Inaapakan ni Zia ang mga natumbang shelves kaya mahirap After Vivien told us that she's alright fighting those guys ay mabilis na bumalik kami sa pakikipaglaban. Panay suntok dito, suntok doon. Sipa dito, sipa doon. Nagpapalitan kami ng kamao sa mga kalaban namin ngunit napansin kong pahina ng pahina ang pwersa namin. Is it because kulang kami sa tao?
"Are you doing alright there, Mitsuya?!" Narinig kong tanong ni Vladmir-kun sa kanya."Yeah! Don't worry about me. There's just too many of 'em!" Sagot naman ni Mitsuya-kun pabalik. Yeah, Mitsuya-kun is right."We're already at a disadvantage here. Valhalla's 300 and Tokugawa's only 150. To top it off, they're older and stronger than us. Even if us captains could handle it, the guys below us can't." Paliwanag ni Mitsuya-kun sa bawat suntok at tadyak niya. Damn, he's right in every aspect. We need to think o"Missy..." tawag nya kay Missy sa kanyang isipan."... sorry bitch. I can't stand my promise! But, I enjoyed playing this shit with you!" sigaw nya sa isipan. At pumatak ang luha sa kanyang mata. Alam na nyang ito na ang oras nya. Imposibleng makalabas pa sya at mahawi ang katawan ng mga Kiefers para makagawa ng daan.Tanggap na rin nya ang pagkatalo. Dahil dati pa man, hindi sya sumuko. Pero may pagkakataon siyang nabibigo. At ang pakirameam nya dating pagsuko ay nararamdan nya ngayon.Maraming nagflashback sa isipan nya. Ang mga pinagsamahan nilang dalawa ni Missy ng labing apat na taon. Ang kanilang pagkakaibigan ay hindi matutumbasan nino man. Ang pagkakataon na nagtatawanan sila.Mabilis syang lumingon sa kasamahan at sumigaw para tawagin ang atensyon ng lahat."Guys!"N
Namewang ako sa harap niya. Napansin kong medyo tinatawanan na kami nung mga staff dun, pero wala akong pakelam."Magpapa-clean cut ka, o ako mismo kakalbo sayo?" mataray na tanong ko.Wala siyang nagawa kundi umupo dun sa barber's station. Sinimulan na siyang lagyan nung mantle nung barbero bago natatawang kina-usap siya nito."Boss, sundin mo nalang yung girlfriend mo. Parang hindi ka mananalo dyan." sabi nito sa kanya.Bigla kaming nagka-tinginan ni Mathieu dahil dun. He's looking at me through the mirror kaya naman naka-ramdam agad ako ng init sa pisngi ko."Uhh... kinakapatid ko po yan..." Math corrected him.Napa-sulyap sakin yung barbero, tapos ay nakakalokong bumaling ulit kay Math. "Ganun ba? Akala ko girlfriend mo e! Ang ganda pa naman. Sayang!""Can you just please do your thing and shut up?" iritang
"Argh! Ayokong mag-please sa'yo!""Ah ganon?" pinatalon ko ang unang nabitawan ko kanina sa sahig.
Again, my sleep was disturbed. But, this time, Chriz , Jano and Flor were the disturbances. Yet, I tried to fall sleep gain, when they're all gone.It was 8, when I got up. My feeling wasn't good. I wanted more. However, I fought for it. There were so many chores to do. Even though I would be alone all day of half day, I still have to work. I considered on the sky that full of stars, "I actually don't know how to start. Kinakabahan ako. I don't know. The last time I felt this," bumaling siya saakin, "Ay 'yung muntik nang may mangyari sa'yong masama."I gulped. "Lagi kayong ganyan kay Doc Mia. Porket di ka napansin ni Uriel dati ay bitter ka na. Wala naman ginagawa yung tao para ganyanin nyo." saway ng kasama nito."Huwag ka nga sumawsaw dyan. Bakit totoo naman ang sinabi ko diba? Akala ko pa naman ay matibay sa tukso si Uriel, kahit anong papansin ko nga
"Wala pa ba siya, Ate?"Napabaling ako sa kapatid kong kabababa palang ng hagdan. Humalukipkip siya at mapang-asar na ngumisi."Baka nagbago ang isip niya, Ate. Baka na-realize niyang hindi ka naman niya talaga gusto."Sinimangutan ko siya kahit iyon din ang iniisip ko kanina pa, "Tumigil ka!"Natatawa lang siyang tinalikuran ako patungo sa kusina.Paano nga kaya kung ganun? Paano kung nagbago ang isip niya at hindi na-realize niyang hindi naman talaga niya ako gusto?Naputol lang ang pag-iisip ko nang maramdaman ko ang pag-vibrate ng cellphone ko. Nakita kong may message na dumating galing sa kanya, kaya kaagad ko itong binasa.ang mensahe niya.Gusto kong mailing. Kanina pa niya sinasabing kinakabahan siyang pumunta rito sa bahay. Pero makailang beses ko rin bang sasabihin sa kanyang wala dapat siyang ikakaba dahil tanggap at gusto siya ng pamilya ko?
Napamulat ako nang marinig ko ang kasambahay sa labas ng kwarto ko, "Nandito na si Khalid."Bumuntong-hininga ako, "Sige po, Ate. Susunod na ako."Narinig ko ang yabag ng kasambahay palayo sa kwarto ko. Samantala, muli kong tiningnan ang repleksyon ko sa salamin saka bumuntong-hininga ulit at nagdesisyon nang bumaba na.Bumababa palang ako sa hagdan, nakita ko na si Khalid na kinakausap ng mga magulang ko. Napatigil siya sa pagsasalita nang mapatingin siya saakin. Agad kong naramdaman ang pamumula ng mukha ko nang makita ko kung paano niya ako titigan kaya bahagya akong nagbaba ng tingin."Anak!"Napaangat lang ulit ako ng tingin dahil sa boses ni Mommy. Malaki ang ngiti niyang nilapitan ako."Ang ganda-ganda mo, anak ko! Sabi ko na nga ba't babagay sa'yo ang napili kong damit para sa'yo."Napangi
Aalis na sana siya para yata hanapin ang kaibigan nang pigilan ko siya, kaya napatingin siya ulit saakin."Hindi mo ba ako isasayaw?" hindi siya sumagot kaya napanguso ulit ako, "Ayaw mo yata -"Naputol ang salita ko nang hawakan niya ang kamay ko at tinitigan niya ako sa mata, "Of course, I want."Napalunok ako nang muli siyang bumalik sa harapan ko, "Let's dance, Raiah." he said, his voice was husky.Inilagay niya ang kamay ko sa magkabilang balikat niya saka niya inilagay ang kamay niya sa baywang ko at dahan-dahan akong isinayaw sa saliw ng musika.I smiled at him, but he didn't. Nanatili lang siyang nakatitig sa mukha ko, hindi nangiti, hindi rin nakasimangot. Kaya hindi ko rin tuloy mapatitig sa guwapo niyang mukha.Hanggang sa ma
Nagpatuloy sa pag-usap sina mama at tita Zix while the both of us ay naglaro. We played dolls and picnic inside the house the whole night. Saka ko lang naalala na magpapasalamat pala ako sa kanya."Nga pala, before I forgot. Salamat sa pagtulong mo sa akin. Please keep it a secret dahil papaluin na naman ako ni mama mamaya sa bahay." pagpapasalamat ko kaya tango lang ang naisagot nya sa akin."Ano ka ba! What are friends for?" tanong ni Zia kaya nanigas ako. Friends? Kami!? Yehey! May friend na akon"Friends tayo?" naguguluhan kong tanong."Bakit ayaw mo?""Gusto syempre!" sagot ko kaya nabuhayan sya ng loob."Okay, starting this day. You and I we're bestfriends." sabay yakap at nagpinky promise. "Salamat! Ikaw pa lang kasi ang pinakauna kong bestfriend at kaibigan. Sana'y magtagal pa ang pagsasamahan natin.""Talaga? Ako pa lang ang kaib
"Hindi ka man lang ba mag-so-sorry kay Leighron? O kahit kay mama man lang? Tingnan mo ang ginawa mo sa kapatid mo? Hayon siya sa loob araw-araw-""Abegail." Saway ni Carmela pero nagpatuloy ito."Araw-araw na nag-aagaw buhay pero bakit parang wala lang sa'yo? Nandito kami takot na takot na baka anumang sandali bigla na lang mawala si Leighron. Pero ikaw, nasaan ka? Hindi mo man lang kami madamayan nina mama at papa. Ikaw nandoon sa labas at walang kaproblema-problema. Puro kana lang trabaho at nagsasaya kasama ang mga kaibigan mo. Pupunta ka lang dito kung kailan mo maisipan. Tapos pupunta ka nga ni hindi mo naman siya magawang tingnan. Ang samasama mo Leighdon. Anong klase kang kapatid? Hindi mo lang siya kapatid. Kambal mo siya." Padaskol nitong pinahid ang luha na kumawala sa mata nito. "Baka nakakalimutan mo kaya ipinapaalala ko lang."Tumalikod siya at malalaki ang hakbang na sumakay sa bumukas na elevator na may lumabas na dalawang nurse."Good afternoon doc." Sabay na bati ng
"May training ako kasama si tito, eh."Ngumuso siya. "When are you coming back?"Nagkibit-balikat ako. "Hindi ko pa alam baka a week before ng start ulit ng klase ko.""You'll miss my ballet recital?" hindi makapaniwalang tanong niya sa akin. "No, you can't miss that!"Nanlaki 'yong mata ko dahil nawala din 'yon sa isip ko. Tumingin ako kay Callie at may namumuo na agad na luha sa mga mata niya."You can't miss that, Matty," sabi niya."Sige, hindi na lang ako aalis." Hindi ko alam kung bakit 'yon ang sinabi ko dahil hinihintay na ako ni tito sa Cebu pero parang ayaw ko rin naman umalis.Baka naman kayang gawan ng paraan ni tito na dito na lang ako magpa-practice sa Manila para hindi ko na kailangan pumunta sa Cebu at lumayo kay Callie.Hindi ko rin talaga alam kung bakit ginagawa ko 'to pero kung para kay Callie, ayos lang naman. "Nung huling naglaban tayo, yung kapangyarihang ginamit mo kanina lang, yun din ang kapangyarihang tumalo sa akin. Hindi ko talaga lubos akalaing, magiging
Nasa kalagitnaan siya ng pagmamasid sa paghampas ng alon nang makuha ng isang binata ang kan'yang pansin. Sa harapan nito ay canvas na nakapatong sa isang wooden stand. Nakatingin ang binata sa paghampas ng alon at muling ibabalik sa harapan ng canvas. Nang makalapit siya sa likurang bahagi nito ay doon niya nakumpira na ipinipinta nito ang view sa harapan nito."Ang ganda," hindi niya naiwasang maiusal.Mukha naman itong nabigla. Ipinihit ang ulo saka siya tiningnan sa nanlalaki nitong mga mata. Ngumiti naman siya at muling tiningnan ang ipinipinta nito. "Alam mo bang pangarap ko noong matutong magpinta? Kaso lang ay hindi ako nabiyayaan ng gan'yang talento. But I know someone who's good at painting. She's really like you," naibulong niya na lang ang huling pangungusap.Nakita naman niya ang pagkislap ng mga mata nito, tila nakuha na niya ang atensiyon ng binata. "Really? Who's she? Is she with you?"Mabilis naman siyang napailing. "Wala na siya." Iyon lamang ang salitang nanulas sa
"I'm not." Sinubukan nitong alisin ang kamay niya pero hindi niya ito binitiwan. Mas hinigpitan lang niya ang hawak sa braso nito."I bring you to the hospital.""H-hindi na kailangan, k-kaya ko ang sarili-""You'll come with me whether you like it or not!" Paalisin mo nga ang mga iyan at sumasakit ang mata ko sa mga kapangitan nila.""Anong pangit? Hoy! Leroy na may-ari ng Rolex! Hindi ako pangit! Bawiin mo iyan." Nagmamaktol na sabi ni Ricardo na nakasimangot."I cannot take this. Leroy, man, pinipilahan ako ng mga babae tapos sasabihan mo lang ako na pangit? Bulag ka ba?" Sita pa sa kanya ni Matty o Mattias.Napalatak naman si Arwyn sa isang gilid. "Hayaan niyo na nga yang si 'Leroy na may-ari ng rolex'. Talagang hindi niya lang matanggap na mas gwapo tayo sa kanya kaya ganyan niya na lang tayo tratuhin.""Agree." Sabi naman ni Klorin o Corinth na nakapatong pa ang mga paa sa mini table ng opisina niya.Mahilig silang magkakaibigan na gawan ng kung anu-anong nickname ang mga pangal
"But I want to smile when I want to not because I'm being forced to do it. Why do I have to deal with the people that my dad works with? It's like I am obliged to work with them too."Nagkibit-balikat ako dahil hindi ko naman alam kung ano talagang pinapagawa sa kanya kapag lumalabas sila nila tito pero parang hindi rin naman mahirap pakisamahan 'yong mga tao dahil kapag sinasama din naman ako ni mommy sa mga tinutulungan niya mababait naman 'yong mga tao tapos hospitable pa."By the way, how are your high school papers?""Naayos ko na 'yong akin. Ikaw ba? Homeschooled ka pa rin?"Nagpabuntong-hininga siya. "Yeah, like I said, paranoid nga si mommy at daddy. Baka daw ma-bully ako sa school.""Kung parehas naman tayo ng school na pupuntahan hindi ko naman hahayaan na ma-bully ka."Umupo siya at humarap sa akin habang nakanguso. "I told them that but they're too persistent in making me stay inside this house.""Ganoon ba? Hayaan mo na sila, mas safe naman talaga rito," sabi ko na lang d
"Hunter! Ahh!""Fuck! Are you close? Come for me, Apple.." he said, breathless.Ilang segundo matapos niyang sabihin iyon, tuluyan nang sumabog ang orgasmo ko. But Khalid didn't stop. Mas lalo pang bumilis ang paggalaw niya."Fuck!"Yumuko siya para abutin ang labi ko habang patuloy sa mabilis na paggalaw."I'm coming, Apple.." he said, breathless, as he kissed me. Hanggang sa maramdaman ko ang pagsabog niya sa loob ko, "Fuck!"Parehong malalim ang paghinga naming tumigil siya. Kapagkuwan, muli niyang inabot ang labi ko para patakan ako ng halik. He kissed me gently then he stopped and stared me gently."You're mine, Apple. You can't leave me." he whispered, then he kissed me again. ni Leligan.Sa kabila ng lakas ng lightning na kasama sa pagbulusok ng espadang yun, nagawa pa ring naihilig ni Leligan ang leeg pakaliwa. Dumiretso ang espadang yun sa likod niya pababa sa lupa, pero lumitaw din agad ako sa likuran ni Leligan.Sabay nasalo ang hilt ng espadang ito gamit ang kanang kamay't
"Ngayon ka lang ba makaka-attend ng field trip sa Baguio?""Yeps!""Ah-halata. Ganito kasi 'yon, pagpunta niyo sa park, asahan mo na titipunin kayo ng tour guide para samahan kayo sa pagpunta sa villa ng Muratori. Of course, wala sila ro'n. At kahit open sila sa public, hindi naman sila magawang hulihin ng mga parak. Sa duwag sila, e. 'Tsaka hindi basta-basta ang bahay no'n, 'no? Mga ilang kilometro pa ang layo mo, haharangin ka na agad ng mga epal na guwardiya. Pero para sa mga field trip na katulad niyan, siyempre may mga research na gagawin, pinapayagan naman silang makalampas sa boundaries at marating ang Main Gates, PERO hanggang doon lang. Wala pang nagtatangkang pumasok doon. Ang dahilan naman kung bakit wala pang nagte-trespass do'n ang hindi ko alam 'tsaka sure ako na mahal pa nila ang mga buhay nila, kaya nga hanggang gate lang sila. Basta tingnan mo na lang 'yong villa 'tapos ikaw na ang humusga.""Ano kaya sa tingin mo ang dahilan kung bakit nila binuksan sa public ang bah
"Okay na ba ng puso mo ngayon?" Kinikilig nitong tanong sa kanya.The loud beating of his heart rung in his head. Oh God!"Bawal ang no comment, Chef!" Sabi agad ni Leslie na napansing iiwas sana siya sa tanong.Napatawa siya. "All right. My heart is already taken." He said.The crowd sighed in disappointment that made him chuckled."Taken na pala ang ating gwapong Chef, guys. Siguradong maraming iiyak ngayong gabi." Dagdag pa ng host. "So, may girlfriend ka na pala, Chef."Hindi niya alam pero natagpuan niya ang sarili na umiiling-iling. "No, I have no girlfriend. As of now, we're just friends, according to her." He chuckled.Lalong lumakas ang tilian ng mga tao sa studio sa pag-aakalang na-friendzone siya.Hell! Hindi niya matatanggap ang friendzone! Wala iyon sa bokabulayo niya."But I'm working for it. So, baby, be ready because there's no friendzone in my vocabulary..." He added. Kaya mas lalong nagkagulo sa loob ng studio.Mabuti ay doon din natapos ang interview. Dahil kung hin
"What?" Singhal niya kay Uno kahit alam naman niya na hindi ito sasagot. Pipi ito at kahit mahigit sampung taon na niya itong bodyguard at ilang taon narin itong leader ng USO hindi pa niya nakikita ang mukha nito na nasa likod ng itim na maskara. No one has never seen his face. Sa tagal at halos araw-araw niya itong kasakasama palagi niyang nakakalimutan na isa ito sa tatlong boss ng organisasyon na kinabibilangan nila.He respect him as one of the three bosses and Uno respect him too as his boss. Simula ng maging boss ito ng USO hindi na niya mabilang kung ilang beses na niya itong itinaboy at tinanggal sa pagiging bodyguard niya pero kahit anong gawin niya nanatili ito bilang bantay niya. Binabarayan niya ito pero lahat ibinabalik lang nito. Palagi lang nitong dahilan na "ang totoong magkaibigan nagtutulungan at hindi nagbabayadan at tumatanggap ng kahit na anong kapalit."Sa huli, siya rin ang sumuko. Hinayaan na lang niya si Uno sa gusto nito. Hindi rin naman siya mananalo. Isang