I personalized, and we have got a few cars for our needs during our stay here.", he replies, a rougher lilt accentuating his perfectly smooth cadence. I probably shouldn't try to guess the possible causes of that lilt, because the guess-results are capable of driving me crazy. So, I just resort to a simple reply, "Oh-kay..."The car-stereo has a very soothing song playing in a background volume. It creates a beautiful ambience; one that I like immensely, provided the constant warmth that invades all my surroundings due to a particularly special presence right next to me. I am having a few unchaste thoughts that I totally should not have; but the soothing fragrance of his musky perfume begins calming my exhausted nerves immensely after a while. All the elements of the atmosphere are beginning to have an oddly soothing lulling effect on me.Yet another long moment within the span of forty-eight extremely eventful hours, that I want never to end.My life seems to be taking a hair-pin tur
"But aren't we the same Ellise? Why are you acting like your not doing the same thing?! We're both the same Ellise, Pareho tayong tanga!"Pero bakit? May nagawa ba akong masama? Jusmeyo, tatlong araw pa lang akong nandito 'tapos matatanggal na kaagad ako? Dahil ba sa paglabas ko kagabi no'ng break namin? Kasalanan ko ba na wala silang stock dito? Kasalanan ko ba na sinira ng mga classmates ko ang bag na gagamitin ko sanang lalagyan ng baon ko? Kasalanan ko ba na-"Okay?" Nahimasmasan ako sa sinabi niya."Huh?""Anong 'huh'? Hindi ka ba nakikinig sa mga sinasabi ko?"Pinatunog ko ang mga daliri. "Nakikinig namna po ako, masyado lang kasing mabilis kaya hindi ko gaanong naintindihan."Bumuntong-hininga ito. "Ang sabi ko, pumunta rito si Sir Jace kahapon. Alam niya na dito ka nagtatrabaho, pinagpaalam ka niya sa akin na kung whole minute staring at the store's entrance, hoping he'd appear out of nowhere. Pero wala talaga.I just went back to my senses when his friends are already in the
"Ah, si Jiro? Scripwriter namin 'yon sa club. I had to help him with stuff." Mahinahon kong sagot bago pa sila mag-isip ng kung ano."Really? Eh, kanina pa nandito si Jay. He's also part of your club, right?" Si Sunhee naman ang nagtanong noon.I sighed as I look at them. Makahulugan silang nakangiti sa akin. Hindi ko alam kung papaano 'yon ie-explain sa kanila."Si Jay... busy siya." Sagot ko na lang.Magsasalita pa sana sila pero biglang natigilan ang lahat dahil sa pumasok. The air suddenly becomes quiet and I wonder why. Doon pa lang ako lumingon. And there, I saw Nari walking towards Jay. Lahat ay nakatingin lang sa kanila, tila nakikiramdam lang.Mayamaya ay tumayo si Jay at naglakad palabas ng room. Sinundan naman siya ni Nari agad. They didn't look tensed or what. Siguro ay may pag-uusapan lang ulit."Mabuti naman at okay na sila." Almost everyone in the room commented.Being the newest in class, it seems like I'm the only one who really can't relate to what's happening now. P
"Wait. Sasakay tayo dito?" Tanong ni Nari.Tumango ang binata. "Oo. Papunta sa pupuntahan natin." Sagot ng binata at binuksan ang pinto ng kotse sa backseat."San ba tayo pupunta?" Tanong ni Nari.Napangiti si Taehyung. "Pasok na Nari saka ko sasabihin kung saan."Tinignan ni Nari ang binata saglit bago sya pumasok sa loob.Pagdating sa loob may tao na sa driver's seat.Wait, may driver sya? Well, bakit nga ba naman nagulat pa sya.Umirap sa kawalan si Nari dahil sa walang kwenta niyang tanong.Maya maya pa ay nasa loob na din ng kotse si Taehyung katabi niya."Tara na po." Sabi ni Taehyung sa driver niya at saka umandar ang sasakyan."Sasabihin mo na ba kung san tayo pupunta?" Tanong ni Nari.Ngumiti si Taehyung sabay umiling.Napairap ulit sa kawalan si Nari at natawa naman si Taehyung. "Chill lang. Makakarating din tayo dun." Sabi ng binata."Fine." Sagot ni Nari at tumingin sa binata."Ay oo nga pala." Sabi ni Nari sabay tingin sa bag niya.Maya maya pa ay inabot niya kay Taehyun
Imbis na sagutin ako'y tumawa lang siya at napailing."Pasado ka nang bad boy, Raf." si Mon na nakuha pang makipag-high five sa huli bago nakisabay sa pagtawa nito.Parang ayaw ko pang maniwala ngunit wala na akong nagawa kundi ang matawa na lang ng marahan.He ended up tagging along with us until Mon and I found our section's designated bus."Text me if you get bored."Sinalubong niya ako ng ngiti nang lingunin ko. Tumango ako at bahagya siyang kinawayan bago ako tuluyang sumakay ng bus. Angal ka lang, Lew pero wala ka na magagawa hahahaha"Sana all happy... 'wag lang ngingiting mag-isa para 'di mukhang creepy," anas ni Mon pagkalipat ng posisyon sa dinadantayang neck pillow. Her eyes are shut but she's smiling groggily, halos pang-asar.We settled on our assigned rooms upon arrival at the hotel. Girls are on third floor while the boys are on the second. The rooms are divided per grade and section kaya magkasama parin kami ni Mon pati nang iba kong kaklaseng babae.Pagkatapos magbaba
Sumusukong napabuntong-hininga ito bago lumabas kasama ang doktor.Nang mapag-isa siya ay unti-unti siya napaluha.Wala na siyang maramdamang pisikal na sakit pero sa loob niya, parang kinukuyom ang puso niya. Hindi siya makahinga sa sobrang kakaiyak niya.Gusto niyang magwala pero hindi naman siya makagalaw.Lahat ng pinapangarap niya ay nawala na lang na parang bula dahil lamang sa isang pangyayari.Galit siya. Galit na galit siya.Galit siya sa tatay niya. Hindi man ito ang tumulak sa kanya pero para sa kanya, kasalanan ng kriminal niyang ama lahat ng nangyayari sa kanya.Kung hindi sana ito kriminal, marahil ay sana maganda ang buhay niya. Singer na sana siya.Kung hindi sana walang kwenta ang ama niya na puro utang lang ang dulot sa kanya, marahil sana ay may pera siyang pam-paospital. Naagapan sana ang mga injury niya.Kasalanan talaga ito ng ama niya.ONE WEEK passed and Suzette is still in Palawan. Nagsimula ng tumawag si Direktor Albert sa kanya pero di naman niya ito masagot
"Nagpaplano nga 'yang bumili ng maganda 'saka malaking bahay, e. HAHA! Mukhang hanggang pangarap na lang siya. Kaya sure ako sa'yo na super excited na siyang makapasok sa house mo."Napatawa na naman niya si Liu Feng. Ano ba kasing nakakatawa roon?Ginulo niya ang buhok ng baby. "I like you," papuri niya rito.Kung alam ko lang talaga na tatraydurin mo 'ko, sana pala nilagay na lang kita sa basura no'ng araw na naiwan ka sa'kin. Ang bilis mong bilhin!"Nga pala, kuya, alam mo na ba ang mga hilig ni ate-?""Ches," nagbabantang tawag ko. "Tama na, okay?""Hindi. Okay lang, Ches. Huwag mo nang pansinin ang ate mo. Nagseselos lang 'yan sa'kin." Nilingon niya ako sa rera-view mirror 'saka kinindatan.Napairap na lang ako. E 'di, kayo na. Tandaan mo, Ches, simula ngayon, wala ka nang kapatid.Wala akong imik habang ang mga nasa harapan nama'y todo kung magdaldalan. Puro naman mga walang kwenta ang pinag-uusapan nila.Huminto na ang sasakyan sa harapan ng isang pagkalaki-laking gate. Dalawa
"Yeah. I'm okay with this." Sagot ko."You always eat unhealthily." Komento niya nang magsimula kaming kumain."I don't have time to cook for myself so I always end up eating here." Depensa ko naman doon. It's true, anyway."Why? You don't have someone to cook for you? Your parents or whoever you're with at home." Mabilis niyang sinabi. I was a bit grateful that he's not looking at me when he said that and he didn't see me flinched.Hindi agad ako nakasagot doon kaya napatingin na siya sa akin. I don't know if I should answer it, though. I suddenly remembered that I only told Sunhee and Hana about myself and my family's situation. Baka lang hindi siya maging komportable sa maririnig niya kung sakali at ayaw ko namang mangyari 'yon."Uh.. yeah. Something like that." I said as I faked a chuckle.He just stared at me for a moment and showed me his usual half-smile before nodding. Mabuti na lang at hindi na siya nag-usisa pagkatapos na nakahawak sa kamay niya.Tumingin ang dalaga sa binat
"Hindi ka man lang ba mag-so-sorry kay Leighron? O kahit kay mama man lang? Tingnan mo ang ginawa mo sa kapatid mo? Hayon siya sa loob araw-araw-""Abegail." Saway ni Carmela pero nagpatuloy ito."Araw-araw na nag-aagaw buhay pero bakit parang wala lang sa'yo? Nandito kami takot na takot na baka anumang sandali bigla na lang mawala si Leighron. Pero ikaw, nasaan ka? Hindi mo man lang kami madamayan nina mama at papa. Ikaw nandoon sa labas at walang kaproblema-problema. Puro kana lang trabaho at nagsasaya kasama ang mga kaibigan mo. Pupunta ka lang dito kung kailan mo maisipan. Tapos pupunta ka nga ni hindi mo naman siya magawang tingnan. Ang samasama mo Leighdon. Anong klase kang kapatid? Hindi mo lang siya kapatid. Kambal mo siya." Padaskol nitong pinahid ang luha na kumawala sa mata nito. "Baka nakakalimutan mo kaya ipinapaalala ko lang."Tumalikod siya at malalaki ang hakbang na sumakay sa bumukas na elevator na may lumabas na dalawang nurse."Good afternoon doc." Sabay na bati ng
"May training ako kasama si tito, eh."Ngumuso siya. "When are you coming back?"Nagkibit-balikat ako. "Hindi ko pa alam baka a week before ng start ulit ng klase ko.""You'll miss my ballet recital?" hindi makapaniwalang tanong niya sa akin. "No, you can't miss that!"Nanlaki 'yong mata ko dahil nawala din 'yon sa isip ko. Tumingin ako kay Callie at may namumuo na agad na luha sa mga mata niya."You can't miss that, Matty," sabi niya."Sige, hindi na lang ako aalis." Hindi ko alam kung bakit 'yon ang sinabi ko dahil hinihintay na ako ni tito sa Cebu pero parang ayaw ko rin naman umalis.Baka naman kayang gawan ng paraan ni tito na dito na lang ako magpa-practice sa Manila para hindi ko na kailangan pumunta sa Cebu at lumayo kay Callie.Hindi ko rin talaga alam kung bakit ginagawa ko 'to pero kung para kay Callie, ayos lang naman. "Nung huling naglaban tayo, yung kapangyarihang ginamit mo kanina lang, yun din ang kapangyarihang tumalo sa akin. Hindi ko talaga lubos akalaing, magiging
Nasa kalagitnaan siya ng pagmamasid sa paghampas ng alon nang makuha ng isang binata ang kan'yang pansin. Sa harapan nito ay canvas na nakapatong sa isang wooden stand. Nakatingin ang binata sa paghampas ng alon at muling ibabalik sa harapan ng canvas. Nang makalapit siya sa likurang bahagi nito ay doon niya nakumpira na ipinipinta nito ang view sa harapan nito."Ang ganda," hindi niya naiwasang maiusal.Mukha naman itong nabigla. Ipinihit ang ulo saka siya tiningnan sa nanlalaki nitong mga mata. Ngumiti naman siya at muling tiningnan ang ipinipinta nito. "Alam mo bang pangarap ko noong matutong magpinta? Kaso lang ay hindi ako nabiyayaan ng gan'yang talento. But I know someone who's good at painting. She's really like you," naibulong niya na lang ang huling pangungusap.Nakita naman niya ang pagkislap ng mga mata nito, tila nakuha na niya ang atensiyon ng binata. "Really? Who's she? Is she with you?"Mabilis naman siyang napailing. "Wala na siya." Iyon lamang ang salitang nanulas sa
"I'm not." Sinubukan nitong alisin ang kamay niya pero hindi niya ito binitiwan. Mas hinigpitan lang niya ang hawak sa braso nito."I bring you to the hospital.""H-hindi na kailangan, k-kaya ko ang sarili-""You'll come with me whether you like it or not!" Paalisin mo nga ang mga iyan at sumasakit ang mata ko sa mga kapangitan nila.""Anong pangit? Hoy! Leroy na may-ari ng Rolex! Hindi ako pangit! Bawiin mo iyan." Nagmamaktol na sabi ni Ricardo na nakasimangot."I cannot take this. Leroy, man, pinipilahan ako ng mga babae tapos sasabihan mo lang ako na pangit? Bulag ka ba?" Sita pa sa kanya ni Matty o Mattias.Napalatak naman si Arwyn sa isang gilid. "Hayaan niyo na nga yang si 'Leroy na may-ari ng rolex'. Talagang hindi niya lang matanggap na mas gwapo tayo sa kanya kaya ganyan niya na lang tayo tratuhin.""Agree." Sabi naman ni Klorin o Corinth na nakapatong pa ang mga paa sa mini table ng opisina niya.Mahilig silang magkakaibigan na gawan ng kung anu-anong nickname ang mga pangal
"But I want to smile when I want to not because I'm being forced to do it. Why do I have to deal with the people that my dad works with? It's like I am obliged to work with them too."Nagkibit-balikat ako dahil hindi ko naman alam kung ano talagang pinapagawa sa kanya kapag lumalabas sila nila tito pero parang hindi rin naman mahirap pakisamahan 'yong mga tao dahil kapag sinasama din naman ako ni mommy sa mga tinutulungan niya mababait naman 'yong mga tao tapos hospitable pa."By the way, how are your high school papers?""Naayos ko na 'yong akin. Ikaw ba? Homeschooled ka pa rin?"Nagpabuntong-hininga siya. "Yeah, like I said, paranoid nga si mommy at daddy. Baka daw ma-bully ako sa school.""Kung parehas naman tayo ng school na pupuntahan hindi ko naman hahayaan na ma-bully ka."Umupo siya at humarap sa akin habang nakanguso. "I told them that but they're too persistent in making me stay inside this house.""Ganoon ba? Hayaan mo na sila, mas safe naman talaga rito," sabi ko na lang d
"Hunter! Ahh!""Fuck! Are you close? Come for me, Apple.." he said, breathless.Ilang segundo matapos niyang sabihin iyon, tuluyan nang sumabog ang orgasmo ko. But Khalid didn't stop. Mas lalo pang bumilis ang paggalaw niya."Fuck!"Yumuko siya para abutin ang labi ko habang patuloy sa mabilis na paggalaw."I'm coming, Apple.." he said, breathless, as he kissed me. Hanggang sa maramdaman ko ang pagsabog niya sa loob ko, "Fuck!"Parehong malalim ang paghinga naming tumigil siya. Kapagkuwan, muli niyang inabot ang labi ko para patakan ako ng halik. He kissed me gently then he stopped and stared me gently."You're mine, Apple. You can't leave me." he whispered, then he kissed me again. ni Leligan.Sa kabila ng lakas ng lightning na kasama sa pagbulusok ng espadang yun, nagawa pa ring naihilig ni Leligan ang leeg pakaliwa. Dumiretso ang espadang yun sa likod niya pababa sa lupa, pero lumitaw din agad ako sa likuran ni Leligan.Sabay nasalo ang hilt ng espadang ito gamit ang kanang kamay't
"Ngayon ka lang ba makaka-attend ng field trip sa Baguio?""Yeps!""Ah-halata. Ganito kasi 'yon, pagpunta niyo sa park, asahan mo na titipunin kayo ng tour guide para samahan kayo sa pagpunta sa villa ng Muratori. Of course, wala sila ro'n. At kahit open sila sa public, hindi naman sila magawang hulihin ng mga parak. Sa duwag sila, e. 'Tsaka hindi basta-basta ang bahay no'n, 'no? Mga ilang kilometro pa ang layo mo, haharangin ka na agad ng mga epal na guwardiya. Pero para sa mga field trip na katulad niyan, siyempre may mga research na gagawin, pinapayagan naman silang makalampas sa boundaries at marating ang Main Gates, PERO hanggang doon lang. Wala pang nagtatangkang pumasok doon. Ang dahilan naman kung bakit wala pang nagte-trespass do'n ang hindi ko alam 'tsaka sure ako na mahal pa nila ang mga buhay nila, kaya nga hanggang gate lang sila. Basta tingnan mo na lang 'yong villa 'tapos ikaw na ang humusga.""Ano kaya sa tingin mo ang dahilan kung bakit nila binuksan sa public ang bah
"Okay na ba ng puso mo ngayon?" Kinikilig nitong tanong sa kanya.The loud beating of his heart rung in his head. Oh God!"Bawal ang no comment, Chef!" Sabi agad ni Leslie na napansing iiwas sana siya sa tanong.Napatawa siya. "All right. My heart is already taken." He said.The crowd sighed in disappointment that made him chuckled."Taken na pala ang ating gwapong Chef, guys. Siguradong maraming iiyak ngayong gabi." Dagdag pa ng host. "So, may girlfriend ka na pala, Chef."Hindi niya alam pero natagpuan niya ang sarili na umiiling-iling. "No, I have no girlfriend. As of now, we're just friends, according to her." He chuckled.Lalong lumakas ang tilian ng mga tao sa studio sa pag-aakalang na-friendzone siya.Hell! Hindi niya matatanggap ang friendzone! Wala iyon sa bokabulayo niya."But I'm working for it. So, baby, be ready because there's no friendzone in my vocabulary..." He added. Kaya mas lalong nagkagulo sa loob ng studio.Mabuti ay doon din natapos ang interview. Dahil kung hin
"What?" Singhal niya kay Uno kahit alam naman niya na hindi ito sasagot. Pipi ito at kahit mahigit sampung taon na niya itong bodyguard at ilang taon narin itong leader ng USO hindi pa niya nakikita ang mukha nito na nasa likod ng itim na maskara. No one has never seen his face. Sa tagal at halos araw-araw niya itong kasakasama palagi niyang nakakalimutan na isa ito sa tatlong boss ng organisasyon na kinabibilangan nila.He respect him as one of the three bosses and Uno respect him too as his boss. Simula ng maging boss ito ng USO hindi na niya mabilang kung ilang beses na niya itong itinaboy at tinanggal sa pagiging bodyguard niya pero kahit anong gawin niya nanatili ito bilang bantay niya. Binabarayan niya ito pero lahat ibinabalik lang nito. Palagi lang nitong dahilan na "ang totoong magkaibigan nagtutulungan at hindi nagbabayadan at tumatanggap ng kahit na anong kapalit."Sa huli, siya rin ang sumuko. Hinayaan na lang niya si Uno sa gusto nito. Hindi rin naman siya mananalo. Isang