Kanina ko pa iniisip na makipag-kita kay Thirdy today.Kinuha ko yung cellphone ko sa may side table sunod just to check if I have any important messages. Automatic na nag-salubong yung kilay ko nung nakita kong naka-dalawang missed calls na pala si Thirdy sakin. Hindi ko na rin muna binasa yung mga messages niya since talagang wala ako sa mood.Antanga ko sa part na to, promise.I sat down on my bed, then combed my hair using my fingers. I even yawned while walking towards my bathroom. After a while, I heard someone knocking on my door. When I opened it, I saw Nana Lusing. For some reason, mukhang worried pa siya na ewan. What's the problem?"Ellen? Kaka-gising mo lang ba?" tanong nito sakin."Yes po. Bakit?""May bisita ka. Nasa baba at kanina ka pa hinihintay gumising..." sabi ni Nana Lusing sakin."Huh? Sino daw po?" wala sa huwisyong tanong ko."Thirdy daw? Lalabas daw kayo ngayong araw?"Napa-nganga nalang ako dahil sa narinig. "Sino po? Thirdy?"Alangang tumango si Nana Lusing.
Kaya nang makuntento ako sa ayos ko, kinuha ko ang sling bag ko at lumapit sa kanya. Nang makatayo ako sa harapan niya, tumikhim ako para kunin ang atensyon niya. Kaagad naman siyang napaangat ng tingin saakin.Kinagat ko ang ibabang labi ko, "T-tara na."Hindi ko na siya hinintay na magsalita pa. Dala nang sobrang pagkailang sa titig niya, tumalikod na ako. Pero hindi pa man ako nakakahakbang, halos mapatalon ako sa gulat nang bigla niyang hawakan ang kamay ko.Gulat ko siyang nilingon. I gulped hard when he stared at me, "B-bakit?""Let's go together."Naramdaman ko ang paghumirintado ng puso ko sa sinabi niya."Baka magtaka ang kapatid mo kapag hindi tayo magkasabay."Pero kaagad ding naglaho ang pagka-flutter ng puso ko sa dinagdag niya.Oo nga pala. We need to pretend that we're okay. Kaya niya ako hinintay dahil ganun siya noon. Sabay kaming lumalabas ng kwarto. Kaya hindi na rin ako nagulat nang tumayo siya at pinagsakilop ang mga daliri namin."Let's go."Para akong papel na s
I saw my smiling face when my eyes landed on the mirror, "Friend?" Dad asked."Yes, friends," I respond and he cleared his throat."I know what will gonna happen next. He'll court you," Dad said and my jaw almost drop."Dad? Your kidding me. You sounds so sure ha? Why that happened to you already ba? Don't be too malicious," I said to him and he just shrugged."Malamang, kinaibigan din niya mama mo eh. Tapos niligawan. They started as a friends, Nia."Our AI-Neko, suddenly butt in. I look at her with my widening eyes."Seriously?" I asked her and she nod."But we're different. Not gonna happen," I said between my laugh and they just nod.When we finished eating our breakfast. I immediately went outside when Aiden already arrived.While"Mag-almusal na muna tayo. Gusto ko sa Green House."My husband nodded, "Green house, then."Tulad ng gusto ni Sabrina, sa Green House kami nag-almusal. Dahil nga iniisip kong totoo ang pinapakita ni Khalid saakin, nag-i-enjoy ako sa pagiging gentleman
"Alex."And again, I was interrupted from enjoying the book I was reading. I looked at Matt flatly while I was waiting for him to say something.He handed me an ice cream solo pack. "Sorry na."My heart softened and the grouchy feeling inside my heart faded as if I wasn't feeling that way the whole day. "I hate you but at the same time, I really don't," I said and accepted the ice cream from his hand.He chuckled and sat beside me. "Sorry talaga na-late ako ng labas kahapon. Masyado kasing intense si coach kahapon."I just nodded because I wasn't mad about that, I wasn't even mad. My feelings were really complicated. "I'm not mad... I'm just... nagtatampo... And hindi about sa pagiging late mo lumabas.""Hmmm... Tungkol saan ba?" he asked softly and tapped my hand. "Sabihin mo para hindi ka na magtatampo sa susunod.""You were helping Ella and it was really fine pero parang galit ka pa sa akin noong tinawag kita." I frowned. "I felt bad about it parang mas gusto mo siya kasabay kaysa
Angelina kept blabbering about the boys who are invited to the party but I wasn't really interested in them. Some of them are really good-looking but I just don't feel them at all."Trevor Monreal Dela Sierra also looks good," Angelina said and pointed at one of the guys in Hunter's group of friends. "Oh, your cousin is also good-looking but I don't really feel his vibe. I think he's too intense for my liking. How about you, Callie, any guys you like around here?"I shrugged. "I'm not interested in anybody at this party, I don't even want to date anybody here."She chuckled. "Well, I'm just looking around enjoying the view but I know that my parents are working on arranging me with someone.""And you're okay with that?" I asked her."Yes... It's convenient for me and it will help us with connections." She shrugged. "Wait, the eldest is here. I have to go join the family." Angelina bid me goodbye and walked away.I had to walk around to look for my parents and it wasn't hard to find th
Lalong dumarami ang mga kasalanan na nagagawa niya. Hindi lang ang kan'yang pagpapanggap, kung hindi pati na rin ang tila pagnakawNo matter how much I love being in his company, this .... association, is taking a gradual but sure toll on me. Doubting him almost feels equivalent to sinning, but my disobedient and forever-suspicious subconscious can't help but try to smell something fishy. There are so many questions constantly circling around in my head that I no longer bother to try and voice them.But I know one thing for certain - I have enrolled up for a very dangerous game and I have no idea where this will end me up."Hello?", Mom's voice brings me back to the call-in-hand."Sorry Mom... I had just zoned out." I apologize and hear her sigh."Isn't that so characteristic of you? You have always been 'zoning out' for years. I know you would now say that 'I am happy being where I am because I am where I have wanted to be', but let's be honest - you could really have done better tha
I looked at the sky, it looks beautiful, but my feeling is sad. Parang hindi ko na alam ang gagawin ko.Para akong bumalik sa panahong mahina pa lang ako."Kuya, bakit ka po umiiyak?"Tiningnan ko ang nagsalita.Isang batang babae.Cute siya."Because Kuya is sad."Sabi ko dito.Lumapit ito sakin at umupo sa tabi ko.Napatigil ako ng hawakan nito ang mukha ko.Ang lambot at liit ng kamay niya.Pinunasan nito sa may bandang mata ko. "Wag po kayo sad,Kuya.Ito po candy.Masarap po ito.Ito po ang kinakain ko kapag malungkot po ako."Sabi nito at binigay sakin ang candy na kinuha niya sa maliit niyang shoulder bag.Medyo gumaan ang loob ko sa sinabi ng cute na batang 'to.Kinuha ko ang kendi na inabot sakin nito.Ngumiti ako dito at hinaplos ang buhok niya.She's very adorable."Fiona!Where are you?!Uuwi na tayo!"Sigaw ng isang babae."Kuya,aalis na po ako.Tinatawag na po ako ni Mommy.Wag po kayo maging sad,okay?."Sabi nito.Tumango ako dito at ngumiti."Hmm...thank for this."Sabi ko at tinukoy ang ken
"You can stay here as long as you want.""Huh!" Nanlaki ang mata niya. "Tama ba ang narinig ko?" Lumawak ang ngiti niya. "Are you damn serious?""Tsk. You heard it ri-""Thank you!" Tuwang-tuwa niya itong niyakap. "The best ka talaga Leighron!" Parang bula na nawala ang sama ng loob niya sa kaibigan.Natigilan ito at gulat na nanigas sa pagkakasandal sa sink. "Thank you is enough. Hindi mo ni ako kailangang yakipin." Tumikhim ito."Ops, sorry." Dahan-dahan siyang lumayo rito. "Salamat talaga. Aalis na nga sana ako eh. Maghohotel na lang ako.""Kinokonsensya mo ba ako?""Maybe, maybe not." Nagkibit balikat siya na makahulugang ngumiti."Tsk. I knew it." Umilimg-iling ito. "Bakit hindi ka umuwi?""Duh, ayoko na kayang makaladkad palabas ng bahay." She rolled her eyes. Tumawa naman ito. "Anong nakakatawa?""Nothing.""Kainis ka! Tinatawanan mo na ako ngayon." Napalabi siya at hindi na pinansin ang mabilis na pagbabago ng mood nito. "Wala kabang pasok ngayon?" Napansin niya na nakapambah
"Hindi ka man lang ba mag-so-sorry kay Leighron? O kahit kay mama man lang? Tingnan mo ang ginawa mo sa kapatid mo? Hayon siya sa loob araw-araw-""Abegail." Saway ni Carmela pero nagpatuloy ito."Araw-araw na nag-aagaw buhay pero bakit parang wala lang sa'yo? Nandito kami takot na takot na baka anumang sandali bigla na lang mawala si Leighron. Pero ikaw, nasaan ka? Hindi mo man lang kami madamayan nina mama at papa. Ikaw nandoon sa labas at walang kaproblema-problema. Puro kana lang trabaho at nagsasaya kasama ang mga kaibigan mo. Pupunta ka lang dito kung kailan mo maisipan. Tapos pupunta ka nga ni hindi mo naman siya magawang tingnan. Ang samasama mo Leighdon. Anong klase kang kapatid? Hindi mo lang siya kapatid. Kambal mo siya." Padaskol nitong pinahid ang luha na kumawala sa mata nito. "Baka nakakalimutan mo kaya ipinapaalala ko lang."Tumalikod siya at malalaki ang hakbang na sumakay sa bumukas na elevator na may lumabas na dalawang nurse."Good afternoon doc." Sabay na bati ng
"May training ako kasama si tito, eh."Ngumuso siya. "When are you coming back?"Nagkibit-balikat ako. "Hindi ko pa alam baka a week before ng start ulit ng klase ko.""You'll miss my ballet recital?" hindi makapaniwalang tanong niya sa akin. "No, you can't miss that!"Nanlaki 'yong mata ko dahil nawala din 'yon sa isip ko. Tumingin ako kay Callie at may namumuo na agad na luha sa mga mata niya."You can't miss that, Matty," sabi niya."Sige, hindi na lang ako aalis." Hindi ko alam kung bakit 'yon ang sinabi ko dahil hinihintay na ako ni tito sa Cebu pero parang ayaw ko rin naman umalis.Baka naman kayang gawan ng paraan ni tito na dito na lang ako magpa-practice sa Manila para hindi ko na kailangan pumunta sa Cebu at lumayo kay Callie.Hindi ko rin talaga alam kung bakit ginagawa ko 'to pero kung para kay Callie, ayos lang naman. "Nung huling naglaban tayo, yung kapangyarihang ginamit mo kanina lang, yun din ang kapangyarihang tumalo sa akin. Hindi ko talaga lubos akalaing, magiging
Nasa kalagitnaan siya ng pagmamasid sa paghampas ng alon nang makuha ng isang binata ang kan'yang pansin. Sa harapan nito ay canvas na nakapatong sa isang wooden stand. Nakatingin ang binata sa paghampas ng alon at muling ibabalik sa harapan ng canvas. Nang makalapit siya sa likurang bahagi nito ay doon niya nakumpira na ipinipinta nito ang view sa harapan nito."Ang ganda," hindi niya naiwasang maiusal.Mukha naman itong nabigla. Ipinihit ang ulo saka siya tiningnan sa nanlalaki nitong mga mata. Ngumiti naman siya at muling tiningnan ang ipinipinta nito. "Alam mo bang pangarap ko noong matutong magpinta? Kaso lang ay hindi ako nabiyayaan ng gan'yang talento. But I know someone who's good at painting. She's really like you," naibulong niya na lang ang huling pangungusap.Nakita naman niya ang pagkislap ng mga mata nito, tila nakuha na niya ang atensiyon ng binata. "Really? Who's she? Is she with you?"Mabilis naman siyang napailing. "Wala na siya." Iyon lamang ang salitang nanulas sa
"I'm not." Sinubukan nitong alisin ang kamay niya pero hindi niya ito binitiwan. Mas hinigpitan lang niya ang hawak sa braso nito."I bring you to the hospital.""H-hindi na kailangan, k-kaya ko ang sarili-""You'll come with me whether you like it or not!" Paalisin mo nga ang mga iyan at sumasakit ang mata ko sa mga kapangitan nila.""Anong pangit? Hoy! Leroy na may-ari ng Rolex! Hindi ako pangit! Bawiin mo iyan." Nagmamaktol na sabi ni Ricardo na nakasimangot."I cannot take this. Leroy, man, pinipilahan ako ng mga babae tapos sasabihan mo lang ako na pangit? Bulag ka ba?" Sita pa sa kanya ni Matty o Mattias.Napalatak naman si Arwyn sa isang gilid. "Hayaan niyo na nga yang si 'Leroy na may-ari ng rolex'. Talagang hindi niya lang matanggap na mas gwapo tayo sa kanya kaya ganyan niya na lang tayo tratuhin.""Agree." Sabi naman ni Klorin o Corinth na nakapatong pa ang mga paa sa mini table ng opisina niya.Mahilig silang magkakaibigan na gawan ng kung anu-anong nickname ang mga pangal
"But I want to smile when I want to not because I'm being forced to do it. Why do I have to deal with the people that my dad works with? It's like I am obliged to work with them too."Nagkibit-balikat ako dahil hindi ko naman alam kung ano talagang pinapagawa sa kanya kapag lumalabas sila nila tito pero parang hindi rin naman mahirap pakisamahan 'yong mga tao dahil kapag sinasama din naman ako ni mommy sa mga tinutulungan niya mababait naman 'yong mga tao tapos hospitable pa."By the way, how are your high school papers?""Naayos ko na 'yong akin. Ikaw ba? Homeschooled ka pa rin?"Nagpabuntong-hininga siya. "Yeah, like I said, paranoid nga si mommy at daddy. Baka daw ma-bully ako sa school.""Kung parehas naman tayo ng school na pupuntahan hindi ko naman hahayaan na ma-bully ka."Umupo siya at humarap sa akin habang nakanguso. "I told them that but they're too persistent in making me stay inside this house.""Ganoon ba? Hayaan mo na sila, mas safe naman talaga rito," sabi ko na lang d
"Hunter! Ahh!""Fuck! Are you close? Come for me, Apple.." he said, breathless.Ilang segundo matapos niyang sabihin iyon, tuluyan nang sumabog ang orgasmo ko. But Khalid didn't stop. Mas lalo pang bumilis ang paggalaw niya."Fuck!"Yumuko siya para abutin ang labi ko habang patuloy sa mabilis na paggalaw."I'm coming, Apple.." he said, breathless, as he kissed me. Hanggang sa maramdaman ko ang pagsabog niya sa loob ko, "Fuck!"Parehong malalim ang paghinga naming tumigil siya. Kapagkuwan, muli niyang inabot ang labi ko para patakan ako ng halik. He kissed me gently then he stopped and stared me gently."You're mine, Apple. You can't leave me." he whispered, then he kissed me again. ni Leligan.Sa kabila ng lakas ng lightning na kasama sa pagbulusok ng espadang yun, nagawa pa ring naihilig ni Leligan ang leeg pakaliwa. Dumiretso ang espadang yun sa likod niya pababa sa lupa, pero lumitaw din agad ako sa likuran ni Leligan.Sabay nasalo ang hilt ng espadang ito gamit ang kanang kamay't
"Ngayon ka lang ba makaka-attend ng field trip sa Baguio?""Yeps!""Ah-halata. Ganito kasi 'yon, pagpunta niyo sa park, asahan mo na titipunin kayo ng tour guide para samahan kayo sa pagpunta sa villa ng Muratori. Of course, wala sila ro'n. At kahit open sila sa public, hindi naman sila magawang hulihin ng mga parak. Sa duwag sila, e. 'Tsaka hindi basta-basta ang bahay no'n, 'no? Mga ilang kilometro pa ang layo mo, haharangin ka na agad ng mga epal na guwardiya. Pero para sa mga field trip na katulad niyan, siyempre may mga research na gagawin, pinapayagan naman silang makalampas sa boundaries at marating ang Main Gates, PERO hanggang doon lang. Wala pang nagtatangkang pumasok doon. Ang dahilan naman kung bakit wala pang nagte-trespass do'n ang hindi ko alam 'tsaka sure ako na mahal pa nila ang mga buhay nila, kaya nga hanggang gate lang sila. Basta tingnan mo na lang 'yong villa 'tapos ikaw na ang humusga.""Ano kaya sa tingin mo ang dahilan kung bakit nila binuksan sa public ang bah
"Okay na ba ng puso mo ngayon?" Kinikilig nitong tanong sa kanya.The loud beating of his heart rung in his head. Oh God!"Bawal ang no comment, Chef!" Sabi agad ni Leslie na napansing iiwas sana siya sa tanong.Napatawa siya. "All right. My heart is already taken." He said.The crowd sighed in disappointment that made him chuckled."Taken na pala ang ating gwapong Chef, guys. Siguradong maraming iiyak ngayong gabi." Dagdag pa ng host. "So, may girlfriend ka na pala, Chef."Hindi niya alam pero natagpuan niya ang sarili na umiiling-iling. "No, I have no girlfriend. As of now, we're just friends, according to her." He chuckled.Lalong lumakas ang tilian ng mga tao sa studio sa pag-aakalang na-friendzone siya.Hell! Hindi niya matatanggap ang friendzone! Wala iyon sa bokabulayo niya."But I'm working for it. So, baby, be ready because there's no friendzone in my vocabulary..." He added. Kaya mas lalong nagkagulo sa loob ng studio.Mabuti ay doon din natapos ang interview. Dahil kung hin
"What?" Singhal niya kay Uno kahit alam naman niya na hindi ito sasagot. Pipi ito at kahit mahigit sampung taon na niya itong bodyguard at ilang taon narin itong leader ng USO hindi pa niya nakikita ang mukha nito na nasa likod ng itim na maskara. No one has never seen his face. Sa tagal at halos araw-araw niya itong kasakasama palagi niyang nakakalimutan na isa ito sa tatlong boss ng organisasyon na kinabibilangan nila.He respect him as one of the three bosses and Uno respect him too as his boss. Simula ng maging boss ito ng USO hindi na niya mabilang kung ilang beses na niya itong itinaboy at tinanggal sa pagiging bodyguard niya pero kahit anong gawin niya nanatili ito bilang bantay niya. Binabarayan niya ito pero lahat ibinabalik lang nito. Palagi lang nitong dahilan na "ang totoong magkaibigan nagtutulungan at hindi nagbabayadan at tumatanggap ng kahit na anong kapalit."Sa huli, siya rin ang sumuko. Hinayaan na lang niya si Uno sa gusto nito. Hindi rin naman siya mananalo. Isang