Pabalik-balik na naglalakad si Karen sa loob ng kan’yang apartment. Hindi niya maipaliwanag ang kabang nararamdaman. Nag-iinit ang sulok ng kan’yang mga mata. Pilit niyang pinipigilan ang nagbabantang pagpatak ng luha. Her palms were sweating, pati na rin ang ibabaw ng labi niya. Her nerves were starting to get into her. Ayaw man niyang aminin sa sarili, pero she felt like crying. She doesn't want to cry, especially today. Ngunit nagtatalo ang nararamdaman niya, naghahalo ang kaba at lungkot sa puso niya.“Bestie, will you please calm down? Maupo ka nga, ako ang nahihilo sa iyo,” saway ng kaibigan niyang si Jessica, habang nakasunod ang tingin nito sa bawat galaw niya.“I can't, Bestie,” bahagyang gumaralgal ang tinig na saad niya sa kaibigan.“I do understand what you feel, Bestie. After all hindi araw-araw na ikinakasal ang isang babae,”dinig ni Karen ang lungkot sa tinig ng kan’yang kaibigan. “And I didn't imagine your wedding to be like this,” dugtong na saad pa nito.“Me too, Bes
“Kikay dali halika tingnan mo ‘to,” tawag ni Xander sa kaibigan. Nasa may playground sila noon at naglalarong dalawa. Hindi sila mahilig makipaghalubilo sa ibang bata, iniiwasan kasi ni Kikay ang ibang bata sa ampunan dahil lagi siyang kumpulan ng tukso ng mga ito. Si Xander naman ay ayaw iwanang mag-isa ang kaibigan, kaya mas pinili nilang silang dalawa lang ang laging magkasama at magkalaro malayo sa ibang batang nakatira sa ampunan.“Ano ba ‘yang gawa mo Kuya Xander?” tanong ni Kikay sa batang lalake.“Tingnan mo ‘to, ‘eto ang magiging bahay natin. Kapag mayroong umampon sa atin ay titira tayo sa iisang bahay, kaya ‘eto gumawa ako ng drawing na magkasama tayo sa iisang bahay. May garden, tapos may aso tayo, tapos may sari-sarili tayong kwarto. ‘Di ba ang galing kong mag-drawing?” ipinagmamalaki pang ipinakita ni Xander sa kaibigan ang kan’yang iginuhit.“Ang ganda naman niyan, Kuya,” nanlalaki ang mga matang sinipat ni Kikay ang larawang iginuhit ni Xander. Umayos pa ito ng upo sa
“Oh my!” eksaheradong bulalas ng manager ng boutique na nanlalaki pa ang mga mata habang sinisipat si Karen mula ulo hanggang paa. Para siyang isang specimen sa ilalim ng titig ng baklang manager. She unconsciously tapped her foot dahil sa discomfort na nararamdaman sa paraan ng paghagod ng tingin sa kaniya nito.“This dress found its owner! I knew na para sa iyo talaga ang damit na ito. Wait ’till everyone knew that the future Mrs. Jones wore this beautiful dress from my shop on her wedding day. Isang malaking karangalan na dito niyo napiling bumili ng maisusuot. I can’t wait to see the look on Mr. Jones's face when he sees you,” malawak ang ngiting maarteng sambit sa kanya ng manager. Kumukumpas-kumpas pa ang mga kamay nito sa sobrang excitement.Nakikini-kinita na ni Karen na magiging laman siya ng social media once na makalabas na sila ng boutique na iyon. Hindi niya rin naman masisisi ang manager dahil isang malaking karangalan at malakas na advertisement ang maging costumer ang
“And I am now pronouncing you husband and wife. You may now kiss the bride,” nakangiting saad ng judge na siyang nag-officiate ng kasal ni Alex at Karen sa judicial court. Ramdam ni Karen ang biglang paggapang ng init sa kaniyang mga pisngi. Hindi man niya nakikita ang sarili ay alam niyang pulang-pula siya. Hindi niya maipaliwanag ang nararamdaman ng makitang unti-unting lumalapit ang mukha ni Alex sa kaniya.Halos mabingi siya sa lakas ng kabog ng dibdib niya. Pakiramdam nga niya ay dinig na dinig ni Alex ang pagkalabog nito, lalo na at bahagyang tumaas pa ang sulok ng labi nito bago tuluyang dumampi ang labi nito sa labi niya. Her heart skipped a beat, nang tuluyang maramdaman ang mainit na labi nito. She couldn’t help but close her eyes, na wari makakapawi iyon sa hiyang kaniyang nadarama. It wasn’t the first time that someone kissed her. Pero ngayon lang niya naramdaman na parang tumigil ang pag-inog ng kaniyang mundo ng maramdaman ang paglapat ng labi ni Alex sa labi niya. Go
Nanatiling tahimik ang loob ng sasakyan habang binabaybay nila ang daan pauwi sa apartment. Hindi alam ni Karen kung ikatutuwa ba niya ang pagbabago ng isip ni Alex o ano. Pero wala naman kasi sa usapan nila ang mga planong ginawa nito.Ilang saglit pa ay agad na nilang narating ang apartment. Agad na sumalubong sa kanila ang katiwalang si Tatay Ando, ito ang nagbukas ng gate sa kanila upang makapasok sa loob ng garahe ang sasakyan. “Congratulations sa inyong dalawa,” nakangiting bungad-bati ni Tatay Ando ng makababa na sila ni Alex sa sasakyan. “Napakaganda mo sa suot mong iyan, Karen, Iha,” baling-puri sa kaniya ng matanda.“Salamat po, ‘Tay.” Namumula ang pisnging pasasalamat ni Karen. Bagama’t nagtataka siya kung bakit parang hindi man lang yata ikinagulat ng matandang katiwala na ikinasal siya kay Alex.“Naku, Iha, walang inilihim sa akin si Sir Alex, halos ako na rin ang nagpalaki sa batang ito. Ipinaalam niya sa akin na kasal ninyo ngayon. Akala ko nga ay sa mga susunod na ara
“What?” gulilat na bulalas ni Karen, agad niyang hinagilap ang cellphone sa loob ng kaniyang bag. Pagkabukas na pagkabukas niya nito ay bumungad sa kaniya ang napakaraming missed calls at messages mula sa ama. Her mind went blank and she started to fidget, panic started to rise within her. She was about to open the messages with her trembling hand ng magsalita si Alex.“We don’t need to waste time anymore,” saad nito. “We better get going.” Napapiksi siya ng hawakan nito ang nanginginig niyang kamay. Iniangat niya ang tingin sa lalaki. Sinalubong naman nito ang tingin niya. He even dared to raked her body with his eyes. Naramdaman niya ang paggapang ng init sa kaniyang pisngi ng dahil sa ginawang paghagod ng tingin ng lalaki sa katawan niya. Biglang naglaho ang kabang kaniyang nadarama dahil sa ginawa ng lalaki. “Tsk!” palatak nito at bahagya pang napa-iling-iling.“Why?” nangungunot ang moong tanong niya sa lalaki. Pero sa halip na sumagot ito ay agad itong naglakad patungo sa apar
Habang nagbibihis ay napapailing na lang si Alex sa mga nangyari sa araw na iyon. This was suppose to be a special day, dahil minsan lang naman siya ikakasal. Kahit sabihin pang isang contractual marriage ang nangyari sa kanila ni Karen ay gusto niya rin namang ipakita sa babae na pinaghandaan pa rin niya iyon. Pero lahat ng pangyayari ay hindi sumasang-ayon sa kaniya. Hindi niya alam kung bakit hindi niya makuha ang kiliti ni Karen. Everything he was doing seemed futile. Gusto lang naman niyang iparamdam sa babae na kahit hindi makatotohanan ang relasyon nila ay kaya pa rin niya itong pahalagahan. Na hindi rin masama na matali ito sa kaniya. Walang divorce sa Pilipinas, kaya kahit pa sabihing contractual marriage ang naganap sa kanila ay hindi pa rin niya maiwasang isiping tinanggalan niya ng chance si Karen upang mahanap nito ang lalakeng magugustuhan nito, dahil legally binding ang kasal nila.“Why are you bothered so much by Karen?” galit na asik niya sa sarili. Ipinilig niya ang
“You are too beautiful in your dress. Which makes me think that you are making yourself extra beautiful for the man your father chose for you.” Hindi napigilan ni Alex na banggitin ng may diin ang mga katagang iyon sa babae.Tumaas ang isang kilay ni Karen ng dahil sa sinabi niya. Nagbukas-sara ang bibig nito pero ni walang katagang lumabas mula sa natural na mapula at manipis na labi nito. Seeing how her lips moved brings back the memories of the kiss we shared in the judicial room this morning. In just a mere thought of it, he felt a tingle in his stomach.Hindi na bago sa kaniya ang makipaghalikan. In fact, iba’t ibang babae na nga ang nakadaop ng labi niya. But he will admit that Karen’s lips were different. May kakaibang binubuhay na emosyon sa kaniya ang halik na pinagsaluhan nila kanina. And now, just by staring at those lips ay muling ibinabalik nito ang alaalang naramdam niya kanina. He wanted to pull her right here, right now, and savor her lips once again. Malamyos na tuno