Maghahating gabi na nang dumating kami ng aming bahay. Tahimik na tinungo namin ang aming kwarto. Nauna akong magtungo sa aming banyo upang makaligo at maghanda sa pagtulog.
Binuksan ko ang bintana sa aming kwarto upang sandaling magpahangin.
Ang daming nangyari sa mga nakaraang buwan. I'm not sure though if I'm liking it, especially the change that I am feeling right now.
Noon ang sabi ko sa sarili ko ay wala na akong ibang mamahalin kundi ang negosyo. Dahil naniniwala ako na yun lang ang rason bakit ako narito sa mundonv ito.
Pero nagbago ang lahat matapos naming ikasal ni Maru.
Bigla ay naghangad ako ng ibang bagay bukod sa aming negosyo. Naghangad ako ng pagmamahal mula sa aking asawa. Naghangad ako ng isang normal at nagmamahalang pamilya.
But reality will slap you real hard. I was slap again by the truth,
“Mukhang ang saya mo wife, masyado ka naman yatang excited na makilala ang kapatid ko." Nakasimangot na sabi nito.I just gave him my sweetest smile.Excited naman kasi talaga ako. Nalaman ko na kasi kanina kung bakit pamilyar sa akin ang pangalan ng kapatid ni Maru, because I really know him!He's my savior and my puppy love.Habang naliligo si Maru, ako naman ay hindi mapakali sa aking upuan. Kaya naman nagdesisyon na akong tawagan si Mommy.Isang ring pa lang ay sinagot na agad ni mommy ang aking tawag."Hello iha!" Masayang bati nito."Mom alam mo bang may kapatid si Maru?" Agad kong tanong rito."Yes. Why?""Bakit hindi niyo sinabi sakin?" sita ko rito."Dahil alam kong alam mo. You and Maru I mean the older Maru knew each other. You were very close before." paliwan
Tahimik akong nagtungo sa may hardin ng mga Ottave.Dito kami madalas noon ni James.Bigla kong namiss yung panahon na yun.Yung panahon na maayos pa ang lahat.Yung mga panahon na wala akong ibang iniisip kundi ang maglaro.Yung mga panahon na akala ko ay normal kaming pamilya.Kaya siguro ganoon na lang ako kasabik na muling makita at makausap si James. Dahil isa siya sa mga masasayang ala-ala ko noon.Napaisip ako sa naging tanong ni Manag Lucy sa akin kanina.Paano nga kaya kung noon ay alam ko na ang Maru na tinutukoy ng mga magulang ko ay si James at hindi si Andrew? May magbabago kaya?Palagay ko ay malaki."Malalim ang iniisip ng prinsesa ko."Napangiti ako ng marinig ang boses ni James. That was his endearment to me before.
Puting ilaw, puting dingding.Nasaan ako?Sinubukan kong alalahanin ang mga nangyari bago ako mawalan ng malay.Nanlaki ang mata ko sa naalala.Kinapa ko ang aking tiyan. Napailing ako.Hindi!!!"Baby Tanya!" Sigaw ko at napabangon sa aking hinihigaan."Mara!" Tarantang tawag sa akin ni Maru.Agad siyang pumindot sa buzzer para tumawag ng mga nurse."Si baby Tanya! Nasaan ang anak ko?!" Nag aalalang tanong ko rito."Calm down wife, calm down." Pag aalo ni Maru.Umiling ako. Nag uunahang pumatak ang aking luha."How can I calm down? Yung baby ko Maru! Nasaan ang baby ko?!" Nag aalalang tanong
"Bakit nga ba hindi ka bumalik agad? Bakit hinayaan mo muna akong ikasal sa kapatid mo saka ka bumalik?""Kung bumalik ka kaagad, siguro hindi ganito ang mangyayari. Hindi kakailanganin ng kapatid mo na makipagbreak sa nobya niya. Sana hindi siya napilitang pakasalan ako. Sana hindi kami kinasal. Sana naipanganak mararanasan ni Tanya ang ganito!”Paulit ulit sa isip ko ang mga katagang iyon ni Mara.Masakit.Sobrang sakit na marinig iyon mula sa aking asawa. Na tila ba pinagsisisihan niya na kinasal siya sa akin.Kung alam lang niya kung gaano katagal ko itong hinintay na mangyari.Sino bang niloloko ko? Mula noon naman si James na ang gusto niya at hindi ako.Bata pa lang kami ay talagan
Ngayon ang labas ni Mara sa ospital. Ngunit maiiwan muna ang anak namin dito sa ospital dahil hindi pa ito maaring iuwi sa bahay. Ayon sa doktor ay kailangan pa nitong manatili sa incubator dahil hindi pa nito kayang huminga ng mag isa. Bago kami umalis ng ospital ay napagpasyahan muna namin ni Mara na daanan si Baby Tanya. "Baby Tanya, mommy's here. Pwede na daw akong mag checkout sabi ng doktor. Pero hindi ka namin maisasama dahil kailangan mo pa daw na manatili dito para magpalakas." Umiiyak ito habang kinakausap ang anak namin. Gusto kong lapitan si Mara at yakapin ngunit hindi ko magawa. Matapos ang naging sagutan namin nila James ay hindi na akong muling kinibo ni Mara. Wala ako halos na makitang emosyon sa kanya.
"Pero hindi totoo yan! Mahal ko siya kahit noon pa. Matagal ko na siyang mahal at mas lalong tumitindi araw araw!" Pagdedepensa ko."Oo nga pero alam ba niya?" She said and smirked.Natahimik ako.Bahagyang kumunot ang noo. Tinapik ako sa balikat ni Manang at nagpatuloy na ito sa paghahanda para sa hapunan.Tahimik akong pumunta sa may hardin para mag-isip.Am I that insensitive?Hindi ko naisip lahat ng sinabi ni Manang dahil para sa akin ay wala ng halaga ang noon kundi ang ngayon.Ngayon ay mahal niya ako at sinabi ko sa kanya na mahal ko siya. Iyon lang ang mahalaga at wala ng iba.Ngunit ngayon ay nakita ko ang kahalagahan noon.Dahil ngayon parang hindi sapat iyon. May takot sa puso ko na baka sa pagbabalik ng kuya ko ay siyang pagbabalik din
Sa nangyari sa amin ng anak ko tingin mo mamahalin pa kita?Sa nangyari sa amin ng anak ko tingin mo mamahalin pa kita?Sa nangyari sa amin ng anak ko tingin mo mamahalin pa kita?Parang sirang plaka na nagpapaulit ulit sa akin isip ang sinabi na iyon ni Mara.Sobrang sakit ng mga sinabi nito.Gusto kong mag-isip, makalimutan ang sakit ng nararamdaman ko.Nagpasya akong umalis ng bahay.Hindi ako umiinom pero hindi ko alam kung ano ang nagtulak sa akin para pumunta sa isang bar.Hindi ako madalas magpunta sa mga ganitong lugar bukod sa maingay at mausok ay hindi naman ako umiinom.Nagpupunta lamang ako rito pag kailangan sa makihalubilo para sa negosyo.Agad akong pumunta sa may bartender at umorder ng inumin.
Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa utak ko at biglang lumabas sa bibig ko ang mga salitang iyon.I didn't mean it.But my anger overpowers me.Hindi ko matanggap ang nangyari sa anak ko. Pakiramdam ko ay nabigo kaming alagaan siya.At inaamin ko kay Maru ko ibinuhos ang lahat ng sisi. Pero alam ko rin naman na walang may gusto sa nangyari.Ngunit hindi ko pa rin mapigilan na magalit. Lalo na't andito ako sa bahay at nasa ospital pa din ang anak ko hanggang ngayon.I'm sorry Maru kung sayo ko binubuhos ang lahat ng galit at frustration ko.Narinig ko ang pag alis ng sasakyan kaya naman napatingin ako sa binata.Maru went out.Ayoko mang isipin ngunit malakas ang kutob ko na kay Jana siya pupunta.Saan pa ba siya
6 years later..."Ms. Mara narito na po si Ms. Jessica." Sabi ng sekretarya ko sa intercom."Sige papasukin mo."Nang makapasok ito ay agad ko naman siyang giniya sa may sofa.Isa-isa nitong nilabas ang kanya mga port folio.Doon nakalagay ang mga concept na pwedeng pagpilian para sa ika-pitong kaarawan ni Tanya.Napili ko ang beauty and the beast concept.Kakapalabas lang kasi nito sa sinehan kaya ito ang kasalukuyang gusto ni Tanya.Matapos iyon ay sunod namang dumating ang mga gagawa ng costume para sa theme ng napili ko.Ito ang ika-pitong kaarawan ni Tanya kay talagang pinaghandaan namin.Maya-maya lang ay tumunog muli ang akin
"Alex... no... you don't need to do that." Pagsusumamo ko rito."Just trust me okay?"Tinitigan ko ito at ng makita kong seryoso siya ay napatango na lang ako."I trust you.""So game!" Tili ni Jana.Napakunot ang noo ko. "Anong game?"She rolled her eyes. "Game sa pagpapabagsak sa Jana na yun!"Naguluhan ako sa sinabi nito. "Anong pinagsasabi mo Yelle? Are you on drugs?"Sinamaan ako ng tingin nito. "Kahit ipatest mo ako ngayon negative ako sa drugs! Ayoko ngang kalabanin si President Duterte!""E kung anu-ano kasing sinasabi mo!" Irap ko rito."Yelle walang alam si Mara kaya hindi ka talaga niya maiintindihan." Inis na sabi ni Alex."Wait? Anong hindi ko ala
Nang makalabas ako ng ospital ay agad akong nagpara ng taxi at pinadiretso ito sa bahay.Habang nasa byahe ay tinawagan ko naman si Yelle."Bes!" Sagot nito."Pakiuwi si Manang at Baby Tanya sa bahay."Yun lang at binaba ko na ang phone.Kailangan kong kumalma dahil naramdaman ko talaga ang pagtaas ng dugo ko dahil sa babaeng yun.The nerve of that girl.Pagdating ko ng bahay, ilang minuto lang ay nakarating na din sila Yelle.Nanlaki ang mata ko ng makita ko ang parents namin ni Maru na kasunod nila Yelle."Mom, Dad!" Gulat kong tawag sa mga ito."What was that young lady?" Seryosong sabi ni Dad.Lahat sila ay nakatingin sa akin at naghihintay ng sagot."Stop calling me that Dad, matanda na ko, may baby na nga ako oh." Pabiro kong sab
Nanginginig na humakbang ako papasok ng ospital.Nasa America ako ng malaman ko ang balita na naaksidente ang asawa ko.Nang malaman ko yun ay agad akong nagpabook ng flight pabalik ng Pilipinas.Hindi ko pa alam ang buong nangyari dahil nagmadali agad akong makabalik ng bansa.Dumiretso agad ako kung saan naka confine ang asawa ko.Pagkalapag na pagkalapag ng eroplano ay agad kong tinawagan si Yelle.She told me that Maru is stable now.Muntik ng maging delikado ang buhay nito dahil sa pag alis ng seatbelt nito.Nang makarating na ako sa kwarto ni Maru ay halos nanghina ang tuhod ko ng makita ko ang itsura ng asawa ko.Nanginginig na lumapit ako rito.Agad akong sinalubong ng yakap ng mommy ni Andrew.Naroon ang parents naming dalawa. Maging ang dalawang
I was left dumbfounded.I didn't expect that coming.All this time may kinikimkim pala itong sama ng loob sa akin.Inaamin ko naman na masyado kong nahusgahan si Alex.Well, you can't blame me. Except for the fact that she tried to steal my wife, she also hurt Jana. However, I know that it's not his fault that he fell for my wife.When you started to fell for her, it will very hard for you to get up, and all you can do is wait for her to fell for you too.I went home alone.Agad akong dumiretso sa kwarto naming mag asawa pero hindi ko siya nakita roon.Sunod kong pinuntahan ang kwarto ni baby Tanya.Isang lugar lang naman ang maari niyang puntahan bukod
From: JanaHi Andrew! Can we talk?Nangunot ang noo ko ng mabasa ko ang text ni Jana sa akin.To: JanaWhy?Ilang sandali lang ay nakatanggap na ako ng reply mula rito.From: JanaMay sasabihin lang ako sayong importante. You are the only person that I can count on.Nagtataka man ay pumayag na ako rito.To: JanaOkay.Matapos noon ay agad kong tinawagan si Mara para mag paalam."Yes hon may kailangan ka?" Bungad ni Mara."Ahm hon, Jana texted me." Panimula ko."And?" Tanging sagot nito.Napabuntong hininga ako.“She wants to talk to me. It seems so important that's why I said yes. Will that be okay with you?” Kinakabahan kong tanong.
Naging abala ako nitong mga nakaraang buwan dahil simula ng opisyal na pagsasama ng kumpanya namin nila Maru ay siya ring simula ng pag upo ko bilang bise presidente ng kumpanya.They want me to be in that position than be the head of sales and marketing because my parents want me to take over the company as soon as possible.Ngunit kahit abala kami ni Maru sa kanya kanyang trabaho ay hindi namin hinahayaang mapabayaan ang aming relasyon bilang mag asawa at magulang kay Tanya.In a few months, our daughter will be celebrating her first birthday.Kaya bago sumapit ang kaarawan nito ay kailangang matapos ang mga trabaho namin dahil nagbabalak kaming pamilya na pumuntang Korea para magbakasyon at icelebrate ang kaarawan ng aming anak."Don't work too hard wife." Bulong ni Mara.&
Nang makababa kami ng eroplano ay nakatanggap kami ng text mula kay Mommy.From: MomIha sa mansion ng mga Ottave na kayo dumiretsong mag asawa. Nandito kami ngayon ng dad mo dahil gusto ding makasama ng mga in-laws mo si baby Tanya."Sinong nagtext?" Tanong ni Maru."Si mommy. Pinapadiretso na tayo sa mansion niyo dahil andun daw sila ngayon."Kumunot ang noo nito. "Anong meron?"Nagkibit balikat ako. "Gusto din daw makasama ng parents mo ang apo nila."Tumango lang ito at iginiya na ako patungo sa sasakyan."Andun din ba si Kuya?" Tanong nito habang nagmamaneho."I don't know. Hindi nasabi nila mommy e. Why?""Wala lang, natanong ko lang.""Wala ba talaga?" Pang aasar ko dito."Tss. Ma-out of place na naman kasi ako sigurado sa inyong dalawa."
"Mom kayo na pong bahala muna kay Baby Tanya huh?" Nahihiyang sabi ko."Akong bahala dito sa apo ko! Basta mag enjoy kayong mag asawa sa trip niyong dalawa. I'm expecting a grandson pagbalik niyo rito." Nanunuksong sabi ng aking ina.I felt my cheeks blushed.Si mommy talaga!Birthday kasi ni Maru bukas. I ask him what gift he wants to receive from me, and he said that he wants to spend time alone with me.At aaminin ko kinilig talaga ako doon.Maru never failed to make me feel special.Ngayon ay unti-unti ng nawawala ang mga insecurities and fear ko kay Jana.Aminin ko man o hindi, I see her as a competition at alam ko na sa labanang ito ako ang dehado dahil siya ang unang