Hindi ko na pa binigyan ng pagkakataon si Koko na makapagsalita at mabilis na bumalik sa aking kwarto upang magpalit ng damit. Ayaw kong pigilan niya ako dahil kahit anong gawin niya ay hindi na magbabago ang isip ko.
Singbilis ng kidlat ang mga galaw ko habang nagbibihis. I wear a tight and stretchable jeans and a black racer back. Hinablot ko ang boots ko at isinuot. Kumuha ako ng belt bag ay inilagay doon ang mga bagay na sa tingin ko ay magagamit ko doon.
Bago ako umalis ay hinablot ko ang baril ko. Habang pababa ako ay isinusuot ko ang aking jacket.
"Miss Lauren? Bakit po ganyan ang ayos niyo? Saan po kayo pupunta?" tanong ng isang katulong nang nasalubong niya ako sa kusina.
"May pupuntahan lang ako saglit. Pakisabi Kay Dad na babalik din agad ako," wika ko at nilampasan siya.
"Pero Miss—"
Isinara ko na ang pintuan sa likod ng kusina at dumiretso kung nasaan sina Koko.
"Koko, asan na yung kabayong pinapakuha ko—"
Sumakay na ako sa likod ni Caleb at iniwan na namin ang kanyang mga kasama upang tulungan ang mga mamamayan sa pakikipaglaban.May tumabi kay Caleb na isang lalaki sa pagtakbo. Sinulyapan niya ako at nagpakilalang kaibigan siya ni Caleb at ang susunod na magiging Beta pag uupo na si Caleb bilang Alpha."Since the plan has leaked, we don't expect any attack like that," aniya."Pero meron kaming namataan kanina na mga dumaan sa malapit sa border namin," kausap ko sa kanya."That's only natural. Sa posisyon ng mga pag-atake nila ay napapalibutan na nila tayo. Sa ngayon ay inaatake nila ng sabay ang limang pack. Kaya kahit na gustuhin man namin na magpadala ng mas maraming mga tauhan dito upang tumulong ay hindi maaari. We also need to let our men stay there and defend our pack," paliwanag niya.I clenched my fist. We thought that we are ready. Sobrang pulido na ang lahat. Sino ba kasi ang traydor na naglabas ng aming plano? Kalaban ba ito o gusto lang
"Sa tingin niyo ba ay mga bata pa kayo?! Nagkakagulo na nga sa bayan pero nagkakagulo pa dito? Why don't you save your energy to fight the enemy?! Don't waste your strength for this useless brawl!" singhal niya sa dalawa na agad na natahimik at nagyuko ng ulo."We are in the middle of a battle! I hope you will cooperate and not fight with one another!"Taas baba ang dibdib ni Liam habang matalim na nakatingin sa dalawa na parang mga maamong tupa. Everything about Liam is messy. Meron din siyang mumunting galos sa kanyang braso.Walang tigil na sermon ang inabot ng dalawa sa kanya. Nakakatakot si Liam at kulang na lang talaga na bugbugin niya sina Zeke at Brandon. Hindi ko siya masisisi. Nagkakagulo ang lahat kaya malamang na madami siyang inaasikaso tapos ito pa ang madadatnan niya dito, mga matatanda na nag-aaway na parang mga bata.Natigil lang si Liam sa kakasermon nang merong mga dumating na grupo ng mga lobo na pinapangunahan ni Jacob.Agad na
Sebastian chuckled at my side with my phrase."So sassy," aniya na nginitian ko lang.Well that's just for encouragement, to boost their confidence and to shake their nervousness."Kung ganun ay mauuna na ako Lauren. Let's see each other again when this battle ends," ngiti niya.Tumango ako. "Mag-iingat ka Sebastian," wika ko.Nang makaalis siya ay iginala ko ang paningin sa paligid.Nakatambak sa isang tabi ang mga kahon na naglalaman ng mga baril na gagamitin nila. Kumuha na rin ako ng isang sniper type gun at napanisin kong ganun lahat ang mga klase ng mga baril na nandito, para hindi masyadong makakuha ng atensyon at para hindi lalong makagulo ang ingay nito.Matatalas na nilalang ang mga lobo. Isang putok lang ng baril sa mga kasamahan nila ay tiyak na malalaman na nila kung saan ang lokasyon namin. We just need to aim as much as we can to lessen their forces.Patuloy pa rin sa paglikas ang lahat sa mga pasyente na nasa infirmary
Akala ko ay hawak na namin ang laban ngunit mukhang nagkamali ako ng lobong kinalaban.The drum started to roll again."Second Squadron up!~" sigaw ng isa sa mga lalaki na nasa itaas ng mga barko habang patuloy na tumatambol ang mga drums.Muling bumukas ang pintuan sa mga barko at sunod-sunod na lumabas ulit ang mga lobo at meron pang nakasakay sa likod ng mga ito na may hawak na mga malalaking sibat at palakol."Hurry up! Load your guns!" sigaw ko habang nagmamadaling inayos ang mga bala sa aking baril.Gaano ba sila kadami at parang hindi sila maubos-ubos? Ilan pa ba ang mga lobong nasa loob ng kanilang mga barko? Ang ipinag-aalala ko pa ay mukhang hindi pa nila inilalabas ang kanilang mga alas."Kill everyone on your way and claim this land!" rinig kong sigaw ng lalaking nangunguna sa panibagong grupong lumulusob.I gritted my teeth. These greedy bastards.Matapos kong maayos ang aking baril ay muli ko itong ipinuwesto. Ngu
Liam's POV..Mabilis ang takbo ko papuntang palasyo at lahat ng mga nagtatangkang humarang sa aking daan ay walang pag-aalinlangan na tinatapos ko ang kanilang mga buhay.Wala akong dapat na aksayahin na oras. Naguguluhan ako. Hindi ko alam kung bakit kinuha ng mga kalaban si Lauren at kung ano ba ang kailangan nila sa kanya. Pero kahit ganun ay nagpapasalamat pa rin ako na bukod sa paralisadong katawan niya ay mukhang wala na siyang ibang pinsala pang tinamo mula sa kanila. Hindi ko nga lang alam kung ano ang gagawin nila sa kanya."Beta Liam!""Kamusta po ang bayan?""Ano na po ang nangyayari sa labanan?"Yun ang sunod-sunod na tanong ng kumpol ng mga mamamayan pagkatapak na pagkatapak ko sa palasyo, sinalubong nila agad ako at kulang na lang ay paghatian ako upang sagutin ang kanilang mga katanungan.Hindi ko sila pinansin at linagpasan lang sila habang mabibilis at malalaki ang mga hakbang. Wala akong panahon na sagutin ang lahat
Leon's POV.."You're bleeding bad!" ani Larian habang nagmamadaling pinunit ang laylayan ng kanyang damit saka mahigpit na ipinulupot sa aking brasong may malaking sugat.I hissed with the sudeen contraction of my muscles.This will took again many months to heal. I don't want to get wounds and cut but heck with it, kahit ilang taon pa ang gugugulin ko sa pagpapagaling ay wala akong pakialam, ang importante ay masamahan ko sila sa pagprotekta nitong bayan.Dad insisted to join the fight too but I didn't let him. Nag-away pa kami ng matindi dahil dun. Mabuti na lang at tinulungan ako ni Auntie Divina na kausapin siya. Mas maganda na nandun na lang siya sa palasyo at tulungan si Auntie sa paggamot ng mga sugatan naming mga kasamahan.Alam ko kung gaano siya kalakas, na malaki ang maitutulong niya sa amin dito pero hindi ako papayag na sumali siya dahil walang kasiguraduhan ang laban na ito. Kung meron mang mamamatay sa aming dalawa, ako dapat ang mau
Lauren's POV.......Wala akong magawa habang buhat-buhat nila ako. Ang ikinatakot ko pa ay nang ipasok nila ako sa loob ng isa sa mga barko na nasa pampang.Magtatawanan silang tatlo habang nagkwekwentuhan na para bang walang nangyayaring labanan. Malakas siguro ang kanilang mga kompyansa na mananalo sila sa laban na ito.At dahil nakabaliktad ako simula pa kanina ay nagsimula na akong nakaramdam ng pagkahilo."Sino yan?" rinig kong tanong ng isa sa mga nakasalubong na mga kasamahan nila."Ito? Wala ito. Deliver lang namin kay boss Reid," sagot ng lalaking may hawak sa akin."Ganun ba? Pagkatapos niyo yan ay pumunta kayong tatlo kay Levis. May ipapagawa raw siya sa inyo," anito saka tuluyan na kaming nilampasan.Nagpatuloy sila sa paglalakad hanggang sa napansin kong pumasok kami sa isang malaki at malawak na kwarto.Agad na inatake ng mabangong insenso ang aking ilong pagkapasok na pagkapasok namin sa loob."Boss, nandi
"D-Dean!" sigaw ko kahit na nananakit ang lalamunan ko."L-Lauren.." aniya sa mahinang boses.Why? Nalilito ako. Anong ginagawa niya dito? Akala ko ba ay nasa basement siya? At higit sa lahat, bakit ganun ang itsura niya kanina?"Lauren.." bigkas niya ulit sa pangalan ko habang sinusubukan niyang tumayo."Beat him more but don't kill him!"Namalisbis ang luha ko sa nakikitang tagpo. Hindi ko kayang makita siya sa ganitong nakakaawang sitwasyon. Halos hindi na siya makatayo at puno na ng dugo ang katawan niya sa mga sugat na natamo niya.Bakit hindi siya lumaban katulad ng ginawa niya kanina? He is the Alpha! He is damn strong! He should be protecting himself ngunit ano ba ang nangyayari sa kanya?Ang sakit pakinggan ang mga sigawan at tawanan nila habang pinagkakaisahan nilang lahat si Dean.I cursed aloud in my head.Why can't I still move my damn body?! Why can't I?I should be helping him!Useless! Usele
The aftermath scent of rain lingers in my nose as I drove the Wrangle full of goods from the market. I was covered with thick clothes from head to toe to avoid the freezing temperature but it's not enough that some spike of chills still enter between my skin pores.This is the coldest time of this season where you really need a tons of clothing before going out or even inside your house. The temperature drops incoherently than last year.Ngumiti ako nang may bumati sa akin sa gilid ng daan. Bumuka ang bibig ko upang batiin din ito at nakita ko pa kung paano lumabas ang usok galing sa bibig ko sa sobrang lamig, kulang na lang talaga ay magyelo ang paligid.Palapit na ako sa palasyo nang mapansin ko si Zeke na nakatayo sa bukana ng pintuan at kunot na kunot ang noo habang diretso na nakatingin sa akin.Hindi pa ako nakakababa ng sasakyan nang magsimula na siyang putaktihin ako ng mga tanong.Huminga ako ng malalim. "Zeke—""Lauren naman. Ilang beses ko bang dapat sabihin sa iyo na magpa
Hindi ko alam kung ilang oras na ang nakakalipas simula nang magsimula ang matinding lababanan sa pagitan ng mga Vaughan laban sa mga malalakas na Alpha sa Timog at Kanluran na Distrito.At kahit na sabihin pa na malalakas ang mga Vaughan, hindi pa rin maipagkakaila ang katotohanan na iba talaga ang lakas ng isang Alpha, kaya nga nilang makipagsabayan sa mga ito pero kita ko sa kanilang mga mata kung paano sila nahihirapan na talunin ang mga ito.Bukod pa doon ay sobrang dami ng mga kalaban na nakapalibot sa amin at nahihirapan din ako na bantayan ang bawat likod ng lahat. Pero hindi ako pwedeng manghina sa mga oras na ito. Nandito sila upang tulungan kami sa laban na ito na wala naman silang kinalaman. Kaya hangga't may lakas pa akong natitira, hinding-hindi ako papayag na may mangyaring masama sa kanila, hindi iyon kakayanin ng aking konsensya.While fighting, my eyes quickly diverted to where Christy is fighting. She's busy fighting to an Alpha and all her focus and attention is on
"They are so cool!" hindi na rin napigilan na bulalas nitong mga kasamahan ko habang pinapanuod sila Tyrone sa kanilang mga kalokohan na pinaggagagawa."Ikaw ang tumawag sa kanila dito diba Ate Lauren?" baling ni Ivee sa akin. "Paano yun nangyari? Bakit mo sila nagawang papuntahin dito?" sunod-sunod niyang tanong sa akin.Lahat ng kanilang mga mata ay nabaling sa akin. Punong-puno iyon ng mga katanungan at hindi ko alam kung saan uumpisahan ang pagkukwento sa kanila."Charrggggee!!"Nabaling ang lahat ng atensyon namin sa sigaw na iyon.It's Alpha Wilson together with other Alphas from West District.At mula sa border naman ay ang sangkaterbang mga lobo galing sa Timog na Distrito."How.. How come that they still have that number?!" bulalas ng mga kasama ko.Pati ako ay nabigla. Ang dami nang nalagas sa kanila mula pa kanina pero sa bilang ng mga sumusugod ngayon ay parang wala man lang nabawas sa pwersa nila.If they're
"Hindi niyo pwedeng kunin sa akin si Da Silva! He is mine! You can't take him away you bastards!" malakas na sigaw ni Alpha Wilson na parang nababaliw na."Go now Dalton," ani Falcon sa kapatid at humanda na sa pakikipaglaban."Noooo! Putangina niyo! Ibigay niyo siya sa akin!" nanlalaki ang mga mata niyang sigaw nang makitang pumapasok na si Dalton sa portal kasama si Dean. Alpha Wilson's face is disoriented, kulang na lang ay magwala siya sa matinding inis at galit.Sa mabilis na galaw ay natawid niya ang distansya sa kinaroroonan nila Falcon.Lahat ng mga tauhan niya ay napawi at nagtilamsikan nang nadaanan niya. Galit na galit any mukha niya na parang inagawan ng sobrang importanteng laruan."Akin siyaaaaa!"Bago pa niya malapitan si Dalton at mahawakan ay biglang sumulpot si Tyrone sa harapan niya. Tyrone grabs Alpha Wilson's neck and slam him forcefully on the ground.Tyrone's face is serious and dark as his golden eyes are looki
Biglang akong napaiyak. Sa sobrang saya at galak na nararamdaman ko ay umiyak na ako na parang bata. I can't contain my tears. I can't contain my emotions.Akala ko ay hindi na sila darating pa, at kung dumating man sila ay baka nahuli na ang lahat.But thank goodness, they came in time, they made it out here before I lost everything.Malakas na humalakhak si Tyrone saka ako pinatayo at niyakap habang umiiyak ako."Hahaha! Para kang bata. Ganun ka ba kasaya na makita ulit ako?" tumatawa niyang wika habang hinahaplos ang buhok ko.Hindi ako sumagot at umiyak lang sa balikat niya. Hindi ko alam kung paano ako magpapasalamat dahil sa pagdating nila."Uwaahh! Ate Lauren!" atungal din ni Enzo saka yumakap sa likod ko."Akala ko kung ano na ang nangyari sa iyo! Buti na lang at dumating ako! Hindi kita papabayaan na masaktan ulit!" iyak niya habang nakayakap din sa akin.Hindi ko mapigilan ang hindi mapangiti sa sinabi niya. Enz
I closed my eyes. They say that the world is cruel without realizing that it's us, the people are the one who is cruel.The greediness for power, not being satisfied of what you have, wanting more even though you already have enough, jealousy and envy, those are the reason why this world is full of violence and non-stop killing.If we only learn to be contented, if we appreciate the blessings and the things that we have, then the world Peace is not imposible to achieve.Hinablot ni Alpha Wilson ang buhok ni Dean saka pinaluhod sa lupa. Itinapat nito ang espada sa leeg ni Dean.Umapaw palabas ang mga mga luha ko habang pinagmamasdan ang nakapikit na mukha ni Dean.Para akong mamamatay sa matinding sakit na nararamdaman sa mga oras na ito. Bakit kailangang niyang mapunta sa kalagayan na yan?Hindi ko na napigilan ang aking nararamdaman at napasigaw na ako habang umiiyak ng malakas. Wala na akong pakialam kung pinagtatawanan nila ako dahil sa n
Tahimik kong pinanuod ang pag-alis nilang lahat. Akala ko ay sama-sama kaming pabalik sa palasyo pero heto na naman at naiwan ulit ako. Pera ayos lang. Ang importante ay makaalis sila dito.Kung totoo man ang sinabi ni Reid sa kanila ay hindi ko na kailangan pang alalahanin ang kaligtasan ko. Hindi ko nga lang alam kung ano ba ang kailangan niya sa akin at pilit niya akong kinukuha.Nang dumaan sa amin ang sangkaterba nilang mga kasamahan ay tumigil si Levis at sinapak si Reid sa braso."Hindi ko alam kung kanino ka ba talaga kakampi," aniya saka umiling pa na parang dismayado kay Reid."Alam mo kung ano ang sagot ko diyan," bale wala naman na sagot ni Reid.Hindi na muling nagsalita si Levis at pumunta sa harap ko. Hinawakan niya ang baba ko at tinitigan ako.His eyes glint mischievously."Man, who would thought that you have a Vaughan blood," aniya habang pinagmamasdan akong mabuti."How did you know?" tanong ni Reid.
Jacob's POVSome of us change to their wolf form while the others like me stayed in our human form.Damien, the remaining Captains of 10th Division and some suicidal men have joined us to save the Alpha.Karamihan sa mga hindi sumama ay ang mga pamilyado na gusto pang makita ang mga mahal nila sa buhay sa huling pagkakataon. Habang ang iba naman na sumama sa amin ay iyong mga tulad naming nakahanda na upang ialay ang mga buhay.All of us here has nothing to loose anymore.Kung hindi ako nagkakamali ay halos nasa singkwenta ang aming mga bilang.Fifty brave souls. If we get lucky, that's enough number to save the Alpha. We can still take him before the enemies from South will arrive here."Don't make any unnecessary actions! Our top priority is to rescue the Alpha and Lauren!" imporma ni Liam na siyang nangunguna sa amin.Hindi na namin naabutan pa si Leon dahil sa nangyaring pakikipag-usap namin sa mga nanggaling sa border kani
My vision started to get glitchy as I watched the terrifying scene in the midair.Leon...Mukhang hindi pa nakuntento ang lalaki sa ginawa kay Leon at lalo pang idiniin ang kanyang kamay sa sikmura ni Leon, kulang na lang ay ipasok na nito ang kanyang braso doon.Bumulwak ang masaganang dugo palabas sa bibig ni Leon nang lumusot palabas ang kamay ng lalaki sa kanyang katawan.Hinugot ng lalaki ang kanyang duguang kamay kasabay nun ang pagbagsak ni Leon sa lupa.My body started to tremble uncontrollably. Pakiramdam ko ay tumaas ang lahat ng dugo ko sa aking ulo dahil sa kahindik hindik na pangyayari."LEOONNN!!" I shouted in horror and fear.Masaganang bumuhos ang luha ko. Sunod-sunod ito at hindi ko alam kung paano ito patitigilin.Dahil sa nangyaring iyon ay natigagal ang lahat. Si Reid ay mukhang nabigla rin samantalang ang mga lobong tumatakbo ay biglang tumigil at pinanuod ang nangyari.Mahinahon na bumaba at tumapak