(*Flashback*)
"Then give me five months." napalingon ako muli sa kanya.
"Anong sabi mo?" tanong ko kahit narinig ko naman ang lahat nang sinabi niya.
"For five months give me a chance. I will prove you how much you meant to me." Lumapit siya sa akin at hinawakan ang kamay ko.
"Wynter, be my girlfriend." naistatwa ako sa kinatatayuan ko. How can he ask me that bold words?
"What can I gain if I accept your proposal?" tanong ko sa kanya. Hindi ko alam kung tinatamaan na ba ako nang alak o hindi. Why I didn't turned down his proposal right away? Bakit ko pa pinahaba ang usapan?
It's been a week since the first day we started to attend classes in Azaria Academy. It's been a week na ding hatid-sundo ako ni Matthew. Hindi ko alam kung paano niya nalalaman ang paglabas ko sa room o sa bahay. Ang alam ko lang sa tuwing tatakas ako ay nahahanap at nahahanap niya parin ako. Which is I don't like. I feel a strange feeling about him. Noong tinanong ko siya kung kilala ba niya talaga ako. Kung bakit nasabi niyang may gusto siya sa akin matagal na, sinagot niya ako nang isang kibit-balikat.I never give clue about who I am before. I don't fully trust him. Hangga't hindi ko sigurado na ligtas ang pagkatao ko sa kanya ay hinding-hindi ko sasabihin ang nakaraan ko. It's true that he said that he knows me before but, he never mention about me being an assassin of my own family. What if he is just decieving me."Nakakuha na a
Hindi ko alam kung maniniwala ba ako sa pinagsasabi nang lalaking ito o hindi. He is like Flash, kung gaano kabilis si Flash ganoon din siya kabilis magmahal pero ang sabi niya mahal na niya ako noong una pa. Pero paano at bakit? Sumasakit ang ulo ko sa kaiisip kung paano. Sino ka ba talaga Matthew Shaun Collins?Hindi na ako nag reply pa. I feel like I don't have an urge to reply again. Ilang sandali muli ay tumunog ang cellphone ko. Isang text mula kay Andrea.'The game has already started, wala si Matthew. Our school will not going to the finals without him. He is our ace.''Then, you should convince him?' reply ko kay Andrea.'I'm not his girlfriend nor his fiancee.'Naitapon ko
"What do you want to eat? It's my treat." nagsigawan ang mga kasama ko nang sabihin iyon ni Matthew. Parang mga patay-gutom tong mga to. Sa pagkakaalam ko, pinakakain din naman kami ni Tita Monica nang tatlong beses sa isang araw. Mas sobra pa nga. Pero bakit kung makareact tong mga to pagdating sa pagkain ay dinaig pang hindi nakakain nang isang buwan. Halos lumuwa ang mata ko sa sunod-sunod na order na dumadating sa lamesa namin. Pati ang mga kumakain sa kabilang table ay napapatingin nalang sa amin. Paano ba naman kasi halos orderin na nila lahat nang pagkain sa restaurant na ito. "Hindi naman kayo niyan, maipatcho?" babala ko sa kanila pero parang wala silang narinig sa akin at nakuha pa nilang magpaligsahan sa pagkain. Tatlong araw na mula nang basketball match nina Matthew at
"Oh! What happened it seems like the Night Arceneaux that we used to know is slowly fading away? Bakit parang hindi ka yata interesado sa lalaking iyon?" I teased her. Panahon ko naman ngayon."Trust me unnie. It was still me. Pero, huwag lang sa lalaking iyon," aniya sabay talikod sa amin. Nagkatinginan nalang kami ni Summer."What's wrong with her? She seems not my sister," napapailing na wika na lamang ni Summer."She already met him." napatingin kami kay Spring nang magsalita ito. Nasa laro parin sa cellphone niya ang mga mata nito. Hindi na yata ito matatapos sa kinakaadikan nitong RPG games."He doesn't like her. He is the most arrogant man she ever meet that's why she hate him."
"Himala yata at hindi ka na hinahatid ni Prince Matthew. Tapos na ba ang serbisyo mo sa kanya. O' baka naman nakuha ka na niya." Hindi ko pinansin ang ngising ipinupukol sa akin ni Lianne pagkatapos nitong sabihin ang mga salitang iyon.Kadadating lang naming magkapatid sa academy at iyon kaagad ang salubong nang higad na babae sa akin. Talagang wala itong magawa sa buhay at nasa akin lagi ang atensyon nito. Naiisip ko tuloy kung naiinggit lang ito sa'kin. Hindi naman kasi lingid sa kaalaman ko ang pagkagusto ng babaeng higad kay Matthew.Edi isaksak niya sa baga niya yung lalaking yun. Wala naman akong pakialam, kahit pa nga paghatian nila eh. Naiinis na talaga ako sa presensya nito ngunit pinipigilan ko na lamang ang sarili dahil baka mapatay ko lang ang babae ito pag nagkataong mawalan ako nang kontrol."Mag-ingat ka sa pananalita mo babae!" warning ni Spring dito. Hindi yata napansin nang bruha na kasamak
"Nandito ka lang pala Summer Kirsten Verschaffelt." biglang naibuga ni Summer ang mga nainom nito sa gulat nang may magsalita sa likod niya. Buti nalang at hindi ako tinamaan. Dali-dali naman siyang kumuha ng tissue at panyo at ipinahid sa sarili."Paano mo ako natunton dito?" kaagad na balyang tanong ng kapatid ko. Napatingin ako sa lalaki. Nakalab gown ito at halatang taga medical department. Ngunit nakapagtataka lang na parang napakapamilyar ang mukha nito sa akin. Si Summer naman ay halos hindi maipinta ang mukha, panay pa silip nito sa reaksyon ko. There's something wrong with her. Hindi ko nga lang mapin-point kung ano iyon? Basta may mali talaga sa kilos ni Summie."Sa tingin mo ba hindi kita mahahanap? Hoy! Summer seryosohin mo ang subject ko kung hindi ay ibabagsak talaga kita." Ibabagsak? Kung ganoon ang lalaking ito ay isang proffesor? Kaagad akong tumayo sa kinauupuan at hinila si Summer paharap sa akin.
I have a dream. A little boy standing in the dark room with a bruise and blood all-over his body. The younger version of me is standing in front of him holding a gun with a darker look. I heard a gun shot and it was from the gun I'm holding. The next thing I know I killed him.I wipe my sweats while panting and gasping for air. It was my usual nightmare. The boy and me killing him. I took a deep breath before I went outside my room. Today is saturday and if I'm not mistaken we will be attending a beach wedding tommorow in an isolated Island owned by Hawkins. That's the surname of Autumn's fiancee."Miss Wynter, ang aga niyo po yata magising." Napangiti lang ako kay Shine na gulat na gulat nang pumasok ako nang kusina. Off course it's not usual. Me waking up early in the morning is very rare kaya hindi na ako nagtaka sa naging reaksyon ni Shine."May kape ba dito Shine?" Tanong ko sa kanya. Ipagtitimpla na niy
"Summie, get off on me. Ang bigat mo," reklamo ko sa kanya. Gumalaw naman siya at umalis sa ibabaw ko. "See. If I didn't do it. Malamang ay tulog ka pa hanggang ngayon." napakamot ako sa ulo sa sobrang iritasyon. Kulang pa ang tulog ko dahil sa kanya. "What's gotten in you and you're disturbing my precious sleep," wika ko habang napapahikab. "Come on it's night already. Ang sabi ni Marissa may bar daw malapit dito." "Akala ko ba private Island to? Atsaka sino bang Marissa tinutukoy mo?" naguguluhan kong tanong. "Yan kasi tulog ka nang tulog. Private Island nga ito, pero open ito sa higher class tourist kaya may bar dito and Marissa is Tristan's sister the one who will be married tommorow." tumango-tango ako. "Hintayin mo ako sa labas. Magbibihis lang ako." tumango naman si Summer at nilisan ang kwarto ko. Kaagad akong nagshower at nagb
"May isa lang akong gusto malaman mula sayo Alex, mas pipiliin mo bang kalimutan iyang pumipigil sa'yo para kay Shaun? Dahil kung hindi mas mabuti layuan mo nalang siya habang hindi pa masyadong nahuhulog ang loob niya sa'yo," natigilan naman ako sa tanong niya. Hindi ko masagot ang tanong. Hindi ko alam kung ano ang isasagot ko sa kan'ya."O ano Alex, ano ang sagot mo?" tanong niya sa ikalawang pagkakataon. Ngumisi siya muli sa akin. "bibigyan kita ng pagkakataon na umalis dito at lumayo kay Shaun. Ibibigay ko sayo ang pangangailan mo, basta huwag ka nang magpakita sa kan'ya.""Bakit mo ba ito ginagawa?" tanong ko pabalik sa kan'ya. Hindi ko kasi alam kung anong nasa isip niya at bakit niya ito ginagawa para kay Shaun."Ivan is my friend, bestfriend exactly at alam ko k
Napabangon ako nang maramdaman ang init ng araw na tumatama sa mukha ko mula sa sinag ng araw na tumatagos sa bintana ng kuwarto ko. Hinanap ng kamay ko ang cellphone ni Shaun na binigay na niya sa akin na nasa tabi ko lamang upang tingnan ko may natanggap ba akong mensahe mula sa kapatid kong si Frost. Pero, wala. Wala ni isa o palatandaan man lamang na natanggap niya ang mensahe ko.Inilapag ko ang telepono sa side-table at bumangon. Inayos ko muna ang sarili ko bago lumabas at pumuntang kusina."Good morning Na-" bati ko sana kay Nana Belen ngunit natigilan ako ng hindi ang matanda ang nakita kong nagluluto sa kusina kundi si Shaun."Good morning Lex," nakangiting tugon ni Shaun sa akin. Bigla na namang nagtatalon ang puso ko.
Ibinaling ko ang tingin ko sa labas sa may dalampasigan. Lumubog na pala ang araw at dumilim na paligid sa sobrang busy ko kanina sa kusina ay hindi ko man lang namalayan na gabi na pala.Kaagad din akong nagmartsa papasok sa kuwarto at naligo. Ang kulay asul kong bistida na binigay ni Nana Belen sa akin ang sinout ko. Hindi na ako nagmake-up dahil maayos naman ang mukha ko. Nang ready na ako ay lumabas na ako ng kuwarto. Nakita kong nakatambay si Shaun, Bernard at Mang Berto sa sala. May hawak ang mga itong whiskey na tila masaya ang pinag-uusapan. Nakita ko ang mga ngiti ni Shaun at napakaganda sa pandinig ng tawa niya. Napangiti na lamang ako habang pinagmamasdan siya. Pumunta ako ng kusina. Naabutan ko si Nana Belen at Marietta na nag-aayos parin ng dining hall. Nakita ako ni Nana Belen tsaka ito lumapit sa akin at niyakap ako.
"Ay putek!" reklamo ko ng muntik na akong tuluyang makagat nang alimasag na hinuhuli namin ni Bernard. Maaga pa akong nagising para makakuha ng fresh na alimasag kanina. Pinuntahan ko pa siya sa bahay niya dahil ayaw ko ding malaman pa ng iba na manghuhuli ako ng alimasag. Gusto kong makabawi kay Shaun sa mga ginawa niya para sa akin.Alam kong wala akong karapatan na manghimasok sa buhay niya. He has his own pain the same as mine. May tinatago siya at mayroon din naman ako. Kaya naman may karapatan siyang magalit because I step the boundaries. At para naman makabawi ay ipagluluto ko nalang siya ng alimasag na paborito niya. Nabanggit na sa akin ni Nana Belen na ginataang alimasag at alegae ang paborito ni Shaun kaya napag-desisyonan kong iyon na lamang ang lulutuin. Magpapatulong nalang ako kay Nana Belen sa tamang timpla na gusto ni Shaun.
Tahimik lang kaming dalawa ng pumasok ng kotse. Maging sa pagbili namin ng gamot sa drug store at pag-uwi ay tahimik. Wala siyang balak magsalita sa problema niya at mukhang ayaw niyang pag-usapan ang topic na iyon. Hanggang sa pumasok kami ng mansyon ay wala paring kibo. Mukhang nakarating na si Nana Belen sa mansyon dahil ng pumasok kami ay bukas na ang mga ilaw."Shaun, let's talk," panguna ko. Alam kong wala akong karapatan. But, I want to hear something about him at kahit man lang kahit konti ay mabawasan ko ang bigat na dinadala niya. Napalingon siya sa akin, nauna kasi siyang pumasok habang ako naman ay nakasunod sa kanya."Walang tayong dapat pag-usapan Alex." kaagad na deklara niya at pumanhik na sa hagdan."I want to hear you're problem at kahit man lan
"Good morning hija!" napatingin ako kay Nana Belen na kakapasok lang ng kusina, "good morning po!""Aba! ang aga natin ngayon ah," wika niya pa sa akin. Ngumiti ako sa kanya."Gusto ko lang pong ipaghanda ng almusal si Shaun," saad ko, "Nakakahiya naman po sa kan'ya at siya na nga po nagpapakain sa akin at wala pa po aking silbi dito sa loob ng bahay.""Naku! hindi naman ganyan si Shaun," kinuha niya ang sandok sa lagayan nito, "Siguro'y medyo suplado lang siya kapag nabanggit ang tungkol sa pamilya niya." tumango lang ako sa huling sinabi niya."Ano bang paboritong pagkain ni Shaun Nana?" tanong ko sa matanda."Mahilig si Shaun sa mga seafood, pero ang mas pab
Muling umihip ang hangin. Naramdaman ko ang mga kamay ni Shaun sa mukha ko. Napamulat ako at napatingin sa kanya. My eyes fixed in his face, until I was drowned on his pair of eyes. Inilagay niya ang nagulo kong buhok sa aking tainga. Ramdam ko kaagad ang lakas ng tibok ng puso lalo pa't napakalapit lang ng mukha niya sa akin. Napatingin din siya sa aking mga mata. Nakita ko ang pagtaas baba ng adams apple niya. Bumaba ang tingin niya sa mga labi ko ngunit bago pa lumalim ang lahat at bago pa ako malunod sa mga kakaibang nararamdaman ko ay kaagad na akong lumayo."What is that?" itinuro ko ang isang tower sa kanyang isla kung saan makikita sa kinatatayuan namin. Alam ko kung ano iyon ngunit iyon lamang ang tanging magiging alibi ko para walain ang awkwardness naming dalawa. Nakita ko sa peripheral vision ko na napatingin din siya doon.
It's been a week since, I woke up. I was a bed ridden since then. At first Shaun is feeding me because I can't move my body and whenever I try to my wounds is still in ache. I also get assistance from Nana Belen whenever I take a bath or anything but for now, im so thankful that i can already move my body without any assistance from everyone.Naabutan kong walang tao sa loob nang bahay. I've been here for about a week but I didn't know that this house is so big. Bahay-bakasyonan ba talaga ito? Bat ang laki naman yata nito?Sa isang linggo kong pamamalagi dito ay nakabou na ako nang isang plano sa aking isipan. I have to get out of this island immediately. Frost didn't reply on Shaun's phone, she didn't even send a secret message. And I'm getting worried about them. I'm planning to take a boat here. Back to the mainland of Kor
"Ako nalang kaya ang magsubo sa iyo hija? Mukhang nahihirapan ka eh," ani Nana Belen habang nakangiwing nakatingin sa akin na nahihirapang kumain. Hindi ko kasi magalaw ang kanang braso ko dahil may sugat pa doon. Hindi naman ako sanay na ginagamit ang kaliwang kamay ko sa pagkain."Okay lang po! Kaya ko na po ito!" ngumiti ako sa kanya. Napakamot na lamang siya nang ulo nang dahil sa akin."Akin na." nagulat ako nang inagaw ni Shaun ang kutsara na hawak ko. Kumuha siya nang silya at umupo malapit sa kama. Nag-scope siya nang pagkain sa pinggan tsaka umaktong isusubo iyon sa akin."What are you doing?" I ask her. Tumaas ang kilay niya."Sinusubuan ka. Ano pa ba?" aniya. Naging masungit naman yata ang lalaki