"Ayos ka lang? Bakit parang nakakita ka ng multo?" nag-aalalang tanong ni Jacob.
Hindi ko na siya nasagot dahil lahat ng atensyon ko ay nasa lalaking lumabas ng sasakyan.
"Simon.." bulong ko sa sarili ko.
Bakit siya nandito? He is a hunter. Wala siya dapat dito dahil isa rin sila sa mga tumutuligsa sa mga taong lobo.
Ngunit ang ipinagtataka ko pa ay si Ismael na kasama niya. Walang duda na lobo ito base na rin sa kulay ng mga mata nito. Kaya bakit sila magkasama?
Akmang lalapitan ko na siya nang muling bumukas ang pintuan.
Parang bumagal ang pag-ikot ng mundo habang hinihintay namin na bumaba ang isa pang bisita. At nang tuluyan na itong makalabas ay literal na nanigas ako mula sa aking kinatatayuan.
Namawis ang mga kamay ko at biglang bumilis ang tibok ng aking puso habang nakatingin sa toang hindi ko inaasahan na dito pala sa Magnuth ko makikita.
Simon is here. Probably she would be here too.
Mariin kong ikinuyom ang a
Natahimik ang lahat na mga nandito at walang nangahas na nagsalita ni isa. Pero kahit ganun ay mahahalata sa kanilang mukha ang matinding hindi pagsang-ayon sa sinabi niya.Kahit ako ay hindi ko gusto ang desisyon niyang ito. Naiinis ako sa kanya. Ano bang iniisip niya at si Samantha pa ang kinuha niya? Akala ko ba ay ayaw niya dito? Ngunit sa nakikita ko ngayon ay taliwas lahat ng mga sinabi niya noon sa pinapakita niya ngayon.Nagpatuloy si Dean sa kanyang pagsasalita. "She will be one of the trainer starting tomorrow along with Simon. Sila na rin ang bahala sa mga baril na gagamitin sa pagsasanay.""Saan sila tutuloy kung ganun Alpha Dean? Meron na bang naihanda na tutuluyan nila?" tanong ng isang guro."They will stay in my place," kaswal niyang sagot.Lahat ay nabigla sa sinabi niya lalong-lalo na ako."Seryoso ba siya na patirahin ang babaeng yan sa palasyo? Baka kung ano pa ang gawin niya doon," rinig kong bulong ni Larian kay Amanda.
Habang nasa daan ako pauwi ay bigla akong nakarinig nang malakas na pagputok mula sa likod ng sasakyan, kasabay nun ang pagkawala ko ng kontrol sa manibela. Napamura ako habang pilit na kinokontrol ang sasakyan na pagewang-gewang. The breaks isn't working too kaya nang may nakita akong malaking bato sa gilid ay doon ko na isinalpok ang sasakyan para tumigil na ito. Mas mabuti na ito kaysa sa kung saan pa ako sumalpok at magkasira-sira itong sasakyan. Nang tumigil na ito ay bumaba ako at pumunta sa likod kung saan ko narinig ang pagputok. Gaya ng inaasahan ko ay pumutok nga ang isang gulong nito. Dumukwang ako at tiningnan ang gulong ng mabuti. Doon ko nakita ang isang sobrang liit pero sobrang talim na switchblade na nakaturok sa nabutas na gulong. Kinuha ko ito habang iginagala ang tingin sa paligid. Madilim na at kung minamalas din ay nasa banda ako kung saan walang masyadong dumadaan na mga tao dahil ang daan na ito ay papunta sa mga Da Sil
"I love you Lauren," he repeated."A-Anong sinabi mo?" pautal-utal kong wika. Napaatras pa ako pero maagap niyang nahawakan ang bewang ko."I said.." Dean leaned closer and whispered in my ears. "I love you," wika niya sa marahan at mabagal na boses.If butterflies in the stomach is real, then that's what I'm feeling right now. Para ring idinuduyan sa alapaap ang pakiramdam ko sa mga oras na ito."R-Really?" ang tangi kong nasabi dahil nagshort circuit na ata ang isip ko.Ilang beses ko nang narinig ang mga salitang iyon galing sa kanya pero ngayon lang ako tinamaan ng ganito. Ibang-iba kasi ang pagkakasabi niya kumpara ng mga nauna. Sobrang lambing at nakakatunaw ng puso.He chuckled. "Uh-huh. Do you want me to show the proof?""H-Hindi na," mabilis kong sagot. Malay ko ba kung ano yung proof na sinasabi niya."Oh? Bakit parang natakot ka?" aniyang nangingiti."Asa ka," sagot ko at itinulak ang dibdib niya.Naks.
Natigil ako sa pagtuturo kay Glea nang may nagsalita sa likod ko."Aren't you informed that this task for us hunters? Kami dapat ang magtuturo sa kanila. Wala ka bang ibang gagawin Miss Lauren?""Simon..."Tumingin ako sa likod niya pero hindi ko mahanap si Samantha."You're out of number. Hindi naman siguro masama kung—""But this one is trusted to us. Hindi ka dapat nakikialam," matigas niyang turan.Itinikom ko ang aking bibig. I'm not aware that Simon has this kind of attitude. Ang akala ko noon ay mabait siya gaya ng napansin ko noong una naming pagkikita.Ang angas na ngayon ng dating niya at parang minamata ako.Magsasalita pa sana ulit siya nang humarang si Leon sa pagitan namin sa malamig na mukha."Are you dumb or what? Anong masama kung tumulong man si Lauren sa inyo? Dapat nga ay magpasalamat kayo dahil kahit hindi niya ito trabaho ay nagkukusa siyang turuan ang iba."Simon didn't backed down. "T
Nang makita ko ang naaaliw na mukha nila Glea habang nakatingin sa akin ay pilit kong inayos ang aking sarili.Napahinga ako ng maluwag nang unti-unti nang maglaho ang portal."T-That was amazing," wika ko na nakatingin kay Ivee."Right?" ani Glea habang inaayos ang baril na hawak niya.Dahil sa hawak nilang mga armas ay doon bumalik ang diwa ko."Saan niyo yan kinuha? Sa mga hunters ba yan?" tanong ko sa kanila."Yes. Ito yung mga ginamit namin sa practice kanina," sagot nila."Bakit hindi niyo sinuli? Hindi niyo pa alam gamitin ang mga yan. Baka masaktan niyo lang ang inyong mga sarili," sermon ko."We are aware of that. Kaya nga nandito kami upang magpaturo," ani Jiro.Huminga ako ng malalim. Hindi dapat ako magalit. Tapos na eh. Mas mabuti na rin ito nang mas madali ang pagtuturo ko.Kinuha ko ang baril ni Glea at chineck ito. "Mabuti naman at hindi nila kayo nakita na nagkubli ng mga baril?" tanong ko.
Malalim ang iniisip ko habang tinatahak ko ang daan papuntang burol.Noong sinabi ko kay Dean ang totoong dahilan ng pagpunta ko sa burol ay hinalikan niya lang ako sa noo at tahimik na bumaba ng sasakyan. But even in the dark, I saw how his eyes shines in happiness.Guilt is eating me but this is the right thing to do. It's now or never.Paakyat na ang sasakyan ko sa burol nang may mapansin ako. Inayos ko ang aking upo at kinurap-kurap ko ang aking mga mata habang iginagala ang aking paningin sa paligid.Sa magkabilang parte ng daan ay merong nakalatag na mga maliliit na ilaw na kulay dilaw at puti. Sinundan ko ito ng tingin at napagtantong ang kahabaan ng ilaw ay umaabot sa itaas ng burol. Sobrang ganda at ang sarap pagmasdan.Mariin kong itinikom ang aking bibig habang diretso na tinatalunton ang daan. Bahagyang nanlamig ang pakiramdam ko sa kung ano man ang maaari kong madatnan sa itaas ng burol.Kung tama ang hinala ko, mukhang mahihira
Mabilis na lumipas ang mga araw at madami na ring mga pagbabago ang nangyari. Patuloy pa rin sa pagtatraining ang mga estudyante at halos bihasa na silang lahat.Simula rin ng gabing iyon ay hindi ko na muli pang nakita si Jacob ngunit alam kong nandito pa rin siya sa Magnuth. Nakausap ko si Sebastian kahapon at hindi ko napigilan na hindi siya tanungin kung kamusta na si Jacob. Ayon sa kanya ay malimit na lang itong magsalita at sa border at kwarto na lang daw ito laging naglalagi. Sinabihan ako ni Sebastian na huwag raw muna ako magpapakita sa kanya para hindi ito masyadong mahirapan.Sana nga ay maging maayos na rin siya. Gustuhin ko man siyang kamustahin pero hindi iyon maaari. Sasayangin ko lang ang ginawa naming sakripisyo ng gabing iyon."Asan nga pala si Liam? Hindi ko na siya nakikita ah," tanong ko kay Dean na nasa tabi ko na nagluluto.Pagkatapos kong putulin ang ugnayan namin ni Jacob ay halos araw-araw na nandito si Dean sa tinutuluyan ko. Na
Masama ang tingin na sinundan ko si Samantha habang paalis. Kung makapang-insulto ay akala mo naman kung sino. Ngayon na napapansin na niya ang pagiging malapit namin ni Dean ay unti-unti na niyang pinapakita ang kanyang kulay.Bago pa tuluyan na masira ang araw ko ay umalis na ako nang makapagpahinga na rin para mamayang gabi.Tinawagan ko si Koko at ayun sa kanya ay nakalabas na raw ng hospital ang aking ama at kasalukuyan itong nagpapagaling ngayon sa bahay. He was very upset when he saw the current state of the hacienda. Pinaghahanap niya raw si Samantha para kausapin pero hindi raw nila ito mahagilap. Ngayon ay si Tita Eliza na ang nag-aasikaso sa hacienda at sa aking ama habang si Koko ay sa bayan naman.I think I need to make time to visit him one of these days. Hindi naman ako magtatagal at papayagan naman ako siguro ni Dean.Naghanda na ako papuntang palasyo. Normal lang na damit ang sinuot ko dahil wala namang sinabi na dress code.Gamit
The aftermath scent of rain lingers in my nose as I drove the Wrangle full of goods from the market. I was covered with thick clothes from head to toe to avoid the freezing temperature but it's not enough that some spike of chills still enter between my skin pores.This is the coldest time of this season where you really need a tons of clothing before going out or even inside your house. The temperature drops incoherently than last year.Ngumiti ako nang may bumati sa akin sa gilid ng daan. Bumuka ang bibig ko upang batiin din ito at nakita ko pa kung paano lumabas ang usok galing sa bibig ko sa sobrang lamig, kulang na lang talaga ay magyelo ang paligid.Palapit na ako sa palasyo nang mapansin ko si Zeke na nakatayo sa bukana ng pintuan at kunot na kunot ang noo habang diretso na nakatingin sa akin.Hindi pa ako nakakababa ng sasakyan nang magsimula na siyang putaktihin ako ng mga tanong.Huminga ako ng malalim. "Zeke—""Lauren naman. Ilang beses ko bang dapat sabihin sa iyo na magpa
Hindi ko alam kung ilang oras na ang nakakalipas simula nang magsimula ang matinding lababanan sa pagitan ng mga Vaughan laban sa mga malalakas na Alpha sa Timog at Kanluran na Distrito.At kahit na sabihin pa na malalakas ang mga Vaughan, hindi pa rin maipagkakaila ang katotohanan na iba talaga ang lakas ng isang Alpha, kaya nga nilang makipagsabayan sa mga ito pero kita ko sa kanilang mga mata kung paano sila nahihirapan na talunin ang mga ito.Bukod pa doon ay sobrang dami ng mga kalaban na nakapalibot sa amin at nahihirapan din ako na bantayan ang bawat likod ng lahat. Pero hindi ako pwedeng manghina sa mga oras na ito. Nandito sila upang tulungan kami sa laban na ito na wala naman silang kinalaman. Kaya hangga't may lakas pa akong natitira, hinding-hindi ako papayag na may mangyaring masama sa kanila, hindi iyon kakayanin ng aking konsensya.While fighting, my eyes quickly diverted to where Christy is fighting. She's busy fighting to an Alpha and all her focus and attention is on
"They are so cool!" hindi na rin napigilan na bulalas nitong mga kasamahan ko habang pinapanuod sila Tyrone sa kanilang mga kalokohan na pinaggagagawa."Ikaw ang tumawag sa kanila dito diba Ate Lauren?" baling ni Ivee sa akin. "Paano yun nangyari? Bakit mo sila nagawang papuntahin dito?" sunod-sunod niyang tanong sa akin.Lahat ng kanilang mga mata ay nabaling sa akin. Punong-puno iyon ng mga katanungan at hindi ko alam kung saan uumpisahan ang pagkukwento sa kanila."Charrggggee!!"Nabaling ang lahat ng atensyon namin sa sigaw na iyon.It's Alpha Wilson together with other Alphas from West District.At mula sa border naman ay ang sangkaterbang mga lobo galing sa Timog na Distrito."How.. How come that they still have that number?!" bulalas ng mga kasama ko.Pati ako ay nabigla. Ang dami nang nalagas sa kanila mula pa kanina pero sa bilang ng mga sumusugod ngayon ay parang wala man lang nabawas sa pwersa nila.If they're
"Hindi niyo pwedeng kunin sa akin si Da Silva! He is mine! You can't take him away you bastards!" malakas na sigaw ni Alpha Wilson na parang nababaliw na."Go now Dalton," ani Falcon sa kapatid at humanda na sa pakikipaglaban."Noooo! Putangina niyo! Ibigay niyo siya sa akin!" nanlalaki ang mga mata niyang sigaw nang makitang pumapasok na si Dalton sa portal kasama si Dean. Alpha Wilson's face is disoriented, kulang na lang ay magwala siya sa matinding inis at galit.Sa mabilis na galaw ay natawid niya ang distansya sa kinaroroonan nila Falcon.Lahat ng mga tauhan niya ay napawi at nagtilamsikan nang nadaanan niya. Galit na galit any mukha niya na parang inagawan ng sobrang importanteng laruan."Akin siyaaaaa!"Bago pa niya malapitan si Dalton at mahawakan ay biglang sumulpot si Tyrone sa harapan niya. Tyrone grabs Alpha Wilson's neck and slam him forcefully on the ground.Tyrone's face is serious and dark as his golden eyes are looki
Biglang akong napaiyak. Sa sobrang saya at galak na nararamdaman ko ay umiyak na ako na parang bata. I can't contain my tears. I can't contain my emotions.Akala ko ay hindi na sila darating pa, at kung dumating man sila ay baka nahuli na ang lahat.But thank goodness, they came in time, they made it out here before I lost everything.Malakas na humalakhak si Tyrone saka ako pinatayo at niyakap habang umiiyak ako."Hahaha! Para kang bata. Ganun ka ba kasaya na makita ulit ako?" tumatawa niyang wika habang hinahaplos ang buhok ko.Hindi ako sumagot at umiyak lang sa balikat niya. Hindi ko alam kung paano ako magpapasalamat dahil sa pagdating nila."Uwaahh! Ate Lauren!" atungal din ni Enzo saka yumakap sa likod ko."Akala ko kung ano na ang nangyari sa iyo! Buti na lang at dumating ako! Hindi kita papabayaan na masaktan ulit!" iyak niya habang nakayakap din sa akin.Hindi ko mapigilan ang hindi mapangiti sa sinabi niya. Enz
I closed my eyes. They say that the world is cruel without realizing that it's us, the people are the one who is cruel.The greediness for power, not being satisfied of what you have, wanting more even though you already have enough, jealousy and envy, those are the reason why this world is full of violence and non-stop killing.If we only learn to be contented, if we appreciate the blessings and the things that we have, then the world Peace is not imposible to achieve.Hinablot ni Alpha Wilson ang buhok ni Dean saka pinaluhod sa lupa. Itinapat nito ang espada sa leeg ni Dean.Umapaw palabas ang mga mga luha ko habang pinagmamasdan ang nakapikit na mukha ni Dean.Para akong mamamatay sa matinding sakit na nararamdaman sa mga oras na ito. Bakit kailangang niyang mapunta sa kalagayan na yan?Hindi ko na napigilan ang aking nararamdaman at napasigaw na ako habang umiiyak ng malakas. Wala na akong pakialam kung pinagtatawanan nila ako dahil sa n
Tahimik kong pinanuod ang pag-alis nilang lahat. Akala ko ay sama-sama kaming pabalik sa palasyo pero heto na naman at naiwan ulit ako. Pera ayos lang. Ang importante ay makaalis sila dito.Kung totoo man ang sinabi ni Reid sa kanila ay hindi ko na kailangan pang alalahanin ang kaligtasan ko. Hindi ko nga lang alam kung ano ba ang kailangan niya sa akin at pilit niya akong kinukuha.Nang dumaan sa amin ang sangkaterba nilang mga kasamahan ay tumigil si Levis at sinapak si Reid sa braso."Hindi ko alam kung kanino ka ba talaga kakampi," aniya saka umiling pa na parang dismayado kay Reid."Alam mo kung ano ang sagot ko diyan," bale wala naman na sagot ni Reid.Hindi na muling nagsalita si Levis at pumunta sa harap ko. Hinawakan niya ang baba ko at tinitigan ako.His eyes glint mischievously."Man, who would thought that you have a Vaughan blood," aniya habang pinagmamasdan akong mabuti."How did you know?" tanong ni Reid.
Jacob's POVSome of us change to their wolf form while the others like me stayed in our human form.Damien, the remaining Captains of 10th Division and some suicidal men have joined us to save the Alpha.Karamihan sa mga hindi sumama ay ang mga pamilyado na gusto pang makita ang mga mahal nila sa buhay sa huling pagkakataon. Habang ang iba naman na sumama sa amin ay iyong mga tulad naming nakahanda na upang ialay ang mga buhay.All of us here has nothing to loose anymore.Kung hindi ako nagkakamali ay halos nasa singkwenta ang aming mga bilang.Fifty brave souls. If we get lucky, that's enough number to save the Alpha. We can still take him before the enemies from South will arrive here."Don't make any unnecessary actions! Our top priority is to rescue the Alpha and Lauren!" imporma ni Liam na siyang nangunguna sa amin.Hindi na namin naabutan pa si Leon dahil sa nangyaring pakikipag-usap namin sa mga nanggaling sa border kani
My vision started to get glitchy as I watched the terrifying scene in the midair.Leon...Mukhang hindi pa nakuntento ang lalaki sa ginawa kay Leon at lalo pang idiniin ang kanyang kamay sa sikmura ni Leon, kulang na lang ay ipasok na nito ang kanyang braso doon.Bumulwak ang masaganang dugo palabas sa bibig ni Leon nang lumusot palabas ang kamay ng lalaki sa kanyang katawan.Hinugot ng lalaki ang kanyang duguang kamay kasabay nun ang pagbagsak ni Leon sa lupa.My body started to tremble uncontrollably. Pakiramdam ko ay tumaas ang lahat ng dugo ko sa aking ulo dahil sa kahindik hindik na pangyayari."LEOONNN!!" I shouted in horror and fear.Masaganang bumuhos ang luha ko. Sunod-sunod ito at hindi ko alam kung paano ito patitigilin.Dahil sa nangyaring iyon ay natigagal ang lahat. Si Reid ay mukhang nabigla rin samantalang ang mga lobong tumatakbo ay biglang tumigil at pinanuod ang nangyari.Mahinahon na bumaba at tumapak