"No. You don't have to say sorry because I want it too. I want you to be my first. I want to give you my first before you leave tomorrow. I love you, Khalid. I'll miss you."
"I love you, too, Raiah. I'll miss you so much, too."Bumaba ang mukha niya sa mukha ko saka niya siniil ng halik ang labi ko. I kissed him back.Ilang minuto kaming ganun. Walang ibang ginawa kundi ang maghalikan habang hinihintay akong masanay sa laki niya.Nang maramdaman kong unti-unti na akong nasanay sa laki niya, at kaunti na lang ang hapdi at kirot na nararamdaman, unti-unti kong ginalaw ang balakang ko.Khalid stopped the kiss and gripped my waist to stop me from doing."Raiah!" pagalit niyang sabi, "Don't move, you'll get hurt."I bit my lower lip, "I think... kaya ko na. Hindi na siya masyadong masakit."Nawala ang pagkakunot ng nooNapaluno"Oo nga, next time nalang." sabat naman ni Mathieu bigla. Tinignan ko lang siya, but did not say anything.Problema nitong lalaking to?"Sayang naman... Oo nga pala. Thank you pala, ah? Buti pumayag ka maging muse dun sa liga namin..." sabi sunod ni Archie. Wait, why is this guy talking to me this much all of a sudden?"No problem... It's kinda fun--""Hindi. Pinilit ko lang yan sumama dati." sabat ni Mathieu ulit. "Hindi na yan uulit.""Talaga ba? Sayang naman..." si Archie."Anong sayang? Ayos na yung isang beses!" sabi pa ni Math dito. "Atsaka hindi yan talaga mahilig dumikit sa mga hindi niya mga kakilala."Okay, this is getting weirder and weirder. I looked at Jen and Derek, but the couple is busy talking to each other. I looked besid
Natawa naman si Allie. "Charot lang naman! Masyado kayong serious. Anyway, bakit nga pala hindi mo kasama girlfriend mo, Mat-mat?""Mamaya pa kasi matatapos yung klase nila Charline. Hinihintay ko nga e...""Nag-away kayo kanina, nuh?" chismosang tanong sunod nito sa kanya.Tumango si Math. "Oo, pero okay na kami... Saglit lang, anong oras na ba?""Malapit nang mag-twelve." sagot sa kanya ni Derek.Tumayo na si Mathieu sa kina-uupuan niya. "Hintayin ko na sa labas ng classroom nila. Geh, mamaya nalang ah?" tapos ay nag-mamadaling umalis na ito.I just sighed after.Natapos yung araw. I received a text message from Mathieu saying that he will wait for me at the parking area after their practice. I spent an hour in the library for reference para sa module namin. After that, I went straight to the parking area.Medyo nag-taka naman ako nung hin
ni-check ang cellphone ko sa pag-iisip kong tumawag na siya, pero bumagsak ang balikat ko nang wala akong makita. Sa bagay, malamang hindi pa sila nakakarating sa Moscow. Halos sixteen hours ang flight papuntang Moscow mula rito sa Pilipinas kaya mamaya pa ang dating nila ruon. Limang oras pa ang hihintayin ko.Kaya wala akong ibang ginawa kundi ang magkulong sa kwarto habang hinihintay ang tawag niya.Mayamaya, kinatok ako ng kapatid ko, "Hoy, lumabas ka na raw sabi ni Mommy." sabi nito nang buksan niya ang pinto.Hindi ko siya pinansin.Bumuntong-hininga siya, "Alam mo, Ate. Kung hindi ka naman pala kayang mabuhay nang wala si Kuya Khalid, bakit mo siya hinayaang umalis? Bakit hindi mo siya pinigilan?""Dahil iyon ang tama."Sabrina rolled his eyes, "Tama pala, 'e. Eh bakit iiyak ka riyan? E-emo ka riyan? Lulungkot ka at magmumukmok ka riyan?"Sinima
It does not give me guilt. It disappoints me, as well, not because we might be repossessed by Meralco or our meter might be repossessed by them, but because she might not send money for Hanna's milk tomorrow, which she promised a week ago.Mj and I were both sad hearing Jano's tidings. Mj was worrying. She knew exactly what it would bring to us. We hoed for Mama's 'padala'. And, that's the only hope we have. Hanna's milk is good only for tonight. Tomorrow morning, I must buy early. But the real score is "Where can I get the money?" The budget is now only P160+.Haay!My partner did not want to go home because it is a shame. My in-laws knew that I was already working. Besides, I did not want my 'mag-ina' to stay there. It's my responsibility, not theirs. So, if possible, I want my 'mag-ina' to stay and live here with me and my family.Since Mam
If they listened to me, their fare would be saved.I was so ashamed of what bad fate I was going through. Hanna's needs would be provided again by my in-laws. It was such a shameful state of my life.Then, when I saw the jeep of Lolo Angel, it did not stop over. It means Mama has no 'padala'. Disappointment strikes again. Thus, I thanked God for Mj has decided to leave. Although I feel shame of doing so, I would rather prefer because that's the only way Hanna's needs could be provided.I always have been thankful to my in-laws who are very understanding. Despite of my lacking, they never condemned me. For them, I am still a good father to Hanna Margaret.My sleep was disturbed by several factors: itchiness, stress and warmness. However I have had dreams. They're memorable:"I have just arrived from Manila to Polot. On the way to our house, I was being invited in a 'kaffeekl
"No... unfortunately I was so busy that I just ignored it... I know it's irresponsible of me--"Uncle and I were both surprised when Math stood up suddenly. His expression is very dark. He went upstairs without saying anything. Hinabol ko lang siya ng tingin dahil dun. I heard my Uncle sighed so I turn to him."I'm really sorry for that. He might be really... shocked right now..." I apologized.Uncle waved a hand to me. "No, I totally understand him. He needs to know it sooner or later, regardless. Anyway..." he put his hand on my shoulder before standing up, too. "It's getting late, I will be going. Tell Mathieu that I'll go to your school's Sportsfest next week. I want to see him play basketball, as you said.""I'll tell him, don't worry. Let me send you off."Sinamahan ko lang si Uncle Joey sa labas nung gate namin. His car and the driver is waiting outside
Tsk! I smirked. And do you expect me to believe na nag-aalala ka talaga sa akin?"You said you will always be around to guard me. That's your job, right?" lalo akong ngumisi ng nakita kong naguguluhan na siya. Hindi na alam ang isasagot. "You're my guardian after all.""F-fine. If that's what you wish. Hindi na ako makikielam, happy?"I shrugged. Ibinuklat ko ang book na nasa kama ko. "Ba't ka nga pala nandito? Aalis na naman ba sina mama?""Well...trabaho ko ngayon eh," he hesitated. "And something happened to our place so your parents need to go there.""Mmm," I've focus reading my book."You're not asking for more answers?"Tahimik akong umiling. "No. It's okay."Hindi na muna ako magsasalita ngayon. Wala pa akong ideya kung ano talaga ang trabaho nila pero may tiwala ako kahit na patuloy parin nilang ililihim ito.Since alam ko namang ginagawa lang nila ito para pro
I have made an art piece. It's made from 'baging'. It is a multi-purpose artwork. It could be a 'patungan ng mga kaldero' kawali' and it would be an adornment because it looks like a house. For sure, it will gain appreciations from appreciative people who has an eye for aesthetics and arts.Past 12, I saw Rodea. Her arrival was unexpected. Thus, I called her. She replied 'Wala pa akong pambayad sa'yo." Actually, I was not asking for payment. I was just startled by her presence. Thus, when Flor Rhina arrived home, I took the opportunity to go downhill (at their house). I want to talk to her. Her life is interesting for me.There, I have told her about Flor's act of pushing Untang to Christian. She partially was shocked.Then, we went uphill.Here, we conversed. I enjoyed her presence, frankly. I don't know why. But the truth was I pity her. I want to be a ro
"Hindi ka man lang ba mag-so-sorry kay Leighron? O kahit kay mama man lang? Tingnan mo ang ginawa mo sa kapatid mo? Hayon siya sa loob araw-araw-""Abegail." Saway ni Carmela pero nagpatuloy ito."Araw-araw na nag-aagaw buhay pero bakit parang wala lang sa'yo? Nandito kami takot na takot na baka anumang sandali bigla na lang mawala si Leighron. Pero ikaw, nasaan ka? Hindi mo man lang kami madamayan nina mama at papa. Ikaw nandoon sa labas at walang kaproblema-problema. Puro kana lang trabaho at nagsasaya kasama ang mga kaibigan mo. Pupunta ka lang dito kung kailan mo maisipan. Tapos pupunta ka nga ni hindi mo naman siya magawang tingnan. Ang samasama mo Leighdon. Anong klase kang kapatid? Hindi mo lang siya kapatid. Kambal mo siya." Padaskol nitong pinahid ang luha na kumawala sa mata nito. "Baka nakakalimutan mo kaya ipinapaalala ko lang."Tumalikod siya at malalaki ang hakbang na sumakay sa bumukas na elevator na may lumabas na dalawang nurse."Good afternoon doc." Sabay na bati ng
"May training ako kasama si tito, eh."Ngumuso siya. "When are you coming back?"Nagkibit-balikat ako. "Hindi ko pa alam baka a week before ng start ulit ng klase ko.""You'll miss my ballet recital?" hindi makapaniwalang tanong niya sa akin. "No, you can't miss that!"Nanlaki 'yong mata ko dahil nawala din 'yon sa isip ko. Tumingin ako kay Callie at may namumuo na agad na luha sa mga mata niya."You can't miss that, Matty," sabi niya."Sige, hindi na lang ako aalis." Hindi ko alam kung bakit 'yon ang sinabi ko dahil hinihintay na ako ni tito sa Cebu pero parang ayaw ko rin naman umalis.Baka naman kayang gawan ng paraan ni tito na dito na lang ako magpa-practice sa Manila para hindi ko na kailangan pumunta sa Cebu at lumayo kay Callie.Hindi ko rin talaga alam kung bakit ginagawa ko 'to pero kung para kay Callie, ayos lang naman. "Nung huling naglaban tayo, yung kapangyarihang ginamit mo kanina lang, yun din ang kapangyarihang tumalo sa akin. Hindi ko talaga lubos akalaing, magiging
Nasa kalagitnaan siya ng pagmamasid sa paghampas ng alon nang makuha ng isang binata ang kan'yang pansin. Sa harapan nito ay canvas na nakapatong sa isang wooden stand. Nakatingin ang binata sa paghampas ng alon at muling ibabalik sa harapan ng canvas. Nang makalapit siya sa likurang bahagi nito ay doon niya nakumpira na ipinipinta nito ang view sa harapan nito."Ang ganda," hindi niya naiwasang maiusal.Mukha naman itong nabigla. Ipinihit ang ulo saka siya tiningnan sa nanlalaki nitong mga mata. Ngumiti naman siya at muling tiningnan ang ipinipinta nito. "Alam mo bang pangarap ko noong matutong magpinta? Kaso lang ay hindi ako nabiyayaan ng gan'yang talento. But I know someone who's good at painting. She's really like you," naibulong niya na lang ang huling pangungusap.Nakita naman niya ang pagkislap ng mga mata nito, tila nakuha na niya ang atensiyon ng binata. "Really? Who's she? Is she with you?"Mabilis naman siyang napailing. "Wala na siya." Iyon lamang ang salitang nanulas sa
"I'm not." Sinubukan nitong alisin ang kamay niya pero hindi niya ito binitiwan. Mas hinigpitan lang niya ang hawak sa braso nito."I bring you to the hospital.""H-hindi na kailangan, k-kaya ko ang sarili-""You'll come with me whether you like it or not!" Paalisin mo nga ang mga iyan at sumasakit ang mata ko sa mga kapangitan nila.""Anong pangit? Hoy! Leroy na may-ari ng Rolex! Hindi ako pangit! Bawiin mo iyan." Nagmamaktol na sabi ni Ricardo na nakasimangot."I cannot take this. Leroy, man, pinipilahan ako ng mga babae tapos sasabihan mo lang ako na pangit? Bulag ka ba?" Sita pa sa kanya ni Matty o Mattias.Napalatak naman si Arwyn sa isang gilid. "Hayaan niyo na nga yang si 'Leroy na may-ari ng rolex'. Talagang hindi niya lang matanggap na mas gwapo tayo sa kanya kaya ganyan niya na lang tayo tratuhin.""Agree." Sabi naman ni Klorin o Corinth na nakapatong pa ang mga paa sa mini table ng opisina niya.Mahilig silang magkakaibigan na gawan ng kung anu-anong nickname ang mga pangal
"But I want to smile when I want to not because I'm being forced to do it. Why do I have to deal with the people that my dad works with? It's like I am obliged to work with them too."Nagkibit-balikat ako dahil hindi ko naman alam kung ano talagang pinapagawa sa kanya kapag lumalabas sila nila tito pero parang hindi rin naman mahirap pakisamahan 'yong mga tao dahil kapag sinasama din naman ako ni mommy sa mga tinutulungan niya mababait naman 'yong mga tao tapos hospitable pa."By the way, how are your high school papers?""Naayos ko na 'yong akin. Ikaw ba? Homeschooled ka pa rin?"Nagpabuntong-hininga siya. "Yeah, like I said, paranoid nga si mommy at daddy. Baka daw ma-bully ako sa school.""Kung parehas naman tayo ng school na pupuntahan hindi ko naman hahayaan na ma-bully ka."Umupo siya at humarap sa akin habang nakanguso. "I told them that but they're too persistent in making me stay inside this house.""Ganoon ba? Hayaan mo na sila, mas safe naman talaga rito," sabi ko na lang d
"Hunter! Ahh!""Fuck! Are you close? Come for me, Apple.." he said, breathless.Ilang segundo matapos niyang sabihin iyon, tuluyan nang sumabog ang orgasmo ko. But Khalid didn't stop. Mas lalo pang bumilis ang paggalaw niya."Fuck!"Yumuko siya para abutin ang labi ko habang patuloy sa mabilis na paggalaw."I'm coming, Apple.." he said, breathless, as he kissed me. Hanggang sa maramdaman ko ang pagsabog niya sa loob ko, "Fuck!"Parehong malalim ang paghinga naming tumigil siya. Kapagkuwan, muli niyang inabot ang labi ko para patakan ako ng halik. He kissed me gently then he stopped and stared me gently."You're mine, Apple. You can't leave me." he whispered, then he kissed me again. ni Leligan.Sa kabila ng lakas ng lightning na kasama sa pagbulusok ng espadang yun, nagawa pa ring naihilig ni Leligan ang leeg pakaliwa. Dumiretso ang espadang yun sa likod niya pababa sa lupa, pero lumitaw din agad ako sa likuran ni Leligan.Sabay nasalo ang hilt ng espadang ito gamit ang kanang kamay't
"Ngayon ka lang ba makaka-attend ng field trip sa Baguio?""Yeps!""Ah-halata. Ganito kasi 'yon, pagpunta niyo sa park, asahan mo na titipunin kayo ng tour guide para samahan kayo sa pagpunta sa villa ng Muratori. Of course, wala sila ro'n. At kahit open sila sa public, hindi naman sila magawang hulihin ng mga parak. Sa duwag sila, e. 'Tsaka hindi basta-basta ang bahay no'n, 'no? Mga ilang kilometro pa ang layo mo, haharangin ka na agad ng mga epal na guwardiya. Pero para sa mga field trip na katulad niyan, siyempre may mga research na gagawin, pinapayagan naman silang makalampas sa boundaries at marating ang Main Gates, PERO hanggang doon lang. Wala pang nagtatangkang pumasok doon. Ang dahilan naman kung bakit wala pang nagte-trespass do'n ang hindi ko alam 'tsaka sure ako na mahal pa nila ang mga buhay nila, kaya nga hanggang gate lang sila. Basta tingnan mo na lang 'yong villa 'tapos ikaw na ang humusga.""Ano kaya sa tingin mo ang dahilan kung bakit nila binuksan sa public ang bah
"Okay na ba ng puso mo ngayon?" Kinikilig nitong tanong sa kanya.The loud beating of his heart rung in his head. Oh God!"Bawal ang no comment, Chef!" Sabi agad ni Leslie na napansing iiwas sana siya sa tanong.Napatawa siya. "All right. My heart is already taken." He said.The crowd sighed in disappointment that made him chuckled."Taken na pala ang ating gwapong Chef, guys. Siguradong maraming iiyak ngayong gabi." Dagdag pa ng host. "So, may girlfriend ka na pala, Chef."Hindi niya alam pero natagpuan niya ang sarili na umiiling-iling. "No, I have no girlfriend. As of now, we're just friends, according to her." He chuckled.Lalong lumakas ang tilian ng mga tao sa studio sa pag-aakalang na-friendzone siya.Hell! Hindi niya matatanggap ang friendzone! Wala iyon sa bokabulayo niya."But I'm working for it. So, baby, be ready because there's no friendzone in my vocabulary..." He added. Kaya mas lalong nagkagulo sa loob ng studio.Mabuti ay doon din natapos ang interview. Dahil kung hin
"What?" Singhal niya kay Uno kahit alam naman niya na hindi ito sasagot. Pipi ito at kahit mahigit sampung taon na niya itong bodyguard at ilang taon narin itong leader ng USO hindi pa niya nakikita ang mukha nito na nasa likod ng itim na maskara. No one has never seen his face. Sa tagal at halos araw-araw niya itong kasakasama palagi niyang nakakalimutan na isa ito sa tatlong boss ng organisasyon na kinabibilangan nila.He respect him as one of the three bosses and Uno respect him too as his boss. Simula ng maging boss ito ng USO hindi na niya mabilang kung ilang beses na niya itong itinaboy at tinanggal sa pagiging bodyguard niya pero kahit anong gawin niya nanatili ito bilang bantay niya. Binabarayan niya ito pero lahat ibinabalik lang nito. Palagi lang nitong dahilan na "ang totoong magkaibigan nagtutulungan at hindi nagbabayadan at tumatanggap ng kahit na anong kapalit."Sa huli, siya rin ang sumuko. Hinayaan na lang niya si Uno sa gusto nito. Hindi rin naman siya mananalo. Isang