buhay ko. Sa kabila ng lahat ng nangyari, may mga bagay na tila hindi ko matanggap. Habang nakatayo ako sa tabi ng kanyang puntod, ramdam ko ang bigat ng bawat pagkilos at salita. Ang bawat mukha sa paligid ay nagdadala ng sariling kwento ng sakit at pagkawala, ngunit sa akin, ang sakit ay mas malalim. Nakita ko si Ate Amara sa tabi ng aming ama, hawak ang mga kamay nito, at alam kong kahit gaano kalalim ang kanyang sakit, nariyan pa rin ang katatagan sa kanyang puso. Pero sa akin, parang isang bagyong dumaan—wala akong nakitang liwanag. Ang lahat ng alaala namin ni Mom ay nagiging ulap sa aking isipan, parang mga larawan na unti-unting naglalaho. “Bakit ganito, Mom?” bulong ko sa sarili habang nakatingin sa hukay. “Bakit kailangan mo pang umalis?” Luminga-linga ako sa paligid, tila hinahanap ang sagot sa mga mata ng mga tao. Wala. Sila rin ay nababalot ng lungkot. Nakita ko ang m
CEO'S UNEXPECTED BABY chapter 110
Chapter 110 Amara POV Bata pa lang ako, alam ko na espesyal si Mom. Hindi lang dahil sa palaging mainit ang mga yakap niya o masarap siyang magluto—iba siya. Palagi niyang pinaparamdam sa amin na mahalaga kami, na kahit anong mangyari, andiyan siya para sa amin. Pero habang lumalaki ako, napansin kong unti-unti siyang nagbabago—ang mga ngiti niya, kahit totoo, ay may halong lungkot. Ngayon, alam ko na ang dahilan. Noong una kong nalaman na may sakit si Mom, hindi ako makapaniwala. Palagi kong iniisip na magiging masaya at buo ang pamilya namin magpakailanman. Hindi ko lubos naisip na maaaring mawala siya. Pero nang makita ko siyang humihina, doon ko napagtanto ang katotohanan. Napakahirap tanggapin na hindi lahat ng bagay sa mundo ay permanente. Sabi nga ni Mom noon, "Ang buhay ay parang isang libro—may simula at may katapusan, pero mahalaga kung paano natin isinusulat ang mga pahina." Nang mas maramdaman ko ang bigat ng kanyang sitwasyon, mas naging malinaw sa akin kung gaano s
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 109
Chapter 109 Dixon POV Wala nang mas masakit pa sa pag-alam na unti-unti nang nawawala ang pinakamamahal mong tao. Ang mga simpleng bagay na dati kong hindi pinapansin—ang mga ngiti ni Anne, ang kanyang mga kwento, ang kanyang mga yakap—ngayon ay nagiging kayamanang mahirap bitawan. Alam kong hindi ako handa, at kahit anong gawin ko, hindi ko siya kayang pigilan. Simula nang malaman ko ang tungkol sa sakit ni Anne, nag-iba ang pananaw ko sa buhay. Ang bawat araw, bawat sandali, ay tila binibilang ko na. Lahat ng ginagawa namin ay parang may halong lungkot, kahit na sinisikap kong gawing masaya ang mga natitirang araw namin bilang isang pamilya. Isang umaga, habang nasa veranda si Anne at nagmumuni-muni, pinanood ko siya mula sa loob ng bahay. Ang tahimik niyang pagmamasid sa mga ulap ay parang isang paalala na ang bawat sandali ay mahalaga. Hindi ko mapigilang mapaluha. Hindi ko gustong ipakita sa kanya ang takot ko, pero hindi ko na kaya ang bigat ng nararamdaman ko. Lumapit
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 108
Chapter 108 Anne POV Masaya ako na kasama ko ang aking mahal sa buhay—ang aking asawa, si Dixon, at ang aming tatlong anak. Bawat halakhak ni Amara, ang aming panganay, ay nagbibigay ng kakaibang saya sa aking puso. Sa kabila ng kanilang paglaki, nananatili ang respeto ng kambal, sina Sitti at Stanley, sa kanilang nakatatandang kapatid. Nakikita ko sa kanilang lahat ang mga mabubuting tao sa hinaharap—mga anak na magpapasaya sa amin ni Dixon. Sa kabila ng kahinaan ng aking katawan, hindi ko ito pinapahalata. Ayaw kong mag-alala sila sa akin. Pinili kong itago ang aking sakit upang hindi sila mag-alala o magdalamhati. Alam ko na ang aking oras ay limitado. Ngunit sa bawat araw, sinusulit ko ang bawat sandali, ginugugol ang natitirang oras kasama ang mga pinakamahalaga sa aking buhay. Sa bawat ngiti ni Dixon, ramdam ko ang kanyang pagmamahal. Hindi man niya diretsong sabihin, alam kong nararamdaman niyang may mali sa akin. Minsan, mahuhuli ko siyang nakatingin nang matagal, ti
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 107
Chapter 107 Sitti POV Mula nang magdesisyon kaming umuwi, ang puso ko ay puno ng excitement. Hindi ko maikakaila ang ligaya na dala ng muling pagkikita sa aming pamilya. Habang ako’y natutulog, naisip ko ang mga alaala ng aming kabataan—mga picnic, beach trips, at mga bonding moments na kasama ang aming mga magulang at kapatid. Pagkagising ko sa umaga, sabik akong nag-ayos ng mga gamit. “Stanley, anong oras tayo aalis para sa beach trip?” tanong ko, habang nag-aayos ng mga swimsuit at towels. “Siguro mga alas-dos, para hindi masyadong mainit,” sagot niya. Habang nag-aalmusal, pinagmamasdan ko ang aming mga magulang na masayang nag-uusap. Ang kanilang ngiti at tawanan ay nagbibigay ng init sa aking puso. “Gusto ko sanang ilabas ang mga lumang litrato natin mamaya, para balikan ang mga alaala,” mungkahi ko. “Magandang ideya yan! Masaya siguro ‘yun,” tugon ni Mom, sabik na naghahanap ng mga album. Matapos ang almusal, nagsimula na kaming maghanda para sa beach. Ang mga bata, tula
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 106
Chapter 106 Stanley POV Mula nang nag-video call kami ng aming mga magulang, puno ng saya at excitement ang aming puso. Nais naming surpresahin sila sa aming pagbabalik sa Pilipinas. Ang mga alaala ng mga pamilya namin ay nagbibigay ng inspirasyon sa amin, at ang mga plano namin ay unti-unting bumubuo. “Stanley, excited na ako! Kailangan nating maging maayos ang lahat,” sabi ni Sitti habang nag-aayos ng aming mga kagamitan sa suitcase. “Oo, dapat tayong maging tahimik tungkol dito. Gusto kong makita ang kanilang mga mukha kapag nakita nila tayo,” tugon ko, punung-puno ng kagalakan. Habang nag-iimpake, naisip ko ang mga bagay na nais naming ipahayag sa aming mga magulang. Matagal na rin kaming wala sa Pilipinas, at ang pagkakataong ito ay tila isang regalo. Ang mga pagmamahal at alaala mula sa mga nakaraang taon ay muling bumabalik sa akin. “Anong mga pasalubong ang gusto mong dalhin?” tanong ni Sitti habang naglalagay ng mga damit. “Baka magdala tayo ng mga sweets at del
