Pagkaalis ni Leon ay nanghihina akong napaupo sa sofa. The banquet is fun but it didn't end well with us.
Dahil sa mga nalaman ko kay Leon ay talagang natatakot na akong umamin kay Jacob pero mas natatakot ako kapag pinatagal ko pa ang paglilihim sa kanya. Kaya kahit na walang kasiguraduhan kong ano ang magiging kalalabasan ng pag-amin ko sa kanya bukas ay mgtatapat na talaga ako, hindi na ulit ako aatras.
Sana, pagkatapos ng aming pag-uusap ay mananatili pa rin ang aming pagkakaibigan.
Hindi ko na nagawa pang hintayin si Jacob dahil paniguradong matatagalan pa siya sa palasyo. Kanina pa ako inaantok kaya nagpasya na akong matulog.
I lay on the bed and closed my eyes. Sana magiging maganda ang mga pangyayari bukas.
****
Napabaringkwas ako ng bangon nang makarinig ako ng mga malalakas na lagabog mula sa labas. Bumangon ako at tiningnan ang oras. Alas otso na ng umaga.Naulit pa ang mga kalabog kaya nagpasya na akong
"She is your what?!" malakas na sigaw ni Jacob."She is my sister!" I shouted back while crying.I already expected this but it's still painful and hard to accept. Ang hirap tingnan ang pagkamuhi sa kanyang mata habang nag-aapoy siyang nakatingin sa akin.Lalo niya akong idiniin sa puno na sanhi ng mahina nitong pagkayanig at nagsihulugan ang mga tuyong dahon nito sa lupa.Ang kabayo ay napapatalon na sa gulat dahil sa aming mga sigawan.Pati si Sebastian na nakaantabay sa isang tabi ay nagulat din sa aking sinabi.Jacob glared at me dangerously. "Then you came here for what? To ridicule me? To laugh and make fun of me because of my sufferings?! You came to see the useless man that your sister dumped in the garbage can?! Huh?! Is that it?!""No! Hindi ganun ang intensiyon ko! Please Jacob! Maniwala ka!"Pero kahit na anong pagmamakaawa ang gawin ko kay Jacob ay parang wala na siyang naririnig, hindi na niya ako naririnig.
Napapikit ako nang malakas niyang sinuntok ang pader na malapit sa aking ulunan.He looked at me and growled. "Tell me the name of the bastard who hurt you.""W-Wala nga."Sinubukan ko siyang itulak palayo pero hindi man lang siya natinag.He gently touched my neck and pinned me down on the wall.Huminga siya ng malalim habang pilit na pinapakalma ang kanyang sarili."If you don't want to tell it then fine." Marahas siyang bumuga ng hangin at tinitigan ang aking mga balikat. Merong dumaan na galit sa kanyang mga mata pero kagyat ding iyong nawala."Masakit ba?" nag-aalala niyang tanong.Hindi ko siya sinagot at pinagmasdan ko lang siya. Naguguluhan ako. Hindi ko siya maintindihan. Sa dami ng mga personalidad na pinapakita niya ay hindi ko matukoy kung alin doon ang totoo.On our first encounter, he looks cold and cocky. Yesterday, he is acting like the biggest jerk and now, he's way more creepier.Bakit siya nag-a
"She is not your mate. So why are you having that kind of connection to her? Hindi ka na dapat nakikialam pa sa problema nila."I growled loudly. Inihagis ko siya sa pader. Nawasak ito at sumulpot siya sa kabilang panig ng kwarto.Wala akong inaksayang oras at sinundan siya sa kabilang silid. Marahas kong hinablot ang kanyang damit at sinuntok siya sa kanyang mukha.Nagdidilim ang paningin ko. Gusto kong pumatay ng tao.Mahigpit kong sinakal si Liam pero hindi man lang siya nagtangkang lumaban."I've told you before! Ilang beses ko bang sinabi sa iyo na mahal ko siya simula pa noon! Bata pa lang siya, bata pa lang ako ay siya na ang gusto ko! Na sa puso ko ay siya na ang nakatakda para sa akin at hindi yang p*tanginang itinadhana ng diyosa ng buwan! Naiintindihan mo ba ako Liam? Kailangan ba na ulit-ulitin ko sa iyo na sabihin ang tungkol sa bagay na ito upang maintindihan mo?!"Mabilis ang pintig ng puso ko at hindi na mapakali ang mga kama
Lauren's POV..As I opened my eyes, I found myself lying in a big and wide black bed. Napalingkwas ako ng bangon at nahihilong inilibot ang paningin sa kwartong kinalalagyan ko.Mula sa design nito at mga kagamitan, alam ko na kung kaninong kwarto ito. Hindi ako pwedeng magkamali dahil humahalimuyak ang pamilyar na amoy na ito sa aking ilong, amoy na amoy ng ilong ko amoy ng Alpha saang mang sulok ng kwartong ito.Damn. What am I doing in his room?Ang natatandaan ko ay nawalan ako ng malay tapos paggising ko ay nandito na ako sa kwarto niya. Ibig bang sabihin ay siya ang nagdala sa akin dito? Sa sarili niyang kwarto mismo?Bigla akong nakaramdam ng kakaibang pakiramdam sa aking dibdib. Pakiramdam na hindi ko mapangalanan kung ano dahil banyaga ito sa akin.Ano ba kasi iyong naamoy kong iyon kanina?Dumako ang tingin ko sa glass shelves kung saan nakahilera ang iba't ibang klase ng mga mamahalin na mga relong pambisig.So he's
Tahimik kong sinundan si Dean palabas ng palasyo habang sinusuot ko ang bigay niyang coat. Hindi ko alam kung kanya ba ito dahil kasyang-kasya sa akin. Siguro ay pinagliitan na niya ang isang ito.Bawat madaanan niyang mga tagapagsilbi at kawal dito sa palasyo ay yumuyukod at binabati siya ng buong respeto.Pagdating namin sa labas ay namataan ko si Liam sa ibaba at hinahanda ang dalawang kabayo.Nang makalapit kami sa kanya ay binati ko siya. Nagtaka pa ako dahil may mga galos siya sa kanyang mukha. Hindi na lang ako nag-usisa pa dahil hindi naman kami ganun kaclose."Are you sure you're gonna ride horse?" tanong ni Liam kay Dean na sinisipat ang dalawang kabayo."Yeah. I don't feel like riding in a car," sagot naman niya.Bumaling so Liam sa akin." What about you Lauren? Alam mo ba kung paano sumakay sa kabayo?"Tinanguan ko siya. "Ever since I was a kid.""Oh. Okay. Here," inabot niya sa akin ang tali ng isang kabayo.
What? Tama ba ang narinig ko? Ang isang Alpha na katulad niya ay basta na lang iniwan? Sabagay, hindi naman kasi lahat ng mga babae ay nakukuha sa mga katangian na meron siya.Natagpuan ko ang aking sarili na naaaliw sa mga nalalaman kay Liam tungkol sa Alpha kaya nagtanong pa ako."Ilang taon ba siya nung iniwan siya?"Natawa si Liam dahil sa tanong kong iyon. "I'm not sure though. Maybe 15?"15? Hindi ba ay masyado pang bata ang edad na iyon upang magmahal?"Yung babae, kilala mo ba? Taga Magnuth ba siya?"Napansin ko na bahagyang natigilan si Liam. Bigla rin siyang naging alerto at bahagyang umiwas."I-I don't know. He didn't gave enough details about her.""Even her name?" nakataas kilay kong tanong."Yes. Even her name," he confirmed.Duda ako dun. Magkaibigan sila pero hindi man lang sinabi ang pangalan ng babae sa kanya? I know men. Mas matindi pa silang magtsismisan pag ang babaeng gusto nila ang kanilang
Tumaas ang kilay ni Dean na parang hindi naniniwala. "Are you sure?Tumaas din ang kilay ko. "Gusto mong bawiin ko?"Umikot ang kanyang mga mata."Matanong ko lang. Bakit kailangan pa nilang magsanay ng close combat? Hindi ba ay mas malakas kayo pag nasa wolf form kayo?" tanong ko.Yun kasi ang pagkakaalam ko. Lobo sila kaya malamang na mas malakas ang anyong lobo nila kaysa sa tao."You have a point but that's not the case in the upcoming battle.""What do you mean?" I asked wondering."The South District are fighters. Kahit hindi sila magpalit ng anyo ay kayang-kaya nilang makipagsabayan sa mga nag-anyong lobo na. They are trained to fight two wolves at a time in their human form. Dehado kami pag nangyari iyon. When we shift in to our wolf's, that's our great advantage. But since we're up against the South District, that's our great disadvantage.""Is it because of your wolf's size?" hula ko.Tumango siya. "Yeah. Bigge
Kanina ay natutuwa ako dahil makakalibre na naman ako ng pagkain sa gabing ito, pero sa ngayon, mukhang hindi na pwede pang pumasok ang pagkain sa aking sikmura dahil sa eksena na nasa aking harapan.Paano ba naman kasi ay halos lahat ng mga kalalakihan na aking mga kasama ay may mga kandu-kandung na mga babae, mapaguro man o mga estudyante. Ang mga iilan na babaeng kasama ko dito ay nagsilipat na ng pwesto dito sa banda ko.Si Liam at Dean lang ang wala. Sino ba naman kasi ang lalapit kay Liam kung nandiyan si Larian na bantay sarado sa kanya? Nagkasya na lang si Liam sa panunuod sa mga kababaihan na nagkakatuwaan at lumalangoy sa tubig.Wala ring naglakas loob na lumapit kay Dean, dahil bukod sa siya ang Alpha ay babahag agad ang buntot ng sino mang magtangkang lumapit sa kanya dahil sa madilim niyang mukha. Hindi naman siya mukhang galit, wala lang siguro sa mood at halatang badtripNagkamali ako sa iniisip ko sa kanya. Ang akala ko noon ay mahilig siy
The aftermath scent of rain lingers in my nose as I drove the Wrangle full of goods from the market. I was covered with thick clothes from head to toe to avoid the freezing temperature but it's not enough that some spike of chills still enter between my skin pores.This is the coldest time of this season where you really need a tons of clothing before going out or even inside your house. The temperature drops incoherently than last year.Ngumiti ako nang may bumati sa akin sa gilid ng daan. Bumuka ang bibig ko upang batiin din ito at nakita ko pa kung paano lumabas ang usok galing sa bibig ko sa sobrang lamig, kulang na lang talaga ay magyelo ang paligid.Palapit na ako sa palasyo nang mapansin ko si Zeke na nakatayo sa bukana ng pintuan at kunot na kunot ang noo habang diretso na nakatingin sa akin.Hindi pa ako nakakababa ng sasakyan nang magsimula na siyang putaktihin ako ng mga tanong.Huminga ako ng malalim. "Zeke—""Lauren naman. Ilang beses ko bang dapat sabihin sa iyo na magpa
Hindi ko alam kung ilang oras na ang nakakalipas simula nang magsimula ang matinding lababanan sa pagitan ng mga Vaughan laban sa mga malalakas na Alpha sa Timog at Kanluran na Distrito.At kahit na sabihin pa na malalakas ang mga Vaughan, hindi pa rin maipagkakaila ang katotohanan na iba talaga ang lakas ng isang Alpha, kaya nga nilang makipagsabayan sa mga ito pero kita ko sa kanilang mga mata kung paano sila nahihirapan na talunin ang mga ito.Bukod pa doon ay sobrang dami ng mga kalaban na nakapalibot sa amin at nahihirapan din ako na bantayan ang bawat likod ng lahat. Pero hindi ako pwedeng manghina sa mga oras na ito. Nandito sila upang tulungan kami sa laban na ito na wala naman silang kinalaman. Kaya hangga't may lakas pa akong natitira, hinding-hindi ako papayag na may mangyaring masama sa kanila, hindi iyon kakayanin ng aking konsensya.While fighting, my eyes quickly diverted to where Christy is fighting. She's busy fighting to an Alpha and all her focus and attention is on
"They are so cool!" hindi na rin napigilan na bulalas nitong mga kasamahan ko habang pinapanuod sila Tyrone sa kanilang mga kalokohan na pinaggagagawa."Ikaw ang tumawag sa kanila dito diba Ate Lauren?" baling ni Ivee sa akin. "Paano yun nangyari? Bakit mo sila nagawang papuntahin dito?" sunod-sunod niyang tanong sa akin.Lahat ng kanilang mga mata ay nabaling sa akin. Punong-puno iyon ng mga katanungan at hindi ko alam kung saan uumpisahan ang pagkukwento sa kanila."Charrggggee!!"Nabaling ang lahat ng atensyon namin sa sigaw na iyon.It's Alpha Wilson together with other Alphas from West District.At mula sa border naman ay ang sangkaterbang mga lobo galing sa Timog na Distrito."How.. How come that they still have that number?!" bulalas ng mga kasama ko.Pati ako ay nabigla. Ang dami nang nalagas sa kanila mula pa kanina pero sa bilang ng mga sumusugod ngayon ay parang wala man lang nabawas sa pwersa nila.If they're
"Hindi niyo pwedeng kunin sa akin si Da Silva! He is mine! You can't take him away you bastards!" malakas na sigaw ni Alpha Wilson na parang nababaliw na."Go now Dalton," ani Falcon sa kapatid at humanda na sa pakikipaglaban."Noooo! Putangina niyo! Ibigay niyo siya sa akin!" nanlalaki ang mga mata niyang sigaw nang makitang pumapasok na si Dalton sa portal kasama si Dean. Alpha Wilson's face is disoriented, kulang na lang ay magwala siya sa matinding inis at galit.Sa mabilis na galaw ay natawid niya ang distansya sa kinaroroonan nila Falcon.Lahat ng mga tauhan niya ay napawi at nagtilamsikan nang nadaanan niya. Galit na galit any mukha niya na parang inagawan ng sobrang importanteng laruan."Akin siyaaaaa!"Bago pa niya malapitan si Dalton at mahawakan ay biglang sumulpot si Tyrone sa harapan niya. Tyrone grabs Alpha Wilson's neck and slam him forcefully on the ground.Tyrone's face is serious and dark as his golden eyes are looki
Biglang akong napaiyak. Sa sobrang saya at galak na nararamdaman ko ay umiyak na ako na parang bata. I can't contain my tears. I can't contain my emotions.Akala ko ay hindi na sila darating pa, at kung dumating man sila ay baka nahuli na ang lahat.But thank goodness, they came in time, they made it out here before I lost everything.Malakas na humalakhak si Tyrone saka ako pinatayo at niyakap habang umiiyak ako."Hahaha! Para kang bata. Ganun ka ba kasaya na makita ulit ako?" tumatawa niyang wika habang hinahaplos ang buhok ko.Hindi ako sumagot at umiyak lang sa balikat niya. Hindi ko alam kung paano ako magpapasalamat dahil sa pagdating nila."Uwaahh! Ate Lauren!" atungal din ni Enzo saka yumakap sa likod ko."Akala ko kung ano na ang nangyari sa iyo! Buti na lang at dumating ako! Hindi kita papabayaan na masaktan ulit!" iyak niya habang nakayakap din sa akin.Hindi ko mapigilan ang hindi mapangiti sa sinabi niya. Enz
I closed my eyes. They say that the world is cruel without realizing that it's us, the people are the one who is cruel.The greediness for power, not being satisfied of what you have, wanting more even though you already have enough, jealousy and envy, those are the reason why this world is full of violence and non-stop killing.If we only learn to be contented, if we appreciate the blessings and the things that we have, then the world Peace is not imposible to achieve.Hinablot ni Alpha Wilson ang buhok ni Dean saka pinaluhod sa lupa. Itinapat nito ang espada sa leeg ni Dean.Umapaw palabas ang mga mga luha ko habang pinagmamasdan ang nakapikit na mukha ni Dean.Para akong mamamatay sa matinding sakit na nararamdaman sa mga oras na ito. Bakit kailangang niyang mapunta sa kalagayan na yan?Hindi ko na napigilan ang aking nararamdaman at napasigaw na ako habang umiiyak ng malakas. Wala na akong pakialam kung pinagtatawanan nila ako dahil sa n
Tahimik kong pinanuod ang pag-alis nilang lahat. Akala ko ay sama-sama kaming pabalik sa palasyo pero heto na naman at naiwan ulit ako. Pera ayos lang. Ang importante ay makaalis sila dito.Kung totoo man ang sinabi ni Reid sa kanila ay hindi ko na kailangan pang alalahanin ang kaligtasan ko. Hindi ko nga lang alam kung ano ba ang kailangan niya sa akin at pilit niya akong kinukuha.Nang dumaan sa amin ang sangkaterba nilang mga kasamahan ay tumigil si Levis at sinapak si Reid sa braso."Hindi ko alam kung kanino ka ba talaga kakampi," aniya saka umiling pa na parang dismayado kay Reid."Alam mo kung ano ang sagot ko diyan," bale wala naman na sagot ni Reid.Hindi na muling nagsalita si Levis at pumunta sa harap ko. Hinawakan niya ang baba ko at tinitigan ako.His eyes glint mischievously."Man, who would thought that you have a Vaughan blood," aniya habang pinagmamasdan akong mabuti."How did you know?" tanong ni Reid.
Jacob's POVSome of us change to their wolf form while the others like me stayed in our human form.Damien, the remaining Captains of 10th Division and some suicidal men have joined us to save the Alpha.Karamihan sa mga hindi sumama ay ang mga pamilyado na gusto pang makita ang mga mahal nila sa buhay sa huling pagkakataon. Habang ang iba naman na sumama sa amin ay iyong mga tulad naming nakahanda na upang ialay ang mga buhay.All of us here has nothing to loose anymore.Kung hindi ako nagkakamali ay halos nasa singkwenta ang aming mga bilang.Fifty brave souls. If we get lucky, that's enough number to save the Alpha. We can still take him before the enemies from South will arrive here."Don't make any unnecessary actions! Our top priority is to rescue the Alpha and Lauren!" imporma ni Liam na siyang nangunguna sa amin.Hindi na namin naabutan pa si Leon dahil sa nangyaring pakikipag-usap namin sa mga nanggaling sa border kani
My vision started to get glitchy as I watched the terrifying scene in the midair.Leon...Mukhang hindi pa nakuntento ang lalaki sa ginawa kay Leon at lalo pang idiniin ang kanyang kamay sa sikmura ni Leon, kulang na lang ay ipasok na nito ang kanyang braso doon.Bumulwak ang masaganang dugo palabas sa bibig ni Leon nang lumusot palabas ang kamay ng lalaki sa kanyang katawan.Hinugot ng lalaki ang kanyang duguang kamay kasabay nun ang pagbagsak ni Leon sa lupa.My body started to tremble uncontrollably. Pakiramdam ko ay tumaas ang lahat ng dugo ko sa aking ulo dahil sa kahindik hindik na pangyayari."LEOONNN!!" I shouted in horror and fear.Masaganang bumuhos ang luha ko. Sunod-sunod ito at hindi ko alam kung paano ito patitigilin.Dahil sa nangyaring iyon ay natigagal ang lahat. Si Reid ay mukhang nabigla rin samantalang ang mga lobong tumatakbo ay biglang tumigil at pinanuod ang nangyari.Mahinahon na bumaba at tumapak