I was sipping on my wine glass when someone called my attention. Naibaba ko ang glass na iyon at tiningala ang secretary kong kinalabit ako.
Her one finger pointed the stage and looked at me. "Are you ready, sir? After that intermission number, it's your time to take your wonderful speech," she informed me, smiling.
Tumango ako at ngumiti. I'm ready, I will always ready. Tiningala ko ang banda na tumutugtog sa stage at dinama pa ang kanta. Earlier, they gave us a happy and mind blowing songs. Now, it's a sweet song with full of love.
Kahit na medyo naaapektuhan ako sa kanta ay sinubukan ko pa rin iyong damahin at pakinggan. Napalingon ako sa paligid at nakita ko ang mga guests na napapagalaw din ang ulo habang sinasabayan ang magandang kanta.
When I heard one of the lines ay tumagos iyon sa dibdib ko at humigpit ang hawak ko sa wine glas
Dominic's POVNang pumasok sila Maven ay napatingin ako sa nilabasan nung employee ko at nung babae. Hindi ko alam kung bakit, pero biglang gumalaw ang mga paa ko para makasunod sa kanila.Malalaking hakbang ang aking nagawa, sa kabilang exit sila dumaan at doon ako nagtungo. I hid myself on the concrete wall when I heard their loud voice."Nakakahiya ka! Dito ka pa talaga nagkalat!""Gago! Eh, dito ako tinuro ng mama mo! Nilait pa ako ng nanay mo, nakakainis iyon! Buti nga pinautang pa kitang animal ka!"Napansin kong sinipa niya pa ang lalaki kaya napangiwi ito. Pinanlakihan nung lalaki ang babae, itinuro niya pa ito na parang may sasabihin pero hindi niya matuloy-tuloy."Ano ha? Ikaw pa galit!" she exclaimed.Napayuko ako nang maisip na ganyan ang boses ni Ava ganyan kapag nagtataas ng boses. Kapag pinapagalitan niya ako, ganyan na ganyan ang tono ng kanya.
Dominic's POVI'm reading some important reports when my secretary knocked on the door. Umangat ang tingin ko sa kanya at nangunot ang aking noo when I saw her flushed face."S-Sir?" nauutal niyang aniya."What?" tipid kong sambit."S-Sir, h-huwag kayong mabibigla ha?"Napahilot ako sa bridge ng ilong ko at tumango. Napatingin pa siya sa likod niya habang nakahawak ang mga kamay sa pintuan. Para namang nakakita ng multo itong babae na 'to.May clinick ako sa isang computer desktop na andoon para makita ang cctv sa labas ng office ko. Napatayo ako bigla nang makita kung sino ang nakaupo roon."What the hell!" bulalas ko at tinitigang mabuti ang monitor."S-Sir! A-Andiyan si—"Hindi ko na pinatapos ang sasabihin ng secretary kong nauutal na at sinenyasan ko siyang pumasok na agad niyang ginawa. Nilapitan ko siya at nameywang. Mukhang hindi nama
Ava Sofia's POV "So, are you in, Mr. Dominic Montoya?" I asked, playfully. Isang irap ang natanggap ko mula sa lalaking ito at mahina na lang akong natawa sa inasta niya. Mukhang ayos naman sa kanya dahil wala na akong nakuha na reklamo. Hindi na ulit siya umimik. Ngayon pa ba siya aatras, eh, andito na kami? Dahil lunch time na rin ay may mga naglalabasan ng mga estudyante. Napatingin pa ako sa mga suot nilang uniform dahil na-miss ko magsuot ng gano'n! May pinagbago nga lang sa style pero ganoon pa rin ang kulay. Nangunot ang aking noo nang sumitsit si Dominic at tinawag ang iilang estudyante na mapapadaan sa gawi namin. "Bili na kayo!" bakas sa boses niya ang sigla kaya tumawa ako. Iyong accent niya pa! Napatingin siya sa akin at inirapan na naman ako! Ang cute kasi niya nung tinawag niya 'yong tatlong kabata
Ava Sofia's POV"J-Jacques," I called him. Hahawakan ko na sana siya nang umiwas siya at pigilan ako. Mas namayani ang sakit sa dibdib ko."I've been with you for more than a decade, Ava. Kahit nasa malayo ako, hindi kita kinalimutan. Through your ups and downs, nandiyan ako. At kahit kailan hindi ko naisipan na layuan ka or iwanan ka, kasi alam kong kailangan mo ako.When you lost your consciousness, three years ago, I got so scared. I was fucking scared that I might lose you in my arms. I retired as a military dahil gusto kitang alagaan, tinago kita dahil gusto ko maging maayos naman iyang kalagayan mo.You're so miserable that time at kahit hindi mo sinasabi sa akin, ramdam ko, Ava. Sinaktan ka ni Dominic noon, you got pregnant, nawala 'yong anak niyo pero ang totoo tinago pala ni Tita iyong isa. Your father died. Hindi kayo magkaayos ng nanay mo noon, and you've met him again. Nalaman mon
Ava Sofia's POVDalawang araw na ang nakalilipas nang huling pagkikita namin ni Jacques at Dominic. Hindi ko na rin siya nagawang puntahan sa office niya dahil alam kong naiinis na siya sa presensya ko.Syempre, ang alam niya patay na si Ava tapos makikita niya ako. Nung una naming pagkikita sa lobby na iyon, gusto ko siyang sunggaban ng yakap, buti na lang at napigilan ko 'yong sarili ko that time.Ganoon pa rin naman siya, habang tumatagal mas lalong nagiging matipuno but melancholy is eveident in his eyes at ramdam na ramdam ko iyon. Ang ipinagtataka ko lang din hindi niya kasama sila Baron at Bailey, si nanay naman pinuntahan ko sa dati naming bahay pero ang sabi, matagal na raw umalis doon. Hindi pa ulit ako nakakapuntang bohol.Gusto ko rin puntahan si Sheen at Dave kaso kinakabahan naman ako. Ano na lang magiging reaksyon nila kapag nakita nila ako? Dapat na ba ako magpakit
Ava Sofia's POVIt's already ten in the evening at nasa harap ako ng unit ni Dominic. Doble-doble ang kaba na aking nararamdaman dahil I've already decided na ngayon na ipaalam sa kanya.Pinadaan ko ang kamay ko sa buhok na tumatabon sa mukha ko. Kanina pa ako nagdodoor bell pero walang sumasagot. Nang marinig kong tumunog ang elevator ay agad akong napatakbo sa fire exit.Nang sumilip ako ay nakita kong pasuray-suray siyang naglakad papunta sa tapat ng pintuan. Is he drunk? Halatang lasing siya!Mabilis siyang nakapasok sa unit niya at narinig ko ang pagsara no'n. Agad akong tumakbo papunta roon. Ilang minuto pa ang tinagal ko sa harap ng pinto na iyon bago naisipan na i-try kung gagana pa ba 'yong passcode na ibinigay niya sa akin dati.Nanlaki ang mata ko nang bumukas ang pintuan sa unang try. He never changed his passcode! And it's been years already! Dahan-dahan ko iyong itinulak at pumasok sa loob.
Ava Sofia's POVWhen I woke up knowing that I've been sleeping for years, pinalabas pala ni Jacques at Travis na wala na ako. Ang dami agad pumasok sa isip ko that time. Si Baron at Dominic agad ang naalala ko.Kamusta na kaya 'yong anak ko? Umiyak ba siya? Ano na kayang nangyari sa kanya? And kay Dominic? Kamusta na siya? Did he also had his own breakdown because of me? Kinalimutan niya na kaya ako? Did he fall for someone else? Is it really our end?But when I saw him in his bed looking sad and alone while holding my urn. There's a pain in my heart. I missed him so much. Nawala ako na we were not in good terms. Hindi na kami nagkaayos at nagkausap. He was mad with me that time dahil parehas kaming nasaktan.And when I saw him earlier pati na rin ang mga photos namin sa sala niya ay umasa na naman ang puso ko na ako pa rin at ang pagmamahal niya ay hin
Ava Sofia's POVTumango siya at niyakap ako. "It's his choice. We will talk to him and should thank him together. Wala akong pake kung masasapak niya ako," aniya. Natawa naman ako. "I will let him beat me to his satisfaction."I sighed. "Mabait iyon pero hahayaan talaga kita kung masasapak ka niya. Ilang taon na siyang inis sa iyo. Kung 'di mo raw ako aalagaan, papakasalan na niya talaga ako."He scoffed. "Not in this lifetime," he said.I hit his arm. "Na-miss talaga kita ng sobra. Akala ko nakahanap ka na ng iba," nakanguso kong sambit.He chuckled. "Tss, paano pa ako makakahanap ng iba kung pati puso ko dinala mo? Look! I'm always hugging your urn na peke naman pala!" maktol niya.Humagalpak ako ng tawa at binigyan ng halik ang leeg niya. "Hmm? What do you think of me as Marian? Ayos ba ang acting skills ko?" I murmured."You're unbelievable, you scared